ErotischeVerhalen.com: Carlo en Marco, het huwelijk, deel 5. door klimbeer-jack [deel 5]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal Ik ben me gaan omkleden terwijl Marco de auto is gaan halen op de parkeerplaats, ja ook dat gaat weer goed, zo goed dat hij mij bijna niet meer laat rijden, als ik langs mijn collega's loop krijg ik van de meeste een begroeting enkele geven mij een hand en feliciteren me alvast omdat ze niet zijn uitgenodigd op het feest en omdat wij dus 6 weken niet op het werk komen. In de auto schiet Marco in de lach, "wie had dat nu toch gedacht van die oude vrek", want de baas staat niet bekend om zijn vrijgevigheid, het is dan wel een redelijk groot bedrijf, met iets meer dan 300 medewerkers, het is een familiebedrijf dus behoren we niet bij een groot concern, dus moet alles verdiend worden in de 2 fabrieken die we hebben. "Wat denk jij Carlo, moet ik dit aannemen "? "Ik zat al te denken toen ik me aan het omkleden was, het komt eigenlijk wel goed uit weet je, want nu is Tristan nog minder alleen thuis, ik in ploegendienst jij in dagdienst, dan is hij hoogstens maar een paar uurtjes alleen". "Je hebt gelijk en in de financiën gaan we er niet op achteruit, in de toekomst misschien wel op vooruit, want god weet wat ik moet gaan doen als ze gaan uitbreiden". "Zo is dat schatje, ik denk dat je deze kans met 2 handen aan moet grijpen, wat zeg ik, ik grijp met je mee", zo pratend en lachend kwamen we thuis, Tristan zat al voor de tv toen we binnen kwamen lopen. "Nou, nou, wat hebben de vaders een lol, zijn jullie zo blij dat jullie 6 weken van het werk af zijn "? "Ben jij niet blij met je 3 weken extra vakantie dan", zei Marco, "bovendien heb ik nu een andere baan, ik blijf op kantoor werken, zodat jij minder alleen thuis hoeft te zijn". "Oei, of ik daar blij mee moet zijn weet ik niet hoor pa, nu kan ik overdag mijn vriendinnen niet meer mee naar huis nemen", en dat rot joch keek nog serieus ook hé. Zijn vader wrijft hem eens goed door zijn pas gekamde haren wat hem een boze blik oplevert en mij in een lachstuip doet schieten. "Luister Tristan ik weet niet wat je allemaal geregeld hebt voor morgen, maar als er nog wat gedaan moet worden met je het zeggen hoor", zei ik. "Goh nu je het vraagt ik heb nog een boodschappen lijstje voor morgen, kunnen jullie dit vandaag nog gaan halen", hij geeft mij het lijstje en ik zie wat er op staat, broodjes, croissantjes, suikerbrood, beleg, koffie, thee en meer van dat soort dingen. "Waar is dit allemaal voor nodig. We gaan maandag met vakantie, dan ligt het hier maar in de kast", vroeg ik verbaasd. "Nee, Carlo, ik heb het zo gedaan dat alle gasten naar hier komen van hier uit gaan we naar het gemeentehuis". "Komt iedereen naar hier", vraagt Marco zeer verwondert aan zijn zoon. "Ja, pa en verder zeg ik er helemaal niks over, de rest zie je morgen vanzelf wel gebeuren, heb vertrouwen in je zoon, man ". Lachend trek ik Marco aan zijn mouw mee en gaan wij de door Tristan gevraagde boodschappen halen, onderweg zegt Marco, "ik maak me nu toch echt zorgen hoor, god weet hoeveel mensen hij heeft uitgenodigd, straks zit het hele kot vol". "Maak je nou niet druk man, onze ouders weten echt wel wat ze doen, die hebben Tristan echt wel gezegd wat wel en wat niet kan, heb vertrouwen in die mensen". "Het moet dan maar", zegt hij met de moet der wanhoop, ik zie er de humor er wel van in. Thuis leggen we alle spullen in de kasten en gaan lekker samen tegen elkaar op de bank zitten, even rust voor het grote spektakel gaat beginnen, we praten nog over Marco's nieuwe baan en besluiten dat dit voor ons, maar zeker voor Marco het beste is en laten dat meteen weten door naar het werk te bellen, als Marco de telefoon neerlegt, komt Tristan binnen lopen met een digitale filmcamera in zijn hand. "Pap, Carlo, willen jullie morgen als jullie klaar zijn met douchen om de beurt je aan kleden zodat ik dat kan filmen, ik wil graag alles op de film zetten. "Moet ik dan in mijn boxer op de film, geen denken aan", reageer ik meteen fel. "Ah, kom op Carlo, wat maakt dat uit man, ze zien toch niks", ik kijk hem boos aan en kom als een speer uit de bank omhoog, Tristan schiet er van door en voor ik boven op de overloop ben heeft hij zich al schaterlachend in de badkamer opgesloten, "ik krijg jou nog wel, wacht maar, eens moet je toch uit de badkamer komen, en ik loop weer naar beneden, waar ik Marco aantref met de tranen in zijn ogen van het lachen. Ik ga bovenop hem zitten en begin hem te kietelen, "jij spant dus gewoon samen met je zoon"? "Ik kan het niet helpen maatje, maar je had je eigen smoel eens moeten zien". Tijdens het stoeien horen we ineens achter ons, "kiekeboe", en staat Tristan breeduit te lachen met zijn hoofd om de deur, ik schiet zelf ook in de lach, "kom maar verder druif". "Maar Carlo, wil je wel meewerken met de film "? "Ja, hoor knul", ik kijk eens in mijn broek en vervolg dan, "ze zien inderdaad niks", waarna we alle drie zitten te lachen. Na het eten wordt alles opgeruimd en zitten we samen nog wat tv te kijken, "hoe vroeg komen de gasten eigenlijk Tristan,"vraagt Marco. "Ik heb ze rond 11 uur uitgenodigd, dan kunnen we rustig om 12 uur een broodje eten, de oma's helpen me met opsmeren en zo". "Oké, dan ga ik niet te laat naar bed, want als wij om de beurt moeten douchen en aankleden hebben we wel een paar uur nodig", Marco kijkt hierbij naar mij. "Gelijk heb je schat ik ga met je mee", rond 10 uur gaan wij naar bed, maar van slapen komt er weinig terecht, ten eerste word ik nu toch wel een beetje zenuwachtig en ten tweede ik heb naast me een vriend liggen die mijn lul niet met rust kan laten. En eigenlijk heb ik wel zin in een stevig potje seks en als ik stevig zeg, bedoel ik ook stevig. Ik draai me naar Marco toe en laat me met een smak op hem vallen, ik pers mijn lippen op zijn mond en duw mijn tong hard bij hem naar binnen, wild liggen we te tongen met elkaar, Marco heeft mijn bedoeling door en kneed en knijpt hard in mijn billen, gesmoord lig ik te kreunen. Zijn hand gaat nu tussen ons in en pakt me bij mijn ballen, hij laat ze snel en krachtig door zijn vingers gaan, hier word ik nog geiler van dan ik al was, ik verbreek de tongzoen, "kom schat neuk me hard, zoals je nog nooit gedaan hebt", vraag ik hem. Marco laat er geen gras over groeien, hij gaat van me af en draait me wilt om, meteen propt hij onze hoofdkussens onder mijn buik en pakt het glijmiddel, ik voel een grote hoeveelheid in mijn spleetje lopen die hij met zijn vingers uitsmeert. Direct duwt hij een vinger helemaal bij me naar binnen en gaat hard op en neer, nog geen minuut later voel ik een tweede vinger in me komen, het tempo neemt alleen maar toe, ik lig steeds harder te kreunen en moedig hem daarmee aan om door te gaan. Er volgt een derde vinger en na een tijdje zelfs een vierde, ik geniet als nooit te voren, terwijl Marco me wilt en diep ligt te vingeren gaat hij op mijn rug liggen en bijt in mijn nek, ik voel zijn grote natte harde lul op mijn boven been liggen en kan haast niet wachten tot hij die in mijn mannenkutje ramt. "Oh man, dit is geweldig, kom neuk me schat", Marco trekt zijn vingers uit me terug en ik voel meteen zijn paal tegen mijn gaatje, maar hij duwt hem niet naar binnen, ik lig te kronkelen en te smachten, maar hij laat me wachten. "Waar wacht je op, duw hem er in", Marco pakt mijn heupen vast en gaat iets achteruit mij met zich meetrekkend, als ik op mijn knieën zit, ramt hij met een geweldige stoot zijn paal tot aan zijn ballen in me. Ik kan me niet meer inhouden en gil het uit van genot, zo heeft hij me nog nooit genomen, dit is zo geweldig, op top snelheid begint hij me te neuken, dit kan hij nooit lang volhouden en inderdaad, na een paar stoten roept hij dat hij klaarkomt, kreunend ramt hij zijn lul in me tot er geen druppel meer uitkomt, maar dan verrast hij me, hij trekt zich niet terug maar gaat gewoon door, langzaam en met diepe halen laat hij lul heen en weer gaan in mijn kontje. Ondertussen knijpt hij me lekker in mijn billen, dan pakt hij mijn paal en masseert me in zijn tempo, hij voert de snelheid steeds iets op en neukt me dan ook harder, hij probeert ons samen te laten spuiten, helaas lukt dat niet want ik was zo ongelooflijk geil dat ik mijn zaad kreunend over zijn handen op het laken spuit, maar ik blijf hem aanmoedigen om door te gaan. Hij gaat weer als een beest te keer, ik voel zijn heupen hard tegen mijn billen aan komen, telkens met een kletsend geluid en voor de tweede keer spuit hij me vol met zijn hete zaad, dan trekt hij zich langzaam uit me terug, ik laat me op mijn rug op het bed vallen, Marco komt bovenop me liggen en neemt meteen bezit van mijn mond, lang liggen we te tongen met elkaar. Als ik nu dacht dat we genoeg hadden, vergiste ik me lelijk, want hij vond dat ik ook nog een keer moest komen, Marco liet zich langzaam zakken, naar mijn slappe kruis, hij neemt mijn lul in zijn mond en begint te zuigen, in no time was ik weer stijf, met zijn tong streelt hij mijn eikel, zijn ene hand kneedt mijn ballen op een ongelooflijke lekkere manier en met zijn andere hand vingert hij me weer met drie vingers, na een paar minuten spuit ik zijn mond vol. Uitgeput liggen we naast elkaar uit te hijgen, zo wilt had ik hem nog niet meegemaakt, dit was onovertroffen goed. "Wow schat, dit is wat ik noem geneukt worden, hier mag je me s' nachts voor wakker maken". "Heb je echt genoten maatje, was ik niet te wilt voor je, want ik was zo geil ik heb me volledig laten gaan". "Jongen maak jij je nu niet druk dit was echt fenomenaal, dit mag je echt vaker met me doen, ik meen het schat". Ik loop naar de badkamer, om me te ontdoen van zijn zaad en fris me een beetje op, terug op slaapkamer, halen we samen het laken van het bed, en doen er een schoon laken op, dan kruip ik in zijn sterke armen en laat me wegvoeren in een heerlijke ontspannen slaap. Hoofdstuk 2. Lang heb ik niet geslapen, als ik wakker word is het donker, ik kijk op mijn wekker en zie dat het pas 2 uur in de nacht is, met een diepe zucht draai ik me om en probeer opnieuw te gaan slapen. Maar het lukt me niet, na een half uur van draaien en wentelen, kijk ik naast me en zie dat Marco niet naast me ligt, ik stap uit bed en doe mijn badjas aan en loop naar beneden, daar vind ik Marco op de bank met een glas warme melk voor zich. "Kon je ook niet slapen schatje "? "Nee, ik heb de hele nacht wakker gelegen, ik heb nog een hele tijd naar jou liggen kijken maar ik ben er toch uit gegaan, dit is al mijn derde glas warme melk, wil jij er trouwens ook een "? "Ja, lekker doe maar", Marco staat op en loopt naar de keuken, onderweg streelt hij me over mijn arm. Na een paar minuutjes kom hij met een dampende mok melk terug zet die voor mijn neus, "ik weet dat de baas ook op ons huwelijk komt", zeg ik ineens. "Hoe weet jij dat dan", vraagt Marco verbaasd. "Omdat hij gisteren ons een prettige vakantie toewensten en hij ons wel zou zien op ons huwelijk". "Verrek, nu je het zegt, was me gisteren niet eens doorgedrongen", dan ben ik toch benieuwd hoeveel collega's hij heeft uitgenodigd". "Kom je snel genoeg achter, want over een paar uur staan ze allemaal voor de deur", zeg ik met een lach. Marco gaat lekker onderuit liggen op de bank om toch wat te ontspannen, ik neem mijn mok in mijn hand nestel mij tegen hem aan, met kleine slokjes drink ik mijn melk op terwijl Marco heerlijk met mijn haar speelt en me ligt te strelen, waar hij me maar aan kan raken. We moeten toch in slaap zijn gevallen, want ik word wakker van een paar vervelende flitsen, als ik mijn ogen open doe zie Tristan staan lachen met de camera in zijn handen, nu merk ik dat Marco nog steeds ligt te slapen, die is dus echt helemaal af geweest, want hij merkt niet eens op dat zijn zoon ons staat te fotograferen. "Hoe laat moeten we eigenlijk opstaan Tristan", vraag ik hem. "Nu, want ze komen zo de corsage's brengen, en oh ja Carlo als er gebeld wordt willen jullie dan de deur niet open doen, want ik heb een aantal verrassingen voor jullie". "Is goed knul, ga jij maar koffie zetten, dan maak ik je vader wakker". "Mag het ook senseo zijn "? "Natuurlijk we gaan het ons nu niet moeilijk maken hé, we hebben het nog druk genoeg", en meteen gaat de bel. Tristan gaat naar de deur en doet open, "goeie morgen ik heb de corsage's voor jullie", hoor ik zeggen, "leg ze maar meteen in de koelkast en ze op het laatste moment pas opspelden dan blijven ze het langste mooi". "Oké, dank je wel", zei Tristan, "en nog een hele mooie dag", hoor ik de bezorger zeggen. Ik zie Tristan met 2 grote dozen naar de keuken lopen, hij rommelt wat in de koelkast en komt daarna terug naar de kamer, waar Marco nog steeds lekker ligt te slapen. "Hij moet nu toch echt wakker worden hoor Carlo, anders wordt het veel te laat", hij loopt terug naar de keuken en komt met 2 mokken koffie naar ons toe en zet die voor ons op de salontafel, ik maakt Marco heel lief wakker door hem een paar kussen op zijn mond te geven, als dat niet blijkt te werken, pak ik hem in zijn kruis en masseer hem net zo lang tot hij zijn ogen open heeft, Tristan was al naar boven om te gaan douchen. Langzaam opent Marco zijn ogen en knipperend went hij aan het licht, "goeie morgen schatje, heb je nog lekker geslapen "? "Ja, hoor dat valt niet tegen, zal dan toch de zenuwen zijn denk ik, want nu vind ik het toch wel spannend worden hoor". "Ik ook jongen, maar voor ik het vergeet, als er gebeld wordt mogen wij de deur niet open doen van Tristan, hij heeft een aantal verrassingen voor ons in petto". "Oké, ik zal er aan denken, waar is hij nu "? "Hij is gaan douchen, waarom "? "Omdat, als er nu gebeld word wij de deur niet open mogen doen, en die genen die er voor staat buiten moet blijven staan in de kou", zegt hij lachend. Het is of de duivel er mee speelt want meteen gaat de bel, Carlo kijkt lachend naar Marco, "wat doen we nu", vraagt hij aan Marco. "Vanuit de keuken roepen wie er voor de deur staat"? Ik loop tot de deur van de hal, "wie is daar zo vroeg op de morgen", vraag ik met een lach. "Wij zijn het Carlo", hoor ik mijn vader zeggen. Onder aan de trap gil ik naar boven,"TRISTAN MAG IK OPA EN OMA VAN SANTEN BINNEN LATEN"? "Ja, natuurlijk gek", hoor ik hem lachen in de badkamer, ik doe de deur open en zie mijn vader en moeder verbaasd naar me kijken, "ja, sorry hoor maar wij mogen van Tristan de deur niet open doen, of het moet met zijn toestemming zijn". Ze begrijpen de grap, maar als mijn moeder langs me loopt krijg ik toch een mep tegen mijn achterhoofd, "kwajongen", zegt ze in het voorbij lopen, mijn vader lacht alleen maar. Als ze haar jas uitdoe en ik die ophang aan de kapstok in de nis kijk ik mijn ogen uit, ze heeft zo'n mooi mantelpakje aan, of hoe je zoiets ook noemt, ik sta verbluft naar haar te kijken, ook mijn vader heeft een nieuw kostuum aan, maar dat merk ik niet meteen op. "Wow", is de enige reactie die ik op dit moment uit kan brengen en blijf met open mond staan staren, wat ongemakkelijk raapt mijn moeder het plastic tasje van de grond, wat ze daar had neergezet en loopt de kamer binnen. Nu zie ik pas dat mijn pa zijn kostuum dezelfde kleur heeft als mijn kostuum, en meteen gaat er mij een lichtje op, als ik dus straks open doe voor Marco zijn ouders dan weet ik dus ook de kleur van zijn kostuum, ik kan een klein gemeen lachje niet onderdrukken, wat niet onopgemerkt blijft, door de anderen. "Is er iets dat ik moet weten", vraagt Marco. "Nee hoor helemaal niks", op dat moment komt Tristan naar beneden, "oké, Carlo jou beurt om te gaan douchen en daarmee valt dus mijn plannetje compleet in duigen, grrr rot joch, die heeft ook alles in de gaten hé. "Wil je wel even roepen als je klaar bent, want dan kom ik naar je toe en kan papa zich gaan douchen, oké "? "Is goed knul, tot straks", met diezelfde groet van iedereen ga ik me douchen. Ondertussen loopt het huis lekker vol, Marco's ouders zijn er ook al en ook vader en moeder de Wijs zijn al binnen, als ik de douche uitkom gil ik naar beneden dat ik klaar ben en meteen komen Marco en Tristan naar boven, de eerste loopt naar de douche de tweede volgt mij naar mijn slaapkamer, waar ik moet wachten tot hij mijn kostuum gepakt heeft, wat in de logeerkamer in de kast hing, die hij voor de zekerheid toch maar op slot gedaan had. Tristan doet de deur dicht en hangt het kostuum aan de haak die aan de binnenkant van de deur bevestigt zit, als ik me ga aankleden begint hij met filmen, ik draag een zwarte zijden boxershort, die nauw aansluit om mijn billen, tijdens het aankleden laat de lummel regelmatig het welbekende fluittoontje horen waardoor ik dus ook regelmatig rood aanloop, want al had ik toegestemd in dit gedoe, het laat me niet geheel koud en vind ik het dus een beetje gênant om zo voor de camera te staan. Maar als ik helemaal aangekleed ben, sta ik mezelf voor de grote passpiegel, in de deur van onze kledingkast te bewonderen, dit is het helemaal, de donkerblauwe kleur van het pak, met het licht geel van het overhemd, ook de stropdas en het pochetten passen er goed bij, mijn lengte komt mooi uit in dit pak en ik lijk ook niet dik, hoewel mijn kleine buikje er nog steeds is, ook na al die bezoekjes aan de sportschool is die niet afgenomen. Tristan is tevreden met het resultaat en knipoogt naar me, "ziet er goed uit Carlo". "Dank je jongen ik voel me ook goed in dit pak", we horen dat het water ophoud met lopen in de badkamer, "ha, papa is ook klaar met douchen op naar het volgende slachtoffer, jij blijft hier wel even wachten hé Carlo tot papa klaar is met aankleden". "Ik zal wel moeten hé Tristan, jij bepaald vandaag wat er gebeurt niet wij". Lachend loopt hij weg en gaat naar de logeerkamer waar hij het kostuum van zijn vader klaar legt. Ik kam op onze slaapkamer nog even mijn haar en spuit er wat haarlak op en ga op bed zitten wachten tot ik naar beneden mag gaan, als ik zo zit te wachten lijkt het wel of er geluiden uit de tuin komen, zal mijn gedachten wel zijn die met me op de loop gaan, ik schenk en dan ook verder geen aandacht aan, na bijna 20 minuten is het zover, Tristan roept mij dat ik naar buiten mag komen, maar van naar beneden gaan is geen sprake, op de overloop staat Marco op me te wachten, bij het zien van die mooie vent springen me de tranen in de ogen, ik kan mijn blik niet van hem afhouden, ook Marco houd het niet droog, snikkend staan we naar elkaar te kijken. Het pak wat Marco draagt is zwart de rest is alles hetzelfde tot en met de overjassen aan toe, want dat was het enige kledingstuk wat we van elkaar gezien hadden. Marco steekt zijn handen naar mij uit, langzaam loop ik naar hem toe, pak zijn handen in de mijne, na wat een eeuwigheid lijkt sluit hij me in zijn armen, zo gelukkig als vandaag heb ik me nog nooit gevoeld dit geld ook voor Marco dat weet ik zeker. Rustig maak ik me los uit zijn innige omhelzing en bekijk hem nog eens goed, "oh man wat ben je mooi, je lijkt nog langer dan je al bent", zeg ik met een lach en een snik, "jij ook maatje jij ook, kom we gaan ons laten bekijken beneden". "Ga jij maar voor Marco, ik volg wel", voorzichtig loopt Tristan voor ons, achteruit de trap af om alles goed op de film te krijgen, als wij samen de kamer binnen komen valt het stil, alle ouders zijn er en ook Ad en zijn vrouw Silvia waren al binnen, samen met een aantal ooms, tantes en vrienden van ons, het is al aardig druk binnen. Ik kijk naar mijn moeder en moet lachen om de schort die ze voor haar mooie pakje draagt, "en wat vind je ervan", vraag ik zachtjes. "Mooi jongen heel mooi, en jij ook Marco wat zijn jullie toch mooie mannen, mijn mooie mannen nog wel". Ad komt ons toe gelopen en bekijkt eerst Marco en daarna mij, "wow ik wist niet dat jullie er zo op vooruit konden gaan", zegt hij met een schaterlach en neemt daarna ons om de beurt in zijn armen en geeft ons een stevige knuffel. Ook Marco's ouder zijn verrukt om wat ze zien, ik zie dat ik gelijk had wat betreft de kostuums van onze vaders want Marco's vader zijn pak heeft dezelfde kleur als die van Marco. Dan valt mij die vreemde man op die naast de open haard staat, ik kijk naar Tristan, "wie is dat vraag ik hem", met een knik richting die man. "Ja, duuuhh, dat is de fotograaf Carlo, alles gaat wel officieel hé, of dacht je dat ik de hele dag met een camera rond ga lopen "? De man komt naar ons toe en stelt zich voor, hij blijkt Marcus te heten en is nog knap ook, mooie meevaller op onze trouwdag, toch. Wat mij nog meer opvalt, is dat het licht in de kamer aan is, ik kijk even rond en zie dan dat er in de tuin tot aan de achtergevel een super grote overkapping van tentdoek is gemaakt, vandaar dat het wat donker was in huis en het licht aan was, ik kijk verbaasd naar Tristan, "waar is dat allemaal voor nodig", vraag ik hem. "Omdat Carlo wij alle gasten niet hier in huis kunnen bergen vandaar die tent", nu krijg ik zelf toch ook wel schrik, zouden onze ouders zich daar dan totaal niet mee bemoeit hebben? De moeders gaan in de keuken verder met het smeren van de broodjes en het zetten van koffie en thee, Silvia helpt met het serveren van de lekkernijen. "Wat wil je drinken Carlo", vraagt ze me, "mag het ook een whisky zijn ", het was een geintje van me, want Marco en ik hadden al besloten om geen alcohol te drinken, we wilden deze dag bewust meemaken en niet dronken worden, we hadden dat maar al te vaak gezien bij vrienden en collega's, die dan op het eind dronken werden afgevoerd, dat wilde wij dus niet meemaken. "Ha, wat dacht jezelf, druiloor, en lachend komt ze met de koffiekan aanlopen, "deze maar doen dan", en schenkt mijn mok nog eens vol. Er komen steeds meer mensen binnen de meeste zijn familieleden, ooms, tantes van ons alle twee en van die van Sonja, want die horen er natuurlijk ook bij, al met al wordt het een behoorlijke grote groep die zich bij ons binnen verzameld. Dan ineens gaat de bel en loopt Tristan naar de deur, even later hoor ik hem roepen, "Carlo kan je even komen helpen", ik sta op en loop naar de hal, maar in de deuropening blijf ik als aan de grond genageld staan, ik weet niet wat ik moet zeggen, Tristan heeft het voor elkaar gekregen om een vriend van me van jaren geleden op te sporen, mijn boezemvriend die ik uit het oog verloren was, toen hij getrouwd is. Ik was hem al jaren uit het oog verloren en met de dood van Erik en Sonja heb ik daar nooit bij stil gestaan, maar wij waren echt heel close samen, waar ik was, was Bart en andersom, ik vond het toen wel jammer dat hij geen homo was, want ik was van meet af aan hopeloos verliefd op hem. Toen ik hem dat uiteindelijk durfde te vertellen was ik verheugd dat hij niet meteen weg liep of me op mijn snuit sloeg, nee hij sloeg zijn armen om me heen troostte me en zei me heel rustig dat hij geen homo was, maar wel mijn levenslange vriend wilde blijven, toch waren wij elkaar uit het oog verloren omdat hij naar Zweden was vertrokken met die griet die hij had leren kennen en mee getrouwd was, ik herinner me dat feest nog als de dag van gisteren, god man wat was ik dronken, maar we hebben wel heel veel lol gehad toen. Een hand haalt me uit mijn mijmeringen, ik kijk in twee breeduit lachende ogen, ik sla mijn armen om hem heen en begint voor de zoveelste keer te huilen, "Oh god man waar ben jij geweest in mijn leven "? Snikkend klop ik hem zachtjes op zijn rug, "rustig maar Carlo, ik ben er nu dat is het belangrijkste, want zo'n speciale dag mag ik toch niet missen", ik kijk hem aan en spontaan druk ik een kus op zijn wang, die hij heel rustig retourneert. "Kom dan stel ik je aan mijn aanstaande man voor", met de armen om elkaars schouders lopen wij de kamer binnen, "Marco kijk eens wie hier binnen komt lopen, dit is nu Bart". Marco en ik spraken samen vaak over het verleden, in het bijzonder natuurlijk over onze partners, maar ook over onze vrienden en daar had ik Bart eens een keer genoemd en dat ik het soms wel eens jammer vond dat je, je vrienden van vroeger zo weinig ziet. Bart trekt Marco tegen zich aan en geeft hem een goede knuffel, zo is hij nu eenmaal, "ik heb al veel over je gehoord Bart, ik ben blij dat je er bent". "Dat kan ik niet van jou zeggen Marco, want die vent van jou heeft me niks over jou verteld", hij laat die zin volgen door een harde bulderlach, zodat iedereen naar ons kijkt, nog steeds dezelfde Bart als altijd denk ik bij mezelf. "Kom even mee dan kunnen we lekker bij kletsen", zeg ik tegen Bart. "Dat zal niet gaan Carlo, jullie moeten met de fotograaf mee, wij houden Bart wel bezig tot jullie terug zijn". Bart geeft mij en Marco een zoen, "tot zo dan, dan praten we wel verder ik ben niet van plan om vroeg weg te gaan hoor", en weer die bulderlach. Als Marco en ik buiten komen zien wij een limousine staan, "moeten wij daarin", vraagt Marco. "Is wel de bedoeling ja", lacht Marcus, we stappen met ons drieën in en gaan op weg. Onderweg ben ik wat stil en kijk ik naar buiten, "een beetje onder de indruk van alles", vraagt Marco me. "Jij niet dan"? "Absoluut maatje, die jongen van ons heeft het goed voor elkaar", ik herken de omgeving waar we doorheen rijden, als we stoppen bij een pracht van een villa met een rieten dak, je weet wel zo'n mooie witte villa, met een pracht van een tuin er om heen, och noem het maar een park, want zo groot is het wel. Marcus stapt als eerste uit en maakt meteen foto's van ons, hij dirigeert ons door de hele tuin en maakt veel foto's van ons in diverse poses, we hebben er wel veel lol door. Als we bijna klaar zijn komt de eigenaresse naar buiten en begroet ons met een lieve handdruk en een kus op de wang, het is een mooie slanke statige vrouw, helemaal het type om zo'n villa te bewonen, ze hoorde er gewoon bij. "Is het allemaal gelukt heren", vraagt ze ons. "Ja, hoor, dank je wel voor het gebruik van Uw tuin", zegt Marco. "Och, is niks, toen ik die kleine jongen voor mijn deur had staan met de vraag of zijn vaders hier foto's mochten laten maken voor hun huwelijk kon ik toch niet weigeren". "Heeft Tristan dit zelf allemaal geregeld", vroeg ik met duidelijke vraagtekens in mijn stem. "Ja, en dat vond ik zo mooi, ik krijg vaak verzoeken van mensen om hun om trouwfoto's hier te laten maken, maar dat laat ik nooit toe, maar toen ik die knul voor mijn neus had kon ik hem niet wegsturen, we hebben wat gedronken en de plannen gemaakt, hij heeft het allemaal wel goed voor elkaar hoor". "Bij dezen wil ik U dan echt heel hartelijk danken voor het gebruik van Uw tuin". "Graag gedaan hoor en bovendien mag ik een foto uitzoeken, dus ik kom mijn schuld wel een keer opeisen", zei ze lachend. "Komt in orde, als alles achter de rug is en de foto's klaar zijn zullen wij bij u langs komen dan kan U uitzoeken wat u wilt". De laatste foto's worden gemaakt van ons bij de limousine en met de eigenaresse van de villa, daarna rijden we terug naar huis, waar wij uit stappen en meteen rijdt de grote auto weg. Bij binnenkomst hoor ik iedereen hard lachen, Bart is aan het vertellen over onze jeugd, "oh god nee hé, dat moest er ook nog bij komen". Ik kijk Marco aan en hij begint ook te lachen, "wat maakt het uit maatje, als we maar lol hebben en dan vooral over jouw rug als het even kan ". Met een wenkbrauwophalen blijf ik hem aankijken, "ja, dan blijf ik tenminste buiten schot", ik duw hem de kamer in. Bart blijft vertellen en ook moeder de Graaf doet een duit in het �lachzakje'wat de capriolen van Marco betreft, "niet dus grijns ik naar hem", zo zitten we lekker te genieten van het eten en het gezelschap, wat nu toch wel heel erg groot is geworden, en blijkbaar nog niet compleet want er komen nog steeds mensen binnen, ook in de tuin onder de tent staan al volop mensen met elkaar te praten en te genieten van hapjes en de drankjes. We horen ineens een hoop motorgeronk buiten, als ik naar buiten kijk zie ik 2 grote Amerikaanse schoolbussen voor rijden. We raken steeds meer onder de indruk van Tristan, wat heeft die knul veel werk verricht. Tristan komt met de dozen, met corsage's binnen en deelt ze aan iedereen uit, witte roosjes voor de vrouwen, rode roosjes voor de mannen en voor mij en Marco had hij gele roosjes, onze corsage's waren wat groter dan van de gasten, iedereen staat met die rot dingen te prullen wij worden door onze moeders geholpen, wat door Tristan gefilmd wordt. Dan is het toch echt tijd dat we naar het gemeentehuis rijden, de hele straat is uitgelopen om er naar te kijken, Marco en ik voelen ons wel wat opgelaten, maar we moeten hiermee wel door, want het is voor Tristan toch de kroon op zijn werk. Iedereen doet zijn jas aan en loopt naar buiten, wij moeten wachten, we mogen als laatste in de tweede bus stappen, als iedereen op zijn plaats zit worden wij door Tristan naar buiten geroepen, de fotograaf maakt de ene na de andere foto van ons, terwijl iedereen staat te klappen. In de bus is de eerste bank voor ons reserveert en wij nemen plaats, nadat Tristan het huis heeft afgesloten komt hij bij ons in de bus en gaat pal achter ons zitten, de eerste bus vertrekt en wij volgen meteen er achter aan. Hoofdstuk 3. Onderweg hebben we veel bekijks, bij het gemeentehuis moeten wij nog even blijven zitten, tot iedereen is uitgestapt, als een erehaag staan ze allemaal in twee rijen tegenover elkaar waar wij tussen door moeten lopen. De trouwzaal is prachtig versierd met onze lievelingsbloemen, zonnebloemen voor Marco en tulpen voor mij, als wij naar binnen lopen wordt de cd-speler aangezet en horen wij het nummer van Rene Froger, �this is the moment", het is prachtig en ook nu weer krijgen wij kippenvel en tranen in onze ogen. Tijdens het nummer neemt iedereen achter ons plaats, de getuigen zitten rechts van ons, de ambtenaar van de burgerlijke stand staat voor ons en geeft ons een lieve glimlach, en ze wacht tot het lied afgelopen is, de groep is zo groot dat er niet voor iedereen een stoel is en diegenen moeten dan ook blijven staan, maar ze schijnen het niet erg te vinden. Toen ze met haar speecht begon had ik Marco zijn hand gepakt, het was mooi zoals ze het verwoorden, in de gesprekken die wij met haar hadden gehad hebben wij dan ook niks weggelaten, we hebben nu eenmaal een verleden en waarom dat verzwijgen. Ze vertelde hoe wij elkaar hadden leren kennen, toen onze partners ter sprake kwamen kneep ik even in Marco's hand en keek hem aan, een knipoog van hem zei mij dat het goed was. We hebben veel gelachen en toen kwam het moment voor ons om elkaar het �ja woord' te geven, we moesten gaan staan en elkaar de rechter hand geven, "Marco, jij eerst, neemt gij, Marco de Graaf, Carlo van Santen tot Uw wettige echtgenoot en belooft gij trouw alle plichten te vervullen die aan de wettelijk staat van het huwelijk zijn verbonden, wat is daar op Uw antwoord", "ja", klonk het luid en duidelijk, "mooi zo, nu jij Carlo, neemt gij, Carlo van Santen, Marco de Graaf tot Uw wettige echtgenoot en belooft gij ook trouw alle plichten te vervullen die aan de wettelijk staat van het huwelijk zijn verbonden, wat is daarop Uw antwoord", "ja", zei ik iets te hard zodat iedereen begon te lachen. "Nou die wil graag", zei ze, dan verklaar ik als ambtenaar van de burgerlijke stand jullie tot man en man en zijn jullie getrouwd en mag ik als eerste jullie feliciteren, maar eerst mogen jullie elkaar nu feliciteren op de manier zoals jullie vinden dat het moet, we keken elkaar aan en gaven elkaar een lange innige zoen, waarbij iedereen begon te klappen. Dan zijn nu de ringen aan de beurt, mijn vader kwam omhoog en gaf ze aan de ambtenaar, die maakte het doosje open en bewonderde ze, daarna gaf ze Marco de ring die voor mij was bestemd en hij schoof hem aan mijn vinger, daarna deed ik bij hem hetzelfde, beide spraken we de woorden, "met deze ring beloof ik jouw eeuwige liefde en trouw. "Maar voor we gaan tekenen is er nog iemand die jullie graag wil toespreken, Tristan kom maar naar voren". Tristan ging voor ons staan en haalde een papier uit zijn binnen zak. "Lieve papa en lieve Carlo, vandaag is de dag, dat jullie het jawoord aan elkaar geven mag". "Een dag van jullie dromen en wensen, samen met mij en al deze lieve mensen". "Een nieuwe tijd is in gegaan, met ons drieën maken we een nieuw bestaan". "Veel hebben we samen meegemaakt, dat heeft ons allemaal geraakt". "Jij pap bent er helemaal bovenop gekomen, met de hulp van de man van je dromen". "Al kon je het toen niet meer denken, toch bleef Carlo jou, maar ook mij zijn liefde schenken". "Het verleden mogen we zeker niet vergeten, want op deze mooie dag denk ik toch aan mijn ma, dat mogen jullie gerust weten". "Het zijn Carlo zijn woorden, die ik steeds blijf horen, die zal ik nooit ofte nimmer in vergetelheid smoren". "Ook Erik komt in mijn gedachten naar boven, zijn liefde en trouw kan je alleen maar loven". "Vandaag is de dag, ik heb nu twee vaders als ik het zeggen mag". "Ik hou van jullie". Het is doodstil in de trouwzaal, iedereen is diep onder de indruk van dit gedicht. Met de tranen in onze ogen staan we samen op en met ons drieën staan we te huilen, van geluk dat wel, lang houden we elkaar vast, dan breekt er een oorverdovend applaus los tot de ambtenaar ons duidelijk maakt dat er nog getekend moet worden. Eerst is Marco aan de beurt, dan ik en dan de getuigen en als iedereen zijn handtekening heeft gezet komt de ambtenaar met nog een bladzijde aan, het is een speciale bladzijde gemaakt voor ons, daar moet Tristan zijn handtekening opzetten en wordt toegevoegd aan het geheel. Dan zijn er de slotwoorden van de ambtenaar en wordt het lied van Rene Froger weer gestart, iedereen komt ons feliciteren en natuurlijk ook Tristan die heel trots naast ons staat. Buiten gaan we niet meteen weg, we geven diegene die roken de kans om even een sigaretje te roken, dan gaan we op weg naar het feestadres. De eerste stop is in Vught, bij van der Valk daar krijgen we koffie met gebak en worden ons de kado's overhandigd. Alle mensen geven ons een enveloppe met geld, die bij moeder de Wijs in haar handtas verdwijnen, zo hoeven wij ons daar geen zorgen over te maken, het is heel gezellig en we praten en lachen wat af, ik krijg nu even de kans om met Bart bij te kletsen, het wordt een heerlijke middag. Om half 6 worden wij gevraagd om onze jassen te pakken zodat wij weer door kunnen gaan naar het volgende adres. Dat wordt �t Tunneke in Schijndel, Marco in ik zijn volledig in het ongewisse van wat ons hier te wachten staat. We worden opgewacht door een trol en naar onze tafels gebracht, het is er heel druk, want er zijn hier meerdere feesten geregeld. Rond half 8 wordt de avond geopend door een spreker van de zaak, hij verwelkomt iedereen met de vraag om zoveel mogelijk lawaai te maken als je naam wordt genoemd. "De familie Jansen viert hun 25 jarig huwelijk van harte welkom", schalt het uit de luidsprekers en meteen gevolgd door een oorverdovend kabaal van slaande mokken op de borden, die van geëmailleerd metaal zijn. "De firma van Dijk die hier hun jaarlijkse personeelsavond vieren van harte welkom, en weer dat oorverdovende kabaal". Zo gaat het door tot wij aan de beurt zijn, "en dan last but not least, Marco en Carlo die vandaag hun huwelijk vieren, voor ons een unicum, want zij zijn het eerste homo huwelijk bij ons, heren en familie heel hartelijk welkom bij 't Tunneke, en veel plezier allemaal". Het blijkt een thema avond te zijn, en vanavond was het thema sprookjes, er kwamen allemaal acteurs de zaal in, de prins met de glazen muiltjes, overigens een heel verwijft typetje, wel lachen hoor, de boze koningin van sneeuwwitje, de wolf van roodkapje, een van de zeven geitjes en nog veel meer, bedenk een bekend sprookje en er was wel een acteur die er mee te maken had. Ze pikte gewoon wat mensen uit waar ze dan wat mee deden, ik moest mee met die verwijfde prins, achterop zijn stokpaardje huppelde ik door de hele zaak heen, iedereen moest erom lachen, ik zelf nog het hardst. Er kwam een goochelaar langs die allemaal leuke truckjes uithaalde, een kabouter met een pot en een doek erover, je moest daar je hand in steken en raden wat erin zat, bij dit was mijn moeder de �gelukkige'. Er was veel eten en drinken, wel moest je het zelf gaan halen, we aten van geëmailleerde borden en dronken uit stenen kelken, Marco en ik mochten de tafels openen die voor onze hoek bestemd waren, alles wat er stond was zo geweldig lekker, ook de desserttafel was ontzettend goed gevuld. Als sluitstuk was er een optreden van een jonge zangeres, ik zag iemand van een ander gezelschap even met haar praten, lachend kwam ze naar me toe, "ik heb gezien hoe mooi jullie met elkaar omgaan, maar heb jullie nog niet zien dansen, dus werk dadelijk een beetje mee wil je"? Ik keek Marco verbaasd aan en vroeg me af wat die griet gedaan had, nou daar kwamen we snel achter, na haar openingslied riep ze ons de dansvloer op, dit is echt helemaal niks voor Marco, ik moest dan ook wel wat moeite doen om hem zo ver te krijgen. Midden op de vloer, voor iedereen te kijk feliciteerde ze ons en zong een lied speciaal voor ons, in een mum van tijd stond onze hele groep om Marco en mij heen, ik zag Tristan staan en wenkte hem naar me toe, met ons drieën stonden we mee te deinen op de klanken van de muziek, dit was mooi zo was het voor ons helemaal af, ook Marco stond te genieten, dat kon ik aan hem merken. Na dit intermezzo gingen wij onder luid applaus terug naar onze tafels en genoten van het verdere optreden van deze geweldige zangeres. Tijdens het optreden schiet mij ineens iets binnen, Tristan is weken bezig geweest op zijn kamer en later bij mijn ouders thuis, omdat ik zonodig zijn kamer moest poetsen, maar van dat alles heb ik helemaal niks terug gezien. Er was geen feestgids, geen enkele foto die gemaakt zijn met het pakkenpas-avontuur heb ik gezien, ook geen enkel knutselwerk had ik gezien, waar was dan al die geheimzinnigheid voor nodig, als je er toch niks mee doet, of was het om ons op een dwaalspoor te brengen? "Waar denk je aan, Carlo", vraagt Marco me. "Oh niks, ik mijmerde maar wat". "Weet je dat zeker, want ik vroeg het je al 3 keer jongen". "Vertel ik je in de bus wel". We luisterden verder en na een half uur was ook dit optreden verleden tijd en konden we aanstalten gaan maken om naar de bussen te gaan en zo de reis naar huis aan te vangen. De chauffeur had de bus al lekker voorverwarmd toen wij instapte, de 3 oma's waren wat aan de late kant want ze moesten nog van die stenen kelken kopen als aandenken, iedereen in de bus vond dit toch wel het mooiste huwelijksfeest wat ze ooit hadden meegemaakt, voor ons was het onvergetelijk geworden en alle eer kwam aan Tristan toe, want hoewel geholpen door de opa's en oma's, was het allemaal wel zijn idee geweest. Toen we eenmaal onderweg waren kwam Marco weer met zijn vraag waar ik zo aan zat te denken. Fluisterend zei ik hem, "heb jij al iets gemerkt van alles waar Tristan mee bezig is geweest, van de foto's, die dingen die hij gemaakt heeft, hij is er weken mee bezig geweest, er is niet eens een feestgids, ik vraag mij toch af waarom hij dat allemaal gedaan heeft en er nu niks mee doet"? "Wat denk je nu zelf, jongen, als hij er op het feest zelf niet mee komt wat staat ons dan nog te wachten denk je". "Oh shit, jij denkt dus dat wij bij thuiskomst nog het een en ander te wachten staat"? "Precies maatje, bereid je maar voor op een warme thuiskomst, dit wordt lachen geloof me". Ik keek met een schuin oog achter ons en ik zag Tristan met de grootste en geniepigste grijns op zijn snuit naar ons kijken, hij had dus alles gehoord wat wij zeiden tegen elkaar. Me omdraaiend naar hem zei ik, "je kunt nu wel gaan zitten lachen jongen, maar als jij het te bond gemaakt hebt thuis kan je 2 dagen gaan opruimen, want alles moet weg zijn als wij maandag vertrekken naar Nieuw Zeeland", en nu zat ik met die overdreven grijns op mijn snuit naar hem te kijken. Tristan's lach temperde iets maar grinniken deed hij nog wel. De bussen die wij hadden waren oldtimers en reden dus niet zo hard, zodat ons geduld danig op de proef werd gesteld en daar kwam bij dat wij voor verschillende mensen nog een taxie moesten bellen, die de mensen bij ons thuis kwamen ophalen, dus dit werd een latertje. Na anderhalf uur reden we bij ons de straat in, ik keek naar Marco en bij ons brak het angstzweet al uit, op alle lantaarnpalen waren foto's geplakt, het was te donker om het goed te zien, maar ik kon wel raden waar ze over gingen, bij iedere foto waren ook ballonnen geplakt, heel feestelijk allemaal, maar de grootste schrik kwam toch wel toen wij ons huis zagen. Twee heel grote spandoeken overheerste de voorgevel, alle bomen en struiken waren voorzien van papieren bloemen en er hingen gigantisch veel ballonnen. Je moet weten dat er bij ons in de buurt een flatgebouw wordt gebouwd en het werk gaat daar ook op zaterdag door, dus kan je nagaan wat ik dacht toen ik het eerste spandoek las, �flink toeteren want hier ligt een nieuw echtpaar te ploeteren'. En bij het tweede spandoek, dat de hele bovenverdieping besloeg, kroop mij het schaamrood op de kaken, �kinderen kunnen ze niet maken, maar uitgeprobeerd zullen ze niet raken'. Kun je, je voorstellen wat er gebeurt als er twee bussen met nagenoeg dronken mensen dit lezen, ik wist niet hoe snel ik naar binnen moest komen. Marco vond het allemaal prachtig, in het begin was hij nogal terughoudend geweest, maar na het gemeentehuis was bij hem de spanning eraf en genoot hij met volle teugen, ik ook hoor, maar dit vond ik toch iets overdreven, die doeken hebben er de hele dag dus gehangen hé, en iedereen heeft dit kunnen zien. Binnen was het zo mogelijk nog erger, overal hingen de foto's van de bruidswinkel waar wij onze pakken gekocht hadden, Bart was er als de kippen bij om daar commentaar op te leveren, "goh Carlo ik wist niet dat jij zo modebewust was man", of wat dacht je van deze, "hmmm lekker kontje heb je in die broek Carlo", waarbij hij me stevig in mijn kont kneep, zodat ik een meter naar voren schoot. Toen vielen mij de twee grote pakken pas op die op de grond voor de open haard stonden, ik keek en keer naar Marco, Tristan ging erbij staan, "kom vaders uitpakken, dit is van ons allemaal die op het feest geweest zijn". "Maar.... Maar... die hebben toch allemaal al wat gegeven", stotterde ik. "Niet zeuren, Carlo uitpakken moet je. Marco en ik liepen er naar toe begonnen met het kleinste kado uit te pakken, een hyper moderne dvd speler, ik kon mijn ogen niet geloven, Marco zette die op tafel en we begonnen aan het grote kado, toen daar het kadopapier van af viel sprongen bij mij de tranen in de ogen, en niet bij mij alleen, Marco stond er ook sprakeloos naar te kijken, een lcd tv en geen kleintje ook. We wisten niet wat we moesten zeggen, het enige wat eruit kwam was een snikkend dank je wel. Mijn vader had ondertussen de taxie geregeld, er zouden vier auto's komen, die er met een half uurtje ook waren, de meeste waren al naar huis gegaan en nu ook de laatste mensen naar huis gingen bleven we met ons vieren over, want Bart zou ook bij ons blijven slapen. "Ik kan nog wel afzakkertje gebruiken", zei Marco en liep naar de koelkast, toen hij die open deed begon hij heel hard te lachen, "Carlo kom eens kijken", ik liep naar hem toe en schoot meteen in de lach, de hele koelkast lag vol met chocolade hartjes maar prominent in het midden stonden 2 chocolade lullen te schitteren. Bart was ook meegelopen, "nou heren dat is duidelijk voor vannacht, maar eh, niet te veel lawaai maken hé", en lachend pakte hij zijn flesje bier aan. Tristan was naar bed gegaan, die had het wel gehad voor vandaag, hij was dan ook heel druk geweest met filmen en fotografen, want na het officiële gedeelte zat Marcus zijn taak erop en had Tristan zich daarover ontfermd. Samen met Bart zaten we lekker te kletsen, zo kwam ik erachter dat hij alweer 2 jaar vrijgezel was, na een scheiding, en dat hij toen terug gekomen was naar Nederland, maar omdat hij een zeer drukke baan heeft, had hij geen tijd gehad om zijn vrienden van vroeger op te gaan zoeken, maar nu zo zei hij, moest daar maar eens verandering in komen, "als jullie terug zijn van jullie huwelijksreis dan moeten we toch weer eens bij elkaar komen en weer eens gezellig de kroeg opzoeken, toch"? "Die afspraak staat jongen", zei Marco met een klop op zijn schouders, maar wij gaan naar bed nu, want ik begin toch wel moe te worden". De lege flesjes worden op het aanrecht gezet en wij gaan Bart voor naar boven, daar wijs ik hem zijn kamer, hij omhelst me nog eens stevig, "bedankt voor het feest jongen en dat je weer terug bent in mijn leven". "Het is goed Bart, ga maar lekker slapen en zien we je morgen, oké "? Marco had op me gewacht en stond bij onze slaapkamerdeur op me te wachten, met zijn arm om me heen doet hij de deur open en zakt ons de moet danig in de schoenen. Hoofdstuk 4. Het hele bed ligt vol met ballonnen en opgeblazen condooms, wij hebben aan onze slaapkamer een badkamer en suite, "laten we ons eerst maar even opfrissen dan doen we die zooi wel in de badkamer, kunnen in ieder geval gaan slapen", zei Marco. Maar ook daar was het niet veel beter, de wastafels de douchehoek alles lag vol met ballonnen en condooms en toen ik het zwarte plastic in het bad zag liggen, keek ik mijn ogen uit, er zaten goudvissen in het bad, zes levende goudvissen, de lolbroeken hadden er nog een gebruiksaanwijzing bij gedaan ook. "Die lees ik morgen wel, nu eerst die wastafels leeg", zei ik, we gooide alles op de grond en gingen ons opfrissen, daarna alle ballonnen en condooms in de badkamer gewerkt en toen konden we eindelijk naar bed, dachten we. Op ieder hoofdkussen lag een chocolade hartje, vonden we wel romantisch, maar toen we het dekbed open sloegen zagen we dat het hele bed vol lag met die dingen, lachend raapte we ze op om ze tijdelijk in de nachtkastjes te leggen, maar die lagen vol, toen zijn we gaan kijken in de kasten, de lades, echt overal lagen die chocolade hartjes. Op de nachtkastjes stonden nog twee kleine kadootjes, we gingen in bed liggen, nadat alles eruit was gehaald en maakte ze open, het waren van die funnie condooms als je er in kneep lieten ze een leuk melodietje horen, we zette ze terug en kropen lekker tegen elkaar aan, we hebben nog een hele tijd nagepraat over deze geweldige dag en elkaar op dingen gewezen die mij of Marco niet waren opgevallen, zo zijn we toch wel heel moe in slaap gevallen. De volgende morgen, nou ja zeg maar middag want het was iets na twaalf uur, werden we wakker van een klop op de deur, nadat Marco binnen had geroepen kwamen Tristan en Bart de slaapkamer binnen met beide een dienblad met ons ontbijt, "wow kijk eens aan dit is nog eens een leuke verrassing", zei ik. De dienbladen werden bij mij en Marco op schoot gezet en we lieten het ons goed smaken, we kregen lekkere toast met jam, gekookt eitje, croissantjes met ham en kaas en natuurlijk koffie en sinaasappelsap, heerlijk. Terwijl wij zaten te eten was Bart terug naar beneden gegaan en Tristan ging naar de badkamer en was alle ballonnen en condooms aan het stuk prikken, we hoorden hem lachen, tot hij ineens keihard riep, woh, woh, woh, woh, "is er iets riep Marco "? "Nou de vloer wordt een beetje glad hier ". "Glad hoe kan dat dan"? "Wel eh..., nou kijk zie je... toen wij die condooms gingen kopen toen hebben we eigenlijk niet zo goed opgelet, en met het opblazen kwamen wij er achter dat het condooms met glijmiddel waren", gevolgd door een vrolijk gegiechel. "Wat bedoel je met, � toen wij die gingen kopen', vroeg ik hem. "Nou gewoon opa en oma van Santen en ik". "En waar zijn jullie die gaan kopen "? "In Breda in een seksshop, dat was lachen man", riep hij hard lachend van uit de badkamer. Ik keek Marco verbaasd aan, die haalde zijn wenkbrauwen eens op en at gewoon door. "De wonderen zijn de wereld nog niet uit, schat, mijn ouders op hun leeftijd nog naar een seksshop, en dat met hun kleinzoon". "Och, weet je wat het is", zei Marco tussen twee happen door, "leert die snotneus ook eens wat". "He, pa dat hoef ik niet meer te leren hoor", klonk het verontwaardigd uit de badkamer. Lachend aten wij ons ontbijtje op en kropen nog even lekker tegen elkaar aan, even uitbuiken en dan aan de slag er was nog veel te doen. De koffers waren al gepakt en bezakt, maar al de versieringen die aangebracht waren in en om het huis moesten nog weggehaald worden, de tenten in de tuin nog afgebroken en dan nog wat laatste inkopen doen voor de vakantie en voor onderweg in het vliegtuig, want het wordt een lange vlucht. Beneden zat Bart wat naar de tv te kijken, hij had alles al opgeruimd wat het ontbijt betreft, maar zich nog niet aangekleed, ik zag hem in zijn boxer in de bank zitten en zag zijn grote bult ik moest meteen aan vroeger denken en kreeg een brok in mijn keel. "Ha, zijn jullie klaar dan kan ik onder de douche, als jullie dat goed vinden". "Zal je toch even moeten wachten, want Tristan is die nog aan het opruimen, maar als hij klaar is dan ga jij maar als eerste, daarna ga ik, dan kan ik je naar huis brengen", zei ik. "Waarom ik dan toch de bus naar huis nemen"? "Geen sprake van jongen, ik breng je wel even is zo gebeurt". Ik kon even van het uitzicht genieten, toen Tristan naar beneden kwam, met een plastic tasje waar de rotzooi in zat, "nou dan ga ik me maar douchen denk ik", zei Bart. "Is goed jongen, dan zie ik je zo wel weer beneden", zei ik, en anders ik loop meteen met je mee, ik douche me vanavond wel, dan kan ik me nu meteen aankleden". "Dat is een goed idee maatje, dan doe ik dat ook", zo liepen we met ons drieën naar boven, wij naar onze slaapkamer en Bart naar de badkamer. "Waar kan ik de handdoeken en washandjes vinden", riep hij naar ons. "In het kastje onder de wastafels", zei ik. "Oké, gevonden". Marco en ik waren zo aangekleed en gingen terug naar beneden waar we een kop koffie namen en wachtte tot Bart klaar was, daarna hebben wij ons opgefrist aan de wastafel en ging ik Bart wegbrengen terwijl Marco begon met het opruimen dan de versieringen. Onderweg legde Bart regelmatig zijn hand op mijn rechter bovenbeen, terwijl hij zat te praten, wij zijn vroeger heel close geweest en liepen dan ook vaak met ons armen om elkaar heen, of we gaven elkaar klopjes op de schouders of bovenbenen, dat was voor ons heel normaal. Maar nu had ik er wat moeite mee, het voelde anders, ik weet niet waarom, maar ik voelde het wel. "Weet je Carlo", zei hij ineens, "de reden dat ik gescheiden ben heb ik je nooit verteld, maar je moet weten dat ik vroeger wel degelijk gevoelens voor jou had". Hier schrok ik zo van dat ik de auto meteen langs de kant van de weg tot stilstand bracht. "Wat zeg je nu "? "Ja, sorry maar het is zo, ik ben bi en omdat jij altijd hebt gezegd dat je nooit iets met een bi-man wil heb ik ook nooit iets ondernomen". "Maar... waarom kom je daar nu ineens wel mee dan"? "Ik wil gewoon eerlijk zijn met je en toen ik terug naar Nederland kwam wilde ik je meteen komen opzoeken, maar ik hoorde via, via, dat jij een behoorlijke kuttijd achter de rug had en dat je een relatie had met Marco, dus zag ik wel in dat mijn kansen met jou verkeken waren". "Maar dan snap ik nog steeds niet, waarom jij niks geprobeerd hebt toen ik Erik nog niet kende, mij ken je al vanaf de kleuterschool, verdomme, je wist heel goed dat ik smoor verliefd op je was en dat ik, al was het alleen maar voor de seks, je nooit zou hebben afgewezen, alles had ik voor je gedaan alles en nu ik mijn geluk gevonden heb bij Marco en Tristan kom je met dit aanzetten". "Sorry, Carlo", zei hij en legde zijn hand op mijn been, ik pakte rustig zijn hand en legde hem terug op zijn eigen been, "niet doen Bart". Bart liet zijn hoofd zakken en met zijn handen voor zijn gezicht begon hij te huilen, dit kon ik niet aanzien, en nam hem in mijn armen. "Ik weet dat ik toen een stommeling geweest ben, dat ik je veel eerder had moeten laten weten hoe ik me voelde, maar jij was zo stellig in je mening en ik was bang dat het van mij bekend zou worden en met de baan die ik had kon ik dat niet maken". "Dus je werk en geld was belangrijker dan de vriendschap die wij hadden, Jezus dat is een kutopmerking zeg", ik was echt boos op hem geworden. "Zo bedoelde ik het niet, maar jij wilde absoluut niks met een bi doen, seks hoorde voor jou toch bij liefde en een vaste relatie en die kon ik je niet bieden". "Dat is waar, maar je had wel wat eerder zo eerlijk met me kunnen zijn, en wat bedoelde je dan met mijn kansen waren verkeken, als je dit allemaal nog wist". "Ik had de stille hoop dat je iets van je harde houding had laten vallen en dat ik nog een kans maakte bij je, maar als ik je nu hoor hoef ik daar niet meer op te rekenen, denk ik". "Bartje, Bartje, Bartje, geloof me als ik zeg dat ik nu heel gelukkig ben en ik hoop dat jij dat ook gaat worden of dat nu met een man of vrouw is, ik zal altijd je vriend blijven, maar nooit je geliefde kunnen worden, ik hoop dat je dat begrijpen wilt". Hij keek me heel ontdeugend aan, ik schoot in de lach, "ik lach nu wel maar ik meen het ook jongen, wat ik nu heb met Marco en Tristan, geef ik voor niemand op, ook niet voor jou, ondanks dat ik smoor verliefd op je ben geweest". "Ik snap het jongen, breng me nu maar naar huis, dan praten we daar ooit nog wel eens over, jij hebt het al druk genoeg". Ik startte de auto weer en bracht hem naar huis, zonder ook nog maar een woord te wisselen, buiten dan dat hij me vertelde hoe ik rijden moest, voor dat ik er erg in had stond ik bij hem voor de deur, hij draaide zich naar me toe, "echt geloof me Carlo dat ik jullie het aller beste toe wens en dat ik nooit tussen jou en Marco in zal komen, maar je vriendschap wil ik ook voor geen goud kwijt man". "Dat zal ook niet gebeuren Bart, maar je snapt natuurlijk wel dat ik dit met Marco moet bespreken, dit komt voor mij als een schok maar wat denk je van Marco, maar ik beloof je dat ik na de vakantie samen met Marco naar je toe kom en dan bespreken we dit uitgebreid met elkaar, oké". "Doen we Carlo", hij gaf me drie kussen op wangen en stapte uit, ik keek naar hem en zag hem met gebogen hoofd naar zijn voordeur lopen, voor hij naar binnen ging draaide hij zich nog even om en gaf me en flauw glimlachje, toen sloot zijn deur en was hij verdwenen uit mijn zicht. Op de terugweg zat ik er zodanig mee in mijn maag dat ik bijna een ongeluk veroorzaakte, ik schudde de muizenissen uit mijn hoofd en reed zo snel mogelijk naar huis. Daar had ik verwacht een lege straat te zien, maar alles hing er nog, ik moest wel lachen met die foto's want het hele kostuum avontuur kwam weer bij me op, toen ik binnen stapte zei ik, "ik had op zijn minst een lege straat verwacht". "Mocht niet van de buurvrouw", zei Marco. "Hoe, dat mocht niet". "Nee, ik moest me maar concentreren op onze vakantie en zij zouden de boel wel opruimen als wij weg zijn". "Oké, da's wel lekker". "En binnen is wel alles weg"? "Ja, alle chocolaatjes liggen in de koelkast, twee volle schalen man". Ik liet me in de bank vallen en zat wat voor me uit te kijken, "zin in koffie, want zo te zien ben je aan een mok koffie toe ". "Ja, lekker dat gaat er wel in", ik probeerde vrolijk te doen, maar het kwam me allemaal te geforceerd over, hoe moest Marco dit dan wel niet zien. Marco komt met de mokken in de kamer, gaat naast me zitten en slaat zijn arm om me heen, "kom vertel me wat je dwars zit". "Mag dat ook na de vakantie", zei ik met een flauw lachje. "Als jij onze vakantie er niet mee verpest wel, maar ik heb het idee dat dit niet zomaar iets is". "Oké, maar beloof je me dat je het hele verhaal zult aanhoren en dan pas reageert"? "Belooft vertel op". "Je weet dat ik Bart al heel lang ken, maar je weet niet is, dat ik smoor verliefd op hem ben geweest". "Weet ik wel, dat hebben jullie gisteren al verteld in dat gesprek wat we gehad hebben, weet je nog"? "Goed dan weet je het wel, maar nu komt het", ik vertel wat er zich in de auto heeft afgespeeld, en besluit met, "en nu ben ik bang dat hij dus zit te huilen van verdriet en niet weet wat hij ermee aan moet". "Maar wat ik niet snap is, waarom jij daar nu zo boos over ben, voel je nog wat voor hem"? "Nee, absoluut niet, ik hou alleen van jou, het is alleen dat ik gewild had dat hij eerlijk was tegen me toen ik dat ook tegen hem was, of dacht je dat het gemakkelijk was om tegen je beste vriend te zeggen dat je verliefd op hem bent, terwijl je in je hart weet dat hij hetero is"? "Dat lijkt me niet nee, maar wat voor oplossing denk je nu te hebben voor dit probleem, Carlo"? "Oplossing"? "Dat is heel simpel schatje, ik wil wel zijn vriend blijven, als jij daar geen bezwaar tegen heb, maar verder wil ik helemaal niks van hem, ik hou van jou en ik wil jou voor niks op de wereld kwijt". "En je bent echt niet meer verliefd op hem "? "NEE, DAT ZEG IK TOCH, dat heb ik al jaren geleden afgesloten, dat is voorbij, over en uit, geloof me nou alsjeblieft". "Rustig maar maatje, ik geloof je, toch nog een vraagje, zou je seks met hem kunnen hebben zonder verliefd te worden op hem"? "Ik heb nog nooit seks met iemand gehad zonder dat er liefde bij kwam kijken, toen ik Bart verteld had wat ik voor hem voelde en hij daar niet op in ging, toen is Erik in mijn leven gekomen, dus eigenlijk was Erik mijn eerste liefde, waar ik mee samen ben gaan wonen, toen wij een paar jaar verkering hadden". "Waarom vraag je dat"? "Och zomaar, ik weet niet, maar... Voor me uit starend liet ik de woorden van Marco op me in werken, toen ik merkte dat het wat lang stil bleef vroeg ik hem, "maar wat"? "Nee, laat maar, hebben we wel over als we van vakantie terug komen, ik moet hem heel ongelovig aangekeken hebben, want hij draaide zijn hoofd van me af. "Kom op schat dit kan je niet maken, ik ben open en eerlijk tegen je en nu houd jij je mond". "Nou, ik dacht zo van, als jij niet verliefd op hem ben en je zou gewoon seks met hem kunnen hebben, waarom dat die vriendschap niet uitbreiden met een trio, wij samen met Bart". Ik ben dus letterlijk en figuurlijk van de bank gegleden van verbazing, dat dit uit de mond van Marco moest komen..... Einde deel 5 groetjes J.

Carlo en Marco, het huwelijk, deel 5. (mm:een-op-een, 11777 words) [5/9] Toon alle delen
Auteur: klimbeer-jack	Toegevoegd: Mar 23 2008	Kijkers/Lezers: 4649/3712 [80%]	Waardering (deel): 10.00 (2 stemmen)
Eindelijk is het zover, het huwelijk, alles loopt op rolletjes, tot Bart gaat spreken.....

Dit is deel 5 van totaal 9 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel