hoofd menu   |   gay categorieën   |   auteurs   |   top verhalen   |   nieuwe verhalen   |   zoek   |   links   |   instellingen   |   opties voor auteurs

Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier!

BRENG LICHT IN HET DONKER - hoofdstuk 9 (mm:overige, 3742 words) [9/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Aug 23 2021	Kijkers/Lezers: 969/813 [84%]	Waardering (deel): 0.00 (0 stemmen)
Vervolg ...

Bekijk OutPersonals - de grootste gay dating site
met veel Nederlands en Belgische gebruikers!

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal

'Ik heb het goed ingekleed. Ze leek heel rustig nadien. Natuurlijk
schrok ze, maar daarna was ze ook heel praktisch meteen. En ... mede 
daarom heb ik je gevraagd om even met mij alleen te praten.' 

En daarna kwam iets dat hem hogelijk verbaasde. Zijn ogen werden groter,
zijn mond viel open. En toen Trees uitgepraat was, kon hij alleen maar 
uitbrengen: 'Echt?' 

'Ja. Echt. We gaan straks op vakantie en je oma gaat mee.' 

Sjeng kon het nauwelijks bevatten. Het was zo ontzettend lang geleden
dat hij echt op vakantie was geweest. Wel ging hij vaak uit met zijn 
oma en af en toe ook wel eens een paar dagen met een overnachting 
ergens ... maar vakantie ... 

'Cas heeft goed vervoer kunnen regelen, want dat is belangrijk voor
jou.' 

'Wat dan?' 

'Ach, jongen, ik heb geen verstand van auto's. Het is in elk geval iets
dat heel goede stoelen heeft. Een noodzakelijk iets voor jou. Je moet 
goed kunnen zitten en ook slapen als je daar behoefte aan hebt. Het is 
de bedoeling dat we naar Tegernsee gaan. Ken je dat?' 

'Nee.'  Een uitleg kwam. Een meer ten zuiden van München. Trees en de
anderen waren daar eerder eens geweest met de kerst en het was hen daar 
toen heel erg goed bevallen. 

'Er zijn volop activiteiten voor iedereen. Jij zult het kalm aan moeten
doen. Maar zelfs dan is er genoeg te beleven. En bovendien nemen we 
volop spelletjes mee. Hou je daarvan?' 

'Speel vaak Rummikub en Yathzee met mijn oma. Maar ... we zijn maar met
z'n tweeën, hè!' 

'Ja. Begrijp het. Zie je het zitten?' 

'Echt wel! Bedankt, Trees! En zeker dat het je gelukt is om mijn oma
over te halen.' 

'Het was heel gemakkelijk, Sjeng. Ze wilde per se bij jou zijn, ook als
dat een vakantie naar het buitenland betekende. Straks gaan we alles 
dat gepland is uitvoeren, Cas haalt het andere vervoer op en daarna de 
oma van Ben en jouw oma, die is dan inmiddels weer thuis.' 

'Maa ... ?' 

'Cas heeft geregeld dat ze vanmorgen om zeven uur met een auto is
opgehaald bij haar hotel in Groningen. Ze zal nu ongeveer wel weer 
thuis zijn. Kan ze rustig nog wat spulletjes pakken.' 

'Wauw!' 

'Op 30 december heb je een afspraak in het ziekenhuis, dus dan moeten we
weer terug zijn.' 

'Geen probleem, toch?' 

'Nee. Geen probleem. Kom, gaan we naar de anderen. Cas heeft hen
inmiddels bijgepraat.' 

Terug in de woonkamer merkte Sjeng meteen de uitgelaten sfeer. Hij kreeg
verhalen te horen over de eerdere keer dat ze daar geweest waren. 
Iedereen wist wel iets bij te dragen. 'Hoe lang duurt de reis?' wilde 
hij toch graag weten. 

'Zes uur ongeveer,' kwam Cas met het antwoord zonder iets geraadpleegd
te hebben. 

'Weet je dat uit je hoofd?' 

'Ja.' 

'Hij is een wandelende computer wat reisgegevens betreft.' 

'Een afwijking en niets anders dan dat.' 

Het gehakketak, met duidelijk vriendschappelijke ondertoon, vond Sjeng
leuk. Hoorde erbij. Hij glimlachte. 'Euhh ... prima. Moet kunnen toch?' 
was er toch ineens twijfel. 

'We rijden natuurlijk niet achter elkaar door. Tussenstops zijn
belangrijk. Maar in de auto zit je als een koning,' verzekerde Cas. 

Dat laatste was cryptisch bedoeld, maar de toelichting van Trees was
duidelijk geweest. 

'Maar dan moeten we nu wel plannen smeden.' 

En zo werd gedaan. Er werden taken verdeeld en Sjeng voelde zich enorm
bezwaard dat hij, naar eigen mening, maar verrekte weinig kon doen. 
Hugo moest nog iets regelen en zou dus even weg zijn. Niet lang, zo 
verzekerde hij de anderen, op voorwaarde dat hij de auto van Trees 
mocht lenen. Cas zou de auto van de zaak waarin hij gisteren gereden 
had, omruilen voor het nieuwe vervoermiddel met een troon erin. Ben en 
Sjeng zouden Trees helpen met het inpakken van allerlei spullen. En 
toen de koffie op was, gingen ze aan het werk. 

* * * 

Hugo was nerveus. Gisteren had hij gebeld of hij kon komen. Hij had
gesproken met Charlotte en dat was goed geweest. De nieuwe vrouw van 
Peter had een goede invloed op zijn vader. Ze had gezegd dat het goed 
was dat hij kwam en zou ervoor zorgen dat de kinderen uit de buurt 
waren, zodat er rustig gepraat kon worden. En toch ... toch was hij nu 
ontzettend zenuwachtig. Hij kende zichzelf. En hij kende zijn vader. 
Dat laatste beter dan hem lief was. En juist dat had eerder voor 
problemen gezorgd. Zodanig dat hij toen woedend bij hem was weggegaan 
en de afgelopen keer dat hij bij hem een weekend zou doorbrengen daar 
ook niet was geweest. Zijn moeder wist van niets. Een geheim dat hij 
met zich meedroeg en hem zwaar op de maag lag. 

* * * 

Suus van Walraven keek raar op toen er een haar vreemde, idiootgrote
auto langs de stoeprand voor het huis parkeerde en haar het zicht op 
het parkje aan de overkant ontnam. Gebelgd stond ze op en slaakte een 
luide vloek. 'Godverdomme! Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om hier 
te parkeren! Iemand die hier niet eens wo... ' Het laatste woord maakte 
ze niet af toen ze Cas het tuinpaadje op zag lopen. Was het zijn auto? 
'Wauw, jongen!' begon ze meteen nadat ze de deur voor hem had geopend. 
'Gaan we met dat monstrueuze gevaarte op vakantie!?' 

'Speciaal vervoer voor speciale gasten, Suus.' Ze kusten elkaar op de
wang. 

'Heb gehoord dat jullie weer eens een gast in huis hebben. Gaat dat
goed?' 

'Ja. Het lijkt erop dat hij het bij ons naar zijn zin heeft.' 

'En dat is belangrijk toch?' 

'Zeker! En nu gaan we op vakantie!' 

Suus gaf aan dat haar koffer in de logeerkamer stond en Cas liep naar
boven om die op te halen. Toen hij weer beneden was, had zij inmiddels 
haar jas aangetrokken en stond ze met de sleutel klaar om af te 
sluiten. 'Heerlijk, Cas! Lekker weer op vakantie!' 

Cas ging haar voor naar de auto en legde de koffer in de bagageruimte.
'Kom je naast me zitten of neem je liever plaats in de luxe 
passagiersruimte.' 

'Ik mag kiezen? Dan wil ik beide wel even zien natuurlijk.' 

Niet dat hij anders had verwacht. Op verjaardagen deed ze dat ook
altijd. Als haar gezegd werd wat voor gebak er was, wilde ze het altijd 
zien. Bijna altijd gebeurde het dat ze geen keuze kon maken en dan 
wilde ze van alles een klein stukje hebben. Nooit een probleem. 'Oké, 
eerst achter dan maar?' Cas opende de schuifdeur en schoof het 
ingebouwde opstapje naar buiten, zodat zij makkelijk in kon stappen. 

'Wauw! Wat luxe zeg!' Ze ging zitten om de stoelen uit te proberen en
was er helemaal weg van. 'Dit zit bijna net zo goed als mijn stoel 
thuis, Cas!' 

'Ja. Goed werk, hè!' 

'En nu voorin bekijken.' 

Hij ging haar voor. Uitstappen was niet nodig. Een schuifdeur gaf
toegang tot een piepklein halletje. 

'Toilet aan boord?' 

'Ja. Deze wagen is bedoeld om CEO's met hun staf snel over de autobahn
te vervoeren en dan is stoppen onderweg voor een p-pauze alleen maar 
onhandig. Chemisch toilet dus. En ook een piepklein keukentje voorzien 
van van alles en nog wat.' Een tweede schuifdeur bracht hen naar het 
voorcompartiment. Cas zag de verbazing op haar gezicht. Hij nam plaats 
achter het stuur en zij ging in de stoel naast hem zitten. 

'Hoeveel kost zo'n vehikel?' 

'Te veel voor jouw AOW en aanvullende pensioen, Suus.' 

Ze lachte voluit. 'Malle, jongen! Is geen privébezit, neem ik aan.' 

'Goed gezien. Zakelijk eigendom. Maar wel te lenen als je mede-eigenaar
bent.' 

'Handig. Ik denk dat ik hier blijf zitten. Als we echt op weg gaan, zit
ik wel liever achterin.' 

* * * 

Het inpakken was al snel gedaan. Sjeng had toch nog flink wat kunnen
doen, zo vond hij. En toen was het wachten geweest op de terugkeer van 
de anderen. Als eerste kwam Cas terug met een enorme wagen, die hij 
voor het raam van de woonkamer parkeerde. Toen Ben zijn oma had zien 
uitstappen, was hij meteen naar buiten gerend. Sjeng was hem rustig 
gevolgd om zijn eigen oma te begroeten. 

'Oma!' riep Ben toen hij buiten was. De auto op de achtergrond leidde
hem totaal niet af. Hij had niets met auto's. 'Oma!' riep hij nog een 
keer en omhelsde haar stevig. 'We gaan toch op vakantie! Leuk hè!' 

'Ja, jongen! Dat vind ik ook. Maar niet zo hard knijpen, hoor! Je oma is
dan wel niet van porselein, maar toch. Heb je die prachtige bus van Cas 
gezien?' 

'Ja. Maar jij bent veel belangrijker.' 

'Oh, wacht! Even mevrouw Soe... ' 

'Truu heet ik, jongen! En niet mevrouw Soet.' 

'Je mag ook oma Truu zeggen, hoor!' meende Bens oma. 

'Tuurlijk! Klinkt prima!' Truu Soet zag in de deuropening haar kleinzoon
staan. De mitella, de wond op zijn wang, de donkere plekken onder zijn 
ogen, ze waren allemaal het bewijs van dat wat gebeurd was. 
Vermoedelijk. Want Sjeng had niets verteld, zo wist ze van Trees. Ze 
had haar op het hart gedrukt om het praten niet te forceren en de reden 
daarvoor ook uitgelegd. Ze begreep het: het moest vanuit hem zelf 
komen. Ze liep op hem toe en sloeg uiterst voorzichtig haar armen om 
hem heen. 'Jungske!' En toen kon ze zich toch niet groot houden. De 
tranen kwamen als automatisch. 

'Het is goed, Ama! Alles is goed!' 

'Hoe kun je dat nou zeggen! Kijk eens naar jezelf!' 

'Ik heb voor de spiegel gestaan, Ama, en ... nou ja ... heb er wel eens
beter uitgezien, maar ... alles is goed. En mocht er toch nog iets aan 
schorten, dan zorgen we ervoor dat het wel goed komt. Toch?' 

'Je bent net als je moeder een eeuwige optimist, jungske!' 

'Vakantie, Ama! Echt op vakantie!' 

'Ja! En dat nadat ik net weg ben geweest. Nog nooit meegemaakt.' 

'Is die auto mooi?' 

Ze draaide zich om. 'Echt, prachtig! Kijk Ben en zijn oma gaan net naar
binnen om het te bekijken. Ga je met hen mee?' 

'Nee. Ik wil naar binnen. Moet even zitten. Wil weten wat je allemaal
uitgespookt hebt in Groningen met je zus. Ga je mee?' 

Ze volgde haar kleinzoon naar binnen. Als hij zijn plan had getrokken,
zo wist ze, dan hielp er geen praten tegen. 

* * * 

Na hun uitgebreide begroeting waren Ben en Suus achter in de auto
gestapt. Cas zorgde voor een rondleiding. Legde Ben de voordelen voor 
hem en Hugo uit, zoals bijvoorbeeld een ingebouwde PlayStation. 

'Wauw! Echt?' 

'Ja. Je hoeft alleen je eigen spelletjes mee te nemen, want die heb ik
natuurlijk niet.' 

'Te gek!' 

'En voel eens hoe die stoelen zitten,' zei Suus, waarna ze Ben meteen in
een zetel duwde en naast hem ging zitten. 'Alles goed, Ben?' 

'Ja, oma. Het gaat goed.' 

'Echt?' 

'Nou ja ... er spelen dingen. Dat weet je. Maar ... we doen wat we
kunnen,' hij keek naar Cas. 'De advocaat zoekt allerlei dingen voor ons 
uit, zodat we voorbereid zijn op alles.' 

'Rot, jongen! Heel vervelend!' 

'Wees gerust, oma, ik ga echt niet weg!' 

'God verhoede dat, jongen, want dan heb ik helemaal niemand meer!' 

'Het komt goed, oma! Daar ben ik van overtuigd.' 

'Dan is het goed, lieve Ben. En ... hoe is het met jullie gast?' 

'Aardig goed volgens mij. Nou ja ... ' en hij vertelde heel eerlijk dat
hij gisteravond onder de douchte flink geschrokken was. 

'En ... heeft hij er iets over uitgelegd?' vroeg ze nadat hij alles
verteld had. 

'Nee. Nog niet. We moeten hem de tijd geven. Hij zal alleen praten, denk
ik, wanneer hij eraan toe is.' 

'Ja. Dat is vaak het beste. Kom, stel je me aan hem voor?' 

* * * 

Sjeng was met zijn oma naar binnen gegaan, waar Trees hen beiden koffie
had ingeschonken en zich vervolgens uit de voeten had gemaakt met de 
smoes - zo had hij het idee - dat ze nog iets moest regelen. Veel meer 
had hij het gevoel dat ze hen even wat tijd alleen wilde geven. Ama was 
meteen begonnen met vertellen: hoe mooi de stad Groningen was, over de 
musea die ze bezocht hadden en over het kerstconcert van de vorige 
avond. 

'Was het dan niet erg vroeg opstaan vanmorgen?' 

'Ik ben altijd vroeg op. Dat weet je toch. En nu had ik een extra
motivatie. Toen de chauffeur voorreed, zat ik al bij de receptie te 
wachten.' 

'Het spijt me, Ama, dat ik jouw plannen in de war heb gestuurd.' 

'Dat moet zo niet zeggen, jungske. Je moet zeggen: "Ama ik heb een
prachtige extra vakantie voor je geregeld!" zullen we het daar op 
houden?' 

Hij begreep haar. Niet moeilijk doen, luidde de boodschap. 'Ja. Beter,
Ama.' Er waren geluiden in de hal en toen kwamen Ben en zijn oma 
binnen. 

'En jij moet, Sjeng, zijn,' kwam ze met uitgestoken rechterhand op hem
af. 'Oh, dat gaat niet,' herstelde ze zich snel. 'De linkerhand kwam en 
werd door hem geschud. 

'Ja, mevrouw.' 

'Ik ben geen mevrouw hoor! Je mag me Suus noemen, of oma Suus zoals de
jongens vaak doen en oma is ook goed. Maar ... dat is misschien niet 
handig, want je eigen oma is er ook.' 

'Mijn oma noem ik altijd "Ama" en het is dus geen probleem.' 

'Kijk eens! Snel opgelost! Hoe gaat het met je?' en ze wees daarbij naar
zijn mitella. 

'Naar omstandigheden goed. Ben flink stram en moet zorgen in beweging te
blijven, want anders wordt dat erger.' 

'Dus afwisseling van staan, zitten en lopen is goed voor je.' 

'Ja, dat hebt u goed gezien.' 

'Dat "u" mag je ook weglaten. Zegt niemand tegen mij ... nou ja ... de
pastoor, maar die is gewoon veel en veel te beleefd. Hem krijg ik dat 
echt niet uit zijn hoofd.' Ze schaterde van het lachen. 

Sjeng vond oma Suus een leuk mens. Hij zou haar willen betitelen als een
moderne oma. Ze was gekleed in een strakke spijkerbroek en een 
bontgekleurd shirt met daarbij een effen sjaaltje. Zijn eigen oma was 
anders. Meer conventioneel. Was dat het juiste woord? Hij wist het even 
niet. Zij was in elk geval van de jurken, pakjes en rokken. De enige 
overeenkomst wat betreft kleding tussen beide oma's was het schoeisel: 
stevige stappers. 

'Oké, alles gepakt!' riep Trees met luide stem. Van diverse kanten kreeg
ze een reactie. 'Maar waar blijft Hugo?' Niemand kon haar een antwoord 
geven. Hij had toch echt gezegd dat hij even weg moest en nu ... duurde 
het al veel te lang. Ze pakte haar telefoon om hem te bellen. 

'Doe nog maar even niet,' stelde Cas haar voor nadat hij een hand op
haar bovenarm had gelegd. 'Geef hem nog wat tijd. We hebben niet echt 
haast toch?' 

'Nee. Kan nog wel even,' gaf ze zich gewonnen en vroeg of er nog iemand
wat wilde drinken. Samen met Suus zorgde ze voor koffie, thee en water. 


Toen iedereen weer zat, had Sjeng nog een vraag. 'Hoe zit het nou
precies met de familieverhoudingen. Suus is jouw oma, Ben. Maar ook de 
moeder van Cas?' 

'Ik zo het dolgraag willen, maar zo zit het niet,' ontkende Cas de vraag
van Sjeng. 'Mijn moeder is overleden. En toen dat gebeurde werd de 
wereld, die van mij in elk geval, er een stuk vrolijker op.' 

'Niet zo cynisch, Cas!' vermaande Suus hem. 'Nee, jongen,' gaf ze Sjeng
antwoord, 'Cas is een broer van de vader van Ben. Ik de moeder van de 
moeder van Ben. Zo zit het.' 

Duidelijk voor Sjeng. Maar ook helder was het hem - mede gezien een
eerdere opmerking van Cas in het ziekenhuis - dat het tussen hem en 
zijn moeder niet goed had gezeten. 

* * * 

Het had langer geduurd dan hij had verwacht. Gelukkig was Charlotte er
geweest. Toen hij en Peter opnieuw met verhitte hoofden tegenover 
elkaar hadden gestaan, had zij met haar hand op tafel geslagen en hen 
gecommandeerd weer te gaan zitten. Beiden hadden ze dat gedaan. Na een 
korte adempauze was ze met een voorstel gekomen: een tijdelijke 
"wapenstilstand" in de hoop dat de relatie tussen vader en zoon weer 
genormaliseerd kon worden. Hugo had getwijfeld. Toen hij erachter was 
gekomen dat ... had het als verraad aan hem en zijn moeder gevoeld. 
Maar ... hij wist ook dat je dingen achter je moest kunnen laten. Dat 
was toch volwassen gedrag? En dat was hij! Kon hij zijn, in elk geval. 
Zijn vader had inmiddels al ingestemd met het voorstel van zijn vrouw. 
Maar hijzelf had nog wel een voorwaarde gesteld door te zeggen: "Ik 
hoop dat je niet nog meer skeletten in de kast verborgen hebt voor mij. 
Want als dat zo is, dan wil ik het liever nu meteen weten." Peter had 
hem bezworen dat er verder niets was. De blik in de ogen van zijn vader 
was echter niet helemaal ... tja ... hoe moet je zoiets precies 
omschrijven. "Ook niet als het gaat om Trees?" had hij nadrukkelijk 
gevraagd. Peter had zijn hoofd geschud. Er was dus niets. Des te beter. 
Dan zou die wapenstilstand mogelijk succes kunnen hebben. 

Terug in de auto zag hij op zijn telefoon dat het al met al veel langer
had geduurd dan verwacht. Hij belde met Trees en bood haar meteen zijn 
verontschuldigingen aan. 'Mam! Het spijt me. Het heeft langer geduurd 
dan ik dacht.' 

'Ach, jongen! Dat kan gebeuren. Kom maar naar huis. Dan kunnen we op weg
gaan.' 

Ja. Dat was eigenlijk wel een mooie beeldspraak. Met dit afgesloten met
zijn vader, kon hij op weg gaan. Eén ding opgeruimd. Maar ... nog niet 
helemaal. Hij wilde het nog wel bespreken met zijn moeder. 

Toen hij de oprit naar het huis van Cas opreed, schoten zijn ogen
wagenwijd open. Wat was dat voor een wagen? Er was gezegd dat het 
speciaal vervoer zou zijn, maar ... daarbij had hij gedacht aan een 
busje voor een aantal personen, maar ... dit leek veel groter. Hij 
stapte uit en ging meteen de wagen van Cas in. 'Wauw! Heftig!' 

'Vind je hem mooi?' 

'Enorm! En ... ' Vervolgens kwamen er heel veel vragen over de
technische specificaties van de auto die Cas één voor één wist te 
beantwoorden. 'Mag ik er ook in rijden?' 

'Zeker! Wordt zelfs geëist! Trees, jij en ik kunnen elkaar mooi
afwisselen achter het stuur.' 

'Geweldig! 

'Ben je er eindelijk.' bromde Ben om meteen daarna een glimlach te laten
zien aan Hugo. 

'Rotjoch.' Een plagerige stomp volgde. ' 

'Vind je dit wat?' 

'Echt wel, man! Dit is ... ' Hugo had er gewoon geen woorden voor. 

'Trees wil dat jullie ophouden met je op te geilen aan dit stuk blik.' 

'Ben!' riep Cas hevig geschrokken over het taalgebruik van zijn neef
uit. 

'Tja ... niet helemaal haar woorden, maar je begrijpt zo wel wat ik
bedoel.' 

Tot de volgende keer! 

Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal
geplaatst is, maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk 

©Lucky Eye, mei 2021 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd
en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, 
microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande 
schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal!
Lucky Eye heeft 90 verhalen op deze site. Profiel voor Lucky Eye, incl. alle verhalen Email: lucky_eye2@yahoo.co.uk	Geef je mening over dit deel: (Je kan voor elk deel afzonderlijk stemmen) Kies hier 1 (waardeloos) 2 .. 3 .. 4 .. 5 (redelijk) 6 .. 7 .. 8 .. 9 .. 10 (voortreffelijk)
Typ beneden tekst in voor een snelle, anonieme reactie aan de auteur De auteur zal dit dan in zijn/haar email ontvangen. Stuur dit bericht: Anoniem (geen afzender, auteur kan niet reageren!) (Voer een email adres in als "chat email" in de instellingen, en het zal hier verschijnen) met dit email adres als afzender:

verhalen in "overige"   |   alle verhalen van "Lucky Eye"