ErotischeVerhalen.com: Zo werd de dienstplicht toch nog leuk door johnny

Zo werd dienstplicht toch nog leuk. Het was half zeven in de ochtend. Na een lange nacht in een bedompte slaapzaal met zwetende en snurkende metgezellen en een heerlijke douche stond ik voor mijn stalen kast, om het gebruikelijke uniform aan te trekken. Die dag zouden we ons gaan voorbereiden op de oefening van de volgende week, ergens in Duitsland. Als ik ergens geen zin in had, was het wel een oefening in januari. Kou en weinig slaap zouden een wrak van mij maken. Vorige maand hadden we geoefend in Denemarken. Ook daar was ik verkleumd en afgepeigerd van terug gekomen, en ik wilde het niet nog eens. Ik moest er dus onderuit zien te komen. Daarom had ik de vorige dag een verzoek ingediend voor een bezoek aan de compagniearts. Om half acht, nog voor het appèl moest ik me bij hem melden. Om klokslag half acht stapte ik het gebouw binnen waar de arts zich had gevestigd. Ik was de eerste die ochtend, de wachtkamer was nog leeg. Het duurde ook niet lang of de stem van de assistente riep mijn naam. Ik liep de spreekkamer in en nam plaats tegenover de arts. Het was een grote, brede man. Hij keek nors en zonder op te kijken vroeg hij wat hij voor me kon doen. Ik vertelde dat ik de vorige dag, tijdens het sporten door mijn rug was gegaan, en dat ik daar veel pijn aan over had gehouden. Hij keek op en staarde me een poosje aan. "Je moet zeker op oefening volgende week?" vroeg hij. Ik knikte, en dacht gelijk dat hij me door had, dat ik simuleerde. "Ga maar eens op de behandeltafel liggen," zei hij en stond op. Ik moest op mijn buik gaan liggen, zodat hij mij rug kon behandelen. Hij drukte op een paar plekken op mijn rug, en kneedde de plek die ik als pijnlijk had aangegeven. Na een poosje kon ik weer opstaan. De man mompelde wat en liep terug naar zijn bureau. Zonder verder iets te zeggen begon hij te schrijven. Nadat hij een handtekening had gezet, overhandigde hij mij het papiertje. "Goed bewaren, dit is een briefje die je vrijstelling geeft van alle zware onderdelen, zoals sport, mars, en oefeningen, en je moet even langs mijn assistente voor een afspraak bij de fysiotherapeut." Ik liep de spreekkamer uit, liep langs de wachtkamer, die nu al vrij vol zat, en klopte aan bij het kantoortje waar de assistente zat. Ik had haar al vaker gezien in de drie maanden dat ik in dienst zat, maar had nog niet met haar gepraat. Ik wist dat ze Gea heette, maar daar was ook alles mee gezegd. Ze liet me binnen en bood me een stoel aan. Nadat ik de situatie had uitgelegd, stond ze op en draaide zich om. Ze opende een kast en moest op haar tenen staan om formulieren te pakken, die op de bovenste plank lagen. Hierdoor spanden haar broek een beetje om haar billen, waardoor ik kon zien, dat ze een welgevormd figuurtje had. Als ik Gea zag lopen op het terrein, kon je amper zien dat het een vrouw was. Alleen haar gezicht verried het. Ze had een vriendelijk gezichtje, met wat sproetjes rond haar neus. Haar haren waren kort en waren buiten altijd bedekt door een baret. Nu had ze haar baret niet op, zodat ik nu duidelijk kon zien hoe ze er echt uitzag. Ze ging weer tegenover me zitten en vroeg:" Heb je vervoer?" Het bleek dat de fysiotherapie op een nabijgelegen kazerne werd uitgevoerd. Ik moest me er de volgende dinsdag melden, wat betekende dat ik absoluut niet mee kon naar Duitsland. Alleen had ik dus geen vervoer. "Dan regel ik wel vervoer voor je," zei ze en gaf me een hand. "Tot dinsdag dan," zei en sloot de deur achter me. Ik was dolgelukkig dat ik niet mee mocht naar Duitsland. Nadat `s maandags de gehele compagnie vertrokken was richting Duitsland, liep ik langs het gebouwtje van de arts, om te kijken hoe laat ik de volgende dag moest vertrekken. Er hing een lijst in de hal, naast de deur van Gea's werkruimte. Daar stond op dat ik dinsdag om 10 uur in de ochtend bij de fysiotherapeut moest zijn, en dat ik om half negen zou vertrekken. De gehele maandag liep ik een beetje verloren rond. Er was bijna niemand op het gehele terrein, alleen een peloton in opleiding. Tegen de avond besloot ik nog even de stad in te gaan, alleen. Het was redelijk weer, dus ging ik lopen. Na 10 minuten kwam ik in het centrum, waar op maandag dus ook niets te beleven was. Na even snel wat gegeten te hebben in de snackbar, stevende ik af op een kroeg. Normaal ging ik samen met mijn maten naar een andere kroeg, maar deze was gesloten op de maandag. Ik ging de kroeg binnen waar over het algemeen de beroepsmilitairen zaten. Ook hier was het extreem rustig. Een paar kerels aan de bar en een enkeling zat achter de gokkast. Ik kocht een glas bier en ging aan de bar zitten. De kerels aan de bar waren erg vriendelijk en al gauw volgde een gesprek. Hierdoor merkte ik niet op dat er een groepje binnen was gekomen. Pas toen ze naast me aan de bar stonden om te bestellen, zag ik dat het groepje bestond uit drie heren en drie dames. Eén van de dames was Gea, wat mij verbaasde, want

Zo werd de dienstplicht toch nog leuk (vm:sex op het werk, 5506 words)
Auteur: johnny	Toegevoegd: Apr 23 2002	Kijkers/Lezers: 10160/8784 [86%]	Waardering (verhaal): 8.25 (4 stemmen)
Johnny leert op de kazerne Korporaal Gea kennen. Zij blijkt niet die stoere dame in het groen als hij dacht