ErotischeVerhalen.com: Hoe moest dat nu verder na die zaterdagavond.... door d.i.rty

Maandagmorgen....de wekker gaat....04:30 Pff...te vroeg! Ik heb zo'n hekel aan die vroege diensten. Langzaam open ik mijn ogen en mijn hersenen starten op. Zo..dat was alweer een weekend en wat voor één! Die Sabine! Fuck...die werkt vandaag ook een vroege dienst. Als we maar niet samen staan ingedeeld. Na wat er is gebeurd dit weekend, weet ik even niet zo goed wat ik zou moeten zeggen. Het was heerlijk, daar niet van, maar .... Goed ik ben net 4 minuten wakker en heb nu alweer de stress in mijn lijf.... Douchen! Zwaar zuchtend wandel ik naar de badkamer, draai de kraan open en zodra mijn lichaam in aanraking komt met het heerlijke warme water ontspant het zicht volledig. Flashbacks van het heerlijke avondje gieren door mijn hoofd. Ik keek op mijn horloge, waarom gaat die tijd voor mijn gevoel 's morgens dubbel zo snel. Snel fris ik mezelf een beetje op en droog me af. Trek mijn uniform aan en spring in de auto. Onderweg schets ik voor mezelf al allerlei scenario's, hoe zou ze mij begroeten? Zou ze nog wel tegen me praten? Heeft ze spijt?.... Ik ben er bijna, kijk nog even in mijn spiegel, Prima! Zie er goed uit. De werkdag is begonnen. Rustig stap ik uit mijn auto en loop het bureau binnen. Goede Morgen allemaal!! Hey goedemorgen, lekker weekend gehad? Roept mijn collega Marieke. Ja, heerlijk rustig weekend antwoordde ik snel...Wist ze het? Hoe en van wie? Sabine zag ik nog nergens dus nee ze kunnen het niet weten. Ik loop richting mijn locker en ineens ruik ik de zoete prikkelende geur die mij doet mij herinneren aan zaterdagavond. Sabine! Slik...rustig ik open de deur van mijn locker en stop mijn tas erin. Achter mij hoor ik ineens... Zo! Zeggen we geen goedemorgen meer? Verschrikt kijk ik om. Daar stond Sabine in haar boxer. "Sorry, Sabien ik had je niet gezien, hoe is het": vroeg ik nu toch vrij ongemakkelijk. Ze keek even om zich heen om te zien of er iemand in de buurt was, liep naar me toe en gaf me vluchtig een kus. Ze fluisterde:" ik vond je heerlijk zaterdag, O, en we hebben samen dienst in het horecagebied voegde ze er aan toe". Oké dan! Dacht ik, dat vergt dan weer alles van mijn concentratie vandaag. Ik wachtte rustig tot ze ook aangekleed was en gingen richting de briefing. Gelukkig geen grote vreemde acties dus dat was een kleine meevaller. Tijdens de briefing had Sabine al een paar keer verleidelijk naar me gekeken maar ik bleef cool en zakelijk. "Goed, Sabine als we nu eerst even de bike pakken en op de fiets een ronde doen dan gaan we vanmiddag te voet nog even het plein op" stelde ik voor. "Prima! Goed plan": zei ze "Dan rijden we naar een stil plekje en trek ik daar dat uniform van je lijf". "Nah! Doe even normaal" zei ik, "dat kun je echt niet zeggen hoor". "Sorry" fluisterde ze en kreeg er rode wangen van. We pakten onze fietsen en deden onze ronde. Men kan alles zeggen maar we waren een super-team samen op straat. Geen gezeur, geen escalaties, alles verliep vlekkeloos. Rond een uur of één waren we wel toe aan een half uurtje pauze. We reden terug naar het bureau, onderweg kwamen we toch weer iets losser tegenover elkaar. En de opmerkingen en grappen gingen al snel over en weer. We haalden even snel een lekker vers broodje bij ons vaste bakkertje. Sabine zei: "Zullen we anders lekker ergens buiten gaan lunchen"? "Ik weet wel een leuk plekje". Ik keek even twijfelend maar het was heerlijk weer en ja dus waarom niet. Leidt de weg zei ik. We reden even stukje en al vrij snel had ik even geen idee meer waar we waren, maar goed ik legde me er bij neer. Het was alsof de stad hier ophield en ook de algehele beschaving. Een uitgestrekt grasland en meer niet. Niemand te bekennen. "Zo! We zijn er": riep Sabine en zette haar fiets tegen een boompje en ik volgde haar. We gingen heerlijk in het zonnetje zitten, midden in het hoge gras. Ik meldde voor de netheid maar even via de portofoon bij de meldkamer dat we aan het pauzeren waren en dus even niet oproepbaar waren, noodgevallen uitgezonderd natuurlijk. Genietend van mijn broodje, zonnetje en heerlijk uitzicht zat ik daar in het hoge gras. Sabine keek me aan en vroeg:" heb jij spijt van zaterdagavond"? "Nee, absoluut niet" antwoordde ik. "Zou je het zo weer doen dan "? vroeg ze me stiekem glimlachend. "Ja, zonder enige twijfel" zei ik. Ze boog naar me toe en kuste me op mijn mond. "Dat kan echt niet hier" riep ik verschrikt, "wat als mensen ons zien, daar krijgen we gezeur mee, onze baan en de rest". "Niemand ziet ons "zei ze "geloof me", en ze knoopte ondertussen haar blouseje los, ik volgde haar handen met mijn ogen.

Hoe moest dat nu verder na die zaterdagavond.... (vv:een-op-een, 2243 words)
Auteur: d.i.rty	Toegevoegd: Jul 28 2010	Kijkers/Lezers: 8520/6159 [72%]	Waardering (verhaal): 9.50 (2 stemmen)
Na die zaterdagavond zal het nooit meer hetzelfde zijn, maar hoe ....