ErotischeVerhalen.com: De tentoonstelling - 1

"Yes!" Had ik net door de telefoon mijn enthousiasme nog enigszins weten te temperen, toen het gesprek beëindigd was, stond ik te springen van vreugde. Ik had zojuist mijn eerste echte baan gekregen. Een droombaan! Ik ben trouwens Laila, net afgestudeerd aan de kunstacademie en ik kreeg een baan bij een galerie in oprichting. Aan de rand van het centrum was een bijzondere ruimte vrij. Aangezien er in de stad weinig ruimte was voor aanstormend talent, wilde de eigenaar van het pand er een galerie in openen. En ik was gevraagd om het concept voor de openingstentoonstelling te bedenken en kunstenaars erbij te zoeken. En aangezien ik was afgestudeerd onder de titel "On the edge", wordt dit ook de werktitel van de tentoonstelling. Ik had al een aantal kunstenaars op het oog en begon meteen met het bezoeken van de eerste: John, een schilder. Gelukkig had hij meteen tijd voor me. Ik fietste door de stad naar de buurt waar zijn atelier gevestigd was. Het atelier was in een oude school en was gemakkelijk te vinden. Hoewel het pand al een aantal jaren niet meer als school gebruikt werd, zag je aan de buitenkant meteen wat het vroeger geweest was. En ook de trap was nog zoals vroeger. Ik had niet veel fantasie nodig om de kinderen de trappen op te zien rennen. Maar in plaats van een meester stond John me bovenaan de trap op te wachten. Een indrukwekkende verschijning met een grote bos haar die alle kanten opstond. Hij was jonger dan ik verwacht had op basis van zijn indrukwekkende lijst van werken en tentoonstellingen die ik op internet had gevonden. Hij keek me indringend aan. Ik wist natuurlijk dat hij de laatste jaren alleen vrouwelijk naakt geschilderd had en voelde zijn taxerende blik. Hij had het vermogen om dwars door je kleren te kijken. Over de uitslag liet hij me in het ongewisse. Hij schoof me voor zich uit het atelier in. Ik voelde zijn handen op mijn billen, net iets meer dan alleen maar een uitnodigend duwtje gevend. Ik stapte de drempel van zijn atelier over en bleef overdonderd staan. De hele ruimte was gevuld met gigantische doeken met groots geschilderde vrouwen in alle mogelijke houdingen. Het straalde een enorme erotische energie uit. "Wow", was alles wat ik kon uitbrengen. John leek mijn reactie normaal te vinden en gunde me de tijd om even bij te komen. "Wil je wat drinken?" Al gauw zaten we gezellig aan de thee, want veel meer bleek hij niet in huis te hebben. Hij vertelde dat de schilderijen klaar stondem voor vervoer naar een galerie in Brussel, waar de volgende week een overzichtstentoonstelling zou worden gehouden met werk van de laatste vijf jaar. Hij hoopte en verwachtte dat een groot deel van de doeken die er nu stonden, niet meer terug zouden keren in het atelier. Zijn werk was in België bijzonder gewild, net als in Nederland, trouwens. Ik liep rond en bekeek de schilderijen stuk voor stuk. Ze waren vrijwel allemaal grof geschilderd, maar op een wat grotere afstand waren toch heel veel details zichtbaar, wat de doeken een intieme sfeer gaf. Ook de kleuren waren heftig en intiem tegelijk. Ik vroeg hem naar zijn toekomstplannen. Met grote gebaren begon hij te vertellen. "Ik voel dat er een wending in mijn werk aankomt. De doeken die je hier ziet, dat ken ik nou wel. Ik ben toe aan iets nieuws. Iets vernieuwends. Niet alleen voor mij en mijn werk, maar voor de hele kunstwereld". Nieuwsgierig keek ik hem aan. "Kun je er iets meer over vertellen. Ik ben erg benieuwd of het in mijn concept past". Hij keek me vragend aan. "Jouw concept? Hoe bedoel je? Oh, ja, je zei zoiets door de telefoon. Dat was ik eigenlijk vergeten. Ik dacht dat je een nieuw model was. Die komen zo vaak spontaan langs, vaak getipt door een vorig model, dat ik er eigenlijk vanuit gegaan was, dat jij er één van was. Wat kom je dan doen, als je geen model bent?" Ik legde uit dat ik namens een nieuwe galerie kwam en dat ik bezig was kunstenaars te zoeken die samen een tentoonstelling wilden maken rond het thema ‘On the edge'. "Hoe bedoel je samen?" "Niet dat iedereen een doek of een installatie of zoiets inbrengt. Wat ik het leukst zou vinden is dat iedereen voor de tentoonstelling de galerie als atelier zou beschouwen en dan op basis van de ruimte en van uitwisseling met de anderen iets maakt." "Met zijn allen samen?" "Samen kan, maar hoeft niet. Het kan ook dat de werken iets gezamenlijks uitstralen door de sfeer waarin alles tot stand gekomen is. Ja, het is allemaal nog een beetje vaag, maar jij bent de eerst met wie ik concreet over het idee spreek, dus ik hoop ook van degenen die het zien zitten ideeën te krijgen, zodat ook de uiteindelijke aanpak min of meer gezamenlijk gekozen is." "Hmmm...

De tentoonstelling - 1 - (vm:overige, 3278 words) [1/4] Toon alle delen
Auteur: klaartje	Update: Oct 05 2005	Kijkers/Lezers: 9478/7134 [75%]	Waardering (deel): 7.83 (6 stemmen)
Laila, net afgestudeerd aan de kunstacademie, krijgt een droombaan bij een galerie. Dat leidt tot veel meer dan een mooie tentoonstelling.

Dit is deel 1 van totaal 4 delen.
	toon alle delen	volgend deel