ErotischeVerhalen.com: Terug naar school door Ivan K.

Ik ontmoette haar enkele weken geleden. Nee, dat klopt eigenlijk helemaal niet. Enkele weken geleden ontmoette ik haar weer. Bij de feestelijke opening van het nieuwe gebouw van mijn oude school. Ik had daar toch een paar jaar les gehad, in het oude pand dan, en was erg nieuwsgierig naar hoe dat nieuwe, luxe en grotere gebouw er nu uit is komen te zien. Al wandelend door de gangen, die niet meer kil en koud overkomen maar door juiste toepassing van architectuur en kleuren juist warmte uitstralen, kwam ik de ene na de andere leraar tegen waarvan ik les heb gehad. Met iedereen heb ik even handjes geschud en netjes een praatje gemaakt. Hier en daar ontmoette ik een paar oud-klasgenoten met iets levendiger gesprekken tot gevolg. Na een korte zoektocht naar een toilet en de verlichting van mijn blaas, besloot mijn maag met fiks gerommel mijn aandacht te trekken. Ik begon honger te krijgen en het leek mij een uitstekend idee om de nieuwe kantine maar eens met een bezoek te vereren. Na wederom een zoektocht; tja, in zo'n mooi, nieuw gebouw is alles natuurlijk zoeken, voor zowel personeel, leerlingen als bezoekers. Maar na zo'n kwartiertje door diverse gangen te zijn gewandeld en enkele trappen op- en afgelopen te zijn lukt het me in de kantine terecht te komen. Door de zoektocht is het beetje honger dat ik had gegroeid tot echte honger..(Ja ik weet het. In Nederland heb je geen honger; in Afrika, daar hebben ze honger!) Ik zie aan de glimmende, lichtgevende tekstbalken met de verschillende mogelijkheden dat Jamie Olivers gezond eten ook deze school bereikt heeft. Dat geeft niet, dat is goed. Als er op deze manier voor gezorgd kan worden dat de schooljeugd meer groenten, fruit en salades eet en dus minder dik wordt, dan is dat uiteraard toe te juichen. Maar daar zit ik nu eigenlijk niet op te wachten. Ik wil vette hap! Gelukkig zie ik, als ik dichterbij de vitrines kom, dat men voor deze feestelijke opening besloten heeft een mobiele frituur aan te laten rukken. Gelukkig is het rustig, dus la snel loop ik met een lekker warm broodje frikadel met de kantine verder in. Ik kan zien dat voor deze opening kosten noch moeite gespaard zijn want op een tafel staat zelfs een bowl met punch, hoe heet dat in goed Nederlands? Vruchtenbowl ofzo? Nu begrijp ik ook het gegniffel dat ik in de gangen hoorde, daar is de een alcoholhoudende substantie bij in gegoten! Alleen de blikken in de ogen van de bij de kom staande leraren maakt me duidelijk dat het geheimpje al snel is uitgekomen. Ik besluit, met het oog op de rit naar huis, om maar geen glas te nemen en met de smoes "dat smaakt niet bij een broodje frikadel" schuif ik langs de erg vrolijke leraren verder de kantine in. Al wandelend kijk ik rond op zoek naar een geschikte plek om mijn broodje op te eten. Met een zucht bedenk ik dat ik natuurlijk wel het broodje met iets weg moet spoelen. Nogmaals een ronde vitrine-kassa-bowl later kijk ik weer rond. Nu zie ik alleen iets wat ik nog niet eerder had gezien. Buiten op het balkon, of zou dat terras heten, staat een jonge vrouw over de reling te kijken. In haar handen houdt ze een glas vruchtenpunch, maar de daar in aanwezige alcohol lijkt haar, gezien de uitdrukking op haar gezicht,niet vrolijk te stemmen. Haar donkere haren fladderen wat op het briesje wat er staat en nadat ik even heb staan kijken herken ik haar. Marie-Ann, mijn vroegere lerares Nederlands; met ook een oer-Nederlandse naam, haar vader was nogal gek van Amerika. Zij niet, ze bleek een echte Hollandse meid te zijn, vandaar ook dat ze Nederlands is gaan studeren en later ook in die taal les is gaan geven. Gek eigenlijk, al die jaren heb ik van haar les gehad en eigenlijk zie ik nu pas wat voor een mooi vrouw zij is. Misschien komt het door de tijd dat ik haar niet meer gezien heb, maar ze lijkt me mooier dan dat ik haar me herinner. Onder het motto "je moet toch wat" besluit ik dat het een goed idee is om op het terras mijn broodje te eten. Ze merkt het meteen als ik de deur open en haar gezicht fleurt op als ze me herkent, "Heee, mijn meest favoriete leerling!" en in haar ogen fonkelt het. Vanuit mijn ooghoek zie ik nu ook tafels en stoelen staan en ik begroet Marie-Ann even enthousiast "Mijn favoriete leerkracht!". Ze wil me omhelzen maar ik toon het broodje waarop zich enkele druppels met vet bevinden en dus besluit ze me een zoen op mijn wang te geven. Door haar relaxte houding ben ik van mijn à propos gebracht. Gelukkig lijkt ze dit niet te merken, want ze gebaart naar één van de tafels met als bedoeling daar plaats te nemen; een aanbod dat ik met plezier accepteer. Als we eenmaal zitten duurt het even voor het gesprek echt goed op gang komt. Onder andere doordat ik het broodje moet opeten, maar met stukjes en beetjes begint het te lopen. Ze complimenteert me met mijn

Terug naar school (vm:een-op-een, 5003 words)
Auteur: Ivan K.	Toegevoegd: Oct 09 2006	Kijkers/Lezers: 10637/8047 [76%]	Waardering (verhaal): 8.50 (8 stemmen)
Hoe een bezoekje aan een nieuw schoolgebouw heerlijke gevolgen heeft.