ErotischeVerhalen.com: Zonsondergang deel 1 door Peter [deel 1]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal klein strandje. Het ligt mooi beshut en is naar schatting niet meer dan twintig meter breed. Het is omsloten door stijlen rotspartij die het onbereikbaar maakt vanaf het land zonder een ervaren bergklimmer te zijn. Dit is een mooie stek om voor anker te gaan bedenk ik. De jongens zullen straks wel vertrekken. Bloot loop ik naar voren om het anker te laten vallen. Met opzet loop ik naakt om de jongens gerust te stellen en aan te geven dat ik ook bij de naaktlopers club behoor maar misschien is het wel een vorm van primitief exhibitionisme. Het anker houdt direct en ik loop terug naar de kuip waar ik zo ga zitten dat ik jongens goed kan zien. Zij hangen nu aan de drijvers, lachen en overwegen kennelijk de nieuwe situatie. Na een paar minuten hervatten zij hun spel en klimmen onbeschaamd weer op de drijvers zij moeten hebben bedacht dat de man op de grote boot geen kwaad kan. Ik zwaai naar de natives, zij beantwoorden mijn groet met een roep en zwaai en wachten nu op de zak spiegeltjes en kralen. Ik pak mijn boek en begin wat te lezen maar er komt weinig van, het spel van de boys intrigeert mij mateloos en verstoort mijn concentratie. Onvermoeid klimmen zij op het ding om vervolgens elkaar er weer af te gooien een volkomen nutteloze bezigheid die kennelijk werkt om tot een betere onderlinge verhouding te komen maar ineens is het stil. Kijkend over de rand van "Is it a choice?" zie ik dat zij aan één arm tussen de achterdrijvers dicht tegen elkaar aanhangen. Door de bewegingen van de schouders rijst bij mij het vermoeden dat zij dingen onder water doen die zij zeker niet in het openbaar zullen doen. Gefascineerd kijk ik gluiperig toe. Ik lig hier "Stalles" zonder een kaartje te hebben gekocht, ik grinnik van plezier. Na een tijdje hijsen zij zich terug op het "floating object." Twee springen in de stoeltjes de anderen twee blijven staan elk op één drijver. Het beeld doet denken aan een afbeelding van een Egyptische pronk die wordt voortbewogen door naakten paleis bedienden. Na een paar minuten zijn zij bij het strand. Zij lopen het strand op, trekken het apparaat in het zand en gaan liggen. Het spelen en springen heeft ze uitgeput want ze ploffen direct neer in het zand om hun lichamen te drogen. Met de kijker kijk ik af en toe of er spannende dingen worden gedaan maar tot op heden niets, min of meer ben ik teleurgesteld. Gezien het onderwater gewroet en hun spel verwacht ik dat er nog van alles kan gebeuren. Misschien wel de wens van de gedachten, mijn aandacht blijft scherp. De zon wordt voelbaar warmer, ik besluit om de "Bimimi" uit te klappen voor wat schaduw. Na de mythologische voorstelling van zojuist ben ik nog steeds wat opgewonden. De neiging om het gevoel af te ronden is groot maar ik onderdruk het, ook al kost dat moeite. Ik pak het boek weer op, lees en gluur gelijkertijd. Maar er gebeurt niets op het strand wat mijn aandacht vraagt. Inmiddels zijn er meer schepen op het water gekomen die op grote afstand voorbij varen. Ik pak een pilsje en neem een slok en zie gelijkertijd dat de jongens in beweging komen, maar ik mis er twee. Door de kijker zie ik dat de vier body"s samen zijn gesmolten tot twee bulten zij liggen nu op elkaar, buik op buik met hun voeten naar de zee. Mijn eerder gemeld gevoel loeit op...... zie je wel, dus toch. De afstand is te groot om te kunnen zien wat ik wil zien maar vindt dit ook een opwindend schouwspel. De volgende reis neem ik vogelaars kijker mee, die zijn sterker voor dit soort gluur werk. Wat een heerlijke kust, bedenk ik. Van lezen komt niet veel meer. Een tijdje later zie ik dat zij opstaan en naar hun trapding lopen. Ik zie dat zij hun zwembroeken aan doen welke alle vier gelijk en zwart zijn. Zij trekken het drijvend ding de zee in en even later komen zij trappend voorbij schuiven op zon dertig meter afstand. Ze zwaaien en roepen iets wat ik niet kan verstaan. Ik sta op met de zelfde gedachte die ik eerder had gehad bij de David en Goliath voorstelling en zwaai terug. Even later zijn zij uit het zicht vertrokken de hoek om bij de uistekende rots. Ik besluit te blijven liggen, hier lig ik goed en kan lekker bloot blijven lopen, boten zijn er niet, althans niet in de buurt. Ik voel mij opperbest en ben bewust van mijn bevoorrechte positie. Alleen op een groot jacht, liggend in een prachtig baaitje, boek en pilsje bij de hand, billen in de zon en bovendien een fijn warm gevoel in de onderbuik. Wat wil je nog meer. De Menorquina. Een twintigtal minuten later hoor ik een motorboot. Ik keek op en zie een witte Menorquina (dat is een motor boot naar typisch Menorcaaans ontwerp) van naar schatting veertien meter lengte op mij afkomen. Op het dek staan drie meisjes in bikinibroekjes. De boot vermindert vaart en koerst naar een plek tussen mij en het strand. Bij het langs varen kan ik zien dat de meiden alle drie strak in het lijf steken ik kan de leeftijd niet schatten. Het zijn mooie meiden daarover geen twijfel, stevige jeugdige borsten met strakke buikjes. Ouder dan 25 zijn zij zeker niet. Even later hoor ik het geratel van de ankerketting, de zwemtrap wordt neergeklapt en de meiden duiken in zee. Was leuk geweest als de jongens hier nog waren geweest, bedenk ik. Ook dit schouwspel kan mij bekoren. De schipper is een man naar schatting van rond de vijftig hij draagt een rode zwembroek en loopt druk door de kuip te banjeren. Ik zie hem de deksels van de motorruimte open zoals motorbootschippers dat altijd doen om aan de motor te prutsen. Ik hoor de meiden giechelen en plonsen maar schenk er verder geen aandacht aan omdat de afstand te groot is. Ik ga weer zitten en zoek voor de zoveelste keer naar de pagina in mijn boek. Ik ben nauwelijks begonnen en hoor een klap van mijn ankerketting, ik spring op, zonder na te denken loop ik naar voren om te kijken wat er aan de hand kan zijn. Het kan zijn dat het anker krabt. Op het voordek aangekomen hoor ik een soort eigenaardig "Oei" geroep vanuit het water, het zijn de meiden die rond mijn boot zwemmen. Het is overduidelijk dat zij mijn hang en sluitwerk hebben opgemerkt. Zover als ik het kan zien zwemmen zij naakt, ik zie geen stukje textiel op hun lijven. Dus beschaamt of betrapt hoef ik mij niet te voelen. Nee, integendeel ik vind het zelfs leuk. Zij roepen weer wat, maar ik kan het niet verstaan en besluit maar om terug te zwaaien. Vanaf de boot komen startgeluiden van de motor welke niet gezond klinken. Het anker blijkt dus niet te krabben en dus loop ik terug naar de kuip. Ik ga opzoek naar wat calorieën want ik heb een enorme trek. In de kommaliewant wroet ik wat in kastjes opzoek naar wat eetbaars. Ineens hoor ik een roep, zoiets van "Mister......!" Snel stap ik weer aan dek- Eén van de meisjes zwemt nu naast de boot, het is een heuse zeemeermin, een pracht exemplaar. Zij roept mij met een zacht stem aan. "Mister, please switch on your VHF." Beduusd staar ik naar haar mooie lijfje. Door het water heen zie ik haar mooie jeugdige borsten en waar je de schubben en staart verwacht zie ik watertrappelende benen. Geen donker plekje waar je het zou verwachten maar een mooi bloot heuveltje. "Mister, my skipper wants to talk to you", roept zij opnieuw. Ik sta dus aan dek met een onbedekt lichaam, ruim twee meter hoog boven het wateroppervlak met daarin een bloot omhoog starend meisje. Ik ben mij bewust van mijn situatie. Ik bedenk ook, dat het mij niet kan schelen. Eigenlijk is het wel opwindend maar dat is nu nog niet te zien. Ik kijk op naar de boot en zie dat de schipper met zijn hand het bekende belgebaar maakt en vervolgens met zijn handen enkele drukkende bewegingen maakt, met zes vingers. Ik zwaai naar de schipper en roep zoiets van OK en loop naar binnen. De marifoon zet ik op kanaal zes en hoor direct de oproep: "Dutch yacht this is the Laura," komt uit de ruisende luidspreker. "Yes sir, good morning, what can I do for you." Hij komt onmiddellijk terug en vertelt zijn verhaal, de motor heeft problemen. De dynamo zit een beetje los daardoor worden de accu"s niet goed opgeladen. Hij vraagt of ik misschien een pijpsleutel aan boord heb. Behoorlijk dom bedenk ik, wie gaat er nu het water op zonder gereedschap. Ik zeg hem dat ik waarschijnlijk wel een dergelijke sleutel aan boord heb. "Stand-by please", Na wat dozen en kisten te hebben geopend kan ik hem melden dat ik hem kan helpen. Ik heb een binnenpretje. Het woord pijpsleutel heeft iets dubbelzinnigs. Maar in het Engels roept het geen enkele associatie op. Ik stop de sleutel in een plastic zak samen met een lege waterfles om de zak een eigen drijfvermogen te geven. Ik gooi het ding naast het meisje overboord, zij roept: "Gracias señor" en zwemt weg. Ik geniet van haar slanke lijfje en billen die bij iedere slag net even bovenwater komen. De afstand naar de boot is zon veertig meter, even later klimt zij aan boord één van de anderen pakt de zak aan. Alle drie de meisjes staan nu aan dek ik kan geen streepje schaamhaar ontdekken. Zij verplaatsen zich naar het voorschip en gaan liggen op het voordek wat mijn zicht op de nimfen helaas vermindert. De schipper zwaait een bedankje en buigt zich voorover in zijn motorruim. Een kwartiertje later hoor ik de motor opnieuw aanslaan. Een gejuich was hoorbaar. Op de marifoon hoor ik mij weer aanroepen. De schipper vertelt geheel overbodig dat alles weer werkt en bedankt mij hartelijk. De sleutel zal hij op de zelfde manier weer teug laten zwemmen. Even later komt hij terug op de marifoon en vraagt of ik misschien bij hun aan boord wil komen om te lunchen, zij zouden vis gaan barbecueën. Ik bedenk mij even of ik de boot wel alleen kan laten. Het is mooi weer, geen wind en geen deining, ik besluit op de uitnodiging in te gaan. Immers de blote meisjes hebben mijn volle aandacht. "Ja graag, lijkt mij erg leuk," zeg ik in de hoorn en daarna "over and out" en hang op. Ik pak mijn zwembroek en duik overboord. "Welkom aan boord," de schipper begroet mij hartelijk nog voordat ik op het zwembordes kan klimmen. "Je kunt je met zoetwater afspoelen" hij wijst op de douche slang, "ene je zwembroek had je aan boord kunnen houden hoor, wij lopen ook altijd naakt." Even ben ik in verwarring maar besluit om er gelijk gehoor aan te geven, ik sta immers onder een douche. Dus trek ik mijn broekje uit. Iets langer dan nodig spoel ik mij af om te wennen aan de nieuwe situatie. De schipper gooit mij een handdoek toe, ik droog mijzelf en stap in de kuip. "Hola, ik ben Peter" en steek mijn hand uit. De schipper stelt zich voor als José het is een man van rond de vijftig jaar, strak lijf met een klein buikje je kunt zien dat hij zich goed verzorgt, zijn schaamharen zijn getrimd. De meisjes liggen nog op het voorschip, even later komen zij geheel niet schuchter naar de kuip. De nimfen nemen mij giechelend op, ik word gewikt en gewogen, zij stellen zich zelf voor. Om een onbekende reden heb ik het gevoel dat ik ze al jaren ken. Ongegeneerd eigenlijk staar ik naar hun naakte lijven met mooi zuid Europese huidskleur. Als ik ze nu zou moeten kleden dan zou ik maatje zesendertig pakken uit het rek, maar ik ben geen expert natuurlijk. Hun heuveltjes zijn duidelijk geproportioneerd hun gleufjes vragen om aandacht, althans zo vertaal ik wat ik zie en wil zien. Het is bekend dat Spanje vrij open staat voor naturisme vandaag de dag maar het is best wennen als je zomaar ineens tussen een stel vreemden bloteriken staat. Toch sla ik de handdoek om, voor meer zekerheid rond mijn middel. "Wil je wat drinken", vraagt José, "zelf neem ik een Gin tonic". "Liever een biertje als het kan, zo vroeg aan de Gin te gaan is voor mij nu geen optie". Na het toosten spreken wij over van alles en nog wat. Hij blijkt een vlotte prater te zijn. Binnen een kwartier ben ik volledig op de hoogte over hun reilen en zeilen. Hij is de overbuurman, huisvriend en tevens tandarts van familie van Dori, het meisje wat het sleuteltransport had gezwommen. Dori en Maria zijn een tweeling de andere is een schoolvriendin, alle drie studeerden zij aan de hogere hotelschool waar Dori samen met Maria de richting toerisme hebben gekozen. Anna wil het hotelvak in. De ouders van de tweeling zijn op tournee in Madrid voor een optreden van hun zangkoor. De meisjes zijn inmiddels naar de kajuit gegaan, ik hoor het rommelen met keukengerei. "Ik zal je het schip even zien?" "Ja leuk", zeg ik. José staat op en ik volg hem. Ik de kajuit aangekomen sta ik ineens tussen de drie beeldschone naakte meiden. Dat is toch anders dan zojuist aan dek. De relatief kleine ruimte geeft je een beklemmend Dori en Maria tellen twee en twintig jaar, Anna is bijna twintig. Ik voel mij ongemakkelijk en wordt verlegen. Bij het lopen naar de voorkajuit blijft mijn handdoek hangen achter een kastje en valt op de grond. Dori raapt hem op en gooit de lap zonder na te denken op een bank. Het is of ze zeggen wil, daar doen wij hier niet aan. Puff, nu moet ik wel. De schipper vertelt honderduit over de handige indeling van de boot. De boot heeft een traditionele indeling. Een voorhut en twee hutten met elk twee kooien aan stuurboordzijde. Aan bakboord is een wc. plus doucheruimte en een aantal bergkasten. Bij het naar buiten lopen kan ik niet vermijden dat ik frontaal lichamelijk contact heb met Maria die bij de tafel staat. Er gaat een kleine rilling door mij heen, het duurt minder dan een seconde maar de impact is enorm. Al mijn zenuwen zijn geprikkeld haar zachte huid gloeit na op mijn huid. Ik schaam mij en hakkel wat in de zin van, "Sorry" "No problem......it"s too small for five people in here," zegt zij lachend Even denk ik dat zij zich met opzet breed heeft gemaakt. Weer in de kuip aangekomen vertel ik over mijn situatie. Ondertussen hijst de schipper de barbecue op de reling. Dat is een roestvrijstalen bak bevestigd aan een beugel die vast wordt geklemd aan de stang van de reling. De vuurhaard hangt dus buitenboord. Een pilsje later wordt de tafel uitgeklapt en komt een grote salade naar buiten, de schaal is met zorg opgemaakt met olijven en paprika, diagonaal liggen daar wat ansjovisjes op Ondertussen worden de gamba"s en sardientjes op de grill gegooid. Even later zitten wij geanimeerd te praten en te eten. De meiden willen van alles weten over Nederland want hun kennis gaat niet verder dan het bekende klompen en tulpenverhaal en natuurlijk gaat het ook over onze hasj cultuur. Zij denken dat alle Nederlanders blowers zijn en gestoned door de straten lopen. Dat verhaal ontrafel ik en leg voor de zekerheid ook uit dat ikzelf nauwelijks ervaring heb met geestverruimende middelen. Halverwege het tafelen komt er een motorboot voorbij met een gezin aan boord, ook daar lopen zij allemaal bloot, zij zwaaien naar ons en varen verder. José vertelt dat het vrienden zijn, bijna ieder weekend varen zij naar deze baai. Zij gaan dan met zijn allen naar het strand met de bijboot om daar te barbecueën. Het ijs is gebroken, wij eten en drinken het is erg gezellig. Maria zit tegenover mij met haar benen opgetrokken op de bank, zij heeft haar handen op haar knieën geslagen en spelend beweegt zij haar knieën uit elkaar. Ik betrap mij erop dat ik gebiologeerd zit te staren naar haar en dat mijn hand onder de tafel automatisch en ongemerkt zit ik te friemelen. Ik schrik als zij mij ineens indringend aanspreekt, "Peterrrrrrrrr". Verschikt kijk ik op, ze lacht op een manier waarmee zij te kennen geeft dat zij mij door heeft. Ik krijg een vuurrode kop en weet het schaamrood niet te onderdrukken. "Mooi hé," zegt ze, mij recht in de ogen aankijkend. De anderen zijn in een druk gesprek. Ik ben sprakeloos en stamel. "Ja best wel." Ze doet haar knieën nog verder uit elkaar en laat haar hand naar beneden glijden om in haar lies te krabben. "Ik bedoel, mooi hé...., dit baaitje." Mijn adem stokt, is het de verbeelding of zit zij mij geweldig te plagen. "Oh, ja.... het is een schitterend baaitje," antwoord ik stamelend. Zij lacht en heeft duidelijk plezier in haar plagerij. Ik voel een erectie opkomen, is het de spanning of komt het door het lichamelijk contact met de schipper die links naast mij zit en al of niet opzettelijk zijn been tegen die van mij aandrukt. Als hij opstaat voor de BBQ dan legt hij telkens zijn hand op mijn schouder om zich op te drukken. De andere meiden zitten rechts voor mij maar ik heb de indruk dat zij niets in de gaten hebben. Koortsachtig zoek ik naar iets om het één en ander te verbergen maar kan zo snel niets vinden. Dori vraagt of iemand de wijnfles wil doorgeven maar die staat net buiten mijn bereik daarvoor moet ik opstaan dus veins ik het niet gehoord te hebben. José pakt de fles en geeft die door daarbij leunt hij met zijn hand op mijn linkerbeen als steun en raakt daarbij al of niet bewust mijn sterk gezwollen onderdeel. Ik plof van de zenuwen en schaamte, het liefst zak ik door het dek. Zijn hand blijft opvallend lang daar rusten, hij zegt terwijl hij zijn hoofd mijn richting uitdraait, "Geeft niet hoor," gelijkertijd glijden zijn vingers van beneden naar boven over mijn manlijkheid. Het is een korte aanraking maar ik knal van emotie. Hij geeft mij een knipoog en vraagt alsof er niets aan de hand is, "Ook wat wijn?" "Ja, graag." Maria zit mij nog steeds onbeschaamd aan te kijken met een brede grijns van voldoening, haar hand glijdt opnieuw over haar kutje. Heeft zij mijn..... ........... gezien? José begrijpt mijn benarde situatie en verandert het gesprek plotsklaps met een niet ter zake doende opmerking dat motoren ondingen zijn. Ik haak daar direct op in en beaam alles wat hij zegt. Ik probeer zo onopvallend mogelijk niet in de richting van Maria te kijken. Ineens vraagt zij, "Mag ik straks jouw boot zien?" "Ja hoor," zeg ik net iets snel. Ik was mijzelf niet helemaal. De spanning, Maria en de hand van José hebben de bloeddruk doen stijgen. "Oh, dan zwem ik mee, als je het goed vindt", komt José er tussenbeide. "Ook leuk," zeg ik maar. De andere meiden zijn intussen de boel aan het afruimen. "Iemand koffie?" "Zullen we straks naar het strand gaan," roept iemand en, "Peter ga je mee?" "Dat strandje wil ik wel eens zien," ik moet terugdenken aan de jongens. De meiden zijn nu in de kajuit, er wordt hard gelachen. Ik drink mijn koffie. José zegt ineens nu wij even allen zijn, "Je had het moeilijk hé,"en begint te lachen. "Geeft echt niets hoor dat gebeurt zo vaak, daar moet jij je niet voor schamen." "De meiden hebben er lol in, zij weten wat ze doen, vooral Maria is een kreng in dit soort zaken." Ik murmel wat, ik weet eigenlijks niets te zeggen ik voel mij betrapt, mijn houding zit mij in de weg. Aan de ene kant is het een geilsfeertje wat ik heel prettig vindt maar deze situatie kan ik niet beoordelen, ik heb niet de regie en dat maakt mij onzeker. Ik ben een speelbal geworden van een "stel en spel" dat ik niet ken. Einde deel 1

Zonsondergang deel 1 (bi:eerste keer, 4199 words) [1/9] Toon alle delen
Auteur: Peter	Update: Oct 15 2009	Kijkers/Lezers: 8441/6265 [74%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Peter is een hetero jachtschipper en maakt kennis met de Herenliefde tijdens één van zijn reizen.Maar dat niet alleen.....

Dit is deel 1 van totaal 9 delen.
	toon alle delen	volgend deel