ErotischeVerhalen.com: Vrijwilligerswerk is best wel bevredigend door Dutchshaver

Vrijwilligerswerk is soms zeer lonend Een verhaal speciaal voor Tamara. Dank voor je lieve reacties op mijn vorige verhalen reeks. Ik, Robert, woon aan in een plaatsje aan de Noord Hollandse Noordzeekust. Ik woon daar al vanaf mijn jeugd en ben daar opgegroeid met het fenomeen Reddingsbrigade. Hierbij moet niet gedacht worden aan de stoere David Hasselhoff's en Pamala Anderson's, maar aan goedbedoelende vrijwilligers die vaker een zoekgeraakt kind opsporen dan een drenkeling redden uit zee. Niet dat ze dat niet zouden kunnen maar gewoon het feit dat er preventief gewaarschuwd wordt draagt bij aan een goede veiligheid op dit mooie stuk Nederland. In de zomer wordt de reddingspost bemenst door veelal jonge mannen en vrouwen. Een aantal malen per jaar heb je als "oud" (39) gediende nog dienst. Je bent dan die dag verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op de post. Het is een jaar of drie geleden dat er een voorval plaatshad wat ik niet snel zal vergeten. Het was een mooie zondag morgen in de maand juli. De zon stond al vroeg te stralen en ik had die dag dienst. Het beloofde een drukke dag te worden met veel badgasten. In dat geval zouden we ook wel veel zoekgeraakte kinderen of ouders hebben. Ik kwam op de post, opende de deuren en maakte als eerste het koffiezetapparaat operationeel. Belangrijke dingen altijd eerst. Vervolgens sloot ik de portofoons aan en hing de EHBO-vlag en de vlag "Gevaarlijk voor drijvende voorwerpen" in top. Dit laatste omdat het met mooi weer meestal oostenwind is en dan drijven ballen en luchtbedden snel af. Hierna kwamen de eerste vrijwilligers aanlopen en brachten we een van onze boten naar de waterkant. Hierna was het tijd voor koffie en we zetelde ons op de vlonder en keken naar de stroom mensen die gestaag het strand op kwam. De dag vorderde gestaag en het was zoals al verwacht druk met kinderen en kleine EHBO gevallen. Verder geen noemenswaardige dingen. Tegen vijf uur 's middags zag je de stroom mensen de andere kant op gaan en kwamen er weer wat lege plekjes op het eerst zo volgepakte strand. Normaliter eindigt de dienst om zes uur 's avonds, maar met deze mooie dag en de grote hoeveelheid mensen die nog op het strand waren, had ik besloten nog wat langer te blijven. Er waren naast mijn persoontje nog een drietal andere leden en we hadden besloten de boot nog een tijdje aan de waterkant te laten liggen voor eventuele noodgevallen. Om ongeveer half zeven kregen wij van een vertrekkende badgast de melding dat er een jonge vrouw al een paar uur lag te slapen vlak bij het naaktstrand. Zij hadden geprobeerd de vrouw wakker te krijgen maar dit was niet gelukt. Een van de leden en ikzelf besloten om polshoogte te gaan nemen. We reden met onze trike (een gemotoriseerde vierwielig terreinvoertuig met een kleine laadbak) richting de opgegeven plek. Er lag inderdaad op net op het naaktstrand een vrouw voorover op een handdoek te slapen. Wellicht door de warmte en te weinig zout en vocht was deze slaap een beetje gaan lijken op een coma. Wij hebben dit wel vaker meegemaakt en weten dus exact wat er gebeuren moet. Het belangrijkste is om de persoon eerst weer dusdanig bij kennis te krijgen dat het mogelijk wordt om haar (in dit geval) vocht toe te dienen. Wij probeerden eerst middels het aanspreken van de jonge vrouw, ze zag er best aantrekkelijk uit overigens, haar weer bij te krijgen. Toen dit niet lukte besloot ik om een foefje uit mijn vroegere EHBO lessen te gebruiken. Ik kneep de vrouw in haar monnikskapspier. Dit is de spier die loopt van zegmaar het schouderblad naar de hals. Veelal reageren mensen op pijnprikkels in deze spier. Zo ook onze jonge dame. Ze trok haar schouders op als reactie en werd kreunend wakker. Ze opende haar ogen en keek ons versuft aan. Mijn collega hielp haar met omdraaien en ik zei haar toch vooral nog even rustig te blijven liggen. Ik stelde mijzelf voor als Robert van de Reddingsbrigade en noemde de naam van mijn collega. De vrouw zei dat ze Tamara heette en verontschuldigde zich voor de overlast. Wij zeiden dat het geen overlast was maar dat dit bij onze taak hoorde. Tamara was nu zover bijgekomen dat ze instaat was om wat vocht tot haar te nemen. Ik bekeek haar eens goed en zag dat deze vrouw best de moeite waard was om naar te kijken. Blond haar, guitige blauwe ogen, een vriendelijke mond, zachte ronde borsten en een platte buik. Ik had toen ze nog op haar buik lag al gezien dat haar billen er appetijtelijk uitzagen in de witte string die ze droeg. Ik zei Tamara dat ik haar nog even mee wilde nemen naar de post zodat zij daar nog even kon bijkomen voordat zij

Vrijwilligerswerk is best wel bevredigend (vm:een-op-een, 3392 words)
Auteur: Dutchshaver	Toegevoegd: Mar 21 2003	Kijkers/Lezers: 12391/10208 [82%]	Waardering (verhaal): 7.14 (7 stemmen)
Een geile strandbelevenis met Tamara