hoofd menu   |   straight categorieën   |   auteurs   |   top verhalen   |   nieuwe verhalen   |   zoek   |   links   |   instellingen   |   opties voor auteurs

Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier!

Verloren Onschuld (mm:overige, 38540 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Nov 16 2002	Kijkers/Lezers: 13454/11472 [85%]	Waardering (verhaal): 9.33 (3 stemmen)
Woensdag 7 juni 1999 de dag die Jaap Bloemendael al tijdenlang is zijn hoofd heeft als de dag waarop ... breekt eindelijk aan. Maar als hij wakker wordt, is hij er helemaal niet meer zo zeker van dat hij vandaag ...

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal

moet je opschieten Jaap!" waarschuwde ze haar oudste zoon en het klonk 
alsof dit haar allerlaatste waarschuwing was. Met een duf gezicht stond 
hij op en onder het toeziend oog van zijn moeder haalde hij een 
handdoek en washand uit een kast om vervolgens naar de badkamer te 
lopen. Toen Jaap haar passeerde tikte ze hem tegen zijn achterste. 
"Mmmm, lekker kontje zeg," plaagde ze. 

"Maaaaammmmmmmmm," weeklaagde haar zoon. Lachend ging Lianne trap af.
"En we wachten niet op je met eten hoor!" In de hal viel het haar op 
hoe opmerkelijk rustig het was in de keuken. Meestal was het voor het 
ontbijt al behoorlijk rumoerig maar vandaag ...? Ze liep de keuken in 
en zag dat Marianne en Leon beiden verdiept waren in een gedeelte van 
de krant. Leon was gelukkig niet humeurig gebleven en had er zo te zien 
het beste van gemaakt. Waarschijnlijk had hij er het voordeel van 
ingezien om wat vroeger uit bed te komen want nu kon hij rustig de 
sportpagina's van de krant doornemen voor hij naar school ging. 
Plagerig haalde ze een hand door zijn keurig rechtop gezette spikes. 

"Maaaaaaammmmmmm," schreeuwde de twaalfjarige als een mager speenvarken,
"je verruïneert mijn hele kapsel!" 

"En ben je dan niet meer aantrekkelijk genoeg voor de meisjes in je
klas? Maak je dan niet meer de blits? Heb je dan geen sex-appeal meer?" 
Wijselijk genoeg liet Leon het geplaag van zijn twee jaar oudere zus 
over zijn kant gaan. Hij leert het nog wel eens dacht Lianne. Leon was 
hun jongste en qua intelligentie een heel slimme jongen. Hij had de 
basisschool in 7 jaar afgerond en was dus, gezien zijn leeftijd, een 
jaar te vroeg in het voortgezet onderwijs terechtgekomen. Hij hield 
zich daar, ondanks dat hij een stuk kleiner was dan de andere 
leerlingen, uitstekend. Haalde prima cijfers en ... dat moest hem 
nagegeven worden, was al met vier protocollen thuisgekomen dit jaar. 
Maar, en dat was zijn zwakke punt altijd al geweest en nog steeds, het 
gesar van zijn zus kon hij maar moeilijk verkroppen. Meestal sprong hij 
er meteen bovenop en moest dan altijd het onderspit delven tenzij zijn 
broer hem te hulp schoot. De jongens sloten dan de gelederen tegen 
Marianne en het ‘verenigd jongensfront' kwam dan bijna altijd door de 
grote feitenkennis en redeneertechnieken van Jaap als winnaar uit de 
bus. 

"Ik denk dat we maar moeten gaan eten," zei Lianne toen ze zich aan
tafel had gezet. 

"Maar Jaap is er nog niet," luidde de reactie uit twee monden. 

"Nee! Heel ongewoon voor Jaap maar hij is er nog niet. Ik denk dat
opschieten vandaag niet in zijn woordenboek voorkomt maar ik wil niet 
dat jullie door zijn toedoen te laat op school komen. Jullie verzamelen 
protocollen genoeg met z'n tweeën daar hoeft er vandaag niet een 
bijkomen voor ‘te laat komen'." Haar kroost verstomde en vouwde de 
handen net als zij deed. Na een kort gebrek vielen ze aan op het eten. 
Marianne had zoals gewoonlijk haar mond continue open en dat niet 
alleen om te eten. Al duizenden keren hadden Lianne en haar man haar 
gezegd dat ze niet met de volle mond mocht praten maar het bleek gewoon 
niet door te dringen. Net zoals ze die andere onhebbelijke gewoonte 
maar niet af kon leren om steeds met haar handen in haar haar te zitten 
tijdens het eten. Jan, haar man, vond dat een vreselijke gewoonte en 
ergerde zich er vaak blauw aan. Een ding was verboden aan de 
ochtendtafel en dat was de krant lezen tijdens het eten. Toen Lianne 
zag dat Leon af en toe zijn ogen toch over het nieuwsblad liet glijden, 
liet ze hem. Vandaag maar even niet, dacht ze. 

Jaap opende de deur van de douchecabine en stapte naar binnen. Alvorens
de kraan open te draaien, controleerde hij hoe de thermostaat was 
afgesteld. Het water plensde over hem heen en deed de jongen des te 
meer beseffen dat hij bij bewustzijn was en dat deze dag niet meer te 
ontlopen viel. Zijn handen met daarin wat douchegel gleden over zijn 
lijf en een enkele aanraking deed zijn jongeheer tot volle wasdom 
komen. Bij het wakker worden in alle vroegte was het ding ook al stijf 
geweest en nu wachtte het op de dagelijkse routine. Manipulerende 
handen zouden tot een zaadlozing leiden maar vandaag ... vandaag niet. 
Bewust trok hij zijn handen terug en draaide de thermostaat op koud. 
IJskoud water plensde over hem heen en de erectie verdween als sneeuw 
voor de zon. Een vlugge blik in de spiegel deed hem schrikken. Dikke 
blauwe wallen lagen onder zijn ogen en ondanks het feit dat hij al 
aardig gebruind was, zag hij behoorlijk bleek. Met zijn handdoek in de 
hand liep hij terug naar zijn slaapkamer. Daar droogde hij zich af en 
deed er daarna tijden over om te besluiten wat er vandaag aangetrokken 
zou moeten worden. Uiteindelijk pakte hij een short, een paar witte 
sokken (sokken in een andere kleur had hij niet eens), een donkerblauwe 
spijkerbroek met vale plekken en een rood geruit overhemd. Uiterst kalm 
begon de jongen met het aankleden. Het lawaai van beneden was 
oorverdovend en hij vroeg zich af hoe het zijn vader elke dag lukte om 
daar door heen te slapen. Of hij moest echt vreselijk moe zijn of 
dopjes in zijn oren hebben. 

"Jeeeezzzzz, zeg wat zie jij eruit?" zei Marianne met volle mond en
grote ogen op haar broer gericht toen deze de keuken binnenkwam. 

"Kijk naar jezelf," kaatste Jaap terug en liet zich op een stoel
neervallen. 

"Jongens ...," verzuchtte Lianne. "Ik weet niet of je naar buiten
gekeken hebt Jaap maar het is prachtig weer!" 

"Nou?" 

"Waarom doe je dan niet een korte broek aan naar school?" 

"Gewoon!" Een vreemde rare reactie voor haar zoon die anders nooit een
twistgesprek uit de weg ging maar in elk geval altijd in meer dan een 
enkel woord zou aangeven waarom hij iets vond. 

"Of ben je soms bang dat de meisjes naar je mooie, blote benen kijken,"
sprak Marianne  plagerig. Op samenzweerderige toon begonnen moeder en 
dochter tegelijkertijd te grinniken. 

"Heb je dat ook wel eens gemerkt dat alle meisjes langs de lijn steeds
naar zijn benen kijken bij de voetbal?" zei ze tegen Marianne. Deze 
knikte hevig. 

"Tjonge, tjonge," zuchtte Leon, "die wijven hier in huis zijn ook
compleet oversekst. Nu hebben ze het weer over mooie, blote 
jongensbenen. Vanmorgen kon ze weer niet van mijn achterste afblijven." 


"Ik niet hoor!" reageerde Marianne prompt. 

"Heb jij daar nou ook steeds last van dat ze aan je zit," zei Leon
terwijl zijn blik op zijn broer ‘help' riep. 

"Ach, hou toch je mond." Weer zo'n vreemde reactie en Lianne merkte dat
niet alleen zij maar ook de andere kinderen Jaap vol verbazing 
aanstaarden. Jaap voelde die starende blikken ook. "Wat is er nou? Laat 
me toch me rust!" Hij pakte een boterham en begon deze te smeren. 
Daarna vouwde hij zijn handen en bleef langer dan anders stil. Zou hij 
echt iets te bidden hebben? Vroeg Lianne zich af. Hij opende de ogen en 
trok de krant voor zich op. Meteen zag Lianne de reactie van Leon en 
Marianne maar met een handgebaar gaf ze hen aan geen commentaar te 
geven. En zondermeer bleven ze stil, zouden zij het vreemde in Jaap ook 
gemerkt hebben? . Marianne en Leon waren klaar met eten en denderden de 
trap op om hun tanden te gaan poetsen in de badkamer. 

"Jaap, je moet wel dooreten hoor anders mis je straks je groep." 

"Ik kan heus wel een keer alleen naar school rijden," antwoordde hij
zijn moeder. 

"Oké ik zeg al niets meer. Je zult mij niet horen." Lianne pakte het
bestek en de borden luidruchtig op omdat ze zich geërgerd voelde. Wat 
was er met hem aan de hand! Hij reageerde zo anders dan anders en het 
leek alsof hij zich helemaal in zichzelf terugtrok! Nu at hij ook al 
bijna niets en die krant, die las hij volgens haar ook niet echt het 
was meer een muur die hij voor zich had opgetrokken om alleen gelaten 
te worden. Marianne ging als altijd als eerste weg. Ze zou veel te 
vroeg op school aankomen maar Lianne wist heel goed hoe meisjes van die 
leeftijd hun tijd samen doorbrachten. Een kus een groet en daar ging 
ze. Leon speelde eerst nog even een spelletje op zijn game boy maar om 
vijf voor acht ging ook hij, na zijn moeder een kus gegeven te hebben, 
de deur uit. En Jaap zat daar maar als een zombie aan tafel. Het bord 
met nog een halve boterham had hij van zich afgeschoven en in de krant 
was hij nog geen pagina verder gekomen. Ze  begon zich steeds meer te 
ergeren. Haar handen maalden door de afwasbak maar waren niet echt bij 
hetgeen ze aan het doen was. 

"En nou is het uit!" schreeuwde Lianne ineens. "Ga naar boven poets je
tanden en maak dat je wegkomt! Ik heb er geen zin meer in Jaap. Als jij 
bewust te laat op school wilt komen, pik ik dat niet. Van jou heb ik 
nog nooit een protocolbrief hier thuis gezien en laten we dat 
alsjeblieft zo houden!" Verbaasd liet haar zoon de krant zakken maar 
kwam toch in de benen. 

"Sorry mam," mompelde hij en ging naar boven. Meteen had ze spijt van
haar reactie. Zo had ze het niet bedoeld maar ze had iets moeten doen 
om hem tot actie te manen. Die opmerking over de protocolbrief was 
gemeen. Jaap was nog nooit met één opmerking van school thuisgekomen. 
Nog nooit had hij gespijbeld, nog nooit was hij te laat gekomen of uit 
de les gestuurd. Nee, daarvoor zou ze zich moeten verontschuldigen. 
Maar wat was er in Godsnaam met hem aan de hand? Enkele minuten later 
kwam hij met zijn rugtas op zijn rug weer beneden. 

"Doei ma." 

"Sinds wanneer krijgt je moeder geen kus meer als je weggaat?" 

"Ma, het spijt me. Sorry!"  zei Jaap. 

"Het spijt mij ook dat ik zo tegen je geschreeuwd heb. Ik bedoelde het
niet zo maar ik weet gewoon niet wat er met je is de laatste dagen. Al 
een dag of wat ben je zo verschrikkelijk afwezig en vandaag, vandaag is 
het helemaal erg. Wat heb je toch?" 

"Laat me maar even mam, het komt wel goed. Alsjeblieft?" Ze wist dat ze
hem los moest laten als hij dat wilde en in een hopeloos gebaar liet ze 
haar handen langs haar zij vallen. 

"Ik vertrouw erop dat het goed komt, Jaap." Ze leende hem haar wang
waarop hij een kus drukte en toen was hij verdwenen. Starend bleef 
Lianne de tuin inkijken. Ongelofelijk! Altijd had ze geweten wat er in 
haar kuikens omging en nu, nu ineens had ze het gevoel dat bij haar 
oudste niet meer te hebben. Was dit het begin van de onthechting 
waarover ze gelezen had? Als dit het was dan wist ze zeker dat het geen 
prettig gevoel was. Wist ze zeker dat ze er vreselijke moeite mee zou 
krijgen. Of? Of was haar zoon aan de drugs? Stemmingsverandering werd 
vaak genoemd als een van de symptomen van drugsgebruik. Niets ziend 
bleef ze over de door haar aangelegde tuin kijken tot Jaap ineens weer 
in haar beeld verscheen. Hollend kwam de jongen de tuin in. Zijn fiets 
had hij waarschijnlijk aan de weg laten staan. "Ben je iets vergeten?" 

"Ja," antwoordde hij en rende het huis in. In enkele tellen was hij weer
terug en intussen had Lianne ook gezien dat hij zijn broodtrommel, fles 
met drinken en appel had laten liggen. Voor hij langs haar heen het 
huis weer uit kon sprinten, duwde ze hem dit in zijn handen. "Shit," 
reageerde hij. "Had ik ook dat vergeten?" Ze knikte. 

"Jaap, zorg er alsjeblieft voor dat je vanavond heelhuids thuis komt,"
zei ze hem op een bezorgde toon. 

"Doei ma." En hij rende de tuin uit. Ze zuchtte eens diep en opnieuw
kwamen allerlei gedachten haar hoofd binnengevolgen. Wat moest ze doen? 
Moest ze iets doen? Of moest ze hem maar gewoon zijn gang laten gaan? 
Maar zien wat ervan kwam? Ineens voelde ze de aanwezigheid van haar 
man. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte zich dicht tegen haar 
aan. Ze voelde zijn vitaliteit en snoof zijn geur op. Oh wat voelde dat 
vreselijk goed. Zijn strakke lijf tegen het hare. Die sterke armen om 
haar heen. Ze genoot van zijn aanwezigheid en was blij dat hij na die 
vreselijke ziekte van twee jaar geleden er weer helemaal bovenop 
gekomen was. Een in de vakantie opgelopen virusinfectie had hem toen op 
het randje van de dood gebracht maar gelukkig was hij er goed 
doorgekomen en had hij zich daarna weer snel hersteld. 

"Goedemorgen schat, ik heb je gemist." 

"Goedemorgen lieverd, ik jou ook." 

"Hebben ze je vanmorgen veel problemen bezorgd?" Lianne knikte. "Zeg wie
het was en ik maak het kind een kopje kleiner voor je," grapte hij. 

"Als ik het zeg, zul je me niet geloven." Ze draaide zich in zijn armen
om en legde haar hoofd tegen zijn mooi behaarde borst. 

"Nou zeg het dan maar." 

"Jaap." 

"Wat? Jaap?" 

"Zie je wel, ik zei toch al dat je het niet zou kunnen geloven." Hij
keek haar met een ernstige blik aan. 

"Wil je er over praten?" Ze knikte. Dit was haar man. Toen hij zijn
armen om haar heen had geslagen, had ze duidelijk gevoeld dat hij 
eigenlijk voor iets anders was gekomen. Al heel lang was het haar 
gewoonte om zodra de kinderen naar school waren bij hem in bed te 
kruipen. Meestal hadden ze dan de tijd voor ongestoorde intimiteit. 's 
Avonds was Jan meestal pas laat klaar met zijn werk en kwam het er 
gewoon niet van maar 's morgens hadden ze alle tijd om volop van elkaar 
te genieten. En aan zijn stijve tegen haar billen had ze gemerkt dat 
hij daarvoor eigenlijk naar beneden was gekomen. Maar, en dat sierde 
hem, nu ze aangaf te willen praten, maakte hij ook daarvoor ruimte. Ook 
dat was een intimiteit die in de jaren tussen hen gegroeid was. Ze 
waren al ruim 16 jaar met elkaar getrouwd en Lianne had nog steeds het 
gevoel dat haar verliefdheid even groot was als op de allereerste 
moment dat ze liefde voor hem gevoeld had. In de brugklas hadden ze 
elkaar op twaalfjarige leeftijd ontmoet en meteen was er een band 
geweest. Die band was steeds sterker geworden en toen ze vijftien was, 
had Lianne gevoeld dat er meer tussen hen was dan alleen meer 
vriendschap. Toen ze wist dat ook hij veel voor haar voelde, hadden ze 
voor het eerst seks met elkaar gehad. Steviger en steviger werd hun 
band en ze konden gewoon niet meer zonder elkaar. Een keer, toen Jan 
geen condooms bij zich had gehad, hadden ze het onveilig gedaan. Lang 
hadden ze getwijfeld of ze het zouden doen maar de liefde - en niet de 
lust - voor elkaar was zo groot dat ze besloten toch seks met elkaar te 
hebben en dat had geleid tot de verwekking van Jaap. Natuurlijk was de 
schrik eerst groot geweest toen Lianne gemerkt had dat ze in 
verwachting was maar Jan was heel nuchter gebleven en had doodleuk 
gezegd: "Dan moeten me nu maar gaan trouwen. Dat was er toch wel van 
gekomen." De groei van Jaap in haar had hun bepaald niet uiteen 
gedreven maar hun band nog inniger gemaakt. Wetend dat het kind dat in 
haar groeide een product van pure liefde was, waren ze nog meer van 
elkaar gaan houden. En de liefde, die kwam bij hen nog steeds op de 
eerste plaats. "Zal ik vast koffie gaan zetten dan?" vroeg Jan. 

"Nu al, het is nog maar net halfnegen?" Ze zag de blik op zijn gezicht
van ‘nou en?' en stemde toe. Lianne liep naar de woonkamer toe en ging 
op de bank zitten terwijl Jan de koffie zette. Een paar minuten later 
kwam hij met twee volgeschonken mokken terug. Hij ging in de hoek van 
de bank zitten en trok zijn vrouw dicht tegen zich aan. 

"Oké ik ben er klaar voor." 

"Het is gewoon allemaal zo raar met Jaap. Al dagenlang is hij niet
helemaal zichzelf. Eerst had ik het niet zo gemerkt maar Marianne 
maakte me er opmerkzaam op. Ze had hem vorige week vrijdag op school 
gezocht omdat ze haar portemonnee thuis had laten liggen en wilde dus 
wat geld van hem lenen. In de pauze ging ze naar hem op zoek maar bij 
zijn vrienden was hij niet. Hij was naar de bieb had hij hen verteld. 
Marianne dus naar de bieb maar ook daar was hij niet. Toen ze bijna het 
zoeken wilde opgeven, had ze hem ineens gezien. Hij zat helemaal alleen 
op een bankje ergens aan de rand van het plein. Een plekje bijna geheel 
afgesloten door bomen en struiken zo dat haast niemand hem kon zien. 
Een tijd lang had ze naar hem gekeken en gemerkt hoe intriest hij had 
gekeken. Ik vertelde haar dat ze hem er niet naar moest vragen en 
gelukkig heeft ze dat ook niet gedaan. In het weekend had hij 
waarschijnlijk afleiding genoeg en kon ik niets merken van vreemd 
gedrag maar maandag wel. Hij was gewoon afwezig. Er niet helemaal bij. 
Gisteren precies hetzelfde maar vandaag spande de kroon." Langzaam en 
goed haar woorden overwegend vertelde ze haar man de gebeurtenissen van 
die ochtend. Toen ze na een kwartier ongeveer stil hield, keek ze Jan 
vragend aan. "En nu vraag ik me af wat er aan de hand is. Is het gewoon 
een puberteitsfase waar hij door heen moet? Is het het begin van de 
zogenaamde onthechting of is er iets anders aan de hand? Ik maak me 
echt bezorgd om hem. Vanmorgen merkte ik ook die trieste blik in zijn 
ogen op. Ik probeerde hem aan het praten te krijgen maar hij wees het 
gewoon af en tot overmaat van ramp werd ik nog boos op hem ook." 

"Kan hij niet gewoon ziek zijn? Hij zei je vanmorgen toch dat hij zich
niet echt lekker voelde?" 

"Als een van mijn kinderen ziek is Jan dan weet ik dat heus wel. Ik trek
al zoveel jaren met hen op dat ik precies weet als ze echt iets 
mankeren." 

"Ik denk dat het goed is dat we het gewoon even op z'n beloop laten.
Laten we hem vooral niet onder druk zetten. Misschien wil hij gewoon 
even met rust gelaten worden daar heeft iedereen wel eens behoefte 
aan." 

"Maar ..." 

"Geef hem de tijd Lianne. Als dit een puberteits- of een
onthechtingsfase is dan zullen we dat moeten accepteren." 

"Maar stel je voor dat hij aan de drugs is. Dan krijg je ook last van
stemmingswisselingen." 

"Ik kan me niet voorstellen dat hij aan de drugs is. Waar moet hij
trouwens het geld vandaan halen. Zoveel zakgeld krijgt hij nou ook weer 
niet van ons." 

"Zijn spaargeld misschien?" 

"Dan zouden we het moeten gaan controleren." 

"Kunnen we dat maken?" vroeg ze hem. 

"Ja. Als je werkelijk bang bent dat dat het is, moeten we dat gaan
doen." Beiden stonden ze op en liepen achter elkaar aan naar boven. 

-2- Met de versnelling in de hoogste stand en inspanning van al zijn
krachten had Jaap de afstand naar zijn school in supersnelle tijd 
afgelegd. Nog voor de bel ging, zette hij zijn fiets in het fietsenhok 
neer. Maar toen ineens leek hem alle moed weer in de schoenen te 
zakken. Ineens was het denken er weer. Het denken dat hij tijdens de 
inspanning geen plaats had gegund duwde zich nu weer prominent op de 
voorgrond. Hij werd er moedeloos van en sjokte naar zijn vrienden toe. 

"Hé ben je daar eindelijk," werd hij verwelkomd. 

"Je zus zei dat je de bokkenpruik ophad, laat eens even controleren," en
David sloeg een arm om zijn nek heen en trok hem speels aan zijn haren. 
"Nee, geen pruik. Wat mankeert je vandaag man? Je bent nooit zo laat?" 

"Wil je soms van je brave imago af?" vroeg Simon. De bel ging en Jaap
prees zich gelukkig dat hij geen antwoorden hoefde te geven. Een stoet 
leerlingen verplaatste zich van het plein de school in en er werd, 
zoals gebruikelijk, flink geduwd en getrokken. Daarna was het voor Jaap 
en zijn klasgenoten vier trappen op naar de tweede verdieping, lokaal 
212. Mevrouw Snoeken hun wiskundelerares stond reeds op hen te wachten. 
Na de tweede bel sloot ze de deur en een ieder die een dichte deur 
tegenkwam, wist dat hij of zij eerst een ‘te laat briefje' zou moeten 
ophalen. Drie keer te laat betekende automatisch straf. Jaap zat naast 
Sander zijn beste kameraad. Hij kende hem al vanaf de box. In die tijd 
hadden ze naast elkaar in Hoogeveen gewoond en hun ouders konden toen 
en nu nog steeds heel goed met elkaar overweg. Samen waren ze daarna 
naar de peuterspeelzaal gegaan en daarna naar groep 1 van de 
basisschool. Toen de jongens in groep drie hadden gezeten, waren 
Sanders ouders buiten Hoogeveen gaan wonen maar Sander bleef gelukkig 
op dezelfde school. Ook waren ze beiden lid van dezelfde voetbalclub en 
naast al die gezamenlijke dingen trokken ze ook heel veel met elkaar 
op. Ze waren echte vrienden. Mevrouw Snoeken behandelde een nieuw 
onderwerp dat volgens haar eigen woorden erg belangrijk was voor het 
examen van het volgende jaar. Jaap vond haar een uitstekende lerares en 
mocht haar graag. Ze wist je altijd te boeien zelfs als de lesstof saai 
was maar vandaag ... vandaag niet. Al snel dwaalde de aandacht van Jaap 
af en kwamen al die vervelende gedachten weer naar boven. Moest hij het 
eigenlijk wel vertellen? Zou het niet veel beter zijn om gewoon zijn 
mond te houden en af te wachten? 

"Jaap, zou je heel misschien ook op kunnen letten? Het gebeurt hier en
niet buiten hoor!" Jaap mompelde een verontschuldiging en Sander 
stootte hem aan. 

"Wat heb je man? Waarom ben je afgeleid?" 

"Sander, alsjeblieft! Ik wil verder met mijn les. Mag ik misschien?" 

"Natuurlijk mevrouw. Het spijt me." De lerares begon weer te praten en
af en toe schreef ze het een en ander op het bord. Jaap deed zijn 
uiterste best om er bij te blijven maar al die gedachten kwamen zowat 
zijn oren uit. Zijn hoofd begon pijn te doen en ook zijn maag speelde 
weer op. Waarom had hij dan ook zo weinig gegeten? Maar ja, hij had 
echt niets meer naar binnen kunnen krijgen! En zo dwaalde hij langzaam 
weer af van hetgeen waarnaar hij had moeten luisteren. 

"Jaap Bloemendael! Misschien, heel misschien is hetgeen ik te vertellen
heb ook belangrijk voor jou dus ...?" Jaap slaakte een putdiepe zucht. 
Opnieuw kreeg hij een por van Sander en de blik die hij hem toewierp 
was overduidelijk. Jaap wendde zijn gezicht af en nam zich opnieuw voor 
om zijn aandacht bij de les te houden. De schreeuw die hem deed 
opschrikken, maakte hem duidelijk dat hij opnieuw was weggezonken in 
die vreselijke gedachten van hem. 

"Jaap, kom maar een briefje halen en ga maar kijken hoe mooi het
uitzicht vanuit lokaal 121 is."  Jaap stond op, veegde de spullen van 
zijn tafeltje in zijn rugzak, pakte deze op en liep sloom in de 
richting van het bureau van mevrouw Snoeken. Hij nam het protocol van 
haar aan. 

"Sorry mevrouw. Het spijt me echt." 

"Ik geloof je meteen Jaap maar daar heb ik nu even niets aan." Hij
begreep het volkomen en liep de klas uit, de gang op en naar het 
trappenhuis toe. Een verdieping lager was lokaal 121. Een lokaal waar 
je in de regel beter niet kon komen alhoewel ook nu de deur uitnodigend 
open stond. In dit lokaal was altijd een van de leerjaarcoördinatoren 
aanwezig. Bij toerbeurt hielden zij hier toezicht op uit de les 
gestuurde leerlingen en verder behandelden zij ook de aanvragen voor 
bijzonder verlof voor bijvoorbeeld bezoeken aan tandartsen en 
dergelijke bij. Jaap liep het lokaal binnen en zag dat er verder geen 
‘stoute leerlingen' waren. 

"Hé Jaap," werd hij begroet. "Kom je iets afgeven?" 

"Ja, zo zou je het ook kunnen noemen," reageerde Jaap op een droge
manier. Hij haalde het protocol uit zijn broekzak en legde dat bij 
meneer Meijer op het bureau. 

"Wat? Een protocol? En dat van jou?" Met grote vraagtekens op zijn
gezicht keek de coördinator Jaap aan. 

"Ja. Kan er ook niets aan doen." Meijer raadpleegde zijn computer. 

"Je bent hier nu al vier jaar op school en dit is je allereerste
protocol man! Wat heb je uitgespookt? Ga zitten!" Jaap ging zitten op 
de stoel naast het bureau en vertelde wat er gebeurd was. "Ai! En dat 
bij mevrouw Snoeken. Weet je dat wij hier haast nooit leerlingen 
krijgen die er bij haar uitgestuurd zijn?" 

"Het ligt ook echt niet aan haar hoor. Het is gewoon mijn eigen fout. Ik
ben er niet helemaal bij vandaag." 

"Heb je problemen of zo dan?" Jaap keek de man aan en overdacht heel
even de mogelijkheid om er met hem over te praten. Meneer Meijer moest 
het haast gemerkt hebben want hij ging snel verder. "Je weet dat je 
altijd met mij kunt praten hè?" Jaap knikte. "Praten kan soms heel 
effectief zijn. Weet je nog wel toen je vader twee jaar geleden zo ziek 
was. Toen ben je ook bij mij wezen praten en vertelde je mij dat je dat 
heel veel goed had gedaan." 

"Dat deed het ook meneer, echt!" 

"Maar nu wil je niet praten?" Jaap schudde het hoofd. Nee, niet met
Meijer. "Oké je weet de regels wel denk ik." Jaap knikte. Natuurlijk 
kende hij de regels. Hij zou tot het eind van de reguliere lestijd hier 
moeten blijven en zou dan een brief meekrijgen voor zijn ouders. Op die 
brief stond meteen ook de straf aangegeven en die was in de regel 1 uur 
terugkomen. Jaap zocht een plaatsje bij het raam uit en keek naar 
buiten. Meteen was hij weer weg. Zijn hoofd bonkte en de spieren in 
zijn nek begonnen pijnlijk te worden en die verdomde maagpijn werd 
steeds heviger. De bel verloste hem uit die steeds vervelender wordende 
gedachtespinsels en moeizaam kwam hij in beweging. Meijer overhandigde 
hem de brief maar liet die niet meteen los. 

"Volgens mij heb je grote problemen Jaap. Het spijt me maar ik heb je
lang in de gaten gehouden en you've got serious troubles kid!" Jaap 
sloeg zijn ogen neer. 

"Ik moet naar mijn les meneer." Meijer liet de brief los en gaf hem nog
de mededeling mee dat hij de brief niet moest vergeten af te geven en 
dat hij vanavond naar huis zou bellen om te controleren of de brief 
afgegeven was: standaardprocedure. 

"Hé Bloemendael," begon Simon toch hij bij het lokaal aankwam waar ze
Nederlands hadden, "je bent echt van plan om je imago te verbeteren 
hé." 

"Ach, hou toch je kop Simon," beet Jaap van zich af. "Je weet er
helemaal niets van dus bemoei je er ook niet mee." Gut, wat zouden ze 
nou wel weer niet van hem denken. Nooit, nog nooit had hij zo tegen hen 
gepraat en nu ... De tranen sprongen hem haast in de ogen maar hij zou 
niet gaan janken. Zeker niet janken! Gelukkig was de leraar op tijd en 
konden ze meteen het lokaal in. Sander begon tegen hem te praten maar 
ook die wees Jaap op zijn plaats. "Nee, ik heb niets. Dus laat me met 
rust. Dat is het enige dat ik wil!" De les begon en het was ontzettend 
moeilijk voor Jaap om zich te concentreren. De man las een oervervelend 
verhaal voor en hij was heus niet de enige wiens gedachten afdwaalden 
maar hij was toevallig wel degene die door een onverwachte armbeweging 
zijn etui van het tafeltje stootte. 

"Donder je maar op Bloemendael. Maak maar dat je wegkomt!" Woest sprong
Jaap op dit keer liep hij met grote stappen naar voren. Hij rukte het 
protocol zowat uit de handen van de leraar en sloeg de deur met een 
klap achter zich dicht. Verdomme, verdomme, verdomme, vloekte hij. In 
de hal schopte hij keihard tegen een van de klapdeuren. Met grote 
moeite wist hij zich enigszins te kalmeren en liep toen 
doodgemoedereerd naar lokaal 121. 

"Niet alweer hè Jaap?" 

"Ja alweer! En u hoeft me helemaal niets meer uit te leggen. Ik ken de
regels en NEE ik wil niet praten." Het smeet het protocol op het bureau 
van meneer Meijer neer en ging achter in het lokaal zitten. Hij legde 
zijn hoofd op het tafelblad neer en bedekte het met zijn armen. 
Helemaal weg wilde hij. Helemaal nergens meer zijn. De tranen begonnen 
langzaam te komen. De tranen die hij niet gewild had. Verdomme! Waarom 
kwamen ze dan toch? Wilde dan helemaal niets gaan zoals hij het wilde? 
Hij hoorde hoe een stoel naast de zijne geschoven werd en ineens was er 
die arm om hem heen. De arm trok hem tegen zich aan en Jaap gaf zich 
over. Hij huilde onbedaarlijk. Na een paar minuten stopte hij snikkend. 
"Sorry meneer, dit had ik niet zo bedoeld." 

"Ook dit kan helpen Jaap. Als je dan niet wilt praten, heeft dit je
misschien iets opgelucht." 

"Dank u meneer." 

"Weet je zeker dat je niet wilt praten?" 

"Ik wil heel graag praten meneer maar niet met u. Eerst met mijn ouders
en later, later mag u het misschien ook wel weten." 

"En wanneer ga je met ze praten? Want ik heb het idee dat je dit niet
lang meer vol kunt houden. Je gaat er met de minuut slechter uitzien 
jongen." 

"Vanavond meneer en daarom ben ik zo bang." 

"Bang voor je ouders?" 

"Nee, niet echt bang voor hen maar wel voor hun reactie. Ik weet niet
hoe ze erop zullen reageren." Even hield hij zijn mond en veegde met 
zijn mouwen de tranen uit zijn ogen. "Hoe kun je nou weten hoe je 
ouders zullen reageren als jij hun vertelt dat ..." 

"Heb vertrouwen in ze jongen. Ouders kunnen heel wat aan en ik weet een
beetje uit wat voor nest je komt en echt geloof me ik heb het idee dat 
je het te donker inziet." 

"Maar het is zoiets verschrikkelijks ..." 

"Weet je zeker dat je het niet overschat?" 

"Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ze het niet vreselijk zullen
vinden. Het is zo in strijd met alles." De bel maakte een eind aan hun 
gesprek. 

"Het is pauze maar denk je niet dat het beter is om naar huis te gaan?" 

"Nee, dan ga ik misschien nog meer denken. Ik moet proberen bezig te
blijven." Meijer stond op en Jaap ook. "Mag ik een nieuwe protocolbrief 
van u?" 

"Ik denk niet dat we dat moeten doen. Doe mij die eerste maar terug. Ik
geloof dat hier sprake is van iets waarvoor wij als opvoeders geen 
straf moeten gaan geven. Maar beloof me een ding!" 

"En dat is?" 

"Stel het gesprek van vanavond niet uit Jaap want dat zou niet goed voor
je zijn! Ik hoop voor je dat alles meer dan 100 procent meevalt en dat 
je vrijdagochtend, morgen hebben jullie immers vrij, als je het eerste 
uur van mij les hebt met een brede glimlach mijn lokaal binnen komt 
zetten." 

Sander wachtte bij het begin van de kantine op Jaap en zag hem maar
steeds niet komen. Waar blijft die knakker nou toch, dacht hij. Hij 
rekte zich zo ver mogelijk uit om over de mensenmassa heen te kijken en 
eindelijk, heel in de verte, zag hij zijn kameraad aankomen. Wachten 
kon hij niet meer en dus waagde hij het om tegen de menigte in te 
lopen. Met flink wat ellebogenwerk lukte het hem aardig en toen hij 
vlak voor Jaap stond, schrok hij zich naar. 

"Maar man, wat zie jij eruit?" 

"Ik voel me niet goed." 

"Nee, dat kan ik me begrijpen. Als ik er zo uitzag ..." Sander slikte de
woorden die hij had willen zeggen in omdat hij begreep dat Jaap niet 
zat te wachten op een van zijn grapjes. "Waar heb je last van?" 

"Je kunt beter vragen waar ik geen last van heb. Mijn kop staat op
barsten, mijn maag doet zeer en ook al mijn spieren zijn pijnlijk." 

"Griep?" 

"Nee, ik denk het niet." Gezamenlijk liepen ze naar de kantine waar de
andere jongens van de klas plaatsen voor hen vrijgehouden hadden. Het 
tumult rond Jaap bleef aanhouden omdat iedereen zich met zijn slechte 
conditie begon te bemoeien. Sander vroeg hij of hij wel voldoende had 
gegeten die ochtend en toen Jaap vertelde dat hij niets door zijn keel 
had kunnen krijgen, maakte Sander Jaaps tas open en vond hij zijn 
appel. 

"Hier probeer dit dan op te eten tenminste." Manmoedig nam Jaap een hap
en begon te kauwen. Hij slikte de eerste stukken door en voelde hoe 
zijn maag begon op te spelen. Toch nam hij nog een hap en nog een. 
Ineens sprong hij overeind en rende weg. "Pas op onze tassen," riep 
Sander en rende hem achterna. Sander wist precies waar Jaap heen rende 
en kwam maar eventjes na hem de toiletruimte binnen. "Jaap! Waar ben 
je?" riep hij. Hij hoorde gebonk op de deur en daarachter gigantisch 
zwaar ademhalen. "Gaat het wel goed?" 

"Ja, ik geloof het wel." Sander keek onder de deur door en zag hoe Jaap
daar op zijn knieën voor de pot zat. Langzaam zag hij hoe Jaap zich 
weer in de benen hees. En toen ... toen stortte hij ineens in en kwam 
met een klap tegen de deur terecht. Hevige paniek maakte zich van hem 
meester ... maar ook onmacht. Wat moest hij doen? Hij deed het eerste 
wat hem te binnenschoot en begon keihard om hulp te roepen: "HELP, 
HELP, HELP!" En daarna rende hij de toiletten uit en naar de hal. Daar 
schoot hij meteen een conciërge aan. "Snel meneer Tamsma Jaap 
Bloemendael is in de toiletten flauwgevallen." Tamsma vroeg hem welke 
toiletten en zette het toen op een lopen. Sander kon de man bijna niet 
bijhouden. Eerst klopte hij op de deur om te kijken of Jaap intussen 
weer bijgekomen was maar toen klom hij lenig over de wand heen en liet 
zichzelf binnen. Van binnenuit opende hij de deur en liet Jaap die 
tegen de deur had gelegen voorzichtig naar beneden zakken waarbij hij 
zijn stofjas als kussen voor Jaaps hoofd gebruikte. Bij de ingang van 
de toiletten had zich intussen een grote groep nieuwsgierigen 
verzameld. Tamsma maakte Jaaps overhemd los en legde zijn oor op zijn 
borstkast. 

"Awww," zei hij zachtjes, "dat klinkt niet echt lekker." Trillend als
een rietje stond Sander toe te kijken en zag hoe de borst van zijn 
vriend zwoegend op en neer ging en hoe zijn hart als een gek klopte. 

"Hij gaat toch niet ..." 

"Nee, Sander. Niet als we snel zijn. Ren terug naar meneer Harmsen en
laat hem meteen een dokter bellen. Zeg tegen Harmsen dat hij op de bel 
moet drukken dan verdwijnen die nieuwsgierigen in elk geval." Sander 
rende weg maar kon met moeite door de gangen komen. Toen ze hem te 
dicht op de huid zaten en hem allerlei vragen probeerde te stellen, 
werd hij zo kwaad dat hij om zich heen begon te meppen. 

"Als jullie mij nou niet de ruimte geven, gaat er misschien iemand dood!
Willen jullie dat soms?" Snel werd er toen ruimte gemaakt. Meneer 
Harmsen belde meteen een dokter en drukte vijf minuten voordat de 
automatische bel zou gaan op de bel. De stroom leerlingen kwam in 
beweging. 

"Is het echt Jaap?" hoorde Sander ineens zeggen. Hij draaide zich om en
zag Marianne staan. 

"Ja! Hij is onderuit gegaan." 

"Zal ik mijn ouders bellen?" 

"Misschien moet je even vragen aan Harmsen wat je het beste kunt doen."
Marianne overlegde met de conciërge die om nieuwsgierige blikken buiten 
te sluiten de jaloezieën van het glazen hok (bijgenaamd ‘het aquarium') 
liet zakken. Marianne pakte de telefoon en toetste de cijfers in. 
Sander liep terug naar de toiletruimte. 

Tamsma zat nog steeds naast Jaap en ook meneer Meijer was er nu. Ze
praatten op fluisterende toon met elkaar. Sander kwam binnen en kuchte 
om hen te laten merken dat hij terug was. 

"De dokter is onderweg," zei hij. Op afstand bleef hij staan. Meijer
kwam overeind en liep naar hem toe. 

"Dat moet schrikken geweest zijn, Sander." 

"Ja, meneer. Heel erg." 

"Straks als alles achter de rug is bel ik je ouders en laat ik je
ophalen." 

"Maar meneer ..." 

"Nee, je doet wat ik zeg! Ik doe dit voor jou. Een dergelijk voorval
gaat niemand in de koude kleren zitten jongen. Ook jou niet. Ook al ben 
je jong, sterk, stoer en wat al niet." Sander glimlachte en bedankte 
hem. Op dat moment meldde de dokter zich. Meteen knielde hij naast het 
lichaam van Jaap en begon hem te onderzoeken terwijl hij meneer Tamsma 
een aantal vragen stelde. Bij een van de vragen knikte de conciërge met 
zijn hoofd in de richting van Sander. 

"Jij hebt hem gevonden jongeman?" 

"Ja meneer." 

"Weet je wat er met hem aan de hand is?" 

"Nee, meneer. Hij zei dat hij zich niet lekker voelde. Pijn in zijn
hoofd, zijn maag en al zijn spieren deden zeer, dat zei hij tenminste." 
Meneer Meijer liep naar de dokter toe en ging op zijn hurken naast hem 
zitten. Zachtjes begon hij te vertellen. Sander kon niet alles verstaan 
maar hij ving wel flarden op. 

"Hij had problemen ... moest ergens over praten ... bang ... bang voor
reactie ..." Hij begreep er niets van. 

"Dan lijkt het mij wel duidelijk. Zijn de ouders gewaarschuwd." Iedereen
keek elkaar aan. 

"Ja meneer. Marianne, de zus van Jaap, heeft naar huis gebeld." 

"Oké dan zal ik hem even bijbrengen." De arts haalde een ampul uit zijn
tas, brak het en deed de vloeistof op een watje dat hij onder Jaaps 
neus duwde. Meteen sloeg hij de ogen op. 

"Ik moet ..." reageerde hij prompt en wilde rechtop gaan zitten. 

"Nee, jongen jij moet helemaal niets meer. Jij blijft hier even rustig
liggen tot je weer wat op adem bent en dan moet je eerst goed naar mij 
luisteren." 

"Heeft u mij nog nodig, dokter" vroeg meneer Tamsma. 

"Nee, dank u wel, u heeft uitstekend gehandeld. Knap werk." Tamsma stond
op en liep weg en bij de ingang klopte hij Sander op zijn schouder. 

"Hé ik ga je ouders even bellen," zei hij. Sander knikte. 

Jaap lag op de grond en had zijn ogen weer gesloten. Hij voelde zich zo
verschrikkelijk stom. Wie valt er nou in vredesnaam flauw. Maar 
tegelijkertijd realiseerde hij zich ook dat hij helemaal maar dan 
helemaal niets meer in de hand had gehad. Dingen waren ineens gebeurd 
voordat hij er iets aan kon doen. De dokter gaf hem een tikje en vroeg 
of hij luisterde. 

"Ja, meneer." 

"Ik heb begrepen dat jij met een behoorlijke dosis spanning hebt
rondgelopen." Jaaps ogen gleden van de arts naar de coördinator toe. 

"Ik heb je niet verraden Jaap want dat kan ik niet. Ik ken je verhaal
niet ik heb hem alleen maar verteld dat je een probleem hebt. In jouw 
belang." 

"Nu is spanning op zich helemaal niet erg," ging de dokter verder,
"iedereen heeft daar wel eens last van. Een proefwerk, een tentamen, 
een bezoek aan de tandarts. Maar al dat soort spanning verdwijnt als 
het eenmaal achter de rug is en is bovendien vaak maar van korte duur. 
Ik heb het idee dat die spanning van jou te lang heeft gezeten jong! Je 
moet ervan af zien te komen. Spanning moet je zien te kanaliseren, moet 
je zien kwijt te raken en ik heb begrepen dat je dat ook van plan bent. 
Nou moet je het volgende gaan doen." Jaap keek hem strak aan. "Ik heb 
hier een doosje waarin twee tabletten zitten. Het is een geweldig 
middel. Het helpt je zo van de been en straks als je thuis bent en in 
je bed ligt, neem je één zo'n tablet. Je zult er heerlijk op slapen je 
hebt niet eens meer de tijd om nog ergens aan te denken. Als je dan 
wakker wordt, ga je meteen datgene doen wat je van plan was. En dan is 
het aan jou of je besluit om nadien die tweede pil nog te nemen. Heb je 
mij begrepen." Jaap knikte. 

"Dank u meneer. Sorry dat ik ..." 

"Jongen, jongen. Je hoeft geen sorry te zeggen. Je ouders krijgen de
rekening wel en reken maar dat zo'n bezoek op school heel wat kost." 
Hij lachte en liet Jaap toen rechtop zitten. Nadat hij een tijdje 
gezeten had, mocht hij opstaan. Meijer aan de ene en de dokter aan de 
andere kant, zo liepen ze in de richting van de hal. In de loge van de 
conciërges zetten ze hem op een stoel neer. Hij kon de schrik op het 
gezicht van Marianne lezen toen ze naar hem keek. Ze liep op hem toe en 
omhelsde hem. Verdomme, dacht Jaap. Nu heb ik haar ook nog laten 
schrikken alsof alles al niet erg genoeg is. De jaloezieën in de 
werkruimte van de conciërges waren nog steeds naar beneden en daarom 
had niemand Jaaps vader binnen zien komen. Pas toen hij op de bel 
drukte werden ze hem gewaar. Meneer Harmsen nodigde hem uit binnen te 
komen. Jan zag zijn zoon en ging gehurkt naast hem zitten. 

"Alles goed?" vroeg hij. 

"Beter dan het was," antwoordde Jaap met een zacht stemmetje. 

"Wil je dat ik het een en ander uitleg," vroeg de dokter, "of doe je dat
zelf?" 

"Ik doe het zelf meneer, u heeft al genoeg gedaan voor mij. Nogmaals
bedankt." De dokter drukte Jaap de hand en liep, na de anderen gegroet 
te hebben naar buiten. 

"Wat is er gebeurd?" wilde Jan weten. Jaap deed zijn mond open in een
poging om wat te zeggen maar er kwamen geen woorden. Zijn antwoord zou 
nieuwe vragen oproepen en daar was hij niet aan toe. Nog niet. Meijer 
zag zijn hapering en sprong handig in. 

"Meneer Bloemendael, heeft u even een momentje voor mij?" Hij loodste
Jan de ruimte uit en op een rustig plekje in de hal begon hij met hem 
te praten. Hij legde uit wat er die ochtend allemaal had plaatsgevonden 
en gaf hetgeen hij van Sander had vernomen zo goed mogelijk weer. Ook 
het advies van de dokter gaf hij door en besloot met: "Geeft u hem 
alstublieft nog enkele uren voordat hij met zijn verhaal komt. Ik weet 
zeker dat hij het zal doen." Met grote vraagtekens op zijn gezicht keek 
Jan hem aan en stemde toe. Samen liepen ze weer terug. "Wilt u dat Leon 
uw jongste nu ook mee naar huis gaat?" 

"Ja, dat lijkt me wel het beste. Hij heeft nu nog niets vernomen,
begrijp ik maar straks zal hij ongetwijfeld allerlei geruchten 
opvangen." Meneer Meijer zocht in de computer het lesrooster van Leon. 
Daarna pleegde hij een telefoontje. Binnen twee minuten was Leon met 
rugzak en al in de hal. 

"Wat is er gebeurd?" 

"Later Leon. Later vandaag zullen we je alles uitleggen," bracht zijn
vader hem tot rust. 

"Zeg," begon Harmsen, "als jullie en hij knikte naar Marianne en Leon nu
even meelopen dan zetten we jullie fietsen in het berghok neer. Daar 
staan ze veilig. En Sander als jij even wilt helpen met de fiets van 
Jaap?" Sander stemde toe en vroeg Jaap om zijn fietssleutel. Nadat hij 
deze gekregen had, ging het viertal op weg. 

Jan begreep er niets van. Allerlei vragen hadden door zijn hoofd
gespookt vanaf het moment dat hij het telefoontje had ontvangen en nu 
... nu werden de vragen alleen maar groter. Tijd om lang na te denken 
had hij echter niet want al snel was het groepje weer terug. "Dan 
moeten we nu maar eens naar huis gaan," zei hij met een diepe zucht. 
Voorzichtig stond Jaap op en schudde uitgebreid de handen van meneer 
Meijer en meneer Harmsen. Toen liep hij met aarzelende stappen met de 
anderen mee naar buiten. Bij de auto aangekomen stond hij zijn vaste 
plaats naast zijn vader af aan zijn zus. Op de achterbank kroop hij in 
een hoekje weg. Op de weg naar huis had ieder zo zijn eigen gedachten. 
Jan begreep maar niet wat zijn zoon al die tijd voor hen verzwegen had 
en waarom het nu zo moeilijk was om erover te praten. Marianne zag nog 
steeds het gezicht voor zich van haar broer tussen die twee grote 
mannen in. En Leon? Leon begreep van dit alles helemaal niets. Zijn 
broer zag er niet echt lekker uit maar Marianne ook niet echt! De enige 
die niet dacht was Jaap. Tijdens een godsdienstles was er begin dit 
schooljaar een zenboeddhist op bezoek geweest en deze had de leerlingen 
een vorm van meditatie geleerd. Als je heel bewust je adem volgde, zou 
je heel rustig kunnen worden. En dat paste Jaap nu toe. Hij ademde diep 
in, liet zijn adem langzaam uit en telde daarbij 1, vervolgens op de 
volgende uitademing 2 en zo verder tot de 10. Het lukte hem goed en hij 
begon weer opnieuw. Af en toe waren er kleine gedachten maar hij ging 
er niet op in. Liet ze als wolkjes voorbij gaan, net zoals de man hen 
gezegd had. 

-3- De rit duurde maar kort en toen Jaap uitstapte zag hij zijn moeder
in de deuropening staan. Het verdriet en de pijn stonden op haar 
gezicht te lezen. Het was een kwelling voor hem. Wat hij op het gezicht 
van zijn vader had gezien, had hij niet echt een plaats kunnen geven 
maar dit was overduidelijk. Ze sloeg haar armen stevig om hem heen en 
even dacht hij opnieuw in tranen te zullen uitbarsten. Maar nee, niet 
nu. In de woonkamer zaten ze zwijgend bij elkaar totdat hij de stilte 
verbrak. 

"Hoe laat is het?" 

"Het is elf uur," antwoordde Leon. 

"Ik wil graag wat slapen." 

"Maar heb je dan helemaal niets te zeggen?" wilde Marianne weten. 

"Nu nog niet alsjeblieft. Later zal ik praten maar nu wil ik rusten." 

"De dokter heeft hem gezegd dat hij eerst moet gaan rusten," legde Jan
uit. 

"Willen jullie meekomen?" vroeg Jaap met een vragende blik op zijn vader
en moeder. Beiden stonden ze op en liepen achter hem aan naar boven. Op 
zijn slaapkamer kleedde hij zich in hun bijzijn uit en stapte in bed. 
Het doosje met pillen had hij op zijn nachtkastje gelegd. Jan haalde 
een glas vader en daarmee werkte de jongen de pil weg. "Niet weggaan 
hoor. Ik kan niet zonder jullie," zei hij met onzekere stem. Lianne 
pakte zijn hand en drukte er een zoen op. 

"We blijven bij je jongen. We zullen er voor je zijn." Langzaam zagen ze
hoe de ogen van hun oudste zoon dichtvielen. Zwijgend keken ze naar hem 
en merkten hoe de ademhaling van hun jongen langzaam rustig werd en de 
borstkast nog maar heel licht op en neer ging. Beiden bleven ze 
urenlang zwijgen. Ieder in gedachten verzonken totdat Lianne het niet 
langer uit kon houden en haar gedachten onder woorden probeerde te 
brengen. "Wat hebben we in vredesnaam verkeerd gedaan Jan?" 

"Helemaal niets lieverd. Ik zou het in elk geval niet weten. We hebben
ze altijd voorgehouden dat er met ons altijd over van alles te praten 
is en dat ze moeten praten als hen iets dwars zit. Ik weet het echt 
niet." 

"Maar ... dit moet iets vreselijks zijn als hij het niet aandurft om er
met ons over te praten. En stel ..." 

"Laten we niet gaan gissen Lianne. Dat heeft geen enkele zin. We zullen
de komende uren af moeten wachten totdat hij het ons vertelt. We kunnen 
van alles en nog wat gaan bedenken maar hij is de enige die weet wat er 
echt aan de hand is." Hij kneep harder in haar hand. "En laten we 
proberen ons zelf nergens de schuld van te geven. Jij en ik weten hoe 
we onze kinderen hebben opgevoed. We zijn altijd open en eerlijk 
tegenover hen geweest. Dus ..." Ze knikte naar hem en liet haar hoofd 
tegen zijn schouder vallen. 

"Kijk hem nou toch liggen. Nog zo jong en dan al zulke problemen. Dat
wens je toch niemand toe!" 

"Nee, zeker niet. En zeker niet je eigen kinderen. Toen ik hem daar in
school zag zitten, had ik het gevoel dat het allemaal niet waar kon 
zijn. Jaap is altijd zo sterk, zo realistisch geweest en dan ineens is 
hij dit zielige hoopje mens." Zachtjes werd er op de deur geklopt en 
Marianne kwam binnen. 

"Sander is er," fluisterde ze. Lianne stond op en liep naar haar toe. 

"Als jij bij je vader wilt blijven zitten dan ga ik wel even naar hem
toe." Lianne liep zachtjes de trap af. Sander zat in de woonkamer en 
stond op toen Jaaps moeder binnenkwam. Netjes gaf hij haar een hand. 
Zij liet zich op de bank zakken en hij ging ook weer zitten. 

"Hoe is het met hem?" 

"Hij slaapt nu," en ze keek snel op haar polshorloge, "zo'n vijf uur en
het lijkt er nog niet op dat hij snel wakker wordt." Ze keek hem aan en 
glimlachte. "Wil je wat drinken?" 

"Graag maar blijf maar rustig zitten. Ik weet het wel te vinden. Wilt u
ook wat drinken misschien?" Lianne zei dat ze ook wel een glas cola 
lustte. Sander was kind aan huis en kwam even later met twee glazen 
cola terug. Toen hij weer tegenover haar zat, vroeg ze hetgeen haar 
dwars zat. 

"Heb jij enig idee Sander wat hem dwars zit. Heeft hij problemen op
school, problemen met een vriendinnetje, aan de drugs of ..." Sander 
viel haar in de rede. 

"Ik weet het echt niet. Als ik het wist, zou ik het meteen vertellen
omdat dat wat ik vanmorgen gezien heb voor altijd in mijn geheugen 
gegrift zal blijven. Ik was zo vreselijk bang dat hij dood was!" Even 
staakte hij zijn antwoord. "Nee, ik weet het niet maar de dingen die u 
noemde dat kan het niet zijn. Als hij een vriendinnetje had dan zou ik 
het weten en op school is hij een van de allerbesten dat weet u net zo 
goed als ik. En drugs ... daar komen we absoluut niet aan. We roken 
niet en drinken, nou ja, met mate." 

"Wij weten het namelijk ook niet Sander en dat is een verrekt machteloos
gevoel. Als ouder denk je je kinderen te kennen en dan blijkt ineens 
... dat één van hen een gigantisch geheim met zich meedraagt en daar 
met ons niet over durft te praten." 

"Ja, dat lijkt me heel erg. Maar het is niet zozeer dan hij niet durft
te praten ... tenminste dat hoorde ik Meijer tegen de dokter zeggen. 
Hij is niet bang voor jullie." 

"Maar wat dan?" 

"Hij is bang voor jullie reactie. Zoiets ving ik op." Lianne kwam met
dit antwoord niet veel verder. Het bleef een grote puzzel voor haar. Ze 
wilde heel graag weer terug naar boven en vertelde dat tegen Sander. 

"Kan ik me heel goed voorstellen. Vindt u het goed dat ik vanavond even
bel om te horen hoe het met hem is?" 

"Natuurlijk Sander en nog bedankt voor alles wat je voor hem gedaan
hebt." 

"Logisch dat ik dat deed. Dat doe je toch voor een vriend?" 

"Je bent een goede vriend Sander." Ze liet hem uit en ging toch de trap
weer op. Marianne stond meteen op en op het overloop vroeg Lianne haar 
waar Leon was. 

"Die is weggegaan naar een vriendje. Hij kon van al dat gedoe maar niets
begrijpen zei hij me en had geen zin om zinloos te wachten." Lianne 
schudde haar hoofd. Typisch Leon. Ze ging de kamer in en zag dat Jaap 
zich op zijn zij had gedraaid. Zijn hoofd lag naar hen toegekeerd. 
Inmiddels was het vijf uur geweest en met enige opwinding zagen Jan en 
Lianne hoe Jaap langzaam wat onrustiger begon te worden. Als hij 
bewoog, keken ze elkaar vol verwachting aan en toen hij zijn ogen 
eindelijk opsloeg, zag hij twee stralende glimlachen. 

"Hoi," zuchtte hij. "Ik ben er weer." 

"Gelukkig Jaap. We zijn blij dat je er weer bent." 

"Kunnen we naar beneden gaan? Ik heb honger!" Jan pakte de ochtendjas
van zijn zoon en hield deze voor hem op. Jaap stopte zijn armen erin en 
trok hem aan. Daarna liepen ze naar de woonkamer toe. Marianne was druk 
bezig geweest met het maken van boterhammen en had inmiddels een hele 
schaal vol. Leon was ook weer thuis. Rond de lage tafel aten ze in 
stilte. Toen ze na de maaltijd wat gedronken hadden nam Jaap het woord. 
"Graag zou ik even met pa en ma alleen willen praten," zei hij terwijl 
hij zijn broer en zus aankeek. "Jullie zal ik straks ook alles 
vertellen maar eerst moet ik het bij hen kwijt." 

"Ik snap helemaal niets van dit geheimzinnige gedoe," mopperde Leon.
Marianne wierp hem een woedende blik toe. 

"Leon! Alsjeblieft!" bestrafte zijn moeder hem. 

"Marianne als jij en Leon nou eens naar onze slaapkamer gingen," droeg
Jan een oplossing aan. "Er is vast wel ergens een leuke film op en 
anders pak je maar een van de videobanden." 

"Prima," zei Marianne opgewekt. Ze pakte haar broertje bij de arm en
sleurde hem de kamer uit. De stilte viel in en Jaap wist niet goed hoe 
te moeten beginnen. Gelukkig begon zijn vader te praten. 

"Jaap?" begon Jan. 

"Ja." 

"Al een paar dagen lang gedraag je je anders dan we van je gewend zijn.
Vanmorgen spande de kroon zei je moeder me. Nou ben je heus geen doetje 
en we hebben heus wel vaker iets gehad met elkaar maar dit keer was het 
gewoon heel anders, zo vreselijk ..., hoe moet ik het zeggen ..." 

"Niet-Jaap!" vulde Lianne aan. 

"Ja, dat is misschien de beste omschrijving. Je bent gewoon niet jezelf!
We zijn blij dat je met ons wilt praten en niet langer door blijft 
lopen met datgene wat je dwars zit." Daar zat hij dus. Met aardig dicht 
bij hem zijn vader op de bank en aan de overkant van de lage tafel zijn 
moeder. Jaap durfde ze niet aan te kijken. Hij hield het hoofd gebogen 
en zijn ogen strak gericht op zijn voeten. Zijn ouders gunden hem dat 
moment van stilte maar toen het Jan te lang stil bleef begon hij 
opnieuw te praten. "Waarom is het zo moeilijk om met ons te praten?" 
Jaap schraapte zijn keel. 

"Omdat dit niet iets is zoals anders. Vergeleken met dit zijn al die
andere dingen kinderachtige onbenulligheden geweest." 

"Maar je kunt toch over alles met ons praten?" 

"Ja dat weet ik. Ik ben misschien ook niet bang om met jullie te praten
als wel voor jullie reactie." 

"Heb je iets stoms gedaan dan?" vroeg Lianne. 

"Nee, je weet dat ik daar te braaf voor ben." 

"Nou, wat is het probleem dan," zei zijn vader met een glimlach. 

"Het probleem is dat ik bang ben dat dit misschien wel de allerlaatste
keer is dat we zo bij elkaar zitten." Zijn ouders keken hem en elkaar 
geschokt aan. Lianne stond van haar stoel op en liep op de bank toe. 

"Hup, schuif op," beval ze Jaap. Deze schikte dichter naar zijn vader
toe en zij nam de leeggekomen plaats in. Ze legde haar arm op Jaaps 
been en Jan sloeg zijn arm om zijn schouder. Het voelde zo heerlijk 
geborgen aan. "Jaap Bloemendael, ik weet niet wat je dwarszit maar er 
kan helemaal niets zijn dat ons van jou zal vervreemden. No way, 
jongen. Je zult altijd onze zoon zijn en we zullen altijd van je 
houden. Heb je mij gehoord!" Gedwee knikte Jaap zijn hoofd. 

"Heb je soms een meisje zwanger gemaakt?" viste zijn vader. 

"Nee, dat is het helemaal niet. Het is gewoon, zo verrekte persoonlijk,
privé en meteen ook alles bepalend dat ik het haast niet over mijn 
lippen kan krijgen." 

"Maar jij wilde praten jongen," deed Jan een poging. 

"Ja, dat wil ik ook. Ik wil al drie jaar lang met jullie hierover praten
maar heb het steeds maar weer uitgesteld. Altijd had ik wel een goede 
reden om maar niet te hoeven praten maar deze dag had ik in mijn kop 
gezet als de dag dat het moest gebeuren maar daarom ... is het nog niet 
minder moeilijk. Mijn kop barst, mijn maag doet zeer en mijn hart gaat 
weer als een razende te keer." Jan stond op en liep naar de keuken om 
even later terug te keren met een in een glas water opgeloste 
paracetamol. 

"Het zal niet meteen helpen en het is zeker geen spraakwater," zei hij.
Jaap bedankte hem en sloeg het drankje achterover. En toen zijn vader 
weer naast hem zat met die geruststellende arm om zijn schouder heen 
begon hij voorzichtig te praten. 

"Ik ... ik ben homo, ik word verliefd op jongens en ik verlang naar seks
met jongens." Het hoge woord was eruit maar maakte het allemaal niet 
minder erg. Zijn hart bleef als een idioot bonken en zijn hoofd knapte 
zowat. De arm van zijn vader bleef waar hij was en ook zijn moeder 
haalde haar hand niet van zijn bovenbeen af en dat ... dat voelde als 
een geweldige bevrijding aan. 

"Gut, jongen," zei ze, "wat zul je het daar moeilijk mee gehad hebben." 

"Ja, vreselijk moeilijk mam," sprak hij door zijn doorbrekende tranen
heen. Ze kwamen nu in naar het leek één grote bui. Het leek maar niet 
te willen stoppen. 

"Maar daar kun je toch wel met ons over praten," probeerde zijn vader
nadat Jaap weer wat tot rust gekomen was. 

"Ja, is dat aannemelijk?" 

"Ja, waarom niet," zeiden zijn ouders bijna tegelijk. 

"Weet je in hoeveel gevallen een ‘coming out' verkeerd afloopt?" Ze
schudden het hoofd. "Ik heb heel veel gechat de laatste jaren en met 
heel veel jongens hierover gesproken en in heel, heel veel gevallen 
leidt het tot gigantische ruzie thuis op z'n minst, tot mishandeling, 
veel jongens worden op straat gegooid omdat ze homo zijn." 

"Maar wij zijn toch niet zo? Heb je dan nooit begrepen dat we ontzettend
veel van je houden? Dat je, wat er ook gebeurt, ons kind bent?" 

"Ja, dat wel. Natuurlijk wel," snotterde Jaap, "maar er is ook nog
zoiets als het geloof. Het geloof dat zegt dat het niet mag! De Bijbel 
waarin geschreven staat dat het ‘een gruwel in Gods ogen is'." 

"Jaap, hou op!" eiste Jan. "Dit gaat over jou jongen en ons. En niet
over de Bijbel. Het gaat over de relatie tussen jou, je moeder en mij. 
En die blijft altijd hetzelfde wat er ook gebeurt. Altijd! Hoor je me!" 


"Maar het mag toch niet!" 

"Jongen, als God gewild had dat jij anders was, had hij je maar anders
moeten maken. We geloven dat hij de Schepper is toch? Dan had hij het 
maar beter moeten regelen. Volgens mij heb je als homo geen keuze! Je 
kiest er toch niet voor om homo te zijn? Je bent het of niet en daarmee 
punt uit." 

"Maar het staat er toch, zwart op wit!" 

"Ja," nam zijn moeder het woord, "het staat er inderdaad. Maar je vader
en ik zien de Bijbel niet als een handboek hoe de mens vandaag moet 
leven. Het boek is geschreven in een bepaalde tijd, in een bepaalde 
cultuur en context. Dat mag je nooit vergeten. Je kunt het geschrevene 
niet zomaar overhevelen naar onze tijd en zeggen ‘zo staat het er en zo 
moeten we het dus doen'. Tenminste dat is niet de manier waarop wij die 
Bijbel lezen." 

"Ooit heb ik eens gelezen dat er leerlingen van Maarten Luther bij hem
kwamen met een vraag over een moeilijk stuk in de Bijbel. Luther zei 
hen dat ze de Bijbel moesten lezen zoals ze vis aten. De graten, dingen 
die ze niet begrepen, moesten ze terzijde leggen. En zo lees ook ik de 
Bijbel. Ik geniet van de mooie dingen die er staan en de dingen waar ik 
helemaal niets mee kan, laat ik liggen," vulde Jan aan. 

En wat voor vreselijke dingen staan er in die Bijbel wel niet over
vrouwen!" 

"Dus ...," begon Jaap. 

"Dus hoef jij je geen zorgen te maken dat wij jou, onze zoon die
homofiel is, zullen verstoten om dingen die in de Bijbel staan," vulde 
Jan Bloemendael aan. "Ondanks alles wat die Bijbel zegt, blijven wij je 
moeder en vader en zullen wij je niet verstoten, lieve Jaap." Opnieuw 
stortte Jaap zijn tranen. Zijn vader trok zijn arm steviger om zijn 
schouders aan en duwde zijn zoon tegen zijn borst. De handen van zijn 
moeder streelden over zijn rug en zo van hun liefde voor hem getuigend, 
wisten ze hem langzaam tot bedaren te brengen. Toen zijn hart eindelijk 
in een wat rustiger tempo begon te slaan, tilde hij zijn hoofd weer op. 


"Vinden jullie niet dat ik nu tegenval?" 

"Verdorie Jaap! Hou daar nou mee op!" verzuchtte zijn moeder. 

"Je valt ons niet tegen! We hebben je toch nooit geleerd dat je alleen
maar bij het leveren van een prestatie door ons lief en aardig gevonden 
wordt? Of wel?" wilde zijn vader van hem weten. 

"Nee, dat niet maar ..." Jaap verviel in stilzwijgen. "Maar ik heb
jullie ook niet durven vertrouwen en daar schaam ik me nu eigenlijk 
voor." 

"Jaap, je hebt heel goede redenen gehad om te twijfelen. Die twijfel was
ongegrond maar je hebt waarschijnlijk verhalen genoeg gehoord van 
jongens die ook dachten dat de liefde van hun ouders onvoorwaardelijk 
was en die behoorlijk op de koffie zijn gekomen. Daarom ben jij 
begonnen te twijfelen. En dus nemen we jou helemaal niets kwalijk," zei 
Lianne. "Ik vind het alleen zo vreselijk rot voor je dat je jaren lang 
jezelf zo'n verdriet hebt gedaan." 

"Wist je het allang?" vroeg zijn vader. 

"Ja, ik denk mijn hele leven al wel. Maar pas in de brugklas begon het
wat vorm te krijgen. Als er onder de jongens gepraat werd over seks dan 
luisterde ik heel goed maar ik had meer oog voor wat zich in hun kruis 
afspeelde dan dat mij die verhalen interesseerden. Later kwamen de 
fantasieën. Verliefdheid op een prachtig mooie maar onbereikbare 
leraar," hij snoof. "En natuurlijk ook de zelfbevrediging. Maar na de 
bevrediging meteen ook weer de verwijten aan mezelf. Dat ik het toch 
weer had laten gebeuren. Telkens weer die verwijten aan mezelf dat het 
niet goed was, dat het niet mocht. Ik heb God zo verschrikkelijk vaak 
om vergeving voor die zonde gebeden dat ik er haast gek van werd en me 
telkens ook weer afvroeg hoe vaak God me zou willen vergeven of ik niet 
het gevaar liep in de hel terecht te komen. En al die gedachten maakten 
het er niet bepaald leuk op om homo te zijn." Opnieuw snoof hij. "Het 
is een hel voor me geweest en ik wou dat ik er veel eerder met jullie 
over gepraat had, dan ..." 

"Achteraf weten we altijd alles veel beter Jaap," interrumpeerde zijn
vader hem. "Dat is nou eenmaal een feit. Leer ervan dat is het enige 
wat ik kan zeggen." 

"Ik beloof jullie dat als ik weer iets heb, ik meteen bij jullie zal
komen. En pa maak je nou maar niet meer ongerust." Verbaasd keek Jan 
zijn zoon aan maar toen hij de glimlach op diens gezicht zag doorbreken 
begreep hij dat er een grap aan zat te komen. "Een jongen zwanger 
maken, dat lukt me niet!" Vader, moeder en zoon lachten samen. 

"Ga je het nog aan anderen vertellen?" wilde Jaaps moeder graag weten. 

"Marianne en Leon wil ik het vertellen maar verder voorlopig niet." 

"Je vrienden dus ook niet of op de voetbal of op school?" vroeg ze.
"Sander?" 

"Nee, op school en de voetbal zeker niet. Je staat dan ineens tegenover
een hele groep en dan zijn er altijd van die homo-onvriendelijke 
figuren bij en ik weet niet of ik dat al wel aankan. Ik moet eerst maar 
eens wat meer eelt op mijn ziel kweken, denk ik," zei hij glimlachend. 
"En Sander, dat vind ik helemaal moeilijk. We zijn al zo verrekte lang 
vrienden dat ik onze vriendschap met zo'n mededeling eigenlijk niet op 
het spel durf te zetten!" 

"En heb je al seks gehad?" vroeg Jan. 

"Pa ik ben pas 16 man!" 

"Nou en? Toen je moeder en ik zo oud waren, hadden we al diverse keren
seks met elkaar gehad hoor. Omdat we het later een keer onveilig deden, 
moesten we toen ook vroeg trouwen maar geloof me, ik heb nooit ergens 
spijt van gehad." Verwachtingsvol keek hij zijn vrouw aan. 

"Ik ook niet Jan. Seks is goed, seks is iets prachtigs. Van seks moet je
genieten Jaap." 

"Ik heb nog niets gedaan met jongens maar wil het wel heel graag maar
wilde ook eerst dat jullie het zouden weten. Ik heb er van gebaald als 
ik stiekem op internet zat te chatten of plaatjes zat te kijken. Steeds 
dat stiekeme gedoe. Snel de computer uit als ik iemand de trap op 
hoorde komen. Ik wil dat niet meer!" 

"Beloof me één ding jongen," begon zijn vader serieus. 

"En dat is?" 

"Dat je het nooit op gekke of onveilige plaatsen gaat doen. Doe het op
een plaats die voor jou veilig is. Je huis, je eigen kamer; je thuis is 
zo'n veilige plek. We vinden het heus niet erg als je vriendjes mee 
naar huis zult nemen. Als je hetero zou zijn zouden we het ook niet erg 
vinden als je vriendinnetjes meenam dus als je iemand hebt en het wilt 
gaan doen, doe het dan gewoon hier." Hij zag hoe het gezicht van zijn 
zoon opvrolijkte. "En wij zullen zorgen voor de juiste randvoorwaarden 
door de komende week samen met jou een tweepersoonsbed te gaan kopen." 

"Wat?" 

"Ja, seks met z'n tweeën op een eenpersoonsbed dat is nou niet echt
prettig en ik spreek uit eigen ervaring," lichtte Lianne toe. 

"Jullie zijn te gek! Weet je dat?" 

"Nee, dat wisten we niet maar het is fijn om te horen." 

"Trouwens ... over seks gesproken," begon Jan, "je doet het toch wel
veilig hè?" 

"Als ik iets ga doen, zal ik het zeker veilig doen. Daar kunnen jullie
van op aan. Voorlopig zal ik het echter bij de kleinere dingen laten. 
Het echte," Jaap begon hevig te blozen, "het neuken laat ik maar zeggen 
daar wil ik mee wachten tot ik echt verliefd ben en weet dat die ander 
dat ook op mij is." 

"Je bent een goede knul," zei zijn moeder en gaf hem een zoen op zijn
wang. 

"Een bovenste beste," voegde zijn vader toe en zoende hem ook. 

"Ja, ik vind toch dat zoiets zo intiem is dat je dat alleen maar deelt
met iemand waar je echt van houdt. Ik wil het niet zomaar doen. Het 
moet iets speciaals zijn." 

"Jongen ik hou van je," zei Lianne met een diepe zucht. Zijn vader
herhaalde de woorden van zijn vrouw. Het gesprek had lang geduurd en 
het was inmiddels al erg laat geworden. 

"Zouden die twee nog achter de t.v. zitten?" vroeg Jan zich af. Gehaast
stond hij op en rende naar boven. En inderdaad: Marianne en Leon zaten 
nog rustig voor de beeldbuis. "Zeg hoe heb ik het nou! Die film is toch 
allang afgelopen?" 

"Jawel, maar er was nog zoiets leuks op," legde Marianne uit. Met een
heftig knikken viel haar jongere broertje haar bij. 

"Naar bed jullie!" 

"Oké we gaan al! Dictator!" 

"Hé pa," zei Jaap die inmiddels ook naar boven gekomen was, "zou ik
misschien nu nog even met ze mogen praten? Mam heeft gezegd dat het 
goed was maar dat jij de beslissing mocht nemen. En morgen hebben we de 
hele dag vrij." Jan bromde wat in zijn hand en dacht, dat heeft die 
vrouw van mij weer aardig geregeld. Hoe kan ik nu nog ‘nee' zeggen. 

"Ja, tuurlijk Jaap. Het is goed maar wij gaan ondertussen wel alvast
naar bed hoor." 

"Is goed, welterusten en nogmaals bedankt voor alles!" Jan haalde zijn
hand door het lichtblonde haar van zijn zoon en drukte een kus in zijn 
haren. 

"Wat heeft die?" gilde Marianne terwijl ze op Jaaps uitnodigende gebaar
diens kamer binnenging. 

"Ouderdom denk ik," was Leons reactie en hij liet zich naast zijn zus op
Jaaps bed ploffen. 

"Nee jongens, dat is ouderlijke liefde. Iets waar je nooit genoeg van
zult krijgen." 

"Wow, hoor de predikert zeg!" grapte Marianne. Jaap ging op zijn
bureaustoel zitten en begon langzaam zijn verhaal te doen. De ogen van 
zijn zus en broer werden groter en groter en toen hij vertelde hoe 
moeilijk hij het ermee gehad had, zag hij hoe ook bij hen de tranen in 
hun ogen glinsterden. Marianne was de eerste die reageerde. Ze sprong 
op en was met een stap bij hem. 

"Oh Jaap! Ik vind het zo moedig van je om zoiets te durven doen! Wow,
mijn broer is een homo!" Ze sloeg haar armen om hem heen en vermorzelde 
hem zowat. 

Leon bleef zitten en wist zich eerst geen houding te geven. Wat zou hij
moeten doen? Moest hij op dezelfde manier reageren als Marianne om aan 
te geven dat hij het wel goed vond? Of ... Uiteindelijk stond hij op en 
toen zijn zus Jaap eindelijk los liet, reikte hij hem zijn hand. 

"Ik weet eigenlijk niet hoe ik moet reageren Jaap!" En toen volgde heel
snel: "Heb je al die keren dat je mij naakt hebt gezien op vakantie 
bijvoorbeeld als we samen een kamer deelden of hier thuis aan seks 
gedacht met MIJ?" Jaap glimlachte 

"Leon ik heb nog nooit aan seks met jou gedacht. Je bent mijn broer! En
een heel goede vriend maar niet mijn vriendje!" Toen brak het ijs bij 
Leon en omhelsde ook hij zijn grote broer. 

"Tof man om zoiets te durven vertellen. Maar nu we toch zo eerlijk
tegenover elkaar zijn wil ik best vertellen dat ik wel heel vaak naar 
jou heb zitten gluren. Weet je dat je een grote pik hebt?" Jaap en 
Marianne braken in een lachstuip uit terwijl Leon hen verbaasd aan 
stond te kijken. "Echt waar hoor! Marianne als je zijn pik zou zien 
..." 

"Ja, zeg nou kan hij wel weer. Het is niet erg Leon dat je naar mij hebt
zitten kijken. Tenminste ik vind het niet erg. Dank je voor je 
complimenten maar ik laat heus mijn pik niet aan Marianne zien." 

"Nou ja, ik bedoelde maar," mompelde de jongste van de drie Bloemendaels


"Ik ben heel blij dat ma en pa en jullie het nu weten maar vind het ook
heel stom van me dat ik er zo vreselijk lang mee gewacht heb. Het was 
geen grapje wat ik zei over ‘ouderlijke liefde'. Als ik geweten had dat 
zij er zo goed mee zouden omgaan, had ik het veel eerder verteld. Dan 
had ik mezelf een gigantische rottijd kunnen besparen." De andere twee 
knikten. 

"Ze zijn niet zo vervelend en slecht als wij wel vaak denken willen,"
concludeerde Marianne. 

"Nee, het is een prima stel ouders," voegde Jaap daaraan toe. "Maar, nu
ik jullie dit verteld heb, wil ik wel graag dat jullie het voor je 
houden. Ik ben nog niet van plan het aan de grote klok te hangen dus 
... alsjeblieft hou je mond erover. Ook tegenover je allerbeste 
vrienden en vriendinnen. Zodra ik het verder ga vertellen, mogen jullie 
dat ook doen. Afgesproken?" 

"Akkoord!" 

"Oké!" 

De familiebijeenkomst op de slaapkamer van Jaap werd beëindigd en een
ieder maakte zich op om naar bed te gaan. Jaap stapte als laatste onder 
de douche en toen hij daarna naar zijn kamer liep, kwam zijn vader de 
overloop opgelopen. 

"Hé je moeder had je nog vergeten te zeggen dat je Sander even op moeten
bellen. Doe je het nog eventjes? 

"Ik zal het doen," zei Jaap, "Welterusten pa. 

"Welterusten jongen." Jaap liep zijn kamer in en trok zijn badjas aan.
Toen liep hij zachtjes de trap af. In de woonkamer nestelde hij zich op 
de bank en tikte het nummer van Sander in. 

"Goedenavond," begon hij toen aan de andere kant werd opgenomen, "met
Jaap Bloemendael ... Ja hoor mevrouw met mij is alles weer in orde ... 
Ja, dat geloof ik best maar kan ik hem misschien nog even spreken." 
Sander kwam aan de lijn. 

"Hé Jaap! Alles goed man?" 

"Ja, kan niet beter." 

"En? Spanning eraf?" 

"Zeker. Ik heb heel goed kunnen praten met m'n ouders en echt dat
scheelt een stuk kan ik je zeggen." 

"Blij voor je man. Je hebt iedereen wel behoorlijk schrik aangejaagd." 

"Ja, ik weet het. Zal proberen het goed te maken." 

"Ben je gek!" 

"Nee, ik niet!" Ze lachten en praatten nog een tijdje verder. Toen
verbraken ze de verbinding. Jaap stond op en liep terug naar boven. 
Bloot kroop hij tussen de lakens. Het dekbed voelde heerlijk aan tegen 
zijn naakte huid. De fijne gedachten aan het goed gesprek overheersten 
alles wat er verder vandaag en die moeilijke tijd daarvoor gebeurd was. 
Het was fijn geweest. De arm van zijn vader om zijn schouders. De hand 
van zijn moeder op zijn been maar vooral de liefde die hij in hun 
woorden had gehoord. De zorg die ze voor en over hem hadden. Het 
medeleven toen ze hoorden dat hij al jaren met zijn probleem geworsteld 
had. Morgen zou hij alles goed maken voor zover hij dat kon. Hij zou 
bloemen sturen naar Sander, naar meneer Meijer, naar de conciërges, 
naar mevrouw Snoeken en ook naar die zak van Nederlands. En voor zijn 
ouders zou hij een bijzonder boeket laten samenstellen. Hij wist wat 
hun lievelingsbloemen waren. Vervuld van deze vrolijke gedachten liet 
hij steels een hand over zijn borst glijden waarna hij met zijn 
tepeltjes begon te spelen. Zijn andere hand gleed naar zijn kruis. Voor 
de eerste keer in zijn leven zou hij straks geen schuldig geweten 
hebben nadat hij klaargekomen was. Voor de eerste keer niet het gevoel 
dat hij een zonde begaan had. Er was niemand die hem zou oordelen! 

-4- De jaren daarna was Jaap nog erg voorzichtig met zijn seksuele
aspiraties. Hij zocht het nog niet echt op en bekeek alles nog steeds 
een beetje van afstand. Het tweepersoonsbed stond al vanaf die eerste 
week na zijn ‘coming out' op zijn kamer maar nog nooit had er iemand in 
dat bed naast hem gelegen. Met uitzondering van zijn beste vriend 
Sander maar dat was anders, die bleef wel vaker slapen. En zo sliep 
Jaap ook wel vaker bij Sander. Hij nam alles behoorlijk serieus, 
tenminste zo dacht hij zelf. Hij was gewoon niet het type voor een 
‘one-night-stand'. Hij geloofde meer in een relatie. In april 2000 werd 
hij zeventien en in mei legde hij met goed gevolg zijn havo-examen af. 
De vraag wat er daarna zou moeten gebeuren was al in het vroege 
voorjaar van dat schooljaar beantwoord: twee jaar vwo om daarna 
geschiedenis te kunnen gaan studeren in Groningen. Geschiedenis was 
altijd al zijn favoriete vak en hobby geweest. De boekenplanken op zijn 
kamer stonden vol met allerlei boeken over de hoogte- en dieptepunten 
uit de wereldgeschiedenis en de enige cadeaus die Jaap echt leuk vond 
om te krijgen waren geschenkbonnen of contant geld om daarmee de 
grotere boekwinkels af te kunnen struinen naar materiaal van zijn 
gading. Het enige waarin Jaap zijn homoseksualiteit actief liet 
blijken, was het chatten. Regelmatig bezocht hij chatboxen en praatte 
hij mee in het voorportaal of privé. Natuurlijk wist hij best wel dat 
het grootste voordeel van zo'n chatbox ook meteen het grootste nadeel 
was: de anonimiteit. Je wist nooit of de persoon aan de andere kant 
echt degene was die hij zei te zijn. Vaak genoeg had hij al gemerkt dat 
sommige jonge jongens wel erg wereldwijs waren en een oud taalgebruik 
hanteerden, dan wist je al snel dat je met een ‘oudere' van doen had. 
Vaak vond hij dat ook niet erg al had hij liever dat ze er eerlijk voor 
uitkwamen! Ook zij moesten af en toe van zich af kunnen praten. Zelfs 
sekschats met deze mannen ging hij niet uit de weg. De computer op zijn 
kamer maakte soms overuren en in de vakantieperioden draaide het ding 
zelfs 's nachts nog op volle toeren. In de kleine uurtjes was het vaak 
een stuk rustiger en werd je in elk geval niet zo vaak lastig gevallen. 
Naast de chatboxen had hij ook het programma Messenger (door velen ook 
wel MSN genoemd) geïnstalleerd en daarbij had zich in de loop van de 
tijd een lijstje van ‘vaste vrienden' gevormd. Met deze figuren kletste 
hij regelmatig en ging het contact veelal een stuk dieper. Het gebeurde 
vaak dat er na verloop van tijd weer eens iemand van het lijstje viel, 
omdat hij plotseling verdwenen was of iets dergelijks, maar altijd 
bleven er een stuk of wat over. De twee jaren vwo doorliep Jaap 
voorspoedig en de studie lokte. 

In een zomerse nacht zo begin juli 2002 ontmoette hij vlak voor het
middernachtelijk uur een leuke jongen op www.homo.nl. De jongen noemde 
zich Bas. De twee besloten verder te chatten via Messenger. Het gesprek 
liep daar vlot en ze kwamen al snel veel van elkaar te weten. Jelmer, 
dat was dus zijn echte naam, werkte als kok ergens in de buurt van 
Maastricht. Jaap vertelde hem van zijn studieplannen. Na hun eerste 
gesprek ging Jaap met een goed gevoel slapen. Hoog nodig tijd want het 
was inmiddels halftwee geworden. 

De volgende dag sliep hij lang uit en daarna hielp hij zijn moeder met
het opknappen van de tuin. Werk waarvoor hij zich vrijwillig had 
aangemeld. Marianne en Leon hadden beiden een vakantiebaantje en ook 
Jaap verdiende meestal wat bij in de zomervakantie. Dit jaar moest zijn 
vader echter langer doorwerken dan normaal omdat hij sinds kort de 
enige eigenaar van zijn bedrijf was en kon hij dus het werk dat thuis 
gedaan moest worden niet aan. Jaap had toen voorgesteld dat hij thuis 
flink de handen uit de mouwen zou steken. De tuin was het eerste object 
dat hij samen met zijn moeder zou doen. Daarna was er nog het nodige 
schilderwerk aan de binnen- en buitenkant van het huis. Aan het eind 
van de middag was Jaap pikzwart van de modder en zijn moeder zag er ook 
al niet veel beter uit. 

"Zeg," zei Lianne tegen haar zoon, "ga voor het eten eerst maar even
onder de douche want je ziet er niet uit!" 

"Jij wel zeker," kaatste hij de bal terug. 

"Nee, ik ook niet maar ik ga eerst de aardappelen opzetten. Zodra jij
klaar bent stap ik eronder." Zo gezegd zo gedaan. Jaap stond zich al 
snel schoon te spoelen en dacht ineens terwijl hij daar zo stond aan 
Jelmer. Gut, het gesprek van gisteravond was echt goed geweest en ... 
heel vreemd ... ze hadden het niet eens over seks gehad. Meestal werd 
dat onderwerp, ook in de serieuzere gesprekken, toch vaak wel eventjes 
aangesneden. In het gesprek met Jelmer echter niet. Misschien vanavond, 
dacht hij met een lach om zijn lippen. "Hé Jaap! Schiet op!" riep zijn 
moeder. 

"Ja, ja. Bijna klaar!" 

Jaap ging die avond tegen elf uur naar bed en iedereen keek hem verbaasd
aan. 

"Nu al?" vroeg zijn vader. 

"Ja, is dat vreemd? Ik heb hard gewerkt hoor vandaag!" De anderen
lachten. 

"Of ga je soms nog effe chatte?" zei Leon op geaffecteerde toon. 

"Hoezo?" 

"Nou dat getik op dat toetsenbord van jou hoor ik heus wel hoor!" 

"Ah, heb je een leuk vriendje ontmoet?" begon Marianne hem te plagen.
Jaap bloosde meteen. "JAA!" juichte ze terwijl ze uit haar stoel 
opsprong. 

"Dat gaat je helemaal niets aan! Nieuwsgierig Aagje!" Jaap kuste zijn
moeder en vader en wenste allen ‘welterusten'. Snel liep hij de trap 
op. Zou Jelmer er al zijn? Hij waste zich in de badkamer en poetste 
zijn tanden. Daarna ging hij in zijn ochtendjas achter de computer 
zitten, startte deze op en maakte verbinding met het internet. Hij 
logte in op Messenger en zag dat Jelmer er al was. 

*** Jelmer zegt: Hé Jaap je bent er. 

Jaap zegt: Ja, heb je al lang op me gewacht. 

Jelmer zegt: Nee, ben er zelf ook nog maar net maar wel speciaal voor
jou gekomen. ;-) 

Jaap zegt: Ahhhh! Dat vind ik lief om te horen. 

Jelmer zegt: Ja, maar ik ben ook wel een lieve jongen? 

Jelmer zegt: Soms... 

Jaap zegt: Niet altijd? 

Jelmer zegt: Nee, soms ben ik echt een etter. 

Jaap zegt: Dat kan ik haast niet geloven. 

Jelmer zegt: Maar toch is het zo! Ik kan heel snel driftig worden en pas
dan maar op ... 

Jaap zegt: Oei! :-( *** 

Jelmer begon te vertellen en al snel bleek Jaap dat de jongen vreselijk
met zichzelf overhoop lag. Toen hij negen jaar was, was zijn oudere 
broer overleden aan een ernstige vorm van kanker en als je dan kind 
bent en men je verdriet niet ziet, raak je al snel in de problemen zo 
bleek. Jelmer zei een hekel te hebben aan school en leerkrachten. Niet 
een had hem goed behandeld. Niet een had hem begrepen. Hulpverleners 
had hij niet willen hebben en wilde hij nog steeds niet. 

*** Jaap zegt: Maar waarom wil je je dan door niemand laten helpen. 

Jelmer zegt: Omdat ze toch niet naar je luisteren. Ze denken te weten
hoe jij je voelt en vullen alles in. Je mag het verdriet niet blijven 
voelen dat moet overgaan en ik weet verdomme heel zeker dat het 
verdriet nooit overgaat. 

Jaap zegt: Sorry! Ik had het niet zo moeten zeggen. 

Jelmer zegt: Ik stop nu want ik zit te janken. *** 

Meteen daarna verbrak hij de verbinding. Verslagen had Jaap een tijdje
nog achter de computer gezeten voor hij zelf ook de verbinding verbrak. 
Wow, wat een vreselijk verhaal. Een jongen die geheel in de knel zat 
met zichzelf en de dingen die hem overkomen waren maar er zelf niets 
aan kon doen. Het verleden en de dingen die daarin waren misgegaan 
hadden hem gesloopt en gemaakt tot wat hij was. Jaap kroop in bed en 
zond een gebed omhoog: voor Jelmer. 

De dag daarna klusten hij en zijn moeder 's ochtends opnieuw in de tuin
en 's middags stuurde ze hem naar Sander toe. 

"Jongen, je hoeft niet steeds bezig te zijn hier thuis. Je hebt
vakantie! Ga genieten!" Natuurlijk had hij tegengestribbeld want hij 
had er toch in toegestemd dat hij zou helpen. "Ik ga zelf ook in de 
tuin zitten, Jaap. Ik doe vanmiddag niets meer!" Met deze woorden nam 
Jaap genoegen en reed hij op zijn fiets naar Sander. 

-5- Sander had een broertje dood aan vakantiebaantjes en zeker als hij
daarbij echt vuil en moe werd. Niet zo zeer dat hij te lamlendig was en 
echt niets wilde doen maar gewoon ... het geld dat het opleverde kon 
hem niets schelen en bovendien was het vaak ook nog verrekte weinig. 
Hij besteedde zijn vrije tijd liever aan andere dingen en zeker nu het 
zulk mooi weer was. De afgelopen dagen had hij bijna de gehele dag in 
de tuin gezeten en was hij al behoorlijk bruin geworden. Te bruin, had 
zijn vader gezegd. ‘Jongen je lijkt zowat op een neger! Ben je wel echt 
mijn zoon?' Als het hem te warm werd, zwom hij in het zwembad dat ze 
achter in de tuin hadden. Sander zat in de achtertuin toen hij opschrok 
van een fietsbel. Hij keek over zijn donkere zonnebril heen en zag de 
brede glimlach van zijn allerbeste vriend over het tuinhek schijnen. 

"Hé, gabber. Wat zit jij daar lekker lui te wezen?" daagde Jaap hem uit.


"Ja, zo is het leven nou eenmaal Jaap. Je hebt werkpaarden en luxe
paarden en gelukkig hoor ik tot de laatste categorie." 

"Ja, ja, ik hoor het al weer," zei Jaap terwijl hij van zijn fiets
afstapte, het tuinhek opende en de tuin inkwam, "je hebt geen enkel 
medelijden met de werkende klasse." 

"Nee? Moet dat dan?" Sander zond Jaap een brede grijns toe. Jaap liet
zich in een tuinstoel naast zijn vriend zakken. 

"Hoessie?" 

"Prachtig, zoals je ziet. Ik word met de dag mooier." 

"Ja, nou kan hij wel weer hoor. God, ik wist niet dat jij zo ijdel was,
zeg!" 

"Hé heb ik nog onontdekte kanten voor jou? Voor mijn allerbeste vriend?"


"Ja, dat blijkt maar weer eens!" 

"Wil je wat drinken?" vroeg Sander gastvrij. Jaap wilde graag een
colaatje en Sander stond op en kwam een paar minuten later met twee 
goed gevulde glazen terug waarin de ijsblokjes rinkelden. "Wat kom je 
eigenlijk doen? Ik dacht dat je gezegd had dat je elke dag hard zou 
moeten werken?" 

"M'n moeder wilde me kwijt en heeft me het huis uitgezet!" 

"Ja, ja!" 

"Nee, echt! Ze zei dat ik moest gaan genieten. Nou ... en aangezien het
prachtig weer is ... ik veel van zwemmen hou ... het zwembad me veel te 
druk is ... dacht ik ... laat ik eens bij mijn beste vriend Sander 
langsgaan." 

"Dus je komt niet eens voor mij maar voor het zwembad?" 

"Goed geraden jochie!" Jaap lachte luid. 

"Hmmmm," bromde Sander, "aan jou heb ik wat!" Jaap maakte zijn gympen
los en schopte ze uit. Daarna stond hij op, maakte de knoop van zijn 
bermuda los, trok de rits naar beneden, liet de broek op zijn enkels 
zakken en stapte er uit. Daarna trok hij zijn T-shirt over zijn hoofd 
uit en van dat moment maakte Sander gebruik om uiterst geïnteresseerd 
de strakke, blauwe zwembroek van de jongen te inspecteren. Hij kon het 
eenvoudigweg niet laten. Snel genoeg, om niet op te vallen, wendde hij 
zijn ogen weer af. Het zweet brak hem uit en dat was niet van de 
warmte. Hij was al tijden op Jaap maar hoe vertel je zoiets aan je 
allerbeste vriend. Al sinds de basisschool was hij ‘verliefd' op hem, 
tenminste zo noemde hij dat. Toen wist hij nog niet wat het kon 
betekenen. Maar langzaamaan had hij het begrip verliefdheid ingevuld. 
En nu ... nu wilde hij dat graag laten merken maar was hij doodsbang 
dat Jaap diezelfde gevoelens niet voor hem zou hebben en dan? Wat dan? 
Zou hun vriendschap dat overleven of ... Aan dat laatste wilde hij 
liever niet denken. Nee, hij zou zijn gevoelens niet uitspreken. Liever 
eeuwig naar Jaaps liefde blijven smachten dan hun vriendschap op het 
spel zetten. 

"Hé slome," riep Jaap terwijl hij Sander een tik tegen zijn arm gaf.
"Ben je er nog? Of ben je soms in slaap gesukkeld?" Sander schrok op. 

"Wie het laatst in het water is, is een mietje!" Als jonge honden renden
ze om het snelst naar het zwembad toe. Beiden doken ze met een 
sierlijke duik het water in. 

"Wie was het laatst?" vroeg Jaap toen hij proestend bovenkwam. 

"Jij natuurlijk! Je weet toch dat ik veel sneller ben dan jij." 

"Oké, dan ben ik vandaag wel het mietje," zei hij lachend. 

Het grootste gedeelte van de middag brachten ze in het heerlijk koele
water door en tegen een uur of vijf belde Jaap naar huis om te zeggen 
dat hij bij Sander zou blijven eten. Sanders moeder bakte pannenkoeken 
en beide jongens werkten er een behoorlijk aantal weg. De afwas lieten 
ze over aan de ouders van Sander terwijl ze zelf achter Sanders 
computer kropen. Sander was een echte computerfreak en had veel meer 
verstand ervan dan Jaap. Jaap wist de werking van programma's maar daar 
hield het dan ook mee op. Zijn vriend sleutelde aan de apparaten en 
haalde alles wat maar los kon los en kreeg altijd alles ook weer 
perfect en soms zelfs nog beter weer in elkaar. Jaap keek dan vol 
verbazing toe. Nu deden ze echter niets dan een racespelletje. 

"Hoe laat moet je naar huis?" Jaap keek op zijn horloge. 

"Shit," riep hij uit. "Het is al na tienen. Ik moet echt weg." 

"Moet ik een eindje meefietsen?" 

"Ben je gek! Ik heb geen oppas nodig!" lachte Jaap. Beneden nam hij
afscheid van Sanders ouders en bedankte hen nogmaals voor het eten. 

"Als je weer eens erge honger hebt Jaap, dan kom je maar langs hoor!"
reageerde mevrouw Schilstra. "Dat zal ik onthouden mevrouw. Tot ziens." 
Sander liep met Jaap mee de tuin in en het pad naar de weg af. 

"Hé je vergeet mijn verjaardagsfeest volgende week woensdag niet hè!"
waarschuwde Sander zijn vriend. 

"Tuurlijk niet maat! Maar we zien elkaar heus nog wel voor die tijd hoor
je kunt me dus nog vaak genoeg eraan herinneren. Hé, de mazzel." 

"Hé heb je haast of zo? Kun je niet gewoon effe wachten?" 

"Sorry maar ik ben al wat laat dus ..." 

"Ik hou het kort. Mijn ouders gaan vrijdag al weg dus ... zou je het
misschien leuk vinden om in het weekend te komen logeren?" Jaap keek 
zijn vriend aan en antwoordde toen bevestigend. 

"Ik kom dan zaterdag en blijf maar een nacht slapen hoor want op maandag
wil ik weer thuis zijn om mijn moeder te kunnen helpen met het 
schilderwerk." 

"Prima! Afgesproken!" zei Sander op blijde toon. Het zou toch niet te
blij geklonken hebben, vroeg hij zich meteen af. 

"Kan ik dan nu misschien gaan?" plaagde Jaap. 

"Ja, ga nu maar. Nu ben ik je echt wel zat!" Ze riepen elkaar nog een
groet toe. Lang, heel lang bleef Sander hem nakijken over de rechte 
weg. Jammer, dacht hij dat het nooit iets anders tussen ons zal worden. 
Hij is zo verdomde populair bij de meisjes dat hij nooit ... nee, niet 
aan denken Sander! Zo in gedachten verzonken liep hij terug naar huis. 

"Wat kijk jij glazig?" zei Marja Schilstra toen haar zoon binnenkwam.
"Is er iets?" 

"Ja! Ik ben verliefd!" 

"Verliefd?" vroeg zijn vader. "Allang? Wie is het?" 

"Al heel lang. Het is Jaap." Peter en Marja keken erg op hun neus van
deze plotselinge bekentenis. 

"Jongen toch!" 

"Vinden jullie het erg?" 

"Nee, absoluut niet! Als dat je gevoelens zijn dan moet je die volgen.
Maar ... weet Jaap ervan?" 

"Nee, dat is juist het probleem." Hij was tussen zijn ouders in op de
bank gaan zitten. En duidelijk zijn woorden kiezend begon hij te 
vertellen. Te vertellen over hoe lang hij al wist dat hij gevoelens 
voor jongens had en dat die gevoelens altijd op Jaap geconcentreerd 
waren geweest. Eerst natuurlijk gewone jongens-onder-elkaar gevoelens. 
Toen de hechte vriendschapsband maar ook het verlangen om iets 
seksueels met hem te hebben. Met een diepe zucht besloot hij zijn 
verhaal. 

"En nu?" vroeg zijn moeder. 

"Ja, nu weet ik het niet meer." Opnieuw volgde een diepe zucht. "Ik weet
echt niet hoe het verder moet. Het zal wel een ‘hopeloze liefde' worden 
want Jaap is best wel in trek bij de meisjes en voelt vast niets voor 
jongens." 

"Zou je het bij hem durven aanroeren?" 

"Nee pap, ik denk het niet! Ik zou me doodschamen als ik hem moet
vertellen dat ik gay ben en op hem val." 

"Maar je zou hem toch tenminste wel kunnen vertellen dat je homofiel
bent. Dat zou jullie vriendschap toch niet schaden?" 

"Dat niet, denk ik. Maar hoe moet ik dan met dat andere overweg? 

"Net zoals in andere gevallen," zei zijn vader. "Voor je moeder was ik
ook verliefd op een meisje en toen ik haar dat zei, antwoordde ze me 
heel onomwonden dat ze dat totaal niet op mij was. Een hele klap maar 
eerlijk en dan ... dan moet je gewoon verder. Zo zal het bij jou en 
Jaap dan ook zijn." 

"Ja, je hebt gelijk pap. Ik zal erover nadenken." Hij wenste zijn ouders
welterusten en liep de trap op naar zijn kamer. Languit liet hij zich 
op het bed neervallen. Shit, wat ook een gedoe allemaal. Waarom was hij 
nou juist verliefd op Jaap geworden. Meteen bracht hij die gedachte ook 
weer om zeep. Geen wonder was het natuurlijk! Jaap wist gewoon alles 
van hem en hij van Jaap. Ze kenden elkaar al zolang en daarnaast ... 
daarnaast was Jaap gewoon een geweldig lekker ding. Hij zag er zo goed 
uit. Opnieuw ging hij in gedachten terug naar die middag en hoe hij 
Jaap bekeken had terwijl hij zijn T-shirt had uitgetrokken. Het lijf 
van de jongen was gewoon perfect. Een mooi gespierde borstpartij, twee 
lekkere donkere rechtopstaande tepeltjes, een mooi strak buikje en dat 
kleine streepje lichtblond haar dat van zijn navel naar de rand van 
zijn blauwe zwembroek liep. Sander zuchtte. En dan de vulling van die 
zwembroek zelf. Jaap had geen erectie gehad maar de contouren van zijn 
pik en vooral ballen waren duidelijk af te lezen. Opnieuw volgde er een 
diepe zucht ... 

-6- Jaap had hard gefietst maar al met al had hij er toch drie kwartier
overgedaan om thuis te komen. Shit, het was nu al 23.15 uur en Jelmer 
zou zeker op hem wachten. Snel zette hij de fiets in de schuur en rende 
het huis in. Hij stak zijn hoofd om de hoek van de kamer en zei met een 
brede smile: "Ik ben er maar ben ook meteen weer weg. Welterusten!" 

"Moet je niet wat drinken?" 

"Nee, man ik heb geen dorst." 

"Wacht je vriendje weer op je soms?" vroeg Marianne. 

"Ja! Wil je soms ook weten hoe hij heet?" 

"Graag!" reageerde zijn zus met wijd opengesperde ogen van verbazing. 

"Hij heet Jelmer en nou moet ik echt gaan." 

"Jelmer, lekkere naam zeg." Jaap sloot de deur en rende naar zijn kamer
toe. Straks maar wassen en tandenpoetsen eerst achter de computer. 
Jelmer wachtte inderdaad al. 

*** Jaap zegt: Sorry, dat ik zo laat ben. 

Jelmer zegt: Geeft niets ik blijf wel wachten op je :-) 

Jaap zegt: Ik was bij een vriend en vergat helemaal de tijd. 

Jelmer zegt: Leuke vriend. 

Jaap zegt: Ja! 

Jelmer zegt: O... 

Jaap zegt: Wees maar niet bang voor concurrentie hoor. Sander is niet
zoals jij en ik. 

Jelmer zegt: Gelukkig :-)) 

Jaap zegt: Hoezo??? 

Jelmer zegt: Nou gewoon, ik vind je wel leuk. 

Jaap zegt: Ik jou ook wel. 

Jaap zegt: Ben je nu niet zo verdrietig meer als gisteren. 

Jelmer zegt: Gaat weer een stuk beter dank je. *** 

Jelmer begon te vertellen over zijn broer en hoe gezellig het vroeger
bij hem thuis altijd was tot die dag dat ze te horen kregen dat Samuel 
zou komen te overlijden. De ziekte had zich al te diep geworteld om nog 
uitgerooid te kunnen worden en alles was ineens heel snel gegaan. 

*** Jelmer zegt: De laatste weken waren het ergst. Niemand van ons
durfde eigenlijk meer naar het ziekenhuis toe te gaan. 

Jaap zegt: Dat moet ook steeds een loodzware opgave geweest zijn voor
jullie. 

Jelmer zegt: Ja, maar wat mijn ouders deden kon gewoon niet! Vaak gingen
ze gewoon niet heen. 

Jaap zegt: Ja, misschien wel een rare reactie. 

Jelmer zegt: Ik ben elke dag naar hem toegegaan. En ook al kon hij niets
tegen me zeggen dan hield ik toch zijn hand vast. 

Jaap zegt: Moeilijk man als je nog zo jong bent. *** 

Er viel een grote stilte en Jaap durfde die gewoon niet te verbreken.
Hij wilde wachten tot Jelmer eraan toe was om weer wat te zeggen. 

*** Jelmer zegt: En nadien was het nog moeilijker. Toen Samuel eenmaal
overleden was, werd het nooit meer zo als voorheen. We leefden compleet 
langs elkaar heen. Mijn ouders, ik en mijn zusje. Het leek wel ook we 
helemaal van elkaar vervreemd waren. Zelfs het geloof bond ons niet 
meer. Ik wilde niet meer mee naar de kerk. 

Jaap zegt: Hoezo? *** 

Moeilijk kwam hij uit zijn woorden maar Jaap herkende al snel het
godsbeeld dat kinderen op de basisschool aangepraat krijgen. Een god 
die zorgt dat je niets zal overkomen, die je beschermt wat er ook mag 
gebeuren. En ja, als je dan op zo'n jonge leeftijd en met zo'n 
godsbeeld zoiets meemaakt, dan valt die god natuurlijk van zijn 
voetstuk. Jelmer had niet de tijd gehad om zich een godsbeeld ‘eigen' 
te maken. Om te ontdekken hoe een god anders kon zijn. Heel voorzichtig 
probeerde Jaap daarop aan te sturen maar het zat gewoon te diep. Jelmer 
was furieus toen Jaap trachtte erop in te gaan en hij verbrak de 
verbinding plotseling. 

Shit, zei Jaap tegen zichzelf, dat heb je niet zo slim aangepakt. 

Op vrijdagavond praatten ze opnieuw met elkaar en meteen
verontschuldigde Jelmer zich ervoor dat hij zo rot had gedaan. 

*** Jelmer zegt: Sorry, dat ik gisteren de verbinding verbrak. 

Jaap zegt: Oké, excuses aanvaard. 

Jelmer zegt: Zie je nou wel dat ik gewoon een rotzak ben! 

Jaap zegt: Jij bent de enige die dat zegt Jelmer. Je hoort mij dat niet
zeggen. 

Jelmer zegt: Maar je denkt het wel! Of niet soms? 

Jaap zegt: Jij kunt niet weten wat ik denk Jelmer. Maar je mag het wel
weten hoor! 

Jelmer zegt: Nou zeg het maar!!! 

Jaap zegt: Ik vind je een heel lieve jongen die ik graag nog veel beter
wil leren kennen. *** 

Jaaps woorden snoerden Jelmer de mond. Opnieuw een tijd lang stilte op
Messenger. 

*** Jelmer zegt: Maar hoe kun je mij nou lief vinden? Ik word hartstikke
snel boos, verbreek zomaar de verbinding en zo... 

Jaap zegt: Nou en? 

Jaap zegt: Ondanks dat kan ik jou toch nog wel lief vinden. Je hebt veel
meer kanten dan dat  boos en driftig worden, Jelmer! Misschien zie je 
dat zelf niet en zal ik het je heel vaak moeten vertellen maar er is 
meer aan jou te ontdekken dan dat alleen. Geloof me! 

Jelmer zegt: Ik geloof dat ik opnieuw moet janken. Je hebt een rare
invloed op me weet je dat. 

Jaap zegt: Oh ja? 

Jelmer zegt: Ja, vandaag heb ik diverse keren zomaar ineens aan jou
moeten denken. En ik weet niet eens hoe je eruit ziet. Daar hebben we 
het nog niet eens over gehad. 

Jaap zegt: 1.78 meter lang/68 kilo/lichtblond haar/blauwe ogen. Is dat
voldoende voor eerst? 

Jelmer zegt: Ja, het lijkt me dat je er goed uitziet. 

Jaap zegt: ;-) 

Jelmer zegt: Wil je die gegevens ook van mij? 

Jaap zegt: Ja dat verwacht ik nu eigenlijk wel! 

Jelmer zegt: 1.82/65/donkerbruin/bruin. 

Jaap zegt: Ook niet slecht hoor! *** 

Nog lange tijd bleven ze met elkaar chatten maar toen gaf Jelmer aan dat
hij moest stoppen omdat hij er weer op tijd op moest staan. 

*** Jelmer zegt: Zie ik je morgen? 

Jaap zegt: Nee helaas zul je het een nacht zonder mij moeten doen want
ik ga logeren bij Sander. 

Jelmer zegt: Oh, jammer. 

Jaap zegt: Je gaat me toch niet zeggen dat je me nu al gaat missen hè!!!


Jelmer zegt: Nee, natuurlijk niet! Hoe kom je daar nou bij! Ik kan heus
wel zonder jou hoor! 

Jelmer zegt: Maar zondagavond ben je er toch wel weer? 

Jaap zegt: Ja, zondag wacht ik weer op je op onze vaste tijd. 

Jelmer zegt: C ya l8er. 

Jaap zegt: Ja, tot dan! 

Jelmer zegt: En ... denk erom ... 

Jelmer zegt: Wel de handjes boven de lakens houden hè als je bij Sander
slaapt. 

Jaap zegt: Wow, wat denk je wel niet van ons. Maar ... we slapen wel in
een tweepersoonsbed ;-). 

Jelmer zegt: Als je je maar gedraagt Jaap! Ik wil geen rare praatjes
horen op zondagavond! Bye! 

Jaap zegt: Bye. *** 

Met een vreemd gevoel bleef Jaap nadat hij de computer afgesloten had
nog even zitten. Jelmer had echt gigantisch verschillende kanten. De 
ene keer was hij echt, ja hoe moest je het noemen ... dramatisch?? En 
de andere keer weer uitermate vrolijk. Een jongen met twee 
tegengestelde kanten. Maar ook een heel lieve jongen, zo voelde Jaap. 
Een jongen waar je vreselijk verliefd op zou kunnen worden en dat ... 
dat was begonnen. 

-7- Sander werd ‘s ochtends wakker met een knallende koppijn. Het kon er
niet aan liggen dat hij te laat was gaan slapen want al voor twaalven 
had hij zijn licht uitgedaan. Ook had hij niet te diep in het glaasje 
gekeken maar ... wat kon het dan wel zijn? Rustig bleef hij op zijn rug 
liggen en probeerde te ontrafelen wat de oorzaak van het ongemak zou 
kunnen zijn ... en uiteindelijk kwam hij erachter. Het was Jaap! De 
gevoelens die hij voelde voor Jaap maakten dat hij voor de eerste keer 
zenuwachtig was voor de komst van zijn vriend. En dan bleef hij ook nog 
slapen? Maar ja, hij had hem tenslotte zelf uitgenodigd en nu zou hij 
er het beste maar van moeten zien te maken. Het laken waaronder hij 
sliep verraadde de contouren van zijn strakke lichaam en in zijn kruis 
was zijn ochtenderectie duidelijk waarneembaar. Hij liet een hand over 
het laken heen glijden en begon zichzelf te strelen. Geruime tijd 
speelde hij met zichzelf totdat hij het laken wegtrok en zijn handen 
over zijn naakte lichaam liet gaan. Al snel pakte hij zijn stijve in de 
hand en begon hij zich af te rukken. Hij stelde zich voor hoe het zou 
zijn als Jaap het bij hem zou doen. Zou het een heel ander gevoel zijn? 
Toen hij merkte dat hij zou gaan komen, kromde hij zijn rug en liet hij 
het zaad over zich heen spuiten. In een aantal stralen ontlaadde het 
geile gevoel zich. Zwetend en hijgend keek hij naar het witte spul op 
zijn diep gebruinde lichaam. Hij doopte zijn vingers in de plasjes 
komsel en likte ze af. Hij vond de smaak lekker en bovendien maakte het 
dat hij opnieuw heet begon te worden. Zijn pik werd weer stijf. Hij 
hief zijn benen omhoog en begon zich onder zijn zak te strelen. De 
vingers in zijn spleet voelden vreselijk geil aan. Het was lekker om te 
doen. Hij maakte een vinger nat door hem in zijn mond te steken en 
gleed toen weer door zijn spleet. Zachtjes drukte hij met het topje 
tegen zijn gaatje aan. Een ontzettend fijn gevoel schoot door zijn 
onderlijf. Het maakte hem vurig. Opnieuw duwde hij met zijn vinger en 
nu gleed hij door de kringspier zijn warme gaatje binnen. Hard begon 
hij te kreunen. Wow, wat een genot. Zijn speer was inmiddels keihard en 
hij zag hoe druppeltjes voorvocht uit zijn pisspleetje begonnen te 
komen. Hij bewoog de vinger op en neer in zijn gaatje en moest toen 
gewoon komen. Zijn andere hand omvatte zijn harde en begon heftig te 
rukken. Het duurde tijden voor hij kwam maar het was zo verschrikkelijk 
lekker. De vinger in zijn hol en die trekkende hand aan zijn paal. 

Met Jaap had hij afgesproken dat deze tegen een uur of vier zou komen.
En voordat Sander  die middag naar beneden ging, had hij nog diverse 
keren gespoten. Hij kon het gewoon niet laten. De opwinding was te 
groot. De gedachte aan Jaap maakte hem compleet gek en allerlei idiote 
dingen spookten door zijn hoofd. Zou hij hem vanavond verleiden, zou 
hij hem gewoon bruutweg verkrachten. Allerlei stomme dingen die hij ook 
meteen weer van de hand wees. Jaap was 100% hetero en totaal niet in 
zijn liefde en seksuele uitspattingen geïnteresseerd. Het weer was 
slecht en in een gigantische hoosbui kwam Jaap aangereden. Sander hield 
de keukendeur voor hem open. 

"Shit, shit," mopperde Jaap. "Ik dacht dat ik het nog droog zou kunnen
houden en heb me het leplazerus getrapt en dan net op het laatste 
moment barst zoiets los. Het zou verboden moeten worden!" Sander stond 
er bij en keek ernaar en kon niet voorkomen dat een brede grijns op 
zijn gezicht verscheen. "Ja, ga een beetje dom staan grijzen man! Ik 
ben nat, kleddernat!" 

"Ja, nou en?" Toen Jaap de plasjes gewaar werd die hij op de keukenvloer
maakte moest ook hij lachen. 

"En dit is het enige stel kleren dat ik bij me heb!" 

"Dan zul je iets van mij moeten lenen." Meteen voelde Sander de reactie
in zijn lijf. Een kinky reactie. Jaap die zijn kleren zou dragen. 

"Kan ik ook even douchen want ik heb het best koud." Dat was geen
probleem. Ze liepen naar boven waar Jaap snel in de badkamer verdween. 
Een paar minuten later kwam hij met de natte kleren in zijn hand 
Sanders slaapkamer binnengelopen. "Heb je een handdoek voor mij?" 
Opnieuw die reactie in zijn lijf. Jaap helemaal bloot voor hem. Nou had 
hij hem al heel vele keren bloot gezien na het sporten op school en 
onder de douche bij voetbal maar niet sinds hij zijn gevoelens voor de 
jongen onder woorden had gebracht. Hij raakte compleet van de wereld en 
Jaap moest nog een keer aandringen en vragen om een handdoek. 

"Ja, natuurlijk." Hij sprong in de benen en haalde een groot badlaken
uit de kast. "Geef mij die natte spullen maar dan doe ik ze meteen in 
de droger." Jaap droogde zich af terwijl Sander naar beneden liep. Toen 
hij terugkwam zat Jaap met de handdoek om zijn middel gewikkeld op het 
bed. 

"En, wat kan ik van je lenen." Sander trok de deuren van zijn kast en
een la open. 

"Ga je gang. Kies maar uit." Jaap maakte zijn keuze en begon zich aan te
kleden. Sander hield hem goed in de gaten en vond het doodzonde toen 
zijn vriend zich snel in de kleren hees. Graag had hij gezien dat hij 
er veel en veel langer over had gedaan. 

"Wat gaan we doen vanavond?" 

"Ik had gedacht dat we straks naar Hoogeveen fietsen om daar een pizza
te pakken en dan naar ‘Het Cafeetje' voor een paar pilsjes. Lijkt je 
dat wat?" Jaap vond het een prima idee maar voegde er wel de hoop aan 
toe dat het droog zou zijn dan. 

De pizza's gingen er die avond goed in. Fietsen, buitenlucht en jonge
jongens als dat niet garant staat voor een goede eetlust! Daarna liepen 
ze de Hoofdstraat in op weg naar hun stamkroegje. Daar kwamen ze vaak 
met hun vaste vrienden samen. Al sinds dag nummer 1 in het voortgezet 
onderwijs hadden ze met z'n achten een groep gevormd en dat was al die 
jaren zo gebleven. Toen ze ‘Het Cafeetje' binnenkwamen, hoorde Jaap 
boven alles uit de stem van Job en meteen vertrok hij zijn gezicht in 
een grimas tegen Sander. 

"Ach joh," zei Sander die zijn gelaatsuitdrukking bemerkte, "we hoeven
niet zo lang te blijven toch?" 

"Ik heb een hekel aan die gozer. Een vreselijke hekel." Job Henksbroek
was 24 jaar en hing al jaren rond het vriendengroepje. Altijd voerde 
hij de boventoon en het meest ergerlijke was, in de ogen van Jaap dan 
tenminste, dat Job een behoorlijke invloed had weten uit te oefenen op 
een aantal van hen. Ouder dan de rest zijnde waren anderen onder de 
indruk gekomen van zijn sterke verhalen met als hoofdthema seks. Job 
had altijd de ‘lekkerste wijven' met de ‘grootste borsten' en de 
‘sappigste kutjes'. Jaap wist van de verhalen van anderen dat ze 
regelmatig bij Job thuis waren geweest om pornovideo's te kijken. Een 
jaar geleden had Job verteld dat hij bi was en de verhalen waren alleen 
maar sterker geworden. Jaap groette zijn vrienden en, hij kon er niet 
onderuit, drukte ook Job de hand. 

"Kijk," zei Job met overslaande tong, "dit is nou mijn allergrootste
vriend." En hij liet zijn arm om Jaaps schouders glijden. 

"Handen thuis Hensbroek anders krijg je een beuk," reageerde Jaap meteen
terwijl hij Jobs arm van zich af schudde. 

"Nou! Wist niet dat je kwaad werd, dacht dat je me aardig vond?" 

"Op afstand Job. Op grote afstand!" Jaap hoopte dat hij duidelijk genoeg
geweest was. Job had zijn avond echter al volkomen verpest. Hij liet 
zijn ogen over zijn vrienden gaan en wist haast zeker te weten dat 
Owen, Bart en Julian seks met Job gehad hadden. De onthulling van Job 
dat bij biseksueel was had hem dat duidelijk gemaakt. Niet dat de 
jongens het hem verteld hadden maar hij kende Job: niets voor niets. 
Een slogan die vader Hensbroek ook zakelijk in praktijk bracht. Jaap 
wist van zijn vader dat de zaakjes die senior afhandelde vaak op het 
randje van het criminele af waren. Reden waarom Bloemendael Hensbroek 
verzocht had een andere accountant te zoeken. Job had de jongens in 
ruil voor het kijken naar seksfilms vast wel zover gekregen dat hij aan 
hen had mogen zitten. Ieder moest maar doen wat hij zelf wilde zolang 
Job maar van hem afbleef! Sander had meteen na het incident aan het 
begin van de avond al begrepen dat de stemming er bij Jaap flink uit 
was en daarom gaf hij tegen negenen al aan weg te willen. Tenslotte had 
hij Jaap voor het weekend uitgenodigd en wilde hij dat Jaap zich zou 
vermaken. Meteen toen ze buiten waren begon Jaap weer. 

"Wat is die Hensbroek toch een achterlijke hufter. Ik snap die vent
niet. Zou hij nou echt niet doorhebben ..." 

"Maak je niet zo druk Jaap! Laat die zakkenwasser toch. Iedereen weet zo
langzamerhand wel wat hij aan Job heeft. En ... ik moet je nog wat 
vertellen." Meteen na deze laatste korte zin hield Sander zijn mond. 
Jaap keek hem verbaasd aan. 

"Nou toe dan," drong hij aan. "Nee hè," Jaap kon het van Sanders gezicht
aflezen. "Je gaat me niet vertellen dat je die klootzak uitgenodigd 
hebt op je feestje!!!" Sander knikte. 

"Ik moest wel! Mijn vader werkt bij zijn vader en dus wou hij graag dat
ik Job ook uitnodigde." 

"Kan ik nog zeggen dat ik niet kom?" 

"Nee, dat kun je niet jongen. Je zult er het beste van moeten zien te
maken." 

"Ik hoop dat mijn moeder flink wat valeriaan in huis heeft want dat is
dan misschien de enige manier om me rustig te houden die avond. Ik kots 
echt van die gast. Ik vind hem zo, zo ..." 

"Ja, Jaap je bent duidelijk genoeg!" Al pratend waren ze bij hun fietsen
aangekomen. 

"Beloof me een ding Sander. Laten we alsjeblieft op weg naar huis en de
rest van het weekend het niet meer over Job hebben. Oké?" Sander 
beloofde het en ze bestegen hun ijzeren rossen voor een rit door de 
donker wordende avond naar huis. Een half uur later waren ze thuis en 
haalde Sander twee ijskoude pilsjes uit de koelkast. Onderuit gezakt op 
de bank lurkten ze de flesjes leeg en goten er daarna nog twee door hun 
dorstige keelgaten. De pizza was behoorlijk pittig geweest, zo bleek. 
Net iets na het middernachtelijk uur maakten ze zich op om naar bed te 
gaan. Jaap zou als eerste onder de douche gaan. In Sanders slaapkamer 
kleedde hij zich tot op zijn onderbroek uit en liep met een handdoek in 
de hand naar de badkamer. Sander lag languit op het bed en stelde zich 
voor hoe Jaap, spiernaakt, onder de douche stond. In gedachten liet hij 
zijn handen over het naakte, gladde lichaam glijden en het wond hem 
vreselijk op. Zijn jongeheer sprong op in zijn broek en hij schrok zich 
een hoedje toen Jaap zich afdrogend ineens in de slaapkamer stond. "Hé, 
sliep je al?" zei Jaap toen hij Sanders schrikreactie zag. 

"Welnee, man. Hoe kom je daar nou bij." 

"Nou, het leek alsof je van me schrok!" 

"Kom zeg. Zo afzichtelijk ben je nou ook weer niet. Ik ga me douchen."
Sander kleedde zich helemaal uit en nam zijn kleren in de hand mee naar 
de badkamer. Bewust had hij een handdoek vergeten mee te nemen. Zo kon 
hij straks helemaal naakt terug de kamer in komen en kijken of en zo ja 
hoe Jaap zou reageren. Hij douchte zich snel. Daarna liep hij terug. 
Jaap zat met ontbloot bovenlijf rechtop in bed met het kussen in zijn 
rug een stripboek te lezen en keek niet op of om toen hij binnenkwam. 
Shit, dacht Sander. Zo kon hij geen enkele indruk maken op Jaap. Sander 
droogde zich tergend langzaam af maar Jaap vond de strip waarschijnlijk 
interessanter dan mannelijk bloot. Zie je wel, totaal niet 
geïnteresseerd, dacht Sander. Hij bracht de natte handdoek terug naar 
de badkamer en stapte toen in bed. 

"Sinds wanneer slaap jij bloot?" vroeg Jaap ineens. 

"Sinds kort. Vind je het een probleem?" 

"Nee, hoor maar ik had het nog nooit gemerkt vandaar dat ik  het vroeg.
Niets bijzonders." 

"Vind je het apart?" zei Sander terwijl hij ging liggen. 

"Absoluut niet," reageerde Jaap met een glimlach op zijn gezicht. 

"Waarom lach je nou?" wilde Sander weten. 

"Nee, laat maar." 

"Doe niet zo flauw man. Nou wil ik het weten ook." 

"Oké thuis slaap ik ook altijd bloot en ik niet alleen maar iedereen bij
ons." 

"Nou, daar had ik dus nog nooit iets van gemerkt en hier heb je het ook
nooit gedaan?" 

"Nee, kwestie van opvoeding denk ik." 

"Dus je vindt het onopgevoed dat ik bloot naast je lig?" 

"Nee, natuurlijk niet. Dat heb je mij niet horen zeggen maar wij thuis
hanteren altijd de regel dat als wij ergens logeren of logees hebben 
dan dragen we iets in bed." 

"Maar gewoon als je thuis bent slaap je bloot!" 

"Ja!" 

"Dus voel je je bij mij niet thuis want je draagt iets." Snel lichtte
hij het dekbed op en keek of Jaap iets droeg. Inderdaad een groene 
boxershort. 

"Nee, zo is het dus niet." 

"Als je je thuis zou voelen zou je ook hier bloot slapen." 

"Kom zeg. Zo draai je het wel mooi om." 

"Kwestie van principe. Je voelt je hier thuis of niet." 

"Natuurlijk voel ik me hier bij jou thuis." 

"Nou dan! Van mijn ouders zul je geen last hebben want die hebben hun
slaap- en badkamer beneden dus je schaamt je gewoon voor mij!" 

"Dat is niet waar!" 

"Tuurlijk wel!" 

"Wil je dat ik hem uittrek?" 

"Dat is jouw conclusie!" 

"Shit, Sander soms kun je zo moeilijk doen maar oké jij je zin." En met
deze woorden trok Jaap onder het dekbed zijn short uit. Triomfantelijk 
hield hij hem daarna in de hoogte. "Kijk, gezien?" 

"Ja, maar nu heb ik nog steeds niet alles gezien wat jij gezien hebt!"
En plagerig sloeg Sander het dekbed weg dat Jaaps naaktheid bedekte. 

"Hé!" riep hij verbaasd uit, "dat is wel een heel grove inbreuk op mijn
privacy zeg!" 

"Oh ja!" 

"Ja!" 

"Oh! En wat wou je daaraan doen? 

"Eigenlijk zou ik je op je donder moeten geven." 

"Kom maar op, jochie! Jou kan ik wel hebben!" En meteen daarna viel Jaap
hem aan. Hij sloeg zijn armen om Sander heen en probeerde hem vast te 
klemmen. Sander liet zich echter niet verrassen en al snel rolden ze om 
en om over het bed heen. Goed gespierde armen en benen probeerden de 
ander vast te zetten. Sander kon zijn gevoelens en gedachten niet 
beheersen. Het lekkere lijf van Jaap dat hem zomaar in de armen 
geworpen was, voelde zo verrukkelijk aan. Het jonge, gladde lichaam van 
zijn vriend glinsterde van het zweet en weer rolden ze over elkaar 
heen. De strijd was hevig en duurde lang en er leek maar geen einde aan 
de komen tot plots ...Met een geweldige klap vielen ze van het bed. 
Meteen maakte Sander daar gebruik van en ging schrijlings op Jaap 
zitten terwijl hij diens armen boven zijn hoofd tegen de grond 
vastzette met zijn handen. "Smeek om genade," fluisterde hij hem met 
zichtbaar genoegen toe. Jaap deed een wanhopige poging om zijn armen 
los te krijgen maar Sander was te geslepen om het niet door te hebben. 
Hij pareerde de uitval en hield Jaap in bedwang. Ineens voelde Sander 
dat zijn pik stijf was en hard tegen Jaaps buik drukte. Snel liet hij 
de jongen los en rende naar de badkamer. 

Jaap hoorde hoe Sander de deur op slot draaide en stond toen op terwijl
hij zijn spieren wreef. Wat heeft die nou, vroeg hij zich af. Toen het 
hem te lang duurde, liep ook hij naar de badkamer. Hij klopte aan. 

"Alles goed met je?" 

"Ga weg!" 

"Je bent toch niet ziek of zo?" 

"Ja, ziek in de geest misschien!" Jaap begreep er niets van. Wat had die
knakker nou ineens. 

"Het gaat er toch niet om dat je een harde had, wel?" 

"Natuurlijk wel." 

"Kom op man. Stel je niet zo aan zeg. Je bent net als ik een gezonde
jongen en dan kan dat gebeuren." Sander draaide het slot open en kwam 
de badkamer uitgezet. Hij durfde Jaap echter niet aan te kijken. 

"Je kunt wel denken dat ik een flikker ben?" 

"Nou en?" 

"Hoe zo nou en?" 

"Zou dat iets uitmaken voor onze vriendschap denk je?" 

"Ik hoop het niet." 

"Je weet wel beter Sander. Ik ben je vriend niet vanwege je geaardheid
maar vanwege wie je bent. En ook al zou je een flikker zijn dan nog zou 
ik je vriend zijn." 

"Oké, dank je." 

"Daar hoef je geen ‘dank je' voor te zeggen. Jij denkt er toch hetzelfde
over?" 

"Tuurlijk. Maar ik voelde me toen ik het merkte ineens zo vreselijk
stom." 

"Hij prikte al een tijdje tegen mijn buik man. Ik had hem al eerder
vernomen." 

"En dan zeg je niets?" 

"Nee, waarom. Het is toch een heel normale reactie. We waren zo dol met
elkaar bezig en dan ook nog eens beiden compleet bloot dat je daar best 
opgewonden van kan raken." 

"Maar jij had geen stijve?" 

"Nee, hij was niet rock hard maar best wel groter dan normaal hoor! Kom
laten we naar bed gaan," zei Jaap en hij sloeg zijn arm om de schouders 
van Sander en leidde hen terug naar de slaapkamer. Ze gingen naast 
elkaar op de rand van het bed zitten. 

"Ooit seks met iemand gehad?" vroeg Sander, nieuwsgierig geworden. 

"Nee. Nog nooit. Jij?" 

"Ik ook niet. Alles nog steeds zelfbediening," lachte hij. Jaap
glimlachte naar hem en gaf knikkend aan dat het bij hem hetzelfde was. 
"Vraag je je niet vaak af hoe het zou zijn als iemand anders aan je lul 
zit?" 

"Best wel en dat denken alleen al kan heel opwindend zijn. Dan ben ik in
de regel zo hard." 

"Ja, ik ook. Kom laten we gaan slapen." Ze stapten het bed in en Sander
knipte het licht uit. "Goedenacht Jaap." 

"Welterusten Sander." 

Sander deed echter geen oog dicht. Steeds weer moest hij denken aan hoe
fijn het geweest was toen hij Jaap in zijn armen had gehouden. Hoe 
lekker het was geweest om zijn lichaam tegen dat van zijn vriend te 
drukken. Hoe heerlijk de jongen van zo dichtbij geroken had. Zijn 
jongeheer stond alweer rechtop. God, waarom was het toch zo moeilijk 
voor hem om te zeggen dat hij van Jaap hield. Waarom kon hij het niet 
gewoon uiten en de gevolgen op de koop toenemen. 

Ook Jaap sliep niet. Hij draaide zich om en om en wist geen raad met de
gedachten die door zijn hoofd speelden. Waarom was hun stoeipartij voor 
Sander zoveel opwindender geweest dan voor hem. Natuurlijk had hij de 
lol ervan ingezien en had het hem best veel gedaan dat hij zijn vriend 
zo vrijelijk had kunnen vastgrijpen en betasten maar echt opgewonden 
was hij er niet van geraakt. Zou hij daarvoor te verliefd op Jelmer 
zijn geweest? En waarom was Sander wel zo hard geworden? Hij zou toch 
niet ...? Nee, resoluut wees hij die gedachte van de hand. Dat kon 
gewoon niet. 

De volgende ochtend was het al na elven toen ze beiden vlak na elkaar
hun ogen opensloegen. Jaap wreef zich de slaap uit de ogen en zei: 
"Goedemorgen, beste vriend. Goed geslapen." 

"Goedemorgen, Jaap. Nou om heel eerlijk te zien had ik heel veel moeite
om in slaap te komen." 

"Ik had hetzelfde." 

"Zou het misschien komen omdat we gisteren voor het eerst samen over
seks gehad hebben?" 

"Zou kunnen maar ik weet het niet. Het onderwerp is bij ons gewoon nooit
ter sprake gekomen. Die gasten op school praten er zoveel over dat je 
er haast een hekel aan zou krijgen." 

"Toch niet aan de seks zelf? Want dat vind ik toch reuze fun. Jij niet
dan?" 

"Ik had het alleen over het praten. Voor mij hoeven al die gesprekken op
school niet steeds over seks te gaan of seksueel beladen te zijn. En 
dat zijn ze verdomde vaak. Maar het doen op zichzelf vind ik ook wel 
prettig," zei hij met een scheve glimlach op zijn gezicht. 

"Heb je een stijve?" 

"Yep, een echte ODOL. Teken dat alles nog steeds goed functioneert." 

"Zou het ... zou het gek zijn om ... om ... " 

"Zou het gek zijn om samen te gaan trekken? Bedoel je dat te zeggen?"
Met een rood hoofd knikte Sander terwijl hij zijn vriend niet recht in 
de ogen durfde te kijken. Jaap dacht even na. Eigenlijk leek het hem 
wel een gaaf idee. Hij zou dan rustig het mooie lichaam van Sander in 
zich kunnen opnemen en zien hoe die zichzelf naar een hoogtepunt 
bracht. En, het idee dat Sander hem zou kunnen bekijken, maakte zijn 
conclusie nog eenvoudiger. "Nee, het zou niet gek zijn," concludeerde 
hij en demonstratief trapte hij het dekbed naar achteren. Ze gingen 
rechtop zitten en duwde de kussens in hun rug. Twee fier rechtopstaande 
penissen waren te zien en beide jongens sloegen een hand aan het 
gevest. Langzaam begonnen ze te rukken. Langzaam begonnen ze ook te 
kreunen en te zweten. Sander keek naar het mooie lijf van zijn maat. 

"Man wat heb jij een dikke zeg!" 

"Die van mij mag dan dikker zijn dan die van jou maar de jouwe is veel
langer. Ooit gemeten?" 

"Nee, nog nooit gedaan. Zal het eens doen dan geef ik je de stand wel
door. Oké?" zei hij met een schalkse knipoog. Jaap lachte. Minutenlang 
trokken ze aan hun staven en het gekreun begon heviger te worden toen 
ze hun hoogtepunt naderden. "Oh, wow, ik moet gaan komen," fluisterde 
Sander op hese toon. En na een paar hevige trekken schoot zijn zaad uit 
het pisgaatje. Jaap keek toe hoe de eerste klodder tegen zijn borst 
kwakte en hoe de andere ladingen lager op zijn diepgebruinde lijf 
terechtkwamen. Sander zakte onderuit en bleef hijgend liggen. Toen 
draaide hij zich op zijn zij en keek toe hoe Jaap nog steeds aan het 
trekken was. Ineens kwam ook bij hem de eruptie en Jaap had het gevoel 
dat er geen einde aan zou komen. Onderwijl bleef hij maar trekken 
totdat de laatste lading verschoten was. 

"Wow, dat was lekker zeg," fluisterde hij toen hij zich onderuit liet
zakken. 

"Inderdaad," zei Sander die nog steeds sidderde van genot, "een heerlijk
gevoel is het om klaar te komen en echt ... zo met jou was het nog 
beter." 

"Je bent een rare knul Sander!" 

"Waarom? Omdat ik eerlijk mijn mening geef?" Jaap lachte. 

"Ja, ik moet je toegeven dat je eerlijk bent en dat waardeer ik in je.
Ik stink naar het sperma ik ga douchen." Jaap stond op en liep naar de 
badkamer. Sander vond het jammer dat hun zo dicht bij elkaar zijn ten 
einde was. Graag zou hij nog tijden naast die lieve, blote Jaap hebben 
willen liggen. En dat stinken, dat was veel eerder heerlijk ruiken. 
Zaad stonk niet en zeker dat van Jaap niet. Opnieuw waren zijn 
gedachten in de badkamer bij zijn allerbeste vriend onder de douche. 

De rest van de dag vloog om met eten en computerspelletjes doen. Weer om
te zwemmen was het niet. Het was behoorlijk bewolkt en af en toe viel 
er een buitje. Na het avondeten pakte Jaap de weinige spullen in die 
hij meegenomen had. 

"Hé liggen mijn eigen kleren nog steeds in de droger?" 

"Shit!" riep Sander uit. "Helemaal vergeten." Snel liep hij naar beneden
naar de bijkeuken waar de droger stond. Natuurlijk waren de kleren 
hartstikke droog. "Tadaaaa," kwam hij triomfantelijk weer terug. "Hier 
zijn de droge kleren van meneer Bloemendael." En met een galante 
buiging overhandigde hij ze aan Jaap. 

"En heeft meneer Schilstra het misschien nog met zijn ouders gehad over
samen een flatje betrekken in Groningen als we daar straks studeren?" 
vroeg Jaap terwijl hij zijn kleren aanpakte en zich begon om te kleden. 


"Ja. Maar!" 

"Nou vertel." 

"Ze hebben het liever nog niet." 

"En waarom niet." 

"... " 

"Toe praat door man, laat me niet zo vissen!" Het was niet zozeer dat
Sander niet wist wat hij moest vertellen maar het omkleden van Jaap 
leidde hem gewoon te veel af. Opnieuw stond de jongen naakt bij hem, zo 
vreselijk dichtbij hem. 

"Ik ben hun enig kind en ze vinden het vreselijk dat ik uit huis zou
gaan. En daarnaast ben ik zelf, ik geef het toe, ook nog zo onbenullig 
in van alles. Ik kan nog helemaal niets zelf!" 

"Nou, je hebt deze kleren anders mooi gedroogd hoor!" zei Jaap met een
brede, valse smile op zijn gezicht. 

"Ja! Maak er maar grapjes over. Nee, ik kan gewoon nog niets. Ik kan nog
niet eens aardappelen schillen of groente koken. En schoonmaken vind ik 
al helemaal iets vreselijks!" 

"En hoe doe je het dan deze week nu je ouders weg zijn?" 

"Mijn moeder heeft voor elke dag iets in de vrieskast gezet en ik
probeer zo weinig mogelijk smerig te maken." Jaap barstte in lachen 
uit. "Het is niet grappig Bloemendael!" zei hij terwijl hij Jaap een 
stomp verkocht. "Ik ben een hopeloos figuur en het zou gewoon ook 
tegenover jou niet eerlijk zijn. Jij kunt al die dingen al wel en dat 
zou betekenen dat jij alles zou moeten doen." 

"Ja, mijn ouders waren daarin wat gemakkelijker maar hebben misschien
ook wel gemerkt dat ik het aankon." 

"Ja, ga maar effe zitten opscheppen over jezelf." 

"Nee, zo bedoel ik het niet. Ze hebben het me ook gewoon geleerd. Ik was
14 toen ze me voor het eerst een dag met die ukken alleen lieten. En ik 
liep niet naar de automatiek voor het eten maar kookte netjes de 
aardappelen en maakte de groente warm zoals mijn moeder me had laten 
zien dat het moest. En na die ene dag kwam er een weekend en nog een 
weekend en toen bleek dat het reuzegoed ging ... gingen ze zelfs eens 
een hele week er vandoor met z'n tweeën. En zo heb ik het gewoon moeten 
leren dus!" 

"En dat geeft je een gigantische voorsprong." 

"Inderdaad maar ... laat het onderwerp nu eerst maar rusten. We kunnen
het later altijd nog eens aankaarten maar probeer wel wat te leren 
Sander want ik ben heus niet van plan om alles alleen te doen tegen die 
tijd." 

"Ik snap het." Sander stapte naar zijn vriend toe en sloeg zijn armen om
hem heen. "Heb ik je ooit verteld dat je de aller, allerbeste vriend 
bent die iemand zich kan wensen." Hij trok zijn omhelzing nog strakker 
dan strak aan. Jaap begon plagerig te kuchen. 

"Honderden keren Sander maar je mag het zo vaak zeggen als je wilt. Je
zult mij niet horen klagen maar je gaat me nu toch niet vertellen dat 
je alweer hard bent, hè!" Blozend knikte Sander. 

"Ik weet niet wat ik heb dit weekend maar ik ben gewoon ontzettend geil
steeds." Verwachtingsvol keek hij Jaap recht in de ogen. 

"Nee hè, ik heb me net helemaal omgekleed. Zeg dat je het niet wilt
doen!" 

"Alsjeblieft Jaap nog een keertje samen. Please," smeekte hij met de
handen voor zijn borst tegen elkaar aan. Eerst bromde Jaap wat maar 
toen stemde hij toe. Ze kleedden zich uit en gingen op het bed liggen. 
"Zouden we misschien elkaar ... " begon Sander voorzichtig. 

"Ja, waarom niet." En meteen voegde Jaap de daad bij het woord door zich
zo te draaien dat hij bij Sanders kruis kon. Voorzichtig strelend liet 
hij zijn hand over het gezwollen lid van zijn vriend gaan. Wow, dat 
voelde gewoon te gek. Voor het eerst in zijn leven raakte hij de pik 
van een ander aan en de reactie bij hem van onderen was duidelijk 
waarneembaar. Sander zag hoe Jaaps pik stijf begon te worden en liet er 
zijn hand langs glijden. Ohhh, wat een lekker ding zeg. Misschien niet 
zo groot als de zijne maar dat deed er niet toe. Hij volgde de paal van 
de eikel helemaal naar beneden. En daar zag hij de grote ballen in de 
balzak hangen. Wow, hij had kale ballen! Maar ... 

"Zeg Jaap, ik heb nooit geweten dat jij je ballen kaal had. Ik dacht ...
" Veelbetekenend haalde Jaap een hand langs zijn kin. "Geschoren? Heb 
jij je daar geschoren?" 

"Ja! Iets mis mee?" 

"Nee, natuurlijk niet maar ... sinds wanneer doe je dat dan?" 

"Nadat het voetbalseizoen gesloten was, heb ik het mes erin gezet,"
lachte Jaap. "Hoe vind je het staan?" 

"Staat kinky man!" Sander glimlachte en streelde zich de weg terug naar
de top van Jaaps harde. Jaap was bij Sanders volle balzak aangeland en 
kneep daar voorzichtig in. De reactie van de jongen was overduidelijk. 
Hij kreunde hard. Jaap ging door en kneep nog wat aan. Zelf vond hij 
dat ook altijd lekker en dus ... dus zou Sander dat ook wel fijn 
vinden. Toch? Sander had ondertussen zijn vuist rond de lans van Jaap 
gesloten en begon zacht rukkende bewegingen te maken en Jaap volgde 
zijn voorbeeld. Hij bracht zijn gezicht zo dicht mogelijk bij het kruis 
van Jaap en snoof de heerlijke jongensgeuren op. Het maakte hem haast 
duizelig van genot. Een zoete, zweterige geur hing tussen zijn benen. 
God wat zou hij zijn vingers graag een uitstapje laten maken naar die 
zeker zweterige bilspleet maar ... nee dat durfde hij niet. Jaap 
duelleerde met precies hetzelfde probleem. De wijd gespreide en 
opgetrokken benen van Sander maakten het hem mogelijk het begin van 
diens harige bilspleet te zien en deden hem haast kwijlen van geilheid. 
Wow, een tong daar te mogen planten en dan lekker ... mmmmmmmmm. Hij 
trok harder aan Sanders paal en ook Sander verhoogde zijn activiteiten. 
Jaap kwam als eerste en spoot zijn zaad met een paar forse stralen de 
lucht in en nog geen drie tellen later explodeerde ook Sanders vulkaan 
in Jaaps hand. 

"Wow," kreunde Jaap. 

"Wow," verzuchtte Sander. "Het was goed nietwaar?" 

"Zekers, Sander. Het was heel goed!" 

"Zijn we nou flikkers?" Jaap keek zijn makker aan. 

"Nah, denk het niet toch?" 

"Denk het ook niet," zuchtte Sander terwijl hij zich achterover in de
kussens liet zakken. "Wil je nog even douchen?" 

"Ja, zo stinkend wil ik niet naar huis toe gaan." 

"Je stinkt niet Jaap. Je ruikt lekker geil!" Lachend stonden ze op en
liepen naar de badkamer. "Ga jij maar eerst," zei Sander. 

"We kunnen toch wel samen. We hebben nu al zoveel samen gedaan dus ... "


"Oké, mij goed zolang je maar van me afblijft!" 

"Zeg, wie was er hier het hele weekend hartstikke geil," zei Jaap op
vermanende toon terwijl hij Sander hard op zijn billen sloeg. 

"Oh, ja ga door, ga door," speelde Sander een spelletje. 

"Gatverdamme Sander je bent toch niet zo pervers hè." 

"Nee, jongen ik maakte alleen maar een grapje." Ze douchten zich schoon
en droogden zich daarna af. Toen was het echt tijd voor Jaap om naar 
huis te gaan. Sander bleef hem de lange weg nakijken en diverse keren 
draaide Jaap zich naar hem om om naar hem te zwaaien. Jaap voelde zich 
geweldig. Voor het eerst in zijn leven had hij seks met een jongen 
gehad en het feit dat die helemaal niet in jongens geïnteresseerd was, 
maakte hem totaal niet uit. Het was een geweldig gevoel geweest en daar 
wilde hij zo lang mogelijk van genieten. 

-8- "Zeg is Jaap nog niet terug?" vroeg Jan Bloemendael terwijl hij de
koffie voor zijn vrouw, twee kinderen en zichzelf op de tafel zette. 

"Nee, ik had ook gedacht dat hij eerder zou zijn maar ... je weet het,
jonge jongens, zijn waarschijnlijk gewoon de tijd vergeten," zuchtte 
zijn vrouw. 

"Straks mist hij zijn vriendje nog," reageerde Marianne op slijmerige
toon. 

"Nou volgens mij chat hij daar altijd mee zo tegen een uur of elf," zei
Leon, "dus daar heeft hij nog wel de tijd voor." Op dat moment kwam 
Jaap de keuken ingelopen. Hij gooide zijn tas in de hal en net voor hij 
ging zitten op de bank, tussen zijn broer en zus in, bedacht hij zich 
en ging eerst een kop koffie halen. 

"En hoe was je weekend met Sander?" vroeg Lianne. 

"Goed. We hebben ontzettend veel lol gehad samen." 

"Nog uit geweest?" 

"Ja, gisteravond een pizzaatje gepakt en daarna even naar ‘Het Cafeetje'
maar daar trof ik mijn grote vriend Hensbroek en toen was voor mij de 
lol snel over." 

"Hoe komt het toch dat je zo'n hekel hebt aan die jongen," vroeg zijn
vader breed glimlachend. 

"Ik denk dat ik erfelijk belast ben of zo. Had jij ook niet zo'n
vreselijke hekel aan een man met diezelfde naam?" Jaap liet zijn 
opmerking vergezeld gaan van een knipoog. 

"Praat me niet van die man!" begon zijn vader. 

"Jan, alsjeblieft. Hou op. Ik wil niets meer over die man horen en jij
Jaap waag het niet om je vader nog een keer uit te dagen!" 

"Hij begon," verdedigde Jaap zich, "niet ik!" 

"Stil. Ik wil het Journaal horen!" En zo beëindigde Lianne de discussie
op resolute wijze. Na het Journaal deed iedereen mee met een spelletje 
Monopoly en de dames wisten op overtuigende wijze de heren uit te 
spelen en Lianne trok uiteindelijk aan het langste eind. Tegen elven 
ging Jaap naar boven. Hij hoefde zich niet meer te douchen dus kon 
meteen achter de computer gaan om te chatten met Jelmer. 

*** Jelmer zegt: Hoe was je weekend? 

Jaap zegt: Uitstekend. Perfect. Wat moet ik er nog meer van zeggen! 

Jelmer zegt: En heb je je netjes gedragen? 

Jaap zegt: Hoe bedoel je? 

Jelmer zegt: Nou met die handjes boven de lakens en zo bedoel ik... 

Jaap zegt: Voor jou een vraag voor mij een weet ;-)) 

Jelmer zegt: Gemeen hoor! Maar ... mag ik je iets persoonlijks, iets
heel persoonlijks vragen? 

Jaap zegt: Je doet maar of ik antwoord is vers 2! 

Jelmer zegt: Oké. Heb jij ooit seks met iemand gehad? 

Jaap zegt: Yep. 

Jelmer zegt: Wat hebben jullie gedaan? 

Jaap zegt: Toen we bij elkaar waren hebben we ons afgetrokken en daarna
elkaar nog een keer afgetrokken ... en geloof me, dat was echt alles. 

Jelmer zegt: Gelukkig! 

Jaap zegt: Hoezo? 

Jelmer zegt: Nou ... ik hoopte gewoon dat je niet al te actief was als
je begrijpt wat ik bedoel. 

Jaap zegt: Ik geloof dat ik je wel begrijp. Nee, zover ga ik niet. Ik
heb me altijd voorgenomen om het echte uit te stellen tot ik een jongen 
tref waarvan ik vreselijk veel hou! Is dat te romantisch? 

Jelmer zegt: Nee, denk het niet. Dat heb ik ook altijd gezegd. Ik wil
niet neuken met iemand tot ik zeker van hem ben. *** 

In de ouderlijke slaapkamer lagen Jan en Lianne gezellig samen te
keuvelen. Allerhande onderwerpen hadden ze reeds aangesneden en toen 
het tijd werd om te gaan slapen, merkte Lianne dat Jaap de grote lamp 
op zijn kamer aan had gelaten en deze verspreidde hinderlijk licht in 
hun slaapkamer. 

"Jan, wil jij hem even gaan vragen of hij die lamp uit kan doen?" vroeg
ze liefelijk aan haar echtgenoot. Jan kon haar niets weigeren, stapte 
het bed uit en liep naar Jaaps kamer toe. Hij klopte netjes aan en toen 
hij een ‘binnen' hoorde, liep hij door. 

"Zeg, jongeman. Vind je het misschien goed dat ik dit licht even
uitdoe?" En meteen voegde hij de daad bij het woord door de schakelaar 
in te drukken. 

"Tuurlijk pap. Sorry dat ik er niet aangedacht had." 

"Geeft niets, jongen. Maak je het niet te laat?" 

"Nee, hoor. Welterusten." 

"Jij ook!" Bij zijn terugkeer in de slaapkamer keek Lianne hem met een
vrolijke glimlach aan. "Waarom lach je zo naar me? Wil je nog ..." 

"Nee, ben je gek! Ik lach omdat ik een nieuwtje weet maar je moet me
beloven het niet verder te vertellen. Het is echt een geheimpje." 

"Tjonge, je maakt me nieuwsgierig zeg," zei haar man terwijl hij in bed
stapte. Hij vlijde zich tegen haar aan en liet zijn koude handen over 
haar warme lijf glijden. 

"Hé kappen zeg. Je maakt me helemaal koud." 

"Mmmm, dan kom je maar lekker bij me liggen. Ik weet wel ..." 

"Jan! Hou op. Wil je het weten of niet?" 

"Ja natuurlijk. Ik ben gek op geheimpjes dat weet je toch." 

"Maar eerst beloven dat je het niet door zult vertellen en er zeker
niets over zult laten uitlekken ook niet per ongeluk!" 

"Oké ik beloof het." Nog eventjes hield Lianne de spanning er in door
haar mond stijf dicht te houden. 

"Sander is verliefd op Jaap." 

"Waaaaaaaaaaaaat? Sander verliefd op Jaap." 

"Sttttttttt, niet zo hard joh, straks hoort iedereen het." 

"Maar ..." 

"Ja, dat was mijn eerste reactie ook dus." 

"Van wie heb je het eigenlijk." 

"Zijn moeder. Marja vertelde het me vlak voor het weekend en natuurlijk
mocht ik niets verder vertellen maar dat geldt natuurlijk niet voor 
jou." Met een grote frons kijkt Jan haar aan. "Nee, natuurlijk niet. 
Jij en ik zijn toch één?" 

"Ja, natuurlijk schat. Je hebt gelijk. Maar gut dat kan straks dus
problemen opleveren." 

"Hoe bedoel je?" 

"Nou, Sander verliefd op Jaap en Jaap verliefd op zijn chatvriendje. Zie
je het voor je?" 

"Ja, nog niet eens aangedacht zo snel." 

"Vrouwen! Kijken ook nooit verder dan hun neus lang is." Lianne stompte
van zich af en nestelde zich daarin in de stevige armen van haar man. 

"Denk je dat hij echt verliefd is op die andere jongen?" 

"Weet het niet. Hij chat wel heel vaak met hem." 

"Ik hoop echt dat Sander en hij ... ze zijn altijd al zulke goede
vrienden geweest." 

"Ja, maar dat wil natuurlijk nog helemaal niets zeggen." 

"Kom? Als Jaap eenmaal weet dat Sander ook zo is dan ..." 

"Je gaat hem niet sturen Lianne! Denk erom: bemoei je er niet meer!" 

"Dat ben ik ook helemaal niet van plan. Marja en ik hebben afgesproken
dat we ons er buiten zullen houden ... " 

"Hoe zeer jullie ook anders zouden willen," vulde Jan haar aan. Ze
lachten naar elkaar. 

"Ja, je wilt tenslotte toch het beste voor je kind. Niet dan?" 

"Helemaal mee eens lieve schat maar je kind moet wel zelf kunnen
kiezen." 

"Trouwens heb jij Peter Schilstra nog voorgesteld om bij jou te komen
werken?" 

"Ja heb ik gedaan." 

"En?" 

"Nou, hij stond niet echt te springen, had ik het idee. Hij werkt
natuurlijk ook al jaren bij Hensbroek. Gatverdamme, alleen al van die 
naam krijg in het zuur. Voor hem zou het heel erg wennen zijn. Hij 
heeft jaren erg zelfstandig gewerkt bij hem en bij mij zal hij toch een 
heel andere positie innemen." 

"Ik hoop echt dat hij zo verstandig is het te doen want ik ben bang dat
Hensbroek hem meesleurt in zijn ondergang." 

"Daar is alleen maar het wachten op. En eigenlijk hoop ook ik van ganser
harte dat Peter dan bij hem weg is." 

"Zullen we gaan slapen?" Jan vond dat een prima idee. 

De maandag kwam en er restte de familie nog bijna vijf dagen voor ze
vrijdag op vakantie zouden gaan. Jan rondde op kantoor de laatste zaken 
af en zorgde ervoor dat hij met een gerust hart een paar weken er 
tussenuit zou kunnen gaan. Marianne en Leon verdienden hun zakcentje en 
Jaap en Lianne begonnen die dag met het schilderen van het huis. 
Gelukkig was het niet meer zo heet dan de dagen daarvoor en konden ze 
mooi het buitenwerk gaan doen. Het ging goed en woensdagochtend 
klaarden ze hun klus. Elke avond had Jaap met Jelmer gechat en ze 
hadden afgesproken dat ze na Jaaps vakantie elkaar zouden ontmoeten. 
Jaap voelde echt vlinders in zijn buik als hij met Jelmer praatte en 
had het gevoel echt verliefd te zijn. Het was een prettig gevoel en 
telkens weer verlangde hij naar zijn ontmoeting met Jelmer ook al was 
dat dan nog via internet. 

Tegen zevenen die woensdagavond stapte Jaap op zijn fiets om naar het
feest van Sander te gaan. Hij had een tasje met wat spullen onder zijn 
snelbinders gedaan voor het geval hij zou blijven slapen, hetgeen een 
mogelijkheid was. Sander was in maart jarig maar vierde zijn verjaardag 
altijd in juli in de week dat zijn ouders op vakantie gingen. Het was 
niet zo'n feestje van ‘als de kat van huis is dansen de muizen op 
tafel' zo was Sander gewoon niet. Een heel net feestje op zich. De 
vrienden en wat andere aanhang waren verzameld en Jaap kwam als laatste 
binnen. Toen hij zijn fiets in de tuin parkeerde hoorde hij de muziek 
reeds en boven dat alles uit de stem van Job Hensbroek. Oh ja, bijna 
vergeten dat die kwal er ook zou zijn, dacht hij. Hij liep naar binnen, 
begroette Sander en gaf hem een klein cadeautje. Het eigenlijke cadeau 
had hij al in maart gehad want toen hadden ze zijn verjaardag ook al 
gevierd op de dag zelf. Het was een geinige boel. Iedereen vermaakte 
zich prima en het bier vloeide rijkelijk. Jaap liep zijn vrienden langs 
en maakte kennis met Eric het broertje van David een van de jongens die 
ook nooit iets met Job had opgehad. Eric was meegekomen omdat hij 
anders alleen thuis had moeten blijven en toen David Sander gevraagd 
had of het goed was dat hij hem meenam, had hij natuurlijk geen bezwaar 
gehad. Nadat hij al zijn vrienden langs geweest was, overzag Jaap vanaf 
een rustig plekje het feestgedruis. Fatsoenlijk praten met elkaar was 
er niet echt bij met de volumeknop op 10! Terwijl hij zo stond te 
kijken en te denken, voelde hij ineens de aanwezigheid van iemand 
achter zich. Langzaam draaide hij zijn hoofd om en zag Job staan. 

"Hé, als je daar mijn grote vriend van die grote afstand niet hebt,"
begon hij. 

"Ah, je hebt er dus toch iets van meegenomen blijkt." 

"Ja, ik ben niet helemaal dom. Ik weet gewoon dat je me niet mag maar
dat wil niet zeggen dat ik jou niet mag." Jaap keek hem een beetje daas 
aan. "Zal ik een biertje voor je halen?" 

"Nee, laat maar kan ik heus zelf wel doen." 

"Zeur niet man!" Job beende weg richting de tap. Met twee glazen bier
kwam hij terug en overhandigde er een aan Jaap. "Op je gezondheid!" zei 
Job terwijl hij een forse slok nam. Jaap nam ook een slok. Het koele 
vocht gleed lekker door zijn keel. Job bleef bij hem staan en praatte 
tegen hem terwijl Jaap luisterde en af en toe wat knikte. Job haalde 
nog een glas op en ook nu bleef hij bij Jaap staan praten. 

Sander vond het allemaal maar vreemd. Bijna vanaf het moment dat Jaap
binnengekomen was, stond hij daar nu al met Job te kletsen. Eerst had 
hij een rondje langs de feestgangers gemaakt en nu stond hij daar al de 
hele tijd met Hensbroek te praten. En dan maar zeggen dat hij een hekel 
aan die gast heeft, dacht Sander toen hij beiden ineens hard hoorde 
lachen. Iedereen keek op en de twee proestten het uit. 

"Alles goed Jaap," vroeg Sander toen hij bij de twee aankwam. 

"Ja hoor prima. Job is een prima kerel en echt als je hem wat beter kent
is hij een moordgozer." Opnieuw lachten de twee. 

"Oké dan." En Sander liep weg. Hij snapte er niets van. Het feest duurde
tot twaalf uur en toen Jaap zich opmaakte om weg te gaan, was Sander 
opnieuw verbaasd. "Je zou toch blijven slapen?" 

"Ah, dat kan een andere keer wel. Ik ga nu naar huis. C ya!" Sander
begreep er niets meer van. Dit was niet de Jaap die hij kende. Die zou 
niet zo maar, zo weggaan. Job bleef als laatste over en toen ook deze 
afscheid nam, overkeek Sander de rommel die achtergebleven was. Nee, 
dit was niet Jaap. Jaap zou gebleven zijn om de rommel op te ruimen 
samen met hem. Dat hadden ze altijd zo gedaan toch? Sander was kwaad. 
"Shit!!!" vloekte hij. Hij gaf een trap tegen een lege chipszak en liep 
de trap op naar boven. Morgen de rotzooi maar wegwerken dan. 

-9- Jaap werd wakker met een gigantische pijn in zijn hoofd. Het leek
wel of een hele horde wegwerkers met drilboren in zijn kop stond te 
boren. Wow, vreselijk gewoon. Heel voorzichtig waagde hij het om een 
oog te openen maar meteen ook deed hij hem weer dicht. Het licht deed 
te veel pijn. Opnieuw eens proberen. Door zijn wimpers en oogharen keek 
hij de wereld in. Maar wat voor een wereld? Zijn tweede oog ging nu ook 
open en tezamen herkenden ze absoluut niet de plek waar hij was. In 
Godsnaam, waar was hij? Het was niet de kamer van Sander waar hij 
verwacht had wakker te zullen worden en ... ook niet zijn eigen kamer. 
En jemig wat had hij een raar gevoel in zijn ... Toen werd hij zich 
bewust van het geluid van die ander. Die ander die naast hem lag. Vol 
schrik was hij ineens klaarwakker. Naast hem lag in geheel ontklede 
staat Job Hensbroek met een glimlachend gezicht naar hem toegedraaid 
maar gelukkig nog diep in slaap. Jaap schrok zich een ongeluk. Had hij 
de nacht hier bij Job doorgebracht? Zijn ogen vlogen over het bed heen 
en vol afschuw zag hij een groot aantal condooms liggen. De weeïge geur 
in de lucht verraadde de duidelijke inhoud van de rubbers. Verdomme, 
wat had hij gedaan? En dat gevoel in zijn achterste? Zou hij zich 
werkelijk door Job hebben laten nemen? NEE, NEE!!! schreeuwde het in 
zijn hoofd. NIET met Job!!! Zijn gedachten totaal in de war stond hij 
van het bed op. Mijn kleren, dacht hij. Waar zijn mijn kleren. Hij zag 
zijn spijkerbroek en T-shirt liggen en ook zijn schoenen. Snel trok hij 
deze aan en liep zonder veel geluid te maken de kamer uit en de trap 
af. Bij de voordeur lag zijn spijkerjack en gelukkig zaten de sleutels 
in het slot. Hij opende de deur en ging naar buiten waar zijn fiets 
tegen de muur stond. Het was een mistige ochtend. In ijltempo fietste 
Jaap het erf af en de weg op maar waar in vredesnaam woonde Job en hoe 
moest hij naar huis komen. Na een paar kilometer had hij door dat hij 
een verkeerde afslag had genomen. Snel reed hij terug en kwam zo op de 
goede weg naar huis uit. De gedachten bleven als mistflarden door zijn 
hoofd spoken. Hoe was het toch mogelijk geweest dat Job hem zover had 
gekregen dat hij seks met die idioot gehad had. Hij haatte die vent. 
Had altijd al een hekel aan hem gehad en nu ... nu had hij hem het 
meest intieme gegeven dat hij had. De tranen rolden over zijn wangen. 
Tranen die hem diep van binnen pijn deden. 

Iets na zes uur was hij thuis. Voorzichtig liep hij naar binnen en de
trap op naar zijn kamer. Gelukkig kwam hij niemand tegen, niemand die 
hij uitleg zou moeten geven. Op zijn kamer wierp hij zich op het bed en 
smoorde zijn luide snikken in het kussen. Jelmer, dacht hij ineens. Hij 
moest het Jelmer vertellen. Hij wilde niet met deze leugen voortleven. 
Hij zou het niet kunnen verdragen net te doen alsof. Gelaten ging hij 
achter zijn computer zitten en opende zijn hotmailaccount. De woorden 
die anders zo makkelijk uit zijn vingers vloeiden, wilden dit keer niet 
komen. Niet gemakkelijk in elk geval maar na een lange worsteling had 
hij toch het een en ander op papier staan. 

--- Beste Jelmer, 

Net thuis en de koele ochtendlucht heeft me doen besluiten om je meteen
de waarheid maar te vertellen. Woorden en daden daar draait het om. En 
deze twee stemmen hebben de afgelopen uren op een vreselijke manier bij 
mij gebotst. Zodanig dat ik gewoon niet verder kan. 

Van zondag op maandag sprak ik nog met je. Heel serieus over seks en
liefde en nu ... nu heb ik er zelf een puinhoop van gemaakt. Ik zal het 
je proberen uit te leggen niet als excuus maar gewoon om de waarheid 
nog eens hard onder ogen te zien. 

Gisteravond gaf een goede vriend van mij zijn verjaardagsfeestje. Hij
was in maart al jarig geweest maar nu, nu waren zijn ouders op vakantie 
en hadden we wat meer ‘ruimte' voor een feest. Al met al waren er zo'n 
20 mensen denk ik, boys and girls. Onder de gasten was een jongen waar 
ik normaal een vreselijke hekel aan heb maar nu op de een of andere 
manier bleef ik maar naar hem luisteren. Ik had toen eigenlijk 
gewaarschuwd moeten zijn maar hoe het nu eigenlijk gekomen is weet ik 
niet maar zo'n uur geleden werd ik dus wakker in het bed van die 
jongen. Voor mij een hele schok want van al hetgeen dat we gedaan 
hebben, heb ik niet meegekregen. Echter, de hoeveelheid volgespoten 
condooms, het feit dat we beiden spiernaakt waren en een vreemd gevoel 
van achteren, zijn bewijs genoeg om te weten dat HET gebeurd is! 

En terwijl ik jou nog zo duidelijk had gezegd dat dat niet zou gebeuren
voor ik iemand gevonden had waar ik echt van hield. Geen seks zonder 
liefde en nu ... nu kan ik mezelf wel gigantisch voor de kop slaan en 
durf ik me zelf niet onder ogen te komen. Loze woorden dus achteraf! Ik 
kan me zelf dus totaal niet vertrouwen en wil daarbij niet de schuld 
afschuiven op de drank want dat is het waarschijnlijk geweest. Het 
schuldgevoel komt terecht op mij en alleen op mij. Maar dat vreselijke 
schuldgevoel tegenover jou moet ik toch eerst kwijt want anders ... 
anders durf ik er zelf helemaal niet meer te zijn! 

En ... wat ik het allerergste vind ik dat van een eventueel ONS voor mij
geen sprake meer kan zijn. Ik durf, nu ik jou zo bedrogen heb, je zo 
voor de gek gehouden heb je niet meer onder ogen te komen ... ik durf 
mezelf niet eens meer onder ogen te komen. Godverdomme Jelmer ik heb 
iets dat misschien zo mooi had kunnen worden volkomen naar de kloten 
geholpen!!! 

Jelmer ik hoop dat je heel spoedig een goede vriend zult vinden die jou
waard is want ik ben dat dus niet! 

Jaap --- 

De tranen dropen over zijn gezicht toen hij op de knop ‘verzenden'
drukte. Hij sloot de computer af, kleedde zich uit en stapte in bed. 
Snikkend verstopte hij zijn hoofd in het kussen. De rust die hij zo 
nodig had, kwam echter niet. Hij voelde zich van binnen verscheurd en 
kon op geen enkele manier een oplossing vinden. Heel af en toe leek het 
of hij insliep maar dan meteen was er weer een schok door zijn lijf die 
hem wakker maakte. Zijn gedachten vlogen als een gek heen en weer en 
voorkwamen dat hij echt in slaap zou vallen. 

Sander werd wakker van de telefoon die maar bleef rinkelen. De eerste
tonen had hij genegeerd maar nu het ding weer van voren af aan begon te 
luiden, moest hij hem toch wel opnemen, vond hij. Moe stapte hij uit 
zijn bed en liep naar het bureau toe waar het draagbare toestel lag. 
Waarom had hij dat ding dan ook niet naast zijn bed gelegd, verweet hij 
zichzelf en met een kort ‘Sander' nam hij op. 

"Hé met Job! Ben je al wakker?" 

"Ja, nu wel." 

"Je lag nog te maffen dus!" 

"Ja!" 

"Nou ik wou je bedanken voor dat knalgoeie feestje van gisteren zeg.
Echt te gek man. Ik geloof dat ik nog nooit zoveel plezier gehad heb." 

"Oké! Was dat alles want dan ga ik weer slapen." 

"Nee, nee nog niet ophangen. Wist jij dat Jaap homo was?" Sanders ogen
sperden zich plotsklaps wijd open en van verbazing liet hij zowat de 
hoorn uit zijn hand vallen. Snel ging hij op de rand van het bed 
zitten. 

"WAT?" 

"Ja, gisteravond is hij met mij mee naar huis gegaan en we hebben
heerlijk met elkaar gevreeën man. Hij is echt helemaal te wow in bed. 
Vurig, gepassioneerd en wat een lekker strak gaatje heeft die gozer 
zeg." Sander wilde dat Job zijn bek zou houden. Hij kon en wilde het 
niet aanhoren allemaal. 

"Je raaskalt Hensbroek! Je bent knettergek!" 

"Nee, echt. Ik dacht wel dat je het niet zou geloven maar voor deze keer
vertel ik eens echt de waarheid. Vraag het anders zelf aan hem als je 
wilt! Echt ik heb een ongelofelijke nacht met hem gehad." 

"En nu! Waar is hij nu dan?" 

"Ja, naar huis gegaan, denk ik want toen ik wakker werd, was hij al
verdwenen. Maar ik moet straks nog even bij hem langs omdat hij wat 
kledingstukken heeft laten liggen," gniffelde Job. 

"Ik geloof er geen snars van Job volgens mij zuig je een gigantisch stuk
uit je duim." 

"Zelf weten Sander je hoort nog wel eens van mij." En daarmee legde Job
de hoorn op de haak. Sander bleef zitten waar hij zat en staarde naar 
de telefoon in zijn hand. Waarom Jaap, waarom, vroeg hij zich af. Als 
je dan ... waarom dan niet met mij. Nee, dit kon gewoon niet. Job 
verzon dingen om hem uit te dagen waarschijnlijk en als het toch waar 
was ... dan was het in elk geval heel anders dan Job had verteld. Even 
dacht hij eraan om meteen Jaap te bellen maar uiteindelijk deed hij het 
niet. 

Toen het elf uur geworden was, werd het Lianne te gortig. Ze had Jaap in
alle vroegte horen thuiskomen maar had zich gewoon weer omgedraaid. Ze 
had Leon en Marianne horen vertrekken en nadat ze heerlijk met haar man 
had gevreeën was ook hij weggegaan. Tegen tienen was ze zelf uit bed 
gegaan. Ze had zich gedoucht en daarna koffie voor haar en Jaap gezet 
en toen hij er om elf uur nog niet uit was, werd ze ongerust. Ze liep 
de trap op en klopte op zijn deur. Eerst hoorde ze niets dus nog maar 
eens geklopt. Een heel iel stemmetje reageerde en meteen wist ze dat er 
iets niet in orde was. Ze opende de deur en stapte de kamer binnen. 
Haar oudste lag diep onder het dekbed verscholen en toen ze naast zijn 
bed op de stoel ging zitten en hem recht in zijn gezicht kon kijken, 
zag ze zijn rood betraande ogen en de sporen die de tranen op zijn 
wangen hadden getrokken. 

"Wat is er Jaap? Wat is er gebeurd?" 

"Oh mam, het is zo verschrikkelijk." Ze ging op de rand van zijn bed
zitten en strekte haar armen naar hem uit. Jaap ging rechtop zitten en 
liet zich in de troostende armen van zijn moeder glijden. De tranen 
kwamen opnieuw. Schokkende tranen die zijn onmacht uitdrukten en met de 
tranen deed hij zijn verhaal zonder namen te noemen. 

"Maar het is toch niet zo erg," concludeerde Lianne, "dat je seks met
iemand gehad hebt en dat ...dat ook gebeurd is." 

"Op zich niet maar wel als je weet dat het met Job Hensbroek is geweest
en dat ik me bovendien helemaal niets meer kan herinneren." 

"Wat?" 

"Ik weet er helemaal niets van mam. Ik weet alleen dat ik gisteravond
met hem aan de praat kwam op het feestje bij Sander en dat hij mij een 
biertje haalde alhoewel ik gezegd had dat dat niet nodig was. Daarna is 
het een groot gat in mijn geheugen tot ik naast hem wakker werd." 

"Verdomme Jaap hij zou je toch niet gedrogeerd hebben met GHB of GBH?
Hoe heet die drug ook alweer?" 

"Ik weet het niet mam, misschien heb ik wel gewoon te veel gedronken." 

"Jaap, dat doe je anders ook nooit dat weet je." 

"Nee mam! Ik weet het dus niet!" Bedroefd keek ze naar haar zoon. Het
deed haar zo vreselijk veel verdriet dat hem dit was overkomen. 

"En het meeste baal ik nog van mezelf weet je. Ik heb laatst nog tegen
Jelmer gezegd dat ik nooit zomaar met iemand seks zou hebben. Dat er 
voor mij liefde zou moeten zijn voor de seks en nu ... Nu heb ik mij 
eigen woorden gebroken dus." 

"Dat kan gebeuren Jaap in een opwelling kan zoiets 

"Het voelt alsof hier," en hij legde zijn gebalde linkervuist op de
plaats van zijn hart, "helemaal niets meer zit mam en dat voelt zo 
vreselijk rot." 

"Jongen toch," verzuchtte ze. "Ik wou dat ik je kon zeggen dat het
allemaal niet zo erg is maar dat is het niet voor jou. Voor jou is het 
wel een groot probleem en ik kan dat begrijpen. Ik kan er alleen maar 
zijn en naar jouw verhalen luisteren en echt geloof me ... ik zal naar 
je luisteren en als het kan je ook van advies voorzien." Beneden ging 
de deurbel. "Ik zal maar even gaan kijken wie er is." Lianne stond op 
en liep de kamer uit. Snel was ze echter weer terug. "Jaap, het is Job. 
Hij heeft een tasje bij zich met wat spullen van jou zegt ie en hij wil 
graag met je praten." 

"Verdomme, nee hè. Niet nu al!" 

"Misschien kun je het beter nu maar afronden dan heb je het achter de
rug Jaap! Zoiets uitstellen is niet het beste lijkt me." 

"Je hebt gelijk. Ik ga me even aankleden dus laat hem nog maar even
wachten." Lianne liep naar beneden. 

"Hij kleedt zich even aan Job zodra hij klaar is roept hij je wel," zei
ze tegen de wachtende jongen. 

"Oh, voor mij had hij geen moeite hoeven doen hoor mevrouw!" antwoordde
de jongeman met een grijns op zijn gezicht. Ineens wist Lianne waarom 
haar man en Jaap zo'n hekel aan de Hensbroeken hadden. Zo'n antwoord 
was toch gewoon ongepast! Net toen ze hem van repliek wilde diende, 
verscheen Jaap op het overloop en riep dat Job kon komen. "Hé lover," 
zei Job terwijl hij de trap opliep, "nog lekker van mij gedroomd 
vannacht." Wat een eikel was die jongen toch eigenlijk. Die opmerking 
had hij toch ook wel achter de gesloten deur van Jaaps kamer kunnen 
maken? Hij deed het vast met opzet om haar te shockeren maar dan kende 
hij haar nog niet! 

Jaap deed de deur achter Job dicht. De jongen stond dichtbij hem en
leunde naar voren. 

"Krijg ik geen kus van je?" vroeg hij. 

"Zou niet weten waarom Job. Ik heb niets met je. Helemaal niets." 

"Je hebt niets met me? En vannacht dan? Telt dat niet meer mee?" 

"Job ik zal er niet om heen draaien. Ik weet niet wat er allemaal
gebeurd is en bij God ik hoef het ook niet te weten. Als je gekomen 
bent om me de schunnige details van ons samenzijn te onthullen dan kun 
je maar beter meteen oprotten!" 

"Niet zo driftig Japie," zei Job terwijl hij op de stoel achter het
bureau ging zitten. "Ik kom je wat spullen terugbrengen." En een voor 
een haalde hij Jaaps sokken en onderbroek tevoorschijn uit zijn tas. 
"Die zijn van jou en had je laten liggen in je haast om weg te komen." 

"Dank je." 

"Maar wat ik niet snap is dat nu ineens alles over lijkt te zijn tussen
ons?" 

"Job er is nooit iets geweest ... " 

"Verdomme Jaap dat is niet fair. Gisteravond en vannacht heb je me
bezworen dat je verliefd op me was. Dat je geil van me werd en 
vreselijk opgewonden raakte als je me zag en nu, NU ineens is er niets 
meer ... " 

"Read my lips, Hensbroek! Ik vind je de allergrootste eikel die er hier
in de buurt rondloopt en dat heb ik altijd al gevonden. Wat mij bezield 
heeft om met jou mee naar je huis te gaan weet ik niet. Er is een 
gigantisch groot gat in mijn geheugen waarin zich dingen afgespeeld 
hebben die normaal nooit zouden zijn voorgevallen en aan die dingen wil 
ik geen consequenties verbinden. Waarschijnlijk heb ik teveel gezopen 
en is dit de tol die ik daarvoor heb moeten betalen maar ik wil zeker 
niet aan jou gebonden worden Job. Dus alsjeblieft! Bedankt dat je mijn 
spullen hebt gebracht maar rot je op!" Jaap opende de kamerdeur wijd 
voor hem en bleef net zo lang wachten tot de jonge Hensbroek opstond en 
langs hem heen de kamer uitliep. 

"Je bent nog niet van mij af Jaap. Dit pik ik niet van je. Mij dingen
beloven en alles dan binnen een paar uur weer terugdraaien. Nee, 
jongetje zo gemakkelijk kom je niet van mij af." Stampend liep hij de 
overloop over en de trap af en met een geweldige knal sloeg hij de 
voordeur achter zich dicht. Jaap bleef staan waar hij stond en leunde 
tegen de deurpost. God, dit kostte hem jaren van zijn leven. Langzaam 
kwam hij in beweging en zette zich achter zijn computer. Zou er al een 
mail van Jelmer zijn? Hij startte zijn Hotmailaccount op en zag dat er 
in zijn Postvak In een bericht zat. Inderdaad een van Jelmer. Hij 
klikte het bericht aan en las: 

--- Hoi Jaap, 

Ik schrok erg van je mailtje maar zoiets kan gebeuren. Je was denk ik
erg benieuwd naar seks met een jongen. Ik vind alleen je conclusie niet 
juist. Het kan voor mij niet zo zijn dat het nu tussen ons over is. Ik 
had gehoopt dat ik een jongen ontmoet had met wie ik verder zou kunnen 
en denk dat je de drank de schuld kunt geven. Ook ik heb wel eens te 
diep in het glaasje gekeken hoor! 

Verder zou je het kunnen zien dat die jongen misbruik van je heeft
gemaakt. Hij heeft je mee naar huis genomen terwijl hij waarschijnlijk 
wist dat je dronken was. Ik denk dat je het niet gedaan zou hebben als 
je volledig bij je positieven was in elk geval. 

Ik zou willen zeggen, denk er nog eens over na. En ... vanavond wil ik
je toch graag ontmoeten op Messenger. Kom alsjeblieft! 

xxx Jelmer --- 

Wow, dacht Jaap. Gelukkig viel de reactie van Jelmer op zich mee. Geen
harde veroordeling maar ... Toch schortte er iets aan. Nogmaals las 
Jaap het mailbericht door en toen wist hij wat het was dat hem niet 
zinde. Hij kon de schuld niet geven aan de drank! Stel dat hij 
inderdaad te veel gedronken had, dan was dat nog altijd zijn eigen 
stomme fout geweest! Had hij maar niet zoveel moeten drinken tenslotte. 
Nee, de schuld van zich afschuiven kon en wilde Jaap niet. Alles wat er 
gebeurd was, had hij zich zelf op de hals gehaald. 

Vreemd genoeg was zijn Jan Bloemendael tussen de middag thuis om te
eten. Normaal bleef hij altijd op kantoor maar nu ineens zat hij met 
Lianne en Jaap aan de tafel. Al snel begreep Jaap waarom. Lianne had 
haar man gebeld en hem op de hoogte gebracht van de ‘crisis'. Jan wilde 
alles van Jaap weten en opnieuw deed hij zijn verhaal. 

"Als er een Hensbroek bij betrokken is, dan weet ik haast wel zeker dat
het geen zuivere koffie is Jaap," concludeerde hij nadat Jaap 
uitgepraat was. "Ik kan het gewoon niet anders zien. Je weet heus wel 
dat je nooit te veel drinkt dus dat kan het niet zijn en voor je lol 
zou je nooit met hem meegegaan zijn toch?" 

"Nee, zeker niet." 

"Dus ..." 

"Dus ... weet ik nog steeds niet wat er allemaal gebeurd is en hoe het
heeft kunnen plaatsvinden. Ik ken alleen de feiten en dat is dat ik bij 
Job Hensbroek in bed wakker werd in geheel ontklede staat en dat er 
voldoende gevulde condooms lagen die aantoonden dat wij behoorlijk 
tekeer gegaan moeten zijn. Verder deed mijn kont behoorlijk zeer en dat 
kan maar een oorzaak hebben." 

"En toch geloof ik er niets van, jongen!" 

"Ik ook niet, Jaap. Je tekent de feiten prima maar dat gat in je
geheugen zint me helemaal niet," vulde Lianne aan. 

"Wat denk je van mij? Mij zint dat ook helemaal niet maar ik weet
goddomme gewoon niet wat er gebeurd is. En alsjeblieft laten we erover 
ophouden al dat geklets brengt mij geen stap verder. Het spijt me!" 
Jaap schoof zijn stoel achteruit en liep van tafel. 

"Dit kan gewoon niet gebeurd zijn, Lianne," begon Jan. "Dit is Jaap
niet! Tegen ons vertelde hij ook dat hij dat nooit zou doen tenzij ... 
" 

"Ik weet het schat, jij weet het maar hij wil er niet aan. Hij houdt
vast aan de dingen die hij met zijn eigen ogen gezien heeft en als je 
daar vanuit gaat, moet je wel tot zijn conclusies komen." Ze schrokken 
op van de klop op de achterdeur. Het was Sander. 

"Hé Sander," zei Jan, "kom erin joh!" Sander stapte naar binnen en
begroette hen. 

"Is Jaap thuis?" 

"Ja, maar niet echt in een vrolijke bui." 

"Is het waar dan wat Job mij verteld heeft?" 

"Heeft hij het jou verteld?" vroeg Jan duidelijk verbaasd. Sander
knikte. 

"Hang ervan af wat hij jou verteld heeft," zei Lianne. 

"Nou ja ... dat hij en Jaap ..." 

"Of het waar is weten we niet Sander," reageerde Jan, "maar we weten wel
dat Jaap ervan overtuigd is dat het zo gebeurd is. Alleen ... nee, laat 
hij je dat zelf maar zeggen. Ga maar naar hem toe." 

"Oké!" 

Jaap lag met een bonkende hoofdpijn op zijn bed naar het plafond te
staren. Nee, nergens zag hij een uitweg. Iedereen praatte er zo 
gemakkelijk overheen. De drank, verkrachting, twijfel of het wel 
gebeurd was. Maar voor hem was het overduidelijk: het was gebeurd. Die 
pijn in zijn achterste had hij niet voor niets! Hij schrok van het 
geklop op zijn deur. Wie nu weer? 

"JA!" 

"Kun je mij even gebruiken?" vroeg Sander toen hij zijn hoofd om de hoek
van de deur had gestoken. 

"Jou altijd. Kom maar binnen." Sander liep op het bed af en ging er
vlakbij Jaap op zitten. 

"Job belde me vanmorgen vroeg dus ik weet ervan!" 

"Shit, wat een eikel zeg!" 

"Ja, gewoon geen manier van doen gewoon. Zelfs als het waar is ... " 

"Begin jij nou ook niet hè? Het is waar. Hoe het gebeurd is en waarom
weet ik niet maar vanmorgen werd ik wakker in zijn bed." 

"Maar ... " 

"Geen ‘maren' Sander. Het zijn feiten. Er lagen zat voldoende condooms
en mijn kont doet nog steeds zeer!" 

"Jij zou nooit zoiets doen Jaap! Ik weet het gewoon zeker! Ik ken jou
lang genoeg om te weten dat jij niet zomaar met iemand mee zou gaan 
voor een avontuurtje. Zo ben jij niet!" 

"Hoe verklaar jij dan de feiten?" 

"Ik weet het niet Jaap! Ik heb geen flauw idee! Maar ... " 

"Ja, en verder komt niemand!" Heel lang bleef het stil tussen de twee
vrienden. Zwijgend keken ze voor zich uit. 

"En nu?" vroeg Sander. 

"De lul was hier vanmorgen om me op te eisen. Ik zou hem verteld hebben
dat ik verliefd op hem was en zo ..." 

"De zak!" 

"Inderdaad. Echt, Sander geloof me. Ik weet helemaal niets vanaf het
moment dat hij met een biertje voor me terugkwam. Dat heb ik 
opgedronken en daarna ... totale leegte." 

"Je gedroeg je heel vreemd gisteren Jaap. Je had de grootste lol met hem
en jullie lagen continue in een deuk van het lachen. Ik begreep er 
helemaal niets van ... " 

"Kan ik me voorstellen. Misschien is het bier me slecht gevallen of heb
ik er gewoon te veel gehad." 

"Jij?" 

"Ja, dat hoor ik dus ook al de hele morgen. ‘Zo ben jij niet Jaap'.
Verdomme! Alsof iedereen me kent ..." 

"Trouwens, waarom heb je me nooit gezegd dat je homo was. Ik ben toch je
vriend?" 

"Ja, maar ik was er nog niet aan toe om het wereldkundig te maken. Mijn
ouders, Marianne en Leon weten het nu al drie jaar en verder nog 
niemand. Echt, als ik het verder verspreid zou hebben, zou jij de 
eerste geweest zijn die ik het verteld had. Echt." 

"Oké ik geloof je." 

"Maar, vind je het nou vervelend dat wij het afgelopen weekeinde zo
‘intiem' zijn geweest?" Sander wist niet wat hij moest doen. De angst 
gierde hem door keel want hij durfde het hoge woord er nog steeds niet 
uit te gooien. Voor het eerst zou hij iemand anders dan moeten gaan 
vertellen dat hij van jongens hield en misschien zelfs wel zeggen dat 
hij van de jongen hier zo dicht bij hem hield. Maar wat maakte het ook 
uit! Nu was misschien wel het allerbeste moment ervoor! 

"Ben je gek. Het was toch leuk? En bovendien ... bovendien hou ik net
als jij van jongens." Jaap keek hem verbaasd aan. 

"Echt? Je maakt er toch geen grapje over hè?" 

"Nee! Geloof niet dat het tijd is om daarover grapjes te maken!" 

"Maar waarom ..." 

"Ja, waarom heb ik er nooit eerder iets over gezegd? Zelfde reden als
jij denk ik. Het is toch vreemd, het is toch raar om gevoelens voor 
jongens te hebben?" Ze glimlachten naar elkaar. Sander trok zijn vriend 
overeind in zittende positie en omhelsde hem. "Je bent mijn allerbeste 
vriend Jaap!" 

"En jij de mijne Sander!" 

"Hoe ga je er nu mee verder?" 

"Ik weet het nog niet. Ik elk geval wil ik niets met Job. BAH!!!! Maar
verder ... Ik heb een chatvriendje die ik na de vakantie zou ontmoeten 
... " Het nieuws sloeg bij Sander in als een bom. Shit! Eerst Hensbroek 
die Jaap voor zijn neus weggekaapt had en ... en ... en nu nog een 
ander. "Zijn reactie was aardig positief maar ik weet nu niet hoe hij 
vanavond zal reageren." 

"Ik hoop dat het goed komt," zei Sander alhoewel hij de woorden met
moeite uit zijn keel kon krijgen maar hij realiseerde zich ook meteen 
dat hij zich natuurlijk nooit aan Jaap zou kunnen opdringen. Jaap moest 
zelf voor hem kiezen. 

"Ik ook. Heb echt het gevoel dat ik van hem hou." 

"Dat is mooi Jaap!" Sander bleef nog geruime tijd bij Jaap en at ook
mee. Pas na het eten ging hij terug naar huis. Jaap bleef die avond op 
zijn kamer en zat om tien uur al achter zijn computer. Klaar om met 
Jelmer te chatten. Het duurde echter nog anderhalf uur voor hij kwam. 

*** Jelmer zegt: Hoi 

Jaap zegt: Hoi 

Jelmer zegt: Nou nou 

Jelmer zegt: 

Jaap zegt: Hoe bedoel je? 

Jelmer zegt: Gewoon, ben er al sinds ik dat mailtje gelezen heb helemaal
van slag door wil je dat wel geloven? 

Jaap zegt: Ja kan ik me voorstellen 

Jaap zegt: Zelf ook nog steeds erg verward 

Jelmer zegt: Maar voor mij blijf je erg leuk hoor 

Jelmer zegt: dus om nou te zeggen ik ben je niet waard. 

Jaap zegt: Ken je het beeld van Zadkine in Rotterdam dat herinnert aan
het bombardement? 

Jelmer zegt: Ja??? 

Jaap zegt: Zo voel ik me nou ook, alsof er een stuk uit me weg is. 

Jaap zegt: En dat ik je niet waard ben, dat vind ik nog steeds. 

Jaap zegt: Ik zeg dingen, maar doe ze dus niet! En daar kan ik zelf niet
mee uit de voeten. 

Jelmer zegt: HUH?? 

Jelmer zegt: Ja, maar geef die drank en die jongen de schuld. 

Jaap zegt: Nee, dat kan ik dus niet hè! Ik heb zelf die drank genomen en
heb gezien de 'bewijsstukken' die ik gezien heb hem ook genomen dus dat 
zou wel erg goedkoop zijn niet dan? 

Jelmer zegt: Weet je wat je moet doen 

Jelmer zegt: gewoon geen drank meer nemen. 

Jaap zegt: Ja, dat is misschien het allerbeste 

Jaap zegt: en ben ik echt van plan! 

Jaap zegt: Ik heb door die drank gewoon niet geweten wat ik gedaan heb
en in zo'n situatie wil ik dus nooit weer verzeild raken. 

Jelmer zegt: Maar zeg tegen jezelf dat je nog waardevol bent. In elk
geval voor mij. 

Jaap zegt: Nee, dat kan ik nog niet Jelmer. 

Jaap zegt: Ik ben nog steeds bezig mezelf te beoordelen en val me zelf
flink tegen! 

Jelmer zegt: 

Jaap zegt: Het spijt me! 

Jaap zegt: 

Jelmer zegt: Ik vind je nog steeds lief Jaap! 

Jaap zegt: Dank je. 

Jelmer zegt: Kan ik je ergens mee helpen?? 

Jaap zegt: Nee, denk dat dit is iets waar ik zelf door heen moet. 

Jaap zegt: Moet mezelf weer vinden en recht in de ogen durven kijken. 

Jelmer zegt: Ja dat moet je zeker doen. 

Jaap zegt: En als ik mezelf nu in de spiegel bekijk dan word ik beroerd.


Jelmer zegt: Kom op zeg je bent en blijft gewoon een lekkere jongen. 

Jaap zegt: Ja, daar heb ik wat aan. 

Jelmer zegt: Iedereen maakt op zijn tijd wel eens een grote fout. 

Jaap zegt: Ja, maar zijn ze allemaal zo hypocriet als ik? 

Jelmer zegt: Weet niet. 

Jelmer zegt: Wel een aantal in elk geval! 

Jaap zegt: Ik heb altijd gezegd dat seks niet zonder liefde kan 

Jaap zegt: en dan ineens doe ik het omgekeerde. 

Jelmer zegt: Ja 

Jelmer zegt: valt me ook best wel tegen van je. 

Jaap zegt: Dank je zeg! 

Jaap zegt: ik heb jou laatst nog gezegd dat ik me nooit zou laten neuken
als er geen liefde in het spel is en nu ... 

Jelmer zegt: Ja. 

Jaap zegt: Ja! 

Jaap zegt: En zo'n eerste keer had heel bijzonder moeten zijn Jelmer! 

Jelmer zegt: Ja dat is zeker waar. 

Jaap zegt: En nu, nu kan ik het me niet eens herinneren, weet niet eens
hoe het geweest is! 

Jelmer zegt: Tja wat denk je nu van mij. 

Jaap zegt: Ja, dat vind ik nog het meest beroerde Jelmer dat mijn
stommiteit doorwerking heeft op iemand die ik alleen maar bezeer en 
pijn doe! 

Jelmer zegt: Ik had eindelijk een leuke jongen ontmoet die over een heel
aantal dingen, en zeker seks, hetzelfde dacht als ik en dan maakt die 
zo'n grote blunder. 

Jaap zegt: Ja. 

Jelmer zegt: Ik zit er zelfs over na te denk om te stoppen met alcohol
drinken. 

Jelmer zegt: Vanwege hetgeen de alcohol en die jongen met je gedaan
hebben. 

Jaap zegt: Ik doe dat in elk geval wel! 

Jaap zegt: Geen druppel neem ik meer! 

Jaap zegt: Maar dat helpt nu niets meer natuurlijk! 

Jaap zegt: Als het kalf verdronken is ... 

Jelmer zegt: Je hebt gelijk. 

Jelmer zegt: Ja. 

Jelmer zegt: Heb er echt veel over na gedacht 

Jelmer zegt: van zal ik nog wel met Jaap chatten 

Jelmer zegt: maar ja de positieve dingen aan je wegen toch zwaarder dan
die ene vergissing. 

Jaap zegt: Dat vind ik heel aardig van je. 

Jaap zegt: Echt! 

Jelmer zegt: Zo vind ik het nou eenmaal. 

Jelmer zegt: Ja ik lieg niet. 

Jelmer zegt: Praat echt zoals ik het voel. 

Jaap zegt: Je bent een goede knul. 

Jaap zegt: Te goed! 

Jelmer zegt: Ja dat zeg jij. 

Jelmer zegt: Voor jou ben ik heel goed. 

Jelmer zegt: Heb een heel lief en zorgzaam karakter. 

Jaap zegt: Ja, dat blijkt. 

Jelmer zegt: En jij maakt echt het goede in me los. 

Jaap zegt: Zo'n eikel als ik maakt het goede in jou los! 

Jaap zegt: 

Jelmer zegt: En dan maak je zo'n fout. 

Jelmer zegt: Had ik echt niet verwacht van jou Jaap! 

Jelmer zegt: Maar je bent geen eikel. 

Jaap zegt: Ja dat ben ik wel! 

Jaap zegt: Een levensgrote eikel. 

Jelmer zegt: Tja als je dat maar van jezelf zegt 

Jelmer zegt: komt het echt allemaal weer goed. 

Jelmer zegt: WORDT WAKKER 

Jelmer zegt: !!!!!!!!!!! 

Jaap zegt: Ben ik, heb de ogen wijd ogen voor de werkelijkheid. 

Jaap zegt: Denk veel te veel! 

Jelmer zegt: Waarover 

Jaap zegt: Over wat ik voor stoms heb gedaan. 

Jelmer zegt: Zet dat ene uit je hoofd. 

Jaap zegt: Hoe ik jou bezeerd heb. 

Jaap zegt: Hoe ik mijn 'maagdelijkheid' verloren heb. 

Jaap zegt: Ik wou dat ik terug in de tijd kon gaan. 

Jelmer zegt: Ja maar dat gaat niet! 

Jaap zegt: En zodra ik die oetlul dan zag zou ik hem meteen tegen de
grond slaan. 

Jaap zegt: Maar ja, het is natuurlijk ook niet zijn schuld alleen. 

Jelmer zegt: HIJ HEEFT JOU GEBRUIKT MAN 

Jaap zegt: Maar het was wel mijn eigen schuld. 

Jelmer zegt: Door zo te blijven denken kwets je mij nog veel harder. 

Jaap zegt: Het spijt me maar ik kan daar maar zo niet over heen stappen.


Jelmer zegt: Begrijp ik ook wel. 

Jaap zegt: En jou kwetsen wil ik niet. 

Jaap zegt: Sorry! 

Jelmer zegt: Maar ik dacht eindelijk een echt leuke jongen te hebben
leren kennen. 

Jaap zegt: Ik ben misschien ook wel een echt leuke jongen maar ... 

Jaap zegt: Vind mezelf nu een idioot grote eikel doordat ik gewoon niet
eerlijk ben! 

Jaap zegt: Ik zeg het ene en doe het andere. 

Jaap zegt: Dubbele moraal heet zoiets! 

Jelmer zegt: Ja dat weet ik ook wel. 

Jaap zegt: En zo'n leuke lieve jongen als jij bent, ben ik niet waard! 

Jaap zegt: Echt niet! 

Jelmer zegt: Nou mag ik een directe vraag stellen?? 

Jaap zegt: Ja! 

Jelmer zegt: Wil je nog verder met mij Jaap???? 

Jaap zegt: Ik weet het niet! 

Jaap zegt: ik voel me gewoon heel rot en beroerd op dit moment 

Jaap zegt: en kan niet nuchter denken. 

Jelmer zegt: Dus antwoord is NEE??? 

Jaap zegt: Als jij het zegt! 

Jelmer zegt: Tja wat moet ik anders? Wachten tot jij uit je wanhopige
bui bent???? 

Jaap zegt: Jelmer! Dit is vreselijk ingrijpend voor mij ... 

Jelmer zegt: 

Jaap zegt: hoe zou jij je voelen als jou zoiets overkomen was? 

Jaap zegt: 

Jelmer zegt: Mij overkomt zoiets niet!!!!!! 

Jaap zegt: Dat heb ik ook altijd gezegd 

Jaap zegt: en gedacht ... 

Jelmer zegt: Ik roep het 

Jelmer zegt: i.p.v. zeggen. 

Jelmer zegt: (sorry dat ik nu wat grover ben) 

Jelmer zegt: Had dit niet moeten zeggen. 

Jaap zegt: Geeft niet ik denk toch al slecht over mezelf kan er nog wel
bij! 

Jelmer zegt: Ik moet je juist troosten niet verder de grond intrappen. 

Jelmer zegt: Sorry. 

Jaap zegt: Laat maar! 

Jelmer zegt: Nee. 

Jelmer zegt: Ik kan nu niet zeggen van ik wil je niet meer 

Jelmer zegt: lieg ik tegen jou maar ook tegen mezelf 

Jelmer zegt: als ik dat zou zeggen. 

Jaap zegt: Ja, dat kun je wel als je mij niet meer moet, als ik je
tegenval, als ik niet voldoe aan je verwachtingen moet je dat gewoon 
zeggen of ROEP het maar! 

Jelmer zegt: Nee bedoel krijg je misschien nog andere rare gedachten. 

Jelmer zegt: En dat allemaal door zo'n klootzak! 

Jaap zegt: Wat voor andere rare gedachten? 

Jelmer zegt: Nee, laat ik niet gebeuren. 

Jelmer zegt: Weet ik veel! 

Jaap zegt: 

Jelmer zegt: Ik begon net om je te geven man. 

Jaap zegt: Wat dacht je van mij? 

Jelmer zegt: Ja ik weet niet wat jij voor me voelt???l 

Jelmer zegt: Weet nou echt niet meer wat ik moet geloven!!! 

Jaap zegt: shit, dit vind ik pas echt een rotopmerking Jelmer! 

Jelmer zegt: 

Jelmer zegt: Tja ik ging weer te ver. 

Jelmer zegt: Meende dit echt niet. 

Jaap zegt: Ik denk dat we beter nu dit gesprek kunnen kappen 

Jaap zegt: de emoties lopen te hoog op. 

Jelmer zegt: Nou ik wil wel met je verder chatten 

Jelmer zegt: ik kan toch niet slapen. 

Jaap zegt: Ik ook niet maar ik denk toch dat het beter is om te stoppen.


Jelmer zegt: Voorgoed? 

Jaap zegt: Ik ga goed nadenken over hoe ik verder moet gaan. Zodra ik
meer weet laat ik het je horen. Maar heb vooral over je laatste 
opmerkingen geen goed gevoel Jelmer. Misschien dat ik morgen nog 
antwoord voordat we 2 weken op vakantie gaan maar anders wordt het 
nadien. 

Jelmer zegt: Oh oké 

Jelmer zegt: Nou toch prettige vakantie. 

Jaap zegt: En geloof me als ik besluit om definitief te kappen dan ligt
het niet aan jou maar 100% aan mij. 

Jelmer zegt: xjes van iemand die wel om je geeft 

Jaap zegt: Ik durf je niet eens een kusje te geven zo vies en smerig
voel ik me 

Jaap zegt: 

Jelmer zegt: 

Jelmer zegt: Nou probeer toch te genieten van je vakantie. 

Jaap zegt: Zal het proberen. 

Jaap zegt: Doei. 

Jelmer zegt: Hoop dat je voor mij kiest en 

Jelmer zegt: ik vergeef je alles 

Jelmer zegt: als je voor mij kiest. 

Jaap zegt: Praat maar niet meer tegen me Jelmer je maakt het alleen maar
beroerder. *** 

En met deze laatste opmerking verbrak Jaap het contact met Jelmer. Hij
sloot de computer niet af maar knipte de transscriptie van hun gesprek 
en plakte dat in een Worddocument. De tranen brandden achter zijn ogen. 
Hij moest praten anders deed hij de hele nacht geen oog dicht maar met 
wie in vredesnaam. Zijn ouders wilde hij niet lastigvallen, die sliepen 
natuurlijk allang. Zachtjes liep hij naar beneden en tikte het nummer 
van Sander in. 

"Sander," klonk het slaperig. 

"Sorry dat ik je bel vriend maar ik heb je nodig." 

"NU???" 

"Ja, als je het niet erg vindt?" 

"Ik kom eraan. Geef me een paar minuten!" Hij hing op. Jaap sloop naar
de hal en ging op de trap zitten wachten. Al na tien minuten hoorde hij 
een auto voorrijden. Snel deed hij de deur van het slot en liet hij 
Sander binnen. Stilletjes liepen ze naar boven.  "Wat is er aan de 
hand?" wilde Sander weten toen Jaap de deur van zijn slaapkamer achter 
hem gesloten had. 

"Ik ben verdrietig en heb iemand nodig om tegenaan te praten, dat is
alles," zei Jaap. Hij ging op de rand van het bed zitten en Sander 
zette zich naast hem. 

"Is het misgegaan met Jelmer?" 

"Ja, heb het gevoel van wel. Hij ... hij reageerde zo vreemd op bepaalde
momenten. Zo totaal onverwacht ... Had eerst het idee dat hij me goed 
aanvoelde en toen ... toen kwam hij met van die onzinnige opmerkingen." 
Jaap stond op en laadde het bestand waarin hij de transcriptie had 
geplakt op de computer die nog steeds aanstond. "Hier lees maar." 
Sander ging op de bureaustoel zitten en begon te lezen. Al snel begreep 
hij Jaaps problemen met deze weergave van het gesprek maar ... 
eigenlijk zou hij er helemaal niets over willen zeggen bang als hij was 
dat hij Jaap in een bepaalde richting zou sturen en dat wilde hij 
absoluut niet. "En ...?" vroeg Jaap toen Sander weer op het bed kwam 
zitten. 

"Moet een rot gesprek geweest zijn, denk ik." 

"Ja, was het ook. Ik kan zo niet met hem verder Sander. Wat is hij voor
iemand die zulke stomme dingen kan zeggen als ' Tja wat moet ik anders? 
Wachten tot jij uit je wanhopige bui bent????'. Dat is toch een 
gigantisch kloterige opmerking. Dat getuigt toch niet van een relatie 
die je met elkaar hebt. Als ik een slechte bui heb vanwege het een of 
ander zeg jij toch ook niet zulke dingen tegen mij dan gun je me toch 
ook de tijd die ik nodig heb. Onze allereerste crisis en hij wil meteen 
bepalen hoelang ik over iets mag rouwen. Hoe lang ik in de put mag 
zitten. Dit kan ik niet Sander. Dit wil ik niet." 

"Ik begrijp het Jaap. Helemaal." 

"En dan dat allerlaatste dat hij zegt over dat vergeven en zo. Dat
schoot me helemaal verkeerd, man! Toen ik ontdekte dat ik homo was heb 
ik jarenlang dat gevoel van zonde gehad. Ik deed dingen verkeerd en was 
dus zondig. God op mijn knieën, letterlijk, gesmeekt om die zonde van 
me weg te nemen en me te vergeven maar altijd ging ik weer de mist in. 
En nu ik eindelijk weet dat mijn manier van leven niets met zonde te 
maken heeft, komt hij met dat begrip van vergeving terug. Alsof ik hem 
daarom gevraagd heb!!! Hij hoeft me helemaal niets te vergeven! Ik wil 
niet eens dat hij me iets vergeeft! Waar haalt hij het idee vandaan dat 
hij me iets kan vergeven! Ik wil zijn verdomde vergeving helemaal niet. 
‘Ik vergeef je alles als je voor mij kiest' zei hij. Hij schept de 
voorwaarden en dan pas vergeeft hij. Voorwaardelijke liefde dus! Je 
bent een lieve jongen als je maar doet wat ik je zeg ..." De tranen 
begonnen te komen. De woede sloeg om in onmacht. Sander sloeg zijn 
armen om zijn vriend heen en troostte hem zo goed en kwaad als dat 
ging. Af en toe kwamen er nog flarden van het gesprek tussen Jaap en 
Jelmer naar boven en uitte Jaap zijn boosheid maar het meeste was 
onverstaanbaar door zijn snikken. Toen hij eindelijk na lange tijd 
rustig werd, stelde Sander zijn vraag. 

"En nu ...?" 

"Nu schrijf ik hem meteen een mail om te zeggen dat het over en uit is
voor mij!" Vastberaden stond Jaap op en opende achter de computer zijn 
account. Hij klikte het tabblad ‘opstellen' aan, koos Jelmers naam uit 
het lijstje en begon te tikken. 

--- Jelmer, 

Als het gesprek van zo-even me iets duidelijk heeft gemaakt, is het dat
wij samen geen enkele toekomst hebben. Als je niet verder wilt lezen, 
is dat jouw keuze. Je kunt hier stoppen ... De tekst verderop vind je 
misschien niet interessant genoeg! 

Wellicht heb ik een fout gemaakt, ik weet het niet. Ik weet helemaal
niet wat er gebeurd is alleen maar dat ik naakt met een andere naakte 
jongen in bed wakker werd, dat er diverse condooms om ons heen lagen en 
dat ik een raar gevoel van achteren had. Fout? Ja, want zo had ik het 
nooit willen doen! 

Dat ik daar wanhopig van word, lijkt me heel normaal want zo had het
niet moeten zijn, zo had ik het me niet voorgesteld. Ik had me altijd 
voorgenomen, altijd gezegd, dat ik het zo niet zou doen. Wat nu 
werkelijk de reden is dat het toch zover is gekomen weet ik niet maar 
ik zal er achter komen! Het kost mij echter wel tijd, veel tijd om het 
verlies van mijn onschuld te verwerken en daar heb ik dus die tijd voor 
nodig. Een opmerking van jouw kant als "Tja wat moet ik anders. Wachten 
tot jij uit je wanhopige bui bent????" geeft duidelijk aan dat jij niet 
van plan bent mij die tijd te geven terwijl jij zelf toch wel zult 
weten wat is het is als wonden moeten helen. Een kusje, een aai over de 
bol, zeggen dat ik een lieve jongen ben, is in dit geval niet 
voldoende, NOOIT VOLDOENDE. Ik ben een stuk van mezelf kwijtgeraakt! 
Het hart uit het beeld van Zadkine in Rotterdam dat eruit is gerukt, zo 
voel ik me! 

Verder is het voor mij onmogelijk een gelijkwaardige relatie met iemand
aan te gaan op de conditie van "ik vergeef je alles" "als je voor mij 
kiest". Ik hoef geen vergeving! Fout gemaakt, stom maar ik kan er op 
een gegeven moment wel verder mee. Daar is geen vergeving voor nodig. 
Dat hele gedoe van schuld, zonde en vergeving uit de kerkleer heb ik 
achter me gelaten en laat er nu NIEMAND, NOOIT meer mee aankomen dat ik 
vergeving voor wat dan ook nodig heb! Alleen als ik iemand bewust pijn 
heb gedaan, dan zal ik bereid zijn om hem of haar mijn excuses aan te 
bieden en om vergeving te vragen! 

Al met al twee redenen om voor mij te kappen met wat wij hadden en aan
het ontwikkelen waren. Ik hoop dat je een leuke en lieve jongen zult 
vinden die goed bij je past en het beste in jou naar boven kan halen 
want ik weet zeker dat jij een lieve en leuke jongen bent. Misschien 
ben ik toch niet zo lief en leuk ... 

Groeten, 

Jaap --- 

"Kom je even kijken," zei Jaap zachtjes tegen Sander nadat hij
uitgerammeld was. Sander liep naar hem toe en las over zijn schouders 
de tekst mee. 

"Weet je zeker dat je het zo moet doen?" 

"Ja, heel zeker." 

"Alles wat jullie hebben, wordt hiermee teniet gedaan!" 

"Ik wil helemaal niets meer met Jelmer, Sander. Finito! Uit!" 

"Dan doe je er denk ik goed aan om het zo op te stellen en te
versturen." Jaap klikte op de knop ‘verzenden' en wachtte eventjes op 
het bericht dat de mail verzonden was. Toen sloot hij de computer af. 

"Blijf je slapen?" 

"Ja, ik kan het niet maken om mijn vader nog een keer uit zijn slaap te
halen. Ik was al hartstikke blij dat hij me weg wilde brengen." 

"Natuurlijk, stomme vraag van me." 

"Ik lag zelf ook al in bed dus ik hoef me niet meer te douchen of mijn
tanden nog te poetsen want je hebt me toch helemaal niets aangeboden." 

"Sorry, wil je nog wat drinken of eten?" 

"Ben je gek. Laten we gaan slapen. Het is al hartstikke laat!" De
jongens begonnen zich uit te kleden en stapten in bed. Jaap kroop dicht 
tegen Sander aan en deze voelde hoe zich langzaam bij zijn vriend een 
erectie begon te ontwikkelen. "Jaap," fluisterde hij. 

"Ja." 

"Ik zal heel eerlijk zijn tegenover je. Ik wil nu geen seks met je
hebben. Ik snap goed dat je nu op dit moment snakt naar zoiets intiems 
vanwege je verdriet maar het zou niet goed zijn. Je zou het alleen maar 
met mij doen vanwege dat verdriet. Ik zou de compensatie voor Jelmer 
zijn en dat wil ik niet, Jaap. Ik zal je eerlijk vertellen dat ik al 
heel lang verliefd op jou ben maar voor liefde heb je twee personen 
nodig. Dat weet ik en dat weet jij ook. Nu seks met elkaar hebben zou 
iets wat ooit tussen ons zou kunnen groeien kapot maken en dat risico 
moeten we niet nemen denk ik." 

"Ben jij verliefd op mij?" 

"Ja, al heel ontzettend lang. Maar ik heb het altijd verzwegen bang als
ik was dat jij niet eens iets voor jongens zou voelen en ik me 
belachelijk zou maken." 

"Je bent lief Sander." En zachtjes wreef Jaap met zijn hand over Sanders
gezicht. 

"Jij bent veel liever Jaap maar laten we geen gekke dingen doen." 

"Waarom ga je morgen niet met ons mee naar Vira dan kunnen we misschien
aan iets werken." 

"Nee, dat lijkt me geen goed idee. Morgen ga jij met jullie gezin naar
Vira en dan heb je twee weken de tijd om over een mogelijk ‘ons' na te 
denken. Ik wil je als mijn geliefde en vriend Jaap maar wil dat jij 
zeker bent van jouw zaak. Ik wil niet de positie van een substituut 
maar een volwaardige plaats naast jou. Denk daar de komende dagen over 
na en zodra je terug bent, kunnen we besluiten wat we gaan doen." Het 
bleef een lange tijd stil. Jaap dacht na over hetgeen Sander hem gezegd 
had en Sander dacht na of hij de dingen wel goed gezegd had. 

"Oké Sander. Het lijkt me een goed voorstel. Ik geloof dat ik heel goed
van je zou kunnen houden en heus niet alleen vanwege de seks." 

"Vind het fijn dat te horen Jaap maar denk goed na voor je iets besluit.
Neem je tijd en zelfs als je er na veertien dagen nog niet uit bent, 
heb ik nog wel tijd." 

"Je bent te lief voor mij Sander. En je weet wel dat ik dan geen maagd
meer ben hè?" 

"Volgens mij heb je je onschuld nog niet verloren, Jaap. Ik ben er haast
van overtuigd dat het niet zo is." 

"Het voelt wel zo Sander. Het voelt alsof ik mijn onschuld verloren
heb." 

"Ik begrijp het lieve jongen maar zullen we gaan slapen?" Jaap knikte en
zo dicht bij elkaar gelegen gaven ze zich over in Morpheus' armen. 

Toen Lianne de volgende ochtend haar zoon wilde wekken, schrok ze van de
aanblik in diens bed. Sander??? Hier in huis??? Ze was echter ook 
vertederd bij hun aanblik in dat tweepersoonsbed. De arm van Jaap lag 
om zijn vriend heengeslagen. Awww, dacht ze. Voorzichtig deed ze de 
deur een eindje dicht en wenkte Jan die net de overloop op kwam. 

"Moet je eens kijken," zei ze. Jan keek en was ook verbaasd. 

"Ik wist niet eens dat hij hier was?" 

"Is het geen prachtig plaatje die twee daar zo te zien liggen?" 

"Ja, dat is het. En jij hebt je zin nietwaar." Voorzichtig trok Jan de
deur weer dicht. 

"Ik wil alleen maar dat hij gelukkig is. Meer niet!" Ze glimlachten naar
elkaar en liepen naar beneden. 

-10- Die dag was het verder een rommeltje in huize Bloemendael.
Kleerkasten werden leeggeplukt, de laatste was van de lijn en uit de 
droogmachine gehaald en tassen en koffers volgestouwd. Jan controleerde 
de auto voor de laatste keer en keek na of hij alle benodigde 
reisdocumenten verzameld had. In al dat tumult liet Jaap Sander na de 
koffie naar huis gaan. Het kostte hem moeite om afscheid te nemen en 
nogmaals herhaalde hij zijn verzoek of Sander niet mee wilde gaan. De 
hernieuwde afwijzing begreep hij echter ook volkomen. Hij zou het 
verlies alleen moeten zien te verwerken en zich niet meteen op iemand 
anders werpen. Tegen zeven uur die avond reden de Bloemendaeltjes weg 
van huis. Jan en Lianne reden bij toerbeurt en op een recht stuk 
autobahn toen zijn moeder het even helemaal niet meer zag zitten, gaf 
Jan het stuur over aan zijn oudste. Alhoewel hij nog niet zijn 
rijbewijs had, wist hij wel hoe hij moest rijden. De lessen zouden 
spoedig komen. Lianne lag achterin te slapen en samen reden vader en 
zoon Zwitserland in. 

De veertien dagen vakantie waren voor Jaap een welkome afwisseling. Hij
bracht heel veel tijd door met zijn familie maar af en toe nam hij ook 
de tijd om alleen te zijn. Als de anderen weggingen, bleef hij soms 
bewust thuis om na te kunnen denken. Helemaal alleen zat hij dan aan de 
rand van het Lago di Maggiore en dacht na over de toekomst. Hoe die 
eruit zou gaan zien. Zou hij kiezen voor iets samen met Sander of zou 
hij toch een andere weg in slaan? Des te langer zijn denken duurde en 
des te meer de vakantie vorderde, des te duidelijker werd het hem dat 
hij gewoon niet om Sander heen kon. Sander was de persoon voor hem om 
zijn leven mee te delen. Ze pasten uitstekend bij elkaar en het 
verlangen naar de jongen werd groter en groter. 

Na de vakantie reden ze op vrijdagavond weer terug naar Nederland. Ook
nu weer een lange autorit met enkele kleine onderbrekingen. Tegen elf 
uur op zaterdagochtend waren ze thuis. Normaal hielp Jaap altijd mee om 
de auto uit te laden en zo maar dit keer vroeg hij toestemming om naar 
Sander te gaan. 

"Toe maar, ga maar," zei z'n moeder. "Hij zal je gemist hebben!" Jaap
bloosde en rende weg naar de schuur waar hij zijn fiets pakte. Bij het 
huis van de familie Schilstra aangekomen, kreeg hij te horen dat Sander 
nog niet op was. 

"Geen probleem, jongen," reageerde mevrouw Schilstra. "Als jij nu even
wat boterhammen voor jullie beiden smeert dan zorg ik voor de thee. Of 
heb je liever koffie?" 

"Thee is goed, mevrouw. 

"Zeg, je mag nu wel ma of mam of zo zeggen hoor!" Jaap bloosde tot ver
achter zijn oren. Mevrouw Schilstra keek hem giechelend aan. "We weten 
dat Sander verliefd op je is en als ik jou nu diep in je ogen kijk, 
weet ik dat het wederzijds is." Opnieuw kreeg Jaap een kleur en moest 
zij giechelen. Met het dienblad in zijn hand, liep Jaap voorzichtig de 
trap op. Het ding op een arm manoeuvrerend, klopte hij op de deur. Al 
ruim na elven en nog geen reactie, dacht hij. Hij drukte de klink naar 
beneden en opende de deur. Zachtjes liep hij naar binnen en zette het 
dienblad op Sanders bureau neer. Sander lag op zijn zij en sliep nog 
vast. Jaap dacht niet verder na maar begon zich uit te kleden en stapte 
toen onder het dekbed. Steels vlijde hij zich tegen het warme 
jongenslijf aan. Het voelde zo verrukkelijk goed. Zijn voorkant tegen 
de achterkant van Sander. Zijn piemel werd stijf tegen diens billen en 
hij waagde het om een arm om hem heen te slaan. Daarna kuste hij hem in 
zijn nek. 

"Oh, ohhhhhh," kreunde Sander. "Ohhh wat lekker." Ineens schrok hij
wakker en met wijdopen ogen draaide hij zijn gezicht naar Jaap toe. 
"Hé! Ben jij het!" 

"Ja, wie dacht je dan?" 

"Nou ja, ik droomde van een lekker ding maar jij bent het dus." Jaap
beschouwde dit als een belediging en ging zijn maat te lijf. Hij 
kietelde hem in zijn zij en werkte zich boven op zijn vriend. 

"Ja, ik ben het en ik kom wat lekkers halen!" 

"Maar moet je dan misschien eerst niet wat uitleggen?" 

"Geen woorden maar daden, zeg ik maar." 

"Kom op Jaap. Anders zit je ook nooit om woorden verlegen dus ..." 

"Laat me met mijn lijf duidelijk maken wat ik wil," smeekte Jaap. 

"Nee! Ik wil het je horen zeggen ook al komt het er als gestamel uit,"
antwoordde Sander beslist. Jaap ging naast hem liggen, sputterde nog 
wat maar stemde uiteindelijk in. 

"Oké jij je zin." Even was het stil. "Lieve Sander." 

"Ah, wat lief klinkt dat zeg!" 

"Hou je snuit anders schrap ik alle woorden en neem ik je meteen!"
dreigde Jaap. Sander keek hem lachend aan. "De afgelopen dagen heb ik 
ontzettend vaak na zitten denken. Ik had er de tijd voor en heb er ook 
bewust de tijd voor genomen. Af en toe is het goed om dat te doen en 
zeker op het punt waar ik beland was. Het was een prima reactie van jou 
om niet mee te gaan naar Zwitserland. Ik zou anders niet zo goed hebben 
kunnen denken als ik nu gedaan heb. Helemaal alleen met de stilte om je 
heen kom je vaak op de beste ideeën. En het allerbeste idee dat ik daar 
aan het meer opdeed was dat ik mijn verdere leven niet zonder jou wil 
doorbrengen. Lieve Sander, ik wil je niet alleen als mijn vriend maar 
zeer zeker ook als mijn minnaar hebben. De rol van vriend die ken ik al 
wel maar de andere rol wil ik heel graag samen met jou uit gaan 
werken." Sander lachte nog steeds maar de tranen die in zijn ogen 
blonken, waren duidelijke tekenen van ontroering. 

"Lieve Jaap. Ik heb jou mijn hele leven al gewild maar het heeft me
jaren gekost voor ik die gedachte eindelijk onder woorden durfde 
brengen." 

"Ja, en dan nog wel tegen onder andere je moeder in plaats van tegenover
mij!" Sander lachte luid. 

"Ja, mijn ouders waren mijn proefpersonen laat ik het zo maar zeggen.
Maar toen ik het jou duidelijk had gemaakt was er die complicerende 
factoor die zich voor mij gelukkigerwijze zelf oploste en nu ... nu ben 
ik vreselijk blij dat je voor mij hebt gekozen." Hij sloeg zijn armen 
om de nek van Jaap, trok hem tegen zich aan en drukte zijn lippen op 
die van hem. Twee paar lippen openden zich en de jongenstongen gingen 
op zoek naar elkaar. Het was hun teken van verzoening. De tongen vonden 
en bespeelden elkaar. Vurige liefde en hartstocht begonnen te 
ontbranden en zette hen beiden in lichterlaaie. Ze rolden over elkaar 
heen en lieten hun opgewarmde, geile lichamen langs elkaar heen 
glijden. Met hun handen betastten ze het strakke lijf van de ander op 
zoek naar wat ze ook maar konden krijgen. Toen ze na minuten de 
tongzoen eindelijk verbraken, keken ze diep in elkaars ogen. "Wow," dat 
was geweldig," verzuchtte Sander. 

"Wow, inderdaad. Nooit geweten dat een tongzoen zo opwindend kon zijn.
Ik ben keihard man!" 

"Ik ook!" En Sander showde zijn stijve aan zijn vriend. Jaap nam het
initiatief en streelde met zijn handen over de strakke onderbuik van 
Sander. Hij speelde met zijn vingers in diens navel en klierde net zo 
lang tot Sander een lachstuip kreeg. Toen hield hij op met kietelen en 
richtte hij zijn strelende handen in de richting van het 
jongensspeelgoed. Met de vlakke hand gleed hij van de bloot liggende 
eikel naar beneden in de richting van de volle balzak. Hij streelde 
erover heen en voelde de haartjes op de ballen onder zijn handen. Het 
voelde geweldig om zo ongegeneerd aan het lichaam van de jongen te 
zitten. Geen reden voor terughoudendheid, geen enkele reden om je te 
schamen of om bang te zijn te ver te gaan. Dit keer kon hij alles met 
hem doen wat hij wilde. 

Sander voelde de hand over zijn geslacht glijden en genoot met volle
teugen. Dit had hij al zo vaak willen voelen. Ohhh, en nu ... nu 
gebeurde het echt. Jaaps hand die langs zijn stijve pik ging en over 
zijn balzak gleed. Het voelde enorm goed. De ballen werden zachtjes 
gekneed en van genot begon Sander zijn rug te krommen. Nog eventjes 
verder, dacht hij. Nog eventjes ... ja, en toen voelde hij die ene 
vinger ietsjes verder dan zijn ballen gaan. Heel speels gleed hij in de 
richting van zijn spleet. De aanraking van zijn rozetje deed hem hard 
kreunen en opnieuw kromde hij zijn rug. Een enorme tinteling doorvoer 
zijn lichaam. Jaap bracht zijn hand naar Sanders mond en deze zoog een 
paar vingers naar binnen. Met deze nat gemaakte vingers ging Jaap 
opnieuw naar onderen toe. Ditmaal ging hij ineens verder op onderzoek 
naar die geile, hete bilspleet. Hij drukte tegen het gaatje en een 
vinger gleed naar binnen. Opnieuw kreunde Sander hard het was een 
geweldige sensatie. Natuurlijk had hij het zelf wel eens gedaan maar om 
nu door een ander gevingerd te worden was zoveel te beter. Sander 
merkte hoe Jaap de vinger heen en weer liet gaan en er uiteindelijk een 
tweede bij deed. Zijn holletje werd langzaamaan wat opgerekt en dat was 
ook wel nodig, bedacht hij zich, als Jaap hem straks echt zou willen 
neuken. Wow, van pure opwinding begonnen de eerste druppeltjes uit zijn 
pik te vloeien. Gelukkig liet Jaap zijn gaatje eventjes met rust anders 
was de kans groot geweest dat Sander spontaan zou zijn klaargekomen. 
Jaap richtte zijn aandacht nu weer op Sanders pik en ballen. Langzaam 
gleed zijn tong over de harige ballen en eventjes nam hij ze een voor 
een in zijn mond. De jongen kreunde en steunde. Jaap glimlachte. Het 
was fijn om iemand zo te plezieren. Toen liet hij zijn tong van de stam 
via de schacht naar het topje van de jongen zijn pik glijden. Daar 
aangekomen likte hij het voorvocht dat al rijkelijk gevloeid had weg en 
nam toen de eikel in de mond. Sander kreunde steeds harder en harder. 
Jaap liet de stang helemaal naar binnen glijden en vond het een 
heerlijk gevoel die warme worst in zijn mond te hebben. Het ding vulde 
hem helemaal en met grote moeite, hij deed zijn uiterste best, slaagde 
hij erin om hem helemaal in zich te krijgen. Toen dat gelukt was, begon 
hij zijn mond op en neer te bewegen. Sander ging uit zijn dak. Hij 
begon te rillen en met dat, spoot hij zijn zaad in Jaaps mond. Deze 
schrok heftig en liet meteen de pik uit zijn mond glijden. De eerste 
spermastraal was echter al diep naar binnen geschoten en smaakte niet 
eens zo slecht, vond hij. Snel pakte hij Sanders lid weer beet en nam 
hem opnieuw in zijn mond. De laatste restjes liet hij zich goed smaken. 


"Weet je dat dat hartstikke goed was," zei Sander terwijl hij Jaap van
zich afduwde en zich tegen hem aannestelde. "Echt ontzettend te wow!" 
Jaap lachte. "Maar weet je ook dat je verschrikkelijk stinkt!" 

"Ja, wat wil je! Een autorit van zo'n 12 uur en dan meteen bij jou in
dat stinkende nest van jou gekropen." Ze lachten. "Tijd voor een 
douche?" Sander knikte. Hand in hand liepen ze naar de badkamer toe. 
Jaaps stijve wees recht vooruit en plagerig gaf Sander er een tikje 
tegenaan. "Wacht jij maar jochie," waarschuwde Jaap hem. "Mijn tijd 
komt nog wel!" En Jaap liet inderdaad niet lang op zich wachten. Ze 
maakten zich nat, zeepten zich in en daarna draaide Jaap de jongen in 
zijn armen om. Sander zette zich schrap tegen de muur en wist wat er 
zou gaan komen. Jaap knielde echter eerst achter zijn vriend neer en 
bereidde met het zeep en zijn vingers het holletje voor op wat zou gaan 
komen. Sander was botergeil en kreunde en steunde vreselijk hetgeen 
Jaap nog hitsiger maakte. Toen drukte Jaap het topje van zijn lat tegen 
het roze rozetje aan. Sander schreeuwde hard maar Jaap duwde door. Vaak 
genoeg had hij gelezen dat het de eerste keer erg strak en bovendien 
pijnlijk kon zijn maar ... daar zouden ze door heen moeten. Geen genade 
dus en hij duwde stevig door. Nogmaals een harde schreeuw van Sander en 
toen gleed de stang soepeltjes naar binnen. Nu begon Jaap ook te 
kreunen. Het was een overweldigend gevoel die strakke aars om zijn 
kloppende pik te voelen. Wow, gewoon te gek voor woorden. Stevig duwde 
hij door net zolang tot hij er helemaal in zat. Toen bleef hij eventjes 
hijgend tegen Sander aan staan. 

"Neuk me hard!" 

"Oké jongen. Ik doe mijn best voor je maar weet niet ik het lang
volhoud." Jaap trok zijn pik zover mogelijk terug en duwde hem toen 
opnieuw helemaal naar binnen. Gekreun van alle kanten nu. Twee 
jongenslijven die volop genoten van elkaars nabije aanwezigheid. Twee 
geile jongens bezig met hun allereerste echte ervaringen. Jaap overtrof 
zijn eigen verwachtingen en slaagde erin, ondanks het steeds aanwezige 
gevoel dat hij prompt zou klaarkomen, een flink aantal malen heen en 
weer te gaan in dat strakke jongensgaatje. Toen spoot hij zijn zak 
helemaal leeg. Stroom na stroom van zijn warme, witte vocht spoot hij 
in Sanders kontgat. Hij trilde over zijn hele lijf en toen hij zich 
terugtrok, zakte hij langzaam door zijn benen. Zittend op de bodem van 
de douchebak kwam hij weer op adem. 

"Wow, Jaap! Dat was geweldig man. Weet je zeker dat je dit nooit eerder
hebt gedaan?" 

"Shit," riep Jaap ineens luid. 

"Wat is er?" 

"Ik had een condoom moeten gebruiken." 

"Ach, man wat maakt het uit. Je hebt toch nog nooit eerder met iemand
... " Terwijl hij Jaap aankeek, kwamen de woorden op zijn lippen tot 
stilstand. "Alsjeblieft Jaap," zei hij terwijl hij naast hem in de 
douchebak ging zitten, "geloof me. Job heeft je verneukt en niet 
geneukt. Het kan niet anders dan een truc zijn dat hij je geflikt 
heeft." 

"Maar zolang dat niet zeker is, is het stom van mij om je zomaar, zonder
condoom te neuken Sander!" 

"Dan doe je het de volgende keer maar met! Kom sta op!" Zelf inmiddels
weer staand, trok hij zijn vriend overeind en gaf hem een zoen op zijn 
lippen. "Je dacht toch nog niet dat je nu al helemaal klaar met me 
was?" Een wrange glimlach brak op Jaaps lippen door. Die herinnering 
aan dat gedoe met Job had de lust eigenlijk helemaal verdreven. Alles 
viel daarbij ineens in het niet. Hoe fijn het ook met Sander was die 
herinnering deed hem zeer. Sanders gedrevenheid wond hem echter weer op 
en terug in de slaapkamer hervatten ze hun spel. Sander haalde condooms 
tevoorschijn en toen Jaap op zijn rug op het bed ging liggen, plaatste 
Sander zich tussen zijn benen. Langzaam streelde hij met zijn handen 
langs Jaaps gladde dijen. Voorzichtig legde hij diens benen tegen zijn 
schouders aan waarna hij een condoom om zijn stijve trok. Hij nam wat 
crème op zijn vingers en smeerde dat op Jaaps kut. Langzaam liet hij 
een vinger naar binnen glijden. Jaap kreunde hard bij het binnendringen 
en Sander lachte hem toe. Toen zette hij zijn stamper tegen het roze 
rozetje en drong hij naar binnen. Zonder aarzeling schoof Sander door. 
Jaap gilde hard toen het topje de kringspier doorkliefde maar toen, 
toen kwam ineens dat heerlijke gevoel over hem. Sander bleef in het 
begin van zijn darmkanaal heen en weer bewegen en deed geen moeite om 
helemaal naar binnen te komen. Daar zo'n vijf centimeter na de ingang 
trof Sanders penis de prostaat van Jaap. Met zijn harde stimuleerde hij 
dit orgaan en plots kwam Jaap hevig klaar. Toen stootte Sander pas 
door. Tot aan zijn ballen dreef hij zijn staak naar binnen. Jaap had 
het gevoel compleet van de wereld te zijn. Eerst dat spontane 
klaarkomen en nu die heftige neukpartij. Sander ging ook uit zijn bol 
en bleef maar stoten. Toen hij voelde dat hij ging komen, liet hij 
Jaaps benen van zijn schouders glijden en strekte hij zich over zijn 
vriend uit. Hij drukte zijn lippen op die van Jaap en liet zijn tong 
naar binnen glijden. Hun tongen verenigd en hun lijven ook. Nog een 
enkele heupbeweging en toen spoot Sander het condoom vol. Beiden 
kreunden ze van uiterst genot. 

"Wow," zei Jaap. "Nooit geweten dat het werkelijk zo goed kon zijn." 

"Nee?" 

"Nee, echt niet. Wel allerlei fantasieën gehad maar zo goed ... " Sander
lachte naar hem en trok zich uit zijn warme lijf terug. Hij legde zich 
naast hem neer terwijl zijn hand die van Jaap opzocht. Hun vingers 
verstrengelden zich. 

"Ik hou van je Bloemendael!" 

"Ik van jou Schilstra maar ik heb nu vreselijke honger en hoezeer ik ook
van je hou dat stilt mijn honger niet! Van liefde kun je dus toch niet 
leven!" Sander stond op en liep naar het bureau toe om het dienblad op 
te halen en tussen hen in op het bed te zetten. "De thee is zeker niet 
meer te drinken hè?" Toen hij de theebeurs opende en in de kan keek, 
bleek de thee inderdaad zo donker dat hij niet meer te drinken was. 

"Zal ik iets anders ophalen? Cola?" 

"Is goed." Sander stond op, trok een badjas aan en liep naar beneden. 

"Hé, nog niet aangekleed?" vroeg zijn moeder. "Ik dacht toch echt dat ik
de douche gehoord had!" 

"Ja dat klopt en wat wil je daarmee zeggen?" antwoordde Sander. 

"Nou ... " 

"Laat die jongens Marja," viel Peter Schilstra haar in de reden. "Toen
we jong waren, lagen we toch ook wel eens een hele dag samen in bed," 
zei hij met een knipoog naar zijn vrouw. Sander schudde zijn hoofd, 
pakte een fles cola uit de koelkast en liep daarmee terug naar boven. 
De dorst werd gelest en daarna speelden de jongens de hele middag nog 
met elkaar en sloegen ze een flinke bres in Sander zijn voorraad 
condooms. Pas tegen een uur of vijf waren ze beiden eindelijk 
bevredigd. 

"Nooit geweten dat jij zo'n beest in bed was," zei Sander. 

"Nee? Trouwens ook nooit geweten dat jij zo onverzadigbaar was! Man, jij
weet hoe je iemand uit moet putten zeg!" 

"Nou ik wil niet veel zeggen maar volgens mij heb ik zelf ook een flink
aantal keren jouw gaatje gevuld." 

"Oh ja?" 

"Ja!" 

"Nou ik ben niet van plan om de inhoud van de condooms te gaan
vergelijken dus ... geloof ik je voor deze ene keer." 

"Je bent me er eentje Jaap Bloemendael." Jaap sloeg zijn armen om Sander
heen en trok hem dicht tegen zich aan. 

"Beloof je me dat je al die dingen die je vanmiddag met mij hebt gedaan
nooit met een ander zult doen?" Met een plagerige lach op zijn gezicht 
keek Sander hem aan. 

"Nou, mag ik daar over nadenken? Lang over nadenken?" Jaap trok zijn
omhelzing steviger aan. 

"Nee, dat mag je niet. Ik wil nu een antwoord." 

"Jaap, jij bent het allerbeste dat ik in mijn hele leven ken en al die
dingen die we vanmiddag samen gedaan hebben, wil ik alleen maar met jou 
herhalen en uitbouwen. Met helemaal niemand anders." 

"Ook niet met Brad Pitt?" 

"Wat?!? Die is oud man!" 

"Ja of nee?" 

"Nee, natuurlijk. Ik heb jou honderdmaal liever!" 

"Josh Hartnett dan?" 

"Jaap houd je kop! Ik wil alleen maar jou en helemaal niemand anders!"
Nog eenmaal deed Jaap zijn mond open maar Sander legde hem vermanend 
een vinger tegen de lippen. "Sttt. Geen vragen meer. Laten we lekker 
stil zo bij elkaar blijven liggen." 

-11- De laatste week van de schoolvakantie ging ontzettend snel, te snel
naar de mening van de jongens voorbij. Bijna voortdurend waren ze bij 
elkaar geweest en op hun respectievelijke slaapkamers hadden ze heel 
veel van elkaar leren kennen. Maar ook natuurlijk daarnaast. Lianne en 
Jan hadden Sander leren kennen als een vrolijke knaap die altijd wel in 
bleek voor een geintje terwijl de familie Schilstra Jaap juist 
waardeerde als iemand die hun drukke zoon wat in toom kon houden. 
Gelukkig bleven de jongens in elk geval hun zelf en vulden ze elkaar 
daar waar nodig was aan. Toen het tijd werd om aan hun studie te 
beginnen, besloten ze om zoveel mogelijk met elkaar te reizen. Elke 
ochtend treinden ze samen naar Groningen en ook 's avonds probeerden ze 
hun reistijd te combineren. Zo werd de rit in elk geval nog gezellig 
ook. In de weekenden verdeelden ze hun tijd zo goed mogelijk tussen de 
ouderparen. Jaap was vanaf het allereerste begin blij met zijn keuze 
voor geschiedenis. Hij had een paar ‘idioot wijze' leraren volgens 
eigen zeggen. En daarmee bedoelde hij een stelletje wandelende 
encyclopedieën die allerlei historische feitjes zo uit hun mouw 
schudden. Sander had met economie de eerste tijd wat moeite. Het was 
een beetje saai en heel veel dingen waar ze mee begonnen, die wist hij 
al. Maar naarmate de weken verstreken werd het ook voor hem 
interessanter. 

De zomer bleef lang in het land hangen. Af en toe was het eens een dag
slecht weer maar regelmatig liet de zon zich zien en liepen de 
temperaturen toch behoorlijk op. De eerste week van oktober echter 
moesten de kachels in huis weer aan en konden de winterjassen van 
zolder gehaald worden. De herfstvakantie die halverwege de maand viel 
beloofde ook niet veel goeds: regen en nog eens regen. Maar in elk 
geval tijd genoeg voor de jongens om goed uit te rusten en veel tijd 
bij elkaar door te brengen. Hun vrije tijd begon meteen al goed toen 
David aan het begin van die vakantie een feest gaf. Een feest ter ere 
van zijn verjaardag. Sander en Jaap gingen daar natuurlijk samen heen 
want voor geen van hun vrienden was het meer een geheim dat ze samen 
iets hadden. Iedereen had dat als iets volkomen normaals beschouwd. 
David had zelfs iets gezegd in de trant van ‘dat werd tijd jongens'. 
Het was alsof hun vrienden eerder wisten dat ze beiden voor elkaar 
bestemd waren dan zij zelf. 

Een van Sanders ‘vervelende' eigenschappen was zijn ijdelheid. Terwijl
Jaap al zeker een half uur lang gedoucht en aangekleed was, kwam hij 
maar niet in de kleren. ‘Wat moet ik aantrekken', ‘ik heb ook nooit 
iets leuks', ‘help me dan toch met kiezen Jaap' bleef hij maar zeuren 
en Jaap was echt niet van plan ook maar een woord te zeggen wetende dat 
het toch niet goed zou zijn. En zodoende kwam het dus dat zij als 
laatsten bij David aankwamen. 

"Gut, jullie zijn laat zeg!" begon David. Jaap schudde Davids hand en
liep zonder iets te zeggen door, niet van plan om er nog een woord aan 
vuil te maken. Sander probeerde zich er met een smoesje uit te redden 
maar David geloofde hem maar half en terwijl Sander praatte, begon hij 
te glimlachen. "Ja, ja,!" luidde zijn reactie. "Hebben jullie liggen 
vrijen of kon je geen kleren vinden?" reageerde hij toen Sander 
uitgepraat was. Van verbazing viel Sanders mond open. David sloeg hem 
op de schouders. "Kom binnen man. En geniet van alles wat je hier kunt 
krijgen." Met de arm om Sanders schouder leidde hij hem het huis in. 
"Kijk eens wie hier eindelijk is," zei hij tegen de verzamelde menigte. 


"SANDER!" riep de meute. Jaap stond ergens bij de bar en lachte in zijn
vuistje. 

"En hoe is het met de verkering? Heeft je vriendje een lekker gaatje?
Kan hij er zelf ook wat van? Anders kom je maar weer eens bij mij langs 
hoor als je tekort komt!" Jaap draaide zich om en keek recht in het 
gezicht van Job. Awwww, die eikel was er dus ook weer. Waarom nodigde 
iedereen hem toch uit??? 

"Allemaal dingen die je helemaal niets aan gaan Hensbroek en ik ben
zeker niet van plan mijn hart bij jou te luchten. En wat ik bij jou ook 
gehad mag hebben ... ik weet het niet ... en ik wil het ook niet weten 
Job. Laat me met rust!" Demonstratief draaide hij zich van hem af. 

"Maar laat ik je zeggen dat ik enorm van ons samenzijn heb genoten," zei
Job terwijl hij om Jaap heen draaide. "Ik ..." Verder kwam hij niet. 
Jaap had met zijn vuist de boord van zijn overhemd beet gepakt en de 
vuist zodanig aangedrukt dat Hensbroek geen woord meer kon uitbrengen. 
Jaap duwde de jongeman tegen de muur en begon zachtjes in zijn oor te 
fluisteren. 

"Hensbroek hou je kop! Ik ben niet van plan een leuke avond door jou te
laten verderven smerig stuk onderkruipsel dat je bent. Als je van mij 
genoten hebt, prijs jezelf dan gelukkig want het is iets dat je nooit 
meer ... hoor je me ... nooit meer zult meemaken." Jaap liet hem los en 
de jongen gleed via de muur af naar de grond. Jaap liep weg alsof er 
niets gebeurd was. 

Verdomme, vloekte Job in zichzelf. Hoe goed hij dingen destijds ook
geregeld had, het was volslagen mislukt. Hij stond op en deed de boord 
van zijn overhemd weer goed. Jammer, Jaap was zo'n verschrikkelijk 
lekker ding en al jaren lang had hij geprobeerd hem te veroveren maar 
... niet getreurd er liepen nog wel andere leuke en lekkere jongens 
rond. Spiedend liet hij zijn ogen over de aanwezigen gaan. Leuke 
meisjes ook wel trouwens maar vanavond, vanavond had hij meer zin in 
een jongen. Ineens bevroor zijn blik. Ja! Die! Die zag er leuk uit. 
Leuk, jong en lekker, lachte hij in zichzelf. Van afstand bleef hij 
toekijken en kreeg een stijve in zijn broek. Dat jochie zou hij 
vanavond en vannacht de zijne maken. Reken maar van yes! 

Sander had het ondanks het slechte begin van de avond reuze naar zijn
zin. Een goed feest met leuke vrienden, kennissen en goede muziek. 
Regelmatig stond hij ergens met iemand te praten en moest hij weer 
vertellen hoe hij en Jaap nou precies, na zoveel jaren, bij elkaar 
waren gekomen. Hij werd niet moe het steeds weer opnieuw te moeten 
vertellen. Daarvoor hield hij teveel van Jaap. Na een paar glazen bier 
moest hij naar het toilet en verontschuldigde hij zich bij zijn 
gesprekspartner. Opgelucht vanwege zijn lege blaas, kwam hij een paar 
minuten later weer terug toen hij Job Hensbroek met twee glazen in de 
hand naar de tafel met flessen en pakken fris en de tap zag lopen. 
Ineens was er dat hele kleine stemmetje dat hem waarschuwde ‘pas op, 
hou je ogen goed open'. Sander schrok van die ingeving maar hield zijn 
ogen toch strak gericht op Hensbroek die de tafel inmiddels genaderd 
was. Sander liep wat dichterbij en zag wat er gebeurde. Zijn ogen 
werden groot als schoteltjes maar zijn reactie was snel. Met twee 
stappen was hij bij hem. 

"Zeg wat heb jij in dat glas gedaan?" En meteen pakte Sander het glas
weg voordat Job de cola uit de fles die hij in zijn hand had, kon 
opschenken. 

"Helemaal niets joh, wat bezielt je ineens?" 

"Ik vraag je wat Job! Wat is dat poeder hier op de bodem van dit glas
dat ik jou erin heb zien doen?" 

"Je bent niet wijs man! Je ziet spoken!" De woordenwisseling deed de
gesprekken verstommen en iedereen keek in de richting van Sander en 
Job. David kwam als gastheer naar voren. 

"Wat is er aan de hand, jongens?" 

"Hier neem dit glas over en kijk wat er op de bodem ligt," vroeg, nee
eiste Sander. 

"Shit! Wat is dit voor flauwekul Job?" wilde David weten. 

"Niets man gewoon helemaal niets!" 

"Zeik niet Hensbroek! Wat heb je in dit glas gegooid?" David drong aan
en kwam vlak voor de beschuldigde staan. "En voor wie was dat glas 
bestemd?" Job kneep zijn lippen op elkaar en was niet van plan iets te 
zeggen. 

"Hij haalde drinken voor mij op," verbrak Eric de stilte. Toen ging
David door het lint. De uitspraak van zijn kleine broertje dat 
Hensbroek iets voor hem had opgehaald en het poeder in het glas maakten 
hem furieus. Zijn vuisten begonnen op Job in te beuken en met de 
allergrootste moeite slaagde een aantal anderen erin Job te ontzetten. 

"Spreek de waarheid Hensbroek," ging Sander verder, "anders zeg ik dat
ze David weer los kunnen laten wat mij betreft." 

"Oké. Het is niets anders dan een grapje. De jongen zou er alleen maar
wat vrolijker en losser van geworden zijn. Meer niet." 

"Los genoeg om hem mee naar bed te nemen?" Klonk ineens een stem van
achter uit de kamer. De menigte week uiteen en Jaap kwam, met een rood 
hoofd, naar voren gezet. Hij had zijn handen tot vuisten gebald. Zijn 
blik was strak op Job gericht. 

"Ja, net zoals met jou toen Jaap! Vertel ze hoe lekker het was!" Jaap
beukte in en voor de tweede keer die avond ging Job tegen de grond. Nu 
waren het anderen die Jaap in bedwang hielden. De spanning was te 
snijden. Twee jongens die Hensbroek maar wat graag te lijf wilden. De 
een om de eerbaarheid van zijn broertje te wreken en de ander om zijn 
eigen gram te halen. "Vertel het ze Jaap!" daagde Job hem uit. De 
aanval kwam echter vanuit een andere hoek. Ineens klemde Sander zijn 
vuist aan Jobs overhemd, zoals Jaap eerder die avond had gedaan. Hij 
kneep zijn luchtpijp dicht en duwde hem tegen de wand. 

"Nee!" siste hij in Jobs oor. "Vertel jij maar wat jij die avond met
Jaap hebt uitgespookt! Laat het ons maar horen!" Met zijn vuist dicht 
onder Jobs kin keek hij hem strak aan. "Vertel op Hensbroek nu je de 
kans hebt!" 

"Oké, oké ik zal praten maar laat me eerst los, wil je?" 

"Geen denken aan! Ik zal je lucht genoeg geven om te praten. Daar moet
je het mee doen." Job keek angstig om zich heen en zag al die boze 
blikken die op hem gevestigd waren. Als hij nu de waarheid vertelde, 
zou er een kleine kans zijn dat hij wat aan sympathie kon terugwinnen 
maar ... anderzijds had hij het waarschijnlijk toch al voorgoed verpest 
nu. Toch ging hij dit keer voor de waarheid. 

"Ik heb helemaal niets gedaan met Jaap. Ik had plannen genoeg. Ik had in
zijn bier wat van dat poeder gedaan." Uit zijn broekzak haalde hij een 
paar papiertjes tevoorschijn en liet ze op de grond vallen. Iemand 
bukte zich en pakte ze op. "Hij ging voor mij weg bij het feest van 
Sander en wachtte me een eindje verder op. Samen fietsten we naar mijn 
huis. Daar aangekomen gingen we naar mijn slaapkamer en toen ... toen 
was hij ineens volledig van de wereld. Ik was kwaad want dat was 
natuurlijk het plan niet. Ik wilde gewoon wat lol met hem hebben meer 
niet. Genoeg?" 

"Nee, ga door. Vertel de details!" 

"Ik kleedde hem uit en zoog zijn pik totdat hij klaarkwam. Ving het zaad
op in mijn mond en spuwde dat in een aantal condooms. Daarna trok ik 
mezelf af en verdeelde ook mijn eigen spul over een paar condooms. Toen 
draaide ik hem op zijn buik en ... " De spanning was voelbaar. Bij Jaap 
gierden de zenuwen hem door de keel. Lamgeslagen hing hij daar in de 
armen van twee van zijn vrienden. Ze hielden hem vast maar er was 
gewoon niets meer om vast te houden. Hij was te slap om ook maar iets 
uit te halen. "... toen heb ik hem met een dildo bewerkt." 

"Alleen met een dildo!" 

"Ja ... verder heb ik echt niets met hem gedaan." 

"Maar waarom in godsnaam," wilde Sander weten. 

"Ik hoopte dat als hij wakker zou worden hij het idee zou hebben dat we
veel plezier met elkaar gehad hadden en dat hij dan zou blijven en we 
het dan echt zouden kunnen gaan doen." 

"Gadverdamme, Job. Wat ben jij een ontzettend gore eikel!" Met zijn
rechtervuist stompte Sander hem hard in zijn buik. En terwijl Sander 
zijn hand bij Jobs keel losliet, ging hij opnieuw tegen de grond. 
Sander draaide zich om en zocht de blik van Jaap. Met uitgestrekt armen 
liep hij op zijn vriend toe. De jongens links en rechts van hem lieten 
Jaap los. "Heb ik het je niet altijd gezegd?" 

"Ja, je had helemaal gelijk Sander. Sorry dat ik ooit aan je getwijfeld
heb en aan mijn vader en moeder." Jaap huilde. Niet van verdriet maar 
van opluchting. Grote opluchting dat de herinnering aan Job Hensbroek 
zijn geluk nooit meer in de weg zou staan en dat Sander toch echt de 
eerste was geweest die het met hem gedaan had. 

"Bel de politie," riep David. 

"Nee, niet de politie!" kermde Job. 

"Zijn al onderweg," zei Eric zachtjes. 

De politie kwam en nam Job Hensbroek in hechtenis. De verklaring die hij
had afgelegd, werd door diverse mensen bevestigd en ook het poeder dat 
hij bij zich had gehad, werd meegenomen als bewijs. 

Jaap diende de volgende dag een officiële aanklacht tegen Job Hensbroek
in en toen hij het politiebureau verliet, gingen ook Owen en Bart net 
naar buiten. Beiden hadden zij een aanklacht tegen Job ingediend 
vanwege verkrachting. 

"Verkrachting?" vroeg Jaap verbaasd. 

"Ja! Hij nam ons mee naar zijn huis om pornofilms te bekijken en toen
hij ons flink wat alcohol had gevoerd, verkrachtte hij ons beiden," 
antwoordde Owen. 

"We waren gewoon te lam om iets terug te doen," vulde Bart aan. 

"Shit jongens en ik heb altijd gedacht dat jullie ..." 

"Dat wij het uit vrije wil hadden gedaan." 

"Ja! Het spijt me." 

"Dat ligt aan ons zelf, Jaap. Wij hebben nooit iets gedaan om het
tegendeel te bewijzen. Je hoeft je niet te verontschuldigen," zei Owen. 


"We hadden hem meteen moeten aanpakken toen maar ... durfden het gewoon
niet. Bang dat uit zou komen dat wij homo waren." 

"En nu ... nu geeft het niet meer. Iedereen mag weten dat wij bij elkaar
horen," zei Owen glunderend terwijl hij naar Bart keek. 

"Wow, geweldig zeg! Maar kan de politie iets met jullie verklaring?" 

"Zeker! We waren beiden onder de 16 toen het gebeurde!" 

De straf die Job Hensbroek uiteindelijk kreeg, was volgens de wet
gerechtvaardigd maar in de ogen van de jongens die het echt aanging, 
die hun onschuld aan hem verloren hadden, natuurlijk veel te laag. Je 
onschuld hoor je niet op een dergelijke wijze te verliezen. Je onschuld 
geef je aan degene die jij daarvoor uitkiest! 

©Lucky-Eye, oktober 2002 Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, 
fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook zonder 
voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het 
auteursrecht. 

Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal!
Lucky Eye heeft 90 verhalen op deze site. Profiel voor Lucky Eye, incl. alle verhalen Email: lucky_eye2@yahoo.co.uk	Geef je mening over dit verhaal: Kies hier 1 (waardeloos) 2 .. 3 .. 4 .. 5 (redelijk) 6 .. 7 .. 8 .. 9 .. 10 (voortreffelijk)
Typ beneden tekst in voor een snelle, anonieme reactie aan de auteur De auteur zal dit dan in zijn/haar email ontvangen. Stuur dit bericht: Anoniem (geen afzender, auteur kan niet reageren!) (Voer een email adres in als "chat email" in de instellingen, en het zal hier verschijnen) met dit email adres als afzender:

verhalen in "overige"   |   alle verhalen van "Lucky Eye"