ErotischeVerhalen.com: De waardeloze week door El Tigre

De waardeloze week. ‘Nu is het officieel!', dacht ik bij mezelf. ‘Het is officieel een kutweek!' Zondag met ruzie thuis weggegaan. Het woord ‘scheiding' is zelfs gevallen. Huilende vrouw, huilende kinderen, en de baas vond dat ik al maandagochtend al in Washington moest zijn voor die vergadering. Uiteraard had het vliegtuig vertraging, was er van alles misgegaan met het hotel, de vergadering was een ramp, de company card werkte niet bij het uitchecken, de terugvlucht moest uitwijken naar Brussel en als klap op de vuurpijl moesten we allemaal met de trein verder naar huis. Vanuit Brussel vijf uur in de trein naar Groningen. Wat een ellende! Het enige voordeel was dat vanaf Rotterdam ik een eersteklas coupe voor mezelf had. Kon ik nog een beetje werken, wat telefoontjes plegen en nadenken over de afgelopen week. Hoefde ik ook niet zo lang op kantoor te zijn en kon ik vlot aan het weekend beginnen. Daar was ik aan toe. Ik had een lege coupe, in ieder geval tot Amersfoort. Op het moment dat we het station uitreden ging de deur van de coupe open en stapte een medepassagier binnen. ‘Is het goed als ik hier kom zitten?', vroeg ze. Ik bromde wat bevestigends en ze ging schuin tegenover me zitten. ‘Druk aan het werk?', kwam de volgende vraag. Daar zat ik niet op te wachten en ik keek verstoord op van mijn computer. Dat was de volgende fout van deze week. Tegenover me zat een prachtige vrouw. Ongeveer één meter zeventig, schatte ik, met lang blond haar dat ze in een paardenstaart droeg. Ze was geleed in een antraciet grijs mantelpakje, met een wit bloesje waarin haar prachtige decolleté goed naar voren kwam. Een ruime cup C schatte ik. Ze droeg verder donkere panty's en schoenen met hoge hakken in dezelfde kleur als haar pakje. Weinig make-up, alleen vuurrood gelakte nagels en prachtig donkerrood gestifte lippen. Een modieuze rode bril stond een beetje naar voren op haar wipneusje en over de glazen keek ze me zelfverzekerd en licht spottend aan. Wat een prachtige blauwe ogen had ze! Ik keek nog eens goed en zag dat haar rokje wel erg kort was, of misschien was het omhoog geschoven, maar ik kon zien dat ze geen panty's droeg, maar kousen. Deze zaten vast aan iets roods, naar ik op dat moment vermoedde een rood jarretelgordeltje. Het rood stak uitdagend af tegen het wit van haar rechterdij. Ik keek weer terug naar haar gezicht en zij vroeg: ‘Bevalt het uitzicht?'. Haar toon liet niets te raden over, ze bedoelde zichzelf. Dat het uitzicht me beviel was duidelijk. Haar verschijning had mij niet onberoerd gelaten en in mijn broek tekende zich een duidelijke bobbel af die antwoord gaf op haar vraag. ‘Eh, ja best wel!' stamelde ik. Twijfel overviel me. Wat wilde deze vrouw? Een gezellig praatje, een treinflirt? Geen idee. Ik was weliswaar weggegaan met ruzie, maar ik ben gek op mijn vrouw, ook nog na 12 jaar huwelijk. In al die tijd is er maar één keer wat misgegaan. Een slippertje aan het eind van een bijzonder succesvolle zakenreis van vier weken. Ik had het mijn vrouw nooit verteld, dat wel. Maar verder ... nooit. ‘Mijn uitzicht is ook niet verkeerd!', zei de vrouw tegenover me, en ze ging nog wat makkelijker zitten. Door deze beweging kon ik nog verder onder haar rokje kijken. Met een schok realiseerde ik me dat ik tegen haar kale kutje aan zat te kijken en besloot de stoute schoenen aan te trekken. ‘Wat brengt je hier in deze trein?' vroeg ik zo neutraal mogelijk. Ze zei: ‘Ik moet voor mijn werk naar Groningen, en jij?'. Ik antwoordde eerlijk dat ik ook naar Groningen moest, en dat ik op weg naar huis was. ‘Gezellig.' zei ze, ‘Hebben we tenminste tijd om wat te kletsen. Ik heet Eileen, en jij?' Ze stond op en gaf me een hand. ‘Anton.' zei ik. Haar hand was slank en voelde warm aan. Jemig wat een stuk. Ze ging weer zitten en zorgde er nu voor dat er helaas niets meer te zien was. Daarna begonnen we zomaar wat te kletsen. We zaten wat te kletsen over koetjes en kalfjes, onze kaartjes werden gecontroleerd en stations Zwolle kwam voorbij. Niemand stapte in onze coupe. Een minuut of tien na Zwolle gebeurde het. Opeens begon de trein langzamer te rijden en kwam uiteindelijk geheel tot stilstand, midden in de weilanden. We keken elkaar verbaasd aan en even later klonk de stem van de conducteur uit de speaker. Hij vertelde dat er een technische storing was en dat de trein momenteel niet verder kon. Er werd gewerkt om de storing te verhelpen. Eileen en ik keken elkaar aan. Een storing? Op dat moment stond ze op, liep naar de deur van de coupe

De waardeloze week (vm:een-op-een, 2528 words)
Auteur: El Tigre	Toegevoegd: Oct 20 2008	Kijkers/Lezers: 8956/7471 [83%]	Waardering (verhaal): 9.33 (6 stemmen)
Zondag met ruzie weggegaan va huis, ondat mijn baas vond dat ik al op maandag in Amerika moest zijn voor een vergadering. De vergadering loopt uit op een fiasco, net als de terugreis. Vijf uur in de trein van Brussel naar Groningen is het ergste dat je ka