ErotischeVerhalen.com: Tommy deel 9 door Rickyboy [deel 9]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal Kuta. Let's party!!! De rest van ons ging verder, 2 bars verderop, the Mixwell geheten, een onvervalste nichtentent..... Op het moment dat wij met z'n elven binnengingen was er net een opwindende stripact bezig, en ik was razend nieuwsgierig hoe ver die man wel niet zou gaan..... Helaas kleedde hij zich maar uit tot z'n string, maar dat niemendalletje was zó klein dat je toch wel een goed beeld kreeg van wat voor gereedschap die knul onder dat stukje stof verborgen hield... Een ander hoogtepunt was het optreden van een vent die zich had toegetakeld als Shirley Bassey... Hij/zij zong een van de James Bond liedjes: "Goldfinger", en ik moet zeggen, de act was spectaculair..... Na haar optreden vroeg ik netjes of ik een foto van haar mocht maken, nou, dat was helemaal geen probleem! Ik nam wat foto's van haar, en Kim nam ook nog wat foto's, terwijl Floris en ik haar flankeerden.... Op een gegeven moment kreeg ik wel erg veel aandacht van een leuk knulletje van een jaar of 18, tenminste dat vermoedde ik, want bij Indo's vind ik het heel moeilijk om de juiste leeftijd te schatten. Hij kwam bij me staan en in gebroken Engels richtte hij het woord tot me. Zo goed en zo kwaad als het ging hadden we een gesprek, maar echt makkelijk was dat niet, want de muziek was natuurlijk loeihard, en zijn steenkolen Engels maakte het er ook niet bepaald makkelijker op.... Na een kwartiertje gaf de knul, die zichzelf Donny noemde, het maar op, en na mij een kus op m'n wang te hebben gegeven liep hij van me weg... Floris zat alles heel geamuseerd gade te slaan, en zei zonder enige jalousie in z'n stem: ‘Nou nou! Je hebt wel sjans zeg! Heb je al een huwelijksaanzoek van hem gehad?' ‘Nog niet, schat, maar och, de avond is nog jong, nietwaar....' Een uurtje later kwam ik "Donny" weer tegen, ditmaal op de heren WC. Ik stond daar in een urinoir te plassen, toen hij naast me kwam staan. Ik kon het niet laten, en keek zo onopvallend mogelijk naar rechts om te zien hoe z'n piemeltje eruit zag. Blijkbaar niet onopvallend genoeg, want hij begon breeduit te grijnzen en vroeg toen: ‘Do you like Indonesian dick?' ‘Nice dick', was het enige wat ik kon uitbrengen... Donny begon tijdens het plassen al aan z'n pik te trekken, en dat liet me niet bepaald onberoerd.... Ik voelde dat ik een stijve begon te krijgen..... Donny keek met veel interesse naar m'n groter wordende piemel, en op een gegeven moment strekte hij z'n linkerhand uit, en beroerde m'n penis. Lekker geil, dat wel! Maar dat ging me toch te ver..... Ik pakte z'n hand en duwde deze terug. ‘I'm sorry, I have a boyfriend'. ‘No problem, my friend! It's oké!' En weer strekte hij z'n hand uit en raakte het topje van m'n penis aan. Oef!! Ik moest me inhouden om niet te gaan kreunen, want geil was dit wel! Maar ik hield stand, natuurlijk, met een glimlach op m'n lippen duwde ik opnieuw z'n hand weg. ‘Sorry Donny, I do have a boyfriend, and I want to keep ik that way!' Ik stak m'n lul terug in m'n broek en ging m'n handen wassen. ‘Your boyfriend.... The man with hairy chest?' Ik knikte. Hij gaf me een hand en zei: ‘You are lucky man! Nice boyfriend!' ‘Thanks, Donny...' We liepen terug de bar in, waar op dit moment een wilde dans aan de gang was: op de bar stonden twee jonge kerels op de muziek van keiharde house muziek een of ander wulps dansje uit te voeren, met heel veel suggestieve bewegingen..... De kerels wreven meerdere malen met hun kruis over elkaar, ook heel leuk...... Al met al een vreselijk leuke avond en nacht, en voor een aantal van ons een fantastische 1e kennismaking met het fenomeen ‘homokroeg'.... ‘Érg leuk', zei Rianne later in de taxi, ‘heel erg leuk, en verschrikkelijk mooie venten, maar helaas was er niemand die naar ons keek....' We zijn gebleven tot sluitingstijd, zo tegen 3.00 uur 's morgens. Daarna een taxi naar het hotel genomen. Tegen half 4, 4 uur gingen we pas slapen..... Hoofdstuk 36 Dinsdag 25 augustus en verder..... Zes van onze groep gingen vandaag vertrekken, met spijt in hun hart.... We keutelden wat door de dag heen, en hebben even na 16.00 uur met z'n allen innig afscheid genomen van de thuisreizigers. Uiteraard hadden we inmiddels e-mail adressen uitgewisseld en dat soort zaken, en we hadden afgesproken dat we elkaar op CD de foto's zouden toesturen die iedereen gemaakt had. Tegen 16.30 uur vertrok het busje, en nu waren we nog maar met z'n elven...... Onze ouders hadden uiteraard vol belangstelling geïnformeerd naar onze belevenissen van afgelopen nacht, maar dat hebben we dus maar een beetje in het midden gelaten...... Floris en ik hadden van te voren afgesproken dat we zouden zeggen dat we naar een leuke disco geweest waren, en eigenlijk was dat nog waar ook..... Kim praatte die middag natuurlijk haar mond voorbij, toen ze zei dat we toch in zo'n ontzettend leuke homobar geweest waren... Ik kreeg ter plekke een hartverzakking, vooral toen pa's gezicht betrok en zwaar de wenkbrauwen fronste, maar Jack redde heel ad rem de situatie door te verklaren dat hij graag eens naar een Balinese homokroeg wilde gaan, en de dames Kim en Rianne zo gek gekregen had om hem te vergezellen..... Rianne zag mijn snuit, en begreep gelukkig meteen de hele situatie. Pa mompelde nog iets van "decadent" en "vulgair", maar daar bleef het gelukkig bij. We bleven dus met z'n elven achter. Na het afscheid had niemand nog puf om wat dan ook te gaan ondernemen, dus werd er al snel besloten om deze keer eens in een van de restaurants van het hotel te gaan eten. Dat beviel goed, niet op de laatste plaats door de gezellige ambiance, zo vlak aan het strand. Even na half 11 hadden we het wel gehad! Floris en ik trokken ons terug op onze kamer. We vreeën nog wat, kalm, rustig aan, en vooral liefdevol, en om kwart na 11 ging het licht uit... Woensdag de 26e was eigenlijk onze echte laatste dag in Indonesië...... Ik was een beetje treurig gestemd, omdat ik dit paradijselijke oord morgen zou gaan verlaten, maar ja, aan alles komt een eind.. Floris en ik hadden besloten die dag nog wat te gaan shoppen, ergens wat te gaan eten in het centrum van Kuta, en het vooral heel erg rustig aan te doen..... We slenterden op ons gemak naar het centrum en brachten veel tijd door met het afstruinen van diverse winkels. Ik kocht nog een paar dingen voor me zelf, waaronder een prachtige leren schoudertas, die ik mooi voor school zou kunnen gebruiken, en een paar souvenirtjes voor Kevin, Johny en Patricia. Opeens kreeg ik een ingeving! Ik zou een leuk kleinigheidje voor Bryan gaan kopen! Maar wat?? Ik wilde geen onbenullig prul voor hem kopen, zonder verdere betekenis. Ik wilde iets voor hem meenemen dat hij beslist mooi zal vinden, en op prijs zal stellen; het moet ook iets zijn dat een beetje mijn persoonlijkheid weergeeft... Moeilijk!! Ik keek om me heen, en bestudeerde de etalages waar we langsliepen, in de hoop op een idee te komen. Zo kwam het dus dat ik bijna over een straatventer struikelde die op de stoep zat, met voor zich een aantal snuisterijen, keurig uitgesteld op een bonte deken. Floris behoedde me voor een val gelukkig, en ik keek de verkoper verontschuldigend aan. ‘Sorry', stamelde ik. ‘It's all right, sir! You see something you like, sir?' Ik keek vluchtig naar beneden, met de bedoeling snel verder te lopen, toen ik opeens die beeldjes zag staan... Eureka! Dít zou dus het perfecte cadeau zijn voor Bryan! De man had namelijk een groot aantal grotere en kleinere Boeddhabeeldjes op de deken uitgestald, sommige van steen, andere van hout. Ik informeerde naar de prijzen, en dat viel me 100% mee! Uiteindelijk had ik mijn keuze gemaakt: ik zag een heel mooi houten Boeddhabeeldje, gemaakt van tweekleurig Ahornhout, ongeveer 10 cm hoog. Ik was er meteen verliefd op! De verkoper en ik werden het - na flink marchanderen en afpingelen van mijn kant - eens over de prijs, ik rekende af, en ik was heel erg blij met m'n nieuwe aanwinst.... ‘Een cadeautje voor Bryan?' Ik knikte. ‘Ja, is het niet een traditie dat je zo'n beeldje niet voor je zelf moet kopen, maar cadeau moet krijgen?' ‘Helemaal juist, en dit geschenk zegt veel, zo niet alles over de gever...' ‘Nou, laten we dan maar hopen dat de boodschap goed over komt...' ‘Vast wel, en dan stel ik nu voor om ergens te gaan lunchen, want ik heb honger als een paard en dorst als een kameel....' We zochten in de buurt een leuk terrasje op, en vonden gelukkig een tafeltje dat niet bezet was. We bestelde bier en vroegen om de kaart. Even later werden onze Bintangs gebracht, en Floris stak een sigaretje op. Hij keek me glimlachend aan. Ik nam een slokje heerlijke koude Bintang. ‘Dit voelt als een afscheid, Tommy....' Ik knikte. ‘Ik denk dat je gelijk hebt, Floris. Een afscheid van mooi Indonesië, een afscheid van de mooiste vakantie van m'n leven.....' ‘En een afscheid van mij?' ‘In zekere zin ja; Na het gesprek van laatst hebben m'n gedachten natuurlijk niet stilgestaan..... Ik voel me nog steeds onzeker ten aanzien van Bryan....Moet ik me nu op hem concentreren in de wetenschap dat het misschien een heilloze onderneming zal worden? En als Bryan en ik niet op één lijn zitten, wat doen? Hoe ziet m'n leven er dan verder uit?........ Dat weet ik niet, en dat weet niemand.....Maar ik ben er nu wel van overtuigd dat Bryan om de een of andere reden die ik niet ken en die ik niet begrijp wel heel speciaal voor me is, of in ieder geval hopelijk gaat worden.... Ja, ik ga voor Bryan! Op hoop van zegen.....' ‘De vis wordt duur betaald........' Ik keek hem niet begrijpend aan. ‘Lieve Tom, ik citeerde uit een van jullie klassiekers.... Herman Heyermans....' ‘Sorry, ik ben niet zo op de hoogte van de literatuur.... Maar oké Floris, ik hou veel van je, en tot mijn levenseinde heb ik jou in m'n hart gesloten.... Ik ben je eeuwige dank verschuldigd!' ‘Maar....' ‘Geen maar! Je hebt me laten zien wat "Liefde" eigenlijk inhoudt! Ik weet nu tenminste uit ervaring wat het is om door iemand vanuit de grond van z'n hart bemind te worden, en ook wat het is om iemand met hart en ziel lief te hebben..... Ik ben gegroeid, de laatste 3 weken, en dat heb ik aan jou te danken.....' ‘Nou, het genoegen was helemaal aan míjn kant, lieverd.....En ook daarom wil ik zo graag dat je zult slagen, nu je een nieuwe weg gaat inslaan, en juist omdat ik van je hou wil ik graag dat ik, dat jíj gelijk hebt, dat wij beiden het bij het rechte eind hebben...... Ik geloof met volle overtuiging dat jij en Bryan bij elkaar horen, en de toekomst zal bewijzen dat ik gelijk heb, dat jij gelijk hebt door nu te kiezen voor Bryan.....' Ik hief m'n glas op. ‘Lieve Floris, daar wil ik op drinken! Op de toekomst!' ‘En op de liefde, dus ik drink op Bryan!' We klonken, en over mijn glas heen gaf ik Floris een stevige kus, ik voelde me ontroerd. Dit wel zeer romantische tête à tête werd ruw verstoord, doordat ik een klap op m'n schouders kreeg, waardoor ik bijna mijn glas Bintang uit m'n handen liet vallen. ‘Ahhh, wat heerlijk romantisch!', zei een plagende stem achter me. Ik draaide me om. Johny van Amstel! ‘Jullie kunnen het blijkbaar heel goed met elkaar vinden! Leuk om te zien...' ‘Kleine etterbak! Kom er bij zitten.' Floris gebaarde naar het lege stoeltje dat tussen onze stoelen instond. ‘Nee, dank je wel, want ik ben zo blij dat ik even de tijd voor me zelf heb, dat ik er ten volle van wil profiteren.... Ik ben op slinkse wijze ontsnapt aan mijn 2 oppassers, en dus wil ik zo lang mogelijk van mijn vrijheid genieten....' ‘Het komt je toe, John', antwoordde ik, ‘geniet er maar van, maar wel één ding'. Hij keek me vragend aan. ‘Floor en ik zijn hele goede vrienden, en daarom gaven we elkaar een zoen, zoals je ongetwijfeld heb kunnen vaststellen...... Maar we willen dat graag voor ons zelf houden, voorlopig nog wel......Dus het zou erg fijn zijn als je hierover je klep zou kunnen houden....' ‘Tuurlijk jongens! Geen probleem. Jeetje, ik moet onderhand wel over véél dingen m'n mond houden...' Hij begon op z'n vingers te tellen. ‘Jack hebben we, en die scharrelt met mijn broer Rodney, en dan jij natuurlijk, Tom, en niet te vergeten onze Fransman hier.... Nou, het gay gehalte stijgt met het uur, hier in Kuta, Bali...' Ik keek Johny onderzoekend aan. ‘Rodney en Jack Krantz?' ‘Natuurlijk! Zo klaar als een klontje! Ik zag het vanaf het begin......Gelukkig voor Rodney hebben mijn ouders niks in de gaten, die zien echt alleen wat ze willen zien...' ‘Zo zo, jij ziet dat soort dingen gewoon? Ben jij soms ook van de club?' Floris gaf mij een knipoog. ‘Gatsie nee! Bah, je moet er toch niet aan dénken! Nee jongens, ik zíe dat soort dingen gewoon, that's all!' ‘Gatsie Bah? Nou, zo "Gatsie Bah" is dat anders niet, hoor!' Ik stond abrupt op, pakte de jongen onder z'n oksels stevig beet en riep Floris toe: ‘Trek jij z'n broek omlaag, dan zal ik deze knaap eens laten merken wat nu eigenlijk "gatsie bah" inhoudt!' John zette het op een schreeuwen. ‘Ik maakte maar een grapje!' ‘Nou ik niet dus! Zal ik wat glijmiddel gebruiken, of wil je dat ik hem er zo inram? Ik wil je wel waarschuwen dat ik beschik over zo'n 20 cm hardheid....' Ik liet hem los en liet me gierend van het lachen op m'n stoel vallen. Johny keek me vol ontzag aan. ‘Echt waar?' ‘Voor jou een vraag en voor ons een weet.....' ‘Ja ja, je houdt me voor de gek...' ‘MOI?? Ik dacht van niet! Kom maar eens mee naar onze kamer, en dan zullen we jou wel eens laten ervaren...' ‘Toch maar niet! Maar goed, ik ga weer eens verder. Over jullie zal ik natuurlijk niets zeggen, wees maar gerust, hoogstens tegen Rodney dan... Nou doei!' Hij gaf ons een kushandje en beende weg, door de mensenmassa heen, richting strand. Floris en ik keken elkaar lachend aan. ‘Wat een vroegwijs joch!', lachte ik. ‘Ja, nogal....' We aten ons eten op en dwaalden daar nog een eindje door de kleine straatjes van Kuta. Hoofdstuk 37 Donderdag 27 augustus.... De laatste uren op Kuta, en tevens de laatste uren op Indonesië. Het feestje was voorbij, helaas.... De tijd werd besteed aan het inpakken van de koffers, alles checken, en nog eens checken: paspoort, geld, dat soort dingen. Tegen half 11 was alles gereed, en Floris en ik gingen nog een eindje langs het strand lopen. Straks zouden we met z'n allen ergens in Kuta het gezamenlijke afscheidsmaal houden, nú was de tijd voor Floris en mij... We liepen het hotel uit en het strand op, en we besloten noordwaarts te lopen. We liepen hand in hand, soms gearmd, en eerlijk gezegd kon het me op dat moment geen fuck schelen of we door iemand die we kenden gezien zouden worden! Deze laatste momenten waren helemaal voor Floris en mij, en ik wilde er zo veel mogelijk van genieten..... We kletsten nog wat na over de afgelopen mooie weken, en ook ging het over de toekomst. Ik voelde me blij, rustig en was vol verwachting over wat de toekomst mij allemaal zou brengen.... Na een uurtje kwamen we bij 2 palmbomen die op een hele wonderlijke manier in elkaar gegroeid waren. Ze stonden een kleine drie meter van elkaar, en zo ongeveer halverwege waren de stammen naar elkaar toegegroeid, en beider kruinen waren helemaal in elkaar vervlochten. Ik maakte wat foto's. ‘Goh, het lijken wel 2 verliefden!' zei Floris verwonderd. ‘Daar lijkt het wel op ja, kom laten we daar maar gaan zitten.' We vleiden ons in het zand en keken omhoog, naar die wonderlijke aanblik van 2 in elkaar ge-groeide bomen. Floris legde z'n arm om me heen. ‘De twee verliefden onder de twee verliefden...' Ik zuchtte en legde m'n hoofd op zijn schouder. Nog een kwartiertje en dan moesten we weer teruglopen om op tijd te zijn voor het diner.... Afscheid nemen doet pijn, best wel...... Ik gaf Floris een zoen op z'n wang en zag vanuit m'n ooghoeken een ouder echtpaar naderbij komen. De oudere mensjes glimlachten vertederd toen ze ons daar zo romantische onder die bomen zagen zitten. Ik kreeg een idee... Ik griste mijn Canon en liep op ze af. ‘Could one of you please take some pictures of the two of us?' Een paar seconden geleden had ik me namelijk bedacht dat ik weliswaar veel foto's van Floris had genomen, en hij van mij, maar dat er maar heel weinig foto's waren van ons samen.... Ik legde de man uit, waar hij op moest drukken, en hoe hij scherp moest stellen en inzoomen. Gelukkig snapte de man meteen hoe het werkte, en ik liep snel terug naar m'n maatje. Ik ging weer naast hem zitten, omarmde hem en keek hem glimlachend aan. Ik hoorde klik klik klik, dus de Indo was al begonnen. Ik legde m'n hoofd tegen dat van hem, en het klikken ging verder. Prima! DE man kwam op ons toelopen, om de camera terug te brengen dacht ik, maar nee, de man had andere bedoelingen! Hij gebaarde dat we moesten gaan staan. ‘You stand up, please, I make pictures of you!' We stonden tegenover elkaar en keken elkaar lachend aan. Klik klik klik. ‘Now you kiss! I make nice pictures!' Ik keek Floris vragend aan. Hij knikte. Ik legde m'n arm om hem heen en kuste mijn dierbare vriend op de mond, waarschijnlijk nu voor de laatste keer...... Klik klik klik.... Na dit eindeloos mooi moment liet ik Floris los, en voelde de tranen over m'n gezicht rollen. Floris nam snel de camera in ontvangst, na de man uitvoerig bedankt te hebben, en kwam op me toegesneld. ‘Niet huilen, liefste, niet huilen.....' ‘Het doet zo'n pijn....zo'n ontzettende pijn.... Ik wil je niet kwijt.....' ‘De eerste keer doet het altijd pijn, trouwens de keren erna meestal ook, heb ik me laten vertellen.... Maar kwijt ben je me allerminst!! Vertel eens, hebben ze al elektriciteit in Limboland?' ‘Watte?' ‘Waarschijnlijk wel dus, en dat betekent dat ze inmiddels de intercity hebben doorgetrokken tot Heerlen, en via Heerlen zal het toch niet zo ingewikkeld zijn om in Brunssum te komen, tóch?' In weerwil van m'n verdriet moest ik toch weer lachen, die Paljas toch! Hand in hand liepen we terug, richting hotel. Hoofdstuk 38 De rest van de dag ging als in een roes voorbij..... Eerst was er dan het afscheidsdiner, en dat werd ondanks het naderende vertrek en andere zaken toch nog heel gezellig en leuk. Ik voelde me al veel beter, en opeens begon ik vreselijk te verlangen naar Thuis, naar Brunssum... Ik zou m'n broertje Mathijs weer zien, m'n vrienden Kevin en Jordy, Patricia, en... Bryan.... Ik zou heel wat te vertellen hebben..... Half 5 werden we bij het hotel opgehaald door de luchthavenshuttle, en daar gingen we dan.... Verder verliep alles op rolletjes. Geen vertragingen en geen andere rampspoed... Na alweer een vreselijk saaie vliegreis van Kuala Lumpur naar Amsterdam kwamen we uiteindelijk om 6.30 uur Nederlandse tijd op Schiphol aan. En ook daar verliep alles naar wens: het uitchecken was zo gebeurd, en daarna hoefden we ook niet oeverloos te wachten tot onze koffers op de lopende band te voorschijn kwamen. Toen kwam een moeilijk moment: afscheid nemen van Floris.... Ik had er vreselijk tegenop gezien! Ik wist ook niet goed hoe ik me nu moest opstellen: moest ik hem een hand geven, omhelzen, of wat? Floris loste dat probleem op geheel eigen wijze op..... Hij maakte een soort koddige reverence voor me en zei toen: ‘O, schone jongeling, dit is dan het einde van ons jolig samenzijn, helaas! Uw dierbare en altoos zeer gewaardeerde aanwezigheid wordt bijzonderlijk op prijs gesteld door ondergetekende, en een spoedige herhaling in dier voege eveneens!' Ik snapte maar half waar hij het over had, maar ondanks mijn zenuwen moest ik wel lachen... Floris nam me toen vast, omhelsde me stevig, en nadat hij me drie flinke zoenen op beide wangen had gegeven fluisterde hij in m'n oor: ‘Hey lief maatje, hártstikke bedankt voor alles! Ik zal altijd van je blijven houden, en we gaan elkaar binnen niet al te lange tijd zien, afgesproken?' Ik knikte maar, durfde niets te zeggen, bang dat ik zou gaan huilen.... In gemoedelijke stemming namen we afscheid van de rest, en zeulden toen met onze koffers richting NS station en de kaartjesautomaten. Ik keek nog even om, en zag even verder nog één keer een lachende Floris staan, zijn beide duimen omhoog. Ik had de tranen in m'n ogen staan, wat pa natuurlijk weer direct moest zien en hem de opmerking deed maken: ‘Huilen bij een afscheid? Je lijkt wel een mietje zo! Kom op! Tanden op elkaar en dóórlopen, dan halen we misschien de Intercity nog!' ‘Welkom thuis, pa', dacht ik verdrietig, ‘welkom thuis.... Mijn gewone leventje is zojuist weer begonnen, dat is duidelijk...' Gelukkig was mama een heel stuk fijngevoeliger, en gaf me een knuffel. ‘Niets van aantrekken, Tommy, papa bedoelt het niet zo kwaad... Maar ik snap heel goed hoe jij je nu voelt, hoor. Dit is niet gemakkelijk voor je, en het zal best wel pijn doen nu....' Ik knikte alleen maar, beet m'n tanden op elkaar, en stiefelde achter m'n ouders aan, richting perron. De intercity naar Eindhoven stond al klaar op het perron, en we konden zo instappen. Rond 9.00 uur belde pa met opa en oma hoe laat we in Heerlen zouden aankomen (er was voor vertrek afgesproken dat dezen ons in Heerlen zouden komen ophalen), en ondanks een kleine vertraging tussen Eindhoven en Weert kwamen we even na 11.00 uur in de ochtend in Heerlen aan.... We waren inmiddels al ruim 27 uur onderweg, en we hadden zo'n anderhalf etmaal ons bed niet gezien, maar vreemd genoeg was ik niet bijster vermoeid, en van een jetlag scheen ik ook geen last te hebben... Het weerzien met opa en oma was heel hartelijk, en ik was heel blij ze weer te zien. Het voelde goed om weer in Limburg te zijn! Hoofdstuk 39 Eenmaal thuis aangekomen begon het ritueel van koffers uitpakken, opruimen, gebruikte kleren in de diverse wasmanden stouwen, douchen (heerlijk na 34 uur geen douche gezien te hebben....) en dat soort dingen, en toen was deze hemels mooie reis dan écht finito..... Matthijs zou morgen thuiskomen, en daar verheugde ik me enorm op, en natuurlijk keek ik ook uit naar het weerzien met m'n vrienden Jordy en Kevin..... Het was intussen 22.00 uur geworden, en de slaap begon nu wel te komen.... Ik zei pa en ma goedenacht, en bedankte ze nogmaals voor deze prachtige reis (ja, prachtig in meerdere opzichten!), en vertrok naar mijn kamer. Ik besloot nog even m'n e-mail te checken, en natuurlijk ook te zien of een van mijn vrienden op MSN zou zijn. Ik zette de computer aan. Na een paar minuten was Windows opgestart; ik opende m'n mailbox en zag dat ik de afgelopen weken een kleine 150 e-mails had ontvangen..... Nou, daar moest ik me morgen maar over buigen, nu was ik te moe. Ik scrolde even door de mails heen, tot ik opeens de naam Floris de Noéville tegenkwam.... "Welkom thuis!" luidde het onderwerp van de mail. Ik opende de mail. "Dag lieve kanjer van me! Als je dit leest, betekent het dat jullie trein niet ontspoord is, en ergens in Brabant in een weiland ligt, maar dat de reis gewoon goed verlopen is, en dat jij dus heelhuids in Brunssum bent aangekomen, gelukkig! Wij werden door een kennis van pa opgehaald van Schiphol, dus ik was waarschijnlijk veel eerder thuis dan jij. En toen dacht ik na de gebruikelijke rimram, als koffers uitpakken en douchen en zo, dat het de hoogste tijd werd om jou een welkomstbriefje te schrijven, in de hoop dat je dit vandaag nog zult lezen..... Ik zeg het nóg maar eens: Lieve, lieve Tommyboy van mij, jij bent een superfijne gast, de liefste jongen die ik tot nu toe mocht ontmoeten, en dat zeg ik dus niet echt zo maar! Wat jij me allemaal daar in Indonesië gegeven hebt was zonder meer fantastisch, en dat zal ik dus never nooit meer vergeten. Ik dacht eerlijk gezegd, dat ik wel een beetje zou afweten van de liefde, en zo, maar niets is minder waar, schatje! Ja, ik heb wat ervaringen gehad, zoals ik je wel eens verteld heb, maar jij bent de eerste jongen, lieve Tommy, die mij tot diep in m'n hart heeft weten te raken, en die mij voor eens en altijd heeft duidelijk weten te maken wat "Liefde" nu eigenlijk is... Je mocht dan totaal onervaren zijn, moppie, maar je bezit een groot en liefdevol hart, en intuïtief heb je bij herhaling alleen maar het juiste gezegd en vooral gedaan. Ook IK ben gegroeid in al die weken, en dat is helemaal jouw verdienste.... Ik ben een bevoorrecht man, dat ik jou heb mogen leren kennen, en dat zal ik mijn leven lang in mijn hart meedragen.... Lieve Tom, dat wij verder geen relatie meer kunnen hebben dat weet je, dat weet ik, en natuurlijk doet dat pijn, bij jou en bij mij. Maar ik kom er wel weer bovenop.... Desnoods stort ik me in de armen van m'n hospita om vergetelheid te zoeken en troost (zij is 72, heeft een slecht zittend kunstgebit, en ruikt uit haar mond....) Ik weet ook dat jij er wel zult komen, lieve schat, dat wéét ik gewoon! Ik hoop dat er ooit een moment komt dat je Bryan in de armen kunt sluiten, dat hoop ik vurig, want - hoewel ik die beste jongen überhaupt niet ken - ik heb een vermoeden, ongefundeerd natuurlijk, dat jullie gewoon voor elkaar bestemd zijn. Maar mocht dat niet voorbestemd zijn, dan weet ik ook zeker dat jij op de een of andere manier vroeger of later Mr. Right Guy in de armen zult sluiten, want jij bent een zeldzaam exemplaar dat onvoorwaardelijke liefde kunt geven, zonder dubbele bodem, en vooral zonder bijbedoelingen... Lieve schat, ik neem snel weer contact met je op, en dan maken we een afspraak! Al zijn we dan geen minnaars meer, goede vrienden kunnen we natuurlijk wél blijven! We zien wel of jij een keer naar Amsterdam komt, of ik kom afzakken naar Brunssum. Alles is mogelijk... Tommy, hou je taai, en je weet he: als er wat is, wat dan ook, dan kun je ALTIJD bij me terecht, al is het in het holst van de nacht!! Je hebt m'n GSM nummer, en m'n e-mail adres, dus aarzel niet, vooral doen als het nodig is (maar mag je me ook bellen als het niet nodig is, simplement pour la lol...) Dikke kus, Jouw Floris Ik was ontroerd, heel erg ontroerd. Dit was weer eens een gaaf voorbeeld van het juiste gebaar op het juiste moment.... Ik las Floris' mail nog twee maal over, en had toen beslist het gevoel dat ik makkelijk de wereld aankon!!! Ik peinsde nog enkele ogenblikken over Floris en mij, en ging toen verder met vluchtig door m'n gigantische hoeveelheid mail te scrollen.... Spam, spam spam...... Mailtjes van school... Hè bah, niet aan denken nu!!! Bryan...... Goh, had hij nu ook al mijn e-mail adres? Blijkbaar wel! Ik opende zijn mail. Beste Tom! Als het goed is, ben je vandaag aangekomen, en ik hoop van harte dat je in één stuk bent aangekomen! Ik dacht: laat ik Tom eens vanuit Banholt welkom heten in ons schone Limburg... Ik vind het leuk om binnenkort samen wat af te spreken, misschien kan ik dan naar jou toekomen? Natuurlijk ben je ook van harte welkom bij ons in Banholt, maar je snapt, het is hier zo'n troep nog..... Dat komt later wel. Maar goed, laat maar horen wat je van dat idee vindt, kunnen we dan definitief afspreken. Ik probeer morgen wel te bellen of zo, of jij mij, als je je jetlag tenminste overwonnen hebt, lol. Hey pal, cu soon! X Bryan Mijn hart klopte in mijn keel, en mijn eerste reactie was natuurlijk razendsnel die foon pakken en Bryan bellen, kon nog nét, dacht ik. Dat deed ik uiteindelijk toch maar niet... Eerst maar eens goed uitslapen... En dan Bryan... Bryan! Tommy Tommy Tommy toch...... laat je in godsnaam niet gek maken!!! Maastricht,23 mei 2010 © Rick Debie WEER TERUG IN NEDERLAND! AFSCHEID VAN FLORIS, NOU JA, AFSCHEID... EN DAN DAT MAILTJE VAN BRYAN ER BOVENOP, WAARDOOR OP SLAG ALLE ROMANTISCHE GEVOELENS JEGENS BRYAN WEER GEACTIVEERD WORDEN.... GOED? NIET GOED? QUE SERA, SERA

Tommy deel 9 (mm:romantisch, 5512 words) [9/11] Toon alle delen
Auteur: Rickyboy	Toegevoegd: May 24 2010	Kijkers/Lezers: 4461/3689 [83%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Tommy's reis door Indonesië loopt ten einde, en moet afscheid nemen van Floris... Voorgoed?

Dit is deel 9 van totaal 11 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel