ErotischeVerhalen.com: Tommy deel 4 door Rickyboy [deel 4]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal op m'n wang en zei toen kordaat: ‘Zo! En nou wordt het de hoogste tijd dat je mij eens gaat vertellen wat er nu wérkelijk met je aan de hand is, als je dat tenminste wilt.' ‘Nou, dat zei je zelf eigenlijk al he. Een verknald proefwerk, ruzie met Kev, het is kutweer buiten, maar dat gaat allemaal weer voorbij!.....' ‘Mmmmm, en hoe vind je dat het met ons gaat, Tommy?' Ik dacht even na. Maria begon te lachen. ‘Nou zeg! Moet je daar over nadenken?' ‘Ik wil me zo goed mogelijk uitdrukken, zo zorgvuldig mogelijk, snap je? Maar oké, ik vind dat het goed gaat, schatje, iedere keer geniet ik van ons samenzijn, ik denk vaak aan je, enne.... om heel eerlijk te zijn, de seks wordt ook steeds beter, niet dan!' Ik keek haar glimlachend aan. ‘Ben ik met je eens, maar....soms.....denk ik wel eens....is Tom voor mij nu de Ware Jacob.....wil ik oud met hem worden? Dat soort dingen dus.... Klinkt wel erg rijp he, maar waarom zou je je die vragen NIET stellen, al ben je pas 17? Is geen privilege voor alleen volwassenen..... Ik houd van je, Tom, maar houd ik wel genoeg van je? Of houdt jij wel genoeg van mij?' Ik schrok, en begon te kleuren. Wat is dat nu? Natuurlijk houd ik van Maria! Maar..... die twijfels....soms....twijfels......Kevin?.......Gek, ik moest opeens aan Bryan den-ken.....jeetje! Aan hem had ik zeker 4 maanden niet meer gedacht, ik had hem vrijwel direct uit m'n gedachten kunnen verbannen na die rampzalige avond op het feestje van Patricia.... Niet gemakkelijk, maar het was me gelukt..... gelukkig..... Dat moest ook wel, want ik had immers mijn keuze gemaakt? Toch? Dat gebeuren met Kevin had de omslag in mijn denken teweeggebracht, met als gevolg dat mijn vriendschap met Kevin hechter was dan ooit....Maar ook was ik tot de conclusie gekomen dat gay zijn en Tommy niet verenigbaar meer zijn! Ik ben niet gay, en daarom zit Maria nu naast me op de bank...... Bryan......och... een kleine inzinking.....gewoon een leuke knul, en blij toe dat jij in september bij me op school komt.....nee, ik ben niet gay, écht niet! Kut kut kut!!! Waarom steekt nu dat verdriet dan weer de kop op????.......ik verlang...... ik verlang naar wat???? ‘Een dubbeltje voor je gedachten, Tommy.....' Ze streelde m'n been. ‘Schatje, vertel eens wat je bezighoud...Ik wil je graag helpen.....maar ik tast nu in het duister... asjeblieft, deel je zorgen met Maria.....Ik doe maar een wilde gok, maar heeft het misschien tóch met Kevin te maken?' Ai!! Die was raak! Natuurlijk had het direct en indirect met Kev te maken! In gedachte beleefde ik weer die mooie en intense vrijpartij met hem op mijn kamer, nu anderhalf jaar geleden....samen in de twijfelaar....van elkaar genietend....en ik? Ik ben vreselijk oneerlijk naar Kevin geweest, maar vooral naar mezelf! Ik vluchtte toen hard weg voor mijn diepste verlangens en gevoelens, bang voor me zelf, maar vooral bang voor wat de "anderen" daar wel niet allemaal van zouden zeggen.....Dus besloot ik op dat moment om gay af te zijn en straight te worden..... De waarheid raakte me als een mokerslag en uiteraard begon ik weer te huilen... (misschien dat mijn verdrietige en veelbewogen leventje nog eens verfilmd wordt, in dat geval zou ik de titel ‘CRYING TOM" willen voorstellen..... en de hoofdrolspeler hoeven ze niet meer te casten, dat moet absoluut Ben Silverstone worden, de hoofdrolspeler van die prachtige Engelse speelfilm "Get Real"....) ‘Ja, het heeft ook met Kevin te maken', snotterde ik, ‘maar ook en vooral met mezelf, vrees ik...' Maria keek me medelevend aan. ‘Tom, ik wil je iets heel erg persoonlijks vragen, en ik hoop dat je er niet boos om wordt.... En als ik de plank missla, dan hoop ik van harte dat je mij wilt vergeven, oké?' Ik knikte. ‘Lieve schat, zolang ik je ken heb je een wel héél bijzondere vriendschap met Kevin, heel apart, heel hecht, zoals jullie met elkaar omgaan....fantastisch!.... soms werd ik er wel eens jaloers van.....maar juist door die hechte en soms innige band tussen jullie tweeën en ook wel door de steeds vaker voorkomende inzinkingen in ónze relatie vraag ik me de laatste tijd wel eens af: hoe hoog is nu echt het heterogehalte van Tom van den Berg.... Met andere woorden: heb jij homoseksuele gevoelens, Tommy? Misschien voor Kevin?.......' ‘Ik heb homoseksuele gevoelens ja, zeg maar gewoon: ik BEN homo, maar die gevoelens heb ik niet naar Kevin, hij is gewoon m'n beste vriend, net zoals Jordy bijvoorbeeld.' ZO!!!! Ik had het eruit gegooid! Maria knikte. ‘Die mededeling komt niet bepaald als een donderslag bij heldere hemel, lieverd, ik geloof dat ik het wel had zien aankomen.... Weet je, we hebben het echt GOED samen, maar..... ik voelde zo nu en dan dat er...wel... dat er bepaalde dingen niet klopten....ik kon er maar niet de hand op leggen....tot een paar maanden geleden, toen we aan het stappen waren met onze vrienden. Jij bestelde op een gegeven moment de drankjes, en de manier waarop je naar die leuke barkeeper keek en blééf kijken raakte me.....toen bedacht ik voor het eerst dat jij misschien wel eens gevoelens voor jongens zou kunnen hebben.....hihi, ik vond het wel grappig, want volgens mij deed je dat niet met opzet, maar vanuit je onderbewustzijn handelde je, omdat het nu eenmaal in je zit.......' Ik nam het van haar over. ‘Natuurlijk zit het in me, lieve schat, en wel mijn hele leven lang. Ongeveer 5 jaar geleden kwamen die gevoelens voor het eerst bij me boven, maar het was zeer sporadisch en ik schonk er verder geen aandacht aan... Maar geleidelijk aan kwamen die gevoelens vaker in m'n geest, ze werden heftiger, maar nog steeds was het niet duidelijk voor me, wie of wat ik nu eigen ben, of in ieder geval stond ik in die periode niet toe dát dingen duidelijk werden voor me.... In die voor mij verwarrende periode werd mijn vriendschap met Kevin steeds dieper en hechter.... En toen kwam er een moment.....' Ik verhaalde stapsgewijs - zonder al te veel in details te treden natuurlijk! - wat er allemaal gebeurd was. Het samenzijn met Kevin bij me thuis, de dagen erna, en vooral dat ik toen begon mijn ‘ware' gevoelens te onderdrukken en weg te stoppen, ervoor op de loop te gaan..... bang was ik...... en bang ben ik nog steeds......ontkenning........jongens? NEE!!.... meisjes: JA!!!.......hoe dom kan een mens zijn?...... Maria hield mijn beide handen vast en glimlachte naar me...... natuurlijk was ik weer in tranen, maar de opluchting was gróót.....ik zweeg........ ‘Dank je Tommy voor je eerlijkheid.....ik ben blij dat ik het nu weet.....ik ben natuurlijk verdrietig nu......pijn voel ik.....ik wil ....ik wil je niet kwijt, lieve schat.....maar dit is beter zo....voor jou.... Voor mij.... Voor ons beiden.....goede vrienden blijven we sowieso!.... ik geef veel om je....en hoe nu verder met jou?' Ik haalde m'n schouders op. ‘Met jou erbij zijn er nu drie mensen die weten dat ik gay ben: ikzelf, jij dus en Kevin, en eerlijk gezegd wil ik het daarbij laten....dus geen uit de kast komen.....ik heb al genoeg problemen thuis en op school.....brrrrrrrrrr..... ik moet er dus niet aan denken!' ‘Bang voor je vader?' ‘Nou en of! Mijn pa slaat me half dood als hij er achter zou komen!' ‘Dat valt nog te bezien...' ‘Huh?' Weet je Tom (en ik hoop dat je niet boos wordt), maar ik heb me wel eens af gevraagd of jouw vader wellicht geen latente homoseksueel zou kunnen zijn...weet je, hij gedraagt zich vaak nét iets te stoer en hangt naar mijn idee té zeer de macho uit, met zijn militair geknipt kopje en zijn staalblauwe ogen die wel dwars door je heen lijken te kijken....' Ik barstte in lachen uit. ‘Pa en jongens? Maria, hij zou nog geen jongen of man intiem willen aanraken, of door een andere man aangeraakt worden, al kon hij er duizenden euro's mee verdienen!!! Nee, pa niet!' Ik lachte weer. ‘Jeetje, dat zou een mop zijn! Ik uit de kast komen, en dan blijkt dat pa al járen een dubbelleven leidt en zich in het geniep door andere jongens laat pijpen....' ‘Die film, "The lost language of cranes"... ‘Ken ik niet.' ‘Cultuurbarbaar! Is een schitterende film, die móet je gaan zien! Maar goed, je gaat dus niet outen, maar dat is vervelend..... zeker als je een vriend zou hebben, iemand waar je veel om geeft....dan wil het toch zeker van de daken schreeuwen! Maar goed....dat is nog niet actueel, neem ik aan.....of is er toch iemand in jouw bestaan op wie je verliefd zou kunnen worden, of misschien al bent....' Ik kreeg - figuurlijk dan - een flinke klap tegen m'n hoofd met een slaghout, tenminste het voelde zo....Bryan!!! Raar maar waar: Ik had al maanden niet meer aan hem gedacht...en nu....kwamen al die gevoelens van die avond in september vorig jaar weer terug.....ik was weer helemaal terug bij af..... ‘Je bent verliefd!' ‘Ik weet het niet, Maria, zucht.....ik weet het dus écht niet.....iemand die ik maar één keer gezien heb, een paar uurtjes maar....ik ken zijn achternaam niet eens....maar het gevoel dat er toen door me heen ging was onbeschrijfelijk mooi.....ik was er kapot van, en kreeg er zelfs een sterke lichamelijke reactie door....zo erg, dat ik voortijdig het toneel moest verlaten.....ik voelde me beroerd....ik voelde me hevig verliefd die avond, en schrok van m'n gevoelens....en nu? Ja, ik denk dat ik nog steeds verliefd ben op Bryan.... Och, wat een flauwekul eigenlijk!! Ik ben verliefd op, en heb gevoelens voor een knul die ik totáál niet eens ken, en die ik misschien ook nooit meer zal zien....Oja, Patty zei wel dat Bryan ook de ICT opleiding zou gaan volgen in Maastricht, maar misschien is hij inmiddels van gedachte veranderd.....ik heb geen telefoonnummer van hem, geen MSN adres....daarvoor was de tijd te kort....zucht.......' ‘Je hebt het zwaar te pakken, schatje! Och, je bent onweerstaanbaar zoals je nu kijkt....ik vind je lief, Tommy... Maar maak er dan werk van! Vraag Patricia om zijn telefoonnummer, en zijn hotmailadres. Dan kun je in ieder geval contact met hem opnemen, daar is toch niets mis mee, tóch?' ‘Nee, wil ik niet! Wat zou ik hem moeten schrijven? "Hallo Bryan, ik ben Tom, je weet wel, die lieve knul met dat mooie blonde haar, van dat feestje bij je nicht Patricia! Ik schrijf je maar, omdat ik toevallig verliefd op je ben, en nu hoop ik zo..." Kom Maria, dat doe ik dus niet! Trouwens, denk ik dat maar, of ben jij me aan het koppelen???' ‘Nee Tom, maar ik wil zo graag dat je gelukkig wordt, ik geef om je, en ik wil heel graag dat we goede vrienden blijven....' Ik was geroerd. ‘Dank je wel lieverd...dat betekent veel voor me...En wat Bryan betreft: "Que sera sera"... Ik ga verder nadenken komende maanden en zeker geen jongens achternalopen, waarvan ik niet eens weet of ze homo of hetero zijn.....' Ik bedankte haar nogmaals voor de manier waarop ze me opgevangen had, en ging even later - helaas in een neerslachtige bui - naar m'n eigen huis..... Hoofdstuk 15 De weken verstreken en werden maanden..... akelig nat en guur winterweer maakte plaats voor heerlijk lenteweer met eindelijk heel veel zon. Ook in mijn hart werd het gelukkig een beetje zonniger..... Ik had me compleet op m'n studie gestort, want slagen wilde ik beslist, en als het even kan ook nog met goede cijfers! Gelukkig bleef de fijne verstandhouding met Maria aanhouden, en zij was - samen met Kevin - mijn steun en toeverlaat in deze woelige tijden.... Tussen het blokken voor mijn eindexamen dacht ik veel na over mezelf en wat ik nu graag wilde, althans dat probeerde ik en heel langzaamaan werd het wat vrediger in mijn hart... 12 juni 2008..... Uitslag van het examen... Geslaagd!! Wat zeg ik? GESLAAGD!!!!! Mijn laagste cijfer was een zeven en een half, en natuurlijk was ik door het dolle heen! Ik bleek een van de hoogste scores te hebben van mijn jaar, en zelfs pa ontdooide zichtbaar toen hij de resultaten onder ogen kreeg.... Mijn verjaardag kon niet meer stuk! 13 juni 2008..... Many happy returns!!! Ik bereik de gezegende leeftijd van 17 jaar, en voel me sinds lang weer écht gelukkig..... Mijn ouders en met name pa deden heel lief en aardig tegen me, en bijna liet ik me verleiden om nu dan maar eens te outen! Gelukkig liet ik me niet door de euforie van dit moment meeslepen..... ik hield m'n lippen op elkaar, en dat was alleen maar goed zo! Mijn verjaardagscadeau...... Pa had royaal uitgepakt, en een echte fles champagne opengetrokken bij het ontbijt! Ik drink in principe geen alcohol, maar voor deze gelegenheid deed ik natuurlijk wel mee..... Pa hief een toast aan, feliciteerde me met m'n verjaardag, en nog eens met het prachtige resultaat van m'n eindexamen en gaf toen het woord aan ma. ‘Lieve Tommy, ik weet dat je het de laatste maanden niet altijd makkelijk hebt gehad, en soms was je echt "a pain in the ass", zoals de Amerikanen zouden zeggen, maar schat, je hebt je van je allerbeste kant laten zien, en daar zijn we allemaal HEEL erg trots op!' Instemmend applaus. ‘Pa en ik vonden dan ook dat jij een heel mooi cadeau moest krijgen voor het behalen van je di-ploma én natuurlijk voor het feit dat je 17 lentes jong bent inmiddels. Nou, dat was nog een hele opgave! We wilden dus echt iets bijzonders voor jou, iets onvergetelijks, en toen - ergens in januari - werd bij toeval het idee geboren..... Ik was een heel mooi boek aan het lezen: "Van oude menschen, en van dingen die voorbijgaan".... Dit is een hint, lieve Tom!' Ik zweeg, want ik kende het hele boek niet eens, dus had ik geen flauw vermoeden, waar ze heen wilde. ‘Oké, gaan we verder..... Max Havelaar....' En weer bleef ik stil, want helaas was ik literair net zo onderlegd als een koe met een aangeboren hersenafwijking...... ‘De Gordel van Smaragd?????' ‘Ik weet het! Ik krijg een mooi sieraad van jullie? Oh, dat is lief van jullie!' Pa hief in wanhoop z'n handen op.... ‘Nee schat, we weten nu wel dat jij weinig of niets met sierraden hebt..... Maar, wat dacht je van Indonesië?' ‘Een boek over Indonesië!', riep ik uit, ‘ik krijg een boek over Indonesië!' Ik keek m'n ouders glimlachend aan, met een licht gevoel van teleurstelling, dat wel, maar liet niets blijken, want ze bedoelden het zo goed, maar ik had wel stiekem gehoopt op een mooie spelcomputer..... Ik kreeg een pakje aangereikt. Ik haalde het papier eraf en ja hoor! Een mooi en fraai uitgevoerd boek over de wonderen van dat grote eilandenrijk, verlucht met werkelijk honderden foto's.... Ik probeerde al het enthousiasme op te brengen dat maar mogelijk was en stamelde een "dankejewel". ‘Nu zul je wel denken: wat moet ik nu met een boek over onze voormalige kolonies?' Ja, nu je het zegt! Pa nam het van Annemarie over. ‘Ik heb niet zo'n goed nieuws voor je, Thomas....' Ik keek hem vragend aan. ‘Dit jaar gaan we dus NIET naar Frankrijk, zoals voorgaande jaren......' En ja hoor! Toen viel ook bij Tommy eind-de-lijk het kwartje! ‘We gaan op vakantie naar Indonesië???' Mijn ouders knikten stralend. Ik voelde me super!! Ik was dus een echte Frankrijk fan, en onze kampeervakanties aan de Franse kusten staan voor altijd in m'n geheugen gegrift, maar DIT!!! Ik was door het dolle heen! Ik stond op en begon van opwinding te dansen.... ‘Wij gaan met z'n vieren naar Indonesië? Joepie! Wanneer? Hoe, wat waar wanneer en waarom????' Ma kuchte. ‘We gaan met ons drieën, lieverd, Matthijs gaat niet mee'. Ik keek vragend naar Matthijs. Hij keek me lachend aan. ‘O, lief broertje, natuurlijk mocht ik ook mee! Maar weet je, ik heb altijd zoooo intens genoten van onze Frankrijk vakanties, dat ik liever opnieuw meewilde naar Frankrijk. Dus in onderling overleg hebben pa, ma en ik besloten dat ik gewoon weer meega dit jaar met tante Hennie en oom Freek en Aartje, Josje en Casper natuurlijk.... Begrijp me goed, het lijkt me heerlijk om met z'n allen naar Indonesië te gaan, maar sorry.... M'n hart trekt toch meer naar Frankrijk, en bovendien vind ik het leuk als jij, samen met pa en ma gaat genieten van al dat moois daar..... Lief broertje, het is je van harte gegund....' Hij kwam naar me toe en gaf me een flinke knuffel.... Ik kreeg het er heel warm van en werd ontroerd..... Onze hoofden lagen tegen elkaar en ik voelde me blij en volmaakt gelukkig..... ik voelde verbondenheid en liefde.... Ik voelde.... opgewondenheid..... HE????? Ik WAS opgewonden, en ik schaamde me dóód....... Je wordt toch niet opgewonden als je door je drie jaar jongere broer omhelsd wordt???? Nou, ik dus wel..... Ik was erg in de war en voelde me vuurrood worden.... Ik liet Matthijs los, en prevelde een "dankjewel" naar m'n ouders, en hoopte vurig dat ze mijn opwinding niet zouden zien... (ja ik had een stijve....) Ik had zin om te janken......gelukkig kon ik op de een of andere manier een glimlach op m'n lippen toveren, en bedankte nogmaals pa en ma voor dat wonderbaarlijke avontuur dat mij te wachten stond...... We gingen verder met ontbijten en gaande weg kreeg ik meer details te horen over de aanstaande reis. Het beloofde fantastisch te worden, en ik was heel erg blij met alles....... Na het ontbijt ging ik naar m'n kamer. Chatten op MSN, en vooral: denken!!!! MAAR....wat te denken van het gebeuren met Matthijs??? Niet normaal toch..... Mijn broertje waar ik veel om geef, geeft mij een omhelzing en ik voel van alles wat niet deugt.... Jezus! Geilen op je eigen broer!!! Ik was verward....Ben ik een abnormale perverse klootzak?.......En het allerergste was: ik heb alweer een erectie......Matthijs......broertje, waarom voel ik die dingen....... Ik ga voor de PC zitten en surf naar een pornokanaal met allemaal mooie jongens van mijn leeftijd.... Ik doe mijn jeans omlaag en wrijf over de bult in mijn zwarte boxer, terwijl ik naar bloedmooie jongens kijk, geheel of gedeeltelijk ontkleed..... Ik trek ook m'n boxer omlaag en wrijf over m'n ontblootte eikel......Één jongen boeit mij enorm: een jongen van mijn leeftijd zo te zien, die een beetje verlegen in de camera kijkt, hij heeft een rood T-shirt aan, en verder niks...... Ik begin te trekken en kijk naar die mooie knul......mijn ademhaling versnelt, en ik voel het zaad borrelen in mijn onderbuik.... Ik kijk naar die donkerharige jongen en begin te spuiten...... ‘MATTHIJS!!' roep ik uit, en in een aantal flinke stralen spuit het zaad op m'n buik ...... In de grootste verwarring sluit ik de PC af, en loop m'n kamer uit om mee te helpen met de voorbereidingen van mijn 17e verjaardag, diezelfde avond...... Hoofdstuk 16 De weken vlogen voorbij! Nog een kleine 2 maanden te gaan, en dan was het D Day!!! De voorbereidingen zijn minstens zo leuk als de reis zelf! Ik heb een koffer naast de twijfelaar gezet, en begin zo met en met wat kleren erin te leggen. Op de PC heb ik een "reislijst" gemaakt, in Word, en die heb ik al minstens 20 keer veranderd en bijgewerkt; ik wil niets vergeten, natuurlijk..... Uiteraard verandert de keuze van de kleren die ik moet meenemen met de dag... Wat moet je in Godsnaam allemaal meenemen naar de Tropen??? In Maastricht bij de GGD halen mijn ouders en ik de noodzakelijke inentingen (onder andere tegen buiktyfus), de laatste kleren worden gekocht, en zo langzamerhand denk ik dat alle noodzakelijke dingen in mijn koffer zitten..... Begin augustus krijg ik nog een kleine verrassing..... We gingen afscheid nemen van de buren. Tot mijn vreugde was Patricia er ook (dacht dat ze al op vakantie was). We kregen wat te drinken aangeboden, en mijn ouders begonnen gelijk gezellig te keuvelen met Patricia's ouders, waarbij het natuurlijk voornamelijk over onze aanstaande Indonesië reis ging. Patricia stond op en wenkte me haar te volgen. We gingen naar haar kamer en daar aangekomen wees ze naar een zwarte tas die op haar nachtkastje stond. ‘Lieve schat, ik was er helaas niet bij met je verjaardag, maar ik ben je écht niet vergeten hoor, daar staat een kleinigheidje voor jou, voor je verjaardag, en natuurlijk ook voor je schitterende eindexamenresultaten!' Ik liep nieuwsgierig naar de tas en maakte hem open. Jeetje! Een Canon 400D spiegelreflex! Mét een telelens en een groothoeklens! Mijn mond viel open, en ik kon geen woord uitbrengen..... ‘Je bent gek'.... mompelde ik. ‘Ja, klopt, waarom denk je anders dat ik zoveel van je hou, schat! We lijken meer op elkaar dan je denkt! Maar goed, deze camera is 1 jaar oud en nog helemaal puntgaaf, maar nu wil het geval dat wij via de Uni in Aken op kosten van de zaak een geheel nieuwe uitrusting mochten aanschaffen, en dus besloot ik om deze set aan jou cadeau te geven, lijkt me wel handig, zeker nu je zo ver weg gaat.....' Ik slaakte een woeste kreet en omhelsde haar. Ik was ontzettend blij natuurlijk! Ik ging weer op bed zitten en keek met glinsterende ogen naar al dat moois, wat nu dus van mij was! Ik ging de fotoreportage van m'n leven maken, zeker weten!! Langzaam deed ik de tas weer dicht en dacht na. ‘Patricia?' ‘Ja, lieverd?' ‘Ik ben homo.....' Ik had verschillende dingen verwacht, maar niet wat er nu gebeurde.... Ze barstte in lachen uit! Ik keek haar beledigd aan. ‘Sorry Tommy, ik lach je niet uit, maar weet, je op het moment dat jij dat zei moest ik aan dat mopje uit de oorlog denken...' Ik trok de wenkbrauwen op. ‘Tijdens de tweede wereldoorlog is een Duitse Jood er op slinkse wijze in geslaagd om een treinkaartje naar het zuiden te bemachtigen én de benodigde vervalste papieren. Enfin, hij zit uiteindelijk in de trein richting Basel en heeft het natuurlijk Spaans benauwd... In de coupé tegenover hem zit een mijnheer met een gigantische bochel. Onze Jood zweet peentjes, en wist zich herhaalde malen het zweet van zijn gelaat. Uiteindelijk zijn ze zonder problemen de Duits - Zwitserse grens gepasseerd, en de Jood slaakt een grote zucht van opluchting. Dan zegt hij tegen de gebochelde tegenover hem: "Mijnheer, ik zal u een geheim verklappen! Ik ben een Jood!" Dan is het even stil, en uiteindelijk zegt de andere man: "Ik zal u op míjn beurt een geheimpje verklappen: ik heb een bochel....." ' Ik keek mijn buurmeisje niet begrijpend aan. ‘Maar schatje toch! Ik wist het al toen je een jaar of acht was!' ‘Oh my God! Is dat dan zó duidelijk??' ‘Ja en nee..... je hebt bewust (of onbewust) virtuoos geprobeerd om het voor de buitenwereld te maskeren, en ik denk dat bijna niemand gezien zal hebben wie of wat je werkelijk bent, maar och, lieve Tommy, op de een of andere manier zíé ik dit soort dingen nu eenmaal heel snel...... Lieve dappere jongen van me, mag ik de eerste zijn om je te feliciteren met dit fantastische feit! Kom hier, kanjer!' Ze gaf me een paar flinke zoenen en knuffelde me vervolgens bijna dood.... Natuurlijk begin ik prompt te huilen (zie vorige drie afleveringen....) en blijdschap en verdriet streden om de voorhand.... Toen ik weer wat gekalmeerd was begon ik het hele verhaal te vertellen, maar dan ook het héle verhaal! Ook het tedere en liefdevolle voorval van Kevin en mij, toen in mijn twijfelaar, beschreef ik tot in de details.... Ik dorst dat niet aan Maria te vertellen destijds, maar naar Patricia toe voelde ik geen enkele gêne...... Ik keek haar aan, bang voor haar reactie.... Ze keek me met een tedere blik in haar ogen aan. ‘Ach lieverd, weet je dat ik nu STIK jaloers op je ben? Dat jij met je 15 jaar al zo iets moois hebt mogen meemaken! Hou je vriend Kevin in ere, want hij is zonder meer z'n gewicht in goud waard!!!' Ik beaamde dat, maar vroeg me wel af hoe het nu verder moest.... ‘Daar kun JIJ alleen een antwoord op vinden, schat, maar jou kennende weet ik zeker dat jij zult vinden waar je naar verlangt.... Jij bent lief, schrander, good looking, en vooral: je bent een ‘mensen' mens, je HOUDT van mensen, en nog nóoit heb ik je kunnen betrappen op een dubbele agenda..... daarom geloof ik vast en weet ik dat mensen ook van jou houden, en zullen gaan houden.... Je denkt vaak té min over jezelf, Tom, en dat is dus helemaal ten onrechte! Ja, je weet van jezelf dat je bijvoorbeeld lief bent, maar jongen, je hebt oneindig veel méér in huis dan dat alleen! Anderen dan ik zullen dat gauw genoeg óók ervaren, en dan staat niets jouw geluk in de weg, geloof me!' ‘Kevin?' ‘Merkwaardig he, dat mensen na één vluchtige blik een enorme aantrekkingskracht kunnen voelen naar iemand anders toe. Dat is jou vorig jaar ook overkomen.... Tommy, laat Kevin geen obsessie worden voor je, geef hem een plekje in je bestaan, een juiste en goede plek, en wacht af tot komende september...' ‘Maar jij ziet dingen....' aarzelde ik. ‘Ja, vaak wel, maar niet feilloos, en voor alle duidelijkheid: ik ben in zake de liefde niet Madam Yomanda, die alles wat gewenst is in haar kristallen bol kan zien.... Lieverd, laat je door je hart leiden, en ik voorspel je dat je mooie dingen zult gaan meemaken......' Ik knikte, maar was niet voor honderd procent overtuigd..... Maar goed, ik moest het er voorlopig mee doen! Hoofdstuk 17 4 augustus.... Ik werd wakker in een vreemd bed.... (nee, vunzige geilbokken! Het is dus niet wat jullie denken....helaas....) We hadden overnacht bij tante Josien en oom Ewout in Delft, op de vooravond van ons vertrek naar Medan, Indonesië. Even na zessen opgestaan, broodjes gesmeerd, vluchtig ontbeten, en het GROTE avontuur zou dan eindelijk beginnen! De bestelde taxi kwam keurig op tijd en bracht ons naar het station. De treinkaartjes hadden we gisteren al gekocht, dus we konden zo instappen. Tegen 10.00 uur hadden we op Schiphol ingecheckt, en toen begon het wachten tot het vertrek van het vliegtuig.... We gingen wat winkeltjes kijken, en ma was met name zeer geïnteresseerd in de parfum afdeling... Op een gegeven moment waren we pa kwijt, paniek in de tent! Want Schiphol is wel erg groot.... Maar goed, ik posteerde ma bij de gate, vanwaar het vliegtuig van Malaysia Airlines om 12.00 uur zou vertrekken, en ik liep terug om pa op te sporen... Na mijn gevoel KILOMETERS terug zag ik pa voor het Casino staan. Wat raar! Zou hij op het scheiden van de markt nog een gokje gaan wagen, en aldus ons hele vakantiegeld erdoor jagen? Ik liep richting ingang en riep pa, maar Mr. "Miet Lover" was al naar binnen verdwenen. Ik erachter aan. Wat een BELACHELIJKE vertoning zag ik toen!!! In het Casino bevindt zich namelijk een kleine glazen kubus, waar maximaal 4 mensen plaats in kunnen nemen, en daarvoor stond een rijtje mensen te wachten.... Ik moest vreselijk lachen toen ik ontdekte wat daar gaande was! In de kubus mocht namelijk GEROOKT worden, en de gelaatsuitdrukking van de wachtenden leek sterk op die van junkies, die in de rij staan voor de methadonverstrekking..... Ik lachte me een ongeluk, en míjn pa stond (ongetwijfeld met trillende handen) in diezelfde rij te wachten tot hij er ook eentje mocht opsteken..... Ik wachtte buiten, en 5 minuten later kwam pa dan... ‘Was het lekker pa?' vroeg ik onschuldig. ‘Bek houden! Roken is nog altijd míjn zaak!' We stapten door, en ik deed er verder maar het zwijgen toe, want ik wilde nu zéker geen ruzie, ik wilde het prettig en fijn houden, nu, op de vooravond van wat ongetwijfeld een mooi en fantastisch avontuur beloofde te gaan worden..... 12.00 uur Ready to take off... Kuala Lumpur ligt 12.000 kilometer van Amsterdam, en naar verwachting zullen we zo'n 12 à 13 uur in de lucht zijn..... Na een tijdje was het nieuwe er vanaf.... Filmpje kijken, wat lezen en wat rondlopen.... Slapen kon ik niet..... en m'n geilheid (die natuurlijk weer gewoon de kop opstak) wilde ik nu niet sublimeren, hoewel..... je zelf aftrekken op zo'n 10 kilometer hoogte was natuurlijk wel héél bijzonder..... Tegen 21.30 uur (Nederlandse tijd!) kregen we ontbijt, en daarna maar wachten tot het vliegtuig zou gaan landen in Maleisië. 6.00 uur Nederlandse tijd was het dan zover, ongeveer half een Sumatra tijd. Ik was natuurlijk ieder besef van tijd kwijt, maar dat komt wel weer goed ongetwijfeld.... Na ruim 2 uur vertrok een ander, kleiner vliegtuig richting Medan, de hoofdstad van het eiland Sumatra, en daar kwamen we dan even na half negen plaatselijke tijd aan. Hehe! Dat was dat! Ik was het vliegen inmiddels spuugzat, en was nu alleen maar erg benieuwd naar onze medereizigers; een aantal hadden we al gezien en gesproken in de vertrek hal van Kuala Lumpur Airport, en over het algemeen leken het me hele aardige mensen.... Het was een gemêleerd gezelschap, tenminste die we daar in de hal spraken: wat echtparen, sommige mét, en andere zonder kinderen, variërend in leeftijd. Ik had nog geen kinderen van mijn leeftijd gespot, een beetje een domper, maar van de andere kant hadden we dus nog niet iedereen ontmoet, dus wie weet.... Uitchecken, koffers ophalen, en toen naar de uitgang waar een gids, in dienst van onze touroperator al klaar stond om ons op te wachten. Ik was trouwens een beetje duizelig, misschien normaal na bijna 14 uur vliegen, en de klamme tropische hitte zal er ook wel toe bijgedragen hebben. Gelukkig kan ik goed tegen de hitte..... Ik klom als een van de eersten de bus in en plofte ergens voorin neer, vanzelfsprekend aan het raampje.... Oooo, wat is het lekker in deze bus! Een prima werkende airco, die heel effectief is tegen de klamme vochtigheid daarbuiten...... Ik drukte mijn gezicht tegen het venster en wierp nog een laatste blik op de wonderlijke en grillige architectuur van Medan Airport en verheugde me enorm op al die vreemde, bizarre en wonderlijke zaken waar ik zonder twijfel de komende 4 weken mee geconfronteerd zou gaan worden... ‘Hallo, is het goed dat ik naast je kom zitten?' onderbrak een mooie diepe stem mijn gedachten. Ik keek op en voelde me beurtelings warm en koud worden...... Een breed scala van emoties ging door me heen! Ik zag op het gangpad naast me een van de mooiste exemplaren van het menselijk ras staan die ik ooit gezien had! Een jongen van ongeveer 1.87 meter, slank, en met een mooie donkerbruine paardenstaart keek me heel vriendelijk lachend aan; hij leek me ongeveer van mijn leeftijd, misschien iets ouder.... Ik kon met moeite iets uitbrengen, en mijn hart ging als een razende te keer.... De jongen herhaalde zijn vraag, met een lach die zijn hagelwitte tanden liet zien, en hij gaf me een knipoog. ‘Sorry' brabbelde ik, ‘ik was geloof ik even van de wereld, tsja die hitte ook, nietwaar....' Hij gaf me een hand. ‘Hoi, ik ben Floris de Noéville, 18 jaar en afkomstig van Alphen aan de Rijn, 1e jaars medicijnen, en een luis in de pels voor heel wat mensen, behalve voor diegene ik aardig vindt...' Ik begon te lachen, in weerwil van mijn gespannenheid. Ik had neiging om te antwoorden: "Tommy, 17 jaar, 1.80 meter, 70 kilo, pik 16*5 cm", maar ik zei dus braaf: ‘Aangenaam, ik heet Tom van den Berg, 17 jaar, woon in Brunssum, toekomstig student ITC, en mijn moeder vindt dat ik erg lief ben...' Floris lachte. ‘Nu we dan fatsoenlijk aan elkaar zijn voorgesteld, zou je dan misschien mijn vraag kunnen beantwoorden?' ‘Je vraag?' ‘Ja, ik had je namelijk gevraagd of het gepermitteerd is naast je te komen zitten....' ‘Oh, sorry!! Ik moet nog ff bijkomen geloof ik, alsjeblieft, kom zitten!' Hij legde z'n rugzak onder zijn stoel en vroeg toen: ‘Bijkomen van wat dan?' Verdorie! Was hij me nu aan het uitdagen? Ik begon te kleuren... ‘Nou, de reis en zo, de hitte hier...' ‘Juist ja, op die manier! Mmmm, bereid je dan maar voor op méér..' ‘Op meer?' ‘Op meer! Want het wordt alleen nog maar warmer.....' Ik kreunde, wat aan Floris weer een lachsalvo ontlokte. ‘Ja, Tommyboy, misschien dan toch de volgende keer een reisje naar Antarctica boeken?' En gezellig en vrolijk kletsend hadden we geen oor noch oog voor de rest rondom ons, en werden pas bij de les gehaald toen onze gids (die zich Tony noemde) de microfoon ter hand nam en met zijn inleiding op onze 4 weekse rondreis door Indonesië begon... Er drong nauwelijks iets tot me door van zijn relaas, te zeer in gedachte als ik was.... Floris! Ik ben Tommy, pubertje (heel erg ja...), aan stemmingen onderhevig, soms een beetje eenzaam, en ja, NATUURLIJK voelde ik me hopeloos aangetrokken tot Floris de Noéville.... Mooie naam trouwens, zou hij Fransman van geboorte zijn? Of Franse voorouders hebben? Ik denk het laatste, want zijn Nederlands is vlekkeloos en erg mooi, in tegenstelling tot dat van mij, met m'n zachte g.... Ach Floris...... Zou je misschien ook wat voor mij kunnen voelen? Wat ging deze reis mij brengen, behalve regenwouden, tempels en werkende vulkanen?? Floris.... Gaan we samen mooie dingen meemaken? Floris uit Alphen..... Ik zuchtte heel diep. Ik keek steels opzij, naar Floris.... Ik zuchtte....... Maastricht,8 mei 2010 © Rick Debie BESTE LEZERS, DEEL 4 IS EEN FEIT! DEEL 5 SPEELT ZICH AF AAN DE ANDERE KANT VAN DE WERELD, EN DAT IS MAAR GOED OOK, WANT TOMMY IS HOOGNODIG AAN EEN VERZETJE TOE..... IK WIL LANGS DEZE WEG MIJN DANK UITSPREKEN JEGENS EEN AANTAL MENSEN DIE MIJ OOK NU WEER TOT STEUN ZIJN GEWEEST, EN MIJ MET SOMS HELE WAARDEVOLLE ADVIEZEN VERDER GEHOLPEN HEBBEN! THEO, BEDANKT VOOR JE MAILTJES, AAN JOUW OPMERKINGEN HEB IK DUS WAT! LIEVE JACK, JE HEBT EEN HELE WAARDEVOLLE OPMERKING GEMAAKT, DIE IK ME TER HARTE ZAL PROBEREN TE NEMEN! IK WIL OOK MIJN MOEDER BEDANKEN (JAAAAAAAAAAAAA!!), ZIJ IS EEN VAN M'N TROUWSTE FANS, EN OOK HÁÁR OP EN AANMERKINGEN ZIJN ALTIJD TO THE POINT. LAST BUT NOT LEAST: DE ‘ECHTE' TOMMY UIT BRUNSSUM! BEDANKT KNUL VOOR JE NOOIT AFLATENDE STEUN, JOUW WARME BELANGSTELLING, EN JE NOOIT VERFLAUWENDE IJVER OM AL MIJN SOMS IRRITANTE VRAGEN TE BLIJVEN BEANTWOORDEN!! DIT IS JOUW VERHAAL, EN TOM VAN DEN BERG IS GEMODELLEERD NAAR DE ECHTE TOMMY UIT BRUNSSUM, AL MOET WEL GEZEGD WORDEN DAT DE ECHTE TOM N"G VEEL LIEVER IS.... BLIJF REAGEREN!!!!

Tommy deel 4 (mm:romantisch, 6381 words) [4/11] Toon alle delen
Auteur: Rickyboy	Toegevoegd: May 13 2010	Kijkers/Lezers: 4746/4202 [89%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
EINDELIJK durft Tommy voor zich zelf toe te geven wie en wat hij is..... Hij gaat op vakantie naar Indonesië, en dan gebeurt er iets, wat hij niet verwacht had....

Dit is deel 4 van totaal 11 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel