ErotischeVerhalen.com: Anastasia door Clyde Drexler

Over wat er die avond 'gebeurde'.... Het begon allemaal vrij normaal. Het was vrijdag en het was stapavond. Hè wat had ik er zin in zeg! Ik had die avond afgesproken met Pierre. Pierrre is een kennis van me en eigenlijk niet meer dan dat. Al snel gingen we naar het café, nou ja een soort dans-, disco achtig iets; Meander.... Ik was er voor het eerst. Het leuke is dat er ook ruimte is voor een live band. Het is een plek om je echt op je gemak te voelen. Er staat een leuke band op het toneel. Ze spelen allerlei leuke '7ties'. Na een tijdje komt er groepje jongens en een paar meiden binnen. Borrel tussen collega's onderling lijkt het wel. Er zitten een paar leuke jongens bij. Het is bekent dat Pierre een oogje op me heeft. Van mijzelf hoeft het niet zo nodig, ik houd hem liever als een goede vriend. Ik dans als een zotte, drink iets te veel en laat me volledig gaan. Een van de heren uit het groepje is een lange blonde kerel. Hij is bijna 2 meter, gezellig en doet zijn best om de gekste van de avond te zijn. Ik vind hem leuk. Ik dans en maak een praatje met hem: "Knap hè, hoe dat die dat zingt, dat Saturday Night Feaver". Hij antwoordt oppervlakkig. Opeens kijkt hij me aan en zegt: "Ik vind je mooi!". Dat hij mij mooi vindt?! Hij maakt een grapje! Met een lengt van 1 meter 88 is het prettig om niet naar beneden te hoeven kijken. Mijn donker krullend haar heb ik vandaag los, en om het niet teveel in mijn gezicht te laten komen heb ik het haar van de zijkant van mijn hoofd in een staart er overheen gedaan. Ik draag een zwart strak hemdje en een lange grijze broek. En hij vindt mij mooi! Ik probeer me niet teveel te laten afleiden door zijn opmerking en ik dans dus weer even 'bewust' met mijn 'partner'. Maar als ik even later terug kom van het toilet is Pierre weg... Mijn date?! En nog veel belangrijker: mijn lift! Ik kan hem nergens vinden. Ik vraag wat om me heen en het blijkt dat hij is vertrokken. "Moet je ook maar niet zo lopen te sletten met die andere kerels", zegt iemand.... Die zijn trouwens ook allemaal weg! Shit! Ik haast me naar buiten om Pierre nog in te halen. Maar helaas, ook als ik buiten ben kan ik hem niet meer vinden. Hij is weg. Dan maar lopen. Het mag dan wel erg ver zijn, geld voor een taxi heb ik niet, dus het moet maar. Een beetje in gedachte steek ik over. Veel te laat zie ik een auto de bocht om schieten... Met piepende banden kan hij nog net stoppen. Oef, dat scheelde niet veel. Dan zwaait de deur open en stapt hij uit. Het is die jongen van daarnet. "Dat scheelde niets!", zegt hij. "Sorry, ik was een beetje in gedachten...". "Al goed", zegt hij...", maar wat loop je hier eenzaam over de straat?" Ik leg het hele verhaal uit. Hij voelt zicht er ook een beetje schuldig over. Het was immers hij met z'n avances die mijn date heeft weggejaagd. Om het goed te maken biedt hij me een lift aan. Ik accepteer. Hij heeft een nieuwe luxe auto. We kletsen wat en binnen no-time zijn we bij mijn thuis. Ik twijfel....zal ik hem iets te drinken aanbieden.... Hij lijkt een gentleman, dus ik waag het erop. "Cognac?" Gretig aanvaart hij mijn voorstel. Het blijkt dat hij een baan heeft als manager van het een of ander (vandaar die leasebak). We praten wat af, onze gezamenlijke interesses, hij weet zelfs iets van politiek en heel even praten we over sex. Dan probeer ik hem de deur uit te werken, want het wordt nu toch wat laat. "Stuur je me nu nog weg?!" vraagt hij. Hij heeft inderdaad te veel Cognac gehad om nog te rijden... Oke, oke! Maar luister, de logeerkamer is voor jou, en daarmee bedoel ik... Nou ja, hij begrijpt wat ik bedoel. We maken gekkigheid als we samen het bed opmaken. Welterusten, ik geef hem een piep klein kusje tussen zijn wang en zijn mond. Als ik eindelijk in bed lig, fantaseer ik over hoe het zou zijn met hem. Hoe hij met zijn sterke lichaam op me zou liggen. Hoe ik zijn rug zou vastpakken. Hoe hij met zijn handen door mijn haar zou gaan. Hoe hij aan mijn oorlelletje likt en me kusjes geeft... Ondertussen streel ik mezelf en heb ik niet lang nodig... Plots hoor ik wat... Hij zou mij toch niet bespieden of zo?! Ik sta op, loop naar de gang, weer hoor ik het... het is het logeerbed dat een beetje kraakt. Langzaam sluip ik dichterbij. In de schemering zie ik tot mijn verbazing dat hij zich aan het aftrekken is!

Anastasia (vm:overspel, 1952 words)
Auteur: Clyde Drexler	Toegevoegd: May 07 2001	Kijkers/Lezers: 6422/4652 [72%]	Waardering (verhaal): 7.00 (1 stem)
De titel is afgesproken, ik hoop dat je het leest...