ErotischeVerhalen.com: ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 12 door Lucky Eye

ZWEDEN... EEN EINDE Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Hoofdstuk 12 "Ben je wakker?" "Weet het niet. Het lijkt nog alsof ik droom. Auw! Als je me zo hard knijpt niet meer, lul!" "Moest toch zeker weten of je wakker was," verontschuldigde Kees zich terwijl hij lachte. "Heb je Anna ook gehoord?" "Ja. Hoorde haar voetstappen op de verse sneeuw knerpen. Ze heeft vast een ontbijt voor ons beiden gemaakt in de keuken." "Heb je al honger?" "Nee, nog niet echt. Jij?" Kees had ook geen honger. Ze waren samen in Johans bed gestapt na hun nachtelijke praatsessie in de keuken. Beiden in een T-shirt, boxer, pyjamabroek en sokken omdat het op Johans kamer stervenskoud was. Ze hadden de radiator nog wel iets opengezet maar dat hielp niet echt meer. Nu was de temperatuur echter wel aangenaam. Op zijn vraag of Johan goed geslapen had, kreeg hij een bevestigend antwoord. Hij zelf had ook goed geslapen. Voor het eerst sinds tijden was hij zonder zorgelijke gedachten over Johan in slaap gevallen. De armen van Johan om hem heen hadden heerlijk aangevoeld en ja... zijn lichaam had ook gereageerd. Dat van Johan ook. Beiden waren ze stijf geworden. Keihard! Een heerlijk gevoel, zo hadden ze het allebei omschreven maar ook iets waar ze even niets mee zouden doen, wisten ze op dat moment. Slapen was belangrijker. Veel belangrijker. "Ik heb toch wel zin in wat eten," zei Johan en hij stelde voor om toch even te gaan kijken in de keuken. Ook in de rest van het huis was de temperatuur aangenaam merkten ze toen ze van de slaapkamer van Johan naar de keuken liepen. Op de keukentafel had Anna het een en ander voor hen uitgestald. Bij een van de borden lag een briefje met daarop geschreven wat Johan zou mogen eten met het advies om rustig te eten en vooral goed te kauwen. Kees schoot in de lach maar besefte daarna meteen dat Anna helemaal gelijk had. "Sorry hoor, maar ik weet dat ze het goed bedoeld. Had beter niet kunnen lachen." "Niet zo moeilijk doen, man! Lachen is gezond!" luidde Johans nuchtere commentaar terwijl hij water in de waterkoker deed voor een pot thee. "Met Anna kun je lachen. Ze is heel moederlijk en op de een of andere manier heb ik het idee dat ze nooit de gelegenheid heeft gehad om dat op een eigen kind te... hoe zeg je dat." "Je bedoelt dat ze zelf geen kinderen heeft gehad?" "Ja, dat bedoel ik. Ze praat eigenlijk nooit over zichzelf. Gisteravond toen ik mijn verhaal aan haar opbiechtte gaf ze even aan dat ze mij heel goed kon begrijpen. Liet ze heel even iets van zichzelf zien maar gaf ze ook meteen aan dat ze er niet over wilde praten. Dat het mijn verhaal moest zijn. Mijn ervaring." Het water kookte en Johan schonk de thee in de pot en zette die in de theebeurs. Even trekken nog. Hij ging aan tafel zitten, pakte het briefje en keek wat hij mocht nemen van zijn wijze buurvrouw. Keuze genoeg eigenlijk maar hij wist maar al te goed dat hij zich zou moeten beperken in de hoeveelheid. Dat hij heel goed naar zijn eigen lijf moest luisteren op dit moment. Onderaan het briefje stond dat hij ook vier druppels uit het flesje met RR op het etiket moest nemen. Ja... hij wist het. Het flesje dat altijd klaar stond ik de koelkast. Het was een soort EHBO uit de bloesemtherapie. Iets waar zijn moeder voor geleerd had en ook anderen mee hielp. In haar studeerkamer ontving ze

ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 12 (mm:overige, 4400 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Jul 25 2013	Kijkers/Lezers: 4137/3266 [79%]	Waardering (verhaal): 9.50 (2 stemmen)
vervolg...