ErotischeVerhalen.com: De treinrit door Patrice

DE TREINRIT Hallo, mag ik me even voorstellen. Ik ben Tanja, ben 20 jaar oud, heb lang zwart haar, meet 1m68 en weeg op de kop af 50 kg. Slank kun je me noemen, al had ik graag op enkele plaatsen wat meer gehad. Heb namelijk kleine borstjes, een a-cupje. Maar ja het spreekwoord zegt "wie het kleine niet eert is het grote niet weerd " dus ben ik best tevreden met mijn lichaam. Ik zit in mijn laatste jaar maatschappelijk assistent en dien regelmatig voor school naar Brussel te reizen om enkele bibliotheken te raadplegen. Dit verhaal gaat over een treinrit met een zeer speciale belevenis en een heerlijk vervolg. Vorig jaar in juni diende ik een speciaal boek te raadplegen voor de cursus psychologie. Dit boek kon enkel geraadpleegd worden in de Albertina-bibliotheek te Brussel. Gans de namiddag heb ik besteed om de meest interessante zaken op te zoeken. Gelukkig was het koel in de bib. Toen ik omstreeks zeventien uur de bib verliet, scheen het zonnetje nog heerlijk. Ik besloot daarom nog eerst iets te gaan drinken. Het was heerlijk op het terrasje. Ik had een wit los T-shirtje aan zonder mouwen en een zeer speciale lange rok. Het was mijn favoriete rok. De rok bestond uit een elastische band van ongeveer 10 cm groot. De beide panden (voor en achter) hingen aan de zijkant met een vijftal knoopjes aan elkaar vast, zodat je de split eventueel nog kon vergroten. De rok was gemaakt van blauwe batik en was perfect geschikt voor deze warme dag. Samen met het T-shirtje vond ik het een pittig geheel. Onder de rok droeg ik een bijpassend blauw stringetje. En om het beeld volledig te maken droeg ik aan mijn voeten witte espadrilles. Na mijn drankje genuttigd te hebben besloot ik richting station te gaan. Oei, wat een drukte bleek er daar te heersen. In de stationshal kon je over de koppen lopen. Ik vroeg aan een bediende van de spoorwegmaatschappij wat er aan de gang was. Blijkbaar waren er problemen op de lijn Brussel-Antwerpen, antwoordde ze. Twee op drie treinen zijn geschrapt, enkel de internationale treinen mogen nog rijden, wist ze te vertellen. Over vijf minuutjes vertrek de volgende trein naar Amsterdam, zei ze op een vriendelijke toon. Ik begaf me naar het aangeduide perron en met veel moeite kon ik me door de mensenmassa wringen. En inderdaad na enkele minuten wachten kwam de trein het station binnen gereden. De deuren zwaaiden open en enkele passagiers deden een poging om uit te stappen. Eerst dacht ik nog te wachten op een volgende trein, maar zag ook wel in dat het er niet makkelijker op zou worden en dat deze trein tenminste nog zou rijden. Ik ben dan ingestapt samen met nog een heleboel andere mensen. De zitplaatsen waren al lang vol zet en ook de gang tussen de zitplaatsen stond reeds overvol, zodat me niks anders restte dan in het compartiment met de deuren te blijven staan. Als sardientjes werden we opéén gepropt. Normaal kunnen er in zo'n compartiment een twintigtal personen comfortabel rechtstaan. In denk wel dat er gemakkelijk meer dan het dubbel in stond. Lichaam aan lichaam stonden we op elkaar gedrukt. Gelukkig had ik een klein handtasje bij. In het compartiment bevond zich ook nog het toilet en een kleine ruimte waar je normaal gezien kunt telefoneren. Op het toilet had al een dame met haar klein kindje plaatsgenomen. Een vriendelijke treinbeambte wrong zich door de massa en opende de kleine ruimte voor te telefoneren, zodat daar ook enkele personen konden plaatsnemen. Gezien ik er juist voor stond, schoof ik door en stapte de kleine ruimte binnen. Ik ging dadelijk aan het kleine raampje staan, zodat ik naar buiten kon kijken. Achter mij waren nog een tweetal personen de kleine ruimte in gestapt. We stonden nog wel lichaam aan lichaam, maar hadden toch iets meer ruimte dan in het groot compartiment. Maar omdraaien was er niet bij, zodat ik niet kon zien we er met mij in deze ruimte stond. Ik vroeg of het niet stoorde als ik het rampje zou opendoen. Dit was geen probleem antwoordde mijn beide medereizigsters. Ik deed het raampje open zover als mogelijk. Na nog ettelijke minuten gewacht te hebben, zette de trein zich langzaam in beweging. Maar harder dan stapvoets reed hij niet. Door de intercom verontschuldigde de treinconducteur zich voor de problemen die zich voordeden. Achter mij hoorde ik men medereizigsters met elkaar fluisteren. Ik hoorde en voelde dat beide dames zich eventjes verplaatsten. Sorry zei één van de vrouwen, even onze bagage wat beter plaatsen. Oh, dat is geen probleem hoor, antwoordde ik. Terwijl voelde ik ter hoogte van men bips twee handen me aanraken. Na wat gestommel leken beide vrouwen goed te staan. Ondertussen reed de trein het station uit. De trein werd over een alternatief traject geleid, wat maakte dat hij nogal wat heen en weer schommelde. Zo goed als ging

De treinrit (vv:groep, 2073 words)
Auteur: Patrice	Toegevoegd: Jul 27 2001	Kijkers/Lezers: 11689/9389 [80%]	Waardering (verhaal): 8.29 (7 stemmen)
Tanja neemt de trein van Brussel naar Antwerpen, een warme dag en een drukke trein, er kan van alles gebeuren...