ErotischeVerhalen.com: Awakenings, deel 8 door Rickyboy [deel 8]

Hoofdstuk 22 Het daarop volgend weekend verliep rustig. Natuurlijk voelde ik wat spanning als ik aan Het Stuk dacht; maar gelukkig was alles zo verlopen als ik gehoopt had, niemand had argwaan gekregen, en als het goed was, dan was inmiddels de hele handel bij de drukker, en zou ik volgende week woensdag - uiterlijk donderdag - in de openbaarheid komen met mijn zogenaamde comingout..... En dan Sven..... Dierbare Sven! Een paar dagen na Het Gebeuren in de doucheruimte van de tennishal was mijn hoofd nog steeds één grote en verwarde chaos. Ik was wel veel rustiger geworden sindsdien, niet op de laatste plaats door de gesprekken met moeder Eveline. En nu maar proberen de zaken op een rijtje te krijgen! Ik had gisteren geprobeerd met Sven in gesprek te komen, jammerlijk mislukt! Hij reageerde koeltjes aan de telefoon en liet duidelijk blijken momenteel geen behoefte te hebben aan een gesprek. Ik vroeg natuurlijk waarom niet. ‘Luister, Daniel, wat gebeurd is is gebeurd, oké? Laat het maar even zo'. Hij noemde me bij m'n volle naam, niet zo'n goed teken, want normaal was het "Daan'' of "Daantje".... ‘Maar ik zou je graag even willen spreken' probeerde ik nogmaals. ‘Waarom?' ‘Waarom? Waarom?? Nou, omdat ik een erg rot gevoel heb overgehouden aan het gebeuren van een paar dagen geleden, en... nou ja, ik eh..... ik voel me niet best...' ‘Nou, dat hebben we dan in ieder geval gemeen. Het beste'. En voor ik iets kon terugzeggen had Sven de hoorn op de haak gelegd. Ik staarde nog een tijdje naar de bakelieten telefoonhoorn en legde toen nadenkend langzaam de hoorn op de haak, weer heel onzeker over wat ik hier nu weer mee aanmoest. Dat was gisteren. Ik keek met één oog naar de wekker en zag dat het half tien was. Natuurlijk zag ik ook Svens foto op het nachtkastje staan, die ik gisteravond tevergeefs geprobeerd had om te draaien. Ik haalde m'n schouders op. ‘Daar ga je Svennie, tot betere tijden...', en richtte me halfop om het fotolijstje met Svens afbeelding vast te pakken en in het laatje van m'n nachtkastje te laten verdwijnen. ‘Wat een overdreven, romantische en o zo puberale actie is dit toch' dacht ik. Ik had me blijkbaar niet hoog genoeg opgericht, want ik kreeg wederom het lijstje net niet te pakken en door deze actie viel het om en kwam ondersteboven op het nachtkastje te liggen. ‘Ook goed, pianoboy, blijf zo maar even liggen, lijkt me voor nu het beste...' Ik ging weer liggen, vouwde mijn handen onder m'n hoofd en dacht na. Het is zaterdag 9 september 1973 dacht ik toen monter, en ik heb een lekker lang en zalig weekend voor de boeg, zonder al te veel verplichtingen, kom op! Uit de veren! Onder het aankleden bedacht ik wat ik vandaag zou gaan doen. Het Grote en Verlossende Gesprek met Sven kon ik wel vergeten; ik besloot eerst maar een paar uurtjes te gaan lezen. Na het ontbijt keek ik in mijn boekenkast, op zoek naar ‘Kruistocht in spijkerboek', dat heerlijke en vooral fantastische boek van Thea Beckman, dat net dit jaar verschenen was. Ik had het bijna uit, maar wilde het daarna meteen nog eens lezen met het oog op plaatsing op mijn boekenlijst voor school. Mijn ogen dwaalden over het bovenste schap, waar ik het boek volgens mij ergens had neergelegd en bleven rusten op ‘The Lord of the Rings' van Tolkien. Och ja, onze Tolkien...... Ik nam het boek ter hand en dacht met weemoed dat mijn held, de auteur van al dit moois 8 dagen geleden gestorven was. Het boek was 19 jaar geleden voor het eerst gepubliceerd, maar had nog helemaal niets van zijn magie verloren, integendeel! Ik ging op m'n bed zitten, bladerde door het eerste deel en..... ik was weer verkocht! Thea Beckman moest maar even wachten..... Zondag had Eveline gelukkig geen actieve dienst (ze had wachtdienst en moest standby zijn voor noodgevallen) en was vanaf het begin van de middag druk in de weer in de keuken. Het zou Toscaans worden deze keer, en wij alleen keken uit naar het moment van aan tafel gaan! In afwachting legde ik op mijn slaapkamer de laatste hand aan de vertaling van een stukje Livius, het laatste beetje huiswerk dat nog gedaan moest worden voor morgen. ..... ‘et ducibus Bruttiis Graecas urbas temptavit,' Ik mompelde die woorden voor me uit; ik herkende de constructie niet meteen. Ik was moe geloof ik; ik zuchtte. ‘En terwijl De Bruttiërs hem de weg wezen viel Hannibal de Griekse steden aan' schalde een vrolijke stem vanachter de openstaande slaapkamerdeur. Ik

Awakenings, deel 8 (mm:romantisch, 4259 words) [8/17] Toon alle delen
Auteur: Rickyboy	Toegevoegd: Aug 13 2008	Kijkers/Lezers: 4390/3595 [82%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Daniel geniet van het weekend, heeft een fijn gesprek met zijn vriendin Annika, en krijgt een onverwachte uitnodiging...

Dit is deel 8 van totaal 17 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel