ErotischeVerhalen.com: De Vogelaar door Mastincala

De vogelaar "Wat sta je nou te kijken naar die man?" Vroeg Bert aan zijn vrouw. Lydia liep snel bij het raam weg. "Hm? Oh nee, laat maar." Lydia glimlachte. Hoewel ze nog steeds, na 20 jaar nog zielsgelukkig was met Bert en ze in alle opzichten niets te klagen had, moest ze wel steeds aan die lekkere wip met de nieuwe overbuurman denken (zie "Blinde Liefde"), telkens als ze de buurman zag. Lydia had daarna nog vaker naakt in huis gelopen, maar de buurman was niet meer langs gekomen. Lydia vond het heerlijk om naakt te lopen, met de kans wederom verrast te worden. "Zullen we een eindje gaan fietsen in de duinen?" Vroeg ze aan Bert. "Pfff, met dit warme weer je in het zweet gaan werken? Nee hoor." "Vind je het erg als ik wel ga?" "Nou, als je daar zin in hebt, laat je door mij niet tegenhouden. Ik heb altijd wel wat te doen." Bert hielp Lydia met het op de trekhaak monteren van de fietsdrager en Toen de fiets er aan hing, gaf Lydia hem een kus en ze vertrok. Ze moest ongeveer 20 minuten rijden om op een parkeerplaats in de duinen te komen en onderweg moest ze steeds denken aan de buurman. Daarom was ze ook weggegaan, want ze wilde niet steeds naar de overkant gaan zitten staren. Het mooie weer had ook de overbuurman met zijn donkere zonnebril naar buiten gelokt. Ze parkeerde de auto en laadde de fiets af. Deze parkeerplaats hadden Bert en zij ooit eens bij toeval ontdekt. Het was er altijd lekker rustig. De meeste mensen reden gelijk naar de grotere parkeerplaatsen. Ze zette de fiets op de standaard en keek om zich heen. Er was geen mens te zien. Zou ze, of zou ze niet? Ze giechelde een beetje in zichzelf, keek nog eens goed rond en friemelde dan wat onder haar katoenen rokje, trok haar slipje uit en borg het op in haar fietstas. "Zo, een verfrissend briesje langs de lipjes doet hem misschien wat afkoelen." Zei ze zachtjes. Ze sloot de auto af en stapte op de fiets. Ze reed over de verharde paden die door het bos naar de duinen leidden. Lydia moest zichzelf dwingen om niet te hard te fietsen. Daarom fietste Bert ook niet graag met haar mee. Zij reed altijd zo hard. Vandaag deed ze dus rustig aan en ze keek goed om zich heen, naar bomen, konijnen en vogels. Inderdaad blies er zo nu en dan een zachte bries onder haar rok en het was alsof de weergoden zelf ook stiekem even wilden kijken of ze het wel goed hadden gezien. In de verte kwamen twee wielrenners aangesneld. "Dat is jezelf nou in het zweet werken." Zei ze tegen zichzelf. Toen de mannen haar tot op een paar meter waren genaderd, blies de wind weer onder haar rok. Ze legde gauw haar hand in haar schoot en de renners raasden haar voorbij. Lydia fietste nog een half uurtje door en besloot even te gaan zitten op een bankje in de duinen. Ze zat daar heerlijk te genieten van het zonnetje dat, ondanks dat het nog maar half mei was, al aardig pikte. Ze kon niet te lang blijven zitten, want dan zou ze nog verbranden. Ze hadden daar op de televisie al voor gewaarschuwd. In de duinen was niet veel schaduw. De wind sloeg plots weer onder haar rok en blies het ding hoog op, zodat Lydia van het ene op het andere moment met ontbloot onderlijf zat. Ze sloeg het rokje snel weer terug en keek vluchtig om haar heen. Niemand. Nu moest ze er wel om lachen. Misschien had er wel een vogelaar met zijn verrekijker liggen turen. "Nou, die had dan een leuk uitzicht." Grinnikte ze. Ze besloot maar weer terug te fietsen. Toen Lydia weer bijna bij de beschutting van de bomen was, naderden er weer twee wielrenners. Het waren dezelfde als van een uurtje geleden. Ze keken haar lachend aan in het voorbijgaan en Lydia lachte terug. Zouden ze wat gezien hebben, die eerste keer? Daar was dat lekkere stoute gevoel weer, dat de 40 jarige huisvrouw eerder had gevoeld, toen zij voor het eerst naakt door haar eigen huis had gelopen. "Weet je wat?" Zei ze binnensmonds, "Ik ga een afgelegen plekje opzoeken." Ze reed de schaduw van het bos in en keek goed om zich heen. Daar aan de andere kant van die duinpan, achter de struiken, leek haar een geschikte plek. Lydia stapte af en duwde haar fiets door het zand naar de andere kant. Achter de struiken keek ze nogmaals goed om zich heen. Nee, daar kon niemand haar zo gauw ontdekken en ze was redelijk ver verwijderd van het verharde pad. Ze legde haar fiets neer en ging op het mos zitten, met de knieën opgetrokken, zodat haar rokje opkrulde en haar poesje lekker in de buitenlucht kwam. Misschien zat die vogelaar haar wel weer te begluren, bedacht ze tegen beter weten in. Ze leunde achterover op haar ellebogen en spreidde haar benen lichtjes, zodat die gluurder uit haar fantasie beter zicht had op haar gladgeschoren lipjes. Bert hield van haar gladde schaamlippen en zij hield van zijn geschoren zak. Lekker geen haren om steeds te moeten uitspugen als je

De Vogelaar (vm:groep, 2017 words)
Auteur: Mastincala	Toegevoegd: Jun 14 2005	Kijkers/Lezers: 7768/6031 [78%]	Waardering (verhaal): 6.50 (2 stemmen)
Lydia (uit "Blinde Liefde")maakt een fietstochtje door de duinen en....