ErotischeVerhalen.com: Dinah door wilma

Dinah Het was 1920, crisistijd. Ze woonde in een klein stadje in het midwesten van de Verenigde Staten. Dinah was 20 jaar en ze moest wel gaan werken. Tot dusver had haar vader zijn gezin met pijn en moeite weten te onderhouden maar sinds hij was overleden ging het bergafwaarts. Haar moeder was ziekelijk en Dinah had al vele keren tevergeefs geprobeerd ergens een baan te krijgen. Ze voelde de verplichting om het gezin nu te onderhouden als oudste kind. Ze had nog drie jongere zusjes, 16, 15, en 12. Ze zocht steeds opnieuw, maar overal werd ze afgewezen. Wie wilde er nou een zwarte vrouw in dienst nemen, in deze toch al zo moeilijke tijden. Ze had wel eens gehoord dat ze naar New Orleans zou kunnen gaan om als prostituee te gaan werken. Ze zag er goed uit, dus dat zou wel wat geld moeten opleveren, maar het idee alleen al vervulde haar met afschuw. En het zou ook heel gevaarlijk zijn, had ze wel gehoord. Steeds verder breidde haar zoektocht zich uit. Op een keer viel haar oog op een oude krant die door iemand was achtergelaten. Er was een halve pagina met kleine annonces en haar oog viel op een oproep aan jongere vrouwen die van doorpakken wisten om als dienstmeisje in Washington te gaan werken. De krant was al bijna een week oud maar ze besloot toch te reageren. Aangezien ze zelf niet kon lezen of schrijven, liet ze een buurvrouw die dat wel kon een brief sturen naar het bureau dat de advertentie had geplaatst. Een week of twee later, ze had de moed allang opgegeven, was er een brief voor haar bezorgd, vergezeld van een treinticket naar Washington, met de vraag op het bureau langs te komen. Opgetogen liet ze de brief aan haar moeder zien. Die was eerst niet zo blij maar de brief was ondertekend door ene mevrouw Taylor en zo op het eerste gezicht zag het er toch wel betrouwbaar uit. Het bureau verleende vooral diensten aan gezinnen van hogere ambtenaren van de verschillende ministeries en buitenlandse diplomaten. De afspraak stond twee dagen later en Dinah moest de volgende dag al vertrekken, aangezien de hele reis zo'n zestien uur zou duren. Ze pakte een koffer met haar schamele kledingbezit en trok het beste aan. Ook dat was niet veel zaaks, katoenen ondergoed waarin slijtgaatjes van het vele wassen, een wollen jurk waarvan de kleur inmiddels behoorlijk was vervaagd en een paar vele malen gestopte kousen in halfhoge tweedehands schoenen. Gelukkig had ze van een tante nog een warme lange jas kunnen lenen want de kleding die ze aanhad was eigenlijk te schraal voor de tijd van het jaar. Na een vermoeiende reis, ze had zich nergens een beetje kunnen opfrissen, kwam ze in Washington aan en vond na kilometers te hebben gelopen het bureau. Ze was doodmoe en het huilen stond haar nader dan het lachen. Ze zag er haveloos uit en was er zeker van dat men haar vierkant zou uitlachen en linea recta terug zou sturen. Ze moest in een soort wachtkamer gaan zitten en het duurde wel een uur voordat er een mevrouw kwam die zich aan haar voorstelde als mevrouw Taylor. Ze was niet eens onvriendelijk hoewel ze wat leek te schrikken op het moment dat ze Dinah voor het eerst zag. "Ga zitten", zei mevrouw Taylor en wees haar een stoel voor het bureau. Zelf ging ze achter het bureau zitten en vervolgde: "Ik zal eerlijk tegen je zijn. Normaal gesproken komen hier geen zwarte meisjes, daar is geen vraag naar. Men wil altijd een blanke, vandaar dat ik een beetje terughoudend was, maar toevallig heb ik net een aanvraag van een hoge ambtenaar van Binnenlandse Zaken die juist graag een negerin willen. Ze zijn net nieuw in Washington dus ik ken ze niet. Ga er meteen maar naar toe, ik zal ze alvast bellen. En neem maar een taxi. Vrij snel daarna stapte Dinah in een taxi en gaf de chauffeur het adres dat op de enveloppe stond en leunde achterover. Het was de eerste keer dat ze in een auto zat en ze genoot van de rit. Het was een eind buiten de stad en ze werd afgezet bij een middelgroot landhuis met oprijlaan. Ze stapte uit en een blanke vrouw deed de deur open. De vrouw betaalde de taxichauffeur en beduidde hem door te rijden. Dinah vond dat niet zo leuk maar ze had niet veel keus. De vrouw nam haar op van top tot teen en fronste licht haar wenkbrauwen. Toen ging ze Dinah voor naar binnen. "Ik ben Rosalyn Deveraux," stelde ze zich voor en haar stem klonk niet eens onaardig. Ze nam Dinah's jas aan en hing hem over de trapleuning. Ook Dinah stelde zich voor en mevrouw Deveraux ging haar voor naar de study. Mevrouw hoorde haar uit over haar woonplaats, haar familie en de omstandigheden waarin ze verkeerde. Het scheen haar te behagen wat Dinah vertelde "Het is een heel zware baan die ik je ga aanbieden," zei mevrouw Deveraux. "Je zult lange dagen maken. Er is geen ander personeel, terwijl er werk voor drie is, maar we betalen daarvoor uitzonderlijk goed. Als we tevreden zijn, zullen we je 10 dollar per dag geven. Dinah's ogen puilden uit. Tien dollar per dag was een ongelooflijk salaris. Normaal verdiende een

Dinah (vm:trio, 13679 words)
Auteur: wilma	Toegevoegd: Nov 17 2002	Kijkers/Lezers: 8309/9279 [112%]	Waardering (verhaal): 8.00 (2 stemmen)
Naieve jonge vrouw treedt in dienst bij rijke politicus en wordt door zijn vrouw ingewijd. Hoe alles toch nog goed af kan lopen lees je in dit verhaal.