ErotischeVerhalen.com: Autopech, of toch niet ....... door Ruud

Autopech, of toch niet........ Dit verhaal is zo'n tien jaar geleden gebeurd. Het was een warme zomerse dag, rond het middaguur, en ik was onderweg vanuit België, waar ik een klant bezocht had, naar de zaak. Omdat de snelweg tussen Antwerpen en Breda als gevolg van een ongeluk met een vrachtwagen helemaal dicht zat had ik besloten om binnendoor te rijden. Weliswaar schoot dit ook niet echt op maar je had toch het idee vooruit te komen. Toen ik net de Nederlandse grens gepasseerd was sloeg het noodlot toe. Van het ene op het andere moment begaf mijn auto het en daar stond ik dan in de middle of nowhere. In die tijd had ik nog geen mobiele telefoon zodat het even waarschuwen van de Wegenwacht er ook niet in zat. En langs de provinciale wegen staan nu eenmaal niet van die praatpalen waar vandaan je deze hulporganisatie rechtstreeks kunt bellen. Er zat niets anders op dan maar te gaan lopen op zoek naar een stuk bewoonde wereld. Na ongeveer een kilometer te hebben gelopen zag ik aan de linkerkant van de weg, half verscholen achter bossages, een grote villa. Aan de lengte van de oprijlaan kon je al wel opmaken dat het hier om mensen met een behoorlijk gevulde portefeuille moest handelen. De oprijlaan was van de weg afgesloten door middel van een stevig ijzeren hekwerk. Gelukkig hing er wel een bel. Op goed geluk belde ik aan in de hoop iemand thuis aan te treffen. Het duurde even maar na een kleine minuut klonk er uit een soort praatpaal een stem. Ik vermoedde, gezien haar stemgeluid, dat het om een jonge vrouw moest gaan alhoewel je jezelf daar behoorlijk in kan vergissen. "Jaaa?" klonk het vragend. Ik deed mijn hele verhaal en probeerde een beetje zielig over te komen in de hoop dat ik geholpen zou worden. Uit een ooghoek zag ik dat ik, door middel van een redelijk verdekt opgestelde camera, ook visueel zichtbaar moest zijn voor de vrouw die schuilging achter de stem uit de praatpaal. "En nu?", vroeg de stem. "Kan ik bij u misschien even naar de Wegenwacht bellen?". Even was het stil. Het leek of de vrouw aan het overleggen was of ik er betrouwbaar genoeg uitzag om naar binnen te laten. Plotseling werd het hek elektrisch geopend en kreeg ik van de vrouwenstem te horen dat ik door kon lopen. Nadat ik lange oprijlaan had afgelegd kwam ik voor een huis te staan wat de betiteling paleis met gemak kon doorstaan. In de deuropening stonden twee jonge meiden van een jaar of zestien, zeventien slechts gekleed in fleurige bikini's. Ik stelde me voor maar kon toch niet nalaten om even verlekkerd naar de heerlijke figuurtjes van deze beide schoonheden te kijken. De beide jongedames stelden zich voor als Birgit en Annemieke. Birgit was kennelijk woonachtig in dit gigantische pand want zij leidde mij naar de telefoon. Blijkbaar waren er veel mensen die ook contact zochten met de Wegenwacht want het duurde bijna drie minuten voordat ik een juffrouw aan de lijn kreeg. "Meneer, u wilt niet weten hoe druk het vandaag is; een gekkenhuis", verontschuldigde zij zich voor het lange wachten. Ik legde uit wat mijn probleem was en nadat ik Birgit gevraagd had waar ik me precies bevond kon ik ook uitleggen waar de hulp gewenst was. "Meneer, ik kan niks beloven maar u moet rekening houden met een wachttijd die op kan lopen tot twee uur of zelfs meer". "Door de warmte hebben we een gigantische hoeveelheid pech-meldingen". "Shit, dat heb ik weer" , mompelde ik toen ik de hoorn van de telefoon weer had neergelegd. "Komen ze niet?", vroeg Birgit. "Jawel, maar het zal minimaal twee uur duren, en misschien zelfs wel langer". "Kut voor je", floepte ze er uit. Ze schrok er zelf van dat ze het woord kut had gebruikt tegen een wildvreemde en kleurde een beetje van schaamte. "Ja, dat kun je wel zeggen", antwoordde ik. "Misschien wil je wat blijven drinken, het is ook zo warm". Dat sloeg ik niet af. In plaats van naar de keuken te lopen waar je mocht verwachten dat de frisdrank zou staan liep ze helemaal door naar de achterkant van het huis. Ik liep achter haar aan en in gedachten stelde ik me voor hoe dit jonge mokkeltje er zonder kleren uit zou zien. De contouren van haar billen beloofden heel wat. Door het grote achterraam werd een in de achtertuin gelegen zwembad zichtbaar. Annemieke lag in één van de ligstoelen te genieten van het zonnetje. Buiten gekomen liep Birgit naar een koelbox waarin verschillende drankjes op een aangename temperatuur werden gehouden. "Zeg het maar". "Ik heb cola, cassis en bitter-lemon in de aanbieding". "Doe maar een colaatje", antwoordde ik. Ze haalde een flesje cola uit de koelbox en haalde de dop er met de op tafel liggende opener af. "Dank je", zei ik en rolde het redelijk koude flesje eerst even langs mijn wangen en voorhoofd. Na een fikse slok te hebben genomen probeerde ik een gesprek op gang te krijgen. Ik vertelde dat ik 25 jaar oud was en sinds kort weer vrijgezel en dat ik voor een op de Benelux georiënteerd productiebedrijf werkte. Birgit bleek 17 te zijn en

Autopech, of toch niet ....... (vm:groep, 4899 words)
Auteur: Ruud	Toegevoegd: Apr 08 2002	Kijkers/Lezers: 11731/9654 [82%]	Waardering (verhaal): 8.17 (6 stemmen)
Ruud strandt met autopech ergens in het Brabantse land. Op zoek naar een telefoon belt hij aan bij een groot landhuis. Een jonge vrouw staat hem te woord .......