ErotischeVerhalen.com: Zand en bloed door Lois

Ik zal beginnen met een bekentenis. Ik raak seksueel opgewonden van stierengevechten. Onhollandser kan niet. Hoe kan iemand nou geil worden van het doden van een levend wezen? Het zit natuurlijk veel complexer in elkaar. Ik heb een tijd in Andaloesië gewoond en mijn toenmalige minnaar - een echte aficionado - wist me na lang verzet uiteindelijk toch te overhalen om mee te komen naar de plaatselijke arena in Sevilla, de Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballeria, bereikbaar via de Paseo de Cristobal Colon. Mijn minnaar vertelde me dat het een van de oudste en mooiste arena's van het land was, die uit de helft van de zeventiende eeuw dateerde. Aan de buitenzijde was het alvast een prachtig gebouw, met een witte barokgevel. De grote houten toegangspoort bevond zich tussen twee ranke zuilen, die een geel geschilderd fronton schraagden, dat op zijn beurt geflankeerd werd door twee torentjes met een puntig pannendak. De ronde vensters van die torentjes, de vierkante vensters en de deuren in de gevel waren allemaal okergeel omlijst. Ook het zand van de eigenlijke arena was geel. Rond de arena bevonden zich houten rood geverfde schuttingen waarachter de torero's konden wachten of schuilen, al naargelang. Vlak daarachter begonnen de tribunes. De bovenste rijen bevonden zich onder een overdekte zuilengaanderij. Wij zaten vrij laag, onder de koninklijke loge, de Palco del Príncipe en tegenover de Palco de la Diputación. Daar hing ook de klok van de arena. Aan de balustrade er onder was een gebeeldhouwde zwarte stierenkop bevestigd met machtige hoorns. Wat me opviel was hoeveel vrouwen er naar dit bloeddorstige spektakel kwamen. Stuk voor stuk trouwens prachtige zuiderse schonen met zwarte haren, vaker dan niet in een knoet met vuurrode haarpinnen, vlammende ogen en hooghartig gezicht. Ik maakte een opmerking tegen mijn minnaar over dat opmerkelijk aantal vrouwen. Hij lachte mysterieus. Zelf had ik een luchtig knielang en mouwloos zomerjurkje aangedaan, dat diep was ingesneden op mijn rug en boezem. Met mijn rooie haren en mijn zware borsten stak ik sterk af bij de andere vrouwen. Ik zag veel bewonderende mannelijke blikken naar mij en afgunstige naar mijn minnaar gaan. Ik hield ervan bewonderd te worden en genoot van die ogen op mijn blote benen en mijn tieten. Maar toen begon het spektakel - de corrida -en draaiden alle ogen weg naar het openingsdéfilé (de passeo) met de opkomst van de toreros, die geritmeerd werd door de paso doble. De stierenvechters waren stuk voor stuk knappe kerels, gespierd en gracieus zoals ik ze graag tussen mijn dijen had, vooral dan de matadors, die er fenomenaal uitzagen in hun zogenaamde traje de luces of sterrenkostuum: witte kousen, strakke kleurrijke kniebroek, riem,zwart hoofddeksel (de montera), wit hemd, das, oogverblindend met goudbrokaat, tresjes en epauletten bestikt jakje en cape (capote de paseo) over de linkerschouder. Mijn minnaar fluisterde me toe dat matador van het werkwoord matar komt: doden. Al die pracht en praal onderstreept door de obsederende muziek had me haast doen vergeten dat het daar om ging: de dood. De gedachte daaraan deed me ondanks de stralende zomerzon kil huiveren. En dan was het de beurt aan de stier. Een collectieve zucht ging door het stadion, ook door mij. Het zicht van dan prachtige dier, dat weldra ging sterven, kon niemand onberoerd laten. En mij allerminst. Ik was in bewondering voor dat mooie dier, met zijn machtige mannelijke geslacht, het integraal zwarte gespierde lijf en in de contrast daarmee de grote en puntige witte hoorns. De gedachte op die hoorns genomen te worden riep een sterke seksuele associatie met de penetratie bij me op. Ik zag mezelf al spiernaakt op die hoorns gespietst. Dat beeld deed een onweerstaanbare siddering door mijn dijen en mijn kut gaan. Ik merkte dat ook andere vrouwen gefascineerd en met verhitte wangen naar de stier keken en begon stilaan te begrijpen waarom ze hier waren. De stier liep op een traag drafje naar het midden van de arena, schraapte het mulle zand met een hoef en boog het hoofd als om dat tienduizendkoppige publiek uit te dagen met zijn hoorns. Nu traden de peones, de assistenten van de matador in actie. Ze kwamen van achter de houten schutting tevoorschijn en lokten de stier met hun rode cape naar zich toe om zijn kracht, zijn intelligentie en zijn moed te meten terwijl de matador erop toekeek. Ze trokken hun lichaam slechts een flard van een seconde voor de stier door het doek heen

Zand en bloed (vm:een-op-een, 2951 words)
Auteur: Lois	Toegevoegd: Oct 02 2009	Kijkers/Lezers: 5982/4554 [76%]	Waardering (verhaal): 8.25 (4 stemmen)
Ik heb een tijd in Andaloesië gewoond en mijn toenmalige minnaar wist me na lang verzet uiteindelijk toch te overhalen om mee te komen naar een stierengevecht.