ErotischeVerhalen.com: EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 15 door Lucky Eye [deel 15]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal herinnering, 'maar die is klein en veel te duur met sommige producten. Wij gaan meestal naar de Albert Heijn in Vaals. Dus als jullie willen, dan mag je gerust een lijstje meegeven.' 'Ik zal het overleggen met Stef straks.' Ik at mijn ontbijt en we dronken onze thee op en toen ik vroeg of hij nog een kop wilde, bedankte hij me en zei dat hij eens op moest stappen, dat Riet inmiddels wel wakker zou zijn en bezig met het ontbijt. * * * Een paar uur later verlieten wij met onze wandelschoenen aan de camping. Stef had het prima gevonden dat we een lijstje aan onze buren zouden geven. Toen ik het naar hen had gebracht, had Jan me een route aangeraden en me voorzien van een kaart waarop hij deze had uitgetekend. Volgens hem een heel mooie route, maar eentje die op een eerste dag stappen wel spierpijn zou opleveren, vanwege de hoogteverschillen die hier nergens te vermijden waren, volgens hem. En dat vermoeden had ik al. Ik zou jullie een uitgebreid verslag kunnen doen van het prachtige Zuid-Limburgse heuvellandschap (maar ga zelf maar eens kijken, als het kan), de keren dat Remi met mij/ons belde, onze wandelingen, fietstochten (op een racefiets vond ik het prachtig, maar met een crossfiets door het bos jakkeren vond ik helemaal niets), de vele stukken vlaai die ik at en waardoor ik na de vakantie twee kilo zwaarder woog, bezoek aan een overdekt zwembad in Gulpen, het Maasstrand, de maaltijden (bijna altijd) bij Riet en Jan, het plezier dat ik beleefde aan het bonenspel en dat ik daar steeds beter in werd, het spel van Stef waardoor we elkaar inderdaad nog beter leerden kennen, de tekeningen die Stef en ik maakten (ik vooral van de Geul) en die we zouden verkopen aan Andre (een deal die al jarenlang loopt) om op te hangen in de praktijk- en wachtruimten van de maatschap in Zwolle, Raalte en Deventer, de seks die langzaamaan gevarieerder werd en geweldig was ... Oké, een paar dingen over de seks dan. Op een avond probeerden we standje 69 uit. Een deceptie. Beiden hadden we het idee dat we met twee dingen tegelijkertijd bezig waren. En ja ... dat klopt natuurlijk ook, maar wij vonden dat niet prettig. Bovendien, als je elkaar één voor één bedient, doe je er veel langer over. En over mijn probleem. Ik neukte Stef als eerste. We vonden het beiden geweldig. Wel een heel vreemd gevoel, zo benoemde Stef het. Voor mij was het heerlijk klaarkomen in een van de condooms dat ik bij de drogist in Hasselt had gekocht. Voor Stef had dat rubber niet gehoeven, maar als hij later mij zou neuken zou hij er, vanwege mijn probleempje, wel één moeten gebruiken. Andersom deden we het een dag later. En ook ik vond het een heel raar gevoel toen hij bij mij naar binnenging. Eerst was er een brandende pijn. Toen hij verder ging, voelde het voor mij alsof ik heel nodig moest pissen ineens. Ik had erover gelezen. Wist dat het kon gebeuren en negeerde het dus. Het kwam doordat hij tegen mijn prostaat aankwam. Ook dat gevoel verdween en het werd alleen maar beter. Man! Wat lekker! Stef was wel heel bezorgd. Ook nadat hij zich had teruggetrokken. Ik moest hem met heel veel woorden bevestigen dat het goed met mij was. Zijn gezicht stond bezorgd. Ook omdat hij natuurlijk wist, dat het scheurtje van mij mogelijk pas later zou reageren. En inderdaad. De volgende morgen was het mis. Bloed. Mijn eerste idee was om het te verzwijgen, maar dat deed ik niet. Eerlijkheid voor alles. Stef was compleet van slag. Zei dat hij het nooit weer zou doen! Ik liet hem even uitrazen. Pas toen hij kalmer geworden was, maakte ik hem duidelijk dat we het wel degelijk opnieuw zouden doen. Dat ik het heel graag wilde. Opnieuw verklaarde hij me voor gek. Wie weet ben ik dat ook wel. Maar ... dat heerlijke gevoel wilde ik niet missen! Het was heerlijk geweest om zijn harde in mij te hebben. Natuurlijk zou ik het in de gaten houden. Mijn voornemen was om het wat vaker na te laten kijken door mijn huisarts. Vaker in elk geval dan die ene keer bij mijn jaarlijkse bezoek. Maar over dat alles gaat dat wat ik met dit verhaal wil vertellen niet. Het gaat over iets anders en daarom kan ik wat dagen overslaan. We waren op een vrijdag aangekomen. De vrijdag daarop hadden we besloten het rustig aan te doen. In overleg met onze buren zouden wij wat kleine boodschappen ophalen in de supermarkt in het dorp, waar we met z'n vieren naar toe liepen. Daar aangekomen liepen zij verder voor een wandeling en gingen wij naar binnen. We kochten dat wat er op het lijstje stond, betaalden het aan de kassa, pakten de spullen die gekoeld moesten blijven in een koeltas waarin koelblokken lagen en dat ging weer in een rugzak. We liepen meteen weer terug naar huis. We wilden een dag uitrusten. Wat tekenen, wat lezen. Geen echte activiteiten in elk geval. Toen we over de parkeerplaats bij de camping liepen, zag ik een mij bekende auto: de Toyato Prius van Hannah. Meteen keek ik Stef aan. 'Wat doet die hier?' 'Weet ik veel?' We liepen naar ons huisje en van afstand zag ik haar op onze veranda zitten. 'Dag, heren! Lekker gewandeld?' 'Nee, niet echt. Boodschappen gedaan, zus. Maa... ' 'Wat ik hier doe? Ik moet met je praten. Als Grace met me wil praten, dan is er meestal iets aan de hand. Hoewel er een glimlach op haar gezicht lag, merkte ik dat het een onechte was: haar ogen gaven de vrolijkheid die zij veinsde niet weer. 'Oké. Meteen dan maar,' besloot ik, 'want dan hebben we dat achter de rug.' Ik ontsloot de deur, opende die en liet Grace als eerste naar binnen gaan. Stef aarzelde bij de deur. 'Wil je dat i... 'Ja.' Dat eenvoudige "ja" was nog niet voldoende om hem over de streep te trekken, zo bleek. 'Maar ... is het niet privé dan? Iets tussen jou en je zus?' 'Ik weet het niet, dude! Maar ook als het dat is, jij hoort bij mij, ik bij jou, en als Grace dat niet prettig vindt, dan heeft zij een probleem.' Ik bleef niet wachten tot hij eruit was, maar liep alvast naar Grace toe. Mijn toelichting was overtuigend genoeg geweest, want Stef kwam ook naar binnen en ging naast me op de bank zitten. Beiden voelden we ons wat ongemakkelijk, zo merkte ik. Gelukkig stak mijn zus meteen van wal. 'Ik zou willen dat ik niet had hoeven komen.' 'Is het iets met Pa en Ma?' 'Nee. Het is iets anders. Maar, als je me steeds gaat onderbreken duurt het veel langer voor ik mijn ei heb gelegd.' Het klonk wat bits. Kort in elk geval. Voelde ze zich er zelf niet gemakkelijk bij? Bewust verontschuldigde ik me niet. Had niets verkeerd gedaan, toch? 'Ga verder. Ik zal m'n best doen me in te houden. Maar het is geen garantie.' 'Nee. En dat maakt dit gesprek voor mij zo moeilijk.' Ik snapte er steeds minder van. 'Ik heb je een prettige vakantie gewenst en ik weet dat je er zo ontzettend aan toe was en daarom vind ik het rot die te moeten onderbreken.' 'Vertel me nou maar waar het over gaat.' 'Het gaat over Alex.' Ze had het haast gefluisterd, maar het was luid en duidelijk bij mij binnengekomen. Als een veer sprong ik in de benen en brieste: 'Verdomme! Ik wil het niet hebben over die kloo... ' 'KOP DICHT, MARC! GA ZITTEN!' Woest keek ik haar aan. Zij kwam hier mijn vakantie verpesten door over die hufter te willen praten en nu commandeerde ze me ook nog eens! Mijn vuisten waren gebald en ik voelde hoe mijn nagels prikten in mijn handpalmen. Meteen na haar uitbarsting werd ze echter ook weer rustig en zag ik weer hoe ze werkelijk was: mijn lieve zus, mijn beschermer. Als het niet nodig was, zou ze hier niet gekomen zijn om over hem te praten. 'Het spijt me, Marc. Ik had niet zo moeten reageren. Het is echt nodig dat ik met jou, en Stef, over Alex praat. Geloof me dat het nodig is. Ik had het anders absoluut niet gedaan. Vertrouw je mee?' 'Ja.' Ik ging weer zitten en Stef pakte meteen mijn hand beet. Wilde hij voorkomen dat ik weer op zou springen? Nee, natuurlijk niet. Hij wilde me alleen maar laten weten dat hij er voor mij was. Zeker nu ik hem nodig zou hebben. 'Zal ik verder gaan.' Ik knikte. 'Alex is ernstig ziek. Alsjeblieft, ik voel je boosheid, Marc, maar soms is het goed om alleen maar te luisteren. Sluit je niet af voor mij, laat je gedachten niet met je op de loop gaan. Blijf in het nu. Ga niet terug naar het verleden, haal niet alles op wat hij jou heeft aangedaan.' Ik snifte. 'Ons heeft aangedaan. Ik doe mijn best. Meer kan ik je niet beloven.' 'Laatst vroeg je mij of ik iets voor je verborgen hield, weet je nog?' Ja. Ik herinnerde het me en knikte. 'Geruime tijd geleden nam de vriendin van Alex contact met mij op via de telefoon van de praktijk. Ze was heel eerlijk. Zei dat ze een verzoeningspoging tot stand probeerde te brengen. Mijn eerste reactie was dat hij de pot op kon!' Voor mij voelde dat als een overwinning, maar tegelijkertijd begreep ik ook dat het daar niet bij gebleven was waarschijnlijk. 'Na die boze uitbarsting van mij legde ik meteen neer. Later bedacht ik me. Ik belde terug en sprak met Julia op neutraal terrein af: een cafeetje ergens in Utrecht.' Ze zuchtte een paar keer diep en ging toen verder. 'Het was niet een gemakkelijk gesprek. Bij mij kwam zoveel woede naar boven.' 'Geen wonder!' 'Heel logisch inderdaad. Alex heeft veel wonden geslagen bij jou en mij.' 'En toch mag ik hem niet een kloo... ' 'Liever niet, broertje. Julia gaf me alle gelegenheid die woede te uiten. Ze ontkende of bagatelliseerde helemaal niets. Toen ik eindelijk uitgepraat was, zei ze me dat ze van de meeste voorvallen wist. Enkele waren nieuw voor haar. Ik verzekerde haar dat ik nog lang niet alles uit de doeken had gedaan en dat Alex voor ons beiden een echte klootzak was geweest.' 'Hé! Jij wel?' 'Op dat moment wel. Bovendien ben ik je oudere zus en mag ik dat. Toch, Stef?' Stef hield wijselijk zijn mond. Volgens mij vond hij zijn rol nog steeds onwerkelijk en ongemakkelijk. 'Je mag gerust antwoorden, lieverd,' deed ik een poging ervoor te zorgen dat hij zich wat meer op zijn gemak zou voelen. 'Ik weet dat ik je hierin meegesleept heb, maar ... begrijp je waarom?' 'Ja. Ik snap het, Marc. En ik ben blij dat ik de oudste ben thuis. Dan blijk je dus extra rechten te hebben.' Ik vond het fijn dat hij zelfs nu in staat bleek een grapje te maken en schoot in de lach. 'Terug naar die middag,' zette Grace haar verhaal voort. 'Het was een open gesprek. Ik kon mijn hart luchten en daarna was het mijn beurt om te luisteren. Voor Julia waren mijn verhalen niet vreemd, zoals ik al zei. Alex had er haar uitgebreid, in diverse gesprekken, met horten en stoten en nooit om stoer of zo over te komen, over verteld.' 'En dat moet ik geloven?' 'Geloof mij. Op dit moment.' Ik stelde mijn vertrouwen voor de zoveelste keer in mijn zus, omdat ik wist dat ze dat nog nooit eerder had beschaamd. Hoewel ... die toevalligheid met Ruben ... Nee, dat moest iets anders zijn. Maria had het mij uitgelegd. 'Uiteindelijk kwam ze op de proppen met dat wat ze graag wilde bereiken: een verzoening tussen ons en Alex.' 'Bekijk het maar!' 'Luister nou eens, dude!' sprak Stef fel. 'Je luistert nog steeds niet echt! Je hebt meteen je mening klaar en die gooi je er ook meteen uit! Je snapt toch wel dat er meer moet zijn? Dat Grace nog lang niet klaar is met haar verhaal?' 'Sorry.' En aangezien niemand me zei dat ik geen "sorry" hoefde te zeggen, begreep ik maar al te goed dat ik nou even echt mijn mond moest houden. Ik moest luisteren. Moest leren luisteren ook als het ging om ... om ... om Alex. Om ... SHIT! Het was zo lastig. Die gast ... hij had zo vaak ... Luisteren! berispte ik mezelf! Maar ... Grace viel stil. Praatte niet verder. 'En nu?' vroeg Stef voordat ik mijn mond kon openen. 'Eigenlijk is dit het wel. Er is nog heel veel meer te zeggen, maar dat is niet aan mij. Ik weet dingen, maar het zou beter zijn als Alex dat persoonlijk aan Marc zou vertellen. Ik kan het weergeven, maar nooit zo goed als hij dat zou doen. En dus ... laat ik het hierbij.' 'Maar ... ' begon Stef om meteen weer stil te vallen. 'Maar waarom? Waarom die poging tot een herstel van de relatie? Waarom nu!' Gelukkig had Stef zijn vraag toch gesteld. En dat voor ik een vervelende opmerking die in me opgekomen was had kunnen maken. 'Alex is ziek. Ernstig ziek. Had ik dat niet gezegd? Ik dacht het wel.' 'Ja. Volgens mij wel. Maar is zijn ziekte de reden dat ... dat hij het goed wil maken? Maak het Marc en mij duidelijk alsjeblieft.' 'Er waren eerder plannen. Maar ... het ligt gecompliceerd. Die plannen waren er, maar ... hij wilde eerst een jaar volledig clean zijn. Dat had hij beloofd aan Julia. Hij is meer dan een jaar clean. Gebruikt niets meer. Hij heeft gekozen voor de harde manier van afkicken. En toen die belofte was ingelost, zou hij verder gaan. Maar toen werd hij ziek. Hij is ernstig ziek.' 'Wat is "de harde manier van afkicken"?' 'Afkicken door van de een op andere dag te stoppen en nooit meer iets te gebruiken. Ook geen vervangende middelen. Hij had daarbij een motivatie. Julia had hem gezegd dat ze niets met hem te maken wilde hebben als hij niet zou stoppen. Hij had eerder al een serieuze relatie gewild, maar dat had ze hem geweigerd.' 'Logisch. Wie wil nou iets met ee... ' Ik slikte het volgende woord in. 'Ik zeg al niets meer.' 'Maar je hebt wel gelijk, Marc. Wie wil nou een relatie met een junk. Hij in zijn situatie zou iets samen alleen maar vreselijk onder druk zetten. Nooit een goed begin, denk ik. Hij kickte echter af. En het ging goed. Toen het jaar voorbij was en Julia en hij plannen maakten voor hun gezamenlijke toekomst werd hij ziek. Eerst leek het een gewoon griepje, maar hij herstelde er niet van. Het is iets ernstigs. De laatste tijd gaat het gelukkig weer wat beter. Een medicijn werkt. Gedeeltelijk. En voor een andere stap moet hij aansterken. Fitter worden, want anders gaat dat niet door.' Kwam ze nou nog een keer met iets echts? Ik deed mijn uiterste best te luisteren, maar kon niet voorkomen dat allerlei stemmen steeds harder begonnen te praten in mijn hoofd. Het leek op die nachten dat ik niet kon slapen. Eerst iets van gefluister op de achtergrond, maar uiteindelijk steeds harder gepraat. 'Oké, dat was het zo'n beetje.' 'Heeft Alex een reden aangegeven waarom hij altijd zo ... zo heeft gedaan,' vroeg Stef. 'Ja. Maar ik vind echt dat hij dat met Marc en eventueel jou moet bespreken. Mijn mening is dat het niet aan mij is om dat weer te geven. Ik zou het niet goed doen. De verkeerde woorden kiezen. Het is veel beter als hij dat zelf zou mogen brengen.' 'Ik heb ruimte nodig! Ik word gek!' zei ik, sprong op, liep naar de deur en klapte die met een harde knal achter me dicht. Ik wist niet wat ik moest doen. Vertwijfeld keek ik buiten om me heen. Ik wilde rust in mijn kop. Ik wilde Alex verrot schelden voor alles wat hij mij had aangedaan. De Geul! Tot de volgende keer! Reacties zijn van harte welkom op de site waar dit verhaal legaal geplaatst is, maar ook via mijn e-mailadres: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, oktober 2020 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

EEN FLUISTEREND HART - hoofdstuk 15 (mm:overige, 3303 words) [15/33] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Dec 05 2020	Kijkers/Lezers: 1526/1320 [87%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg...

Dit is deel 15 van totaal 33 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel