ErotischeVerhalen.com: De verzekeringsagente door Bill McCoy

De verzekeringsagente ‘Goedenavond,' zegt de jonge, blonde vrouw als ik de deur opendoe. ‘Wij hadden geloof ik een afspraak voor vanavond.' ‘Ja, dat klopt,' antwoord ik, ‘kom binnen.' Ze stelt zich voor als Trees. Ze werkt als adviseuse voor een verzekeringsmaatschappij. Ze komt vanavond langs in verband met een lening die ik afgesloten heb en waarvan haar firma dacht dat ze deze wel konden combineren met mijn hypotheek. Trees is een stevige, blonde Friezin. Ze is bijna net zo groot als ik. Ik schat haar ongeveer mijn leeftijd, hoewel het schatten van de leeftijd van vrouwen over het algemeen niet mijn sterkste kant is. Ze heeft zo'n typisch accent waar een Fries nooit vanaf komt als hij (of zij) Hollands praat. ‘Zullen we maar bij de eettafel plaatsnemen?' vraagt ze. ‘Dat is wel zo praktisch.' Ik doe even een lamp aan boven de tafel en ga tegenover haar zitten. Ze draagt een klein brilletje met een zwart ovaal montuur. Ik vind dat soort brillen altijd leuk staan bij vrouwen. ‘Ik dacht dat u hier een hond rond zou hebben lopen.' zegt ze, rondkijkend. ‘Ik zag namelijk de foto hangen voor het keukenraam.' ‘Ja, dat klopt,' antwoord ik, ‘het is een zogenaamde deeltijdhond. Ik heb een bezoeksregeling voor hem.' ‘Ik vraag dat,' vervolgt Trees, ‘omdat ik net bij een gezin was, waar ze zeven katten en drie honden rond hadden lopen. Het was niet handig van me om deze zwarte kleren aan te trekken. Hoewel ik toch heel voorzichtig heb gedaan, zaten mijn kleren onder de haren. Maar toen ik wegging, stond die vrouw erop al mijn kleren schoon te borstelen, anders kwam ik de deur niet uit.' ‘Ja, het hoort er een beetje bij, hè? Die haren bedoel ik. Je zult er hier ongetwijfeld ook wel een paar oplopen. Het maakt namelijk niet uit hoe vaak je stofzuigt, er blijven er altijd wel een paar achter.' De zwarte kleren waar ze het over heeft zijn een zwarte blaser, een zwarte broek en zwarte schoenen. ‘Heeft u de informatie over die lening en de hypotheek bij de hand?' gaat ze over tot de orde van de dag. ‘Zeg maar je, hoor. Anders voel ik me zou oud.' zeg ik en schuif het stapeltje papieren naar haar toe dat ik al had klaarliggen en ze bladert er even in. Ze bladert en bladert en kijkt alles wel vier of vijf keer door, alvorens ze zegt: ‘Ik ben bang dat ik helaas niets voor je kan betekenen.' ‘Hoe dat zo?' vraag ik. ‘Wel dat zit zo...' begint ze en legt haarfijn uit waarom ze niet in staat is om iets met de bedragen te doen die voor haar liggen. Kortom, er is nog geen kwartier voorbij, of ze is klaar met haar werk. ‘Sorry,' zegt ze glimlachend, ‘dat ik niets voor je kan doen. Je gaat je toch geen zorgen maken hierover?' ‘Oh, dat zal wel mee vallen, hoor.' zeg ik, lachend als een boer met kiespijn. Ik had uiteraard gehoopt dat er meer in zou zitten. Maar zoals ze me het heeft uitgelegd is er inderdaad geen ruimte voor de constructie die ze normaal toegepast zou hebben. Ze kijkt me aan alsof ze een beetje medelijden met me heeft. Dat is voor mij een nieuwe belevenis. Een adviseur die het erg vindt dat ze me niet kan helpen. Zo zitten we nog een poosje ongemakkelijk tegenover elkaar.

De verzekeringsagente (vm:een-op-een, 2749 words)
Auteur: Bill McCoy	Toegevoegd: Sep 08 2001	Kijkers/Lezers: 7325/5826 [80%]	Waardering (verhaal): 8.00 (3 stemmen)
Nadat blijkt, dat ze op het zakelijk vlak niets voor me kan doen, gooit ze het over een ander boeg