ErotischeVerhalen.com: Dat kan toch niet 5 door IJsbrand [deel 5]

Dat kan toch niet .......5 Terwijl ze de deur naar buiten openden klonk er een enorme donderklap. Slecht weer op komst, zei Wim. Dat wordt een avondje vroeg naar bed. Ja, en dan moeten we vanavond eens over de afgelopen twee dagen praten Wim, echt praten, zoals we dat altijd hebben gedaan, en ons niet verstoppen, nu stellen we dat niet meer uit. Afgesproken? Wim keek mij ernstig aan en zei zachtjes OK. In de drukkende atmosfeer van het naderende onweer liepen ze in hun blootje met de handdoek en scheerspullen in de hand naar de caravan. Het was drukkend benauwd. We gaan nog even buiten zitten zolang het nog droog is. Kees deed de 10 waxinelichtjes aan die jampotjes stonden pakte twee blikjes bier uit de koelkast en hij nam het initiatief. Vooruit Wim, vertel me eens hoe ervaar jij dit nieuwe allemaal. Het overrompelt mij ook wat er de afgelopen twee dagen gebeurd is, wij doen dingen samen die we nog nooit gedaan hebben, we genieten ervan, maar we praten er niet samen over. En de ene keer ben je uitbundig zoals ik je ken en een andere keer ben je heel stil. Ik weet dat je erg veel van Inge houdt en heb je dan spijt dat je dit met mij doet, vertel ik heb al eerder gezegd dat dit niet tussen onze vriendschap mag komen te staan. Ik vind het een dimensie erbij, maar ik kan het alleen nog geen plek geven, maar wat jij gister zei: Laten we genieten van het moment, wil ik toch wel even onderbouwd hebben. Zo dat was eruit. Dat was voor mij heel moeilijk omdat Wim in zulk soort zaken altijd het initiatief nam en altijd overal een mening over had. Het bleef een poosje stil. Wim zat met zijn handen gevouwen en staarde naar de lichtjes. De warme zwoele lucht die gewoon beklemmend was en de stilte van de plek die zo nu en dan verstoord werd door een flits en een donderslag maakte dit moment wel erg sferisch. Wim ging rechtop zitten en zei: Kees ik moet je eerst een heel verhaal vertellen waar ik het afgelopen jaar erg mee worstel. Dan begrijp je waarom we hier zijn. Dat is heel moeilijk voor mij zelf naar jou. Luister en vraag niets laat mij eerst mijn verhaal doen. We hebben elkaar het laatste jaar sinds wij gaan studeren bijna niet meer gezien en helemaal niet meer echt gesproken. Ach, in het begin van het jaar belden we wel eens maar dat werd ook al steeds minder. Allebeide in beslag genomen door onze studie. Jij kreeg een vriendin, ik er een en ons contact werd steeds minder. Maar ik miste je enorm en dat gemis werd steeds groter. We zouden elkaar met Kerst zien maar door andere afspraken met allerlei familie kwam daar niets van en als we elkaar wel zagen waren we met zijn vieren. In de eerste maanden van dit jaar werd het gemis zelfs zo erg dat ik bij mezelf te rade ging. Wat is hier aan de hand. Ik zei: Word toch eens volwassen en zoek je eigen weg. Jij was gek op Anja en ik had het reuze naar mijn zin met Inge. Maar er ontbrak iets, maar ik stopte het weg. Ik gooide me helemaal op de studie, bleef veel in de studentenflat samen met Inge en kwam weinig meer thuis. In de tulpvakantie kwam ik thuis en mijn moeder zei; Wim wat is er met jou aan de hand. Wat zie je eruit, wat is er gebeurd. Ik zei dat ik hard gewerkt had en dat ik nu moe was. Maar zoals moeders nu eenmaal zijn zei ze: Je houdt me niet voor het lapje, maar je weet je kunt er altijd met ons over praten, maar dat hoeft niet. Ik zei: Waar moet ik dan over praten, ik weet het ook niet. 's Avonds zei mijn moeder: Wim zou je niet eens met oom Wim kunnen praten. Oom Wim was een broer van mijn moeder en mijn lievelingsoom en had een praktijk als hulpverlener. Maar dat weet je. Je kent hem. Ik belde hem op en kon de volgende dag komen. Het was toch zondag, maar hij ging naar de caravan en als ik zin had mocht ik mee. De hele zondag hebben we gepraat en gepraat. Tot een bepaald moment mijn oom zei: Wim je draait als een kat om de hete brij heen. Kom op, wat wil je me nou eigenlijk vertellen. Ik keek hem verbaasd aan en toen kwam het er uit: Ik mis Kees enorm. Maar niet alleen de Kees die ik altijd heb gekend. Maar ik voel wat meer, dieper, anders, maar ik weet niet hoe en ik weet al helemaal niet hoe ik daar mee om moet gaan en hoe ik hem dat moet vertellen. Ik durf hem niet meer te bellen om de angst dat hij het te druk heeft met Anja of zijn familie e.d. en dat ik me dan afgewezen voel. Wat dat ligt bij mij op dit moment heel gevoelig en als ik daaraan denk kan ik wel janken. Nou, dat is toch niet normaal. We zijn wel vanaf de kleuterschool zo'n 14 jaar onafscheidelijk geweest tot dat we gingen studeren maar dat hoeft toch

Dat kan toch niet 5 (mm:eerste keer, 2615 words) [5/8] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: Jul 01 2009	Kijkers/Lezers: 5847/4528 [77%]	Waardering (deel): 9.50 (2 stemmen)
Dit is een serie verhalen van een aantal jongens die al spelenderwijs hun seksuele voorkeuren gaan ontdekken. We volgen ze een seizoen.

Dit is deel 5 van totaal 8 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel