ErotischeVerhalen.com: een verrassende lunch door Savanne

Je kijkt in je agenda en ziet dat het bijna tijd is voor de laatste afspraak voor de lunch. De naam van de klant herken je niet. Verwoed zoek je naar de achtergrond gegevens..maar waar je ook kijkt nergens de gegevens. Voordat je op kan staan om navraag te gaan doen hoor je een zachte kordate klop op de deur. Na jouw woorden binnen zie je mij binnenkomen. Je adem stokt heel even.. Aan mijn voeten zie je mooie half open schoentjes met hoge hak... Je blik glijdt verder omhoog... langs mijn kousen.. jammer genoeg kun je door de rand van mijn jurkje niet zien wat eronder zit. Je ziet een mooie zwart stof, mijn bovenbenen, mijn heupen en mijn bovenlichaam bedekken. Een mooi decolleté is wel zichtbaar, en aan mijn fier verheven tepels zie je dat de voorpret al zijn werk heeft gedaan. Zonder iets te zeggen loop ik op je toe.. en ik ga op de rand van je bureau zitten.. en kijk je aan. Mijn onderzoekende ogen zie je en je vermoed dat ik probeer te peilen hoe blij je bent met deze verassing. Je zucht.. wat moet je toch met me.. mijn ondeugende kant bevalt je wel.. alleen of op jouw kantoor het nou zo`n goed idee is betwijfel je. Voorzichtig pak ik je hand en leg die op mijn gekousde been. Je begrijpt de hint en voelt.. ja hand schuift over mijn been omhoog. Bij de jarretels stopt je hand even maar je nieuwsgierigheid wint het van het idee mij te willen teasen. Je hand schuift verder omhoog. Plots voel je hoe nat ik ben. Trut denk je, hoe denk je dat ik zo nog fatsoenlijk aan mijn werk toekom als je geen slipje aan hebt... Even kijk je me geil aan. Liefje .. mijn afspraak kan er elk moment zijn. Ik schud mijn hoofd en je begrijpt hieruit dat ik je afspraak ben. Opgelucht haal je adem.. Hmm in dat geval.. gaan we nu lunchen... Je pakt me bij mijn pols en trekt me van het bureau af. Liefjes lijdt je me aan mijn arm mee naar buiten...... Ik voel dat ik nu niets meer te vertellen heb. Je hebt het initiatief volledig overgenomen. Mij benieuwen of de consequenties leuk gaan worden. Buiten je kantoor kijk je even naar de spreekkamer.. hmmzz daar wil ik je ook nog een keer.. maar niet nu! Je loopt verder door naar buiten. Je auto staat niet ver van het kantoor en de mogelijkheden voor de lunch op loopafstand heb je al weggewimpeld, je wilt zonder risico van binnenwandelende collega`s door met wat je op een presenteerblaadje was aangereikt, dus besluit je met de auto wat verder weg te gaan. Eenmaal onderweg besluit je een telefoontje te plegen. "Theo, met mij. Weet je nog waar we het een tijdje terug over gehad hebben? Ja klopt. Ja, nee weet ik. Mevrouw heeft besloten om mijn tijdsplanning te verstoren. Kun je het op zo`n korte termijn regelen? Ja gewoon simpel wat broodjes. Ja uiteraard en de rest. Hmm sorry, ik kon dit ook niet weten. Oké, dan zie je ons zo." Je cryptische telefoontje maakt me nieuwsgierig, ik ken geen Theo en ik heb al helemaal geen idee wat je voor me in petto hebt. Ik merk wel dat het invloed heeft op de bui die ik al had. Je kijkt met een glimlach opzij, je weet wat die soort dingen met me doen. Je hand dwaalt weer even tussen mijn benen. "Oh kleintje dat gaat nog veel erger worden straks let maar op" Even sluit ik mijn ogen om van je aanraking te genieten, maar zodra je dat opmerkt trek je je hand weer weg. "Geduld kleintje". We rijden een kleine 10 minuten voordat je de auto een parkeerplaats op draait. Het grind spat onder de banden vandaan. Nieuwsgierig kijk ik om me heen. Aan het water ligt een leuk klein pandje, wat me ergens doet denken aan een gemoderniseerde boerderij. "Hemels Water" staat er op het bordje aan de gevel. "Stap maar uit, loop rustig met me mee, je hoeft niets te zeggen tenzij je iets wordt gevraagd. Verder ben je stil en doe je wat je wordt gezegd, zonder vragen. Akkoord?" Je kijkt me streng aan. Ik knik. Bemoedigend knijp je me nog even in mijn hand en dan stap je uit. Ik stap ook uit en loop naast je naar de deur. Nog voordat we bij de deur zijn zwaait deze open. In de deuropening staat een lange man met een vriendelijke glimlach op ons te wachten. Hij knikt ter begroeting naar je, maar ook hij zwijgt verder. Binnen gekomen blijkt dat we in een klein restaurant zijn aanbeland. Het is stil en zover ik kan zien zijn er geen andere mensen. De man gaat ons voor en leid ons door het restaurant naar een glazen serre aan de voorkant. In de serre staat een enkel tafeltje gedekt voor twee. Gerustgesteld wil ik de serre inlopen maar je houdt me tegen. "Blijf maar even staan, Theo wil even zeker weten dat je geschikt bent om hier

een verrassende lunch (vm:dominerende man, 4208 words)
Auteur: Savanne	Toegevoegd: Feb 26 2008	Kijkers/Lezers: 6728/4890 [73%]	Waardering (verhaal): 7.00 (1 stem)
Hoe een spontane actie van savanne uitmond in een idee van haar Meester