ErotischeVerhalen.com: Tommy deel 8 door Rickyboy [deel 8]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal 5.30 uur was dan de zon boven de horizon gekomen. Om de grote drukte voor te zijn, zijn de gids Goofy en wij snel daarna naar een ander punt gelopen, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Bromo. Het was dus zonder meer spectaculair! Floris en ik stonden helemaal vooraan, en hielden elkaar bij de hand vast. Dit te mogen meemaken was al heel bijzonder, maar doordat Floris en ik sámen - onze handen innig verstrengeld - dit natuurwonder konden beleven gaf alles natuurlijk een extra dimensie..... Naast me stonden Rodney en Jack, nog net niet innig verstrengeld.... Maar het was overduidelijk dat er wat moois was opgebloeid tussen die twee; ik hoop echt dat Rodney's ouders niet 1 + 1 bij elkaar zouden optellen...... Even na zes uur was de zon helemaal op, en tegen 6.20 uur was het dan hoogste tijd voor het ontbijt.... Het hotel had voor lunchpakketten gezorgd, ter plekke was er koffie en thee te verkrijgen. Tegen 6.45 uur gingen we dan vanaf de ontbijtplek met het busje naar de zandwoestijn, waar het begin van de trektocht was naar de top van de vulkaan. Het woei nog steeds heel erg hard, dus er waren voortdurend enorme en vervelende zandstormen, ook lastig natuurlijk in verband met het fotograferen.... Ik was als de dood dat de lenzen van m'n Canon camera beschadigd zouden worden, van de andere kant wilde ik toch echt wel een paar mooie shots hebben van een heuse zandwoestijn in de ochtend.... Je kon een deel van de tocht met een paard doen, maar daar waagde ik me toch niet aan, zoals een aantal anderen ook niet, waaronder Peter en Tineke, Rodney en John, Jack, en Floris en ik. We sjokten door het rulle zand - dat dus eigenlijk geërodeerde lava is - en moesten daarbij heel behoorlijk stijgen; per slot van rekening moesten op bijna 3000 meter uitkomen. Ik deed het zeer rustig aan, en hield diverse malen halt onderweg. Ik was door dit alles een beetje achter geraakt, in het gezelschap van Rodney, en deze kletste honderd uit, voornamelijk over Jack..... Hij vertelde me hoe hij steeds vaker het gezelschap van Jack had opgezocht, die dat wel best vond..... Ze werden steeds vertrouwelijker, en uiteindelijk had Rodney dan aan Jack verteld dat hij gay was... Jack had op zijn typische eigen manier gereageerd door te zeggen: ‘Ach lieverd toch! Ik róók het al op 50 meter afstand, toen jij met je ouders en je broertje de luchthaven van Medan uitkwamen! Ik zie dat soort dingen meteen, weet je, de ene nicht herkent de andere meteen, tóch? We bevinden ons wel in goed gezelschap, want volgens mij is die jongen van den Berg, en dat joch waar hij sinds het begin van de reis mee optrekt, Floris, óók van de club.....' Rodney bevestigde dat na enige aarzeling, maar bezwoer Jack toch vooral z'n mond te houden, aangezien ik nog niet geout ben..... En nu maar hopen dat Jack geen onvervalste relnicht is, en toch vooral zijn mond weet te houden.... Nou, Rodney trok dus steeds meer op met Jack, die zich als een soort beschermende vader jegens Rodney opstelde; dit aanvankelijk tot plezier van Rodney, maar al gauw was Rodney de wanhoop nabij, want hij wilde méér..... Uiteindelijk heeft m'n jonge vriend gisteravond de zaak geforceerd.... Toen Jack kort na het eten naar z'n hotelkamer verdwenen was zag Rodney z'n kans schoon.... Onder het mom van "even een boek bij Jack halen" glipte ook hij naar Jack's kamer, en tsja van het een kwam het ander..... Jack stribbelde - meer voor de vorm dan wat anders - wat tegen, maar was uiteindelijk echt niet opgewassen tegen het donkerblonde sproetenkoppie van Rodney...... Rodney trad niet in details (gelukkig niet....), maar uit z'n stralende gelaatsmimiek kon ik duidelijk opmaken dat het allemaal heel erg fijn geweest was.... Rodney grijnsde van oor tot oor. ‘Man, ik ben nu jongen af! Het was heel lief, en ik ben blij dat ik deze stap gezet heb... Het maakt me dus geen fúck uit dat hij een paar jaartjes ouder is.... Het was gewoon lief en lekker!' Nou, een paar jaartjes ouder? Deze uitspraak was beslist het understatement van het jaar.... Ik leefde met hem mee, en wenste hem en Jack nog een hele leuke tijd toe, samen hier in Indonesië. We sjokten voort en naderden het laatste gedeelte van de klimtocht. Het laatste gedeelte van de klim was een trap van 249 treden, vrij zwaar, maar iets minder vervelend dan het gedeelte daarvoor. Ik kwam boven - het was inmiddels 7.30 uur - en de beloning was uiteraard heel groot! Het uitzicht naar alle kanten was adembenemend, en de zon had alles inmiddels wat opgewarmd. Floris stond aan de andere kant van het plateau een hele hoop ongetwijfeld adembenemende foto's te maken, ik stond met Rodney bij een van de relingen naar een duizelingwekkende diepte te kijken, waar de Bromo ongetwijfeld zachtjes aan het pruttelen was; er kwam tenminste heel wat rook uit diverse spleten, en nu maar hopen dat de Bromo niet zou gaan bedenken dat het na vijf jaar weer de hoogste tijd zou worden om weer eens lekker te gaan uitbarsten..... Ik liep naar de andere kant, om ook daar wat foto's te maken. Ik zag net de familie van Amstel op Rodney aflopen. Floris zwaaide van de andere kant, zag ik, en ik liep naar hem toe. Hij had ontdekt dat als je op een aantal rotsblokken ging staan, daar vlak in de buurt, het uitzicht bepaald nog spectaculairder was. Dat wilde ik ook wel, maar eerst gaf ik hem een flinke tongzoen... ‘Hey, wat is dat?' ‘Ik wilde je kost wat kost kussen op een van de hoogste punten van Java....' ‘Goed idee! Dit is voor herhaling vatbaar!!' Hij nam me vast en gaf me een heerlijke lange en vooral hartstochtelijke kus.... Alle voorzichtigheid liet ik varen, maar och, m'n ouders waren in geen velden of wegen te bekennen, en als ze hier op het plateau waren, waren ze tóch te ver weg om details te kunnen onderscheiden.... Na dit heerlijke intermezzo maakte ook ik wat foto's, waarna we terugliepen naar het midden van het plateau. De familie van Amstel stond nog steeds op de zelfde plek, bij de reling. Floris en ik liepen er op af. ‘Dus, een beetje rustiger aandoen, Rodney, je moet jezelf niet opdringen, weet je, volwassenen stellen dat niet altijd op prijs!' Het was Tineke van Amstel die deze woorden sprak, en daarna met haar man en hun jongste zoon terug liepen naar de trappen. Rodney zat z'n lachen te verbijten en keek ons stralend aan. ‘Ik moet me niet opdringen!! Jack zou dat wel eens vervelend kunnen vinden..... Tenminste zo denken m'n ouders erover! Laat IK nu toevallig het idee hebben dat Jack mijn aanwezigheid helemáál niet vervelend vindt! Integendeel....man o man.... Die lust er wel pap van....' Hij schaterde van het lachen, en met z'n drieën liepen ook wij naar de trappen, teneinde lange afdaling te gaan beginnen. Floris maande Rodney wel om toch wel voorzichtig te blijven, want zijn ouders mochten dan wel niets in de gaten hebben, stom zijn ze allesbehalve! ‘Nee, daar hebben jullie gelijk in, jongens, maar.... Dat geldt natuurlijk ook voor jullie! Foto's maken van de vulkaan is één ding, elkaar innig omhelzen is wat anders.....' ‘Was dat dan zo duidelijk?', vroeg ik geschrokken. ‘Nee, niet bepaald, maar als je weet waar je naar moet kijken zie je meer dan andere mensen die daar geen oog voor hebben.....' En daar lieten we het bij, al nam ik me voor voortaan nóg meer op m'n tellen te passen, want het laatste wat ik natuurlijk wilde was dat pa hier lucht van zou krijgen, hetgeen automatisch zou betekenen dat de rest van de vakantie wat mij betreft in duigen zou vallen.... Na een half uurtje waren we weer in het dal aangekomen, en tegen 8.00 uur waren we weer terug bij het busje. Om 8.15 vertrok het busje richting Foxbus, die ergens anders bij een wegrestaurant inmiddels gereed stond met onze koffers. Kwart voor 10 kwamen we daar aan, dronken wat, fristen ons op, en verder ging het, richting een ander restaurant om te gaan lunchen. Aankomst restaurant: 12.00 uur. Het was alweer zo'n vreetschuur met uiterst ongezellige TL verlichting, dit keer een Chinees restaurant, maar het moet gezegd worden: het eten was prima.... Kwart na 1 vertrek. Inmiddels hadden we er al meer dan een halve dag opzitten, maar van vermoeidheid gelukkig (nog)geen sprake. Nog even gestopt bij een pin automaat, en toen linea recta door naar het dorpje Kalibaru. Kalibaru is een voormalige koffieplantage, opgezet begin 20e eeuw door Nederlanders; daaromheen is een hele kolonie ontstaan. Het dorpje ligt heel landelijk, en de omgeving is prachtig. Aankomst hotel even na 3 uur. Inchecken, sleutel in ontvangst nemen en toen naar de kamer. Heerlijk samen douchen (nu eens echt heet water!), waarbij onze gezamenlijke geiligheid weer ongekende hoogtes bereikte.... Daarna onze koffers opnieuw ingepakt en wat opgeruimd. Floris ging zich weer in z'n geliefde Tolstoi verdiepen (nu was "Anna Karenina" aan de beurt), en ik heb mijn reisverslag verder bijgewerkt. Tegen kwart voor 5 ben ik alleen naar de lobby gegaan om te kijken of ik vanaf hier internet verbinding zou kunnen krijgen. Na betaling van IR 30.000 lukte dat inderdaad. Ik heb Patricia en opa en oma een mailtje gestuurd, m'n eigen mails gecheckt, en tenslotte MSN opgestart. Tot mijn vreugde zag ik dat Kevin online was! Ik zei hem goedendag, en toen pas realiseerde ik me dat het daar in Nederland waarschijnlijk 1 à 2 uur in de ochtend moest zijn..... In ieder geval was Kev heel erg blij weer iets van me te horen! Hij vroeg naar m'n belevenissen in dit mooie land, en ik vertelde hem een beetje, en tijdens onze chatsessie stuurde ik hem wat foto's die ik vandaag gemaakt had. Na een kwartiertje moest ik er mee ophouden, want het was etenstijd! Tegen 19.30 uur zijn we gaan eten in het restaurant van het hotel. Het eten was bijzonder matig, dat was de algemene opinie, duidelijk een van de minste ervaringen van deze reis.... Tegen kwart voor 9 had iedereen het wel gehad, we lieten de rekeningen komen (altijd hier weer een bijzonder en omslachtig gedoe), en tegen 21.00 uur waren we dan weer op onze kamer. Nog wat getypt, verder opgeruimd en nog wat gelezen. Tegen 21.30 uur ging het licht uit.... Wat? Nee! Deze keer niet, we waren veel te moe..... Hoofdstuk 31 Donderdag 20 en vrijdag 21 augustus. Bali! We kwamen tegen de middag (Balinese tijd) op Bali aan, en na een paar uurtjes rijden waren we dan in de hoofdstad, Denpassar. Van daar ging de reis verder - in gezelschap van een andere gids, Hendra geheten. Tegen 17.30 uur aankomst in het plaatsje Ubud waar we gestationeerd werden in het Sri Ratih Cottage hotel, eenvoudig maar schoon én heet water!! Donderdagavond hadden we de wekker niet gezet, maar vrijdagmorgen werden we vanzelf even na zevenen wakker.... Floris lag lekker tegen me aan te kroelen, en ik voelde me zalig! Zijn stijve pik drukte tegen m'n billen, en op dat moment zou ik er ik weet niet wát voor over hebben gehad als ik nú flink van achteren genomen zou worden! Nou, ik werd op m'n wenken bediend....... Floris smeerde flink wat spuug op m'n sterretje en begon me toen tergend langzaam te penetreren. Met m'n rechterhand beroerde ik m'n eigen pik en begon er langzaam aan te trekken, waarbij ik hetzelfde ritme probeerde aan te houden als m'n lieve vriend..... Floris bewoog heel traag met z'n bekken heen en weer, en even zo langzaam bewoog hij die heerlijke lul van hem in en uit m'n kontje.... ‘Verder gaan', hijgde ik, ‘ga verder zo, maar wel langzaam....' ‘Ik doe m'n best', kreunde hij, ‘ooooo wat is dit lekker.....' Heel rustig masturbeerde ik verder, het genot zo lang mogelijk uitstellend... ‘Kunnen we ff pauze houden?', smeekte Floris, ‘Ik ga zo komen.....' Maar dát wilde ik niet! Ik was op en top geil, en dit heerlijke samenzijn mocht absoluut niet stoppen! ‘Schatje, ga alsjeblieft door! Ik wil niet dat je uit me gaat, ik kom ook zo!' M'n harig vriendje versnelde daarop zijn bewegingen, en ramde er nu flink op los. O, dat was het absolute einde! Ik voelde z'n pik diep in m'n holletje, en begon heel wild aan m'n pik te sjorren... Floris gaf een laatste keiharde stoot, en ik voelde gewoon hoe hij z'n zaad in m'n darmen loosde.... Op datzelfde moment kwam ook ik klaar, en de hoeveelheid zaad die ik produceerde was overweldigend...... Het was wel, alsof ik 3 weken droog had gestaan..... We bleven nog een kwartiertje "lepeltje lepeltje" liggen, waarbij Floris continue mijn rug en delen van mijn buik streelde. Een half uur later waren we dan beiden écht klaar om de dag in Ubud te beginnen.... Vandaag hadden we dan vrij, en eigenlijk niemand had echt zin om een excursie of zoiets te gaan doen, we waren wel toe aan een rustdagje..... Om 8.30 uur samen ontbeten, daarna met bijna iedereen Ubud in om te gaan shoppen. Er was van alles te zien, en we hebben hoofdzakelijk rondgewandeld door een van de hoofdstraten van Ubud: Monkey Forest. Er waren wel wat dingen die ik eventueel zou willen kopen, maar ik heb me ingehouden en besloten om nog maar even te wachten tot Kuta, áls ik al wat ga kopen nog. Wel heb ik voor een grijpstuiver een simpel waterdicht horloge gekocht en een paar Dolce en Gabana boxers. Onderweg, zo rond 10.00 uur, nog even wat gaan drinken in een restaurant met een prachtige tuin en dito tempel aan de zijkant, vooral de vijver met lotusbloemen was bijzonder. Om 12.00 uur naar een restaurantje gaan zoeken om een kleinigheidje te gaan eten, het eerste was echt niks, en véél te duur, het tweede was veel beter, én goedkoper. Alweer tegen een spotprijsje: 50.000 IR voor een heerlijk hoofdgerecht en een grote Bintang, dus nog geen € 5,-..... Het is dus niet zo, dat ik nogal op de penning ben, omdat ik meerdere keren op deze plaats vermeld wat ik zoal uitgeef.... Maar ik heb maar een beperkt vakantiebudget, en ik ben nog steeds heel verbaasd hoe onwaarschijnlijk goedkoop het hier overal is..... 13.00 uur waren we dan weer terug in het hotel, en toen hadden we het wel gehad..... Floris en ik installeerden ons bij het zwembad en we vermaakten ons wat met zwemmen en wat lezen. Het was vrij bewolkt, met zo nu en dan de zon, maar ik heb me toch maar niet in de zon gewaagd! Tegen 19.30 gingen Floris en ik de stad weer in, lekker gaan eten in de hoofdstraat. Het was een chique, enigszins trendy restaurant, mooie schilderijen aan de muur. De bediening was heel attent, en het eten zeer bijzonder. We hebben maar eens heel decadent gedaan, en ons zelf heel erg verwend, en een 7 gangen menu gegeten, en met bijpassende wijnen erbij (voor Floris dan) kostte ons dat IR 552.000 per persoon, dat is € 48, -..... Ten 23.00 uur weer thuis, en vrijwel meteen gaan slapen, want de volgende dag worden we weer om 7.00 uur gewekt....... Hoofdstuk 32 Zaterdag 22 en zondag 23 augustus..... Vertrek naar onze laatste bestemming: Kuta, die heerlijke badplaats in het zuiden van Bali. Ongetwijfeld zo'n toeristische trekpleister, zoals er zo velen zijn daar, maar op ons maakte dit stadje een alleraardigste indruk, leuk genoeg om je hier nog een paar dagen te vermaken! Zon, zee, strand en ander exotisch vermaak, beter kon niet! Zaterdag stonden nog wat excursies op het programma (onder andere een bezoek aan een Hindoeïstisch tempelcomplex), maar zondag was dan helemaal vrij.... En eigenlijk gold dat in principe voor de paar dagen die nog komen gingen. Er konden facultatief nog wel wat excursies geboekt worden, maar weinigen hadden daar nog echt trek in.... We hadden afgelopen weken heel erg veel gezien en meegemaakt, en zeker Floris en ik waren dus echt van plan te gaan freewheelen..... De zaterdagavond waren Floris en ik - en ik denk de meesten van ons wel - erg moe, maar ondanks dat besloten we tóch de wekker om half 8 te laten afgaan, teneinde zoveel mogelijk van dit prachtige en leuke deel van Bali te kunnen genieten! Even na achten - de volgende zondagochtend - zat ik beneden met Floris te ontbijten: licht, met slechts een omelet en nog een toastje met kaas en ananasjam; ik was volgens mij behoorlijk aangekomen na al die weken van 3 warme maaltijden per dag, en die extra kilo's wens ik zo snel mogelijk weer kwijt te zijn! Tijdens het eten met Floris nog een fijn gesprek met hem gehad over relaties en depressies, en eens te meer wordt het me duidelijk hoe zeer Floris en ik op één lijn zitten, en ook, hoe ontzettend veel ik om hem geef.... Deze vakantie is hij m'n maatje door dik en dun geweest, en ja, of deze lieve schat ná de vakantie ook nog een belangrijk deel van m'n leven zal gaan uitmaken, dát zal de toekomst moeten uitwijzen..... Que sera sera..... Na het ontbijt terug naar onze kamer, die op dat moment net gekuist werd door ons vast kamer"meisje", die zich voorstelde als Yatna; toen hij klaar was met z'n werkzaamheden hebben we onze zwembroeken aangetrokken en hebben ons bij de rest van de groep geïnstalleerd op het privéstrand van het hotel. Dat is heerlijk! Het is dus een privéstrand, behorend bij ons hotel, dus het is er heerlijk rustig, echt relaxt. Als je het vlaggetje dat zich naast je parasol bevindt omhoog hijst komt er een ober om de bestelling op te nemen, makkelijker kan gewoon niet..... Ik heb een keer in de zee gezwommen, heerlijk water. Tegen 12.00 uur had ik het wel gezien, het was er lekker, maar de zon is nu natuurlijk op z'n felst, en na m'n eerstegraads verbranding bij het Tobameer op Sumatra moet ik natuurlijk wel erg goed opletten dat me dit niet nóg eens een keer overkomt! Ik heb m'n spullen ingepakt en ben naar m'n kamer gegaan om dit reisverslag verder te typen, en te douchen. Floris wilde graag nog wat blijven, liefhebber van hoge golven en hete zon als hij is..... In de middag hebben we uitgebreid door Kuta gezworven, zeg maar een eerste kennismaking, en 's avonds zijn we gezellig met de hele groep in een restaurant verderop gaan eten, reuze gezellig. Er vielen me overigens twee dingen op: pa was de laatste 2 weken aanmerkelijk losser geworden in de omgang, en dan vooral met mij. Ik vond het prima zo, maar wenste wel dat hij deze houding ook thúis zou hebben.... Natuurlijk, hij was totaal ontspannen nu, maar juist daardoor kwam naar voren dat het eigenlijk best wel een aardige vent was. We hadden zelfs een aantal keren een gesprek, of tenminste iets wat er sterk op lijkt, en ik bedacht: ‘nog 1 maand hier op Bali, pa, en je eet helemaal uit m'n hand...' Ik bleef ondanks alles heel voorzichtig, en wachtte me wel om onder invloed van een wel heel prettige vakantiestemming onvoorzichtig en voorbarig te worden, en pa te vertellen dat z'n oudste zoon helaas niet voor nakomelingen zou gaan zorgen..... Rodney was de tweede factor die deze avond in positieve zin beïnvloedde.... Hij was uitermate vrolijk, en trok voortdurend een snuit alsof hij dezer dagen de jackpot gewonnen had.... Nou ja, misschien was dat ook wel zo... Ik kende Jack niet echt goed, maar het was zeer wel mogelijk dat achter die façade van nichterigheid een warm kloppend en menslievend hart schuilging, en waar je wel als vanzelf verliefd op moest worden..... In ieder geval was ik superblij voor Rodney dat zijn eerste echte liefde Jack was, hij had het slechter kunnen treffen...... Een kleine drie uurtjes later was dit eetfeestje ook al weer voorbij, en de "jongeren" onder ons besloten met z'n allen nog naar een of andere leuke kroeg te gaan, waar we langs waren gelopen, op weg naar het restaurant. Floris en ik overlegden even terzijde, en ik gaf te kennen dat ik niet helemaal in de mood was om nog even lekker door te zakken. Om de waarheid te zeggen: ik had vandaag een klein beetje last van een depressie, en ik wist bij God niet waarom!! Het leven was in alle opzichten heerlijk momenteel, en waar die vage onlustgevoelens vandaan komen mag Joost weten...... Ik moest soms aan thuis denken, maar vooral aan m'n toekomst, aan mijn geaardheid, aan mijn relatie met Floris.... O, ik twijfelde niet, geenszins! Maar toch.... Er knaagde iets bij me vanbinnen, en ik kon er geen vat op krijgen... Ik maakte Floris geen deelgenoot van mijn gedachten, dat had weinig zin nu, dacht ik, dus ik gooide het maar op een net opgekomen hoofdpijn (was nog waar ook...). Natuurlijk wilde Floris - heel lief van hem - me vergezellen naar het hotel, maar daar stak ik een stokje voor! ‘Lieve schat, erg attent en lief van je, maar als je het niet erg vindt, ben ik nu liever even alleen... ik hoop dat je er begrip voor hebt. Bovendien wil ik m'n reisverslag ook nog bijwerken. Kom! Ga gezellig met de anderen mee, maar ga je vooral niet klemzuipen, want ik heb je nog nodig vanavond....' Hij gaf me een stiekeme kus. ‘Geile donder!! Maak je maar geen zorgen! De Ferme Flinke Falanx van Floris zal vanavond als vanouds weer paraat staan, en zal zoals gebruikelijk in optima forma zijn!!' ‘OPSCHEPPER!! Maar oké, ik zie je straks dan wel weer... En mocht ik onverhoopt in slaap zijn gesukkeld, dan maak je maar wakker....' ‘Reken daar maar op!'' We gaven elkaar een diepe tongzoen in de donkere beschutting van een palmboom, en ik ging terug naar het hotel. Hoofdstuk 33 Ik nam een douche, zette de laptop aan en trok een boxer aan. Net toen Windows was opgestart ging m'n GSM af.... Hé?? Wie mag dat wezen? Ik keek op de display en zag een voor mij onbekend nummer. Ik drukte op de groene knop. ‘Hallo, met Tom' ‘Ha die Tom, met Bryan Versluys, hoe istie jongen?' BRYAN!!! My goodness!! Van schrik liet ik de telefoon uit m'n handen vallen; gelukkig zat ik op m'n bed, dus hij viel niet stuk op de grond. Ik raapte het ding snel op, en zei met trillende stem: ‘H...hallo...B..Bryan...alles goed hier, met jou?' ‘Ook prima, maar je klinkt wel een beetje veraf joh, hou je je toestel soms van je mond af of zo? ‘Nou, dat veraf kan wel kloppen, want ik zit zo'n 13.000 kilometer van jou vandaan, op Bali, Indonesië!' ‘Ow, sorry, dat wist ik niet, Tom, nou...eh... dan bel ik je later wel eens terug, als je weer thuis bent.' Dat dus niet!!! Ik had meerdere malen anderen en vooral mezelf ervan overtuigd dat Bryan ECHT niets voor me betekende, en dat ik dus helemaal niet verliefd was op een jongen die ik slechts drie uurtjes had meegemaakt...Maar.... Waarom ging dan nu mijn hart als een razende tekeer, en waarom had ik sterk de neiging om mijn tranen de vrije loop te laten? ??????? Ik wilde dus onder géén voorwaarde dit gesprek afkappen, integendeel!! Voor mijn part ging me dat een fortuin kosten, maar ik wilde Bryan dolgraag spreken.... ‘Nee Bryan', schreeuwde ik bijna, ‘blijf hangen alsjeblieft! Ik vind het veel te leuk dat je belt, en volgens mij vallen de kosten best mee!' Dat laatste was natuurlijk een flinke slag in de lucht, maar ik waagde het er maar op..... ‘Oké, als jij het zegt.... Dus jij bent nu op Bali?' ‘Ja nog 4 dagen, en dan helaas weer terug.... Maar goed, het is meer dan fantastisch geweest, ik vertel je dat allemaal nog wel een keer. Maar wat leuk dat je belt! Hoe kom je trouwens aan m'n nummer?' ‘O, heel simpel... ik heb een paar weken geleden m'n nicht Patricia gebeld, jou wel bekend, en die heeft me toen jouw nummer gegeven, ze vertelde er overigens toen niet bij dat jij naar Indonesië zou gaan.... Het punt is, ik ben sinds drie dagen verhuisd, misschien wist je wel dat we rond deze tijd zouden overgaan, hoe dan ook, sinds gisteren woon ik dus vlak bij je in de buurt, in Banholt. En nu dacht ik zo, omdat de school toch pas over zo'n 2 weken begint, dat we misschien samen wat leuke dingen kunnen doen, naar Maastricht gaan en zo, omgeving verkennen....tenminste als jij dat ook leuk vindt....' Dat laatste kwam er een beetje aarzelend uit. OF IK DAT LEUK VIND?? HEREJEZUS!!! Ik had de grootste moeite om mijn stem onder controle te houden, maar op de een of andere manier lukte dat toch. ‘Dat lijkt me een fantástisch plan, Bryan! Maar dat moet dan wel wachten tot ik weer terug ben in Nederland!' ‘Ja, dat snap ik, Tom; wanneer ben je precies terug?' ‘Vrijdagmiddag, de 28e verwacht ik weer thuis te zijn, als tenminste het luchthavenpersoneel niet in staking gaat, of ons vliegtuig neerstort..' ‘He, engerd! Maar goed, dan bel ik je zaterdag of zondag wel terug, maken we dan een afspraak. Het lijkt me tof om met jou de omgeving te gaan verkennen, dan ga ik me beslist al een beetje thuisvoelen in het Schone Limburg.....' ‘Prima idee! Ik kijk er naar uit!' ‘Ben je trouwens hersteld van de laatste keer?' ‘He? Ik niet begrijpen...' ‘Jawel! Dat weet je wel! Het feestje toen bij Patricia, je was geloof ik een beetje uit je doen....' Hij zei het op plagerige toon, maar bedoelde het niet verkeerd of zo. ‘Ja, weet je Tom, ik vroeg me al af of het misschien aan mij lag.... Mijn moeder zegt wel eens dat ik soms een vreemd effect op andere mensen heb......' Hij lachte. Ja lieverd, je hebt gelijk, het kwám ook door jou, en juist op het moment dat ik er vast van overtuigd was, dat ik de in mijn ogen dwaze en irreële gevoelens uit mijn geest verbannen had, bel jij op, schatje, en alles komt weer terug.... ‘Maar goed, ik ga ophangen, voordat jij een telefoonrekening hebt van hier tot Tokyo... Ik bel je gauw terug, enne nog veel plezier he!' ‘Dank je, Bryan, tot bels'. Hij verbrak de verbinding, ik legde de telefoon op m'n nachtkastje en liet me languit op bed vallen. Hoofdstuk 34 BRYAN!!!! Ik voelde me zwaar emotioneel nu, en voelde alle vastigheid en zekerheid als los zand tussen m'n vingers wegglippen.... Wat gebeurde er toch allemaal binnenin me??? Rationaliseren! Dát moest ik nu doen! Proberen in deze wirwar enige logica te ontdekken... Vooruit dan maar... Punt 1: ik ben écht en waarachtig verliefd op Floris Punt 2: Floris houdt écht en waarachtig van mij Punt 3: een eventuele voortzetting van onze mooie relatie behoort bepaald niet tot de onmogelijkheden Punt 4: ik was er heilig van overtuigd dat ik NIET verliefd ben op Bryan, want Punt 5: ik heb hem maar één keer ontmoet, en dan nog slechts voor 3 uurtjes Punt 6: ik weet het godverdomme niet meer...... Ik begon hartgrondig te huilen (ja beste lezers, jullie hebben even moeten wachten, maar daar istie toch weer...), en had alweer een gevoel alsof m'n kleine wereldje volledig in elkaar was gestort... Ik voelde me uitermate verward, emotioneel aan het eind van m'n Latijn, en ik wist me geen raad. "Moge hij nu die welverdiende rust krijgen, die hij tijdens zijn leven helaas zo weinig gekend heeft, moge hij nu rusten in vrede", hoor je vaak de pastoor tijdens een uitvaartdienst zeggen. ‘Lieve God, alstublieft, kan ik ook eens een keer die welverdiende rust krijgen, alstublieft! Waarom kan ik niet eens een keer voor langere tijd GELUKKIG zijn, waarom kan ik niet eens eindelijk die kalmte en rust krijgen waar ik zo naar verlang.....lieve God help me.....' Vreemd! Een atheïst die God aanroept.... Maar ze zeggen ook wel dat mensen in moeilijke tijden altijd weer terugvallen op God.... Zijn de kerken niet het volste in tijden van oorlog? "God is een God van Liefde", zei de pastoor van de kerk waar ik mijn 1e Heilige Communie heb gedaan altijd, "God is de Ultieme Personificatie van de allesomvattende en alles overtreffende Liefde. Gods liefde is altijd onvoorwaardelijk, en God houdt er geen dubbele agenda op na!" ‘Och, lieve God, wilt U iets van deze onvoorwaardelijke liefde met mij delen? Ik weet het ook niet meer...' O o o! Ik draafde wel heel erg door! Een Drama Queen pus sang..... maar als echte puber, op dát moment, en onder die omstandigheden zag ik de dingen echt zo...... Ik lag op m'n buik, m'n hoofd op m'n armen, en ik huilde..... Ik had Floris niet horen binnenkomen, dus ik schrok wel een beetje, toen ik zijn hand op m'n schouders voelde...... ‘Wat is er, Tommy? Is er iets gebeurd? Vanavond? Vanmiddag?' Ik draaide me om en haalde diep adem. ‘Ja, dat kun je wel zeggen, lieverd...... dat kun je wel zeggen.... Ik heb net een telefoontje gehad.... Een telefoontje dat m'n hele wereldje op z'n kop heeft gezet....' ‘Een telefoontje? Zo laat nog?' ‘Uit Nederland, daar is het geloof ik zo'n 7 à 8 uur vroeger dan hier.... Floris, ik heb net telefoon van Bryan gehad....' Stilte..... ‘Ik geloof dat ik het een beetje begrijp, Tommy...' ‘Denk je dat? Nou, een half uur geleden belde Bryan op, niet wetende dat ik in Indonesië op vakantie ben... Hij wilde iets met me afspreken, om samen iets leuks te gaan doen... Uiteindelijk hebben we een provisorische afspraak gemaakt, en hij gaat me bellen als ik weer thuis ben..' Ik zweeg. ‘Lijkt me erg leuk, Tom, maar waarom dan jouw verdriet?' ‘Als ik dát eens wist..... Ik ben totáál van slag af, sinds dat telefoontje... ik weet het gewoon niet meer, Floris....' Ik keek hem met een trieste blik in m'n ogen aan. Floris deed het enige juiste toen: hij kwam naast me op bed liggen en pakte me stevig vast. Hij knuffelde me en streek liefdevol door m'n haren. Ik voelde me wat kalmer worden. Minuten gingen voorbij.... ‘Lieve Tommy, weet je nog, die middag dat we ruzie hadden? Jij bent toen boos naar je kamer gelopen, bent gaan slapen, en hebt toen blijkbaar een paar verwarde dromen gehad... In ieder geval werd je wakker, en riep de naam van Bryan.... Bryan, lieve jongen, Bryan, die je naar eigen zeggen maar een keer kort hebt meegemaakt zit om een of andere dieperliggende reden in jouw systeem verankerd...' ‘Maar dat is onzin!', riep ik uit. ‘Denk je dat? Ik geloof het niet..... Wij saampjes hebben het goed, echt heel goed.... MAAR, al een paar keer is de naam Bryan gevallen, en al een paar keer hebben wij tweeën over hem gesproken, en last but not least: hij bezoekt je ook in je dromen..... Denk je dan niet, dat dát veelzeggend is?' Ik bleef tegenstribbelen.... ‘Ik ben verward ja, emotioneel, voel me kwetsbaar, en JA, ik voel... ik voel dingen voor hem, MAAR DAT KAN TOCH NIET!!! Dat laatste kwam er schreeuwend uit. ‘Zeker wel! Kom, Thomas Anthonius van den Berg! Laat het gebeuren..... Geef je over!' ‘Overgeven aan wat? Mijn verlangens en diepste gevoelens projecteren op iemand die ik echt niet ken? Mijn onvervulde verlangens (als het dat al zijn, want jij bent er ook nog!!) sublimeren door middel van iemand, waarvan ik bij God niet weet of hij ook zo is als ik? Nee, Floris, dat wil er bij mij niet in!' ‘Geef je over! Er is ook nog zoiets als Fatum, lotsbeschikking, of hoe je het ook wilt noemen.... Lieve Tommy, er is iets jouw Geest binnengekropen dat er niet uit wil, hoe zeer jij ook je best doet om het er uit te kicken! Geef je over, en vertrouw......' ‘Ik heb jou....' ‘Ja, en ik heb jou, lieve Tommy, en ik hou heel erg van je, en ik zal ook pijn voelen als je mijn liefste niet meer bent, geloof me! Maar het is heel goed mogelijk, en volgens mij erg waarschijnlijk dat ik NIET voor jou de ware ben..... Lieve, lieve, allerliefste schat van me, geef je over aan het onbekende... geef je over....' ‘Een gok met ongewisse afloop', mompelde ik. ‘Ja, dat wel, maar volgens mij een gok die meer dan de moeite waard is........' ‘Jaaaaaaaaaaa.....' Ik zuchtte. ‘En wij dan, Floris?' Hij had me nog steeds vast, en het voelde heerlijk... maar vooral heel vertroostend.... Ja, ik voelde me tot kalmte gebracht, en ervoer een hele warme troost van Floris uitgaan.... Hij gaf me een kus. ‘Dat laat ik aan jou over, Tommy. Als je op dit punt wilt kappen snap ik dat heel goed, als geen ander denk ik..... ik zou het tegelijkertijd wel heel jammer vinden, want mijn gevoelens naar jou toe zijn niet veranderd natuurlijk....' ‘Die van mij ook niet...... Och, Floris, je bent nu ook weer m'n steun en toeverlaat.... Alleen al daarom hou ik van je.... Gek.... Ik voel me erg eenzaam nu.....rot.....ik ben blij dat jij er bent.... Ik ben blij dat jij nu hier bent..... ik voel me geruster nu jij tegen me aanligt.... Floris, ik hou van je.... Ik hou óók van jou........mijn gevoelens voor Bryan........' ‘Die zijn heel echt! Net als die voor mij! Lieve Tommy, ik ben er voor jou, ik wil je steun en toeverlaat zijn, voor zover ik dat kan.... Ik wil van je houden, zolang ik dat nog kan....... Hij kuste me heel teder op de lippen, en ik voelde me goed.......... Daarna was tederheid troef, en dat voor bijna een uur...... En toen Floris en ik na ruim 50 minuten tot een orgasme kwamen was dat als de afsluitende paukenslag in de Frühlings Symphonie van Robert Schumann...... Maastricht,20 mei 2010 © Rick Debie BRYAN?? HOE GAAT DIT AFLOPEN?? WE ZULLEN ZIEN... THEO VAN BERKEL, BEDANKT VOOR ALWEER ENKELE WAARDEVOLLE OPMERKINGEN! TOM UIT BRUNSSUM, OOK JIJ BEDANKT VOOR JE LIEFDEVOLLE BIJDRAGEN....JE BENT HEEL MOEDIG OM WAT JE GEDAAN HEBT, EN DAARAAN KAN ‘MIJN' TOMMY NOG EEN VOORBEELD AAN NEMEN...

Tommy deel 8 (mm:romantisch, 6324 words) [8/11] Toon alle delen
Auteur: Rickyboy	Toegevoegd: May 23 2010	Kijkers/Lezers: 4336/3841 [89%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
tommy geniet nog steeds van z'n vakantie, maar een onverwacht telefoontje uit Nederland breng hem vreselijk uit z'n doen.....

Dit is deel 8 van totaal 11 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel