ErotischeVerhalen.com: De tentoonstelling - 2

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal in de ogen. "Je eerste aandacht is bij mij, tenzij ik je toestemming geef voor iets anders. OK?" "OK..ehhh meesteres". "Goed zo". Na de eerste schrik van de pijn voelde ik mijn borsten heerlijk gloeien. Ik besefte dat ik wilde dat ze doorging, dat pijn en geilheid dicht bij elkaar zaten en dat ik daar graag nader kennis mee wilde maken. Maar ook nu weer waren haar en mijn plannen niet gelijk. Want plotseling daalde ze van haar zetel af en kwam naast me op de grond zitten en sloeg haar arm troostend om me heen. "Zie je hoe gemakkelijk het is om jou in een slavinnetje te veranderen. Je hebt er talent voor. En troost je, dat is met veel mensen zo. Daar is het uitgangspunt van mijn artistieke spel. Ik wil dat mensen hun grenzen verkennen. Dat levert vaak heel spannende momenten op. Mensen die breken en het niet aankunnen of mensen die juist veel sterker zijn en in opstand komen of zelfs de meestersrol op zich nemen". Ik gaf haar toe, dat ik het eigenlijk ontzettend spannend vond. Ik vond het jammer dat ze het nu afbrak, al had ik er ook wel behoefte aan om even afstand te nemen. Even te kijken wat er nou werkelijk met me gebeurde. "Kleed je maar aan en denk er nog eens over na. Ik zou het fijn vinden als je terug zou komen. Voor die volgende keer ligt het initiatief bij jou. Als je terugkomt, zal ik je die ruimte niet meer geven. O, en voor jouw geruststelling: dit is een spel wat we alleen hier spelen, tenzij we samen anders overeenkomen. Dus ik zal de anderen er niets over vertellen, daar hoef je echt niet bang voor te zijn". Een kwartiertje later trok ik de deur achter me dicht. Buiten scheen de zon volop. Ik voelde me onwezenlijk. Kon me al bijna niet meer voorstellen wat er binnen gebeurd was. De week erna kwamen we weer met zijn allen bij elkaar. Mark had een macquette gemaakt van de vrouwenpop. De buitenkant was van een soort kunststof. Blaasmachines zouden van binnenuit het geheel in vorm houden, de binnenwand zou zacht worden, uitdagen tot aanraken. In de eerste been zou de wand golven, zodat de projectie van Joost er als een massage uit zou gaan zien en bezoekers vanzelf naar de rompruimte van Morris geleid werden. Morris was er niet, maar Joost verzekerde dat hij goed bezig was, samen met Rolf en Alma. Die hadden trouwens met iedereen contact om in geluid en licht een sfeer neer te zetten. Marijke en Hanah ontvouwden hun plannen die met veel instemming en enthousiasme door de rest ontvangen werden. John was nog niet veel verder met zijn ideeen over een driedimensioneel schilderij, een soort panorama Mesdag, maar dan anders... Een paar dagen later ging ik weer bij Hanah langs. Ze deed niet open. Ik liet een briefje achter. "Meesteres, ik wil graag uw slaaf worden. Ik hoop dat u me wilt opleiden, want ik moet nog veel leren. L:" Twee dagen later kreeg ik een sms-je. "Ik verwacht je morgen stipt om 17 uur." Ik was er vijf minuten voor vijf, en liep vol verwachting de trappen op naar de zwarte ruimte. "Je bent te vroeg. Vijf uur is vijf uur." "Ja maar..." "Niks ja maar! Ga maar in de hoek staan. Benen uit elkaar, armen boven je hoofd. Naar de muur kijken!" Daar stond ik. Ik had geen flauw idee hoe lang ik zou moeten staan. Hoe lang de straf zou duren. Hanah kwam achter me staan en begon rustig tegen me te praten. "We moeten even wat spelregels afspreken. Zo lang we niets anders afspreken, ben ik hierbinnen je meesteres en doe je alles wat ik zeg zonder me tegen te spreken of te protesteren. Doe je dat toch, dan zal ik je straffen. Je voert mijn opdrachten zo goed mogelijk uit. Slaag je daar naar niet in, dan krijg je straf. Ik ben degene die uitmaakt of je geslaagd bent, je kunt tegen de uitslag niet in protest gaan. Doe je dat toch, dan zal ik je straffen. Je komt pas klaar als ik je daartoe toestemming geef. Niet eerder! Doe je dat toch, dan zal ik je straffen. Je komt precies op tijd. Niet te vroeg, niet te laat. Je zorgt dat je horloge precies gelijk loopt met de officiele klok. Kom je toch te vroeg of te laat, dan zal ik je straffen. Je zult me altijd gehoorzamen. Als ik je oproep via een sms-je dan ben je er binnen een half uur, tenzij je binnen vijf minuten nadat je het smsje hebt ontvangen, laat weten dat je niet kunt. Dan zorg je dat je er binnen tweee uur bent. Zo niet, dan zal ik je straffen zodra je er bent. Je zorgt dat ik weet wanneer je de stad uit bent, zodat ik je niet tevergeefs oproep. Doe je dat niet, dan zal ik je straffen zodra je hier weer bent. Ik zorg ervoor dat de straffen qua duur en heftigheid voor jou uit te houden zijn. Als ik daarin een grove inschattingsfout maak, is ‘handdoek' het woord waarmee je me kunt stoppen. Als je onterecht van deze mogelijkheid gebruik maakt, zal ik je straffen, maar voor die straf is ‘handdoek' geen escape. OK?" Ik was een beetje beduusd van wat er allemaal bij kwam kijken en wilde knikken als antwoord. Op het laatste moment herinnerde ik me dat ik een antwoord moest geven "Ja meesteres, ik heb het begrepen". "Goed zo, kleed je uit. In de hoek liggen de kleren voor je, trek die aan. Ik wil dat je voortaan in die kleren hier naartoe komt. Je mag er wat overheen aandoen als het koud is." In de hoek lag een leren tuigje, wat ik nieuwsgierig aantrok. Mijn borsten werden door de riempjes ondersteund, mijn kutje was vrij. Verder hoorden er hals-, enkel- en polsbanden bij met grote ringen. Ik deed alles aan en om en het bleek allemaal prima te passen. "Mooi, ik wil je eerst eens goed bekijken. Ga maar weer in de hoek staan." "Ja meesteres." "In de houding!" Vragend keek ik haar aan. "Ik weet niet wat u daarmee bedoelt, meesteres" "Benen wijd, armen omhoog". De meesteres kwam op mij af en maakte met een snelle beweging de ringen vast aan ogen die daarvoor in de muur bevestigd waren. "Als ik niets tegen je zeg, ga je hier staan, in deze houding. En als je hier staat, wil ik geen enkel geluid van je horen. Duidelijk?," "Ja meesteres" Hanah kwam op me aflopen. Ze bekeek me van een afstandje, kwam op me aflopen en kneep zonder enige waarschuwing hard in mijn tieten. Ik kon een kreet van pijn niet onderdukken. Ze keek me met licht gefronste wenkbrauwen aan. "Was ik niet duidelijk?" "Jawel meesteres, u was heel duidelijk" Weer kneep ze, nu in mijn andere tepel. Met de moed der wanhoop hield ik me in. "Goed zo, je bent een snelle leerling." Ik was blij met haar complimentje. Steeds harder kneep ze in mijn inmiddels keiharde knopjes. Ik kronkelde van pijn, maar gaf geen kik. Opeens realiseerde ik me dat ik de pijn langzaam maar zeker ging waarderen. Het wond me op, ik merkte dat ik steeds meer pijn kon verdragen en hoopte dat ze nog doorging.". "Zo, ik kan merken dat je het lekker begint te vinden. Laat dat dan maar eens zien aan de rest van de wereld". In een snelle beweging trok Hanah een van de gordijnen open, waarachter een groot raam schuil blijkt te gaan. Ook bij dat raam waren de nodige ringen. "Gezicht naar het raam!" Spontaan protesteerde ik. Haar ogen schoten vuur. "Ik heb je gezegd nooit te protesteren. Ga bij het raam staan. Nu!" Schoorvoetend deed ik wat mijn meesteres me opdroeg. Ik ging met mijn gezicht naar het raam staan en haakte de ogen van de banden vast. Zodra ik mijn positie had ingenomen kwam Hanah op mij af. "Je leek een goede leerling, slavin, maar nu was je toch ongehoorzaam. Ik zal je moeten straffen. Omdat je het nog moet leren, zijn het er nu maar tien. En omdat het er zo weinig zijn, wil ik geen enkel geluid horen. Hoor ik je wel, dan komen er vijf bij". Wat voelde ik me ongelukkig. Met mijn gezicht en mijn borsten plat tegen het raam. Dat op zich was al een enorme vernedering. Voor zover ik kon zien, was er niemand die naar me keek. Voor ik me helemaal kon realiseren wat een eventuele gluurder zou kunnen zien, hoorde ik hoe Hanah uithaalde. Ik zette mijn tanden op elkaar om geen geluid te geven. Het zweepje kwam gemeen hard op mijn billen neer. Ik voelde de scherpe pijn, maar gaf geen kik. Ook bij de volgende slagen, wist ik me in te houden. Opeens haalde Hanah feller uit. Ik kreunde zachtjes. "Ik heb je gewaarschuwd! Het zijn er nu nog steeds tien!" De slagen volgden elkaar op in een gestaag tempo. Opeens merkte ik, net als toen Hanah in mijn tepels kneep, dat de pijn en de vernedering me opwonden. Weer kreunde ik, maar nu veel meer van geilheid van van pijn. Mijn meesteres hoorde het verschil. "Zo, je bent niet alleen een ongehoorzaam slavinnetje, je bent ook nog geil. Dat belooft wat voor de volgende keren. Misschien was het voor nu ook wel genoeg". Zacht begon ze over mijn billen te aaien, het kietelde, zo subtiel was haar aanraking. Langzaam verkenden haar vingers mijn bilspleet en gleden door naar mijn geile kut. Ik kon niets doen, was nog steeds aan handen en voeten gebonden. Toen hoorde ik het vertrouwde gezoem van een vib, die ze in één beweging diep mijn kut instootte. Ik kreunde van geil genot. Ze bewoog de geile staaf op en neer. Ik had het niet meer. Ik hing in de handboeien en zakte door mijn knieën van heerlijke geilheid. Toen zag ik opeens aan de overkant iemand naar me kijken, maar ik was zo geil, dat het me alleen maar meer opwond. Ik voelde dat een orgasme niet lang meer op zich zou laten wachten. Opeens herinnerde ik de woorden van mijn meesteres. Ik mocht helemaal niet komen, ze had me nog geen toestemming gegeven. Met de moed der wanhoop probeerde ik mijn geilheid te dempen. Ik probeerde aan andere dingen te denken en begon van pure ellende een ingewikkelde som te bedenken en uit te rekenen. De spanning in mijn lijf nam wat af. Ik hoorde Hanah instemmend mompelen. "Goed zo, ik dacht even dat je zou komen, maar je hebt het geweldig tegen gehouden". Ik hoopte dat ze dit zo zou waarderen, dat ik alsnog mocht komen, maar dat was niet het geval. Ze pompte de geile trilstaaf nog een paar maal mijn kut in, maar toen ze merkte dat mijn orgasme ver weg bleef, trok ze hem terug. "Kom maar even bij. O, en de volgende keer, slavin, wil ik helemaal geen geluid meer horen. Niet bij pijn, maar ook niet bij genot." "Ja meesteres". Dat zou wel eens de aanleiding kunnen worden voor heel veel straf. Ik kreun onwillekeurig als ik geil ben, en aangezien ze prima wist, hoe ze dat moest bewerkstelligen, vreesde ik het ergste. Ik stond zeker een half uur in het raam zonder dat ze enige aandacht aan mij schonk. Plotseling stond ze achter me. "Zo, ben je nog steeds zo opgewonden?" "Nee meesteres". Ze maakte mijn handen en benen los en dwong me op handen en knieën op een verhoging in de kamer te gaan staan en deed me de halsband om. Ik voelde me enorm vernederd. Ik was niet meer dan een hondje voor haar. Een huisdier die totaal aan haar moest gehoorzamen. Dat was daarvoor ook al het geval, maar nu voelde ik het extra sterk. "Je weet zeker dat je niet meer opgewonden bent?" "Jawel." Zonder enige waarschuwing sloeg ze fel met haar hand op mijn billen. Ik kromp in elkaaar. "Ik heb je gezegd me altijd met meesteres aan te spreken". "Ja meesteres. Het spijt mij meesteres." "Je moet nog veel leren" Ze haalde haar vinger door mijn spleetje die nog veel natter was dan ik verwacht had. "Zooo, dus dat noem jij niet opgewonden!" Fel voegde ze eraan toe: "Je moet nooit tegen mij liegen!" en weer sloeg ze hard op mijn billen. Echt hard, Het deed zeer, ik voelde de tranen in mijn ogen springen. Mijn billen gloeiden na elke slag meer. Ze leek niet meer te stuiten. Ik begon zachtjes te huilen. Ik hoopte dat ze medelijden zou krijgen en zich in zou houden. Maar niets was minder waar. Het leek haar alleen maar aan te moedigen om harder te slaan. "Niets wil ik horen, heb ik gezegd. Niets!" Ik voelde me ontredderd, vernederd, dacht aan het stopwoord wat ik kon gebruiken. Was dit het moment? Waren we een grens overgegaan die voor mij onhoudbaar was? Wilde ik echt dat ze stopte? Toch veranderde er iets. Tussen het slaan door begon ze mijn billen zachtjes te aaien. De combinatie van de aanrakingen en de slagen ertussendoor wonden me op een vreemde manier op en opeens besefte ik dat ik wilde dat ze ermee doorging. Toen pakte ze haar zweepje en sloeg tussen mijn billen op mijn kut. Weer kon ik een kreet van pijn niet onderdrukken en weer ging ze daarna nog extra door. Maar ook nu wisselde ze haar slagen af met een tedere aanraking en toen de eerste schrik over de nieuwe pijn voorbij was, voelde ik mijn opwinding toenemen. Ik probeerde sneller in te grijpen om niet weer op het laatste moment een orgasme te hoeven tegen te houden, maar mijn meesteres was geraffineerd en maakte me bijna ongemerkt steeds geiler. Ik keek haar smekend aan, maar ze deed alsof ze het niet zag en ging rustig door met strelen. Ik probeerde mij uit alle macht te verzetten tegen het geile gevoel dat steeds meer macht over mijn lijf kreeg en hield met moeite mijn kreunen in. Plotseling hield ze op. Ze draait zich om "Zo, koel maar even af." Ze zette een bakje water voor me, zodat ik wat kon drinken. Weer voelde ik me vernederd, maar ik had ook dorst. Er zat niets anders op dan het water als een hondje op te slobberen. "Ik wil je niet horen, slavin!", hoorde ik de stem van mijn meesteres uit de andere hoek van de kamer. Zo zachtjes mogelijk probeerde ik het water te drinken, wat me maar ten dele lukte. Net toen ik de truc te pakken had, haalde ze de bak weg. "Genoeg! Je hebt gemorst! Lik de grond schoon!" Toen knapte er wat in me. "Ik heb hier genoeg van! Ik wil misschien een sexslavin zijn, maar ik ga je vloer niet aflikken. Ik ben niet helemaal gek. Ik heb er genoeg van, hoor je! Ik ga!" Rustig ging mijn meesteres voor me staan. "Je kunt niet gaan. We hebben een contract. Jij bent mijn slavin en je doet wat ik zeg! Je weigert een opdracht uit te voeren. Dat is het ergste wat een slavin kan doen. Daarop staat een heel zware straf. Ga op je rug op de tafel liggen. Nu!" Haar laatste woorden kwamen als een bevel en ik gehoorzaamde automatisch. Handig en snel bond Hanah mij aan de tafel vast. Ik kon mij nauwelijk verroeren. Ze pakte een zweepje en liet die zachtjes over mijn borsten glijden. Ik voelde hoe mijn zachte tepels in harde knopjes veranderden en vroeg mij ontspannen af of dit nou die straf was. Op dat moment haalde mijn meesteres uit en sloeg me de zweep voluit op de plekjes die zij daarvoor vertroeteld had De afwisseling van opwinden en straffen wond me langzaam op. Toen verlegde ze haar aandacht naar mijn kutje. Ook dat maakte ze heerlijk geil door de zachte slierten over mijn geile poes te trekken. Ik moest mij inhouden om niet te kreunen, want ik voelde mijn geilheid al weer snel opkomen. Dat moet Hanah gezien hebben, want weer haalde ze uit om mijn supergevoelige plek te geselen, waar ze die net nog had verwend. Ze bleef die twee heel onregelmatig afwisselen en juist die onregelmatigheid maakte dat ik steeds geiler werd. De pijn die de zweep teweeg bracht versterkte de geilheid van de zachte liefkozingen. Maar ook omgekeerd versterkten de liefkozingen de geilheid van het effect van de zweep. Ik kwam in een heel nieuwe wereld die werd gevormd door het gloeien van mijn lijf, de hitte van mijn kutje, de geselingen van de zweep en de geile krampen van mijn opkomend orgasme. Vaag hoorde ik dat mijn meesteres me een opdracht gaf, maar hij drong niet tot mij door. "O, als ik maar niet weer straf krijg", schoot er door mij heen.. Toen hoorde ik haar zeggen "Ohh, heerlijk geil slavinnetje,, geniet maar lekker, kom maar! Je hebt je kranig gehouden. Ik ben trots op mijn nieuwe aanwinst." Meer had ik niet nodig. Ik gaf mij helemaal over aan mijn geilheid en genoot voluit van het heerlijke gevoel wat mijn meesteres in me teweeg bracht. Ik voelde de geile krampen van mijn orgasme door mijn lijf schieten en kreunend liet ik die heerlijk over me komen. "Dank u, meesteres,". Ik wist niet zeker of ik mijn meesteres wel mag bedanken, maar ze had me zo heerlijk laten genieten... Ze glimlachte en zoende me zachtjes op mijn natte kutje, maar zei verder niets. Toen ik even later op de fiets zat, voelde ik mijn hele lijf heerlijk nagloeien. We hadden geen afspraak gemaakt, maar ik hoopte van harte dat ze me snel weer bij zich zou roepen. -einde deel 2- Hoe het Laila verder vergaat, kun je lezen in deel 3. Reacties zijn altijd welkom. klaartjeo@hotmail.com

De tentoonstelling - 2 - (vm:overige, 3849 words) [2/4] Toon alle delen
Auteur: klaartje	Toegevoegd: Sep 22 2005	Kijkers/Lezers: 6100/5004 [82%]	Waardering (deel): 7.50 (2 stemmen)
Laila is druk in de weer met de tentoonstelling. In deze aflevering verloopt met name haar bezoek aan Hanah heel anders dan zij voorzien had.

Dit is deel 2 van totaal 4 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel