ErotischeVerhalen.com: ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 06 door Lucky Eye

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Ja, best wel maar ik zet hem nu uit. Dan kunnen we even bijpraten. Tenminste als jij dat wilt." "Ik wil eerst eigenlijk douchen want volgens mij stink ik behoorlijk." Kees bracht zijn neus naar Johans arm en snoof luidruchtig. "Ja, je hebt gelijk. Ga jij je maar eerst douchen. Zal ik je wat te eten klaarmaken?" "Kun je dat?" "Lolbroek! Natuurlijk kan ik dat. Heb ik van jouw moeder niet voldoende les daarin gekregen?" Kees zag hoe het gezicht van zijn vriend vertrok en wist intuïtief dat de herinnering Johan pijn deed. "Sorry. Ik had het wellicht beter niet kunnen noemen." "Het geeft niet, Kees. Het is iets waaraan ik moet wennen en bovendien zou ik niet willen dat we de herinneringen aan haar niet meer zouden noemen. Daarmee zouden we haar een groot onrecht aandoen maar... het doet nog wel pijn. Nog steeds." "Geen wonder. Ze was... nou ja... je weet wel wat ik bedoel." Johan knikte en gaf daarna een bestelling op voor twee gebakken eieren op brood met kaas en geen ham! "Wat wil je erbij drinken?" "Doe maar een cappuccino." Om meteen daaraan toe te voegen: "Lukt je dat ook?" "Ga douchen jij want de geur die van je lijf afkomt, begint erg penetrant te worden!" Daarmee duwde hij Johan de woonkamer uit en in de richting van de badkamer. "Hoe vind je het resultaat van de verbouwing trouwens?" vroeg Johan. "Een duidelijke vooruitgang!" En dat was het ook. Het kleine keukentje en de kleine badkamer die hij zich van vroeger herinnerde waren omgebouwd tot een ruime keuken waarin gekookt en gegeten kon worden en een badkamer voorzien van dubbele wastafel, douche en bad. Ook was er nog een bijkeuken verschenen zodat de keuken ruimer was dan voorheen toen wasmachine en droger er ook een plaats moesten hebben. Terwijl Johan zich douchte, bakte Kees de eieren en kookte hij het water voor de cappuccino. Het duurde niet lang voor hij klaar was met de voorbereidselen en toen hij alles op een dienblad gezet had en terugliep naar de woonkamer kwam hij een blote Johan tegen die zich nog afdrogend naar zijn slaapkamer begaf. Er werd een glimlach uitgewisseld, meer niet. "Mmmm, dat ruikt lekker," zei Johan toen hij in boxershort, T-shirt en sokken de woonkamer binnenkwam. Meteen toen hij zat, viel hij aan. Op de eetgeluiden na bleef het stil. Een goede stilte. Niet eentje die zwaar in de lucht hing maar een stilte nodig om goed en rustig te kunnen eten. Kees voelde ook dit als een teken dat de sfeer van Soile er nog steeds hing. "En," zei Johan toen hij zijn bord op het dienblad terugzette, "nu mag je me wel eens gaan vertellen waar jij zo ineens vandaan komt." "Het is een lang verhaal." "Geloof me, ik heb alle tijd want ik ben uitgeslapen." "Oké. Ik... ik heb al wat geoefend in het vertellen ervan want gisteravond heb ik het je buurvrouw ook verteld." "Geeft niks. Ik hoor het graag van jezelf en niet via haar." "Zo bedoelde ik het ook niet," verdedigde Kees zich. "Hé, man! Je hoeft je niet te verdedigen hoor! Het was gewoon bedoeld als een grappige opmerking van mijn kant maar ik begrijp dat die mislukt is." "Sorry, maar... het is allemaal nog wat moeilijk voor me." "Neem je tijd, Kees. Je hoeft het niet te vertellen nu als je niet wilt." "Ik wil het graag kwijt, Johan!" Kees slaakte een diepe zucht. "Het is allemaal begonnen toen we verhuisden. Ik had je gezegd dat ik als eerste zou schrijven en dat deed ik ook." "Ik heb nooit iets van je gekregen!" klonk het ineens heel erg bitter en verwijtend uit de mond van Johan. "Ik weet het maar... laat het me uitleggen alsjeblieft." "Sorry. Het kwam er harder uit dan ik bedoeld had. Het... het ligt ook gevoelig voor mij weet je. Toen ik niets van je hoorde, voelde dat echt zo verdomde rot!" "Ja, ik begrijp het. Ik voelde me net zo toen ik al drie brieven naar jou had geschreven en niets van jou hoorde!" Johan keek verbaasd en wilde wat zeggen. "Laat mij maar praten. Alles zal je duidelijk worden." Enigszins gelaten stemde Johan toe in de rol van passieve luisteraar. "Ik had je drie brieven geschreven en niets van je gehoord toen ..." "Ja, sorry hoor maar ik kreeg van die drie er geen een en heb op een gegeven moment jou juist geschreven. Vier lange brieven schreef ik je. In de laatste gebruikte ik niet al te nette woorden maar... " "Ik weet het. Maar ik heb ze toen niet gekregen. Ik heb ze onlangs pas gelezen en ik begreep je maar al te goed." Johan keek hem niet begrijpend aan. "Ik denk dat ik mijn mond maar even ga houden zodat jij mij alles uit kunt leggen." "Dank je." "Sorry." "Niet nodig." Beiden grinnikten ze naar elkaar. "Drie brieven geschreven en niets gehoord van jou. Ik werd kriegelig want ik kon me niet voorstellen dat dat wat wij hadden zomaar ineens voorbij kon zijn. We waren verliefd geweest. Verliefd tot over onze oren en hadden samen alles ontdekt wat we wilden ontdekken en waren absoluut niet van plan dat te laten verknallen door de afstand die nu tussen ons was gekomen." Kees nam een slok van zijn koffie. "Het zat me hoog. Ik snauwde iedereen af en op een gegeven moment sloeg de vlam in de pan tijdens het eten. Mijn zus zat me te stangen en ineens barstte ik in tranen uit. Mijn moeder probeerde me te troosten maar je kent haar. Zoiets kan nooit een succes worden." "Nee, je moeder is een bijzondere." "Zoiets zou ze het liefst overlaten aan iemand anders. Stel je voor mijn tranen op haar dure robe!" Er werd gelachen. "Enfin, ineens was ik een spraakwaterval omdat ik het niet langer binnen kon houden. Ik vertelde dat ik verliefd op jou was. Dat ik je al drie brieven geschreven had maar dat je gewoon niet reageerde. Ik ga hier niet herhalen wat er toen gezegd werd omdat het erg beledigend was en... " "Oké. Zal ik het dan maar in het kort samenvatten?" Zonder op een antwoord te wachten ging Johan verder. "Jouw moeder had die van mij altijd al een aparte gevonden en nu bleek dat haar zoon, die niet eens een echte vader had, al net zo bijzonder was." Kees glimlachte wrang. "Klopt wel aardig, hè?" "Ja. Zo was het maar dan veel erger. Er deugde gewoon helemaal niets aan jou en je moeder. Ik verzette me er tegen maar keer op keer voerden mijn moeder en zus aan dat jij niet geschreven had. Dat jij geen contact meer met mij wilde. Door dat continue herhalen raakte ik murw op de een of andere manier. Werd ik een zombie die zich liet ringeloren en trapte ik in hun vooropgezette plan. Ik kon en mocht geen homo zijn. Als men erachter kwam dat ik zo was dan zou dat een smet werpen op het sociale leven van mijn ouders en van mijn zus. Juist nu zij zo'n prachtige partij aan de haak had geslagen. Ze had verkering gekregen met de een of andere adellijke lapzwans die op het een of ander ministerie tewerkgesteld was: Antoine! In mijn wanhoop van dat moment stemde ik toe in hun wens om niet meer verliefd te worden op jongens. Alsof dat kon! Maar ja... ik had het voornemen het niet meer te worden. Ook omdat het zo vreselijk pijn deed nu het tussen jou en mij over was." "Nog een koffie? Ik maak het wel." bood Johan aan. "Graag." Eventjes alleen in de woonkamer probeerde Kees zijn woede, die hij opnieuw gevoeld had, tot bedaren te brengen. Toen Johan terugkwam met twee dampende bekers was hem dat inmiddels gelukt en met een brede glimlach nam hij de hem aangeboden beker aan. "Je bent weer wat rustig geworden?" "Ja. Dank je voor de onderbreking. Ik had het even nodig." "Dat merkte ik. Maar ga alsjeblieft verder want ik zit nog met heel veel vragen die om een antwoord smeken." Kees begon te vertellen dat zijn voornemen om af te zien van seks met jongens niet haalbaar was. Hij had geprobeerd Johan te vergeten. Iets wat heel moeilijk was. Toen de pijn om het verlies van zijn allerbeste vriend wat naar de achtergrond verdwenen was, had hij zich overgegeven aan seks. Seks met meisjes en op de Haagse partijtjes was dat heel gemakkelijk gebleken. Hoewel heel veel jonge dames tot de adel dan wel tot de upper class hadden behoord, waren ze niet vies van seks geweest. Johan grinnikte. "Ja, lach maar. Je moest eens weten wat daar allemaal gebeurt!" "Als het om seks met het andere geslacht gaat, liever niet," zei Johan om daarna in lachen uit te barsten. "Je had je eigen gezicht eens moeten zien, man!" "Als ik terugdenk aan die tijd dan krijg ik nog een hekel aan mezelf. Ik was gewoon zo stom bezig toen! Ik deed het met iedereen die maar wilde. En... nou ja... dat was gewoon niet wie ik was... wie ik ben." "Volgens mij een rebellie tegen dat wat er van je gevraagd werd." "Ja, zoiets moet het zijn geweest. Maar... je had het al verwacht, zo denk ik, ik vond het niets met meisjes. Te lastig, te veel gezeur, te veel gedoe. Dus zocht ik jongens op. Ook voldoende voor handen. En ja... ook op dezelfde feestjes. Genoeg jongens die keurig een adellijke snol geringd hadden en ondertussen ook met jongens rotzooiden." Opnieuw moet Johan lachen om de door Kees gekozen woorden. "Maar... ook dat was weer stom. Het ging me alleen maar om de seks. Geen spoortje van liefde. Ik wilde ook helemaal niet verliefd worden. Ik begon jou enorm te missen maar ja... jij had niets laten horen. Mijn trots speelde op. Ik had gemakkelijk genoeg contact kunnen leggen als ik dat gewild had maar jij wilde me tenslotte niet meer!" Johan reageerde niet omdat dat waar Kees mee bezig was, voelde als een monoloog. "Dus bleef ik het doen. Seks met iedereen die maar wilde. En er wilden er heel veel. Ik was goed. Je weet dat ik goed was. Toch?" "Ja, je was heel erg goed. Ik heb altijd genoten van dat wat wij samen deden." "Dat bedoel ik maar. Geloof me... ik heb jou honderdduizend keer beter behandeld dan al die anderen. Die gebruikte ik alleen maar." Ze drinken van hun warme drinken en een tijdje is het stil. Dan gaat Kees verder. Het was voor hem alleen maar seks geweest en nooit meer dan dat. Op geen enkele jongen was hij echt verliefd geweest. Het ging om de eigen bevrediging. "Een tijdje terug kwam het op de een of andere manier uit. Ik weet nog steeds niet hoe en dat doet er ook niet toe. Een preek van mijn moeder en zus. Ze voelden zich verraadden omdat ik me niet aan mijn woord had gehouden. Ik zei hen dat ik altijd heel erg discreet was geweest en dat ze van mij niet konden verlangen dat ik geen homo was. Ze waren woedend. Ik zette de carrière van Antoine op het spel, zo kreeg ik te horen. Flauwekul want die had ik ook al een paar keer genomen in een darkroom en de laatste keer had hij doorgehad dat ik het was die hem geneukt had. Ik had hem verzekerd dat ik niets zou laten blijken en daar heb ik me ook aan gehouden. Natuurlijk had ik heel gemakkelijk kunnen roepen dat Antoine de pot op kon maar ik wist me te beheersen. Geen enkele reden om hem in mijn ellende mee te slepen." Johan vroeg wat er toen gebeurde. "Eerst niets. Ik kreeg nogmaals het dringende verzoek af te zien van seks met het eigen geslacht. Ik beloofde niets meer. Wist dat het me toch niet zou lukken." Johan glimlachte en zei dat jongens gewoon te lekker zijn. Kees beaamde dat. "Ja. Echt wel! Een paar weken terug kreeg ik een ultimatum voorgeschoteld: Stoppen met seks met jongens of anders het huis uit." "ECHT!" klonk het verontwaardigd. Kees knikte en zei dat die keuze hem gegeven werd. Op dat moment had hij meteen geroepen dat hij dan maar beter meteen zijn koffers kon pakken. Zijn moeder had er niet op gereageerd en hem een week bedenktijd gegeven. "Een tijd die ik niet nodig had. Ik wil geen seks met meiden. Ik val op jongens." "En je vader? Was die het met haar eens?" Die bleek er dus niet te zijn. Hij was een aantal weken op zakenreis in Amerika. Kees had nog wel een poging gedaan hem te bereiken maar dat was niet gelukt. Bovendien had hij het idee dat het toch niets uitgehaald zou hebben. Johan kon daarop alleen maar knikken. Hij kende de verhoudingen bij Kees thuis. "En dus liep het spaak thuis?" "Ja. Na die week vroeg mijn moeder me wat mijn antwoord was. Ik vertelde haar wat ik zojuist zei. Geen woord meer of minder. Discussiëren zou toch niet mogelijk geweest zijn. Ze verzocht me weg te gaan en de dag erna tussen vier en zes uur 's middags mijn spullen te komen halen. Die zouden klaar staan in de hal. Ze draaide zich om en liet me achter op mijn kamer. Ik pakte mijn rugzak, stopte er wat spullen in en reed weg met het autootje dat ik van mijn opa had overgenomen." Eerst had Kees zomaar wat rond gereden en uiteindelijk was hij naar de grootouders van zijn vaders kant gegaan. Daar had hij onder tranen zijn hart gelucht. Ze waren ontsteld geweest. Niet vanwege Kees' voorkeur voor jongens maar vanwege de manier waarop hun schoondochter hem voor het blok had gezet. Natuurlijk begrepen ze wel dat ingrijpen geen zin zou hebben. Ze kenden hun schoondochter maar al te goed en wisten dat ze een hekel had aan homo's. "Toen kreeg ik te horen dat dat de reden was waarom mijn oom Frederik nooit bij ons over de vloer kwam." "Hij gaat je moeder uit de weg?" "Ja. Zoveel als mogelijk. Heeft voor zichzelf dus gesteld dat als hij niet welkom is zoals hij is, hij ergens niet komt. Op familiefeestjes waar iedereen verwacht wordt, komt oom Frederik altijd wel maar neemt hij nooit zijn vriend mee. Hij doet zijn uiterste best niet te provoceren." "Sorry hoor! Maar je moeder is echt een bitch!" "Ik weet het en je kent nog niet eens het hele verhaal." Kees ging verder. Vertelde dat hij de volgende dag op de aangegeven tijd terug naar huis ging. Zijn opa was meegegaan om hem te helpen. Eerst had Kees dat niet gewild maar zijn grootvader had zijn poot stijf gehouden. Er was niemand thuis geweest. In de hal hadden diverse verhuisdozen gestaan met zijn naam erop. Hij had de inhoud gecontroleerd en daarna hadden ze de dozen samen ingeladen. "Toen we al weer in de auto zaten en ik wilde starten, schoot het me ineens te binnen dat ik geen foto's had gezien bij mijn spullen. Er moesten heel wat foto's zijn waarop ik stond en die dus van mij waren. Juridisch misschien niet helemaal waterdicht maar ik wilde in elk geval een deel ervan hebben. Ze vormen mijn geschiedenis." "En terecht." "Wij uit de auto en weer naar binnen. Ik in de woonkamer in het grote wandmeubel op zoek naar de foto's. Onderin het kastje rechts lagen de fotoalbums zo wist ik. Ik haalde ze tevoorschijn. Samen met mijn opa keek ik ze door en haalde die foto's eruit die ik wilde hebben. Het was leuk werk zo samen. Mijn opa kende heel veel achtergrondverhalen bij de foto's. We zaten daar vrij lang en toen we klaar waren, stapelde ik de albums weer op en legde ze terug. Tenminste, dat probeerde ik. Ik kreeg ze er niet meer in. Dus stapel op de grond en kijken. Op de plank lag een grote bruine enveloppe die er eerder niet had gelegen. Waarschijnlijk hadden de fotoboeken die tegen de achterwand gedrukt gehouden of zo want hij lag er echt eerder niet. Mijn opa was net zo nieuwsgierig als ik. We vroegen ons af of we op een geheime schat gestuit waren en hadden er lol om. Die lol verging me heel snel toen ik de inhoud uit de enveloppe schudde en mijn brieven aan jou herkende en ook de geopende enveloppen zag met mijn naam en adres in jouw handschrift." "WAT???" "Mijn brieven hadden het huis nooit verlaten. Ik had ze gewoontegetrouw op de kast gelegd. Mijn moeder of vader deed er dan een postzegel op en gooide hem in de brievenbus. Zo ging dat bij ons thuis nou eenmaal altijd. Nooit heb ik eraan getwijfeld dat mijn brieven aan jou verzonden waren. Toen zag ik ze daar ineens op een hoopje liggen. Geopend en al. Mijn opa vroeg me wat het was en ik kon niets zeggen op dat moment. Het werd echter tijd om op te stappen want het was bijna zes uur." De opa van Kees had op dat moment de meeste tegenwoordigheid van geest gehad. Hij had alle brieven terug in de grote enveloppe gedaan, deze onder zijn arm gestoken en zijn kleinzoon van de grond getrokken. Hem in laten stappen op de passagiersplaats en zelf zijn oude auto, waarin hij eigenlijk niet meer mocht rijden, teruggereden naar Rijswijk. Daar had Kees huilend het verhaal over de brieven gedaan. "Ik was gesloopt. Helemaal kapot. Kun je je dat voorstellen?" "Ja, man! Heel goed. Het is werkelijk zo verschrikkelijk laag bij de grond dit!" "Ja. Gewoon een trap onder de gordel. Heel bewust heeft iemand, ik denk mijn moeder, dat wat wij samen hadden kapotgemaakt." "Ja. De benaming bitch is misschien nog te goed voor je moeder. Je verdenkt je zus ook hiervan?" Kees knikt. "Ja, kan het me voorstellen. Ze hadden steeds met z'n tweeën op je ingepraat, nietwaar?" "Ja. Ik heb mijn grootouders laten beloven dat ze er nooit met iemand over zouden praten." "Neem je ze niet in bescherming op deze manier?" "Precies wat zij ook zeiden. Maar ik heb gewoon geen zin in trammelant. Het is gebeurd. Er zijn al heel wat jaren overheen gegaan en ik hoef mijn moeder en zus niet meer te zien. Nooit meer!" "En je vader dan?" "Dat komt misschien nog wel goed maar dat is een ander verhaal." Wordt vervolgd... Reacties zijn welkom op de site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, mei 2013. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 06 (mm:overige, 3856 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Jun 05 2013	Kijkers/Lezers: 3957/3138 [79%]	Waardering (verhaal): 9.50 (2 stemmen)
Vervolg...