ErotischeVerhalen.com: Een benauwde dag door adinther

Een benauwde dag Het was een benauwde dag. Al vanaf het opstaan had ik het gevoel dat ik voortdurend zweette. Het was weer om niets te doen en niet te hoeven. En hoe aanlokkelijk de tuin er ook uit had gezien, ik wist dat ik het niet kon maken om weg te blijven. Ze verwachtten me, ze rekenden op me. Caroline had het me door de telefoon nog nadrukkelijk gemeld: "Als je nu niet komt, dan kijken we je nooit meer aan." En ik achtte ze daar toe in staat, dat rare cluppie. Ruim tien jaar kenden we elkaar. Op de middelbare school waren we een soort bende, maar dan zonder de criminele streken. Leraren noemde ons spottend ' het sixpack' . We gebruikten het als geuzennaam. Niet eens omdat we zoveel alcohol nuttigden, maar lol maken stond wel centraal. Vier jongens en twee meisjes, de combinatie was ongewoon voor een tijd dat of iedereen zijn eigen sexe opzocht of meteen als stel door het leven ging. We zaten bij elkaar in de klas, we zaten altijd bij elkaar in de kantine, we gingen samen uit en we deden samen met succes eindexamen. Dat we toen uit elkaar gingen was onvermijdelijk. We besloten contact te houden door te bellen en te mailen. Ik ging studeren in U. en was de enige van het zestal die daar heen verhuisde. Dat bellen en mailen ging me moeilijk af, en ik was de enige niet. Het was Jennifer die na een jaar met idee van een jaarlijkse reünie op de proppen kwam. Iedereen was enthousiast. Ik ook, tenminste dat vertelde ik mezelf. Maar toen de eerste reünie voor de deur stond merkte ik een enorme blokkade om te gaan. Ik was inmiddels volbloed homo en mijn cluppie wist daar niets van. Hoe moest ik het ze vertellen en wilde ik dat wel? Ik was erg bezig met het maken van nieuwe vrienden. Mijn cluppie was verleden en niet de toekomst. Dus ik ging niet. Ik verzon een smoes en bleef thuis. En het jaar daarop herhaalde dit zich. Ik reageerde enthousiast, vertelde dat de datum mij prima uitkwam en belde vervolgens daags voor het evenement af. Dat moet toch duidelijk zijn, lijkt mij zo. Maar helaas voor mij geloofden ze blijkbaar heilig in mij eerlijkheid. Jaar na jaar bleven de uitnodigingen komen, werden de verzoeken indringender, werd de druk groter. En daarom had ik nu niets van me laten horen nadat ik gemeld had te komen. Dus moest ik, van mezelf. Het was ruim een uur treinreis naar L. waar we in een kroeg elkaar zouden treffen. Ik droeg mijn meest hippe zomerbroek en een niet te ruim vallend t-shirt. Mijn zonnebril had ik op, ook in de trein, omdat ik meende daardoor nog aantrekkelijker te zijn. En aantrekkelijk wilde ik vandaag zijn. Ik wilde ze verbazen met mijn verschijning ( "Tjee, wat ben jij veranderd."), jaloezie opwekken bij de anderen voor mijn vrije leven (drie waren inmiddels getrouwd, ook die evenementen had ik laten passeren) en ik wilde ze overrompelen ("Dus je viel altijd al op jongens?!"). Met mij hadden veel mensen waarschijnlijk gedacht dat in de trein reizen vandaag geen goed idee was. Het was bijzonder rustig in mijn coupé. Alle ramen stonden op en de wind stroomde er met een bonkend geluid langs. Ik had geen lectuur of zo bij me omdat ik zo min mogelijk bagage wilde hebben. Voor vertier was ik dus aangewezen op de polder of op medepassagiers. En aangezien de laatsten zich schuil hielden richtte ik mijn aandacht geheel op de groene weides, de stilstaande koeien, de luchttrillingen en de eenden die kalm in het water dreven. De natuurserie eindigde toen bij een tussenstation de deur van mijn coupé zich opende en twee mensen binnen kwamen. Een oudere man liep mijn voorbij en nam in een andere vierzitsbank plaats. Een jongen stapte naar links en plofte neer bij het raam. Ik bekeek hem even bij wijze van welkom en zag dat het een lekker ding was. Met dit weer gold dat bij mij al snel voor veel jongens maar ook met meer kleding aan had ik mijn kwalificatie gegeven. Hij had een getinte huidskleur en ik schatte in dat hij Marokkaanse ouders had. Zijn haardos was kort, strak geknipt en glansde in de zon. Zij gelaat was het resultaat van fijn beeldhouwwerk. Er was over nagedacht en het was een meesterwerk geworden waar alles in klopte. De donkere ogen, de hoogte van het voorhoofd, de scherpe neus die precies goed was in verhouding tot de mond, de kin die opvallend maar niet geprononceerd de basis vormde. Zijn horen waren fijn en klein van stuk en toen hij mij aankeek zag ik dat hij links een ringetje droeg. Dat maakte het helemaal af. Mijn blik op hem moest een bepaalde boodschap hebben bevat. Bewondering, liefde,

Een benauwde dag (mm:een-op-een, 3205 words)
Auteur: adinther	Toegevoegd: Feb 06 2003	Kijkers/Lezers: 7255/5470 [75%]	Waardering (verhaal): 9.00 (2 stemmen)
Hoe een treinreis op een snikhete dag in een bijna lege coupé spannend kan zijn.