ErotischeVerhalen.com: The Appartment deel 20 door Juan Aldan [deel 20]

Wanneer ik de parkeergarage binnen kom, zie ik twee plaatsen naast mij een auto met de motorkap omhoog staat. Voorover gebogen een vrouw, die wat in de motor kijkt met een blik die verraadt dat ze toch niet weet wat ze doen moet. Als ik goed kijk, zie ik dat het K. is, die twee etages boven mij woont. Ze is getrouwd en heeft twee, overigens erg rustige, kinderen. (Toen ik onlangs nadacht over de top vijf van de vrouwen in de flat, was ik haar helemaal vergeten. Ten onrechte, want K. ziet er echt goed uit met haar volle gezicht en leuke licht rossige koppie met half lang haar. Ze is niet groot, maar heeft een fors postuur met flinke borsten en billen en een paar stevige dijen. Ik zie haar niet veel, maar ze begint altijd wel een praatje en lacht dan veel. Ik besluit haar alsnog in de top vijf te zetten). Ze heeft me niet aan horen komen, want als ik vraag wat er aan de hand is, kijkt ze verschrikt op, maar als ze mij ziet, begint ze te glimlachen en legt uit dat de auto niet meer starten wil. Waarschijnlijk is de accu leeg, want de binnenverlichting was blijven branden. Aan de accu is niets te zien, maar als ik de auto start, doet die helemaal niets meer. Tja, zeg ik tegen K. die mij hoopvol aankijkt, ik heb geloof ik nog wat startkabels. Ze begint weer te lachen en zegt dat ze mij eeuwig dankbaar zal zijn als ik hem weer aan de praat krijg. Ik kijk haar eens goed aan constateer dat ze er leuk uit ziet. Ze draagt een heel strakke spijkerbroek met daarover, omdat het al wat kouder wordt, een trui en een kort zwart leren jack. Haar trui zit zo strak dat haar borsten goed uitkomen. Ik vraag of ze vanavond nog weg moet, maar ze wilde alleen maar de auto verplaatsen zodat haar ouders, die morgen op de kinderen komen passen, een parkeerplaats hebben. O, zeg ik, als ik hem aan de gang krijg, kan je zo nog even een stukje rondrijden, dan is de accu weer opgeladen. Ze zegt dat het lastig wordt, want haar man zit voor een paar dagen in het buitenland en de kinderen zijn nu alleen boven. Dat kan wel voor even, maar een tijdje rondrijden is er niet bij. Na enig gepruts, lukt het mij zowaar de auto weer te starten. Nadat ik de startkabels heb opgeruimd, sla ik de motorkap dicht en kijk K. weer aan. Ze komt naar me toe en geeft me drie zoenen op mijn wangen. En nu, vraag ik. "Je mag er nog wel drie hoor"; zegt ze plagend, maar ik antwoord dat ik bedoel, hoe nu verder met de auto. Ze wil wel een klein stukje rijden, maar dat zal niet helpen. Dan weet ik ineens de oplossing: "ik moet iets wegbrengen aan het andere eind van de stad. Ik kan jouw auto nemen, dan is hij gelijk goed opgeladen en dan kom ik over een uurtje de sleutels wel brengen". Vind je dat niet erg, vraagt ze, maar ik zeg, dat het mij niet uitmaakt of ik met mijn eigen auto ga of met een andere. Ze lacht weer breeduit en zegt dat ze mij een lieverd vindt. Als ik de sleutels kom brengen, is druk in de weer met het oudste kind, de ander ligt al in bed. Ze vraagt me even binnen te komen, ze heeft koffie gezet, of ik een bakkie wil. Terwijl ze het kind het bed in werkt, praat ze door tegen mij. (K. is één van die vrouwen, die in het café 's middags vaak wat gaan drinken en dan de laatste roddels van de flat uitwisselen. Ze hadden het ook wel eens over mij gehad, omdat veel van de vrouwen wel eens een praatje met mij gemaakt had en mij wel sympathiek vonden, volgens haar lezing dan. Ik was dan wel niet zo'n knappe kerel, maar de meesten vonden het erg leuk om met mij te praten. Ze vroegen zich af waarom ik alleen woonde, maar hadden geen medelijden, want ze zagen nogal eens dames in en uit lopen. Ik vroeg me wie af, wie van die dames bij die gesprekken waren?). Omdat ze erg openhartig is, durf ik er wel op in te gaan en vraag wat zij er dan zelf van vind. Ze bloost even, maar dan is er wel die open glimlach, als ze zegt dat zij mij wel mag, sinds die enkele keer dat we elkaar spraken en helemaal nu haar auto het weer doet. Ze heeft haar spijkerbroek en trui verruild voor een katoenen donderbruine broek en een wit overhemd, waarin ze er heel degelijk, maar wel aantrekkelijk uitziet. Als ik mijn koffie op heb, ligt het kind ook in bed en zeg ik dat ik naar mijn appartement ga, omdat ik nog wat werk te doen heb. Ook al omdat ik niet het idee heb dat dit leuke huismoedertje verder geen stoute bedoelingen heeft, zeker niet met de kinderen in de buurt. Ik ben druk bezig een ingewikkeld stuk te corrigeren, als de bel gaat. Wanneer ik open doe staat K. voor de deur met een fles rosé in haar hand. Ze wil me toch nog even bedanken met een cadeautje en ik laat haar binnen. "We kunnen die fles dan meteen wel opdrinken", suggereer ik, "of moet je naar de kinderen?". Ze zegt van niet, want die slapen en meestal slapen ze erg vast als ze eenmaal onder zeil zijn. Ik pak

The Appartment deel 20 (vm:een-op-een, 2011 words) [20/24] Toon alle delen
Auteur: Juan Aldan	Toegevoegd: Apr 12 2005	Kijkers/Lezers: 5445/4147 [76%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Deze buurvrouw was nog niet zo opgevallen, ten onrechte, blijkt nu.

Dit is deel 20 van totaal 24 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel