ErotischeVerhalen.com: Métropole door Lekkerbek

Met haar kortgeknipte asgrijze kapsel, het korte okerkleurige dichtgeknoopte vestje met houtje-touwtje sluiting, het felle zijden sjaaltje waarmee ze de verslappende halsspieren trachtte te camoufleren, de blekere pantalon en de beringde vingers straalde ze klasse en rijkdom uit. Ze zat eenzaam aan een tafeltje op het zonovergoten straatterras, met opgeheven pink voorzichtig van een schuimend espressokopje nippend terwijl ze naar de voorbijgangers keek. Kijken was het enige wat ze kon doen. Ze was immers oud. Als je oud of lelijk bent, is er niemand meer om je te bekijken, tenzij om meteen weer weg te kijken, zodat je onzichtbaar bent geworden. Daarom voelde ik medelijden bij de hongerige blikken waarmee ze keek naar de kortgeschoren slenterende Marokkanen en bij de jaloersheid waarmee ze naar de knappe meiden in hun minirokjes staarde, die hanig door die stoere kerels werden nagefloten. Bracht ze zo haar oude dagen door? Met te kijken naar jonge mensen, vol heimwee naar de tijd toen ze zelf bekeken werd? ‘Al je geld kan je jeugd niet terug kopen', dacht ik met de arrogantie van mijn twintig jaar. Aangezien ze niet meer verwachtte bekeken te worden, duurde het een tijd eer ze me opmerkte. Toen dat gebeurde, kreeg haar gezicht eerst een blije, meteen erop een ongelovige en tenslotte een wereldwijze cynische uitdrukking. Ik zag hoe ze in gedachten haar schouders ophaalde in een gebaar van berusting, voor ze haar karige lippen in een gemaakte glimlach rond haar mond trok en me naderbij wenkte. Dit was inderdaad op het terras van hotel Métropole, een bekende oppikplaats van oudere vrouwen voor jongere gigolo's. Blijkbaar aanzag ze me daarvoor. "Kan ik je iets aanbieden?", vroeg ze met een stem die een dure opvoeding verried, terwijl ze de ober reeds wenkte. "Een cappuccino graag", zei ik en aanvaardde tegelijk de goudgefilterde luxesigaret die ze me aanbood in een open geklapt zilveren doosje, en ook aanstak. Met genoegen blies ik de rook uit. "Brengt u hier dikwijls uw namiddagen door?", vroeg ik. Aan haar gezicht merkte ik dat ze die formele u apprecieerde. "Ik kijk graag naar jonge mensen", zei ze eerlijk. Ik volgde haar blikken en zag een jong koppeltje dat elkaar onbeschaamd aan het zoenen was. Hij had zijn handen op haar pronte billen en maakte knedende bewegingen. Ik wist met zekerheid dat hij een erectie had. Zouden ze straks neuken? Ik was zeker dat ook zij daaraan dacht. Ze zuchtte hoorbaar zodat ik mijn gezicht opnieuw naar haar toedraaide. "Mooi niet? Mooi niet? Jong zijn en verliefd", zei ze terwijl ze een hand over de mijne legde, de rug gevlekt van ouderdom. Zelden heb ik zoveel heimwee in een gezicht gezien. Het was die blik van verlangen die me mijn gezicht naar het hare deed neigen, een kus in mijn ogen. Zij sloot de hare en opende haar lippen, het hoofd schuin. Bij haar was het een puur fysieke, emotieloze kus, terwijl zij mijn hartstocht waarschijnlijk aanzag voor techniek. "Dank je", zei ze toen haar mond zich van de mijne los had gemaakt, maar haar ogen stonden kil, zonder illusie. "Zullen we een kamer nemen?", stelde ze zakelijk voor. Hoewel ik niet was waarvoor zij me aanzag, volgde ik haar toch. Ik had namelijk zin gekregen om deze vrouw van stand te naaien. De baliebediende keek niet verbaasd op toen hij ons bagageloos inschreef voor een enkele nacht. Het was voor haar dan wel de eerste keer dat ze iemand meenam, maar de man zag dagelijks oudere vrouwen met betaalde minnaars inchecken. De kamer die ons toegewezen werd lag aan de straatkant en keek uit de Anspachlaan. Het zoenende koppeltje was er nog steeds, zag ik toen ik door de ramen keek. Zij was naast me komen staan en keek mee. "Mooi niet? Jong zijn en verliefd", herhaalde ze haar woorden van daarstraks. "Met al je geld kan je je jeugd niet terug kopen", herhaalde ik hardop wat ik daarstraks had gedacht toen ik haar aan haar eenzame tafel had gezien, voor het eerst het vertrouwelijke jij gebruikend. "Neen, maar jou wel." Haar stem klonk bitter bij de onrechtvaardigheid van het ouder worden, die haar ertoe verlaagde te betalen voor wat ze in haar jeugd slechts hoefde te plukken en toonde tegelijk misprijzen voor mij omdat ik mijn jonge lijf verkocht voor geld. Tenminste, dat was wat zij dacht. "Zal ik het gordijn dicht trekken?" stelde ze voor, ongetwijfeld omdat het halfduister haar lichaam meer zou flatteren dan het helle daglicht.

Métropole (vm:een-op-een, 4392 words)
Auteur: Lekkerbek	Toegevoegd: Mar 23 2011	Kijkers/Lezers: 6960/4964 [71%]	Waardering (verhaal): 8.75 (4 stemmen)
Een rijpe vrouw op een eenzaam terras.