ErotischeVerhalen.com: Miranda - mijn eerste grote liefde door blackjack

Miranda. Mijn eerste grote liefde. 16 lentes jong, zo groen als gras, maar ontzettend nieuwsgierig - of beter gezegd: bloedgeil, maar daar kwam ik later pas achter. En smoorverliefd, net als ik. Ik was een laatbloeier: op mijn 21e had ik wel al vriendinnetjes gehad, maar verder dan zoenen en een beetje voelen was het nooit gekomen. En dat lag aan mij, want vooral mijn eerste vriendinnetje liet duidelijk blijken dat ze graag met me naar bed wilde. 17 was ik toen, en ik durfde simpelweg niet. Ik was er blijkbaar nog niet aan toe. Dat was vier jaar later wel anders. Ik was tot over mijn oren verliefd op Miranda, en wilde niets liever dan haar neuken. Maar zo snel ging dat niet, en dat was misschien maar goed ook. Want ik was niet al te zeker van mezelf. Ik durfde wel openlijk te bekennen dat ik haar erg leuk vond, en we kregen een relatie. Dat lijkt misschien geweldig, maar in de praktijk was het allemaal niet zo eenvoudig. Want haar familie was er niet erg blij mee, en dat is nog zacht uitgedrukt. Ik was te oud voor hun ‘pas' 16-jarige dochter, ik werkte al (terwijl zij nog op school zat) en zo hadden ze nog een hele rij onzinnige bezwaren. Daarbij had Miranda een zeer autoritaire vader, tegen wie ze absoluut niet op kon. En dus werd ze doodmoe - en bij tijd en wijle ook doodongelukkig - van al het gezeik dat ze vrijwel dagelijks moest aanhoren. Dat ze het uiteindelijk toch nog ruim een jaar volhield, kwam alleen doordat we echt stapelgek op elkaar waren. Sterker nog: ik wist al snel dat ik met haar stokoud wilde worden. (Pas jaren later hoorde ik dat zij er toen net zo over dacht.) Bij haar thuis kwamen we zo weinig mogelijk, maar mijn ouders gaven ons alle ruimte. En anders was er altijd nog de vrije natuur - we hadden talent voor het ontdekken van mooie stille plekjes. Eerst gebruikten we die alleen om een beetje te knuffelen en te zoenen, maar na een aantal maanden begonnen we elkaars lichaam steeds verder te ontdekken. En toen we eenmaal voor het eerst met elkaar hadden gevreeën, was er geen houden meer aan. Want ook op seksueel vlak bleken we perfect bij elkaar te passen, en we neukten als konijnen, zo vaak en waar we maar konden. Uiteindelijk ging het toch mis. Op een winterse februaridag werd ze op de dijk aangereden door een slippende auto. Het was spiegelglad, de bestuurder reed stapvoets, maar gleed toch door en kon Miranda niet ontwijken. Ze belde me, en ik was er nog eerder dan de ambulance. In het ziekenhuis werd bevestigd wat we allang wisten: een gecompliceerde beenbreuk. Ik besefte meteen dat er op dat moment meer brak dan alleen haar linkerbeen. Want ze was nu aan huis gebonden, zodat we elkaar alleen ‘onder toezicht' konden zien. En dat ging ze nooit trekken. Ik kreeg gelijk: de bezoekjes bij haar thuis waren erg ongemakkelijk. Ze lag op een bed in de woonkamer, en er was altijd iemand bij als ik op bezoek kwam. Na drie weken kwam de brief die ik allang had verwacht. Die werd bezorgd door haar oudste zus, de enige die ons altijd had gesteund. Ze hoefde niets te zeggen; ik wist al genoeg. Dit was het dan. Voortaan moest ik het doen met alle herinneringen aan onze heerlijke tijd samen. Ik dacht met weemoed terug aan onze gesprekken, onze wandelingen en fietstochten, en de concerten en festivals die we samen hadden bezocht. Ik heb veel gejankt, vooral de eerste weken na onze breuk. Liefdesverdriet, en niet zo'n beetje ook. En natuurlijk dacht ik ook vaak terug aan de fantastische seks die we samen hadden gehad, vooral als ik 's avonds in bed lag. Ik kon haar lichaam nog altijd uittekenen. Miranda was zeker geen fotomodel, maar ik was smoorverliefd, en dus vond ik haar prachtig zoals ze was. Kleine borsten, maar wel mooi gevormd, en een lekkere kont. En een paar ondeugende ogen, die haar een enorm geile oogopslag gaven. Maar ook ogen die ik te vaak gevuld met tranen had gezien, als ze weer eens gezeik had gehad met haar ouweheer. Logischerwijs gaf ik die klootzak de schuld van onze verbroken relatie. Jarenlang moest ik ‘m niet tegenkomen op het zebrapad. En nog steeds - ruim vijftien jaar later - krijg ik maar met moeite ‘Goedemorgen' uit mijn strot als ik ‘m toevallig tegenkom. Naarmate ik het steeds langer zonder seks moest doen, dacht ik eens te meer aan de seks met Miranda. Een spannende ontdekkingstocht was het geweest: we waren beiden nog maagd geweest. Het begon dan ook met veel zoenen en voorzichtig voelen, al hadden we met dat laatste allebei wel wat ervaring. Langzaam maar zeker gingen we wat verder, maar de volgende stap kwam voor mij toch nog vrij onverwachts. Op een donkere

Miranda - mijn eerste grote liefde (vm:overspel, 5220 words)
Auteur: blackjack	Toegevoegd: Nov 23 2013	Kijkers/Lezers: 7438/6152 [83%]	Waardering (verhaal): 8.75 (8 stemmen)
Miranda was mijn eerste grote liefde. Ruim 15 jaar na onze plotselinge breuk, ontmoet ik haar op een feestje. Het kan niet, het mag niet... en het gebeurt toch...