ErotischeVerhalen.com: BLANCO deel 2 - hoofdstuk 22 door Lucky Eye

BLANCO Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. DEEL 2 Hoofdstuk 22 Als Maarten de gang op komt, staat Sam hem op te wachten. "Wat is er, Maarten?" "Hoe bedoel je?" "Nou... Je doet vreemd. Raar. Anders," corrigeert ze zichzelf omdat ze weet dat ze het woordje raar eigenlijk niet zou moeten gebruiken. Maarten haalt zijn schouders op en wil verder de gang oplopen. Zijn zus pakt hem echter bij zijn schouder beet en draait hem naar zich toe. "Zeg iets, Maarten. Je bent niet eerlijk." "Ach, doe niet zo moeilijk!" moppert Maarten. "Nee, Maarten. Net zoals net. Iemand afluisteren, of gaan staan gluren, dat zijn dingen die ik doe. Niet jij! Zo ben je niet!" Even staan ze tegenover elkaar. Zwijgend. "En het voelt niet goed, Maarten. Ik krijg er buikpijn van. Het voelt alsof... alsof... wij niet meer een tweeling zijn." Maarten voelt nu ineens ook wat ze bedoelt. Als tweeling, ook een twee-eiige tweeling, hoor je bij elkaar. Je bent altijd samen geweest. Je trekt bijna altijd met elkaar op. Ook al heb je soms andere vrienden om mee te spelen, je speelt wel heel erg veel met elkaar omdat een speelkameraadje altijd bij de hand is. Maar wat bedoelt zijn zus nou precies? "Wil je... praten?" Sam knikt. "Zullen we bij de liften gaan zitten?" Opnieuw knikt zijn zus. Hij pakt haar hand beet en samen lopen ze daar naar toe. Het is een vreemde tijd. Sinds dat met Jasper gebeurd is, lijkt het of alles anders is. Ze zijn vaak in het ziekenhuis omdat ze bij Jasper willen zijn en mam is nooit thuis. Natuurlijk weten ze beiden wel waarom. Mam wil heel graag, heel dicht bij Jasper zijn nu en dat is ook goed. Tante Afie zorgt heel goed voor hen, en pap is ook vaak thuis. Ja, alles is anders. Ze weten dat pap echt een hekel heeft aan het ziekenhuis maar toch... toch blijft hij vaak heel lang bij mam. Goed van hem. Ze horen bij elkaar, toch? Ook op school was het anders maandag. Ze gingen er al vroeg heen. Pap en tante Afie gingen beiden met hen mee. Ze hebben toen eerst gepraat met de directeur, die de leraar van groep 7/8 is, en hun eigen juffrouwen. Afspraken gemaakt. Het belangrijkste was dat daarna in een gesprek met alle kinderen van school de directeur dingen zou uitleggen. Daarna mochten er vragen gesteld worden. Daarna zou niemand er meer over praten met Sam en Maarten. Alleen als zij dat zelf wilden, in bijvoorbeeld een groepsgesprek of alleen met de juf, zou er nog over gepraat worden. De directeur legde alles heel erg duidelijk uit. Er kwamen heel veel vragen en pap en tante Afie beantwoordden die, soms geholpen door de directeur of een van de leraren. Daarna zei de directeur dat alle kinderen die dag een beterschapkaart voor Jasper mochten maken. Dat die dan verzameld zouden worden en dat ze daarna naar het ziekenhuis gebracht zouden worden. Heel erg lief was dat van hem. Maar ja... alles is anders. Ook Sam is anders. Het lijkt alsof ze... "Ik denk dat ik wel weet waarom je me niet alles vertelt," begint Sam als ze zijn gaan zitten. "Ik ben lastig, hè?" "Soms." "Vaak genoeg. Laatst nog toen we met mam kleren gingen kopen." "Ja, toen deed je moeilijk." "Erg moeilijk. Maar daar heb ik dan later ook spijt van." "Maar je zegt dat nooit!"

BLANCO deel 2 - hoofdstuk 22 (mm:overige, 6305 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Oct 24 2011	Kijkers/Lezers: 15716/4131 [26%]	Waardering (verhaal): 9.50 (2 stemmen)
vervolg