ErotischeVerhalen.com: Marieke door Katisse

Marieke Marieke liep met haar korte rokje te pronken in de stad. Het zonnetje keek wellustig neer op de lekkere beentjes van ons Marieke en straalde daardoor nog zo fel. Het was vandaag op z'n minst 27 graden. Zeker en vast warm genoeg om met een kort rokje op straat te lopen. Zelfs zo eentje als Marieke, dat weinig aan de verbeelding overliet. Maar toch net genoeg om erg benieuwd te zijn naar wat er nu onder dat rokje schuilging. Alsof ons Marieke wou dat niet alle aandacht ging naar haar korte rokje, haar zalige beentjes en alles wat zich daar maar in de omstreken bevond, had ze een bijpassend bovenstukje aangetrokken. Bijpassend in die zin dat het qua formaat in dezelfde categorie als het rokje behoorde. Beiden behoorden tot de categorie klein en dan nog maar nipt. Het feit dat Marieke's bovenstukje aardig klein was, gaf niet echt een probleem. Het feit dat hetgeen schuilging onder Marieke's bovenstukje, althans probeerde schuil te gaan, echter niet van diezelfde categorie was als het rokje en het bovenstukje, gaf een totaal andere kijk op de situatie. Neen, hetgeen Marieke daar met moeite in bedwang hield met haar bovenstukje was allesbehalve klein. Het was eerder middelmatig met een sterke neiging naar het grotere werk. Het zat dan ook stevig ingepakt in het kleine bovenstukje en evenals het rokje liet het weinig aan de verbeelding over. Weinig, maar toch net genoeg. Marieke had er geen probleem mee om zo weinig aan de verbeelding over te laten. Marieke was niet zo preuts. Ze was eerder los en genoot liever van het leven dan te veel bij alles stil te staan. Haar redenering was eenvoudig. Het zonnetje straalt. Ik hou van het zonnetje. Aldus zal ik zoveel mogelijk van dit zonnetje genieten. Alles wat er bij komt is mooi meegenomen. En ware het zonnetje het enige dat vandaag te beleven viel, dan was dit zelfs al meer dan genoeg. Marieke had niet echt een doel. Ze hield er gewoon van om in de stad rond te paraderen. Te kuieren en rond te lopen tussen de winkeltjes. Te slenteren in de smalle steegjes en vooral te genieten van het zonnetje. Marieke had ook wel door dat menig manspersoon en hier en daar een vrouwspersoon haar begerige blikken toewierp. Maar daar had ze in het geheel geen last van. Integendeel, wie geniet er niet van een beetje aandacht. Marieke was dan ook meer dan tevreden met wat haar te beurt viel en dat zag je wel aan haar. Een stralende glimlach vertoonde zich op haar gezichtje en liet ondeugende putjes in haar wangetjes verschijnen. Zo verstreek de tijd. De middag werd namiddag en deze ging stilletjes aan over naar vroege avond. De zon begon treurend te zakken, nu hij zo van bij Marieke weggetrokken werd. Marieke zag het en treurde mee. Met enige spijt nam ze afscheid van het zonnetje en wenste het wel te rusten. Ons Marieke voelde zich wat alleen. Het begon al een beetje te schemeren. En, zo had Marieke gelezen, het zou een maanloze nacht worden. Ook niet echt leuk om verder te wandelen. Ze besloot dan maar wat ander gezelschap te zoeken. 't Ja, wat moet je doen als zowel de zon en de maan je in de steek laten. Marieke was echter geen meisje om lang te treuren over iets. Aandachtig begon ze rond zich heen te kijken en proefde in de lucht de mogelijkheden die haar te beurt vielen. Hetgeen ze proefde, beviel haar wel en Marieke was reeds terug opgewekt. Ze glimlachte naar iedereen die haar een blik waardig keurde, en dat waren er heel wat. Sommigen probeerden wat verder te gaan dan een glimlach, maar zo gemakkelijk liet Marieke zich niet in de val lokken. Ze ontwijkte deze personen heel handig en genoot van haar spelletje. Dit ging zo wel een tijdje door. Ondertussen waren er al heel wat mannen en zelfs wat vrouwen die aardig opgewonden thuis kwamen. Menige levenspartner had die avond de handen vol, en ik bedoel niet met de huishoudelijke taken. Ondertussen deed ons Marieke rustig verder. Ze had reeds opgemerkt dat ｂn van haar eerdere slachtoffers haar volgde. Opgemerkt was veel gezegd. Ze voelde het eerder dan ze het opmerkte. Ze had immers nog niemand gezien. Toch voelde ze iets. Marieke besloot de proef op de som te nemen. Ze had er immers aardig zin in. En het was lekker spannend. Ze ging naar een gedeelte van het stadje waarin ze rondliep dat veel minder druk was. Even stopte ze en prutste wat aan het ｂn of ander dat niet recht zat. Stiekem luisterde ze of ze niets hoorde. Niets. Ze keek even

Marieke (vm:groep, 2508 words)
Auteur: Katisse	Toegevoegd: Apr 18 2001	Kijkers/Lezers: 7346/5283 [72%]	Waardering (verhaal): 8.00 (1 stem)
Marieke is een lief meisje dat veel liever geniet dan al te veel bij de dingen stil te staan...