ErotischeVerhalen.com: Poesjes af te halen door D. H. Brenner

Zoekertjes "Jonge zwarte poesjes gratis af te halen. Ridderstraat 15, Riemst" las ik in de krant. Het leek me wel wat om een katje in huis te halen. Gezellig om op een koude winteravond een spinnende kat op je schoot te hebben terwijl je naar TV kijkt. En ik had enig "leven" nodig in mijn grote huis na mijn scheiding van Ria. Na mijn werk reed ik dan maar naar de Ridderstraat. Ik belde aan aan nummer 15. Het was een statig herenhuis, maar het kon wel eens een goeie lik verf gebruiken. Tot mijn verrassing deed er een jonge vrouw open in een crèmekleurige satijnen japon. Ze leek niet in het minst ongemakkelijk om in deze "openbarende" japon de deur te openen. - "Goeiedag, ik kom voor de poesjes ... uit uw advertentie.", stamelde ik enigszins van de kook. Ik wist niet waar te kijken, want zij stond een halve meter hoger dan mij en gunde me op die manier een verleidelijk zicht op haar fiere borsten onder het zachte satijn. Ze leek me 25, had prachtig glanzend, pikzwart haar en ze moest zeker Spaans bloed in haar aderen hebben. - "Ja, natuurlijk," zei ze met een zachte stem, "komt u binnen." Ze opende de deur helemaal, ging even opzij en liet me langs haar passeren in de nauwe gang. Instinctief trok ze haar buik in toen ik langs haar passeerde, alsof de gang niet breed genoeg zou zijn geweest. Terwijl ze dit deed, priemden haar tepels door de lichte stof van haar japon. Ik kon het niet laten dit aangenaam zicht net iets langer in mijn blik te houden. In de gang opende ze een dubbele deur die uitkwam in wat het salon leek. Ze wenkte me binnen en nodigde me uit te gaan zitten. Ik bewonderde het interieur. In tegenstelling tot de buitenkant van het gebouw, was het interieur waarschijnlijk pas vernieuwd. Het salon was in art-déco stijl ingericht met een grote haard tegen de muur. De fauteuils waren zeker antiek en overtrokken in een dieprood fluweel met lichte lijntjes. - "Iets drinken ?", vroeg mijn gastvrouw nonchalant, "Biertje, wijn, cola, ... ?". - "Een glaasje rode wijn sla ik nooit af, indien u tenminste een flesje open staan heeft." - "Ik heb nog een flesje Gevrey-Chambertin van '82 staan ... Bevalt Bourgogne u ?", vroeg ze terwijl ze me doordringend aankeek. Dit was wel het toppunt : ik kwam hier een gratis poesje ophalen en zij bood me hier een wijntje aan waarvoor je gemakkelijk meer dan 2000 BEF per fles betaalt ! - "Een tafelwijntje gaat er bij mij ook gerust in, hoor. Bourgogne hoeft heus niet.", probeerde ik me te redden. - "Drinkt u niet graag Bourgogne ?" - "Zeker wel, maar zo'n fles is echt iets waarvan zachtjes aan moet van genieten, bij voorkeur met een paar goeie vrienden of familie. Het is echt klassewijn." Ik begon te beseffen dat ze waarschijnlijk maar heel weinig van wijn kende en ik wilde haar een tirade van haar man of vriend of wie dan ook besparen als die persoon zou bemerken dat ze een wildvreemde een peperdure wijn had aangeboden. - "Daar heb je wel gelijk in ; ik ben die flessen zelf in de Bourgogne gaan halen. Verleden jaar heb ik er twee weken rondgetrokken samen met een vriendin van de wijnclub. Deze wijn heeft echt een ronde smaak en een schitterende afdronk." Oeps ! Ik voelde hoe ik ongemakkelijk op mijn stoel begon te schuiven. Ze wist waarschijnlijk meer van wijn dan ik ! Mijn intuïtie had me weer eens in de steek gelaten ... - "Maar toch heb ik trek in een glaasje.", vervolgde ze en reikte naast haar naar het wijnrek. Ze haalde er een bestofte fles uit en ik kon nog net zien dat het zelfs een "Grand cru" was. Ik besloot mijn mond maar te houden. Er was immers al genoeg schade aangericht. Behendig opende ze de fles en stond recht om glazen te halen. Toen ze op een deur toeliep, zag ik hoe haar kontje gracieus onder de soepele stof van haar japon bewoog. Mijn God, wat was dit een mooie vrouw ! Kort daarop verdween ze in de keuken en hoorde ik hoe ze glazen uit de kast haalde. - "Hoe heet u eigenlijk ? Mijn naam is Mira.", riep ze uit de keuken. Mira, dit bevestigde mijn vermoeden dat ze wel wat zuiders bloed kon bezitten. - "Ik ben Wim. Ik woon in Evere." - "Bent u een kattenliefhebber ?" - "Ik hou wel van katten, maar het zou wel het eerste poesje zijn dat ik in huis neem.", riep ik haar toe. Ze kwam teug het salon binnen en opnieuw moest ik al mijn concentratie gebruiken om niet naar haar stevige boezem te staren. Ze schonk de wijn uit en we toostten. De wijn smaakte hemels. - "Wat een boeket !", complimenteerde ik haar keuze. - "Vind ik ook," zei Mira, "die wijnbouwer is echt de beste in de omgeving. Wacht, ik toon je waar hij gelegen is." Ze stond op en nam een visitekaartje dat op het wijnrek lag. Het was het kaartje van de wijnboer en op de achterkant was een plannetje getekend. Ze kwam naast me zitten en toonde me waar ik die wijnboer kon vinden. Gelukkig was ik ook al in Gevrey-Chambertin geweest op de terugweg van de Côte-d'Azur en kon ik haar aanwijzingen goed volgen. Toen ik ongeveer had begrepen waar ik deze zalige wijn deze zomer zou kunnen gaan kopen, leunde ze voorover en legde het

Poesjes af te halen (vm:een-op-een, 3364 words)
Auteur: D. H. Brenner	Toegevoegd: Jun 30 2001	Kijkers/Lezers: 8970/6909 [77%]	Waardering (verhaal): 8.50 (4 stemmen)
Een advertentie voor gratis poesjes in de krant bracht me bij Mira aan huis. Wat er bij haar gebeurde had ik in mijn natste dromen niet durven hopen.