ErotischeVerhalen.com: Vrij gebroken door MindsEye

Vertwijfeld keek Isabel even op haar briefje. En toen naar het adres van het gebouw waar ze voor stond. Ja, het kwam overeen. Maar het leek op niets bij wat ze zich had voorgesteld. Het was geen sprookjeskasteel, zoals het was op de dagen dat ze dromerig en romantisch fantaseerde, noch een donker vervallen huis, zoals in haar hevigste ideeën. Het was een doornormaal kantorencomplex. Het enige wat mogelijk zou kunnen opvallen was het feit dat de gordijnen dicht waren en dat klaarlichte dag. Er stonden een paar auto's geparkeerd en er brandde duidelijk licht. Isabel liep naar de voordeur toe en belde aan. Ze merkte dat haar hand een beetje trilde, ondanks het feit dat ze zich niet echt zenuwachtig voelde. Toch voelde ze ook haar hart wat tekeer gaan. Ze telde de slagen voordat de deur openging. Ze was bij twaalf toen ze gerommel in de gang hoorde en bij zeventien ging de deur van het slot. Voor haar stond een jongeman is een verschoten rood t-shirt en een kapotte spijkerbroek. Hij had een blikje bier in zijn handen en een sigaret achter zijn oor. Zijn haar was een wirwar van dreadlocks en zijn baard piekte alle kanten op: "Oh nee," dacht ze bij zichzelf ‘Hij zal het toch niet zijn?" De jongen nam haar even in zich op. "Jij bent Isabel zeker?" vroeg hij. Isabel dacht er nog even aan om te ontkennen, zeggen dat ze verkeerd was en een ander adres zocht. Ze dacht snel na over waar ze dan zou moeten zijn, maar in de spanning van het moment wilde niks haar te binnen schieten. Hij nam haar zwijgen voor toestemmen aan en stak zijn hand uit. "Mijn naam is Dave. Ik zit hier aan de knoppen." Het werd er niet beter op. Maar jarenlange keurige opvoeding deed zijn reflexmatige trucje en Isabel pakte de hand van Dave aan. "Ja, ik ben Isabel." Hij stond daar en hield haar hand vast. Ze kon nu niet meer terug. Maar, ze had de beslissing al dagen geleden genomen. Ervan weglopen. Weg van het schuldgevoel, weg van de tirades, weg van de sociale controle. En ze zette de stap over de drempel, een andere wereld in. Opeens was Dave ook niet meer een vreemd harig figuur, maar had hij wel iets jongensachtigs toen hij naar haar lachte. Dave nam haar mee. "Ik zal je eerst even naar Jasja brengen. Zij zal je even willen poederen enzovoorts en dan kun je je melden bij de baas. Daar heb je al contact mee gehad, Freek, heet hij. Hij zal je uitleggen wat we vandaag gaan doen. Maak je niet druk, hij is erg geduldig." Dave liep druk pratend en gesticulerend door de gang en stopte aan het einde. Daar klopte hij aan op de deur. ‘Jasja, Isabel is hier." De deur ging open en daar was Jasja... Vijftig plus, kort geknipt rood haar. Wenkbrauwpiercing. " Ze zouden me eens zo moeten zien met deze twee," dacht Isabel, "dat vinden ze vast nog erger dan wat er gaat komen." Jasja had een strenge blik in haar ogen, terwijl ze Isabel opnam, maar haar stem was lief toen ze zei: "Daar heb ik weinig werk aan. Die willen we au naturel. Zeg maar tegen Freek dat hij even met haar kan komen praten als hij tijd heeft. " "Prima, dan laat ik je hier achter, Isabel. Ik zie je dadelijk, maar dan zullen we het allebei te druk hebben." Hij draaide om en liep weg, een vrolijk deuntje fluitend. "Ga maar lekker zitten, kind. Wil je een kopje thee?" Jasja wees naar de kruk die voor een spiegel stond. Isabel ging erop zitten en bekeek zichzelf in de spiegel. Haar zwarte haar, dat ze pas een stuk had afgeknipt, viel nu tot halverwege haar nek. Haar ogen waren poelen van blauw ijs, een aparte combinatie, zei haar vader altijd. "Gezegend met een van de zeven schoonheden," vulde haar moeder altijd aan. Toen ze klein was geweest waren haar ouders trots geweest, maar toen ze eenmaal ouder was geworden had er telkens iets van een waarschuwing doorgeklonken in die woorden: "Pas op meisje...Elke zegening kan een vloek zijn, wat goed is heeft altijd een zuster in het kwade..." Haar hals was niet te zien door de coltrui die ze droeg, maar hij was slank en onder haar coltrui bolden twee stevige borsten. Ook al zoiets. Ze had gemerkt dat de jongens er stiekeme blikken op hadden geworpen toen ze begonnen te groeien. Ze had een keer een strak truitje aangetrokken, omdat ze zich zo gevleid voelde bij die aandacht en zich zo de woede van haar ouders op de hals gehaald. Maar al die afkeer en woede hadden niet kunnen weerhouden dat de natuur zijn werk had gedaan en Isabel van spitsige puber tot mooie voluptueuze vrouw was uitgegroeid. En ondanks alles keek Isabel naar zichzelf en was niet ontevreden met wat ze zag. "Ik doe echt weinig met je, liefje. Een beetje basis. Maar zou je die trui uit willen trekken. Ik moet je hals goed kunnen doen. Iets minder

Vrij gebroken (vm:eerste keer, 5896 words)
Auteur: MindsEye	Toegevoegd: Feb 01 2012	Kijkers/Lezers: 11274/8309 [74%]	Waardering (verhaal): 9.44 (9 stemmen)
Isabel...zoek maar op wat die naam betekent. Afgeleid van Jezebel