ErotischeVerhalen.com: Dit is pas het begin... door Miss Anne

Direct toen ik hem zag voelde ik dat hij door me heen keek. Dat hij wist wat ik wilde en dat hij ook wist dat hij me dat kon geven. Bovendien vond ik hem knap. Hij zag er mannelijk uit, onbereikbaar, maar ook lief. Een man op wie ik verliefd kon worden en dat eigenlijk ook direct werd. Ik had hem direct gezien toen ik binnen kwam. En hij mij ook. Die avond cirkelden we om elkaar heen... bijna letterlijk zelfs. We flirtten, hadden veelvuldig oogcontact maar hij sprak mij niet aan en ik hem niet. Zelfs Esther, de vriendin waarmee ik die avond uit was, zag het en moedigde me telkens aan hem aan te spreken, of dan toch 'in ieder geval IETS te doen, want hier word ik gek van'. Esther spreekt graag haar gedachten uit voor ze erover nadenkt. De beste bestevriendin die je kunt hebben. Bij het toilet, toen de avond al bijna gedwongen tot een einde kwam doordat het cafe zou sluiten, liepen we elkaar letterlijk tegen het lijf. Hij stond met zijn rug naar me toe, ik had niet door dat hij het was, en draaide zich net om toen ik eraan kwam. We keken elkaar in de ogen en hij glimlachte. Ik zag de glimlach al in zijn ogen voordat ik naar zijn mond keek. Ik moet er geshocked hebben uitgezien; want dat was ik. 'Hoi', zei hij. 'Ik ben Alex.' 'Anne', zei ik. Ik herstelde maar slecht van mijn eerste schrik en bleef hem verbouwereerd aankijken. 'Moet je niet... eh..' vroeg hij, wijzend richting het toilet. 'Ehh.. ja. Ja.. Ja ik moet ehh.. ja...' Ik stamelde en maakte drie stappen om vervolgens geen stap vooruit te komen maar dan toch uiteindelijk richting toilet te gaan. Hij bleef glimlachen. Toen ik even later weer terugkwam stond hij er nog steeds. 'Zo Anne', zei hij, alsof we elkaar al jaren kenden. 'Daar had je nogal de tijd voor nodig.' Ik keek hem hem niet begrijpend aan, omdat ik de hele situatie waarin we beland waren totaal niet kon begrijpen. En al helemaal niet hoe een man zulke mooie, dwingende ogen kon hebben. Hij gaf me een papiertje. 'Dat is mijn e-mailadres en daaronder mijn telefoonnummer. Ik dacht eerst, ik geef je alleen mijn nummer, maar toen ik je net zo zag stamelen bedacht ik dat je vast niet zo'n prater bent, dus dan is mailen makkelijker. Mail me morgen, Anne. Ik zal er op wachten.' Hij gaf me een kus op mijn wang en heel even voelde ik zijn hand om mijn rechter pols. Sterke hand. Wezenloos liet hij me achter, met het papiertje in mijn hand en keek hem na. Ik bekeek het papiertje en daar stond inderdaad zijn e-mail adres en zijn mobiele nummer. Ik begreep nog steeds niet wat er nu was gebeurd... had hij gewoon... het lef om te denken dat ik zijn nummer wilde? Dat ik iets met hem wilde? Dat lef had hij gewoon?! Terug bij Esther vertelde ik haar wat er net was gebeurd en ze kwam bijna niet meer bij van het lachen. 'Je zou je gezicht moeten zien An, echt... jouw gezicht zou in het woordenboek moeten staan naast het woord "verbijsterd"!' 'Nou echt niet dat ik hem ga mailen he!' zei ik vol vuur. 'Wat denkt hij wel! Oke, hij ziet er geweldig uit, en ik vond hem ook echt leuk om mee te flirten vanavond, maar komop... zo arrogant is niemand!' 'Arrogant? Of interessant?' zei Esther, nadat ze even stil was. Die laatste vraag spookte door mijn hoofd terwijl ik naar huis fietste. Ik slingerde wat... een paar roseetjes teveel waarschijnlijk. Ik merkte dat mijn initiele verontwaardiging over zijn actie wat gematigder werd en mijn interesse toenam. Het liet me in ieder geval niet los en van slapen kwam die nacht weinig. De volgende dag werd ik pas laat wakker... ik was gelukkig vrij en kon

Dit is pas het begin... (vm:dominerende man, 7988 words)
Auteur: Miss Anne	Toegevoegd: Aug 10 2009	Kijkers/Lezers: 6920/5803 [84%]	Waardering (verhaal): 9.00 (1 stem)
Direct toen ik hem zag voelde ik dat hij door me heen keek. Dat hij wist wat ik wilde en dat hij ook wist dat hij me dat kon geven. Bovendien vond ik hem knap. Hij zag er mannelijk uit, onbereikbaar, maar ook lief. Een man op wie ik verliefd kon worden en