ErotischeVerhalen.com: EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 16 door Lucky Eye [deel 16]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal 'Wat was je aan het doen in de Geul?' Opnieuw haalde ik mijn schouders op. Het enige dat ik nog wist, was dat ik uit het huisje gestormd was en de deur achter me had dicht geknald. Verder wist ik niets. 'Jan en ik zagen je staan. Je praatte in je zelf, sloeg wild om je heen, en af toe was je stevig aan het vloeken.' 'Sorry.' 'Hou daar mee op! Het was me duidelijk dat je het moeilijk had, lieverd, en je verhaal gehoord hebbende kan ik alles wat je deed heel goed voorstellen.' Ik wilde opstaan, maar ze hield me tegen. 'Ik moet naar Stef en m'n zus, ze maken zich vast ongerust,' legde ik uit. 'Kijk,' zei ze en wees naar de overkant van het water. Daar zag ik Grace, Jan en Stef zitten op een ander bankje. 'Ik heb Jan meteen naar de camping gestuurd. Ik wist niet of het mij zou lukken om contact met je te krijgen. Vandaar de hulptroepen die ik liet halen. Is die mooie meid je zus?' 'Ja. Ze is mooi, hè? Net een engel.' 'Nou weet ik heus wel dat je je in de Geul niet kunt verdrinken. Tenminste niet hier. Maar ... je kunt je wel flink bezeren met al die stenen op de bodem. En daarom leek het me beter dat Jan Stef ging halen.' 'Dank je.' Ik keek naar mijn schoenen en zag hoe het water eruit sijpelde. 'Die heb ik mooi verpest. En jij die van jou ook tijdens jouw reddingsoperatie.' Ik glimlachte. 'Ben blij dat je weer kunt glimlachen, Marc. Heeft deze diepte-ervering, zo zal ik het maar noemen, je inzicht, inzichten, gegeven.' 'Je bedoelt of deze gekkigheid me iets heeft opgeleverd?' Ik kreeg een por. 'Een aantal. Het is hoognodig tijd dat ik met een psycholoog ga praten. Ik kom er alleen niet uit. Ik verval te vaak in het alleen willen oplossen van dat wat er allemaal in mijn hoofd rondwaart. En dat is niet goed. Ik heb daarbij echt hulp nodig. Af en toe van me afpraten is heel erg goed, maar er moet een vervolg komen. En dat ontbreekt er tot nu toe.' 'Een goed idee, Marc. En ten opzichte van je broer?' 'Hij is mijn broer niet. Een broer is anders. Stef en ik zijn heel anders ten opzichte van Han bijvoorbeeld.' 'Oké. Dan formuleer ik het anders. Ten opzichte van Alex? En wordt maar gerust kwaad en boos als je dat wil. Verberg het niet.' 'Ik kan even niet meer boos worden. Hoef het niet meer. Geen garantie voor later hoor, want de vonk hoeft maar in het kruitvat te vallen en ik knal! Ik ga naar hem toe, zal naar hem luisteren en afhankelijk van dat wat hij me te vertellen heeft een besluit nemen. Ik weet niet hoe het zal uitpakken.' 'Mag ik je een raad geven?' Met verbazing keek ik naar haar. Begreep niet waarom ze het me vroeg. Ze legde het me uit. 'Mensen staan vaak klaar met advies en goede raad. Ook ongewenst. Ze weten het vaak beter voor ons en dat is dus wat ik niet wil. Ook ik weet het niet.' 'Doe maar. Van jou kan ik het wel hebben.' Ik kneep in haar hand. 'Als het voor Alex niet duidelijk is, laat hem dan vooral ook zien dat je boos op hem bent. Dat hij jouw leven deels heeft bepaald en dat op een niet goede manier. Maak hem dat heel duidelijk. Ik weet niet wat hij jou gaat vertellen, maar ... als hij denkt dat hij er met een "sorry, zo heb ik het niet bedoeld" vanaf kan komen, laat hem dan heel duidelijk merken dat het niet genoeg is voor jou.' Hier moest ik over nadenken. Kon ik dat van hem vragen? Hij was ziek. 'Ik neem het mee,' zo gaf ik haar mijn besluit weer. 'Prima. Goed om erover na te denken en niet zomaar te doen wat ik, of een ander, je als raad meegeeft. Nog één ding. Heb je pijn?' Opnieuw bevreemd keek ik haar aan. 'Ik bedoel lichamelijke pijn,' kwam een toelichting. 'Toen je in de rivier stond, meende ik dat op te merken. Kan het fout hebben, maar ik zag het schokken van je arm, het vertrekken van je gezicht.' 'Ja.' 'Zenuwpijn?' Ik vertelde haar van die operatie en het vervelende vervolg daarvan. 'En heb je daar iets voor?' Mijn hand stak ik in mijn broekzak en ik haalde het kleine doosje eruit om haar vervolgens de pilletjes te laten zien.' 'Ah! Die herken ik.' Even later liet ze mij de inhoud van haar pillendoosje zien. Ik herkende de diepblauwe kleine pilletjes. 'Waarvoor heb jij ze nodig?' 'Ernstige artrose in het schoudergewricht. Al een paar jaar. Dit jaar zag ik het voor het eerst niet zitten om met de camper hierheen te gaan. Dat ding stuurt veel te zwaar. Nou ja ... als ik veel last heb deze wagen ook, maar ja ... ik wilde absoluut niet thuis blijven.' 'Oké. Goed dat ik dat weet. Als er boodschappen gehaald moeten worden, dan rij of ik of Stef in het vervolg. Probeer je een beetje te ontzien!' 'Doe jij dat ook? Heb jij al een pil genomen?' En voor ik iets kon antwoorden reikte ze mij haar fles aan. Braaf pakte ik een pilletje en slikte dat door. 'Kom! Ga mee, dan gaan we naar huis! Ik moet die schoenen uit en jij ook. En wees gerust, met die schoenen komt alles goed. Met jou ook trouwens, daar ben ik van overtuigd.' 'Waarom?' 'De campingeigenaar ... ' 'Nee, dat bedoel ik niet. Die schoenen, daar maak ik me niet druk om. Waarom denk je dat het met mij goed zal komen?' 'Ten eerste omdat je sterk bent. Dat heb je meer dan bewezen, zo heb ik begrepen uit jouw verhaal. Ten tweede omdat je langzamerhand aan het leren bent om met de stroom mee te gaan. Ten derde omdat je leert dat boosheid er mag zijn, maar ook dat je er iets mee kunt.' 'Dank je. Je bent heel wijs, Riet! 'Een knuffel?' 'Natuurlijk!' En zo knuffelden we daar op dat bankje aan de Geul, gadegeslagen door drie toeschouwers aan de overkant en ik meende heel duidelijk te horen dat er daar gesnift werd. Toen ik opkeek zag ik dat Jan - die in het midden zat - een arm om Grace en Stef heen had geslagen en hen naar zich toegetrokken had. Tot de volgende keer! Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is, maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, oktober 2020 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 16 (mm:overige, 1649 words) [16/33] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 05 2020	Kijkers/Lezers: 1571/1277 [81%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg...

Dit is deel 16 van totaal 33 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel