ErotischeVerhalen.com: Campinggenoegens in Zuid Frankrijk 1/3 door Loekendoes [deel 1]

Campinggenoegens in zuid Frankrijk. We hadden reeds twee weken vakantie achter de rug aan de Middellandse zee, toen mijn vriendin en ik besloten om stilaan terug noordwaarts te rijden. De camping waar we gestaan hadden was prima geweest op gebied van voorzieningen, maar op gebied van mensen was het niet wat wij verwachtten. De mensen die daar stonden waren praktisch allemaal Fransen en ze hielden precies een wedstrijd om ter grootste snob. Niet te geloven hoe hautain die lui daar kunnen zijn. Wij hebben het liever wat volkser en losser. Na twee weken wij naar de balie gaan zeggen dat we met thuis getelefoneerd hadden en dat mijn vriendin haar vader een ongeval had gehad. We waren zogezegd verplicht om onze reservatie vroegtijdig te beëindigen. Gelukkig waren ze daar nogal schappelijk, en kregen wij de twee weken die we al betaald hadden maar niet konden blijven terugbetaald. Alles ingepakt en we waren vertrokken. We zouden wel zien waar we uitkwamen. We besloten langs de binnenbanen te rijden zodat we nog eens wat te zien kregen van de mooie streek ook. We zullen ongeveer een halve dag gereden hebben toen mijn vriendin wees op een piepklein plaatje waarop camping stond. Ik bekeek haar en zei, "nu ga je wel van het ene uiterste in het ander hé". Ze begreep dat ik bedoelde dat we hier zeker geen luxe zouden aantreffen, maar het kon haar niet schelen zei ze. "Als het er goed is, blijven we en anders zijn we gewoon terug weg." Ik bromde maar wat, want eerlijk gezegd zag ik dat hier niet zitten. Maar toch draaide ik het baantje in. Er lag nog een kilometer of twee asfalt en dan werd het een verharde weg. Hoe verder we reden, het was er wel mooi en rustig tussen de bomen, hoe meer putten er in het wegdek kwamen. Op het eind reed ik nog tegen twintig per uur om geen schade aan de auto of de caravan te krijgen. Ik moest echter wel verder want er was hier absoluut geen mogelijkheid om met de caravan gedraaid te geraken. Na een hele poos kwamen we aan een groen geschilderd hek dat open stond en waar weer zo een piepklein plaatje met camping ons naar binnen wees. Wij dus maar naar binnen. We moesten nog een heel eind tussen de bomen rijden voor we eindelijk een gebouw zagen staan dat tegelijkertijd dienst deed als receptie, campingwinkel en bar. De receptie waar we binnenstapten zal ongeveer de grootte gehad hebben van een groot toilet. Er stond een tafel en een stoel en voor de rest niks. Maar dan ook echt niks. Geen kaart tegen de muur, geen decoratie, niks. Het was wel allemaal juist geverfd. Dat konden we zien omdat er nog nergens een vuiltje te bespeuren viel. Wij daar even gestaan, maar er kwam niemand. Terug buiten naar de winkel gelopen. Hier al bijna hetzelfde tafereel. De ruimte was wel veel groter, maar er stond alleen maar een toonbank in en voor de rest niks. Ik keek eens naar mijn vriendin en vroeg haar of ze het nog steeds zulk een goed idee vond. Ik zag dat ook zij begon te twijfelen. Dan maar naar de bar. Daar stonden meubelen, brandde licht en er was zelfs volk. Achter de tapkast stond een vrouw van achter in de twintig, begin dertig. In werkkledij. Voor de tapkast zaten drie struise kerels in vuile overalls. Ze schrokken toen we binnen kwamen. Hier waren ze niet voorbereid om volk te ontvangen. We werden duidelijk niet verwacht. Ik stapte naar de tapkast en vroeg of er niemand voor de receptie was. Hun blikken spraken boekdelen. De vrouw vroeg ons hoe we hier terecht gekomen waren. Ik legde hen uit dat we de kleine plaatjes gevolgd waren. Dit was toch een camping? Of niet? Ze lachte breed. Het bleek dat heel de boel nog in aanbouw was en dat de camping pas volgend jaar zou open gaan. De kleine plaatjes die we gevolgd hadden, waren voor de mensen die werken kwamen uitvoeren. Anders vonden ze het nooit. Ik dacht aan de weg terug over dat hobbelpad en mijn humeur werd er niet beter op. Ik vroeg of we dan ten minste al iets konden drinken en dat kon. Ik bestelde een pastis en mijn vriendin een wijntje. Op het terras stonden twee tafeltjes en een paar stoelen zo maar in het wilde weg neergezet. We gingen daar maar even zitten en uiteindelijk begonnen we te lachen. We beseften beiden dat het niet opbracht om hier ruzie over te maken, er was nu toch niets aan te doen. Even later kwam de vrouw bij ons zitten en we geraakten aan de praat over hoe onze vakantie was tegengevallen en dat we nu op zoek waren naar iets rustigs en volks. Zij wist hier in de buurt ook niet onmiddellijk iets wat aan onze wensen voldeed. Opeens kwam er volle vaart een oude roestige Peugeot binnengereden op een manier dat we dachten dat hij recht het huis in reed."Ah" zei de vrouw, "daar is mijn man. Die kan jullie misschien wel helpen want hij is hier uit de buurt afkomstig". Ze deed teken en een bruinverbrande, struise, breedlachende kerel kwam op ons toe. Nadat zijn vrouw hem had uitgelegd wat er gaande

Campinggenoegens in Zuid Frankrijk 1/3 (vm:exhibitionisme, 6501 words) [1/3] Toon alle delen
Auteur: Loekendoes	Update: Jan 12 2003	Kijkers/Lezers: 10481/7942 [76%]	Waardering (deel): 8.40 (5 stemmen)
Dankzij de hulp van een toekomstige campinguitbater komt een verlof toch nog goed

Dit is deel 1 van totaal 3 delen.
	toon alle delen	volgend deel