ErotischeVerhalen.com: Kontiki door D. H. Brenner

Kontiki Eindelijk was het zover : mijn jaarlijkse verlof was een feit. Al maanden leefde ik naar mijn vakantie toe. Het stresserende en vermoeiende werk van alledag werd abrupt onderbroken om plaats te maken voor een verkwikkend dolce farniente. Ik had de eerste twee of drie dagen van mijn verlof nodig om te acclimatiseren van de dagelijkse consultaties en huisbezoeken die ik als huisarts te verwerken kreeg. Ik haalde veel voldoening uit mijn werk, maar het verlof was toch een welkome adempauze. Na twee dagen weinig meer doen dan in de tuin te genieten van het heerlijke weer (naar Belgische maatstaven), begon ik dan maar de voorbereidingen te maken voor mijn vertrek naar Croatië. Ik reed naar Breskens, waar mijn trouwe bootje "Kontiki" een ligplaats heeft en takelde haar op mijn trailer. Een paar uur later stond ik weer thuis en pakte mijn valies. Als vrijgezel heb je nooit veel bij je en ik tegen de avond was alles zo goed als klaar voor mijn vertrek. Om 4 uur 's morgens vertrok ik dan. Bij het oprijden van de autosnelweg, overspoelde een gevoel van oprecht blijdschap me. Telkens ik op verlof vertrok, was het alsof ik een nieuw leven begon en deze keer was het niet anders. Na een overnachting in Oostenrijk kwam ik tegen valavond aan op het eiland Mali Losinj voor de kust van Croatie. De ferry was een belevenis op zich geweest, vanwege het feit dat de "Kontiki" slechts 5 centimeter over had onder de lage dekken van het schip. Ik trok in bij de familie Kaniz bij wie ik zoals iedere zomer een kamer met ontbijt huurde tegen de typische prijzen van Croatie : 25 DM per nacht ! De volgende morgen was ik tegen 6 uur al uit de veren en van zodra het havenkantoortje zijn deuren opende, slipte ik binnen om een ligplaatsje te bemachtigen. Ik kreeg de plaats waar tot voor kort de "Lipat" gelegen had. De havenkapitein (groot woord voor een oude man met een schipperspetje) wist me te vertellen dat het scheepje verkocht was nadat de eigenaar naar Rijeka verhuisd was. Ik vroeg niet naar de reden, want dan kon je een verhaal opgedist krijgen waar je de volgende drie uur kon naar staan luisteren. Ik haaste me dus naar de aangeduide plaats. Het was schitterend : net naast de enige steiger dat het haventje rijk was en op een boogscheut van het lokaal cafeetje, waar ik na een ontspannend, maar dorstig makend dagje op zee zou kunnen genieten van de zonsondergang. Nadat de "Kontiki" de ligplaats had ingenomen, nestelde ik me al op het kleine terrasje van het cafeetje. Het ganse dorp was terug tot leven gekomen na de drukkende middaguren, waarin ik de enige levende ziel in de ganse haven was geweest. Het viel me voor het zoveelste jaar op rij op dat de toeristen dit idyllische plekje nog altijd niet ontdekt hadden. - "Hahaa ! Doctor !", hoorde ik achter me enthousiast roepen. Ik draaide me om en zag Mario, de groenteboer van het dorp. Hij kon wat Engels en was als het ware mijn tolk telkens ik in het dorp was. - "Hallo Mario, how are you ?" - "Haha, good ! Thank you !", zei hij extravert met zijn typisch zuiderse tongval Hij bood me een glas aan en iedereen die langs het terras passeerde zou het geweten hebben dat ik er weer was. - "So you comme again with the boat ? - "No boat, no David !" - "Ee-ee, Doctor ... No wife yet ?", plaagde hij me. - "No time to find one, you see.", knipoogde ik naar hem. Een brede glimlach toverde zich op Mario's gelaat. - "Your boat on the place of "Lipat". Soon ...", hij brak zijn zin af en keek mysterieus glimlachend op van onder zijn zware wenkbrauwen. Hij maakte me nieuwsgirig, maar voor ik hem kon aansporen om meer te vertellen, werd zijn ongeduld al te groot en begon hij zelf te vertellen. - "Lipat was Indigo's boat. He only was on the place for two months. He met girl and got married en left for Rijeka." Ik trok mijn wenkbrauwen op en zei : "So what ?" - "Well, before him, was Jador. He also got woman. And before him Rado and before him Goran. All had spot where your boat is now !" Ik glimlachte omwille van het vuur en de ernst waarmee hij het verhaal vertelde. Hij was er rotsvat van overtuigd dat wie op die ligplaats lag, binnenkort de vrouw van zijn dromen zou ontmoeten. Er werd nog veel gekletst en plotseling bemerkte ik dat ik Mario nog amper zag zitten door de plots ingevallen duisternis. Twee uur hadden we zitten kletsen. We namen afscheid en Mario riep me nog na : "You lucky guy !" Ik ging naar mijn kamer en ging voldaan liggen op bed. Morgen zou ik voor het eerst uitvaren. Om acht uur was ik reeds op de "Kontiki" en zag alles nog ens na. Ik had alles bij en het enige dat ontbrak was mijn middagmaal. Ik slenterde naar de groenteboer, naar de bakker en de slager en kwam zwaar beladen met een kruikje rode wijn en de rest van de boodschappen weer op mijn bootje aan. Ik zat rustig fluitend mijn broodjes te smeren op de dektafel, toen ik iemands schaduw over me heen voelde. Traag draaide ik me om en keek stomverbaasd in de ogen van Anneke, een

Kontiki (vm:een-op-een, 7333 words)
Auteur: D. H. Brenner	Toegevoegd: Jul 05 2001	Kijkers/Lezers: 13191/10779 [82%]	Waardering (verhaal): 9.00 (6 stemmen)
Een dokter op vakantie op een klein Croatisch eiland ontmoet per toeval één van zijn patiëntes.