ErotischeVerhalen.com: NIEUW IN CALIFORNIË - Epiloog door Lucky Eye [deel 14]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "De mooiste, meest perfecte man in de wereld," antwoordde ik. Sentimenteel misschien maar het paste uitstekend bij mijn stemming. "Je bent grappig," lachte hij terwijl hij niet opkeek. "En jij bent helemaal van mij." Ik stapte naar hem toe en legde een arm om zijn brede schouders. Hij zuchtte zachtjes en zijn spieren, die nog steeds pijn deden van zijn vaders pak slaag, ontspanden zich. "Tenminste tot donderdag." "Ook nadien!" "Ja, daarna ook." "En voor de rest van je hele lange leven." Hij lachte luid, nam me in zijn armen en trapte zijn sigaret uit. "Is dat een bedreiging?" "Nee. Een belofte." Curtis kuste mijn nek zachtjes en kroop dicht tegen me aan. Ik smolt in zijn omhelzing. Het leek erop dat alles toch nog goed zou komen. "Ik zal je daar aan houden." "Je kunt het zwart op wit krijgen als je wilt." Ik kon het niet helpen maar moest lachen. Hij klonk zo serieus, zo bezorgd. Ik nam zijn hand in de mijne en liep met hem de tuin in. We liepen in stilte naar wat ik onze boom had genoemd. Daar tilde hij me op een van de onderste, lage takken, duwde mijn knieën vaneen en ging er zelf tussen staan. Hij knuffelde me opnieuw en drukte zijn lippen op de mijne. We waren ver genoeg van het huis vandaan om niet gezien te worden door mijn moeder en toch van elkaar te genieten. En dat deden we dan ook, gewoon daar bij elkaar in het duister. Kussend, knuffelend en genietend van elkaars lichaam, warmte en nabijheid. Niet voor de eerste keer leek het me toe dat het hele universum alleen maar bestond uit mijn vriendje en mijzelf. Ik weet niet meer hoelang we daar gestaan hebben en het kan me ook geen donder schelen maar uiteindelijk drong de kou door in ons Utopia en voelde ik haar te overduidelijk. "Je rilt," mompelde Curtis in mijn oor. "Ik tril," antwoordde ik, "van lust." "Je hebt je moeder gehoord hè," klonk hij wijs terwijl hij met zijn handen over mijn rug wreef. "Niets van dat alles tot donderdag." "Eigenlijk zei ze, totdat ik achttien was," corrigeerde ik hem. "Raar, zo heb ik het nou niet opgevat." Hij grijnsde en knipoogde naar me. "Nee, je kon wel eens gelijk hebben." Ik koos bewust een toon van ontluikend begrip. "Nu ik er nog eens over na denk, zei ze inderdaad donderdag." "Ga je mee naar binnen?" Hij lachte en was zo te zien blij dat mijn geheugen net zo slecht was als het zijne. En ik voelde me plotseling veel beter sinds het verbod dat mijn moeder eenzijdig had afgekondigd. "Ja, laten we tv gaan kijken of iets anders." Ik lachte en knipoogde nu naar hem. "Ja, iets anders." Hand in hand liepen we terug naar het huis, voor nu in elk geval vergetend dat mijn moeder gezegd had dat we niet steeds zo aan elkaar hoefden te hangen en waren al snel weer terug in de gezellige warmte van de keuken. Ik kon mijn moeders stem in de verte horen, waarschijnlijk was ze aan het telefoneren in de woonkamer. Lois slurpte van haar koffie en las een boek en keek op toen we binnenkwamen. "Ah, de tortelduifjes zijn weer terug," mompelde ze met groot sarcasme. "Lois," mompelde ik terug als groet terwijl ik de hand van mijn vriend losliet maar Curtis reageerde niet. "Ik hoop dat mijn bloemen jullie uitje dit keer wel overleefd hebben!" "Zeker." "Goed. Neem wat koffie er is nog voldoende." Lois richtte zich weer op haar boek en Curtis schonk ons beiden een kop in. De warmte van de koffie deed me realiseren hoe koud het eigenlijk buiten was geweest. Natuurlijk het was ook onze eigen schuld geweest. We hadden allebei alleen een overhemd gedragen. We namen de koffie mee naar mijn kamer om tv te kijken. En raar genoeg was dat eigenlijk het enige dat we deden. We zaten op het voeteneind van het bed onze armen tegen elkaar aan en praatten af en toe wat. Af en toe wisselden we een kus uit maar het was niet de nacht voor passie, alleen maar intimiteit. "Nou, ik moet maar eens naar bed gaan." Curtis mompelde het in mijn haar en ik knikte terwijl hij opstond. "Loop je met me mee?" Ik keek naar zijn verbijsterende glimlach en moest gewoon teruglachen zoals hij daar stond mij zijn hand aanbiedend. "Okay." Ik nam zijn hand aan en samen liepen we naar de deur van mijn kamer. Daar stopten we. Curtis draaide zich naar me om en pakte ook mijn andere hand vast. "Dank je voor deze prachtige avond Mr. Quinn," zei hij terwijl hij me diep in de ogen keek. Ik voelde me week worden ondanks de stupide situatie. "Het was mij een plezier, Mr. Reid." "Zouden we dit nog eens kunnen doen?" "Dat zou ik prettig vinden." "Nou, goedenacht dan." Hij boog zich naar me toe en kuste me vluchtig op mijn wang. "Goedenacht." Slaagde ik erin te zeggen. Alhoewel dit een avond was geweest waarop we het minst fysiek met elkaar bezig waren geweest toch had ik het behoorlijk opwindend gevonden. "Slaap lekker, schoonheid." Curtis werd weer zich zelf, lang genoeg in elk geval om met een grijns op zijn gezicht door mijn kapsel te woelen. Ik schold op hem toen hij dat deed. Oh, ik haat het toch zo als mensen mijn haar door de war maken. "Jij ook, Curtis." Ik sloeg zijn hand weg en we kusten elkaar opnieuw. Nu minder dan karakters uit een film maar meer als verliefde tieners. Ik lag een tijdje zo in zijn armen voordat we uit elkaar gingen. En toen was ik alleen. Ik slaakte een diepe zucht en stond daar met mijn voorhoofd tegen de deurpost geleund totdat mijn maag stopte met draaien. Ik kleedde me om in mijn nachtgoed, ging naar de badkamer om mijn tanden te poetsen en slipte uiteindelijk in een ineens enorm groot maar verschrikkelijk koud en leeg bed. Ondanks de vreselijke verlatenheidsgevoelens viel ik al snel in slaap. "Hey." Een ruwe hand rukte aan mijn schouder gevolgd door een zachte stem. "Wordt wakker!" "Mmmph?" Ik rolde weg van deze inbreuk op mijn slaap en verborg mijn hoofd onder het kussen. Maar de hand bleef op mijn schouder en rolde me weer terug op mijn rug. Ik wilde niet wakker worden en naar school gaan. Ik had een wondermooie droom over Curtis. Curtis? Wacht eens, het was de stem van Curtis en zijn hand. Plotseling schoten mijn ogen open. Het was nog steeds pikdonker en ik kon zijn contouren, alhoewel hij naast me op het bed zat, nauwelijks onderscheiden. "Ik heb echt geprobeerd om een brave jongen te zijn," fluisterde hij. "Huh?" informeerde ik op mijn eigen intelligente wijze. "Maar ik moest steeds denken aan jou hier in je eentje. Eenzaam." "Wie zegt dat ik eenzaam ben?" plaagde ik hem, terwijl ik plotseling wakker begon te worden. "Okay, ik moest er steeds aan denken dan hoe jij hier naakt lag." Hij grijnsde breeduit en ik kon zijn witte tanden zien schitteren in de duisternis. "Dat beter?" "Ietsjes." Ik probeerde niet te lachen en mijn stem op een fluistertoon te houden. "Maar ik ben niet naakt." "Naakt." Hij negeerde me volkomen en drukte een vinger tegen mijn lippen. "Ik dacht aan jou naakt, sexy en prachtig mooi, umm, had ik al sexy gezegd?" "Yep." "Oké, ik geef het toe, ik was eenzaam daar beneden. Ik moest steeds aan je denken. En de kussens lijken nou niet echt op jouw lichaam. Zachter, dat wel maar ze knuffelen niet terug. Dat goed genoeg?" Hij beet op zijn onderlip. "Kan ik er in komen?" "Moet je dat nog vragen?" "Nou ja, je moeder zei ..." "Curtis?" viel ik hem in de rede. "Yeah?" "Kun jij me één tiener in de hele wereldgeschiedenis opnoemen die geen seks heeft gehad omdat zijn moeder hem dat verbood?" "Oh." Hij keek bedachtzaam. "Oh." Stemde ik met hem in. "Zou ik dan de eerste moeten zijn?" "Um, nee?" Hij twijfelde, ogenschijnlijk oprecht onzeker wat het juiste antwoord moest zijn. "Nee," echode ik. "Zo, mag ik er nu inkomen?" "Schiet op voor ik mijn interesse in je verlies." Ik lachte naar hem en sloeg de dekens voor hem terug zodat hij achter me kon kruipen terwijl ik me op mijn zij draaide. Het eerste wat ik voelde waren zijn koude voeten tegen mijn warme benen en ik slaakte een gesmoorde kreet van schrik. Hij fluisterde een verontschuldiging, legde de rest van zijn lichaam tegen het mijne en sloeg een arm om me heen. Hij lichtte zijn hoofd op en onze lippen ontmoetten elkaar en gingen vaneen voor een lange, slome, mintfrisse zoen. Het was een glorierijk moment. Waarom zijn stiekeme ontmoetingen toch altijd zo extra opwindend? Na een tijdje verbraken we de kus en draaide ik me terug op mijn rug terwijl ik hem met een vinger op zijn lippen vroeg stil te zijn. "Wacht." Ik rolde door en stelde mijn wekker in zodat ik zeker zou weten dat we wakker zouden zijn voor mijn moeder. Het was twee uur in de ochtend en daarom zette ik de wekker op zes uur. Zo vroeg zou ze niet op zijn. Toch? "Goed bedacht, slimmerdje," mompelde Curtis tegen mijn schouder omdat hij met me meegerold was en zich opnieuw tegen mijn rug had genesteld. Het was prachtig, de manier waarop hij me in zijn armen hield en ik wist dat hij deze positie verkoos omdat zijn rug nog steeds pijn deed. En, om eerlijk te zijn, vond ik dit ook een lekkere houding. Zijn sterke handen hadden zo een vrije toegang tot de voorkant van mijn lichaam en gaven me het geweldige gevoel door hem toegedekt te zijn. Alhoewel ik er bij moet zeggen dat ik in tegenstelling tot hem geen andere positie kende. Ik had geen vergelijkingsmateriaal. Maar, als vlinders in je buik door zijn aanraking een goed teken zijn (en dat is het) dan wist deze jongen hoe hij je moest beroeren. "Mmmm," zei ik terwijl zijn hand over mijn borst ging. "Mmm?" "Ja, ‘mmm'. Dat voelt goed Curtis." "Doet het dat?" vroeg hij zachtjes. Hij knabbelde aan mijn oor terwijl zijn hand over mijn buik streek en in mijn short gleed. Hij betastte mijn harde pik. "En hoe voelt dit?" "Goed," slaagde ik er in te zeggen tussen twee zuchten door. Het voelde fantastisch maar ik liet geen kans voorbij gaan om hem te plagen. "Gewoon goed? Misschien moet ik stoppen?" En hij liet mij los. "Waag het niet!" piepte ik. "Heb ik al gedaan, zak." Hij rolde van me weg op zijn rug maar ik had een klein lachje gehoord en wist dat dit zijn manier was om me terug te pakken. Snel als een weerlicht rolde ik met hem mee en sloeg een been over hem heen hierbij alle lakens en dekens van hun plaats trekkend. Ik zat nu op hem met een knie aan elke kant van zijn lijf. Door mijn snelheid had ik hem verrast en was het mij gelukt zijn armen boven zijn hoofd vast te pinnen. Maar Curtis was gewend aan hard werk. Zijn armen waren veel sterker dan de mijne, verdorie zijn hele lijf was sterker dan het mijne en ik maakte me dan ook geen enkele illusie dat ik lang dit voordeel zou behouden. "Zeg dat het je spijt," eiste ik. "Oh? Je wilt het hard spelen, huh?" Hij grijnsde naar me en probeerde niet eens vrij te komen. "Nou, probeer me niet nog erger te verwonden." Zijn grijns verbrede, maar ik verstrakte door de gedachte aan zijn toegetakelde lijf, de vreselijk rode striemen op zijn rug die zijn vader hem toegebracht had. "Curtis ..." De herinneringen aan een T-shirt vast aan zijn lijf geplakt door het bloed, hij bewusteloos op de keukenvloer, zijn gezicht vol blauwe plekken werden me te veel. Ik liet hem los. Curtis' hand was ineens op mijn wang, de andere in mijn nek en hij trok me naar zich toe. Hij kuste het puntje van mijn neus. "Drew, ik ben blij dat je je zorgen over me maakt. Dat je zoveel om me geeft. Maar dat is allemaal voorbij nu. Nooit krijgt hij meer de kans me dat aan te doen. Ik heb jou, jij hebt mij en dat is wat belangrijk is. Het is over en voorbij. Vergeet het! Okay?" Opnieuw kuste hij me, dit keer op de lippen. "Lach erom dat haalt de pijn eruit." "Curtis ..." begon ik. En opnieuw werd ik onderbroken door een kus. "Moet ik je blijven kussen tot je eindelijk je mond eens houdt?" vroeg hij me terwijl hij mijn hoofd van zich afduwde en me als een ongehoorzaam puppy voorzichtig aan mijn haren heen en weer schudde. "Misschien," grijnsde ik. "Vind ik prima hoor." Hij trok me naar zich terug en we hervatten ons stille, zachtaardige kussen, terwijl hij me omdraaide en nu bijna boven op mij lag. Een hand bleef over het stof van mijn T-shirt strijken en zond geweldig lekkere gevoelens door mijn lijf. Ze herinnerden me eraan hoe prettig ik het gevoel van zijn handen op mijn lichaam vond. Maar ook hoe zeer ik hem zou missen. Hoe vreselijk erg ik hem zou missen elke avond, elke nacht. Ik weet dat het stom klinkt. Ik kende hem nog maar zo kort maar ik was hem geheel en al toegewijd. Ik had Curtis gewoon nodig om me compleet te voelen. Ik was even weggedut toen ik hem zachtjes hoorde zeggen: "Ik was geloof ik hier gebleven." En hij bracht zijn hand opnieuw in mijn shorts. "Eek." Een andere manier om het geluidje dat ik voortbracht, toen zijn vingers me beet pakten, in letters neer te zetten weet ik zo niet. Ik was meteen weer volop wakker en ook meteen opgewonden. "Dat was een hoog toontje," fluisterde hij. "Je nam me bij verrassing." "Nee, bij je ballen," grinnikte hij. "Je wordt nooit een echt komediant, Reid." "Natuurlijk wel." Hij bespeelde me zachtjes en langzaam met zijn vingers. "Ik ben een grappige jongen. En het is niet slim van jou om iemand die je in deze positie heeft tegen te spreken." "Okay je bent duidelijk." Ik kreunde onder zijn heerlijke strelingen en gaf toe omdat ik niet wilde dat hij zou ophouden en met mij in een discussie zou geraken. Hij kneep wat harder en ik kreunde luider: "Oh, man." "Dat voelt goed hè, Pennsylvania?" "Dat is lang geleden dat je me zo noemde." Ik kreunde opnieuw en gaf geen antwoord op zijn vraag. "Weet ik," luidde zijn antwoord. Zijn adem kietelde in mijn oor. "Het was die eerste dag." "Kun je je voorstellen dat dat nog maar een week geleden is?" Ik keek over mijn schouder om hem aan te kijken en hij draaide een beetje naar me toe zodat we elkaar aan konden kijken. "Er is zoveel gebeurd." "Weet ik, ik draag de sporen om het te bewijzen." Hij grijnsde naar me in het duister maar ik wist dat zijn ogen niet lachten. "Oh, Curtis." Ik pakte hem beet en liet mijn vingers door zijn haren gaan. "Ik hou zoveel van je. Je hebt mijn hele leven veranderd. We kennen elkaar nog maar zo kort maar ik kan me geen leven meer voorstellen zonder jou. Dat zou gewoon vreselijk zijn." "Vreselijk?" Geamuseerd trok hij een wenkbrauw op. "Wat is daar mis mee?" "Niets."Hij leunde naar voren en kuste me lichtjes. "Drew, jij bent het enige dat in mijn leven telt. Je bent mijn minnaar, mijn vriend en mijn familie en dat alles verpakt in een begerenswaardig omhulsel. Ik zal alles doen om je te houden, alles." "Weet je, dat ik eigenlijk helemaal niet hier heen wilde verhuizen?" "Nou, ik ben blij dat je het wel gedaan hebt." Hij stopte en liet mijn blik even los. Toen hij opnieuw begon te spreken was zijn stem laag en weifelachtig. "Wil je iets stoms horen?" "Okay." Ik stemde in en hij richtte zijn hoofd wat op en ik zag dezelfde droevige glimlach die ik al zo vaak had gezien als hij aan iets pijnlijks dacht. "Dit is echt, echt stom." "Probeer maar," antwoordde ik, terwijl ik mijn hand op zijn arm legde en er zachtjes in kneep. Ik hoopte dat het hem een soort van zelfverzekering zou geven. "Zul je niet lachen?" "Natuurlijk niet!" "Okay, nou je weet nog wel hoe ik stil ik was in de scheikundeles?" "Knorrig is het woord dat je zoekt," voegde ik toe. "Okay. Dank je wel meneer Van Dale." "Huh?" "Van Dale, je weet wel die van het woordenboek! Jezus, en jij moet hier doorgaan voor de slimme van ons twee?" "Okay, je hebt me te pakken." Ik voelde me rot dat ik de clou van zijn grap gemist had en nog rotter omdat Curtis zich zelf weer eens onderuit haalde. "Nou ga door met het verhaal." "Okay, waar was ik gebleven?" "Knorrig in de scheikundeles," gaf ik aan. "Oh, yeah." Hij aarzelde een ogenblikje alsof hij moest bedenken wat de volgende zin zou zijn. "Nou, ik was verrast dat ik je daar zag en daarom had ik na de les zo'n haast. Ik moest nadenken." "Verrast? Maar ..." Wat bedoelde hij toch in vredesnaam? "Maar ik had je nog nooit eerder gezien?" Wachtend op een respons hield hij zijn hoofd een beetje schuin. "Precies!" "Nou, dat is dus het stomme gedeelte, dat had ik dus al wel, eigenlijk, zo'n beetje." "Hoe?" "Ongeveer een maand geleden, nadat mijn vader me ..." Hij dwaalde af. "Nou ja, ik had een droom en jij kwam daarin voor. Of iemand die er uitzag als jij." "Een droom," zei ik zachtjes en voorzichtig. Niet zozeer een vraag als wel een poging om te begrijpen waar dit heen ging. "Ik zei toch dat het stom was." Hij haalde zijn schouders op en glimlachte verlegen. "Ik herinnerde me weinig van die droom maar elke keer als ik aan die jongen in de droom dacht voelde ik me geprikkeld. En ik had diezelfde droom nog een paar keer nadien." "Telkens dezelfde droom?" "Ja, de jongen, jij dus, was gekomen om me mee te nemen uit mijn verrotte leven." Zijn stem was nu zo zacht dat ik grote moeite moest doen om hem te horen. Ik wist dat hij zich niet plezierig voelde. "Nou en toen jij die dag dus binnenkwam in de scheikundeles, was het alsof mijn droom werkelijkheid werd. Het was gewoon ongelofelijk." Hij keek naar me op. "Weet je dat ik je naar huis volgde? Daarom was het voor me mogelijk om te stoppen en jou een lift naar huis te geven." "Je volgde me?" "Ja. Ik moest gewoon weten waar je heen ging." Ik had het gevoel dat als ik hem beter zou kunnen zien, ik kon zien dat zijn wangen bloosden. "Nou man, ik was reuzeblij dat je dat gedaan hebt." Ik trok hem naar me toe en omhelsde hem zo hard als ik durfde. "Ik ook," luidde zijn antwoord terwijl hij me knuffelde. "Het was zo stom maar ook zo werkelijk," mompelde hij in mijn nek. "Nee dat is het niet," mompelde ik terug. "Natuurlijk wel. En het meest gekke is dat ik niet eens weet of je wel zoveel op die jongen uit die droom lijkt of dat ik dat gewoon wilde. Snap je? Ik kan het me echt niet meer herinneren maar als ik nu mijn ogen sluit, zie ik jou." Hij kuste me teder op mijn lippen en ging verder. "Dat is het rare met dromen, je krijgt nooit alles." "Oh, dat weet ik nog ze net niet." Ik kuste hem terug met een gemene glimlach op mijn gezicht. "Hoge dunk van jezelf hè, Pennsylvania." "Yup. Maar ik weet iemand, nog geen miljoen kilometer van hier, die die mening deelt." "Wat moet ik toch me je aan?" vroeg hij terwijl hij zijn hoofd meewarig schudde. "Bemin me?" bood ik me aan. "Nou, dat is mogelijkheid." Opnieuw kuste hij me. "Het is dat, of een pak rammel." "Ohhh," grijnsde ik naar hem. "Ziek figuur!" "Ik vind het niet stom, Curtis." Opeens was ik weer serieus, hield zijn gezicht in mijn beide handen zodat hij naar me moest kijken. "Ik vind het gewoon geweldig. Als dat er voor heeft gezorgd dat je me volgde, stopte en me een lift gaf, denk ik dat dat het beste is dat ons is overkomen. Zelfs al was ik het niet in die droom, in deze ben in het zeker wel." Ik kuste hem opnieuw en deze keer bleven we lang tezamen, elkaar vasthoudend en kussend. "Dank je Drew," zei Curtis toen we ons van elkaar losmaakten en naar adem hapten. "Je bent de beste." Ik kon alleen maar glimlachen toen we elkaar weer opnieuw begonnen te kussen. Zijn handen gleden weer over mijn lijf en trokken aan de rand van mijn short. Ik besloot hem te helpen en verhief mijn lichaam een eindje van het bed zodat hij hem helemaal naar beneden kon trekken ook begon ik mezelf van mijn T-shirt te bevrijden en daardoor kreeg hij gemakkelijk toegang tot elk plekje van mij dat hij wilde. Hij lag stil naast me en keek naar me voordat hij zijn eigen T-shirt uittrok en bovenop me kwam. Ik lag languit op mijn rug en hij zat schrijlings op me. Mijn erectie drukte tegen de achterkant van zijn short en gemeen lachte hij naar me. Ik lag rustig achterover en gaf me over aan alles wat hij met me van plan was. "Ik vind het mooi als je zo slap en passief bent," mompelde hij terwijl hij de palmen van zijn handen op mijn schouders drukte en ze haast masseerde. "Niet helemaal slap, zeker?" grapte ik en hij lachte naar me terwijl zijn handen liefelijke bewegingen begonnen te maken over mijn borst. Ik richtte me iets op en legde mijn handen op de warme, stevige oppervlakte van zijn biceps terwijl ik door mijn strelende bewegingen zijn zachte, donsachtige, korte haartjes voelde. Mijn ogen waren gericht op zijn brede, krachtige borst en op de zacht gloeiende krommingen van zijn spieren. "Dat voelt prima," mompelde Curtis terwijl hij zijn eigen bewegingen even staakte en ik even kon genieten van de zekere, niet te vermurwen kracht van zijn armen. "Ben ik blij om, want ik wil dat je je goed voelt bij mij." "Ik ook, Drew." Hij leunde voorwaarts om me opnieuw te kussen. Zijn hand gleed onder mijn hoofd en hij begroef zijn vingers in mijn haar, me dichter naar hem toe trekkend. Het was geweldig. "Jij ook, wat?" Wil je dat ik me goed voel? Of wil je dat ik jouw een goed gevoel geef?" Ik grijnsde naar hem en eventjes keek hij bedenkelijk. "Beide." "Okay, dat vind ik goed." Ik knikte en sloeg mijn armen om hem heen, hem naar beneden trekkend in een warme omhelzing. "Zeg, over die hand van jou ...." Ik hoefde geen tweede keer aan te vragen want zijn hand gleed al verder over mijn lichaam naar beneden en stopte bij de binnenkant van mijn dijbenen waar hij me opnieuw heerlijk begon te strelen. Ik kromde mijn rug en kreunde van genoegen. Onze conversatie was nu volledig opgedroogd omdat Curtis volledig opging in het bewerken van mijn lichaam met zijn heerlijke handen. Zijn bewegingen stopten voor geen moment, steeds was er dat heerlijke gevoel van hem aan mijn hete lijf. Toen hij zijn hoofd ter hoogte van mijn kruis had gebracht, stopte hij even en keek me aan. Hij toonde me een plezierige glinstering in zijn ogen toen hij zich over mijn lid boog en hem in zijn mond nam. Ohh, wat heerlijk, ohh wat vond ik dat fijn en wat had ik dat gemist. Die sensatie. "Wacht!" wist ik met moeite uit te brengen. "Wat is er mis?" "Niets." Ik draaide me om op het bed en in een betere positie om hem te benaderen. Ik wilde hem dezelfde dienst bewijzen die hij mij deed. Ik wilde dat we samen zouden genieten, elkaar plezier verschaffen op hetzelfde moment. Ik pakte de rand van zijn short en begon hem naar beneden te trekken. Hij hielp mee door zijn onderlijf heen en weer te bewegen. Eventjes was er een obstakel: zijn harde penis. Maar toen we beiden geheel naakt en plezierig daar lagen, leunden we simultaan naar elkaar toe. Warme adem op elkaars dijen, liefelijk strelende handen, zoekende tongen en gedienstige lippen. We concentreerden ons geheel op elkaar en werkten in stilte. Gaven al onze aandacht aan hetgeen we onder handen hadden, bij wijze van spreken. We namen de tijd en genoten van de sensationele gevoelens. Wachtend op elkaar, naderden we de rand en lieten dan weer gaan. Na een tijd die gigantisch lang leek, werd mijn ademhaling piepend en moeilijker. Mijn bewegingen waren haast spastisch en ook die van Curtis. We bereikten samen de rand en gingen er overheen, genietend van een ultieme climax. Na een poos van heerlijk nagenieten, kwam Curtis kussend langs mijn lichaam weer omhoog terwijl hij de lakens meenam. Hij begroef zijn neus tegen mijn sleutelbeen terwijl ik daar uitgeput en voldaan lag met een arm om zijn rug geslagen. Een lange, slome, liefderijke kus volgde. Ik haalde een hand door zijn haren. Ik genoot met volle teugen van zijn warmte wetende dat het er de komende tijd niet zoveel van zou komen en wilde volledig verdrinken in dit gevoel voor zolang het nog kon. In gedachten ging ik na hoeveel ik van hem hield, hoe goed hij wel niet voor me was en hoe goed eigenlijk in alles. Ik kwam maar tot een conclusie: ik was compleet verliefd op hem. "Dat was mooi." Hoorde ik hem mompelen in mijn oor terwijl hij zich tevreden grommende en zuchtend tegen me aan vlijde. "Yup," bracht ik uit, mijn armen om hem heen slaand toen hij eindelijk stil bleef liggen. "Lig je prettig?" "Perfect." Hij kuste mijn blote borst zachtjes en legde zijn hoofd tegen me aan. Zijn adem kietelde me. "Je bent beter geworden." "Ik heb een goede leraar gehad," antwoordde ik gniffelend. Vastberaden hem niet het plezier te geven dat ik boos zou worden. Maar ik gaf hem wel een speelse tik tegen zijn schouder om hem te laten merken dat ik zijn geklier niet op zijn plaats vond. "Auw," jammerde hij terwijl hij zijn hoofd oprichtte en me versuft aanstaarde. "Gewonde man hier, hoor!" "Oh zanik toch niet zo, baby!" "Tiran!" gromde hij met zijn hoofd tegen mijn borst. We lagen een tijdje zo, rustig met elkaar te praten en af en toe terugkomend op wat ons de laatste dagen was overkomen. Toen we dat onderwerp doorgenomen hadden, praatten we over onze kindertijd, hoe het was om als een homo op te groeien en hoe we dit beiden hadden aangepakt. Over onze ouders, over alles en nog wat dat ons voor de lippen kwam. De laatste keer dat ik naar hem keek was het tegen vijven en ik weet dat we daarna nog wat gepraat hebben maar wanneer ik nou precies in slaap gevallen ben weet ik niet meer. Het was mijn bedoeling geweest om hem vlak voordat we in slaap zouden vallen terug te sturen naar zijn eigen kamer maar dat kwam er dus niet van. "Eruit, eruit, eruit!" De stem van Lois vocht zich door de mist in mijn slaperige hoofd en ik richtte me op. Daarbij viel Curtis' arm van me af hetgeen me een woeste grom van hem opleverde. Het was bijna zeven uur en mijn wekker was dus niet afgegaan. Lois stond in de deuropening in haar ochtendjas. Ik knipperde met mijn ogen en probeerde wakker te worden. "Ik had al het idee dat jullie tweeën niet zouden luisteren naar Margaret en daarom dacht ik dat het goed was om het even te controleren. Ze is nu in de douche, dus Curtis, schiet op, eruit!" "Wat?" vroeg hij, slaperig en knipperend met de ogen zoals ik had gedaan. "Nu!" Lois stapte naar het bed toe en Curtis trok krampachtig alle lakens over zijn naakte borst. "Oh, in hemelsnaam Curtis, je hebt niets dat ik nog nooit gezien heb hoor. Schiet op, eruit, eruit." Curtis keek naar mij, weer terug naar Lois en toen weer naar mij en ik moest zo verschrikkelijk lachen om zijn verwarde gezicht. Toen begon hij onder de lakens te rommelen. "Drew, waar zijn mijn shorts?" vroeg hij uiteindelijk klagend terwijl hij de lakens heen en weer verplaatste en zijn best deed zich zelf te blijven bedekken, hetgeen hem maar slecht gelukte. Toen hij eindelijk naast het bed stond, vond ik zijn shorts en gooide hem naar hem toe, toekijkend hoe hij hem met moeite aantrok vlak voor mijn grootmoeder. De hele scène was pathetisch en lachwekkend maar tegelijkertijd beangstigend omdat ik wist dat mijn moeder ons elk moment zou kunnen betrappen. "Oké, dan nu terug naar je kamer," commandeerde Lois hem. Ze keek over haar schouder naar mij en schudde haar hoofd. "Met jou praat ik later nog wel." Ik kon slechts grijnzen en knikken. De voorgaande nacht was zo'n boze blik van Lois best wel waard. Toen ik na me gedoucht en tot in de puntjes aangekleed te hebben eindelijk beneden kwam, zat Curtis al aan tafel met een enigszins beschaamd gezicht koffie te drinken met Lois en mijn moeder. Hij zag eruit alsof hij weinig had geslapen, hetgeen ook zo was maar hij zag er goed uit in zijn spijkerbroek, T-shirt en met blote voeten. Erg goed. Hij keek naar me op, zijn haar voor zijn ogen en lachte naar me toen ik binnenkwam. "Goedemorgen, liefje, goed geslapen?" kirde Lois en ik antwoordde haar met een frons en een korte grom terwijl ik plaats nam. "Hey," begroette Curtis me. "Hey," mompelde ik terug. "Nou wat zijn jullie vrolijk zeg vanmorgen!" zei mijn moeder lachend om en naar ons. Duidelijk onwetend van wat er gebeurd was en hoe weinig we geslapen hadden. Ik keek zijdelings naar Curtis en glimlachte naar hem en hij naar mij. Hij werd rood en als mijn moeder het al gemerkt had, koos ze ervoor om niet te reageren. "Zo en wat zijn de plannen voor vandaag?" vroeg ik wetende dat ik naar school zou moeten en ondanks de steun die ik zou krijgen van David, Tyler en Dan keek ik er niet echt naar uit om Mike en zijn kornuiten weer te zien. Ik had het idee dat dingen niet gedurende een nacht zouden overdrijven en dat hij me niet met rust zou laten. "Nou, ik moet naar mijn werk," viel mijn moeder in. "En ik heb mijn naaigroepje deze morgen," voegde Lois toe. "Maar Curtis en ik gaan nadien winkelen." "O ja?" Curtis' hoofd schoot omhoog. Het was duidelijk dat hij hier niets van had geweten, net zo min als ik. "Ja. Dat gaan we doen," informeerde Lois hem met nadruk. Curtis draaide zich naar me toe en zei. "Het lijkt er dus op dat ik ga winkelen." "Dat lijkt erop," antwoordde ik en sloeg hem vriendschappelijk op zijn schouder. "Met een oude dame." Hij hief zijn duim op naar Lois en toverde een grijns op zijn gezicht. Ze lachte hier onstuimig over en ging verder en overtroefde hem. "En daarna gaan deze ‘oude dame' en jij op bezoek bij Dr. Ellis." Ze lachte haar suikerzoete glimlach naar hem wetende dat ze hem afgetroefd had. Ik vond het prachtig dat Curtis begonnen was met de ‘oude dame' grap. Een teken dat hij zich openstelde voor mijn familie en ook dat hij door hen geaccepteerd was. Maar, misschien was het ook wel logisch. Hij en Lois hadden de laatste week natuurlijk ook veel tijd samen doorgebracht. Het was goed. "Dat hoeft echt niet hoor, ik voel me prima ...," begon hij zijn protest. "Ik zou maar opgeven als ik jou was, jongen," adviseerde ik hem, hem op zijn schouder kloppend. "Ze is vastberaden. Je weet hoe stijfkoppig oudere mensen kunnen zijn." "Dat blijkt," zuchtte Curtis, overgave in zijn toon leggend en duidelijk af te lezen van zijn gezicht. "Brave jongen," richtte Lois zich tot hem. "Maar even serieus nu, die ribben van jou moeten nagekeken worden. En dr. Ellis vond het een prima idee. En nu even voor jou jongeman." Ineens richtte ze haar aandacht op mij. "Van die opmerking zul je nog spijt krijgen." "Hey! Hij beledigde je, niet ik?" Ik knikte hevig in Curtis' richting terwijl ik jammerlijk protesteerde. "Het is niet eerlijk!" "Curtis heeft meer speelruimte omdat hij gewond is," antwoordde Lois en gaf me een knipoog. "En bovendien is hij veel knapper dan jij bent." Curtis werd vuurrood en concentreerde zich hevig op zijn eten. "Moeder!" Mijn moeder bemoeide zich met de conversatie, terwijl ze haar krant naar beneden haalde. "Laat die jongen toch met rust. Andrew, ben je bijna klaar? Ik rijd je naar school." "Dat is echt niet nodig." "Dat weet ik maar ik doe het toch." "Wat maakt het mij ook uit." Ik at snel af, stond in stilte op en kuste een verbaasde Curtis op zijn wang. Met hervonden vastberadenheid wendde ik me tot mijn moeder. Ik was klaar om naar school te gaan. "Okay, laten we gaan." We namen afscheid van Lois en Curtis (die nog steeds zijn hand tegen zijn wang hield) en mijn moeder leverde me bij school af om de massa tegemoet te treden. Ik liep het gebouw binnen en zocht mijn weg naar Tylers kluisje, de gebruikelijke ontmoetingsplaats van de jongens voordat de les begon. Ik had het gevoel dat het opstootje met Mike snel rond was gegaan want het leek me alsof ik raar werd aangekeken toen ik door de gangen liep. Maar misschien was het ook alleen maar mijn verbeelding. Toen ik de hoek omliep was ik niet verbaasd dat David al bij Tyler stond, ik zag ze eigenlijk nooit alleen. Maar ik was wel verrast door de aanwezigheid van Brian en nog verraster werd ik toen hij als eerste begon te praten. "Hey, killer." "Hey, Brian," antwoordde ik voorzichtig. "Yo, Drew," zei David met een grijns en een knipoog. "Mooie blauwe plekken, man." "Yeah, dank je." Ik glimlachte naar hem terug. "Ik ben tegen een deur opgelopen, jongens." Dit maakte hen allen aan het lachen. "Hey, wat is er zo grappig?" vroeg Dan terwijl hij onze kleine groep naderde en mij op mijn rug sloeg. "Hey, kampioen. Auw! (terwijl hij mijn gezicht bekeek) Het is vast geen prettig gezicht je tegenpartij te bekijken." "Hoi Dan," begroette ik hem met een brede grijns maar we hadden niet veel tijd om te praten omdat de bel klonk als signaal dat we opnieuw een nieuwe, diepe teug mochten nemen uit de bron van opvoeding. Ik pakte mijn rugzak van de grond en draaide me naar David toe met een trieste uitdrukking op mijn gezicht. Hij lachte naar me en trok beide wenkbrauwen ten teken dat hij begreep, zo legde ik het tenminste uit, dat ik niet echt overliep van enthousiasme. "Laten we gaan, amigo." "Oh, hey Drew?" Brian kwam ons achterop toen ik met David naar onze eerste les liep. Ik stopte en draaide me om om te zien wat hij wilde, een vragende blik op mijn gezicht. "Na de lunch heb je vrij hè?" "Umm, ja?" "Cool. Zullen we dan naar het zwembad gaan, ja?" Ik staarde hem aan. "Wat aan je snelheid werken?" "Ja." Wist ik uit te brengen. Waarom was Brian ineens zo vriendelijk tegen me? Ik realiseerde me dat ik niet echt oprecht klonk en vandaar. "Yeah, dat is echt tof van je man." "Geen probleem." Hij haalde zijn schouders op en verdween naar zijn eigen les. Tyler keek naar hem toen hij wegliep met een brede grijns op zijn gezicht, draaide zich toen naar mij en knipoogde voordat hij zich zelf uit de voeten maakte zonder enige vorm van uitleg. Ik richtte me naar David. Maar hij haalde alleen maar zijn schouders op en daarom liepen we verder naar het klaslokaal. De morgen ging snel voorbij en zonder veel moeite. Ik had nog steeds het gevoel dat er over mij gepraat werd en dat mensen raar naar me keken maar ik kwam Mike en zijn trawanten, die altijd rond hem hingen, gelukkig nergens tegen. Daarom haalde ik de lunch in een stuk. De volgende twee uren bracht ik met Brian door in het zwembad. Hij riep naar me, gaf me tactische tips en instructies en moedigde me enthousiast aan. Tegen het eind voelde ik me een stuk beter over mijn zwemprestaties dan ooit tevoren. "Nog een paar weken training en dan ben je echt goed," zei Brian vanaf de kant waar hij zich zelf opgehesen had nadat hij een paar baantjes met me gezwommen had. "Ja, dank je." Ik leunde met mijn armen op de kant naast waar hij zat. Plotseling moest ik hem gewoon de vraag stellen die de hele tijd al door mijn hoofd had gespookt. "Waarom doe je dit Brian? Ik kom nooit meer in het team." "Zeker niet, maar het kan nooit kwaad om aan je conditie te werken." Haalde hij zijn schouders op. "En, je hebt niet helemaal gelijk. De volgende keer kan je wel in het team komen." "Maar waarom?" vroeg ik opnieuw, me bewust dat hij de vraag genegeerd had. "Waarom help JIJ mij?" "Tyler vertelde me dat ik je te hard had aangepakt." Tyler, misbruik makend van zijn autoriteit. "Yeah?" "En bovendien, gedroeg ik me gisteren als een zak." Dit laatste mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen mij maar ik voelde dat het oprecht gemeend was. "Laat maar zitten." Ik probeerde mijn schouders op te halen. "Nieuw jochie moet niet denken dat iedereen hem meteen mag." "Maar je had wel een flitsende start!" Hij barstte uit in lachen en schopte wat water naar me toe met zijn voet. Daarom deed ik het enig mogelijke, op dat moment. Ik pakte hem bij zijn enkel en trok hem van de kant af het water in. Daarna zwom ik zo snel mogelijk bij hem vandaan. Een schreeuw klonk op en Brian zette de achtervolging in. Hij zwom veel sneller en het was onvermijdelijk dat hij me zou inhalen. Toen hij dat deed, sloeg hij zijn armen rond mijn middel en trok me onder water. Toen ik weer boven kwam, lachte hij nog steeds. Een tijdje lang klierden we door elkaar nat te spatten, wat te worstelen en te proberen elkaar onder te duwen. Uiteindelijk zwommen we naar de kant. Brian was er als het eerste uit en reikte me zijn hand. Toen ik naast hem stond, legde hij een arm om mijn schouders. "Je bent oké, Drew." "Dank je, Brian." Ik denk dat ik een soort van test in het water goed had afgelegd of zo en was blij dat ik er een vriend bij had gekregen. We liepen naar de kleedkamer en gingen toen uit elkaar voor de volgende les die middag. De rest van de dag verliep gladjes en toen ik na de laatste bel naar Tylers auto liep, zag ik Mike voor het eerst. Verbazingwekkend genoeg, maakte hij zich echter uit de voeten toen hij mij zag! Tyler, had zijn belofte gehouden en wachtte op mij om me een lift naar huis te geven. "Zo, dus jij hebt met Brian gepraat?" vroeg ik terwijl we wegreden. "Het was de bedoeling dat hij dat niet zou vertellen," zuchtte hij. "Dank je, Tyler," zei ik terwijl ik naar hem keek en enigszins bloosde. "Maar niet weer hè, okay?" "Niet meer wat?" "Mensen vertellen hoe leuk ik wel niet ben en dat ze aardig tegen me moeten zijn." "Hey!" protesteerde hij terwijl hij zijn blik van de weg afhield en naar me keek. "Ik heb nooit gezegd dat hij aardig tegen je moest zijn. Ik heb nog nooit iemand verteld dat ze aardig tegen jou moesten zijn. Ik heb hem alleen gevraagd jou een eerlijke kans te geven en te proberen je te leren kennen." "Yeah?" "Yeah!" "En David en Brian gevraagd om een oogje op me te houden?" vroeg ik wrang. "En jij rijdt me zeker niet naar huis om er zeker van te zijn dat Mike me niet te pakken krijgt?" "Eigenlijk," zei hij met een schuldige blik op zijn knappe gezicht, "heb ik wel een reden om je naar huis te rijden." "Oh?" "Ik wil weten wat mijn vader tegen saaie pier gezegd heeft." Het kwam er zo gemakkelijk uit dat ik vermoedde dat hij totaal vergeten was dat ik hem gevraagd had Curtis niet zo te noemen. "En daarom moet ik wel mee omdat ik zeker weet dat mijn vader het me niet zal vertellen. Beroepsgeheim en zo." "En ik dacht dat je alleen maar bezorgd om mij was!" lachte ik. "Nah, mij gaat het om Curtis." "Dank je wel, zak," mopperde ik maar in plaats van me te antwoorden knipoogde hij alleen maar toen hij de BMW Lois' oprit opreed. "Eruit," blafte hij de sleutel uit de ontsteking halend. "Charmeur." "Je herkent het." Hij gleed van de bestuurdersplaats. "Kom op, kom op, schiet eens op man." We liepen samen naar het huis terwijl ik mijn hoofd schudde. Mijn moeder was nog aan het werk maar Curtis' wagen was er zodat ik concludeerde dat hij en Lois klaar waren met hun excursie en ook ik was nieuwsgierig naar wat Tylers vader gezegd had. We vonden ze in de keuken, vriendelijk met elkaar kletsend en omringd door een half dozijn tassen bij de keukentafel. Ze hadden dus serieus inkopen gedaan. Curtis keek me aan toen we binnenkwamen en gunde ons een vermoeide, kleine glimlach. "Hey, Drew." Zijn lach verbreedde zich toen hij Tyler achter me zag. "Tyler?" "Hallo jongens," glimlachte Lois naar ons beiden. "Ice tea?" "Dat klinkt prima, Lois," antwoordde Tyler zoals altijd meteen geheel op zijn gemak. Hij ging op de stoel naast Curtis zitten en maakte met een hand diens haren door de war hetgeen hem een diepe frons opleverde. "En wat zei mijn vader, saaie pier?" Okay, nu wist ik dat hij het gewoon deed om te klieren. Ik schudde mijn hoofd bedroefd en ging bij hen zitten terwijl ik een drankje van Lois aannam. "Hij zei dat ik in een prima fysieke conditie was," antwoordde Curtis. "Huh! Dat had ik je ook wel kunnen vertellen," zei ik zachtjes mompelend maar toch weer niet zo zachtjes dat ze het allemaal hoorden. Tyler barstte in lachen uit en Lois schudde verontwaardigd kijkend, met een frons maar ook een beginnende glimlach op haar gezicht, haar hoofd. Curtis kreeg een diep rode kleur en ook ik moest blozen. "En Lois en ik hebben inkopen gedaan," veranderde hij snel het onderwerp van gesprek. "Yeah, wat heb je gekocht?" Redde Tyler hem. "Spullen voor mijn appartement." En hiermee was voor hem de kous af. "Kussens, kleedjes, lakens!" voegde Lois triomfantelijk toe en arme Curtis moest opnieuw blozen omdat zijn macho imago geheel naar de knoppen werd geholpen. "Dat is niet alles dat we gekocht hebben!" mopperde hij, zijn hoofd gebogen. "Nee, we hebben ook spullen voor de keuken en de badkamer gekocht," vulde Lois het lijstje aan onwetend wat ze met haar woorden deed terwijl ze druk bezig was de keuken op te ruimen. "En kleren en nieuwe schoenen, eigenlijk zijn het meer laarzen." Tyler, Curtis en ik wisselden geamuseerd een blik achter haar rug om. Nog een tijdje kletsten we over niets in het bijzonder totdat Tyler in beweging kwam. "Wel, jongelui, ik moet gaan. Ik zie je morgen wel op school Drew." Hij kneep ons beiden in de schouder. "En jij, als je hulp nodig hebt op donderdag bel me dan, saaie pier?" "Okay, Ellis, vanwege die laatste opmerking zal ik jou alle dozen laten dragen!" pakte Curtis hem terug. "Ik en Drew, wij zijn gewond." Tyler keek naar ons op terwijl hij het nummer van zijn gsm noteerde voor ons. "Yeah, ik had al wel gedacht dat jullie een echte man nodig hadden." Tyler liep van ons weg en bukte zich lenig om het mandarijntje dat ik naar hem gooide te ontwijken. Hij grijnsde en zwaaide ons gedag. De rest van de middag hingen we rond op mijn kamer. Af en toe speelde Curtis op zijn nieuwe gitaar terwijl ik dingen voor school doornam. Na het diner zetten we dit voort. Soms praatten we over de ophanden zijnde verhuizing gewoon relaxed in elkaars nabijheid. Aan alle goede dingen komt echter een eind en dat was toen Lois binnenkwam om Curtis te zeggen dat hij naar zijn eigen kamer moest gaan. "En, jongeman, dit keer blijf je op je eigen kamer. Ik heb geen zin om opnieuw vroeg op te staan om jullie huid te redden. Begrepen?" Ze trok een streng gezicht naar ons terwijl ze bij de deur stond en tikte ongeduldig met haar voet op de grond totdat Curtis opstond en zich in de richting van de deur bewoog. "Och, kus die jongen in vredesnaam goedenacht." "Huh?" Curtis richtte zijn hoofd op en lachte naar haar. "Goeie nacht, vriend," zei ik terwijl ik opstond, naar hem toeliep en hem op zijn lippen kuste. "Slaap goed, schoonheid," mompelde hij terwijl hij een arm om me heen liet glijden. Lois wendde zich discreet van ons af en speels liet hij zijn tong tussen mijn lippen doorglijden. Het was een opmerkelijk enerverende ervaring. Misschien wel omdat mijn grootmoeder in dezelfde kamer was! Nadat hij weg was en ik in bed was gestapt, was ik in seconden in slaap. Het gebrek aan slaap van de vorige nacht eiste duidelijk zijn tol. Dat en natuurlijk dat vermoeiende zwemmen van die middag met Brian. Al met al, was het een prachtdag geweest. Woensdag kon me op school niet snel genoeg omgaan omdat Curtis en ik gepland hadden om de avond samen door te brengen. Onze laatste avond onder hetzelfde dak. Ik weet, ik had me miserabel moeten voelen omdat hij de volgende dag zou verhuizen. Zo snel nadat ik hem had leren kennen en hij mijn hele leven had veranderd. Maar ik voelde me allesbehalve miserabel. Het leek alsof ik de hele dag op lucht wandelde. Ik was niet in staat me te concentreren op wat dan ook behalve op mijn gedachten aan Curtis. Kate wees me erop in de bibliotheek en Tyler en Dan maakten genoeg flauwe grappen waar ik anders om gegild zou hebben maar vandaag gebeurde dat gewoon dus niet. Toen de laatste bel ging, rende ik praktisch het gebouw uit naar het parkeerterrein voor de school waar Curtis op me zou wachten. Bewust deden we niets opzichtigs maar stapten in de auto en reden naar het meer voor onze privacy. Hey! Het was geen weekend dus Mike was er niet en daarom liepen we de rest van de middag hand in hand langs het water te praten. Af en toe stopten we voor een kus. We hadden Lois en mijn moeder verteld dat we niet thuis zouden zijn voor het avondeten en daarom reden we naar de McDonald's en kochten ons diner in de McDrive. In de auto aten we het op. Alles bekeken, was het eigenlijk best wel romantisch. Wij met z'n tweeën daar zo heel alleen. En na het eten bleven we nog heel lang samen op een rustig plekje in de auto zitten. Uiteindelijk reed Curtis ons naar huis. Mijn huis, en na deze nacht niet langer het zijne. Ik hielp Curtis met het inpakken van zijn spullen en de nieuwe dingen die hij gekocht had. Er was nog steeds zo verrekte weinig, eigenlijk veel te weinig om een nieuw leven mee te beginnen. En om eerlijk te zijn, zat ik de meeste tijd op het bed en keek toe hoe hij aan het inpakken was en bekritiseerde ik hem omdat hij het fout deed naar mijn mening. Sommigen van ons zijn geboren werkers en weer anderen om toezicht daarop te houden. Ik behoor tot de laatste categorie en dat komt eigenlijk wel goed uit want ik ben gewoon verrekte lui. Gelukkig nam Curtis mijn kritiek met een glimlach op. Af en toe echter, als het hem te veel werd, kreeg ik een klets tegen mijn benen. "Dat is een mooi shirt," merkte ik op toen hij begon zijn kleren in te pakken. De kamer leek hopeloos leeg en de paar dozen met zijn spullen maakten dat ik me verdrietig begon te voelen. "Lois kocht het voor me vandaag," zei hij enigszins sip kijkend. "Ik zei haar dat het niet nodig was maar je weet hoe ze kan zijn hè!" Hij haalde zijn schouders op. "Het was lief van haar." "Dat wee ik. Maar ik word geacht voor me zelf te beginnen en jullie hebben al zoveel voor me gedaan. Ik was nooit met haar gaan winkelen als ik geweten had dat ze dit van plan was." "Ja, ze kan behoorlijk overtuigend zijn." Ik grinnikte en dacht aan mijn eigen ervaringen met Lois. "Nou, ze heeft vandaag zowat driehonderd dollar uitgegeven," vertelde hij me terwijl hij doorging met zijn werk nadat hij het shirt op de stapel had gelegd. "Zoveel?" "Yeah." Hij knikte en aan de houding van zijn schouder kon ik zien dat er meer zou komen. "Dus ik denk dat ik alles bij alles jullie zo'n 500 dollar schuldig ben." "Curtis..." Ik zuchtte. Moesten we nou echt deze discussie opnieuw gaan voeren? Okay, misschien had Lois niet zoveel moeten uitgeven maar ze was allesbehalve seniel. Ze wilde hem helpen en het was haar geld. "Drew, stop." Hij belette me verder te spreken en Lois te verdedigen. "Ik wil dat je iets voor me doet." "Wat?" Ik was meteen op mijn hoede toen hij begon met het opvouwen van een ander shirt en keek toe hoe hij de hanger terug hing in de kast. Dat was tenslotte van Lois en niet van hem. "Ik moet zien uit te vinden hoeveel Tylers vader vraag voor een consult." "Huh?" "Ik heb er een hekel aan dat ik mensen geld schuldig ben, Drew. Ik wil weten hoeveel dr. Ellis van me krijgt en ik wil jou vragen of jij niet via Tyler daar achter kunt komen." "Hij zei dat hij het graag deed, Curtis," zuchtte ik opnieuw. "Maakt me niets uit." "Maar..." "Discussie gesloten, Drew." "Jezus, Curtis. Ga je dat altijd zo aanpakken?" Ik stond op en keek hem in zijn gezicht. "Nou? Ik bedoel, mag ik je misschien helpen? Of slaat dat stomme gedrag van je ook op mij?" "Drew..." begon hij maar dit keer viel ik hem in de rede. "Nee, luister naar mij. Zo kun je niet leven. Je hoeft niet de martelaar uit te hangen die geen enkele vorm van hulp van zijn vrienden wil accepteren. Daar zijn vrienden en familie juist voor man. Je te helpen als dat nodig is. Zo, in vredesnaam, hou op je zo stom te gedragen en laat ons je helpen. Okay?" "Drew, daar ben ik niet aan gewend. Okay? Ik sta op mezelf. Ik moet op mijn eigen benen leren staan." "Maar dat is het nu juist. Je bent niet meer alleen. Je hebt mij en een hele groep vrienden die je kunnen helpen, die je willen helpen. Waarom sta je dat niet toe?" Ik stak mijn arm naar hem uit en legde mijn hand op zijn arm. "Vergeet het verleden. Als je opnieuw wilt beginnen, moet je het verleden achter je laten." "Ik doe mijn best, Drew." Hij trok me naar zich toe en omhelsde me stevig terwijl hij mijn haar kuste. "Ik denk dat ik jou gewoon nodig heb om me te helpen de juiste richting te vinden." "Dat kan ik doen voor je." "Goed." Hij kuste me opnieuw, teder en zacht. "En er is geen enkele manier dat je me kwijt kunt raken." Ik knuffelde hem zo stevig als mogelijk was. "Weet je nog die eerste dag dat jij me knuffelde?" Ik voelde dat hij ‘ja' knikte. "En dat ik zei dat je me los moest laten en dat jij zei ‘geen kans'?" Opnieuw knikte hij. "Wel dat krijg je nu dus terug, zak." "Dank je, Drew." Hij begroef zijn gezicht tegen mijn nek en ik stond daar bewegingsloos en hield zijn wondermooie, stevige, mannelijke lichaam tegen het mijne terwijl hij zachtjes tegen me sprak. "Jij bent gewoon perfect, weet je dat? En ik? Ik ben de gelukkigste, meest blije persoon in de hele wereld." "Yeah, ik ben bijzonder," stemde ik in en daar stonden we, lichtjes heen en weer schommelend en elkaar vasthoudend. Er was nog zoveel dat we moesten bepraten en we waren beiden bang maar geen van ons zei een woord. We stonden daar in stilte en putten kracht uit elkaar. Wat er ook zou gebeuren altijd zou er deze stille communicatie tussen ons zijn. Dit gevoel van nabijheid dat ik nooit met een ander levend wezen had gevoeld. Het was eenvoudig, onbeschrijfelijk en wondermooi. Curtis was zo sterk en zeker en bij hem in de buurt zijn maakte dat ik me veilig voelde. Maar ook gewild en nodig. Vitaal. Op dat moment kon ik me geen leven voorstellen waarin ik niet mijn armen om zijn nek kon slaan, om mijn geliefde, mijn vriend en me kon koesteren in zijn omhelzing. "Yep," fluisterde hij tegen mijn nek toen we elkaar loslieten. Hij keek me in de ogen met zijn mooie groene ogen en er was geen vergissing mogelijk over wat hij zou gaan zeggen. "Ja, ik denk dat je heel bijzonder bent. Nee, ik weet dat je heel bijzonder bent." "We gaan niet slijmerig doen hè, Reid?" zei ik met een lach. "Hey!" Hij probeerde verongelijkt te kijken maar slaagde er niet in omdat hij wist dat ik een van zijn eigen woorden tegen hem gebruikte. "Zorg dat je wat slaap krijgt, knappe jongen." Ik lachte naar hem. "Morgen zul je al je kracht nodig hebben." "Oh ja, is dat zo?" Hij trok zijn wenkbrauwen op en grinnikte. "Natuurlijk." Ik knipoogde en lachte luid. "Je kunt niet verwachten dat die arme Tyler alles voor je gaat doen!" "Je bent ook zo'n plaaggeest, ga mijn kamer uit!" En hij schoof me in de richting van de deur. "Dat meen je niet, toch?"Ik liet mijn onderlip hangen en trok een verdrietig gezicht. In plaats dat hij me zou overladen met sympathie, probeerde hij juist mijn onderlip beet te pakken en met een gil sprong ik bij hem vandaan. "Hey, het is de laatste keer dat ik dat tegen je kan zeggen." Hij keek nadenkend. "Vreemd." "Yep, vanaf morgen zul je me uit je appartement moeten zetten in plaats van je kamer!" Ik grijnsde als een idioot. "Lijkt me wel een cool idee!" "Erg cool." "En aangezien het jouw een goed idee lijkt om mij je kamer uit te zetten mr. Reid, ik ga naar bed." We kusten elkaar nog een keer voordat ik mijn weg zocht naar mijn lege kamer en mijn lege bed. Hij hield mijn hand vast net zolang tot onze armen geheel gestrekt waren en toen liet hij me gaan. De volgende dag ontwaakte en Curtis lag nog in bed toen ik klaar was om al naar school te gaan. Daarom glipte ik even zijn slaapkamer binnen om hem een kusje op zijn voorhoofd te geven en hem eraan te herinneren dat hij mij na schooltijd zou komen ophalen. Beiden wisten we dat we niet veel zouden kunnen doen maar ik wilde echt proberen hem te helpen en hem te leren mij bij zijn zaken te betrekken. Gewoon omdat ik het gevoel had dat ik de laatste dagen overal een beetje buiten stond. De ochtendlessen gingen voorbij in een zelfde trance als de vorige dag en ik begon me af te vragen wat ik hier eigenlijk deed. Ik verspilde iedereens tijd op dat moment, ook de mijne. Tijdens de laatste les voor de lunch kwam opeens een vreselijke gedachte bij me naar boven en zodra de bel ging, rende ik naar de kantine op zoek naar Tyler. "Tyler!" riep ik toen ik hem zag zitten aan zijn gewone tafel. "Drew? Wat is er jongen?" "Kun je me naar het winkelcentrum rijden?" vroeg ik terwijl ik naar hem toeliep. "Waarom?" "Curtis verhuist naar zijn nieuwe huis vandaag." "Dat weet ik, ik zou toch komen helpen, weet je nog?" Hij legde zijn hand op mijn schouder om te voorkomen dat ik van de ene op de andere voet zou blijven heen en weer springen alsof ik nodig naar het toilet moest. "Zo, wat is er dan?" "Ik heb nog geen cadeau voor hem gekocht. Geen welkomstcadeau!" "Oh." Breeduit grijnsde hij naar me en duwde een vuist tegen mijn kaak. "Je bent ook zo'n schatje!" "Ja, grappig hoor, kun je mij er heen rijden?" "Natuurlijk," zei hij terwijl hij meewarig kijkend zijn hoofd schudde. "Okay, kom op dan." Als een gehoorzame puppy volgde ik Tyler het gebouw uit en met zijn auto reden we de stad in. Niet voor de eerste keer kwam de gedachte in mij op dat Tyler een geweldige vent was. Niet iedereen zou zo veel moeite voor een ander doen als hij de laatste tijd voor mij gedaan had. Van mezelf weet ik, dat ik nooit zo open ben geweest voor iemand. Zelfs niet op mijn oude school waar ik sommigen al jaren gekend had. En hij kende mij nog maar een paar dagen en was al zo goed voor me geweest. Wetende dat er mensen waren als David en Tyler deed me beseffen dat ik me eigenlijk best wel egoïstisch had gedragen. Lois had me daar ook al op gewezen en op mijn andere kleine tekortkomingen. Dat alles maakte dat ik een beter mens wilde worden, voor hen, voor mezelf, maar bovenal voor Curtis. "Zo, wat ga je voor hem kopen?" vroeg ik Tyler toen we een van de tempels van onze moderne consumptiemaatschappij betraden. Er waren gewoon veel te veel winkels en ik was een slechte boodschappenjongen. "Ik denk een wekker." Hij grijnsde naar me en maakte een grap over Curtis dat hij door alles heen slaapt, dat hem niet interesseert. Ik moest lachen en vertelde hem dat we op maandag samen door de wekker heen waren geslapen en door Lois betrapt waren in mijn bed omdat de wekker niet was afgegaan. "David en ik wisten dat al hoor!" "Wist je dat?" Verbaasd keek ik hem aan en hij grijnsde schaapachtig. Ik moest hem gewoon een stomp verkopen. "Echt een schatje ben jij!" "Yeah, okay. Maar wat ga jij voor Curtis kopen?" "Ik heb geen idee. Is het goed als ik wat rondneus?" "Zeker. Ik heb geen haast." Samen liepen we de diverse winkels in en uit en ik snuffelde troosteloos rond bij de elektronische apparatuur en zelfs, bij wat kleinmeubelen. Tyler bleef op een gegeven moment staan en schraapte zijn keel. "Drew? Vriend? Ik denk dat je verkeerd zit te zoeken, man." "Yeah?" Ik was verbaasd. "En waar moet ik volgens jou dan zoeken?" "Je denkt aan iets voor zijn flat. En dat is prima. Ik weet zeker dat hij een toaster of een espressoapparaat of wat dan ook nodig heeft. Maar dat zijn dingen die David en ik heb kunnen kopen. Jij moet iets voor hem kopen dat hem aan jou herinnert. Dat als hij er naar kijkt, hij aan je denkt." "Wow, Tyler Ellis, onder die ruwe bolster van jou schuilt waarachtig een warm kloppend hart!" Ik lachte en sloeg hem op zijn schouder. "Oh God, Drew, maak me niet belachelijk hier!" Hij pakte mijn pols met een grijns beet en schudde mijn arm. "Gedraag je een beetje!" "Dat zal niet gaan gebeuren," grijnsde ik naar hem terug verbaasd over mezelf dat ik zo open naar hem was en bovendien op zo'n plaats als een winkelcentrum. "En, aan wat had je gedacht? Een pluchen speelgoedbeest of zoiets?" "Niet echt iets voor Curtis." Hij plofte neer in een stoel die deel uit maakte van een display en zei: "Hey, best comfortabel eigenlijk." "Nee. Niet een speelgoedbeest," zei ik Tyler totaal negerend. Ik dacht diep na en liet verschillende opties door mijn hoofd gaan. "Een of ander sieraad? Een armband of een ketting?" Ik haalde mijn schouders op. "Prima, waarom niet?" Maar hij klonk niet echt overtuigd. Ik keek hem aan met een frons op mijn gezicht en liet daarna mijn blik door de winkel glijden op een desperate zoektocht. En toen zag ik het perfecte welkomstcadeau. Mijn frons veranderde in een brede glimlach. Tyler keek me aan. "Wat? Waar komt die gemene grijns op je kop vandaan?" "Kom maar mee." Ik liep van hem weg en hij sprong in de benen en volgde me, nieuwsgierig om te weten wat ik in gedachten had. Ik leidde hem de winkel door naar het cadeau dat ik Curtis wilde geven en triomfantelijk wees ik het hem aan. Tyler barstte uit in lachen en sloeg me op mijn rug en ik lachte met hem mee; ik had iets gevonden waar we het over eens konden zijn! Nadat het cadeau netjes was ingepakt door de verkoopster, ging ik met Tyler nog naar de juwelier. Ik droeg nog steeds het kruisje dat ik van Curtis had gekregen en dacht dat het een goed idee was om hem iets vervangends te kopen. Bovendien was het een beter cadeau om hem te geven als er anderen in de buurt waren. Eenmaal een keuze gedaan en afgerekend, reden we in een opperbest humeur terug naar school. "Dank je geweldig, Tyler," zei ik toen we de auto parkeerden. "Altijd bereid je te helpen vriend." Grijnsde hij voordat hij verder ging. "Yeah, okay," glimlachte ik terug. "Maak je er maar geen zorgen om Drew. Ik ben blij dat ik kan helpen. Zelfs als ik je niet zo mogen, maar dat doe ik wel, het is het minste dat ik kan doen voor Curtis. "Jullie waren echt goede vrienden, hè?" "En dat worden we weer." Hij klopte me op mijn knie, een vreemd maar geruststellend gebaar. "En ik moet jou daarvoor bedanken. Laten we nou maar ophouden met deze respectbetuigingen en weer naar de les gaan, huh?" "Yeah." Ik stemde er mee in en we liepen terug naar school afscheid van elkaar nemend bij de deur. Tyler ging van die gewichten tillen die niet uit zichzelf omhoog gaan en ik liep naar de bibliotheek om Kate op te zoeken. Ze zat aan wat ik ondertussen ‘onze tafel' in het rustige hoekje van de ruimte noemde en met een diepe zucht liet ik me op de stoel tegenover haar vallen. Het sprak tot haar voordeel dat ze haar mond gesloten hield toen ik mijn hoofd met een grom op de tafel neerlegde en het daarna, gesteund door mijn armen, weer oprichtte. Had ik al verteld dat ik een slechte boodschappenjongen ben? Kate wreef over de rug van mijn hand en stond me toe nog een aantal malen diep adem te halen. Toen ik me weer wat meer mens voelde liet ik haar het kruisje zien dat ik voor Curtis had gekocht en ze liet duidelijk merken dat ze het mooi vond. Misschien had ik haar mee moeten nemen in plaats van Tyler? Hmm. Al snel waren we lekker aan het kletsen. Ik bracht haar op de hoogte van mijn ‘coming out' ten opzichte van mijn moeder en de voorbereidingen voor Curtis' verhuizing en gedurende de hele tijd betoonde Kate zich een voorbeeldig luisteraar. Ze beloofde dat ze Curtis, nadat hij een paar dagen de tijd had gehad om te wennen, op zou zoeken en dan wat planten voor hem zou meenemen. Ik vertelde haar dat Lois de flat waarschijnlijk wel ruim zou voorzien van groen. Als vervanging stelde ze voor om een romantisch diner voor ons tweeën te koken. Ik bloosde en protesteerde voor de schijn (hé, wie ben ik) maar de deal was rond. "Nou, nog een paar minuten en dan zijn we van dit alles weer bevrijd," kondigde ze aan terwijl ze een weids gebaar met haar armen maakte. "Je kunt maar beter opschieten en je minnaar gaan opzoeken!" "Ha ha," zei ik zonder enig teken van humor. "Zullen we gaan?" vroeg ze terwijl ze van haar stoel opstond en haar spullen in haar rugzak stopte. "Ik loop wel even met je mee naar de parkeerplaats." "Nou, dank je?" antwoordde ik zo beleefd mogelijk terwijl ik mijn arm door de hare stak. En zo liepen we door de verlaten gangen (de blauwe lijnen!) naar buiten de zonneschijn tegemoet. Het was goed om weer buiten te zijn en de frisse lucht te voelen. Ondanks dat ik een gedeelte van de dag van school weg was geweest, was ik me toch een beetje claustrofobisch gaan voelen. Van afstand, zag ik een figuur leunend op de motorkap van een oude, rode Ford en mijn hart maakte een sprongetje. Hij was gekleed in jeans en een oud, blauw shirt waarvan de knopen allemaal open waren om een T-shirt te onthullen. Hij had de mouwen van het shirt opgerold, droeg een zonnebril en had een sigaret in zijn mond. "Hey!" riep ik naar hem toen we dichterbij kwamen. "Hey, makker," antwoordde hij terwijl hij de sigaret op de grond gooide en hem met de voorkant van zijn laars uittrapte. "Kate, hi, hoe is het met jou?" "Beter sinds ik jou zie, cara mia!" grapte ze terwijl ze hem op zijn wang kuste. De kus en het grapje maakten dat Curtis moest blozen. "Nou, ik zal jullie twee alleen laten. Ik weet zeker dat jullie genoeg te doen hebben." "Okay, zie je," zei ik tegen Kate toen ze ons gedag had gezegd en wegliep. "Bye, Kate." "Veel plezier, jongens! Ik hoop dat alles goed uitpakt voor jullie," riep ze terwijl ze naar ons zwaaide. "En Curtis? Ik kan bijna niet wachten om langs te komen en je woning te bekijken!" "Zo..." Curtis leunde met zijn armen op mijn schouders en vouwde zijn handen ineen achter mijn hoofd. "Hoe was jouw dag, stuk." "Ik?" Ik veinsde dat ik niet wist tegen wie hij het had en keek over mijn schouder. Ik lachte. Daarna plaatste ik mijn handen op zijn heupen en leunde voorover om hem te kussen. "Prima, ja, prima," knikte ik. "En de jouwe? Hoe ziet het eruit? Ben je al horendol geworden van Lois?" "Um, geweldig, goed en bijna," antwoordde hij nadat hij de vragen had overwogen en toen veranderde zijn gezicht in een brede idiote grijns. "Ze is naar huis gegaan." Hij knipoogde suggestief naar me. "Kom, ga met me mee en bekijk het zelf maar! Je zult het haten!" Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en ik moest gewoon terug grijnzen terwijl we in de auto stapten en op weg gingen naar ons nieuwe thuis. De rit verliep in stilte en het was duidelijk dat hij zich er geweldig op verheugde. Ik echter, vocht nog steeds met bergen van rotgevoelens van angst voor de toekomst. Treurigheid over het idee dat ik niet meer steeds bij hem zou kunnen zijn en jaloezie over zijn hervonden onafhankelijkheid. Maar alles werd gelukkig bedekt door een vaag gevoel van plezier, trots in hem en de werkelijke en diepe wens om hem blij te zien. "Nou, we zijn er!" zei hij terwijl hij een goed uitziend appartementengebouw aanwees. Niet echt luxueus maar wel goed onderhouden. "Ziet er prima uit," was mijn reactie. "Hou je mond." Hij stompte me op mijn arm en lachte. "Kom op!" En toen volgde ik hem de trappen op naar zijn appartement, nummer 4B. Hij stopte bij de deur en viste de sleutels uit de zak van zijn jeans. "Klaar?" "Ik wel," antwoordde ik. "Ga je me over de drempel dragen?" "Ben jij gek?" Hij keek me aan terwijl hij de sleutel in het slot ronddraaide. "Je weegt wel driehonderd pond man." "Jij lelijkerd!" lachte ik naar hem toen de deur opendraaide en ik zijn appartement voor de eerste keer zag. De grote kamer was een beetje kleiner dan mijn slaapkamer en bevatte ook een kleine keukenhoek, gescheiden van de rest door een buffet. Het was een woon- en eetkamer ineen. Verder waren er twee deuren en ik nam aan dat een leidde naar de badkamer en de tweede, wees rustig mijn hart, naar de slaapkamer! Overal verspreid stonden dozen in de met twee fauteuils, een niet best uitziende bank en een eettafel met vier stoelen gemeubileerde kamer. Het zag er niet zo beroerd uit als ik gedacht had. Er was geen enkel spoor te bekennen van de kakkerlakken die een gedeelte van de huur zouden betalen, een grapje van Curtis waarmee hij me geplaagd had. Met de nodige inspanning en wat fantasie zou er nog heel wat van gemaakt kunnen worden. "En?" Wilde hij weten terwijl hij ongeduldig stond te dribbelen. "Wat vind je ervan?" "Ik denk dat het prachtig is Curtis. Echt heel mooi." Ik grijnsde, trok hem dicht tegen me aan en omhelsde hem. "Het is echt goed, er moet nog het een en ander gedaan worden maar het is geweldig." "Dank je, Drew," luidde zijn antwoord terwijl hij me terug knuffelde en regelmatig kuste. "En... wil je de slaapkamer zien?" Plagerig knipoogde hij naar me. "Uhh..." Ik speelde onverschilligheid. "Ja, laat maar zien." Mijn wens, in dit opzicht, werd meteen uitgevoerd. Blitssnel, als superman, was hij aan de andere kant van de kamer. Bij de deur stopte hij en knipoogde opnieuw. Met een dramatisch gebaar, wierp hij de deur open en begon te blozen. "Kom in mijn boudoir." Hij lachte en duwde me naar binnen. Het was niet geweldig groot maar was licht en er stond een tweepersoonsbed. Wat heb je nog meer nodig? Er was een grote inloopkast, die vanwege de geringe inhoud nog groter leek. Maar op het bed stond nog een does met kleren erin. Over de stoel hingen de gordijnen die nog opgehangen moesten worden. "Wat hebben jullie eigenlijk uitgevoerd de hele dag?" vroeg ik hem terwijl ik rondkeek. "Het grootste gedeelte van de ochtend hebben we schoongemaakt. Lois stond erop." Hij keek terneergeslagen. "En eigenlijk heb ik niet zo heel veel gedaan." "Het is prachtig Curtis." Ik glimlachte naar hem en kneep stevig in zijn hand. "Ik maakte maar een grapje. Ik ben blij dat je niet al te veel gedaan hebt. Ik wil je echt helpen en was werkelijk bang dat alles al gedaan zou zijn." "Wil je vadertje en moedertje spelen, huh?" "Je bent niet lollig!" Ik lachte toch en sloeg hem op zijn arm. "Oh! Bijna vergeten!" Ik deed mijn rugzak af en haalde het keurig door de dame in de winkel ingepakte pak tevoorschijn en overhandigde het hem. "Wat is dat?" "Een welkomstcadeautje." Ik grijnsde en trok mijn wenkbrauwen op. "Wow. Dat had niet gehoeven, Drew," protesteerde hij terwijl hij met uitpakken begon. "Het is niet alleen voor jou." "Huh?" Hij keek verbaasd naar me en ging verder met uitpakken. "Oh my god! Drew!" "Vind je het mooi?" "Jij perverseling." Hij grijnsde dwaas en keek zo blij op het moment dat hij de scharlaken rode, satijnen lakens omhoog hield, die ik voor zijn nieuwe huis gekocht had. "Ik hou van je, sufferd!" Hij gooide het pak op het bed en tilde me met een grom op. Draaide met me in het rond en liet me op het bed neerploffen. Met een snelle beweging maaide hij de doos op de vloer en toen lag hij boven op me en kusten we elkaar passioneel. We rolden om en om in elkaars armen. Ik was in een roes en brandde van verlangen naar hem; ik wilde hem zo graag, ik wilde hem voor altijd. "Ik hou ook van jou Curtis," mompelde ik tegen zijn nek terwijl ik hem furieus kuste. Zijn handen werkten mijn T-shirt naar boven en hij rolde me op mijn rug. Met mijn armen gevangen in mijn T-shirt kon ik weinig anders doen dan hem zijn gang laten gaan. En je hoorde mij niet klagen. Hij richtte zichzelf iets op om zich toegang tot mijn broek te geven en begon mijn riem los te maken. Ik had mijn armen onder voldoende controle om hem te helpen. Al snel zat mijn broek ter hoogte van mijn knieën en begonnen we elkaar opnieuw te kussen. Zijn vaardige, sterke vingers betastten mijn lichaam en ik kreunde luid. "Hallo. Iemand thuis?" Werd er bij de voordeur geroepen. Tyler! Ik had hem het adres van het appartement gegeven toen we aan het winkelen waren maar had me niet gerealiseerd dat hij zo snel langs zou komen om zijn cadeau af te geven. Ruw duwde ik Curtis van me af maar het was eigenlijk niet nodig want hij deed al grote moeite om zelf snel in de benen te komen. Mijn duw zorgde er alleen maar voor dat hij hard tegen de muur aanbonkte met een gesmoorde kreet. Waarschijnlijk hadden we de deur open gelaten. Ik probeerde mijn kleren recht te trekken terwijl Curtis op de grond zat, zijn rug tegen de muur en luid giechelend. "Wat is er zo grappig?" Wilde ik weten terwijl ik mijn broek optrok en mijn T-shirt op zijn plek deed. Net toen ik mijn riem vastmaakte, verscheen Tyler in de deuropening en David liep achter hem en deed grote moeite om langs Tyler een blik in de slaapkamer te werpen. Mijn gezicht had dezelfde kleur als de lakens die ik Curtis gegeven had terwijl ik mijn kleren fatsoeneerde onder Tylers geamuseerde blik. "Storen we?" vroeg hij doodkalm. En opnieuw brandden mijn wangen. Ik probeerde mijn verlegenheid te verbergen. Curtis kon niet stoppen met lachen maar deed dat nu wel zachtjes. Het leek alsof hij grote pijn had. Hij had zijn armen om zich heen geslagen en wiegde zichzelf als een baby heen en weer. Tyler stapte langs me heen met de allerbreedste grijns die ik ooit gezien heb. Groot genoegen scheen uit zijn ogen. Hij stak zijn hand uit naar Curtis en hielp hem in de benen. "Alles goed met je?" "Yeah," wist Curtis uit te brengen terwijl hij van zijn gezicht de tranen van het lachen afveegde met zijn handen. "Wat heb ik gemist?" vroeg een perplexe David. Hij droeg een doos die waarschijnlijk de klok bevatte die ze voor Curtis hadden gekocht. "Niets dat in de krant hoeft te komen," reageerde Tyler en opnieuw steeg het bloed me naar het hoofd. "Oh god!" krijste David, terwijl hij een stap achteruit liep en begon te lachen. "Je bedoelt...?" "Ik bedoel dat als wij vijf minuten later ten tonele waren verschenen..." Tyler maakte de zin niet af en lachte naar Curtis en mij. De verlegenheid kwam opnieuw terug maar ik was de enige die er onder leed. Curtis deed nog steeds niets anders dan lachen. "Sluit dan ook de deuren, kinderen!" "Dank je, ome Tyler," wist ik uiteindelijk te zeggen. "Waarom heb je trouwens niet gezegd dat je langs zou komen?" "Ik dacht dat je na schooltijd wel op me zou wachten," zei hij terwijl hij zijn schouders ophaalde. "Dit is voor jou," zei David en overhandigde Curtis het pakje. "Het is van Tyler en mij samen." "Um, dank je." Curtis nam het pakje aan met de ogen naar de vloer gericht. Snel gleed zijn blik even naar mij en het leek er op dat hij zou gaan protesteren maar mijn blik op hem weerhield hem daar waarschijnlijk van. "Is het mogelijk dat we uit de slaapkamer gaan, alsjeblieft?" vroeg ik Tyler terwijl ik hen allen met handgebaren achteruit duwde. "Natuurlijk, jullie moeten ook wat tijd doorbrengen in de rest van het huis." Hij knipoogde naar me en duwde David voor zich uit. Curtis liep achter hen en scheurde het papier van het pak af. Hij hinnikte nog steeds een beetje. "Oh, hey, jongens, prachtig. Dit is geweldig." "Geen probleem, amigo." Tyler greep Curtis beet en verwarde diens reeds warrige haarbos. Snel ontsnapte hij aan Tylers greep met een diepe frons op zijn gezicht, nog steeds behoorlijk oncomfortabel met al dat recente, kameraadschappelijke gedoe. "Yeah, wel het minste dat we konden doen," viel David in. "Zo, en willen jullie dat we nu wat helpen?" "Um, ja, als jullie het niet erg vinden?" zei Curtis. Eigenlijk had ik wel wat tijd alleen willen hebben met mijn vriendje, maar aangezien er nog steeds behoorlijk wat te doen was en ik nog wat tijd had om bij te komen van de schrik van de ‘overval' accepteerden we hun aanbod. En zo waren we al spoedig bezig met het herschikken van het meubilair en het uitpakken van al die dingen die Lois hem opgedrongen had. Zoals ik al gezegd en verwacht had, had ze besloten het geheel wat op te vrolijken door hem planten te geven die zeker geen lang leven beschoren waren, leer mij Curtis kennen. De kleedjes en kussens die ze gekocht had pasten erg goed en maakten het echt gezellig. Toen we er uiteindelijk over eens waren waar ze de gebruiken (ik won!) leek het geheel comfortabel en plezierig. Na ongeveer twee uur werk, riep Curtis ‘Halt'. Alles zag er goed uit en er was nog slechts een klein beetje nodig om het geheel op een echt thuis te laten gelijken. We lieten ons in de stoelen vallen en David haalde wat te drinken uit de koelkast. Eten en drinken was er genoeg want Lois had Curtis niet geheel onverzorgd achtergelaten. "Echt, dit ziet er helemaal niet gek uit," zei Tyler nadat hij een grote slok had genomen. "Yeah, voor een konijnenhol," reageerde Curtis met een schampere lach. "Ach, hou toch op." Tyler gooide een kussen naar hem. "Ik zou een moord doen voor een plek van mezelf." "Ben jij gek?" David was degene die reageerde. "Je hebt het thuis prima voor elkaar man!" "Ja, maar de vrijheid van een eigen plek is wel erg aanlokkelijk." "Ja, ik denk het." David bond onmiddellijk in. "Ja, dat zou niet gek zijn." We zaten wat en praatten over niets in het bijzonder voor een tijdje. Gewoon relaxend en uitrustend van het harde werk. Waarschijnlijk, zou mijn moeder al het heen en weer schuiven van het meubilair, het uitpakken en opruimen in de helft van de tijd hebben kunnen doen, maar wij waren toch behoorlijk gebroken. Zware dag op school, moet je maar rekenen! Uiteindelijk maakte ik koffie. In de keuken vond ik een zak met koekjes die Lois gekocht had en deze maakten wij soldaat terwijl we onze conversatie verder voerden. Maar uiteindelijk begreep Tyler de blikken die ik in zijn richting zond en begreep hij dat ik wilde dat David en hij zouden opstappen. Curtis, die in groepen nooit helemaal op zijn gemak was, had zich prima gehouden maar dat kwam, denk ik, omdat hij gewoon netjes en vriendelijk wilde zijn. Met een zucht, hees Tyler zich op uit zijn stoel. "Ik denk dat we maar eens moeten gaan." "Huh?" vroeg David. "Oh? Je kunt wel blijven eten hoor als je dat wilt?" bood Curtis aan. Wat gebeurde er toch? Blijven eten? Was dit de Curtis die ik kende en liefhad, de anti-sociale Curtis waar ik mijn dagen mee had doorgebracht? Ik keek naar hem, het leek toch echt op hem, maar de woorden die eruit kwamen waren niet de zijne. "Ik bedoel niet dat ik iets wilde gaan koken of zo maar gewoon wat uit het vuistje." "Huh?" De tijd was gekomen om iets intelligents aan het gesprek toe te voegen, dacht ik. De personen in gesprek waren Tyler en Curtis en David en ik waren slechts toekijkers. We keken elkaar sullig aan en haalden toen, tegelijkertijd, onze schouders op. "Tenminste, als jullie geen haast hebben?" voegde Curtis nog toe. "We moeten echt gaan en jullie alleen laten," ging Tyler verder. "Maar dank je, dude." Hij stak Curtis zijn hand toe en schudde diens hand stevig. "Nodig ons nog maar eens uit als je helemaal gesettled bent, okay?" "Natuurlijk." Curtis lachte tegen zijn oude vriend en mijn hart voelde goed bij het idee dat zij zo goed met elkaar over weg konden. Gewoon weer, zoals ze waren geweest voordat Curtis' moeder was overleden. Hun handdruk bleef stevig en Curtis kwam voor mij in het Guinness book of Records omdat hij de eerste was die Tylers handdruk wist te weerstaan. "Nou, ik denk dat we dan maar gaan," zei David tegen mij toen Curtis hen uitliet. We schudden elkaar de hand en nadat ze ons een plezierige dag verder gewenst hadden, liepen ze de trap af naar beneden. We waren alleen. "Blijven jullie eten?" vroeg ik Curtis met een frons, handen op mijn heupen. "Ja, ik wilde gewoon wat sociaal proberen te zijn." Hij haalde zijn schouders op en grijnsde om de blik die ik hem schonk. "Sociaal?" Plaagde ik hem nog wat meer. "En daar kies je van alle dagen vandaag voor uit? Terwijl wij een bed hebben dat nodig ingewijd moet worden?" "Oh, je wilt dus toch vadertje en moedertje spelen? Of toch maar eerst eten?" vroeg hij terwijl hij me schuin aankeek en dwaas naar me grijnsde. "Hmm, misschien toch maar eerst wat eten. Zo onweerstaanbaar ben je nou ook weer niet, weet je! Helemaal niet!" "Natuurlijk wel." Hij grijnsde nog wat breder en schudde zijn hoofd voor mijn gezicht heen en weer. "Je komt nu met me naar bed." "Ja hoor, je tovenaarstrucjes werken heus niet bij mij hoor," reageerde ik. "En, wat eten we nou?" "Pizza?" stelde hij voor. "Er is een zaak hier om de hoek." "Handig zeg." "Erg handig," stemde hij toe. Ik kreeg het idee dat hij veel van zijn loon daar zou heenbrengen omdat hij me nou niet echt een huishoudelijk type leek. "Ga, jij ze halen? Dan ruim ik hier wat op?" "Prima." Het was het minste wat ik kon doen. Ik verliet het huis en liet hem met de rommel achter. Ik moest een poosje wachten omdat er een aantal anderen voor me waren maar vond dat niet erg. Ik was blij dat ik de pizza's kon betalen. Een kleine maar belangrijke overwinning! Toen ik terugkwam was er eigenlijk weinig echt veranderd. De glazen waren afgespoeld en stonden te drogen maar voor de rest had Curtis weinig vooruitgang geboekt. "Hey," riep ik, vermoedende dat hij in de slaapkamer was. En daar was hij, want toen ik na de pizza's op de keukentafel gestationeerd te hebben daar binnenkwam, werd ik begroet door een explosie van rood satijn. Hij had het bed opgemaakt en zat, zachtjes op en neer wippend op het voeteneind. Een brede, stomme glimlach op zijn gezicht. "Hey," luidde zijn antwoord. "Eten?" "In de keuken." "Cool, hoeveel krijg je van mij?" "Moet ik je slaan?" "Prima," zei hij terwijl hij me volgde naar de keuken. "De volgende ronde is voor mijn rekening." "Zie je, het werkt. Dat is nou delen. Heb je dat begrepen, Curtis?" vroeg ik hem de maniertjes van mijn moeder zo goed mogelijk benaderend. "Krijg je er nou nooit eens genoeg van om steeds alles goed te doen?" vroeg hij. Ik was verrast en het duurde even voor ik met een antwoord kwam. "Nog niet, maar als het zover is, zal ik het je laten weten." Tijdens ons informele diner, bespraken we het appartement. Overwogen om nog eens het meubilair te verschuiven en praatten over wat, waar goed zou staan en waar de t.v. moest staan (zodra hij er een had). Of de telefoon wel goed stond of dat het toch beter dichter bij de keuken kon staan. Al dat soort van lichte, gemakkelijk te verteren stof. Gek eigenlijk, maar op hetzelfde moment ook echt cool. Na het eten wasten we af en droogden de spullen die we samen gebruikt hadden. "Hier, dit is voor jou." Curtis overhandigde me een klein cadeauzakje. Er zat een set met sleutels in. "Je eigen sleutels." "Curtis... Ik ... wow, bedankt." Ik omhelsde hem stevig, blij met zijn cadeau. "Zo, kun je komen en gaan wanneer je maar wilt." "Ben je niet bang dat ik je met een andere man overloop?" grapte ik. "E zal geen andere man zijn. Er zal nooit een andere man zijn, niet voor mij. Jij bent de enige die ik nodig heb." Een oprecht gemeend antwoord. "Werkt dat zinnetje eigenlijk wel?" vroeg ik. "Ik weet het niet, maar ik zal het uitproberen." Hij strekte zijn hand nee me uit en zonder aarzeling pakte ik zijn hand en liet ik me door hem naar de slaapkamer leidden. Dit keer er zeker van dat de voordeur op slot zat. "Ik heb het idee dat het werkt," mompelde hij toen ik het licht in de woonkamer uitdeed en de deur achter me sloot. Niet voor de eerste keer had ik het idee dat het universum ineenkromp en nog slechts bestond uit de ruimte waar wij ons bevonden: onze kleine slaapkamer. Alleen ik en Curtis, niets anders bestond, niets anders deed er meer toe, en niets zou ooit tussen ons kunnen komen. Hij trok me naar hem toe en daar stonden wij naast het met satijn bekleedde bed en kusten elkaar steeds weer opnieuw. Onze hoofden tegen elkaar, onze handen die elkaars lijf aftastten. Geheel, volmaakt verheugd in elkaar en met elkaar. Uiteindelijk gaf hij mij een duwtje en viel ik achterover op het bed. Het satijn voelde goed maar de erotische werking ging voor mij meer uit van zijn ruw katoenen shirt en de stevigheid van zijn lichaam waarnaar ik op keek. "Drew, ik hou van je man," fluisterde hij terwijl hij naar me keek. "Ik hou ook van jou," reageerde ik. Zijn uitdrukking was zacht en warm. "En nu opschieten, beweeg je kont deze kant uit man." "Wat? Wil je mijn kont?" vroeg hij zijn kin vooruit en me verbaasd aankijkend. "Misschien later. Maar nu wil ik je gewoon naakt." "Daar kan ik voor zorgen." Snel schopte hij zijn laarzen uit en trok hij zijn shirt en T-shirt van zijn lijf. De jeans volgden en mijn prachtig mooie vriend stond daar nog slechts in zijn shorts en sokken. "Nu moet jij iets uittrekken." "Doe het zelf maar, tijger," klonk mijn koele reactie. "Daar kan ik voor zorgen," zei hij opnieuw terwijl hij knikte. Hij boog zich over me en we kusten langdurig terwijl zijn vingers de knopen van mijn shirt losmaakten. Hij nam zijn lippen niet van de mijne. Spoedig lag ik daar met een bloot bovenlijf. Ik besloot hem een weinig te helpen door mijn gympen uit te schoppen en hij verwijderde mijn riem, voor de tweede keer die dag! Enige momenten later lag ik daar geheel naakt en uitgestald voor hem toen hij mijn sokken uitdeed. Terwijl hij naast me ging zitten, gingen ook zijn sokken uit en als laatste zijn shorts. En toen waren we weer een, onze armen om elkaar heen geslagen, erecties dringend tegen elkaars dijen en buiken geduwd terwijl we om en om rolden over het ruime, zijdezachte bed. Absoluut hemels! Tenminste, dat is mijn definitie van het woord. Zo bleven we een tijdje bezig. Rond elkaar cirkelend, onze handen en lippen op ontdekkingstocht over onze lichamen, elkaar leren kennend, beter dan ooit tevoren. Geen zorgen dat mijn moeder wakker zou kunnen worden van onze geluiden. Geen zorgen dat iemand zou kunnen binnenkomen. Deze plek was de onze, deze tijd was de onze, we waren samen, we waren veilig en zouden dat blijven. Ik wist het net zo zeker als dat ik wist dat morgen de zon weer op zou komen. Hij gleed van me weg zijn aandacht verplaatsend naar mijn borst en toen wegslippend naar mijn kruis ondanks de vaste greep van mijn vuist in zijn haarbos. Even trok ik eraan en hij keek naar me op. Een geamuseerde blik in zijn mooie, groene ogen. Toen met een lichte beweging richtte hij zich op precies de plaats die ik wilde. "Oh, God!" wist ik amper kreunend uit te brengen terwijl ik terugzakte in de kussens. Ik kromde mijn rug terwijl hij meer en meer van mij in zijn mond nam. Man, hij was goed. We draaiden rond op het bed zodat ook ik hem dit plezier kon bewijzen. Ik nam hem in mijn mond zoals ik in de zijne zat en paste alles toe dat ik van hem geleerd had tijdens onze korte tijd samen. Het voelde als echte, volmaakte liefde. Het gevoel van de zachte huid van mijn vriend, zijn stevige spieren en hij in mij, zijdeachtiger dan welk deel van zijn lichaam ook. Zacht en tegelijkertijd hard, een geweldige combinatie! Ik sloot mijn lippen zo strak mogelijk rond zijn lid en bewoog mijn hoofd zachtjes heen en weer, plagerig terug en weer vooruit. Tegelijkertijd speelde ik met mijn tong rond zijn schacht en eikel. Een luide kreun was mijn beloning en die kreun voelde ik meer dan ik hem hoorde want met mijn handen op zijn kont, duwde ik hem zo diep mogelijk naar binnen. Alhoewel ik me bewust was van de tijd die verstreek, en het feit dat mijn moeder en Lois me thuis verwachtten, rekten we het zo lang mogelijk. Regelmatig veranderden we van positie en gebruikten tong, lippen en vingers om elk deel van de ander te stimuleren. We kusten en knuffelden en ik had de mooiste ervaring van mijn jonge leven. Elke keer dat een van ons het randje naderde, stopte de ander met zuigen, likken en trekken en wachtte lang genoeg om de ander tot rust te laten komen, de spanning weer af te laten nemen. Zodoende maakten we onze belevenis zo intens mogelijk. En het werkte, ik verlangde hevig maar op een plezierige manier. Na meer dan een uur van puur sensueel genot wilde ik wanhopig graag klaar komen. "Curtis..." kreunde ik. "Curtis, alsjeblieft." Waarschijnlijk begreep hij mijn onduidelijk gearticuleerde smeekbede want snel verdubbelde hij zijn pogingen en nam hij mij met gemak geheel in zijn keel. Een truc die ik nog niet onder controle had. Ik moest me tevreden stellen met het gebruik van mijn hand als toevoeging op het werk van mijn lippen in mijn pogingen om hem te laten spuiten op het zelfde moment als ik zou klaarkomen. Opnieuw liet zijn zacht gekreun en de verstevigde grip van zijn handen op mijn dijen me weten dat ik iets goeds deed. Hij begon zachtjes met zijn onderlijf te stoten in mijn greep en ik voelde hoe de spanning zich opbouwde in de zachte lijnen van zijn lichaam terwijl de heftige bewegingen die hij maakte me deden realiseren dat ik op de juiste knopjes drukte. Mijn eigen ballen zaten strak in mijn zak en hij gebruikte al zijn vaardigheden om me te laten komen. Het voelde fantastisch. Ik kreunde en steunde luid nu en naderde het stadium van totale extase. "Oh Curtis!" schreeuwde ik het uit niet meer in staat om mij in te houden. Mijn lippen deden zeer van het bijten erop en mijn rug kromde zich toen hij me naar het randje bracht en met een diepe kreun, duwde hij me erover. Ik verkrampte, mijn lichaam bewoog als vanzelf en ik weet zeker dat ik striemen op hem heb achtergelaten toen ik me hevig aan hem vastklampte. Het orgasme trok door mijn hele lijf. Het was het beste wat me ooit was overkomen maar, ik had het gevoel dat het nog beter zou kunnen als we meer gewend waren aan elkaars lichaam en meer gelegenheid hadden om te oefenen! Daar dacht ik echter niet aan op dat moment. Toen waren mijn gedachten alleen maar bij dat heerlijke gevoel van klaarkomen en ook bij het idee dat ik hem wilde proeven. "Wow," zuchtte hij terwijl hij zich oprichtte om naar lucht te happen terwijl mijn penis uit zijn mond gleed. Hij draaide zich op zijn zij en ik draaide hem op zijn rug. In deze positie had ik volledige toegang tot hem en ik maakte er meteen gebruik van. Ik knielde tussen zijn benen en duwde zijn dijen uiteen. Ik boog mijn hoofd voorover voor de taak die ik voor ogen had. Zijn pik in mijn mond en een hand rond de schacht van zijn lul terwijl ik met de andere zijn borst en buik streelde. Ik werkte stevig en hongerig naar hem door terwijl hij met zijn vingers in mijn haar greep. Hij kermde en kreunde en mompelde mijn naam en zette me met zijn passie in vuur en vlam net zoals hij zojuist had gedaan met zijn tedere bewegingen en zoekende tong. Ik negeerde zijn smeekbedes om hem snel te laten komen maar werkte in een rustig tempo door, plaagde hem en maakte dat hij zich zo goed voelde als maar kon. "Oh, Drew, man, Drew," steunde hij en met een mondvol lachte ik naar hem. Even later wist ik dat hij de lijn gepasseerd was. Zijn grip op mijn haar verstevigde zich en hij kromde zijn rug net zoals ik zo-even gedaan had. Hij duwde zichzelf dieper bij mij naar binnen en ik verbaasde me erover dat ik hem zo ver in me kon hebben zonder enig probleem. Meteen echter werd ik ook bang dat ik zou stikken. Ik plaatste mijn handen op zijn heupen en duwde hem met zijn rug plat op het bed en op dat moment kwam hij. Hij lag te stuiptrekken, zijn ogen gesloten, zijn hoofd heen en weer bewegend en een geluid dat leek op ‘nnnnnnnggggg' ontsnapte aan zijn opeengeklemde tanden. De eerste lading was in mijn mond gekomen en de overigen landden op mijn gezicht en borst maar wat zou het? Veel belangrijker was het dat mijn pogingen hem te plezieren gelukt waren. En zo was het bedoeld. "Dat. Was. Fan. Tastisch." Wist hij uiteindelijk zuchtend uit te brengen terwijl hij volledige lam op het bed lag. "Goed," fluisterde ik terwijl ik half naast en half op hem lag. Ik kuste zijn borst, zijn nek, zijn sleutelbeen, zijn oorlelletje, zijn wang en als laatste zijn lippen. Hij opende zijn mond en onze tongen vochten loom met elkaar toen hij een hand op mijn schouder legde. We moesten elkaar eens loslaten omdat ik vreselijk nodig een plas moest doen. Ik stond op en trok hem omhoog aan zijn handen. Hand ik hand liepen we naar de badkamer. Hij stapte onder de douche en ik deed mijn behoefte. Snel vergezelde ik hem echter en drapeerde mezelf rond hem in al zijn glorie. Ik was vreselijk gelukkig met hem. Hij voelde goed en was goed voor me. Mijn leven had een gelukkige wending genomen met hem. "Heb je nog even?" vroeg hij toen we uit de douchecabine kwamen en op de betegelde vloer stonden. "Voor jou?" fluisterde ik terwijl ik hem omhelsde en met mijn vingers patronen tekende op zijn rug. "Voor jou, heb ik alle tijd van de wereld." Ik vond het alleen al geweldig om hem zo vast te houden. Het was bijna zo goed als seks met hem hebben. Mijn maag kromp ineen terwijl hij me knuffelde en in mijn oor fluisterde hoeveel hij van me hield. "Je bent geweldig, Drew," mompelde hij terwijl we in de warmte van de ruimte langzaam droog werden. "Laat me nooit alleen, makker." "Zal ik nooit doen," reageerde ik. "Alhoewel, behalve dan dat ik straks naar huis moet." "Weet ik." Hij kuste de bovenkant van mijn hoofd een paar keer en toen mijn voorhoofd, neus en lippen. "Maar dat maakt niet uit. Ik zal je missen, maar ik weet dat je terug zult komen morgen en dan kunnen we opnieuw kennismaken." "Jij, druiloor," fluisterde ik terwijl tranen zich in mijn ogen vormden. We gingen terug naar de slaapkamer en schoven naakt tussen de nieuwe satijnen lakens dicht tegen elkaar aan. Onze handen teder op elkaars lichaam. De zachte dreun van zijn hartslag in mijn oor toen ik mijn hoofd op zijn borst legde. Ik sloot mijn ogen en drukte me zo dicht mogelijk tegen hem aan en kreunde een beetje. Hij legde een van zijn sterke armen om me heen en hield me vast terwijl zijn andere hand door mijn haar speelde. "Ik wil dat we altijd zo dicht bij elkaar zijn," mompelde hij tegen me terwijl ik langzaam in slaap dommelde. Het laatste dat ik hoorde was: "Je maakt dat ik me heel bijzonder voel, Drew." Het geluid van een rinkelende telefoon haalde me uit mijn slaap. Curtis maakte zich los uit onze omstrengeling en liep naar het apparaat om het op te nemen. Wie in hemelsnaam zou er nou bellen, dacht ik slaperig terwijl ik op mijn horloge keek en probeerde te ontcijferen hoe laat het was. Ik kon vaag zijn stem in de andere kamer horen terwijl hij een kort gesprek met de mysterieuze beller voerde. Hij lachte en ik hoorde dat hij de ander gedag zei. Stilletjes wachtte ik tot hij terug kwam in de slaapkamer. Hij ging op de rand van het bed zitten en trok me naar zich toe. Teder en zacht kuste hij me. "Het was Lois," mompelde hij zachtjes tegen mijn nek aan terwijl mijn handen zijn lichaam betastten. "Yeah," reageerde ik. Ik had het al verwacht. Het was nog niet zo erg laat maar ze was voorzichtig en probeerde te voorkomen dat we moeilijkheden zouden krijgen met mijn moeder. Enerzijds was ik dankbaar maar anderzijds vond ik het vreselijk dat ik niet zelf kon uitmaken hoe laat ik thuis wilde komen. "Sliep je ook?" vroeg ik Curtis terwijl ik hem aankeek. "Nee. Ik heb naar jou liggen kijken," luidde zijn reactie en hij lachte verlegen. "Yeah?" vroeg ik met een brede lach, blij dat ik een man had die wakker wou blijven om naar mij te kijken. Maar de echte wereld was er nog steeds en ik zou met haar moeten afrekenen. "Wat zei ze?" "Ze zei dat ik een broek aan moest trekken en je naar huis moest brengen." "Ze heeft gelijk, waarschijnlijk," stemde ik in maar wel met een gelimiteerde portie enthousiasme want ik was begonnen aan mijn favoriete tijdverdrijf; Curtis kussen. "Ze heeft gelijk." Hij duwde zijn lippen op de mijne en zijn tong verschafte zich toegang tot mijn mond. "Ik weet het," zuchtte ik de lange, lome tongzoen afbrekend. Het was prachtig maar er moest een einde aan komen. Voor nu dan! "Nou, schiet op dan, kleed je aan!" commandeerde hij mij met een tik op mijn dijbeen. Zelf trok hij zijn jeans over zijn naakte lijf aan niet van plan op zoek te gaan naar zijn onderkleren die hij door de kamer had gegooid toen hij zich uitkleedde. Ik bleef even naar hem kijken en toen met een nieuwe, diepe zucht zette ik me in beweging en begon ik me aan te kleden. Toen we beiden gekleed waren, nam ik zijn handen in de mijne en keek hem diep in zijn ogen. Hij keek terug naar me met een blijde uitdrukking. "Curtis, het spijt me dat ik zo moeilijk deed over het feit dat jij zo graag een plek voor jezelf wilde." "Het is okay, Drew, ik begrijp het wel." Hij kneep in mijn handen. "Ik wil ook niet bij jou vandaan zijn. Je bent het enige waar ik steeds aan denk. Lois moest steeds herhalen wat ze zei vandaag omdat ik in gedachten mijlen ver weg was," grinnikte hij. "Dank je," fluisterde ik terwijl ik in zijn armen kroop en opnieuw het gevoel van hem om me heen diep in me opsnoof. "Kom op, ik rij je naar huis." Gehoorzaam volgde ik hem het appartement uit en naar de plaats waar zijn auto stond geparkeerd. Het was volledig donker toen we in de auto stapten en in stilte wegreden naar mijn huis. "Kom je nog mee naar binnen?" vroeg ik toen we op de oprit tot stilstand kwamen. "Ik denk het niet. Ik kan wel wat slaap gebruiken," antwoordde hij met een verontschuldigende glimlach. "Morgen kom ik wel even langs om iedereen gedag te zeggen en dan kun jij met me meekomen voor een poosje, okay?" "Okay." Ik glimlachte alhoewel een donker gevoel van weer een nacht alleen in bed te moeten doorbrengen me bekroop. Maar in elk geval hadden we bij hem thuis nu meer vrijheid. Dat was iets. "Ik meende het echt hoor, Drew, van die sleutel? Gebruik hem wanneer je wilt, als je Lois of je moeder zat bent, als je met iemand wilt praten, of als je seks wilt." Hij lachte naar me. "Je weet waar ik ben." "Okay," fluisterde ik naar hem terwijl de tranen opnieuw begonnen te branden in mijn ogen. "Ik ben niet ver weg en zal je nooit verlaten. Ik zal er altijd voor je zijn, zoals jij er geweest bent voor mij." Opnieuw kuste hij me. "Je bent mijn redder, jongen." We kusten nogeens, teder, liefdevol. Ik wist dat alles in orde zou komen. Ik wist dat ik van hem hield en dat hij van mij hield. "Welterusten, Curtis." "Slaap lekker, Drew." Nog een kus. "Ik hou van je." "Ik hou ook van jou." Ik stapte uit de auto en bleef op de oprit staan totdat zijn achterlichten verdwenen in de verte. Ook toen bleef ik nog even staan nadenkend over alles wat er gebeurd was. Ik had die paar minuten in totale stilte en overdenking nodig voordat ik de warme en welkome ontmoeting met mijn familie aan kon. Eens had hij gezegd dat hij mijn vrienden en familie wilde zijn en dat ik de zijne was. Hij had gelijk gehad. Deze lieve, zorgzame jongeman betekende alles voor me. En alhoewel ik alleen in bed zou liggen vannacht wist ik dat ik niet alleen was. Ik was nieuw in Californië maar ik wist dat ik daar moest zijn. EINDE ©original text: Ardveche (URL: www.ardveche.com, e-mail: ardveche@ardveche.com) ©Nederlandse vertaling: Lucky-Eye, 2001 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

NIEUW IN CALIFORNIË - Epiloog (mm:overige, 17539 words) [14/14] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Sep 08 2001	Kijkers/Lezers: 5371/4681 [87%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Uit de kast... en dan. Hoe zal Drew de verhuizing van Curtis verwerken. Blijft alles goed gaan?

Dit is deel 14 van totaal 14 delen.
vorig deel	toon alle delen