ErotischeVerhalen.com: Mijn eerst echte man door J.A. Neon

Mijn eerste echte man Door J.A. Neon Wat een stilte, onmogelijke stilte, heerste er in het hotel waar we die middag aangekomen waren. Pa moest zonodig weer met wintersport, wat heb ik daar toch een gruwelijke hekel aan! Al m'n pogingen om niet mee te hoeven waren dus mislukt. De laatste discussie leverde me zelfs een dag huisarrest op. Wat ben ik kwaad geweest, kon ik verdomme de hele vrijdag thuis blijven. Ik kon nog geeneens afscheid nemen van Bobby, m'n vriend. Hij belde me nog wel vrijdagavond, gelukkig nam ma de telefoon op, dus had ik even de tijd met Bobby te praten. Net toen ik 'm verteld had dat we de volgende ochtend om vijf uur zouden vertrekken kwam pa de kamer binnen. Snel zei ik dat we minstens tien dagen wegbleven en dat ik 'm gelijk zou schrijven. "Love you!" was het laatste wat ik van 'm hoorde. Het gesprek werd bruut door pa beeindigd door de verbinding te verbreken. Daar zat ik dus, in een groot hotel in 't duurste appartement in m'n 'eigen' kamer. Buiten was het donker en het sneeuwde. "Wat een tyfuszooi!" zei ik hardop en pakte m'n walkman, deed m'n oordoppen in en startte de cassette. De rauwe stem van Tom Waits bezong het leven van een leven zonder vrouw, geen verplichtingen, niets van dat alles. Zelf dacht ik aan pa, en ma als vrouw die alles voorschrijft. Shit! Vanuit de kamer werd geroepen "Denis, ga je mee eten? Het is al acht uur geweest." "Yes, why not?" er zullen in het restaurant wel meer mensen zijn, wie weet? Snel deed ik nog mijn oorring in, m'n mooiste persoonswijziging en de aanleiding van een slaande ruzie met pa en ma. Voor mij de reden om hem telkens te dragen als zij er de meeste hekel aan hebben. In het restaurant waren maar drie tafels bezet. Allemaal ouwe lullen. Natuurlijk maakte pa weer 'n negatieve opmerking over m'n uiterlijk. "Moet dat nou? Die zigeunerring in je oor en al die touwen om je arm? 't Is dat je haar zo kort is anders zou je nog denken dat je een meid was!" "Laat 'm toch, Rob, jij ging toch ook met je tijd mee toen je zestien was? Hou nou eindelijk eens op jullie! We hebben vakantie!" Het eten verliep verder rustig, geen discussies meer, maar ook geen nieuwe mensen. Toen we om tien uur het restaurant verlieten, vatte ma 't plan op om te gaan zwemmen. Het hotel heeft op de derde verdieping namelijk een prachtig zwembad. Hoewel ik niet van zwemmen houd, stemde ik toch in. Misschien was er in het zwembad wel wat te beleven. Met z'n tweeen gingen we even later richting zwembad, pa ging natuurlijk niet mee. Ik had m'n wijde, half lange zwembroek aangedaan en baalde een beetje dat ik m'n strakke wedstrijdbroek, die ik van Bobby had gekregen, niet bij me had. Niet dat het mijn wedstrijdbroek was, maar een 'oude' wedstrijdbroek van Bobby. Een flinterdunne en heel strakke. Zo'n broekje waar je alles in ziet zitten. Gelukkig waren er meer mensen in het bad. Meest ouderen en kleine kinderen. Het water was lekker warm, heerlijk op je naakte huid. Nu ik erin lag, had ik al geen zin meer en uit verveling zwom ik baantjes. Of het door het zwemmen of door de verveling kwam weet ik niet, maar ik maakte m'n baantjes dromerig en langzaam. Zo dromerig dat ik niet eens in de gaten had dat er een man voor me zwom, die nog langzamer ging. Ik haalde 'm in, of eigenlijk zwom ik 'm op z'n rug. Hij keek om en lachte naar me. "Easy does it boy!" zei hij vriendelijk, met ondeugende ogen. Ik verontschuldigde me in het Engels, maar hij zei: "Praat maar gewoon Nederlands met me, jij komt toch ook uit Nederland?" "Eh, ja, hoe weet je dat?" vroeg ik. "Nou ja, je hebt net als ik zo'n halflange, wijde zwembroek aan en die dingen zie je echt alleen in Nederland. En daar komt nog bij, dat het meestal van die lui zijn die niet graag zwemmen ook, of heb ik dat mis?" "Nee, dat heb je goed gezien, ik ben alleen maar gaan zwemmen omdat er hier verder niks te beleven valt. Ik hoopte dat er in het zwembad wel iets voor mij zou zijn." "Ja, dan heb je nog niks, want je zult wel op zoek zijn naar vrouwelijk, jong vrouwelijk schoon? En wat tref je dan? Een dertig jarige boy, eentje die nog niet zwemmen kan ook!" De manier waarop hij "vrouwelijk" zei, was heel apart. Een boeiende wijze van spreken, mijn wijze van "vrouwelijk", koel en afstandelijk, als iets wat je absoluut niet zoekt! Ik wist in ieder geval zeker, hij was in ieder geval vrijgezel en misschien ook nog wel dat wat ik wilde zijn. "Nou ik ben niet echt op zoek naar vrouwelijk schoon." Zei ik met

Mijn eerst echte man (mm:eerste keer, 6009 words)
Auteur: J.A. Neon	Toegevoegd: Apr 05 2001	Kijkers/Lezers: 9717/7247 [75%]	Waardering (verhaal): 9.00 (2 stemmen)
Het leven van een zestienjarige jongen kan raar lopen...zeker als hij zo maar verliefd wordt op een dertige jarige gozer tijdens een wintersportvakantie....