ErotischeVerhalen.com: Peter en het boek door Lars Haanen

Peter en het boek. "Jij zoekt zeker dat boek....." Ik hoor engelen gezang in mijn hoofd. Maar het begon anders. De verloedering van de maatschappij door sex?. De verloedering van de maatschappij, dat programma van gisterenavond speelt nog steeds door mijn hoofd. TV is niet altijd een goede ontspanning. Een aantal opgefokte fatsoensrakkers die precies weten waar het aan schort in deze wereld en vooral wat eraan gedaan zou moeten worden. Als eerste alleen sex binnen het huwelijk, en alleen sex tussen man en vrouw. Nou ze hoeven zich geen zorgen te maken want een huwelijk tussen twee mannen is nog niet eens zo lang mogelijk en over mij hoeven ze zich ook geen zorgen te maken want sinds mijn laatste relatie hoef ik en geen huwelijk en geen mannen meer aan mijn lijf. Toegegeven sex is lekker maar ik vermaak me uitstekend met een goed boek. Alleen dat boek moet wel aanwezig zijn in de bibliotheek waarheen ik nu onderweg ben, de derde keer al deze week. Twee keer is me al verzekerd dat het deze week echt terug verwacht wordt. Het is al twee weken te laat binnen, nou ja, niet binnen. Ja, natuurlijk had ik het kunnen laten reserveren maar achter de balie staat sinds twee weken zo een leuke bibliothecaris dat ik ondanks de gelofte aan mezelf dat ik geen mannen meer nodig heb toch graag van dat mooie uitzicht geniet. Bij binnenkomst gaan mijn ogen als eerste naar de balie om te zien of het uitzicht vandaag weer vruchtbaar is, nou nee dus die norse knor zit er weer waarvan ik dacht dat die het veld had geruimd voor het vrolijke vlees. Dat is de eerste tegenvaller nu zal je zien dat het boek er weer niet is en ik naar huis moet met de gedachte aan die kerel die weer op zijn eigen plaats zit waar het uitzicht de afgelopen weken zo mooi was. Ja ja, ik weet het geen mannen meer aan mijn lijf. Ik ga naar de rij van mijn favoriete schrijver en zoek, maar zoek natuurlijk meer naar die mooie jongen. Ik loop naar een andere rij en weer een en weer en zo heb ik de hele bibliotheek gehad, zelfs plaatsen waar ik nog nooit ben gaan kijken omdat ik weet dat ik daar niets bij staat wat ik interessant vind. Nou dan maar even naar de database om te kijken of het boek wel in deze bibliotheek aanwezig is, het is natuurlijk niet aanwezig dat weet ik best maar het geeft me weer wat extra tijd om de ruimte te inspecteren. Zou het vlees dan toch zwak zijn. "Jij zoekt zeker dat boek waar je deze week al enkele malen voor geweest bent?" spreekt een engel van dichtbij. Ik kijk opzij en zie geen engel maar wel die mooie bibliothecaris, ongeveer 1.90 lang, blonde opgeknipte haren, grote amandel vormige bruine ogen, 'n klein neusje, een brede mond met mooi gevormde lippen die zacht lijken alsof ze uit wolkjes bestaan en daartussen de mooiste tanden die ik ooit in mijn leven gezien heb. Tegen deze lach kan zelfs de mooiste tandpasta reclame niet op. Het dringt nog tot me door dat ik blij ben dat ik mezelf nu niet kan zien want ik voel dat ik er schaapachtig bij sta op een manier waarvan een echt schaap nog heel wat zou kunnen leren. Na wat voor mij een eeuwigheid lijkt begin ik wat te stamelen van boek en schrijver maar veel zinnige woorden komen niet over mijn lippen laat staan dat er iets ontstaat wat op een gesprek lijkt. "Ik begrijp dat je wat van slag bent omdat je weer voor niets bent gekomen" zegt hij, "Ik wil dat graag goed maken daarom stel ik voor dat we samen even in de stad een kop koffie gaan drinken, het is mijn vrije dag en heb alle tijd. Je merkt dat de bibliotheek steeds klantvriendelijker wordt, ik trakteer als jij ten minste niets anders voor hebt". Natuurlijk heb ik niets anders voor en als ik dat wel gehad zou hebben was ik dat al vergeten. Hij loopt voor me uit, brede schouders in een wit T-shirt met diep uitgesneden mouwen en daaronder een strakke gebleekte jeans waar zijn ronde billen zo mooi in afsteken dat ik het vermoeden heb dat hij vanmorgen zijn kleding om zijn lijf heeft laten gieten. Ik ben gevangen in de geur van een of ander exotisch merk wat als een waas om hem heen hangt. Tijdens het naar buiten lopen heb ik het idee dat diverse bezoekers ons na staren maar het kan ook het idee zijn want helder denken kan ik op dit moment niet, ik verkeer in een roes alsof ik iets te veel gedronken heb. Als we buiten zijn zegt ‘mijn' bibliothecaris "We kunnen ook naar mijn appartement gaan daar heb ik ook koffie en kan ik even kijken of ik iets aan jouw boek probleem kan doen, misschien kan ik het zelfs wel verhelpen van jouw schrijver heb ik ook wat in huis". Ik stem toe. Ik zou in alles toegestemd hebben als ik maar naar dit mooie lijf mag kijken, naar deze mooie stem mag luisteren en de bedwelmende geur op

Peter en het boek (mm:romantisch, 2960 words)
Auteur: Lars Haanen	Toegevoegd: Sep 29 2002	Kijkers/Lezers: 7171/5217 [73%]	Waardering (verhaal): 9.00 (2 stemmen)
Dat ene boek, die ene jongen en ik