ErotischeVerhalen.com: MORGENSTER - hoofdstuk 30 door Lucky Eye [deel 30]

Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. MORGENSTER Hoofdstuk 30 Vrijdag 20 augustus, Petersborough, Ontario, Canada Max werd wakker in een vreemd bed. Voor de zoveelste keer de afgelopen tijd. Maar toch deed het hem goed en glimlachte hij meteen naar de nieuwe dag en wat die hopelijk zou brengen. Ja, het was hopen. Meer kon hij niet. En hopen deed hij zo mogelijk tegen de klippen op! Hij liet zich niet gek maken, niet frustreren. En dat was heel anders dan hij zag bij Richard. De jongen vergezelde hem op deze reis en dat op eigen verzoek. Ze waren hier naar toe gekomen om de vrouw te zoeken die Steve Johnston hen had beschreven en waarover hij hen het een en ander had weten te vertellen. Het was onmiskenbaar de vrouw die Stan had afgehouden in Metchosin. Max stond ietwat kreunend op. Hij voelde zich stram. Te weinig goede beweging gehad de afgelopen dagen. Opnieuw moest hij glimlachen. Ook dat in tegenstelling tot zijn reisgenoot. Richard had zijn hardloopschoenen meegenomen en benutte, zo leek het hem, elke mogelijkheid om een aantal kilometers te rennen. Maar al te goed wist Max dat het voor de jongen goed was om zijn frustratie van zich af te lopen. Het deed hem goed in elk geval. Als hij terug was in het appartement op het terrein van de universiteit van Petersborough kon Max altijd aan hem zien dat het hem goed had gedaan. En dat deed hem op zijn beurt ook weer goed. In de keuken zag hij de kom die Richard had gebruikt voor zijn ontbijt op het aanrecht staan. Een mok stond er naast. Hij had al ontbeten dus. Hij liep de gang in en zag dat de sportschoenen er niet waren. Duidelijk. Richard was aan het hardlopen. Max smeerde zijn boterhammen staande bij het aanrecht en ging daarna op een rechte stoel aan de tafel zitten. Zijn aandacht dwaalde af. Hij overdacht alles wat er de afgelopen maanden was gebeurd. De komst van Richard en Stan, en hoe dat het leven van Edith en hem had veranderd. Ineens was het alsof ze weer midden in het leven stonden. Natuurlijk hadden ze door zijn werk, haar vrijwilligerswerk en de enorm goede band die ze hadden met kinderen, kleinkinderen, vrienden en kennissen altijd volop dingen te doen maar toch ... toch was de komst van beide jongens verfrissend geweest. Ineens ... was het gewoon anders. Ze moesten zorg bieden en deden dat met alle liefde. Ze ... waren betrokken bij de twee. En dat had ook geleid tot het onderzoek naar hun verleden. En ja ... dat had hem nu hier gebracht voor de laatste gegevens met betrekking tot Stan en begin juli naar Hawaï voor Richard. Op die prachtige eilanden was het een heel bijzondere ontdekking geweest om te merken dat er een jongen was, iets jonger dan Richard, die wat uiterlijk betreft precies leek op hun oudste protegé. Voor hem en Jocelyn, zijn reisgenoot toen en helper tijdens het hele onderzoek al, was wachten op het resultaat van het reeds gestarte DNA-onderzoek niet meer nodig. Het was duidelijk geweest: Richard was een Hartman! Jocelyn had de Hartmans ook vrijwel meteen deelgenoot gemaakt van hun overtuiging en hoewel het een schok teweeg bracht was het ook een opluchting. Een eigen onderzoek naar het kind van dochter, zus en tante was namelijk vijf jaar eerder totaal mislukt. Stukgelopen. En dat omdat Shaun en Mary hun sporen goed hadden gewist door een andere identiteit aan te nemen. Van de reis naar Canada en het zich daar uiteindelijk vestigen hadden de Hartmans niets kunnen vinden. En dus ... was er opluchting geweest. Maar ... ook heel veel vragen. Vragen die ze zich al eerder hadden gesteld maar waarop ze geen antwoorden konden vinden. En ... de wetenschap dat ze die ook nooit echt zouden krijgen stemde hen droef. Want waarom had Vicky nooit eerder verteld dat ze een kind had? Waarom? Waarom? Tijdens het gesprek na de maaltijd was dat woord vaak gevallen. En voor Jocelyn en hem, die juist naar Hawaï waren gekomen om een antwoord op die vraag te krijgen, was het ook heel moeilijk te merken dat hun queeste nooit opgelost zou worden. Gissen, dat was het enige dat ze konden doen. En dat deden ze dan ook volop. Jocelyn had de Hartmans steeds weer aangespoord om herinneringen op te halen aan Vicky, om een beeld van haar te schetsen en dat hadden ze die avond dan ook gedaan. En met elkaar had het gezin

MORGENSTER - hoofdstuk 30 (mm:overige, 12781 words) [30/32] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 21 2017	Kijkers/Lezers: 2464/1877 [76%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg...

Dit is deel 30 van totaal 32 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel