ErotischeVerhalen.com: Marnix deel 3 De kapsalon door Hans Bernard [deel 3]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal eens extra terug. Marnix die gewend was om via de spiegel alles en iedereen om zich heen in de gaten te houden, keek zenuwachtig of iemand op hen lette. Maar overal waren zijn collega's zo met hun klanten bezig dat er niemand aandacht had voor hem en Niels. "Vooruit, gedraag je" siste hij lachend in Niels zijn oor. "Maak me niet geil want dan kan ik me niet meer concentreren op het knippen en gaat het fout. Gevolg: pa boos en ik krijg op mijn kop." Gelukkig begreep Niels dat ook maar al te goed. De rest van de knipbeurt verliep in alle rust en Niels moest toegeven dat Marnix een uitstekende kapper was. Hij werd goed en vakkundig geknipt. Pa, die nog even een kleine controle uitvoerde was ook buitengewoon tevreden. Samen liepen ze naar de kassa om af te rekenen. Terwijl Niels zijn pasje in het pinapparaat stopte kwam Marcus aanlopen. "Ik stoor toch niet?" "Nee hoor,"zei Marnix. "Mag ik je voorstellen aan Niels." Niels stelde zich voor als een vriend van Marnix en kon nog juist op tijd "uit de bar" inslikken. Hij was verbijsterd door de ongelooflijke gelijkenis in uiterlijk van Marcus en Marnix. En toch, vreemd genoeg, voelde hij geen spanning als hij maar Marcus keek en wel bij Marnix. "Is het hier zo warm, jongens? Jullie zien er zo verhit uit. "Ja," zei Marnix maar gauw om van het heikele onderwerp af te zijn. Niels knikte met zijn hoofd dat hij weg wilde en met een "Ik ga weer eens opstappen" en met een "tot ziens" voor Marcus, liepen hij en Marnix naar de uitgang. Voor ze die echter bereikten werd Niels aangesproken: "Hé, dag Niels, kom jij hier ook naar de kapper?" Niels stond meteen stil en keek in de richting vanwaar de stem kwam. O nee hè, daar zat Emile uit de bar. De grootste ouwehoer, die jij je maar kon voorstellen. Niels schudde zijn hoofd en zei: "Nee hoor, het is de eerste keer dat ik hier ben omdat ik toevallig in de buurt moest zijn. Maar ik ga er snel van door want anders ben ik te laat. Doeg." "Tot vanavond," riep Emile hem nog na. Marnix en Niels wisten niet hoe snel ze buiten moesten komen. "Ik durf niet meer naar binnen,"zei Marnix. Straks herkent hij mij ook en dan kraamt hij ik weet niet wat allemaal uit. Niels en hij keken elkaar bezorgd aan maar hun bezorgdheid sloeg om in paniek toen Marcus de tweelingbroer plotseling achter hen stond en antwoordde: "En wat zou hij dan allemaal vertellen? Toch niet dat jij vorige week in een homobar bent geweest? Want hij dacht dat ik het was in die bar was. Ik snapte er al niets van. Hij gedroeg zich alsof hij mij goed kende. Maar nu weet ik waarom. Hij heeft mij natuurlijk voor jou aan gezien Marnix. Toen jullie naar buiten liepen ging mij ineens een lichtje op. Dus dacht ik, gauw erachter aan om te polsen hoe het nu werkelijk zit. Maar het is me volkomen duidelijk....Nichtjes!" Met een ruk draaide Marcus zich om en liep met grote passen de zaak weer in. Niels en Marnix stonden als versteend op de stoep voor de zaak. Marnix dacht nog heb ik het nu wel goed verstaan. "Zei Marcus nichten?" Niels bevestigde zijn vermoeden. Marcus was dus volledig op de hoogte. Het zou slechts een kwestie van tijd zijn voordat zijn ouders het ook zouden weten. Marcus zou hen wel op de hoogte brengen zo gauw er tijd was om met hen te praten. "Als je het niet erg vindt dan ga ik. Anders ben ik te laat thuis en krijg ik bonje." Niels liep naar zijn fiets. Marnix zwaaide nog een keer naar Niels, die weg fietste, keerde zich om en liep de zaak weer binnen. Zijn ogen zochten onmiddellijk Marcus. Die was met Ria, een vaste klant, bezig en voor zover Marnix het kon zien niet anders dan anders. Maar toen hij opzettelijk langs hen liep en Ria goedendag zei, zag hij dat Marcus, die anders altijd zou knipogen, hem nu ontweek. Een bang voorgevoel kneep zijn maag samen. Hij wenste Ria een prettig weekend en overlegde met pa wat hij kon doen. Pa vroeg of hij de kassa wilde doen want hij verwachtte het laatste uur nog heel wat klanten. Het was dan gemakkelijk als er een van de personeelsleden alleen maar klanten ontving en later met ze afrekende. "Prima," antwoordde Marnix en liep naar de afrekenbalie. Hij vond het altijd gezellig achter de kassa, want er tegenover was ook de wachtruimte voor de klanten. Hij had dan de gelegenheid om wat te praten en ze te voorzien van koffie, thee of een ander drankje. Toen iedereen voorzien was, had hij tijd om beetje op te ruimen. Maar hij was er met zijn gedachten niet bij, hij dacht alsmaar aan Marcus. Hij had nog een poging gewaagd om contact te krijgen met hem maar kwam van een koude kermis thuis. Marcus keek niet, lachte niet en negeerde hem volkomen. Na sluitingstijd liep hij naar buiten om samen met Marcus naar huis te rijden. Waar was Marcus gebleven? Marnix keek nog eens om zich heen, maar niemand te bekennen. Zijn humeur zakte met de seconde. Waarom was Marcus alleen weggereden? Ze wachtten toch altijd op elkaar. Er zat voor Marnix niets anders op dan om ook alleen te rijden. Hij had er behoorlijk de pest in. Was die kletser uit de bar maar niet in de kapsalon geweest. Of had Marcus toen hij aangezien werd voor Marnix maar meteen de zaak recht gezet en gezegd dat hij de andere helft van de tweeling was. Maar nee, Marcus rook alweer een geintje en kon het niet laten om voor Marnix te spelen. Toen hij echter later begreep dat hij in de bar gezien was en nu als homo werd bestempeld, was hij natuurlijk geschrokken en waarschijnlijk boos. En zo boos dat hij liever in zijn eentje naar huis was gefietst. Marnix kreeg er steeds meer de pest over in. Of hij wilde of niet hij zou nu voor zijn geaardheid moeten uitkomen. Net nu hijzelf pas zover was dat hij accepteerde homo te zijn. Hij had de afgelopen jaren gemerkt dat het flirten van de meisjes uit zijn klas hem onberoerd liet. Waren er echter jongens die aardig tegen hem deden dan was hij in een opperbeste stemming. Van lieverlee accepteerde hij zijn anders zijn. Maar hij had graag wat meer tijd gehad om te wennen aan het idee en nu stond hij voor het blok. Ook als Marcus thuis niets zou vertellen, was het hem nu wel duidelijk dat hij het niet zover moest laten komen dat pa en ma het via anderen zouden horen. Hij fietste steeds langzamer. "Moe van het harde werken?" klonk het plots wat sarcastisch. Naast hem reed zijn oudste broer Marco, die hem lachend aankeek. "Wedstrijdje wie het eerst thuis is?" 2010 © Hans Bernard.

Marnix deel 3 De kapsalon (mm:romantisch, 2014 words) [3/10] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Aug 22 2011	Kijkers/Lezers: 4454/3667 [82%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
In dit deel maken we kennis met het reilen en zeilen in de kapsalon.

Dit is deel 3 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel