hoofd menu | lesbian categorieën | auteurs | top verhalen | nieuwe verhalen | zoek | links | instellingen | opties voor auteurs |
Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier! |
Een Groot Schrijver (vm:humor/parodie, 3104 words) | |||
Auteur: Boris Boefje | Toegevoegd: Apr 08 2001 | Kijkers/Lezers: 8241/5033 [61%] | Waardering (verhaal): 8.00 (2 stemmen) |
Een beetje humor kan geen kwaad. Een schrijver wordt gekroond. Lees en huiver! |
Waarschuwing: dit verhaal bevat erotische elementen en kan dus schokkend
zijn voor argeloze lezers. Gelieve geen etenswaren te nuttigen tijdens
het lezen. Minimum leeftijd: 18 Veel leesplezier toegewenst! Mathilde.
Een Groot schrijver
Ramazan bleef schrijven. Ondanks alle tegenslag ging hij door met wat
hij het liefst wilde: schrijver worden. Gedichten. Essays voor het
universiteitsblad en zijn grootste droom, het voltooien van zijn roman
'Asfaltbeton'. Schrijven zat hem in het bloed. Dat liet hij graag
blijken aan iedereen waarmee hij in contact kwam. Het gaf hem status.
Op elke kaart die hij schreef (en hij stuurde er veel) stond wel een
gedicht van zijn hand. "De dagen die nog komen, zijn vervuld met
leegte, de ruimte biedt verschoning, van hetgeen ons bond, en in een
verre wereld, zijn wij samen en vullen wij de leegte, met onze liefde,
ruimhartig, onvoorwaardelijk en zonder voorbehoud" Hij was er vol van.
Zijn eigen gedichten raakten hem, en keer op keer las hij ze met een
zelfgenoegzaamheid die een enge gelijkenis vertoonde met die van
bijvoorbeeld Saddam Hoessein of Gerard Reve, met het verschil dat
laatstgenoemde nog een raak gevoel voor humor had. Zo niet Ramazan.
Eens had hij twee weken ziek op bed gelegen, omdat zijn artikel in
Propria Cura een lawine van kritiek over zich had gekregen. Het feit
dat hij om die reden een grote groep fervente aanhangers had gekregen,
die hem bewonderden en vereerden, bood hem geen troost. Hij wilde de
beste zijn. Hij wás de beste en Iedereen moest dat vinden. Hij was De
Schrijver en hij duldde niemand boven zich. Andere schrijvers waren
inferieur, hadden geen inhoud, geen gevoel, geen stijl. Hij voelde zich
niet begrepen en zond vaak onder een andere naam lovende kritieken over
zijn artikelen naar de redacties. Het kon hem tot razernij drijven
wanneer zijn brieven niet werden geplaatst en er in plaats van zijn
juweeltjes lelijke schrijfsels verschenen met een wat kritische inhoud
over zijn geesteskinderen.
Zijn ego was groot. Zo groot zelfs dat hij zich onkreukbaar achtte. Hij
hoorde niet het gegiechel wanneer hij op een kaart voor een zieke zijn
naam altijd groot schreef, in het midden zodat iedereen gedwongen werd
zijn naam in het klein rondom hem te schrijven. Hij zag niet dat de
schare vrouwelijke fans hem vereerden vanuit de verkeerde motieven.
Misschien omdat ze zelf ook droomden van een schrijversbestaan, of
omdat ze hem een bijzonder sterke persoonlijkheid vonden, een
eigenschap die ze zelf misten. Of het waren die vrouwen die altijd maar
weer op de verkeerde mannen vielen en later bij een bloeiend corps
beroepspsychologen tot de ontdekking komen dat ze hun vader zochten die
hen had verwaarloosd en die ze altijd al hadden willen behagen. Ze
vielen voor hem en hij zag alleen de naakte lijven in zijn bed die hem
alle vrijheid gaven om zijn ego nog verder omhoog te neuken.
Echte vrienden had hij niet en er was er slechts één die voor die titel
in aanmerking kon komen. Annelie. Op feestjes altijd de ongekroonde
koningin van de aanwezigheid. Haar verschijning bleef nooit onopgemerkt
en in zekere zin was ze een bedreiging voor Ramazan. Zij was een vrouw
die op geheel natuurlijke wijze aandacht wist te krijgen. Een lege
dansvloer had een magnetische werking op haar en als ze danste leek het
of het licht speciaal voor haar ontworpen was en of de volumeknop die
de gesprekken stuurde, naar beneden werd gedraaid. De overmoedige
Adonissen die het waagden om de dansvloer met haar te willen delen,
dropen altijd gedesillusioneerd af, als ze haar aandacht niet kregen.
Ze danste alleen, en als ze met hen danste, dan kregen ze na twee
minuten het gevoel dat ze door haar werden gebruikt zoals een libelle
die rond een lisdodde zweeft en deze vervolgens geheel onverwacht laat
voor wat hij is.
De mannen waar ze wel iets mee had, waren volgens Ramazan niet meer dan
paria's. Vereenzaamde politicologen, mannen met een verkeerde inhoud,
verliezers, mannen die nooit de top zouden halen, nooit zo hoog op de
ladder van verering zouden kunnen klimmen als hij, Ramzan de grote
schrijver, die het in zijn pseudoniem waaronder hij publiceerde
besloten zag liggen. Ramazan Akbar. De Grote. De Hoogste. Ramzan is
Groot, zijn naam worde geheiligd.
Het dreef hem tot razernij dat hij zijn mooie vriendin nooit had mogen
behagen. Hij had slechts haar borsten mogen bewonderen. Op de avond na
de crematie van een geliefd docent (door haar, niet door hem, want hij
haatte de man die het had gedurfd hem aan te spreken op een badinerende
Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal! |
|
Boris Boefje heeft 1 verhalen op deze site. Profiel voor Boris Boefje, incl. alle verhalen |
Sex dating | Hete Livecams (NL) | Erotic Lesbian Stories |