hoofd menu   |   gay categorieën   |   auteurs   |   top verhalen   |   nieuwe verhalen   |   zoek   |   links   |   instellingen   |   opties voor auteurs

Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier!

BRENG LICHT IN HET DONKER - hoofdstuk 8 (mm:overige, 3150 words) [8/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Aug 23 2021	Kijkers/Lezers: 1002/841 [84%]	Waardering (deel): 0.00 (0 stemmen)
Vervolg ...

Bekijk OutPersonals - de grootste gay dating site
met veel Nederlands en Belgische gebruikers!

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal

* * * 

Hugo werd naast zijn moeder in het tweepersoonsledikant op de
zolderkamer wakker. Ze sliep nog en daarom stapte hij heel voorzichtig 
uit bed. Ze had rust nodig. Gisteren was een drukke dag geweest. Op 
zijn tenen, in sokken, sloop hij naar de deur toe. Die piepte gelukkig 
niet toen hij hem opende en achter zich weer dicht deed. Het eerste wat 
hij deed was controleren of hij zweetvoeten had gekregen van die sokken 
aan in bed. Zittend op de overloop bracht hij één voor één zijn voeten 
in de richting van zijn neus, maar ... het rook absoluut niet. Beter! 
Hij liep - geheel tegen zijn gewoonte in - heel langzaam en voorzichtig 
de trap af. Hij wilde niet dat Ben en Cas wakker zouden worden. Sjeng 
ook niet. Maar die bleek al wakker te zijn, want toen hij op de eerste 
verdieping was hoorde hij ineens: "Hé! Hallo!" Het klonk niet luid, 
maar wel duidelijk genoeg voor hem. Hij liep naar de deur van de 
bibliotheek annex logeerkamer en opende die. 'Je bent wakker.' 

'Ja. Nog niet zolang. Maar ik moet er wel uit om te plassen. En ik heb
honger.' 

'In die volgorde dan maar?' 

'Ja. Maar laten we wel naar beneden gaan, want ik wil niemand wakker
maken.' 

'Mijn idee. Daarom sloop ik ook naar beneden.' 

'Je zult ongetwijfeld je best gedaan hebben, Hugo, maar ik hoorde je wel
hoor!' 

'Moet jij wel superoren hebben, man! Ik heb echt ... ' 

'Geloof je! Maar ... mijn blaas staat op knappen,' overdreef hij. 'Maar
... je zult me wel even moeten helpen overeind te komen, want eerder 
probeerde ik het zelf, maar dat ging totaal niet.' 

'Oké. Help ik je.' Rustig gaf Hugo aan hoe het hem het beste leek. Hij
zag hoe Sjeng knikte. En ... het lukte. De pijn op het gezicht van de 
jongen was duidelijk te zien, maar hij zat in elk geval overeind. Later 
moest hij zijn moeder vragen of er niet een betere manier was. 'En nu 
rustig je benen uit bed.' 

'Nondedju!' 

'Gaat het?' vroeg Hugo bezorgd. 

'Ja. Maar als alles me vandaag zoveel moeite kost, dan ben ik tegen het
middaguur compleet af.' 

'Zorg er dan wel voor dat je voldoende rust krijgt, makker!' Hugo hielp
hem in de benen en ook dat kostte Sjeng de nodige moeite, bemerkte hij. 
'Oké, je staat.' benaderde hij het positief. Hij gaf hem tijd om op 
adem te komen. Daarbij lette hij nadrukkelijk op of Sjeng wel goed 
doorademde. Daar had zijn moeder hem voor gewaarschuwd. Het leek hem 
dat dat oké was. 'Wil je een ochtendjas aan?' 

'Ja. Maar niet meteen, want anders moet ik hem straks weer losmaken in
de wc.' 

'Oh ja. Niet aan gedacht. Neem ik hem mee naar beneden.' Hugo ging Sjeng
voor naar beneden en hield hem goed in de gaten. Hij bewoog erg 
houterig. Beneden opende hij alvast de deur van het toilet in de hal 
voor hem. 'Moet ik je helpen?' 

'Nee, niet nodig. Dit krijg ik wel alleen naar beneden. Maar een
spijkerbroek doe ik vandaag niet aan. Die knoop bij elk bezoek aan het 
toilet open- en dichtmaken, gaat me niet lukken in met één hand.' 

'We kunnen helpen.' 

'Een joggingbroek van Ben lenen, lijkt me handiger.' 

'Kan ook.' Hij bleef wachten. Hoorde duidelijk dat Sjeng echt nodig
moest. 'Net op tijd?' vroeg hij toen de jongen naar buiten kwam. 

'Viel mee. Zo ernstig was het nou ook weer niet.' 

Hugo hielp Sjeng in de ochtendjas en daarna bracht hij de mitella aan.
Samen liepen ze naar de woon-/eetkamer en informeerde hij wat voor 
ontbijt Sjeng wilde hebben. Hij vroeg om drie boterhammen en maakte een 
keuze uit het beleg dat er was. 

'Zal ik het in stukjes voor je snijden?' 

'Ja. Graag.' 

'Dat nette vloeken van jou,' vroeg Hugo terwijl hij aan het aanrecht
bezig was, 'hoe kom je daaraan?' 

'Van mijn moeder. Op de basisschool had ik een periode dat ik het, om de
één of andere reden, leuk vond om te vloeken. En dan vlogen de GVD's in 
het rond. Mijn vader,' hij vond het rot om over hem te praten, maar het 
was soms gewoon niet te vermijden, 'is aardig streng katholiek en elke 
keer als ik in zijn bijzijn vloekte, kreeg ik een donderpreek en straf 
van hem. Mijn moeder stelde me toen voor om op een andere manier te 
vloeken. Vandaar dat "nondedju". Het wordt een schertsvloek genoemd. 
Maar ... is toch gewoon een krachtterm.' 

'Het klinkt heel erg netjes.' 

'Het is Frans oorspronkelijk en betekent zoiets als "In de naam van de
Heer" en dus toch een ijdel gebruik van de naam van God.' 

'Oh ja, en dat mag niet op grond van het zoveelste gebod.' 

'Het derde.' 

'Je bent goed op de hoogte.' 

'Ik heb niets met geloven.' 

Het had heel pertinent geklonken en Hugo was niet van plan erop in te
gaan. Zelf was hij niet opgevoed met geloof en geloven in een god. Zijn 
ouders waren ruimdenkend. Op de openbare basisschool had hij wel 
levensbeschouwing gehad en daar waren alle geloven - een hele rits in 
elk geval - voorbij gekomen. Hij zette een bord voor Sjeng neer en gaf 
aan dat de derde boterham zou komen als de eerste twee op waren, omdat 
zelfs het allergrootste platte bord te klein was voor drie stuks. Zelf 
nam hij plaats achter een kom met fruit, muesli en yoghurt. 

'Eet je dat altijd?' 

'Ja. Vind ik lekker. Maar alleen 's morgens hoor!' Eerst aten ze beiden
alleen maar. Hugo wilde niet praten, omdat hij bang was dat hij Sjeng 
dan af zou leiden en dat hij zich dan zou kunnen verslikken. 

'Geloof jij wel?' 

'Ik weet het niet. Moeilijk. Ben er niet mee opgevoed. Mijn ouders zijn
beiden vrijdenkers, denk ik. Eerder boeddhisten dan christenen. Maar 
... weet ik ook eigenlijk niet. Komt niet vaak ter sprake. Ben jij wel 
christelijk opgevoed?' 

'Ja. Vanwege mijn vader. Mijn moeder was ook meer een vrijdenker, zoals
jij het noemde. Toen ze trouwden was er een priester voor mijn vader en 
iemand van het Humanistisch Verbond voor moeder. Zij had dat zo gewild. 
Niet alleen zijn kant moest benadrukt worden. En toen ze mij lieten 
dopen, was er natuurlijk ook een priester, maar mijn moeder hield zelf 
ook een praatje.' 

'Knap van haar!' 

'Ze wilde zichzelf zijn. En dat deed ze ook. Maakte haar eigen keuzes.' 

'Ik weet nog dat we daar waren tijdens het afscheid, mijn moeder en ik.
Best moeilijk.' 

Sjeng knikte alleen maar. 

'Ook dat ik bij haar kwam, weet ik nog. Zij als kinderarts, bedoel ik.
Ze was goed in haar werk. Ze wist heel snel mijn vertrouwen te winnen 
en dat wilde wat zeggen.' 

'Hoezo?' 

'Ik was niet makkelijk vroeger. Vanwege ... tja... het was gewoon zo.
Laat ik het daar maar op houden.' 

'Ook goed lijkt me. Ik neem me steeds voor om niet alles wat ik doe te
analyseren. Schiet je, naar mijn mening, niets mee op.' 

'Verstandig." 

'Ik weet niet of het dat is, maar het scheelt je wel kopzorgen.' 

Hugo moest lachen. En gaf meteen daarna aan dat hij Sjeng niet
uitlachte. 

'Nee. Zo voelde dat ook niet voor mij. Het leek me eerder alsof je je
erin herkende. Je dat ook zo voelde, wat betreft die kopzorgen.' 

'Ja.' Meer zou hij er niet over zeggen. 

Het korte antwoord betekende dat het gesprek stil viel. Sjeng vond het
prima. Ander onderwerp dan maar. 'Zijn hier vaak gasten zoals ik over 
de vloer?' 

'Af en toe. Niet al te vaak.' 

'En is dat dan altijd kort of ook wel langer?' 

'Meestal kort. Maar ik herinner me ook wel iemand, een meisje, die bleef
tot ze achttien werd. Toen ging ze met behulp van instanties op 
zichzelf wonen. Met Kerstmis krijgen we nog altijd een kaart van haar 
en mijn moeder en zij bellen nog vaak.' 

'Leuk dat dat contact er is gebleven.' 

'Ja. Niet dat mijn moeder het daarom doet of zo hoor!' 

'Euhh... hoe bedoel je?' 

'Nou ja ... ze ... wij ... we hoeven er niets voor terug. Het is gewoon
iets wat we doen.' 

'Gewoon vind ik het niet. Eerder heel bijzonder. Je moet het maar
kunnen. Ineens een vreemdeling over de vloer die ... nou ja ... ben 
zelf ook niet makkelijk. Anderen zullen dat ook niet geweest zijn.' 

'Ga jezelf niet te veel de grond inboren, dude! Je bent gemakkelijk
genoeg.' 

'Ja hoor! Heb overal hulp bij nodig! Maar toch ben ik gemakkelijk
genoeg.' 

'Zorg ervoor dat je jezelf blijft. Heel belangrijk.' 

Dat was een waarheid als een koe, zo vond Sjeng. Een thema in zijn
leven. Iets dat hij mee had gekregen als heel persoonlijke boodschap op 
het laatst. Hij kon dat moment nog steeds heel erg goed oproepen. 

'Toch?' drong Hugo aan toen hij geen antwoord kreeg. 

'Ja. Was even weg. Herinneringen. Je hebt gelijk.' Even hield Sjeng zijn
mond, omdat Ben binnen kwam. Toen maakte hij toch af wat hij wilde 
zeggen met: 'Altijd proberen om jezelf te zijn.' 

Ben plofte op de stoel aan het hoofd van de tafel aan de kant van de
tuin neer en bromde: 'Mogge.' Hij hoorde de ochtendgroet van de twee 
anderen. 

'Maar even niets zeggen,' raadde Hugo Sjeng aan. 'Licht ontvlambaar
vanwege een ochtendhumeur.' 

'Oh.' 

'Iets mis mee!' klonk het scherp. 

'Euh... nee.' 

'Hadden jullie het niet over "jezelf zijn"? Nou dit ben ik ook. Voor
tien uur 's ochtends niet te genieten. Dus ... En trouwens? Zijn jullie 
altijd jezelf? Jij Sjeng?' 

Hij voelde zich aangevallen ineens. Daar waar hij gisteren had geweten
dat het speels was, was het dat nu niet. Het voelde rot. 'Ik doe mijn 
best om me zelf te zijn. Lukt waarschijnlijk niet altijd.' 

'Nee. Dacht ik al.' 

'Hoezo?' was Hugo benieuwd. 

'Ik schat jou in als iemand die het liefst eerlijk door het leven gaat,'
richtte hij zich tot Sjeng zonder een blik op de vragensteller te 
werpen. 

'Euhh ... ja. Lijkt me het meest pretti... ' 

'En toch vertelde jij je oma gisteren niet dat je in het ziekenhuis was
geweest!' 

'Hè! Zijn keuze!' nam Hugo het voor Sjeng op. 

'Bemoei je er niet mee! De opmerking was voor hem niet voor jou! Voor
jou heb ik er ook wel één hoor, als je wilt. Wanneer ben jij jezelf? 
Als puntje puntje puntje of als puntje puntje puntje?' 

Sjeng begreep er niets van, maar zag op het gezicht van Hugo dat die
zich geraakt voelde. 

'Je bent af en toe een ontzettende eikel, Ben! Een dikke lul!' 

'Niets mis mee toch! Vin... ' 

'Kop dicht!' brulde Hugo, stond op van zijn stoel en liep de kamer uit.
Vervolgens was het een herhaling van gisteravond wat betreft geluiden. 

Sjeng had de jongen nagekeken en pas nadat het geluid was verstomd keek
hij naar Ben. Die lag met zijn voorhoofd op tafel. 'In antwoord op jouw 
vra... ' 

'Laat maar! Ik heb het verkloot. Mijn schuld. Niet nodig dat je antwoord
geeft.' 

'En toch doe ik het. Ik besta uit verschillende facetten. Eerlijkheid is
daar één van. Nieuwsgierigheid is een ander. Zo zijn er veel meer. En 
dat gaat niet alleen voor mij op, maar ook voor jou. Zo-even was je een 
"ontzettende eikel" en "een dikke lul", zoals Hugo opmerkte. Je bent 
iemand die een ochtendhumeur heeft. Maar ... en ik hoef geen antwoord 
van je, beschouw het als een retorische vraag, zijn die drie elementen 
bij elkaar alles wat jij bent?' Toch wachtte Sjeng even op een reactie. 
Toen die niet kwam, ging hij verder. 'Ik weet wel zeker van niet. Terug 
naar het telefoongesprek met mijn oma, want daar maakte je tenslotte 
een opmerking over. Heel bewust heb ik haar niets verteld over mijn 
bezoek aan de spoedeisende hulp. Niet omdat ik bewust niet eerlijk wil 
zijn, maar omdat ik ook zorgzaam ben. Een ander facet van mij. Zij 
heeft vakantie op dit moment.' Hij vertelde waar zij was en met wie. 
'Als ik verteld had van mijn ziekenhuisbezoek, dan had zij zich 
gisteravond nog met een taxi terug naar huis laten rijden. Zo is mijn 
oma. En dat wilde ik dus niet. Vandaar mijn niet vertellen van de 
waarheid. En daar zul je het mee moeten doen.' Hij pakte zijn vork op 
en ging verder met eten. 

'Mijn excuses.' 

Sjeng zorgde ervoor dat het kleine stukje brood - Hugo had een plak
brood in zestien stukjes verdeeld - goed gekauwd en doorgeslikt werd 
voor hij reageerde met: 'Je hebt mij niet bezeerd, Ben. Alleen maar 
gevraagd hoe het zat.' 

'En nu?' 

Indachtig de liedtekst van Stef Bos begon Sjeng met: 'Ik kijk niet om/Ik
blijf niet staan/Ik begin van voor af aan.' 

'Oh.' 

'Niet mijn tekst. Een liedtekst.' 

'Dat is soms net poëzie.' 

'Ja. Helemaal met je eens.' 

'Van wie?' 

Sjeng noemde de naam van de tekstschrijver. 

'Denk dat ik dan Hugo maar eens ga opzoeken. Kijken of er iets te lijmen
valt. En als dat niet lukt, zul je het straks wel zien aan een blauw 
oog in mijn gezicht.' 

'Echt niet! Het lijkt me niet dat Hugo zoiets doet.' 

'Nee. Zo is hij niet. Mag ik je nog een vraag stellen?' Ben keek op en
zag de jongen naast hem knikken. 'Die wond op je wang. Hoe kom je 
daaraan?' 

'Het is mijn keuze om niet te antwoorden op jouw vraag. Zegt niets over
jou, of je vraag, maar alles over mij.' Even was het te dichtbij 
gekomen. 

'Prima. Ga ik naar Hugo.' 

'Succes!' Sjeng keek Ben na die met lome tred de kamer uitliep. Bijna
bij de deur aangekomen, ging die open en kwam Cas binnen. 

'Goedemorgen, Ben!' Cas keek er niet van op dat er geen groet terugkwam.
Hij kende zijn neef en diens stemming in de ochtend. Eerst ging hij bij 
Sjeng aan tafel zitten. 'Goedemorgen, Sjeng! Hoe gaat het?' 

'Met mij wel aardig. Goed geslapen in elk geval. Wel problemen bij het
opstaan. Vanwege de spierpijn overal kon ik niet zelfstandig overeind 
komen, maar Hugo heeft me prima geholpen en later ook nog brood voor me 
gesmeerd.' 

'En daarna weer naar boven gestampt, zo hoorde ik.' 

'Ja.' 

'Iets tussen die twee?' 

'Lijkt er wel op.' 

'Pubers.' 

'Jongvolwassenen,' meende Sjeng te moeten corrigeren. 

'Je hebt gelijk. Volwassenen in dop. Het is een leerproces en daarbij
vallen nou eenmaal spaanders. Nietwaar?' 

'Juist.' 

'Oké. Mijn ontbijt,' en daarmee stond hij op en liep naar het aanrecht.
'Hier staat nog een boterham.' 

'Die is nog bedoeld voor mij. Wil je hem straks meenemen?' 

Tot de volgende keer! 

Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal
geplaatst is, maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk 

©Lucky Eye, mei 2021 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd
en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, 
microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande 
schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal!
Lucky Eye heeft 90 verhalen op deze site. Profiel voor Lucky Eye, incl. alle verhalen Email: lucky_eye2@yahoo.co.uk	Geef je mening over dit deel: (Je kan voor elk deel afzonderlijk stemmen) Kies hier 1 (waardeloos) 2 .. 3 .. 4 .. 5 (redelijk) 6 .. 7 .. 8 .. 9 .. 10 (voortreffelijk)
Typ beneden tekst in voor een snelle, anonieme reactie aan de auteur De auteur zal dit dan in zijn/haar email ontvangen. Stuur dit bericht: Anoniem (geen afzender, auteur kan niet reageren!) (Voer een email adres in als "chat email" in de instellingen, en het zal hier verschijnen) met dit email adres als afzender:

verhalen in "overige"   |   alle verhalen van "Lucky Eye"