ErotischeVerhalen.com: De borst van Agnès Sorel door Martijn

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal dan zo bijzonder aan, als ik de rollen even mag omdraaien?', vroeg ze terwijl we de roltrap namen. СIk vind de rijkdom van de kleuren fenomenaal, en door die achtergrond van rood en blauw geschilderde engeltjes doet het ook erg modern aan.', zei ik, er dan aan toevoegend. СBovendien vind ik het de mooiste vrouwenborst die ik ooit gezien heb.' СO?', zei ze terwijl ze instinctmatig haar rug holde maakte zodat haar borsten nog meer naar voren staken, als om die bewering van mij tegen te spreken. СU weet toch wie er voor dat schilderij geposeerd heeft?' СNeen; dat soort dingen hoop ik nou net van een gids te vernemen.' СTouché.' Inmiddels waren we voor het schilderij aanbeland. Ze stelde zich er naast op en begon. СMag ik beginnen met een vraag? Heeft u zich nooit afgevraagd waarom het kind niet naar haar kijkt, maar naar opzij?' СDat is me inderdaad opgevallen. Ze heeft haar borst immers ontbloot om het te voeden.' СU moet weten dat dit paneel oorspronkelijk deel uitmaakte van een tweeluik. Het kind kijkt in feit naar zijn vader, die daarop is afgebeeld.' СNaar Jozef dus.' СNeen', glimlachte ze. СNaar de echte vader, Etienne Chevalier, de schatbewaarder van de Franse koning Karel' СU bedoelt dat hij model gestaan heeft voor Jozef.' СNeen, helemaal niet. Hij is afgebeeld als zichzelf.' СGewaagd.' СZeer gewaagd zelfs, eenmaal u weet wie naar alle waarschijnlijkheid voor de Madonna model gestaan heeft. С СVertel'. СZijn maîtresse.' СU meent het niet. Hij heeft zijn maîtresse gebruikt om de Moeder Gods te verbeelden?' СDat is nog niet alles. U moet weten dat ze niet alleen zijn maîtresse was, maar ook die van zijn heer. Men is inderdaad nagenoeg zeker dat Agnès Sorel, de maîtresse van Karel VII model gestaan heeft. Er is namelijk een portret, waarvan men zeker is dat het van Sorel is, in een identieke pose, waarop ze eveneens met een hermelijnen schoudermantel, een kleed met een rijgveterlijfje en ontblote linkerborst is afgebeeld. U moet op internet maar eens gaan zoeken, en zal meteen de opvallende gelijkenis tussen de twee schilderijen ontdekken. Ze was trouwens berucht omdat ze vaak met naakte borsten aan het hof verscheen' СNou ja, dat mag ook wel als je zo een stel borsten hebt. Net als u overigens.' Ze lachte. СEindelijk eentje die hardop durft te zeggen dat hij naar mijn tieten kijkt.' СMet die opschriften op je T-shirt vraag je daar toch om'. СAch mannen kijken toch weet je.' СJa. Dat is zo,' zei ik terwijl ik mijn ogen afwendde van haar borsten en weer naar die op het schilderij keek. ССZou u voor zo een schilderij willen poseren?' СWaarom niet. Dan kunnen mannen naar me blijven kijken, ook lang nadat ik er niet meer ben', grapte ze. СNeen, ernstig' СJa.' СHier is mijn kaartje' СJe meent het niet. Jij bent schilder?', schakelde ze over naar het vertrouwelijk jij. СJawel." СEn je wil dat ik voor je poseer?' СJa. Graag' СNaakt?' СEven naakt als zij. Ik wil al lang een interpretatie maken van dat schilderij. Maar ik vond geen geschikt model.' СJe flatteert me. Maar ik zeg niet meteen ja.' СKrabbel je terug?' СHet lijkt me normaal dat ik je wat googel om te kijken of jouw stijl me bevalt eer ik poseer voor je.' Daar kon ik niets tegen in brengen. Maar ik bleef denken dat ze dat enkel als een voorwendsel wilde gebruiken om niet te hoeven poseren. Daarom was ik erg verrast toen ze me de dag daarom al belde. СIk hou van je stijl', zei ze. СDus je doet het?' СJa. Het streelt mijn ego, om eerlijk te zijn. Ik zie trouwens dat je veel exposeert'. Ik lachte СJa, je zal veel bekijks hebben. Misschien kom je wel in het MAS te hangen. Kan je uitleg geven over jezelf.' СAls de mensen me er in herkennen ja.' С СKan jij je overdag vrijmaken. Ik schilder niet met kunstlicht weet je.' СIs geen probleem. Geef me je gewoonweg de dag, het uur en het adres van je atelier op'. Dat deed ik. СNeem de goederenlift naar de bovenste verdieping', instrueerde ik toen ze aanbelde aan de deurtelefoon. Mijn werkplaats bevond zich op de vliering van een oud pakhuis., en het licht viel in brede bundels door de schuine dakramen op de planken vloer. Onder een van die ramen had ik een krukje gezet, terwijl mijn ezel er schuin voor stond. СJe hebt een kleed aangedaan', zei ik blij. СVanzelfsprekend. Dat vraagt de pose toch.' Ze ging meteen zitten zodat ze gevangen was in de lichtbundel als door een schijnwerper, trok het dunne schouderbandje naar omlaag, tot in de vouw van de geplooide elleboog, en tilde de blote linkerborst uit de stof. De borst had inderdaad een perfecte ronding, en de roomblanke huid stak fel af tegen het gebruinde gezicht, halsuitsnijding en armen. Het enige verschil met het schilderij was dat zij erg grote tepelhoven had. СHoe doe je het?', vroeg ze toen ik achter mijn ezel plaatsnam. СSchets je me en kleur je me daarna in?' СNeen, ik doe dit in een keer. Je kan het eindresultaat vandaag nog zien. Als je tenminste een paar uur stil kan blijven zitten.' Ik werkte met brede forste penseelstrepen, en ging er zozeer in op dat voor mij de tijd voorbij vloog. СIk hoop dat het voor jou niet te lang geduurd heeft', zei ik toen ik klaar was. СNeen. Ik heb naar jou gekeken en trachtte te raden hoe jij mij ziet.' СEn? Is je dat gelukt?' СDat zal ik pas weten als ik het resultaat zie.' СKom dan maar'. Ze trok het schouderbandje terug omhoog en kwam achter me staan. Ik had haar herkenbaar afgebeeld, haar niet abstraherend, maar had wel met grote kleurvlakken gewerkt, en het minutieuze van het oorspronkelijke schilderij achterwege gelaten. Ik had getracht de vorm als de ziel van haar borst te vatten: troostend, verleidend, zogend. Net als de Madonna van Fouquet keek ze naar omlaag, niet naar een kindje echter, maar naar mij, want ik had mezelf in liggende houding op haar schoot afgebeeld, het hoofd opgeheven naar haar, naakt, maar met de hand voor mijn geslacht. De cherubijnen en serafijnen had ik vervangen door eveneens blauw en rood geverfde saters, waarvan de voor hun buik geslagen pijlvormige staart hun onzichtbare erectie verzinnebeelde, en die mijn gelaatstrekken hadden, terwijl ik mijn eigen gezicht geschilderd had als een ogen-, mond- en neusloze ovaal. СJe durft.', zei ze na een paar minuutjes bang en nieuwsgierig afwachten voor mij. СVreemd wel dat jij je kop, die ik echt artistiek vind, als een leeg vlak hebt geschilderd, terwijl je je lichaam daarentegen in alle detail toont. Ik vraag me daarom af of het geen spiegelbeeld van de werkelijkheid is.' СJe bedoelt dat ik mezelf een mooi lichaam heb gegeven terwijl het dat in werkelijkheid niet zou zijn?' СMooi niet neen. Dat weet je zelf best. Neen, je hebt jezelf afgebeeld als een Christus van passie, niet met de wonden van het kruis, maar met die van de hartstocht, alsof alle vrouwen in je leven je willen tekenen hebben en hun merkteken op je lijf hebben willen achterlaten als op een levend doek. Een boeiend lijf, een lijf met een verhaal.' СEn je denkt dat het dat niet is?' СNeen. Ik denk het niet. Ik vrees het.' Ik zei niets, maar draaide me om naar haar, deed mijn linnen overhemd uit, trok de lus die mijn broek samen hield rond mijn middel los zodat die op mijn enkels viel en stroopte uiteindelijk ook mijn boxerslip af. Ik nam een klassieke naaktpose aan, mijn gewicht vooral steunend op een been, het andere lichtjes geplooid bij de knie, en liet me door haar bekijken zoals ze zo-even het schilderij bekeken had. Het was zoals ze gezegd had. Mijn lichaam was getekend. Al mijn minnaressen had hun litteken achtergelaten: de vurigste zonder dat ik er om hoefde te vragen, de schuchtere om hun durf te bewijzen, de lieve omdat ik ze ertoe uitdaagde. Ze keek lang naar mijn gehavende lijf alsof ze al die vrouwen probeerde te raden aan de handen van hun sporen. СJe hebt je lijf geschilderd zoals het is', zei ze tenslotte. СOp een uitzondering na.' СWelke dan?' СOp het doek heb je een erectie.' СHoe weet jij dat? Ik hou er mijn hand toch voor?' СNet daarom. Die heb je daar enkel voor om te verbergen dat je een stijve hebt'. СWaarom zou ik dat voor jou verstoppen?' СVoor mij niet neen. Maar voor het publiek.' СMisschien heb ik er mijn hand voor om voor jou te verbergen dat ik helemaal geen erectie heb. Zoals nu.' СJe hebt inderdaad geen stijve. Althans niet meer.' Ze keek me aan, terwijl ze eerst het ene en dan haar andere schouderbandje naar omlaag gleed, haar kleed naar beneden trok, en daarna haar broekje, tot ze spiernaakt voor me stond, en dezelfde pose aannam als ik. Ze had een perfect lichaam, en ik voelde mijn penseel in mijn vingers jeuken. Maar ondanks dat mooie lichaam had ik nog steeds had ik geen erectie, en hingen mijn geslacht en mijn ballen zwaar tussen mijn dijen. СJe bent een plaatje', zei ik. In haar ogen zag ik echter dat ze geen plaatje wou zijn, dat ze dacht dat ik met mijn schilderij, door de manier waarop dat was opgevat, had willen zeggen dat ik haar begeerde. Zij was merkelijk opgewonden: ze had een felle blos op de wangen, de lippen waren roder en voller geworden, en de tepelhoven hadden kippenvel gekregen rond de stijve spenen. СIk heb zeker dat zij het wél hebben gedaan', zei ze, als om me uit te dagen. СWie?', vroeg ik, al had ik haar begrepen СAgnès Sorel en Jean Fouquet'. СWat dan?' СGeneukt. In zijn atelier. Nadat hij haar had geschilderd.' СIk weet het', zei ik, en liet mijn erectie opkomen tegen mijn buikwand. Mijn pik was lang en de eikel wanstaltig dik alsof mijn geslacht een vuist naar haar maakte. СEindelijk', fluisterde ze schor. СIk begon al te vrezen dat jij mij enkel met de ogen van een kunstenaar bekeek, en niet met die van een man.' СZou zij dat ook tegen hem gezegd hebben?', zei ik. СVlak voor ze neukten?' Ik ging op mijn schilderkrukje zitten, zij kwam met gespreide benen over mijn schoot staan en liet zich dan over mijn stijl opgerichte pik zakken, tot ze met haar billen op mijn knieën zat, en ik tegen haar tieten aankeek, en over haar schouder tegen het schilderij. Langzaam begon ze op en neer te gaan op mijn gezwollen geslacht, met haar nauwe kut laag na laag van mijn pik afschrapend als de lagen van een schilderij, tot mijn lul nog slechts een rauwe zenuwmassa was. Met de hand waarmee ik haar geschilderd had, streelde ik nu haar schouders, haar bezwete rug en billen, terwijl ik vurig op een borst ging zuigen: niet op de rechterborst, die ik bedekte met een hand, maar op de linkerborst, de borst van de Madonna, die Jean Fouquet bijna zeshonderd jaar geleden vereeuwigd had, de borst van Agnès Sorel.. En dan legde ik mijn kin op haar schouder, mijn handen op haar billen, keek ik naar het doek terwijl zij mij neukte, en zag ik hoe de vage vlek van mijn hoofd langzaam aan mijn gelaatstrekken aannam en mijn stijgende opwinding weerspiegelde. Op het ogenblik dat ik een puur masker van lijden voor me zag, begon haar kut te pulseren in de krampen van het orgasme, en beet ze me hard in de schouder. Ik ejaculeerde, het voorste kootje van mijn wijsvinger in haar aars, die er zich ritmisch rond dichtkneep. Langzaam liet ik mezelf tot rust komen tot de gelaatstrekken op het schilderij opnieuw vervaagd waren tot alledaagse nietsheid. Toen keek ik haar aan. СNu kan ik het schilderij afmaken'. СWas het dat dan nog niet? СNeen. Ik moest mijn gezicht nog invullen. Daarvoor moest dit gebeuren. En ook je liefdesbeet ontbreekt nog.' Ze bracht een vinger naar de schouderwonde, en likte en druppel bloed van het schild van haar vingernagel. "Wil je me nog eens schilderen?', vroeg ze me in de ogen, haar kut samen knijpend rond mijn verslappende lul. СIk heb al een doek in gedachten waarvoor ik wil poseren.' СWelk dan?" СDat van Jan Massys.' СJudith en Holofernes?' СPrecies. Durf je?'

De borst van Agnès Sorel (vm:een-op-een, 2842 words)
Auteur: Martijn	Toegevoegd: Oct 08 2011	Kijkers/Lezers: 6258/4908 [78%]	Waardering (verhaal): 8.00 (4 stemmen)
De mooiste die ik ooit gezien heb