ErotischeVerhalen.com: FLORIS deel 2 door Hans Bernard [deel 2]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal uiterlijk een enigszins exotisch tintje, omdat zijn moeder van Italiaanse afkomst was. Een paar zwarte glinsterende ogen keken Floris lachend aan toen deze op Mailo af kwam. De jongens begroette elkaar hartelijk en Floris begon onmiddellijk aan Mailo het hele gebeuren van de avond tevoren in geuren en kleuren uit de doeken te doen. Mailo was zijn boezemvriend aan wie hij zijn hele lief en leed kwijt kon en omgekeerd. Het was zowat een jaar geleden dat Mailo hem recht op de man af gevraagd had of hij homo was. En Floris, die in eerste instantie erg schrok, had op die onverwachte vraag bevestigend geantwoord. In feite was hij toen in stilte verliefd op Mailo. Dus was toen ook het moment om te kijken hoe Mailo zou reageren. Tot zijn verrassing antwoordde Mailo dat hij al langer het gevoel had dat Floris meer voor hem voelde dan gewone vriendschap. "Maar," zei Mailo, "helaas kan ik niet méér voor je zijn dan een goede vriend en dat wil ik ook heel graag." Floris had hem daarop verteld van zijn verliefdheid op hem. Een goed gesprek had alles duidelijk gemaakt en in korte tijd was Floris over zijn verliefdheid heen en waren ze de beste kameraden. Vrienden, die elkaar alles vertelden, er voor elkaar waren en elkaar door dik en dun steunden. Zo zeer dat er wel eens door medeleerlingen werd gezegd dat het wel leek of ze een stel waren. Waar ze dan beiden hartelijk om lachten. Op een morgen, een paar dagen later, na hard werken tijdens de praktijklessen waren beide jongens blij even bij te kunnen komen op een terrasje in het schitterende dorpje Oostwick. Vanwege het prachtige weer was het druk op de terrassen. Het was daarom even zoeken naar een vrije stoel. Ze liepen nu langs het zevende en laatste terras. Speurend naar een lege stoel liet Floris zijn ogen over de zitjes dwalen. Plotseling kreeg hij het nog warmer dan hij het al had. Als aan de grond genageld bleef hij staan. Vóór hem zat een vrolijk lachende Wiebe, die hem wenkte en op twee lege stoelen wees. Omdat Floris geen aanstalten maakte om naar de lege plaatsen te lopen gaf Mailo hem een duw in zijn rug terwijl hij siste "Kom slome, lopen anders zijn die twee lege stoelen direct ook bezet." Met een rood hoofd en Mailo in zijn kielzog wrong Floris zich door de opeen gepakte terraszitjes door. Bij hem aangekomen stelde hij Wiebe en Mailo aan elkaar voor. Mailo wierp meteen een begrijpende blik naar Floris en knipoogde goedkeurend over zijn keuze voor Wiebe. "Is er iets?" vroeg Wiebe hen onschuldig aankijkend. "Nee hoor." Zei Mailo met een stalen gezicht. "Er zat iets in mijn oog." Even later was het ijs gebroken en zaten ze vrolijk pratend in een lekker zomerzonnetje te genieten van een heerlijke clubsandwich. Uiteraard kwam de ‘uit-eten-avond' nog ter sprake. En was Wiebe behoorlijk nieuwsgierig naar de studie op de muziekschool. Op een afstandje volgde Mailo met enige jaloezie het gesprek tussen de twee jongens en kon niet anders concluderen dat beiden erg in elkaar geïnteresseerd waren. Hij vond Wiebe een heel aardige kerel en begreep best waarom Floris voor hem viel. En zo was het bijna half twee en tijd om als een haas naar school terug te keren, wilden ze nog op tijd in de les zijn. Na snel afscheid genomen te hebben, renden Floris en Mailo naar de muziek-school en kwamen juist op tijd het zanglokaal binnen. Floris was zo door het dolle heen nu hij Wiebe weer gezien had, dat hij niet merkte zo hard te zingen dat hij boven heel het klassenkoor uitkwam. En dat was nu juist niet de bedoeling. Maar één blik van de docent was voldoende om hem weer in het gareel te krijgen. De zoemer ging en de laatste les zat er op. Snel hun spullen bij elkaar gepakt en de gang op. "En, en..." zei Floris opgewonden tegen Mailo, "hoe vond je hem?" "Nou eh...," antwoordde Mailo peinzend, "ik geloof wel aardig." Dit kwam hem op een flinke stomp in zijn zij te staan. "Zeikerd." Lachend kwam Floris opnieuw op hem af om Mailo eens goed te pakken. Mailo maakte zich onmiddellijk uit de voeten en rende naar de fietsenstalling. "Ga je nog even met mij mee naar huis," vroeg Mailo. Maar Floris, die hoopte Wiebe onderweg te zien, wilde liever meteen de fietsroute op. Mailo begreep dat ook wel maar was erg teleurgesteld, voelde zich tekort gedaan. Anders ging Floris altijd mee. Maar ja, die Wiebe hè. "Tot morgen." Floris en Mailo gingen ieder hun eigen kant uit. Floris genoot van de fietsroute die door Oostwick zelf liep. Het brede fietspad liep achter de bebouwde kom, langs schitterende villa's met prachtig aangelegde tuinen. Het was kwart over vier. De zon was haar hoogtepunt voorbij en gaf een gele gloed, bezwangerd met de hitte en de stof van de dag. Waarom wist Floris niet maar dit licht maakte hem altijd enigszins melancholiek. Hij had zelfs een beetje een hekel aan het zonlicht op dit uur van de dag. Hij naderde het bankje waar hij een paar dagen geleden met Wiebe had gezeten. Hij vroeg zich af of Wiebe al terug naar huis was of dat hij nog langs moest komen. Floris besloot een kwartiertje te stoppen en te wachten of Wiebe langs kwam. Misschien konden ze samen naar Litburg rijden. Terwijl Floris op het bankje zat te kijken naar de voorbijrijdende fietsers moest hij aan Wiebe denken vanmiddag op het terras. Hij kreeg het weer helemaal warm als hij terugdacht aan die stralende lach en die lieve ogen. Hij moest toegeven dat hij steeds meer verliefd raakte op die knul. Hij nam zich in ieder geval voor vanavond nog aan zijn moeder te vertellen dat hij homo was. "Hé dromer". Het rinkelen van een fietsbel en de piepende remmen deden hem opschrikken uit zijn gemijmer. "Zullen we samen naar huis fietsen?" vroeg Wiebe. En zo gebeurde het dat de twee knullen, die elkaar nog nauwelijks een week kenden, nu als vrienden samen naar Litburg fietsten. Floris kon zijn ogen bijna niet van Wiebe afhouden. En Wiebe...? Wiebe kletste dat het een lieve lust was. Voor ze er erg in hadden reden ze al in het centrum. Ze stonden ze even stil op het punt waar ieder zijn eigen kant op moest. Ze stonden zo dicht naast elkaar dat hun armen elkaar raakten. Ze voelden allebei de spanning die er tussen hen in hing. Plotseling boog Wiebe zich voorover en kuste Floris op zijn wang. Voordat deze van de verrassing bekomen was fietste Wiebe al weg. "Stuur je nog een sms'je voor onze afspraak?" En met een grote bocht reed hij de hoek om en verdween uit het gezicht. Floris stond nog steeds met zijn fiets op de plaats waar ze gestopt waren. ‘Wouwhhhhhhhh, hij vindt me leuk' schoot het door hem heen. Het getoeter van een auto bracht hem weer bij zijn positieven. Het was de buurjongen van de flat, die naar hem toeterde en nu ook zwaaide. Floris was niet zo dol op die gozer. Hij vond hem nogal een opdringerig type. Maar uit beleefdheid zwaaide hij naar Karel, die met een flinke dot gas in de verte verdween. Floris reed nu ook weg en even later liep hij in de kelder van hun flat, op weg naar de berging om zijn fiets weg te zetten. Terwijl hij naar de lift liep hoorde hij uit een van de andere gangen van de kelder ook voetstappen. Tegelijk met nog een andere flatbewoner kwam hij aan bij de lift. Het was een mevrouw van de vijfde verdieping. Toen ze op de vijfde uitstapte zei ze vriendelijk gedag. Boven gekomen opende Floris de deur, riep naar zijn moeder dat hij thuis was hing zijn spijkerjackje in de halkast, gooide zijn rugzak op zijn bed en stapte de woonkamer in. Zoals gewoonlijk zat zijn moeder op de bank wat te lezen. Onmiddellijk echter legde ze haar tijdschrift weg en verwelkomde hem met een kus op zijn wang. Precies op de plaats waar Wiebe hem ook gekust had. "Hé, wat ruik jij lekker, een nieuwe geur gekocht?" Floris kleurde tot ver achter zijn oren en dacht ‘nu of nooit.' Hier lag zijn kans om te vertellen dat hij op Wiebe viel. Hij opende zijn mond om het verhaal, dat hij al zo vaak in zichzelf herhaald had te beginnen. Zijn moeder was hem echter voor en verontschuldigde zich dat zij vandaag snel moesten eten omdat ze over een half uur een afspraak met een vriendin had. "Kom gauw aan tafel, jongen. En hoe zit het nu, heb je een nieuwe geur?" "Nee, hoor mam, dat komt omdat Wiebe me gekust heeft, hij rook zo lekker." Het kon Floris niet meer schelen hoe zij over hem dacht zo teleurgesteld was hij dat er weer geen tijd was voor een gesprek. Uit pure boosheid en wanhoop had hij er dat laatste maar uitgegooid. Maar eens kijken wat er nu gebeurde. Zijn moeder keek hem hoogst verbaasd aan, wilde iets zeggen. Op dat moment vielen voor haar alle puzzelstukjes op hun plaats. Ze begreep wat Floris eigenlijk bedoelde te zeggen met die opmerking. Ze besefte dat ze onmogelijk naar haar afspraak kon dus nam ze resoluut het besluit om die af te bellen. Els begreep gelukkig dat Jolijn een grondige reden had ook al deelde ze die niet mee. "Zo, dat is gebeurd" zei ze terwijl ze de hoorn neerlegde om vervolgens te vragen: "Wat wil je, eerst praten of eerst eten?" Floris was even van slag door haar plotselinge ommekeer maar begreep toch dat zijn moeder tijd voor hem had gemaakt. "Laten we eerst maar praten" zei hij. "Mam, sorry dat ik zo op jou reageerde maar ik loop er al zo lang mee rond en ik was nu zover om het je te vertellen en nu kon het weer niet. Jij kon echter niet weten dat ik een paar avonden terug ook al op het punt heb gestaan maar dat jij toen juist Els ging bellen. Het is namelijk belangrijk voor mij dat je weet dat ik op jongens val, zeker nu ik een afspraakje met Wiebe heb, je weet wel de jongen die ons bediende bij 't Elfde Gebod. Ik denk dat ik verliefd op hem ben." Floris was opgehouden met praten en keek strak voor zich uit. Het bleef echter stil, zijn moeder gaf geen enkele reactie. Hij hield zijn adem in. Hij kon zich toch niet zo in haar vergist hebben? Waarom zei ze niets? 2008 © Hans Bernard

FLORIS deel 2 (mm:een-op-een, 2534 words) [2/8] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Jun 16 2010	Kijkers/Lezers: 6060/4828 [80%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Floris komt uit de kast.

Dit is deel 2 van totaal 8 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel