ErotischeVerhalen.com: BLANCO deel 2 - hoofdstuk 12 door Lucky Eye

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Voor mij is dat iets nieuws, zus. "Ook voor ons," valt Marion hem bij. "We hebben het er wel over gehad. Ook omdat jullie," en Pieter knikt daarbij naar Marion, "er met z'n drieën over gepraat hadden maar hij heeft het mij niet verteld. Misschien ook wel omdat we gisteren gewoon van het een in het ander gleden als het ware." "En dat is helemaal niet gek natuurlijk, als je ziet wat jullie gisteren gedaan hebben," geeft Afie als commentaar. "Zoiets als het opmaken van een proces verbaal is dan helemaal niet interessant." Glimlachen verschijnen op de gezichten. "Jasper heeft me gisteren nog wel een sms'je gestuurd. Even nakijken," geeft Marion aan. Ze klikt haar binnengekomen berichten aan in het menu en zoekt daarin om dan te reageren: "Ja... dan moet dit het zijn," en vervolgens leest ze het bericht voor dat Jasper haar gestuurd heeft. "Ja, dat denk ik dan ook. Hij wilde het met jullie bespreken in elk geval lijkt me," geeft Astrid te kennen. "Ik ben blij, dat hij het toch gedaan heeft," maakt Marion duidelijk. "De politie was er ook heel blij mee want het ondersteunde een andere verklaring die vanochtend vroeg is opgenomen." "Van wie?" wil Pieter weten. "Tegenover mij is er geen naam genoemd natuurlijk maar er heeft zich vannacht een jongen, met zijn vader en advocaat, op het hoofdbureau gemeld om een verklaring af te leggen. De korte inhoud die ik te horen kreeg, was dat de persoon in kwestie zelf ook ooit het slachtoffer van een verkrachting door Marcel is geweest. Daarna is hij echter, vanwege chantage, rond hem blijven hangen en heeft hij af en toe ook wat voor hem gedaan. Klusjes. Een van de dingen die hij onlangs heeft gedaan, was het in de gaten houden van Jaspers bewegingen en die van jou." "Ze hebben ons dus geobserveerd?" vraagt Pieter met grote verbazing in zijn stem. "Ja. Daar komt het wel op neer. Zo kregen ze waarschijnlijk een aardig beeld van wanneer en waar jij Jasper afzette en welke weg hij dan naar huis reed." "Verdomme!" vloekt Marion hard. Afie pakt haar hand en knijpt er stevig in. "Maar wat vertellen jullie nou tegen de pers?" komt Afie terug op de eerder gestelde vraag. Het blijft een tijdje stil. Het is Pieter die de stilte verbreekt. "Zijn er dingen die ze nog niet weten?" Hij kijkt de kring rond maar er komt geen antwoord. "Als je zou willen verhullen dat jij en Jasper iets hebben," verbreekt Astrid de stilte, "dan is dat iets dat niet mogelijk is, lijkt me. Jij bent gezien toen je Jasper daar vond. Er zijn foto's gemaakt en dat is wel heel erg hard bewijs." "Ik weet het," zucht Pieter. "Misschien moeten we niets willen verhullen," doet Marion een voorstel. "Misschien is het goed zo open mogelijk te zijn maar... ik zou wel heel graag willen dat ze ons na de persconferentie met rust laten. Ik... wij... en jij ook Astrid we hebben kinderen. Die zijn er ook nog en als het even kan moeten die een gewoon leven blijven houden. Geen idiote taferelen als bijvoorbeeld 'de eerste dag naar school na ...' breed uitgemeten in de krant met foto's en al. Nee! Dat wil ik niet!" Astrid kijkt hen allemaal nog eens aan maar reacties komen er verder niet. "Straks geef ik Jan de vrije hand. Hij heeft vaker met dit soort dingen te maken gehad en ik heb het volste vertrouwen in hem en zijn adviezen." Pieter valt haar bij met woorden van dezelfde strekking en de andere twee geven aan dat ze het ook zien zitten, maar dat ze het wel heel erg spannend en eng vinden eigenlijk. "Geloof me, ik heb heel veel dingen gedaan en georganiseerd en ik hoef gelukkig zelf niet voor de microfoons en camera's te verschijnen, maar dit is wel de meest moeilijke klus die ik ooit begonnen ben." "We zijn ook heel blij dat jij die op je genomen hebt, zus." "Ja... heel erg blij," sluit Marion zich bij Pieter aan. "En je tentoonstelling?" vraagt Pieter. "De directeur van het ziekenhuis zal die zelf openen vandaag. Er zijn heel veel uitnodigingen uitgegaan en dus is het niet meer mogelijk alles nu nog af te zeggen. Hij heeft me echter uitdrukkelijk toegezegd, dat alles heel sober gehouden zal worden." "Dat is een mooi gebaar," zo besluit Marion. Dan wordt er geklopt en zoals alle voorgaande keren, is er ineens weer iets van schrik. Wat zou er nu komen? Goed bericht? Slecht bericht? Gerald van Haastrecht komt binnen. Hij draagt niet meer zijn operatiekleding maar heeft zich al gedoucht en omgekleed. "Ik ben eraan toe om naar huis te gaan maar wilde niet eerder weggaan dan dat ik jullie gezien had." Hij gaat zitten. "Naar omstandigheden gaat het redelijk. Niet goed maar dat was ook niet te verwachten. Redelijk is een aardige omschrijving, vind ik. De orthopedisch chirurg staat klaar om te beginnen met de reconstructie van de knieën en ik durf wel te stellen dat hij daar een hele klus aan heeft. Misschien zeg ik het allemaal wat cru en bot maar... ik weet eventjes niet hoe ik het anders moet brengen." "Ik ken je goed genoeg," begint Astrid, "om te weten dat er veel meer in je om gaat dan je ons wilt laten zien, Gerald." "Dan ik jullie kan laten zien," verbetert de arts haar. "Als ik mijn gevoel de vrije loop laat, ben ik niet meer in staat om Jasper te zien als een patiënt en daar is helemaal niemand bij gebaat." "Heb je er een idee van hoelang ze nog bezig zijn met hem?" vraagt Pieter. "Nee... ik weet het niet. Maar houd er rekening mee dat we nog heel lang bezig zullen zijn. Het is echt een flink karwei en zoiets kost gewoon heel veel tijd." "En wat gebeurt er daarna?" "Zodra we met alles klaar zijn, rijden we hem naar intensive care. Daar sluiten we hem op allerlei apparatuur aan om ervoor te zorgen dat we hem uitermate goed in de gaten kunnen houden. Ik kan nu nog niet aangeven wanneer we hem wakker gaan maken. Daarvoor wil ik eerst met alle betrokken artsen overleggen." "Wakker maken? Wat bedoelt u daarmee dokter?" vraagt Afie om er vervolgens aan toe te voegen dat zij de oudste zus van Marion is. Van Haastrecht en Afie schudden elkaar de hand. "Normaal krijgt een patiënt narcose toegediend voor de duur van een operatie. De anesthesist houdt dat goed in de gaten. Als een operatie langer mocht duren, wordt er extra toegediend. Zodra de operatie afgerond is, slaapt een patiënt uit zoals dat heet. We laten hem vanzelf wakker worden. Maar in het geval van Jasper weet ik niet of dat mogelijk is." "Wat is het alternatief?" "Het alternatief is dat wij besluiten, dat het voor Jaspers genezing beter is als wij hem een aantal dagen in slaap houden." Van Haastrecht kijkt het kringetje rond. "Het is puur en alleen voor het herstel. Hij heeft alles wat maar mogelijk is nodig om te herstellen. Zouden we hem wel bij laten komen, dan gaat het herstel veel en veel te langzaam. Blijft hij slapen, dan heeft het lichaam veel meer mogelijkheden om te herstellen. Rust is heel erg belangrijk bij het herstel." "Maar wat jullie gaan doen is nu nog niet zeker dus." "Nee. Pas als we aan de afrondende fase toe zijn, zullen we daarover een besluit nemen met het hele medische team. Mochten we besluiten tot het alternatief, dan is dat geen reden tot ongerustheid. We passen zoiets vaker toe. Het is gewoon in het belang van de patiënt." Even is het dan stil en in die stilte vraagt Gerald of er nog meer vragen zijn. Die blijken er op dat moment niet te zijn. "Ik zou jullie willen aanraden om vandaag veel naar buiten te gaan. Het schijnt, wat weer betreft, een prachtige dag te worden. Als jullie een mobiel telefoonnummer, of meer, achterlaten bij de balie aan het begin van de afdeling hier, weten ze jullie altijd te bereiken als dat nodig is. Verder heb ik een andere kamer voor jullie weten te regelen. Eentje met twee bedden in elk geval. Die kamer is voor jullie voor langere tijd beschikbaar. Ook als dat een aantal dagen zal gaan duren, zoals ik net geschetst heb. Bij de balie kunnen ze je precies aangeven welke kamer het is. Oké, als er geen vragen meer zijn, dan ga ik nu naar huis. Slapen!" Hij neemt afscheid en verlaat het kamertje om vrijwel meteen weer terug te komen. "Sorry. Toch nog iets vergeten. De kaakchirurg heeft eventjes gekeken en hij vraagt om een overzichtsfoto van Jaspers gebit. Die is waarschijnlijk wel te krijgen bij jullie tandarts en hij wil graag foto's hebben van een lachende Jasper. En dat, omdat hij dan goed kan bekijken hoe zijn gebit er uitziet in het echt." Marion zegt dat ze Martin met die klus zal opzadelen en dan gaat de arts opnieuw, en nu definitief, weg. Eerst is het nog stil maar dan komt er toch een gesprek op gang. Afie geeft aan dat ze haar vragen gesteld heeft omdat ze wel vaker heeft meegemaakt dat een patiënt in slaap wordt gehouden. Ze bevestigt dat wat Van Haastrecht heeft gezegd en noemt het een normale procedure. Na verloop van tijd breken de vier hun tenten op en gaan ze naar de balie. Daar vernemen ze het nummer van hun nieuwe onderkomen. Nadat ze de kamer bekeken hebben, ontbijten ze in de personeelskantine. Iets wat Astrid geregeld heeft voor hen. Marion belt met Martin en geeft hem de vraag van de kaakchirurg door. Ook geeft ze aan dat ze nu zelf haar zussen zal bellen en voegt vervolgens meteen de daad bij het woord. Het is duidelijk dat Marion moeite heeft met het contact met haar zussen omdat de onderlinge band niet echt goed is. Astrid en Afie stappen daarna op. Eerstgenoemde gaat even naar huis voordat ze Jan Nelissen zal ontmoeten en Afie gaat naar Martin en de kinderen. Pieter en Marion besluiten een eindje te gaan wandelen. Het is inderdaad heel erg mooi weer buiten. De dag waarop er een familiefeest gehouden zou worden waarna later op de dag de kennismaking met wederzijdse familie van Jasper en Pieter zou plaatsvinden, is ineens een heel andere dag geworden. Een dag van angstig afwachten op de dingen die gaan komen. Wordt vervolgd... Reacties zijn welkom op de site maar ook via mijn mailbox: lucky_eye2@yahoo.co.uk ©Lucky Eye, augustus 2011. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

BLANCO deel 2 - hoofdstuk 12 (mm:overige, 2428 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Sep 19 2011	Kijkers/Lezers: 4076/3234 [79%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
vervolg