ErotischeVerhalen.com: De stageplaats door Kilo

Tina liep stage op onze dienst. Ze was jong, nauwelijks twintig, en studeerde in Brussel. Zes weken lang zou ze bij ons het klappen van de zweep leren, en onze oude hoofden op hol brengen. Want Tina was bepaald knap - en ze wist dat maar al te best. Om beurten geloofden we dat we haar uitverkorene waren, dat ze met ons flirtte, dat ze opvallend dicht tegen ons kwam staan wanneer ze iets moest vragen. En daarna gingen we naar huis, naar de vrouw, dromend van Tina. Ik telde de dagen af dat ze nog bij ons zou werken. Niet dat ze in de weg liep, maar ze leidde me toch wel van het werk af. Door haar verschijning - ze droeg luchtige, zomerse jurkjes die niets aan de verbeelding overlieten, maar ook door haar constante vragen. Hoe doe je dit, hoe werkt dat, hoe start je dat programma op,... Ik zuchtte diep, telkens er een mailtje van haar binnen kwam - want een mailtje betekende een nieuwe vraag, nieuw tijdverlies. Op een woensdagmiddag was het razend druk, toen in mijn mailbox weer een boodschap van Tina verscheen. ‘Vraagje', stond er in de subject line. Ik besloot de mail even te negeren, en me op mijn werk te concentreren. Een half uur later weer een mail van haar: nu met de titel ‘sorry'. Nieuwsgierig geworden, opende ik het mailtje. Sorry? ‘Ben te ver gegaan, was niet mijn bedoeling - excuses. Tina.' Ik snapte er niets van, maar voelde me wel schuldig omdat ik haar niet meteen had geantwoord. Ik zocht haar vorige mail terug, en opende die. Snel even lezen, haar vraag beantwoorden, en kous af, dacht ik. Maar de vraag had niets met het werk te maken. ‘Jan, ik hoorde dat je morgenavond alleen bent - heb je toevallig geen zin om op mijn studentenkamer iets te komen drinken? Kunnen we wat kletsen over mijn studies, mijn beroepskeuze... Liefs, Tina.' Ik kreeg een vuurrode kop, en keek om me heen naar m'n collega's die natuurlijk niets vermoedden. Tina was gevlucht, nadat ze haar tweede mailtje had gestuurd - ik had haar iets horen mompelen over de post ophalen. Toen ze terugkwam, durfde ze me nauwelijks aan te kijken. Ik hield haar strak in de gaten toen ze ging zitten, haar mail checkte - en een vuurrode kop kreeg toen ze zag dat ik had geantwoord. Ze dubbelklikte, en langzaam kwam een glimlach tevoorschijn. Een mooie glimlach, die haar witte tanden toonde, en haar ogen deden fonkelen. "Graag", meer stond er niet in m'n mail. We mailden nog wat heen en weer - met het adres (makkelijk), het systeem van de huisbellen (ingewikkeld: drie keer kort, een keer lang aanbellen), de kamer in het huis waar ze woonde, en wat ik wilde drinken. Donderdagavond ging ik thuis iets eten, zwaaide ik mijn vrouw uit toen ze vertrok en zei ik dat ik rustig met vrienden een terrasje zou doen. Maar ik sprong in m'n auto en reed naar Brussel. Drie keer kort, een keer lang aanbellen. De stem van Tina, die me binnen zoemde. De trappen naar het vierde. Het studentenkamertje - een mini-keukentje met een tweepits gasvuurtje en een kleine koelkast, een sofa en een overladen bureau. De ruimte ernaast een bed, een kleerkast en in de hoek een douche met lavabo. Ik ging in de sofa zitten, kreeg het flesje bier waar ik om vroeg en bekeek Tina. Ze zag er weer ravissant uit - haar haar in een sexy staart samengebonden. Blote schouders, een jurkje met spaghettibandjes en een diep decolleté, dat tot net boven de knieën kwam. Slanke benen, sierlijke enkels. Ze kwam naast me zitten, en we praatten. Over haar studies, haar beroepsmogelijkheden, ons bedrijf, haar stage. Af en toe stond ze op om nieuwe flesjes uit de koelkast te halen, en langzaam maar zeker drong het tot me door dat ze me echt had uitgenodigd om over haar studies te praten. Om advies te vragen aan een oude man. Vaderlijke raad - die ik dan ook gaf. Niet om me te verleiden, of om wilde seks te hebben. Ze was inderdaad wat ik vooraf had gedacht: te mooi, jong en sexy voor mij. Het was al rond elf uur, toen de bel drie keer kort en een keer lang galmde. Tina zuchtte diep en stond op. "Bram, waarschijnlijk", zei ze. Ze nam de hoorn van de parlofoon op, luisterde, en zei: ‘Ja, Bram, maar ik heb bezoek... Neen, nu past het echt niet. Neen, morgen ga ik naar huis...' Ik deed teken dat ik wel zou opstappen, maar ze maakte duidelijk dat ik moest blijven zitten. ‘Neen, Bram... Je stoort echt. Goed, eventjes dan...' De drukte op een knop en haakte in, en draaide zich naar me. ‘Die Bram is een medestudent, en hij staat hier bijna iedere avond. Hij wil iets met me, maar hij interesseert me totaal niet. Maar ik raak maar niet van hem af. Sorry, hij heeft een cursus nodig, en dan verdwijnt hij meteen weer. Ik heb zooo'n hekel aan die jongen... ‘ Ze keek echt wanhopig. "En hij wil echt van geen ophouden weten", vroeg ik. Ze schudde het hoofd, en zuchtte weer diep. ‘Neen, zelfs nu hij hoorde dat hij stoorde...' "Dan maken we hem toch gewoon duidelijk dat hij echt stoort", lachte ik, en ik nam haar bij de hand, en trok haar naar me toe. Ze liet zich op de sofa vallen, tegen me aan, en lachte - ze had het meteen door. ‘Geweldig plan', zei ze, en ze ging helemaal met haar rug tegen me aan liggen. We hoorden de voetstappen op de trappen dichter komen, en bleven roerloos liggen. De deur zwaaide open, en een

De stageplaats (vm:een-op-een, 2192 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Aug 17 2012	Kijkers/Lezers: 8371/6684 [80%]	Waardering (verhaal): 8.25 (8 stemmen)
Ik telde de dagen af tot de stagiaire zou verdwijnen, want ze hield ons van het werk. Maar zij had andere plannen...